Puerto Rico

De afgelopen week heb ik weer een stukje van de wereld gezien. We voeren op de Westerdam, een schip van de Holland-America Line, langs Grand Turk, Puerto Rico, Saint Thomas en een prive-eiland, eigendom van de cruisemaatschappij.

Puerto Rico en St. Thomas zijn Amerikaans grondgebied en dat betekent dat er veel Amerikaanse toeristen heen gaan. Van St. Thomas heb ik alleen de onderwaterwereld gezien, want ik ben er gaan snorkelen, maar hoorde van anderen dat het er barst van de juwelierszaakjes.

Dat zag ik ook in San Juan, de hoofdstad van Puerto Rico. Juweliers werden daar afgewisseld met soevenierszaakjes die grotendeels kitch verkochten, met een “made in Indonesia” stikker erop.

San Juan is gesticht in 1521 gesticht door de Spanjaarden en is daarmee de op een na oudste stad in Noord- en Zuid-Amerika gesticht door Europeanen. Ondanks dat het eiland ook nog in Britse en Franse handen geweest is, is de sfeer in het oude deel van de stad nog steeds heel Spaans. Er is heel wat om dit eiland gevochten, vandaar de twee forten aan de rand van de oude stad.

Ik heb er een dag rondgelopen met Cecelia. We hebben redelijk wat kunnen zien, want we bleven deze dag tot 's avonds laat in de haven (ander dagen vetrokken we aan het einde van de middag weer.) We hadden zelfs tijd om een glaasje sangria op een terrasje te drinken...

Hebben heel wat vrienden gemaakt op de boot. Hier zitten Cecelia, Heidi en ik op het terras met Cassandra en Andrea.

Fort Lauderdale

De wekker ging vanochtend om kwart over vier. Twee uur later ging aan boord van een Southwest-toestel en via twee tussenlandingen ben ik nu, samen met Heidi en Cecelia, in Fort Lauderdale. We slapen vanacht bij Mary, een vriendin van Heidi, waar we nu zijn. Mary werkt als voice-over - ze is de stem van een Care Bear (Cheer Bear) en een Cabbage Patch pop - het zijn pratende poppen. Ze doet ook ander werk voor radio en TV.

We zijn op een terrasje uit eten zijn geweest en liepen daarna nog even door een van de hoofdstraten van Fort Lauderdale. Een straat vol restaurantjes, winkels en galleries. Nu zitten we nog even in Mary's huiskamer iets te drinken.

Morgen slapen we op een schip van Holland-America. We gaan een cruise maken door het Caribbisch gebied! Ik had nooit gedacht dat ik ooit van mijn leven zoiets zou doen, want ik haat massatoerisme. Maar toen Heidi en Cecelia vroegen om mee te gaan, dacht ik waarom niet. Ik had wel zin in een feestje en de eilanden zijn een leuke bonus.

Kortom, voorlopig even geen updates op deze blog...

Orson

Gistreravond was ik in Orson, waar sinds kort elke donderdagavond een feest voor vrouwen is. Het is een hippe tent waar je goed kunt eten en er is een grote ronde bar in het midden van de zaak. De wekelijkse avond trekt vrouwen van midden twintig tot eind veertig aan, over het algemeen mensen met goede smaak en dito baan.

Christy had er al haar vrienden uitgenodigd om er haar verjaardag te vieren. Ja, ook mannen waren welkom – daar wordt hier niet moeilijk over gedaan. Zo langzaam ken ik verschillende van haar vrienden en kwam ook nog een paar andere bekenden tegen. Dat maakte de avond erg gezellig, ondanks dat ik erg moe was van een drukke week op het werk.

Met JB in Orson

Ik kwam ook met verschillende mensen die ik nog niet kende aan de praat. Een daarvan vroeg na een tijd of ik een keer uit wilde gaan ‘on a date’. Dat is voor het eerst en voelde een beetje overvallen want ze was niet helemaal mijn type. Desondanks leuk, en een beetje spannend om dat mee te maken.

Dat wil overigens niet zeggen dat ik nog niet been uitgeweest ‘on dates’, alleen niet iedereen zegt het er expliciet bij. Eerder deze week had ik met een vriendin van een vriendin afgesproken. Ze had gevraagd of ik een keer wat mee wilde gaan drinken en over internet te praten omdat ze daar meer over wil leren voor haar werk. Het duurde even voordat het kwartje viel en ik door had dat dat een date was. In eerste instantie had ik voorgesteld voor om naar een netwerkborrel te gaan. Een dag later realiseerde ik me dat de kans groot zou zijn dat ze dat als een afwijzing zou kunnen interpreteren en dat zou ik jammer vinden. Uiteindelijk werd het een etentje. Een leuk etentje.

Omdat het woord ‘date’ niet gevallen is, wist ik niet zeker hoe ik de afspraak moest beschouwen. Toen ik na afloop aan een vriendin vertelde dat we het over werk, internet en exen hadden gehad, zei ze: ‘Oh dat was zeker een date’. Schijnbaar is dat onder vrouwen onderling geen ‘verboden’ onderwerp op de ‘first date’.

Droogte

Californie heeft niet alleen een begrotingsprobleem, er is ook een watertekort in delen van de staat. Terwijl het in San Francisco en omgeving de afgelopen maand veel geregend heeft, blijft het in de San Joaquin Valley, in het centrale deel van Californie, alsmaar droog. En dat is nou net de vallei met veel tuinbouw; een belangrijke bron van fruit en groenten voor heel Amerika.

Het gebrek aan regen is veel in het nieuws, want het ziet ernaar uit dat de boeren in de regio op waterrandsoen worden gezet. Sommige grote tuinbouwers met veel land hebben de optie om water uit andere gebieden over te hevelen en voor een klein aantal is het boren naar grondwater een optie.

Maar veel boeren besluiten echter om op een aantal velden helemaal niets te verbouwen en fruitgaarden soms helemaal uit te laten drogen. Dat heeft als gevolg dat de werkloosheid in het gebied enorm hoog is. Ik hoorde op de radio dat in Fresno bijna 35 procent van de mensen werkloos is. In diezelfde reportage kwam ook naar voren dat er langzaam een sloppenwijk aan de rand van de stad aan het verrijzen is. Mensen die in geimproveerde tenten wonen en in de openlucht koken...

Aswoendag

Net kwam ik een collega in de gang tegen met een zwarte veeg op haar voorhoofd. Even dacht ik dat het een tatoeage was en vervolgens een wond... maar toen ik ernaar vroeg zei ze dat het as is, vanwege Aswoensdag. Ze zei erbij dat het een katholieke feestdag is.

Als kind heb ik een keer in mijn leven een askruisje gehad, maar ik heb in Nederland nog nooit mensen gezien die de hele dag met as op hun voorhoofd rondlopen.

Hoegaarden

Je zou het wellicht niet verwachten, maar Hoegaarden is hier een redelijk populair biertje. Alleen, de Amerikanen spreken het uit als Ho-garden, en afgekort een Hoe (spreek uit: ho). Nou is dat ook een slang-woord voor hoer, dus zo'n naam doet het goed in de kroeg.

Amerikanen houden van gemixte drankjes en zelfs hun bier drinken ze gemixt. Ik heb vrienden die drinken een miz van Hoegaarden met Guinness, 50/50. Dat heet een Black Hoe, oftewel een zwarte hoer.

Je kunt ook Hoegaarden met Kriek of amber biertje mixen. Dat heet een Dirty Hoe, oftewel een vieze hoer.

Ojai

Vrijdagavond had ik met Jane afgesproken om samen naar Ojai (spreek uit: O-hai) te rijden, is een klein plaatsje in de buurt van Santa Barbara. We gingen erheen omdat we ons allebei hadden opgegeven voor een workshop van Byron Katie. Ik had een aantal jaren geleden over haar gehoord van een Nederlandse collega. Ze is schrijfster van boeken over hoe je een gelukkiger leven kunt leiden en reist de wereld over om workshops te geven aan zo'n honderd mensen te gelijk. Ze is gevestigd in Ojai, maar het komt maar zelden voor dat ze daar is om een workshop te geven.

Zaterdagochtend hielden we het na anderhalf uur voor gezien. We hadden het gevoel bij Oprah Winfrey of Docter Phil te ziten - we hadden een uur lang naar een gesprek zitten luisteren tussen Byron Katie en een vrouw uit het publiek over alles wat er mis is in haar leven. Byron Katie tradt op als een soort van coach, wat overigens de reden was waarom jane geintereseerd was in de workshop. Ze is zelf ook coach, maar meer gericht op werk en loopbaan.

We hadden de rest van het weekend om Ojai te verkennen. Het is maar klein (8000 inwoners, waaronder redelijk wat mensen uit de filmindustrie) dus aan een dag hadden we voldoende. Hier wat indrukken:

Ojai is omringd door natuur en bergen. We gingen zaterdagmiddag een uitgebreide wandeling maken. De vegetatie is hier duidelijk anders dan in Noord-Californië



Er was niet echt een gezellig centrum. Deze gallerij was eigenlijk het hele 'downtown'-gebied. Er zaten vooral boetiekjes, kadowinkeltjes en gallery's in. Je kwam er heel leuke, orginele dingen tegen, maar ook walgelijke kitch.

Tegen over de bogen was een park en een 'oude' toren. Hier is niets ouder dan 100 jaar...

Wat indrukken van onderweg...

Candy striper

Na werk ging ik nog een biertje drinken met collega's in de Ierse pub om de hoek van kantoor. Dat is altijd erg gezellig en soms komen de wildste verhalen boven. Zo hadden we het onder andere over de raarste baantjes die we ooit gehad hadden.

Een van mijn colloga's heeft gewerkt bij de de 'suicide hotline' een noodtelefoonnummer waar suicidale mensen heen kunnen bellen. Een andere collega ze dat ze een 'candy striper' is geweest. Dat zei me niets dus ik vroeg om uitleg. Het bleek een vrijwilliger in het ziekenhuis te zijn die bloemen van gasten aanneemt en voorleest bij patienten.

Mensen die dit werk doen worden candy stripers genoemd vanwege het uniform dat ze aan hebben: dat is wit-rood gestreept jurkje. Da's tegenwoordig meestal niet meer zo, maar collega moet nog wel zo'n pakje aan. Zie de foto links, die ik op internet vond.

Southwest

Een lang weekend in Guatemala klinkt wellicht wat avontuurlijk (ook voor de meeste mensen hier) maar is goed te doen vanuit San Francisco. Je vliegt er in ongeveer zes uur heen, met een korte overstap in L.A. (heenweg) of San Salvador (terugweg).

Van San Francisco naar L.A. vloog ik voor het eerste met Southwest Airlines, een vliegtuigmaatschappij waar ik collega's en vrienden al vaak over gehoord had. Het is zo'n beetje de BudgetAir van Californië. Sommigen noemen Soutwest de streelbus van Californië en ze houden via Internet in de gaten wanneer de tarieven het laagst zijn.

Voor 60 dollar vloog ik naar LAX. Je krijgt alleen geen stoel, maar in plaats daarvan staat op je instapkaart in wel instapvak je ben ingedeeld. Nadat iedereen in vak A was ingestapt, was ik aan de beurt in val B25. Daarmee belandde ik in het midden van het toestel aan het raam.

Het personeel van Soutwest staat erom bekend dat ze niet vies zijn van een grapje en regelmatig de draak steken met de veiligheidsdemonstratie aan het begin van een vlucht. De stewards van onze vlucht zagen er meer uit alsof ze in een bar werken, dan voor een vliegtuigmaatschappij.

Vanuit L.A. nam ik samen met Joris de vlucht naar Guatemala met Taca Airlines uit El Salvador. Voor 100 dollar extra vlogen we business class en dat was wel zo fijn, omdat we door de nacht vloegen. Vrijdagochtend om zeven uur stapten we uit in Guatemala. Heerlijk om even in een andere wereld te zijn.

Ondanks dat deze blog volledig over Amerika gaat, zal ik binnenkort toch even een linkje naar foto's van de reis plaatsten.

LAX

Ik ben net (weer) op LAX, het vliegveld van Los Ageles, aangekomen. Zo meteen ontmoet ik hier Joris. We hebben morgen vrijgenomen en maandag is een nationale feestdag. We vliegen zo samen door naar Guatemala, da's ng vierenhalf uur vliegen vanaf hier. Daar gaan we een paar dagen doorbrengen in Antigua, de oude hoofdstad. Schijnt een heel mooi plaatsje te zijn... ik ben benieuwd!

Vriendelijk

Een tijd geleden is een van mijn collega's naar Houston In Texas verhuisd. Ze werkt nog steeds bij ons, maar de klant waarvoor ze werkt heeft een grote vestiging daar en wilde graag iemand van het PR team ter plekke. Voor haar kwam het mooi uit, want haar familie komt er vandaan en ze speelde al een tijdje met de gedachte om naar Texas te verhuizen, al was ze het liefste naar Austin gegaan.

Deze week was ze weer even bij ons op kantoor en we hadden vanochtend afgesproken om samen te ontbijten. Dat deden we in een typisch Amerikaans tentje, met een eindeloos lange ontbijt-menukaart en waar je de koffie steeds gratis bijgeschonken krijgt.

We hadden het over de verschillen tussen Texas en Californie. Een voor de hand liggende: de porties in restaurants zijn veel groter. Ze vertelde dat ze standaard groot genoeg zijn voor twee personenen dat het heel gebruikelijk is om een gerecht samen te delen.

Daarnaast zei ze dat weer meer zichtzelf is in de zin dat ze met willekeurige mensen op straat praatjes maakt. In Texas zijn de mensen supervriendelijk en is het leven een stuk relaxter. En ik vond het hier al zo relaxt!

Bezuinigingen

De vrouw van een van mijn collega werkt in het onderwijs (ik heb er al eens over geschreven). Deze week heeft ze te horen gekregen dat zij en haar collega's aan het eind van de maand hoogstwaarschijnlijk geen salaris krijgen.

Daarnaast is er een kans dat ze haar baan verliest omdat ze conrector is en dat maakt haar onderdeel van het bestuur van de school. Er zijn drie bestuurders in totaal en daar moet er eentje van afvallen. Alle drie funtioneren prima, dus het wordt waarwschijnlijk bepaald door zoiets als lootjes trekken.

Zover is het inmiddels met de kas van de staat California. Medewerkers van publieke scholen kunnen niet meer uitbetaald worden.

De kantoren van de DMV (voertuigenadministratie) zijn twee vrijdagen per maand gesloten om kosten te besparen.

Regentijd

Het afgelopen weekend heeft het veel geregend. Zo langzaam begin ik dat soort dagen te waarderen, want zo vaak regent het hier niet. Het is niet zo dat ik het fijn vind als het nat en bewolkt is, maar ik weet inmiddels hoe belangrijk neerslag is. We zitten nu midden in het regenseizoen en er is niet zoveel gevallen. De afgelopen twee, drie jaar was dat ook het geval en dat leidde steeds tot enorme bosbranden. Daarnaast hoor je regelmatig over meren waarvan het waterniveau te laag is en naastgelegen gemeenten die op waterrantsoen zullen worden gezet.

Ik heb zaterdag en zondag grotendeels binnenshuis doorgebracht. Moest een hoop voor werk doen - het is de afgelopen ineens weer erg druk geworden, met name vanwege nieuwe klanten.

Brief

Laatst kreeg ik een brief van Sarah Palin. Je weet nog wel, de running mate van McCain, die goeveneur van Alaska die claimde buitenlandse politieke ervaring te hebben omdat je Rusland vanuit Alaska kunt zien liggen.

In de brief bood ze me een gids met informatie over Alaska aan. Ze gebruikt haar bekendheid om Alaska als vakantiebestemming te promoten. Die weet het ijzer te smeden als het heet is!
De aanhef van de brief is 'Dear neighbor' (Beste buur). Ik moest daar erg om lachen, want tijdens de verkiezingscampagne noemde ze de Russen ook steeds haar buren.

Ik heb niets aangevraagd en 'm netjes bij het oud papier gedaan (nadat ik er een foto van heb gemaakt).

Automaat

Vandaag moest ik weer een dagje naar LA. Weer niets meer gezien dan het vliegveld en het bedrijventerrein waar het kantoor van een klant staat.

Op het vliegveld zag ik een automaat staan waaruit je elektronische apparatuur kon kopen. Net zoiets als een frisdrankautomaat, maar dan voor iPods en fotocamera’s.

3D

Zondag werd de Super Bowl weer gespeeld. Dit jaar heb ik de American Football final op geheel Amerikaanse wijze beleefd: niet in een kroeg maar bij mensen thuis. Chris en Kristy hadden vrienden vanaf twaalf uur uitgenodigd. Ze hadden een fust bier geregeld en voor hapjes gezorgd en vroegen de gasten om hun favoriete Superbowl eten mee te brengen.

Chris zelf had voor ‘pulled pork’ gezorgd, dat is varkensvlees dat heel lang gegrild is en zo gaar is dat je het uit elkaar kunt rafelen. Dat wordt dan ook gedaan en wordt vermengd met barbecue-saus. Je eet het op een brrodje. Ik ben geen fan van varkensvlees, maar pulled prok vind ik wel lekker. Er was ook dingen als cole slaw, spinazie-dip met crackers en chocolate chip cookies.

Iedereen had zich over het huis verspreid: er stonden TV’s in de huiskamer en de keuken. Het was prachtig weer, waardoor ook de patio (groot balkon) goed bezocht was.

Van de wedstrijd zelf heb ik niet veel gezien; ik begrijp te weinig van de regels om het echt te kunnen volgen. Zoals een groot deel van Amerika, keek ik vooral voor de reclameblokken en het optreden van Bruce Springsteen tijdens de rust.

Adverteerders pakken groots uit voor de Super Bowl. Logisch als de uitzending van het spotje alleen al bijna drie miljoen dollar kost. Reclamebureaus streven er duidelijk na om het meest spraakmakende spotje te maken. Dit jaar waren er een aantal in een nieuwe 3D technologie. Je moest er een brilletje voor hebben, maar ze waren ook gewoon zonder bril te bekijken. Dreamworks en Intel hebben de technologie ontwikkeld voor de film Monsters vs. Aliens. Erg indrukwekkend!

Uitgaan

Het voordeel van uitgaan in San Francisco is dat alles al vroeg begint. Ik vind dat heerlijk - je kunt een geweldige avond hebben en rond middernacht weer thuis zijn. Zo had ik gisteren met Jeri afgesproken. Om zes uur gingen we eerst even sushi eten, niet bij onze favoriete Moki's maar een klein eettentje iets dichter bij huis. We wilden om zeven uur in El Rio zijn, een bar bij mij aan het einde van de straat - als je mijn blog vaker leest, weet je dat ik daar wel meer heenga. Daar speelden twee bandjes, waarvan zij een paar leden kende. We kwamen er ook verschillende vrienden en bekenden tegen. Da's het leuke aan een buurtkroeg.

Tegen tien uur was het voor Jeri tijd om naar huis te gaan en zette ze mij af bij Slim's. Jen had gevraagd of ik zin had daarheen te komen omdat ze er met een paar vriendinnen naar een concert van Amy Ray zou gaan. Ik was sowieso gegaan, want ik kan het goed vinden met Jen en vind het altijd leuk om haar te zien. Maar Amy Ray had ik ook niet willen missen. Ik heb haar al vaak zien optreden als een van de twee Indigo Girls, maar zag haar gisteren voor het eerst solo. Helemaal te gek.

Missie

Mijn collega Samantha heeft haar baan opgezegd... dat hoor je niet vaak in deze onzekere tijden. Mensen zijn vaak blij dat ze een baan hebben, ook al is het rotwerk, want het regent ontslagen en afvloeiregelingen. Elke dag hoor je over duizenden die hun baan verliezen.

Sam wordt de komende twee jaar ze missionaris. Ze hoort bij de Church of Latter Day Saints, beter bekend als de kerk van de Mormonen. Nee, niet die afspitsing met polygamie, maar wel heel streng gelovig. Ik heb verschillende Mormoonse collega's. Utah mag dan wel het centrum van de Mormoonse kerk zijn, in de Bay Area zijn ze ook goed vertegenwoordigd. In het begin moest ik aan dat idee wennen, maar inmiddels vind ik het heel normaal met streng religieuse mensen samen te werken. Ze brengen hun geloof niet naar het werk, al zijn ze er wel open over. Ze zullen bijvoorbeeld nooit een druppel alcohol aanraken.

Ik weet van een paar mannelijke collega's dat ze twee jaar op missie zijn geweest in Zuid-Amerika. Sam wordt voor twee jaar naar Omaha in Nebraska gestuurd, waar ze gaat werken bij Mormon Trail Center. Daarnaast zal ze ook les geven en de bijbel bestuderen. In de komende twee jaar zal ze geen gebruik maken van e-mail, mobiele telefoon of Facebook. Wel is ze een blog begonnen waarop een vriend van haar wekelijks een update zal zetten. Verder wordt het ouderwets brieven schrijven.

Blagojevich

De senaat van Illinois heeft vandaag unaniem besloten dat de goeveneur van die staat moet opstappen. De afgelopen twee maanden is goeveneur Blagojevich bijna dagelijks in het nieuws geweest... en in heel wat satirische programma's Het relaas begon toen er opnames van zijn telefoongesprekken boven water kwamen waarin hij de senaatzetel die Obama heeft achtergelaten wilde verkopen.

Ondanks dat iedereen kon horen zeggen dat de zetel minstens 100.000 dollar waard is, deed hij alsof zijn neus bloedde. Hij claimde dat hij nooit iets verkeerd heeft gedaan en dat hij het leven van burgers wil verbeteren. Maar dat kon niet voorkomen dat bij voor corruptie werd aangeklaagd. De rechtzaak moet nog voorkomen, maar daar heeft het parlement van Illinois niet op gewacht. Schijnbaar maakt hij er al een tijdje een potje van, want er waren in totaal 60 verschillende aanklachten van corruptie.

Blagojevich kwam de eerste drie dagen niet opdagen bij de hoorzittingen over zijn afzetting. In plaats daarvan was hij zo'n in elk TV programma te zien om zijn verhaal te doen. Hij houdt voet bij stuk dat hij zich alleen maar heeft ingezet voor de inwoners van Illinois, dat hij nooit iets verkeerds heeft gedaan en dat mensen niet te vroeg moeten oordelen. Uiteindelijk hield hij vandaag ook een dergelijk pleidooi in de staatssenaat... alleen over de aanklacht zelf zei hij niets.

Dat alles mocht niet baten en in de ogen van velen maakte hij zich alleen maar meer belachelijk. Als je het mij vraagt is hij het contact met de realiteit een beetje kwijt.

Monetization

Van 4 tot 8 uur had ik een belangrijke bespreking met een van mijn klanten - een internetbedrijf dat zich richt op de distributie van widgets. Onder de klanten van dit bedrijf bevinden zich grote mediabedrijven en adverteerders. Via een widget maken ze het mogelijk voor internetters om een filmpje of programma'tje makkelijk te verspreiden door het met een klik op hun blog of Facebook-pagina te zetten.

Ze worden door omroepen gebruikt om programma's te promoten. Fimlpjes met Sarah Palin deden in verkiezingstijd snel de ronde op deze manier. Enerzijds krijgen omroepen zo meer kijkers, maar anderzijds zien mensen de leukste stukjes uit een TV-programma zo op intenet zonder ooit de TV aan te zetten. Dat is een van de redenen waarom traditionele mediabedrijven het zo zwaar hebben. Als er niemand meer kijkt, willen adverteerders ook niet betalen voor reclamespotjes.

Dat is een probleem waar veel media- en internetbedrijven mee kampen. Er zijn zat goede websites met veel gebruikers/bezoekers, die geen geld in het laatje brengen. En in de huidige economische onstandigheden, is dat belangrijker dan ooit. Daarom is een van de 'buzz-woorden' van dit moment 'monetization' (ten gelde maken). Aleen bedrijven die weten munt te slaan uit hun internetactiviteiten zullen overleven...

Om dat te bedenken hoef je geen economie gestudeerd te hebben! Maar de afgelopen jaren was er volop geld in Silicon Valley voor bedrijven zonder inkomsten, zo lang ze maar een snel groeiend publiek hadden. De situatie was niet zo extreem als eind jaren '90, maar de kans is groot dat de komende tijd bedrijven hun deuren moeten sluiten.

Dagje Los Angeles

Vandaag was ik in Los Angeles. Om kwart voor tien vanochtend vloog ik erheen en rond acht uur 's avonds was ik weer terug in San Francisco. Ik was er met mijn collega Travis om een presentatie te geven bij een potentiele nieuwe klant. Een andere collega van ons kantoor in LA kwam ons ophalen van het vliegveld. Met z'n drieën gingen we in een nabijgelegen Marriott Hotel om de laatste voorbereidingen te treffen om vervolgens om half twee bij onze afspraak aan te komen. We zijn net ver van het vliegveld geweest, dus L.A. heb ik niet gezien. ook geen foto's gemaakt.

De presentatie verliep goed en we zouden deze week al moeten horen of de keuze op ons valt. het is niet ongebruikelijk om op deze manier tussen L.A. en San Francisco te reizen. Even een dagje op en neer. Voor mij was het de eerste keer.

Het bedrijf zoekt specifiek naar een team in de San Francisco Bay Area. Een van de redenen daarvoor is omdat hier zoveel feestjes en netwerkbijeenkomsten zijn. Als lezer van mijn blog, weet je dat dat waar is. In L.A. zijn ook wel een aantal bijeekomsten, maar de stad leent zich er niet zo voor. Alles ligt zover uit elkaar en het verkeer is zo druk dat je makkelijke anderhalf uur in de auto zit on van A naar B te komen.

De PR manager van het bedrijf was toevallig laatst bij een netwerkbijeenkomst geweest voor vrouwen in de IT met de naam Girl Geek Dinner. Die worden ook in Silicon Valley georganiseerd, maar de L.A. versie was blijkbaar wat anders. Volgens de PR manager eindig je met een zaal vol mannen als je 'girl' in de naam van je event hebt!

Industrieterrein

Dit weekend heb ik redelijk rustig aan gedaan. Zaterdag had ik met Joris afgesproken in Santa Cruz om naar een concert van Karma te gaan. Nu ze in LA woont, speelt wat vaker hier in de omgeving.

Vandaag eindelijk even tijd gemaakt voor de foto's die ik afgelopen zondag heb genomen in het havengebied van San Francisco. Er staan ook fabrieken en er is een handel in tweedehands bouwmaterialen. Allemaal interessante objecten voor een fotoshoot. De haven zelf is maar klein; aan de overkant van de baai is een veel grotere in Oakland.

Verkoopteam

Woensdag was ik de hele dag in een bespreking. Een van mijn nieuwere klanten is een start-up van een paar jaar oud. Het managementteam heeft het bedrijfsmodel compleet omgegooid en nieuwe financiering binnengehaald. Een paar venture capital-bedrijven hebben ruim 10 miljoen geinvesteerd omdat ze in de nieuwe strategie geloven. Het bedrijf richtte zich voorheen op consumenten, en nu op adverteerders. De afgelopen maanden is er een verkoopteam gevormd - en dat team kwam samen in San Francisco. In Amerika betekent dat, dat mensen van alle uithoeken van Amerika samenkomen - van Texas tot Boston en van New York tot Los Angeles. Ik was er de hele dag bij om over alle plannen te horen en teamleden te leren kennen.

Het hoofd verkoop strapte de bijeenkomst af. Zoals gebruikelijk is bij een dergelijke meeting, benadrukte hij dat iedereen vooral vragen moest stellen en dat het niet de bedoeling is dat we de hele dag alleen maar naar presentaties luisteren. Amerikanen bevorden graag de interactiviteit.

Aan het einde van de dag kwam ook de belangrijkste investeerder langs voor een praatje. Het werd een hele peptalk waarin bij het bedrijf vergeleek met de begintijd van Google. Van iemand die al in heel wat succesvolle IT-bedrijven geinvesteerd heeft, klinkt dat best geloofwaardig. Hij was geen opzweepende spreker, maar op een gegeven moment vroeg hij aan iedereen in de zaal of we in het bedrijf geloven. Het antwoord klonk luid. Vervolgens daagde hij ons uit om op onze stoel te gaan staan als we echt in dit bedrijf geloofden. Dat deed natuurlijk iedereen en het gaf een aparte sfeer.

Wie weet, kan ik over een aantal jaar zeggen dat ik erbij was. Hoe dan ook, de komende tijd is er werk aan de winkel!

Inauguratie

De straten in Washington DC waren vandaag overvol, dat zal niemand ontgaan zijn. Hier was het stil op straat vanochtend om 9 uur. Zo laat was het hier aan de westkust toen Obama de eed aflegde als president. Vanaf het moment dat ik om half zeven wakker werd, had ik de TV aan, in de badkamer keek ik naar CNN op mijn smartphone en onderweg naar kantoor luisterde ik naar NPR om het nieuws te volgen.

Tijdens de toespraak stond deze ruimte helemaal vool en was iedereen muisstil.

Op kantoor werd er voor een Amerikaans ontbijtgezorgd: pancakes met maple sirup en spek, naast de gebruikelijke bagels (elke dinsdag zijn er bagels in de keuken voor tijdens de wekelijkse personeelsbijeenkomst.)

Het gebeuren deed me nog het meest denken aan de bruiloft van Willem Alexander en Maxima, toen in Nederland iedereen aan de huis gekluisterd was en het moment mee wilde maken. Door zo'n dag als vandaag hier mee te maken, voel ik me nog nauwer verbonden met Amerika - het geeft me sterker het gevoel onderdeel van de samenleving te zijn.

Obama is de 44ste president - dat wordt vaak genoemd in de media. Amerikanen leren op school de volgorde van alle presidenten. Iedereen hier weet bijvoorbeeld dat Lincoln the 16de president was en als je je geschiedenislessen niet vergeten bent, weet je ook wie de 17de en 18de was bijvoorbeeld. Mocht ik ooit een Amerikaans paspoort willen, zal ik ze ook alle 44 uit mijn hoofd moeten leren.

Nuttig

Het is maandagavond - ik heb er een lang weekend opzitten. Ik heb het gevoel dat er wellicht ook in Nederland bij stilgestaan is dat het vandaag Martin Luther Kind Day was, een dag voor de inauguratie van Barack Obama. Voor ons was het een vrije dag, al zijn er heel wat bedrijven die gewoon doorwerkten.

Dit weekend heb ik vooral nuttig besteed. Ik ben twee keer naar de sportschool geweest, heb het huis schoongemaakt, wat dingen voor werk gedaan en planten verpot. Vanmiddag had ik afgesproken met Jeri en Monica om hen meer over blogs en Twitter bij te brengen.

Gistermiddag ben ik met een vriendin en camera erop uitgetrokken. Zodra ik tijd heb, zal ik een paar foto's op de blog zetten.

Pulver

Zo meteen ga ik borrelen met wat mensen die ik heb leren kennen bij social media feestjes. Met een aantal kan ik het goed vinden en raak ik zo langzaam bevriend. Een goed begin van het weekend dus.

Deze week ben ik weer naar verschillende netwerkbijeenkomsten geweest. Maandag hadden de organisatoren van SXSW een feestje georganiseerd. SXSW staat voor South by South West en is een festival in Texas. Het is festival voor zowel een muziek als nieuwe media. Ik ben er nog nooit geweest en heb geen plannen om dit jaar te gaan, maar het klinkt als het perfecte festival voor mij. De avond was erg geslaagd, mede omdat ik verschillende bekenden tegenkwam, onder andere de mensen met wie ik zo iets ga drinken.

Woensdagochtend ging ik naar een ontbijtbijeenkomst, georganiseerd door Jeff Pulver. Hoe meer ik me bezig houdt met social media, hoe meer ik de naam Jeff Pulver tegen kom. Pulver heeft zijn sporen verdiend op het gebied van spraak via het internet. Zijn visie op spraakverkeer via internet is door de FCC (Federal Communications Commission of the wel de Amerikaanse Opta) geadopteerd) en hij heeft een technologie ontwikkeld om spraak via het internet protocol (VoIP) te transporteren over een netwerk - later groeide het uit tot een bedrijf: Vonage.

Tegenwoordig houdt hij zich veel bezig met social media - hij blogt, is clumnist voor BusinessWeek en organiseerd bijeenkomsten zoals het ontbijt waar ik was. Hij kondigt ze aan op zijn blog, op Facebook en via Twitter. Het event zelf is bedoeld om te netwerken, en hij gebruikt daarbij een aantal dingen voor die uit de Web 2.0 wereld komen, maar dan in levende lijve.

Zo kregen we allemaal een sticker om onze naam op te schrijven en daaronder een 'tag line', een paar woorden om jezelf te omschrijven, die we tijdens een voorstelronde moesten voorlezen. Je kreeg ook een tweede sticker die blanco bleef. Vervolgens kreeg iedereen een velletje met kleine stickertje om daar woorden op te schrijven om je gespreksgenoten te omschrijven. Die 'tags' werden op de lege sticker geplakt en in de loop van de ochtend onstond er zo een 'tag cloud' - een verzameling woorden die een persoon omschrijven. Er is een video waarin Jeff het zelf allemaal uitlegt.

Ik ging naar huis met vijf tags (lang niet iedereen met wie ik sprak gaf me er een). Dat waren: 'connected', 'really smart person', 'Twitter addicted', Edelman, en 'wish I knew better'. Die laatste kwam van iemand die jaren geleden bij Edelman gewerkt heeft en die ik in die tijd een paar keer ontmoet heb. Ze werkt nu bij een ander PR bureau. Binnenkort maar eens een afspraak maken om samen te lunchen.

Bestuurder

Als ik met mijn collega's ga lunchen leer ik altijd weer nieuwe feitje over Amerika. Zo vertelde Travis over een klasgenoot van hem tijdens high school die een bekeuring kreeg omdat hij geen voorrang verleende terwijl hij op zijn fiets reed. Het koste hem meer dan een paar dollars. Als je als bestuurder van een voortuig een bekeuring krijgt, wordt dat anders aangerekend dan bijvoorbeeld een parkeerovertreding of oversteken bij een rood licht. Het wordt een 'moving violation' genoemd en je krijgt er ook punten voor. Te veel punten en je bent je rijbewijs kwijt, of je moet opnieuw theorie-examen doen.

Omdat hij nog geen 16 was, betekende het dat hij twee jaar moest wachten met het behalen van zijn rijbewijs. Terwijl al zijn vrienden op hijn zestiende in de auto stapten, moest hij wachten tot zijn achtiende verjaardag.

Huurregels

Een collega vertelde dat zij en haar echtgenoot het apartementgebouw waar ze wonen managen. De eigenaar van het pand met 17 woningen benaderen hun ervoor toen ze introkken. Het is niet ongebruikelijk dat Amerikanen nog een andere bron van inkomsten hebben naast hun reguliere baan.

Afgelopen maand hadden ze te maken met een huurder die had opgezegd maar niet de laatste maand huur wilde betalen omdat hij al uitgetrokken was. Toen mijn collega hem aan zijn opzegtermijn wilde houden, stuurde hij een brief waarin hij dreigde een rechtzaak aan te spannen. Volgens hem kon hij al een jaar lang niet werken vanwege de installatie van een nieuwe verwarming. Er zou asbest bij vrijgekomen zijn... Mijn collega vond het belachelijk want hij had er nooit eerder over geklaagd. Ze maakte zich ook niet echt zorgen want de brief kwam niet eens van zijn advocaat. Kijk, zo denken Amerikanen.

Mijn collega vertelde ook over een incident van een paar jaar geleden. Toen stierf een van de bewoners aan een hartaanval in de supermarkt. Ze vertelde dat als dat thuis gebeurd was, het een stuk moeilijker zou zijn geweest om het apartement opnieuw te verhuren. Volgense de Californische wet moet de verhuurder tot drie jaar na een overlijden in een apartement dit aan toekomste huurders vermelden.

Volgens mijn collega is dit een typisch Californische regel. Ik hoor wel vaker dat huurders hier veel beter beschermd zijn dan in andere staten - je kunt niet zomaar uit je woning gezet worden, er zijn apartementen waarbij de huurverhoging aan banden gelegd is en je kunt vrijgemakkelijk je verhuurder aanklagen. Omdat zoveel mensen uit andere staten komen, is het voor hen ongebruikelijk. Mij doet het erg denken aan de Nederlandse huurbescherming.

Strandwandeling

Het afgelopen weekend was het hier prachtig weer en sindsdien is het eigenlijk alleen maar mooier geworden met temperaturen rond de 20 graden. Het toeval wilde dat ik het op bezoek bij Jane was, die net als Jamyrson in de bergen bij Santa Cruz woont. Zaterdag maakten we een strandwandeling met haar honden. Een betere plek om de eerste mooie dag van het jaar door te brengen dan het strand van Santa Cruz kan ik niet bedenken...

Het pad naar het strand

Huizen aan het strand

Een groot deel van de voorwand van dit huis kon volledig open waardoor de huiskamer ineens een overdakt terras wordt. Gaaf toch?

Mooier wordt het niet...

Crunchies 2008

Terwijl de grootste beurs voor consumentenelectronica in Las Vegas op een einde loopt, vond in San Francisco vanavond de uitreiking van de Crunchies plaats. Deze awards zijn door vier prominente blogs afgelopen jaar in het leven geroepen en is een jaarlijks gebeuren aan het worden.

Samen met een teamgenoot en een contactpersoon van een van onze klanten ging ik erheen. De ceremonie vond plaats in het Herbst Theater, waar ik al eens eerder was geweest voor een klassiek concert. Je zou wellicht verwachten dat mensen in avondkleding komen naar een dergelijke gelegenheid, maar in de technologiesector ligt dat anders, met name in San Francisco en Silicon Valley. Veel mensen waren in spijkerbroek, sommigen in T-shirt en anderen hadden er een jasje bij aangetrokken.

Vooraf aten we met onze klant een hapje. We hadden hem nog nooit eerder in levender lijve ontmoet, omdat hij in Washington DC werkt. Hij vertelde dat de technologiesector daar veel kleiner is en uit twee delen bestaat: de nieuwe internet-startups en de oudere technologiebedrijven die zich over de overheid en de krijgsmacht richten. Sommige programeurs maken de switch en ontwerpen nu websites in plaats van computertrainingen om met wapens om te leren gaan.

Na afloop van de uitreiking (Facebook won de award voor beste internetbedrijf en de Nederlandse eBubby won in de categorie internationaal) was er een feest in het stadhuis aan de overkant van de straat - in indrukwekkende locatie. Naast de entree, waar een DJ muziek draaide, was er een ruimte waar je verschillende kansspelen kon spelen.

Als een van de sponsors liet Microsoft tafelcomputers zien op basis van hun Surface technologie.

Begroting

Californie is in een crisis. De staat is al maanden zonder begroting en die situatie wordt steeds nijpender. De impasse duurt al een aantal maanden en is nu ook nationaal nieuws.

Terwijl ik dit schrijf is het toevallig weer op het TV-nieuws: het tekort groeit en het is een kwestie van weken eer er helemaal geen geld meer is. Dan kunnen ambtenaren niet meer betaald worden. Dat betekent ook dat leerkrachten geen salaris meer krijgen en er is al sprake van dat scholen eerder gesloten worden.

In principe gaat het om een politieke strijd tussen de Democraten en Republikeinen. Schwarzenegger, een Republikein, wil kost wat kost geen belastingverhoging om het financieringstekort te dempen, maar de Democraten, die de meerderheid hebben in het Californische parlement, komen steeds met voorstellen die hem niet aanstaan. Als goeveneur heeft hij veto-recht waardoor er nog steeds geen begroting is.

Om zijn pleidooi kracht bij te zetten, gebruikt de governator de modernste communicatiemiddelen. Zo heeft hij (of beter: zijn mederker) een widget gemaakt die laat zien hoe lang de staat al zonder beroting is en hoe diep we in het rood staan. Volgens Schwarzenegger is het allemaal de schuld van het parlement (de 'State Legislature').

Overigens liet Schwarzenegger via Twitter over deze widget weten. Zelf ben ik ook steeds actiever op Twitter, dus als deze blog niet genoeg is, kun je me daar ook volgen. Dat doet Arnold ook - ik kreeg vandaag dit bericht:

Hi, Christel Vanderboom (Xtel).

Gov Schwarzenegger (schwarzenegger) is now following your updates on Twitter.

Check out Gov Schwarzenegger's profile here:

http://twitter.com/schwarzenegger

Best,

Twitter

Kerstverhalen

Terug op kantoor hoor ik de gebruikelijke verhalen over de feestdagen. Dan gaat het over familiebezoek en de daarbij gepaardgaande reisperikelen, want heel wat collega's waren in koudere delen van Amerika. Het was een paar weken geleden ook al op het nieuws te zien dat sneeuwstormen en reisdrukte voor annuleringen en vertraginging zorgde in de dagen voor de kerst, net wanneer Amerikanen veel vliegen.

Een van mijn collega's reisde naar haar broer in Jackson, Wyoming, via Salt Lake City waar ze strandde vanwege sneeuwstormen in Jackson. Toen ze de volgende dag weer naar het vliegveld ging, werd de vlucht een aantal malen uitgesteld en uiteindelijk afgelast. Dat gebeurde de volgende dag weer waardoor ze drie dagen in Salt Lake City in een hotelkamer heeft doorgebracht waar ze ook in haar eentje kerst heeft gevierd. Op kerst avond bestelde ze een flesje wijn en toen ze dat op eerste kerstdag opnieuw wilde doen, bleek er op die dag geen alcohol verkocht te worden. Salt Lake City staat bekend als een relgieus centrum en het verbaasde mijn collega niet dat er op zon- en feestdagen geen alcohol te koop is. Alleen had ze daar vantevoren helemaal niet bij stil gestaan!

Een ander collega heeft zich tijdens de kerstvakantie verloofd. Dat is ook heel gebruikelijk - de feestdagen zijn bij uitstek een moment om iemand ten huwlijk te vragen. Er hangt zelfs een zodanige een verwachting omheen, dat ik ook wel eens teleurgestelde collega's gehoord heb om dat ze tijdens de kerst niet ten hnuwlijk waren gevraagd.

BarCamp

Vandaag heb ik voor het eerst een BarCamp bijgewoond. Cathy was een van de organisatoren en had me ervoor uitgenodigd. Een BarCamp is een spontane bijeenkomst rond een thema die voor iedereen openstaat. Voor de organisatie van bijeenkomst worden veel Web 2.0 tools gebruikt en is dan ook een relatief nieuw fenomeen.

De BarCamp van vandaag heette EqualityCamp San Francisco en ging over het homohuwlijk ofwel over gelijke huwlijksrechten voor iedereen, zoals er hier naar verwezen wordt. Sinds er voor Prop 8 gestemd is, zijn er allerlei vervolgestappen in voorbereiding om via andere wegen het burgelijk open te stellen voor mensen van hetzelfde geslacht.

Typisch aan de dag was de open structuur. Er was in principe geen agenda, die werd door de deelnemers bepaald na een introductieronde. Er was alleen een matrix met tijdvakken en vergaderruimtes opgehangen. De groep verdeelde zich steeds over de sessies en na afloop werd er een samenvatting voor iedereen gegeven. Een BarCamp heeft een groot zelforganiserend vermogen en draaot volledig op vrijwilligers en sponsors.

We hadden het over zaken als mediastrategie, boodschappen die aanslaan, technologie en methodes om burgers te bereiken. In veel sessies werde de campagne van Obama als voorbeeld aangehaald en er waren ook een paar mensen die in zijn campagne hebben meegeholpen.
Alles wat er vandaag besproken is, is op internet terug te vinden. De organisatoren hebben een BarCamp-wiki opgezet. Een wiki is een website met informatie die door iedereen aangevuld en bewerkt van worden. Het bekendste voorbeeld daarvan is de encyclopedie Wikipedia. De organisatie van de dag heeft ook een Twitter-account en een gewone site met blog. Je moest je via EventBrite aanmelden.

Maar ook de deelnemers weten van het web gebruikt te maken. Op Flickr staan foto's gemaakt doro Chris en Dave. Daarnaast is er door verschillende mensen geblogd en getwitterd. Zelf heb ik ook verslag gedaan via Twitter. Anderen communiceerden via video. Via al die kanalen hoorden mensen in andere delen van Amerika over de bijeenkomst en er zijn er verschillende vergelijkbare initiatieven onderweg in andere steden.

De bijeenkomst was van 10 tot 6 uur. Daarna ben ik nog even met een vriendin een hapje gaan eten en nu doe ik het even rustig aan. Na alle feesten is het lekker om een avondje thuis te zijn...

Alle foto's zijn gemaakt door Chris Heuer