Na het Rihanna concert bleven we in een hotel in San Jose slapen. En omdat San Jose maar een halfuurtje van Santa Cruz is, reden we daar zondagochtend heen. Rondom de stad heb je allerlei mooie parken - we kozen Wilder Range State Park om een eind te gaan wandelen. Het park bleek een mooie en ruige kustlijn te hebben.
Helaas was het vrij mistig en daarom een nogal fris, maar de uitzichten waren er niet minder mooi om. Ik vind na al die jaren nog steeds heel bijzonder om hier zo maar even tijdens een weekend heen te kunnen gaan.
In de loop van de middag besloten we verder te gaan en wat meer van Santa Cruz zelf te zien. Toen we daar aankwamen had de zon alle mist opgelost en was er een strakblauwe lucht. Daardoor was het zelf warm genoeg om in bikini bij het zwembad te zitten!Deze extremen zijn echt typisch for dit deel van Californie.
Inmiddels ben ik er aardig aan gewend en weet dat ik een winterjas en een bikini moet inpakken als ik naar Santa Cruz ga.
De afgelopen twee jaar, hebben we elke zomer een paar weekenden in het huis van Jane doorgebracht met een groep vriendinnen. Dit jaar deden we dat ter ere van haar verjaardag. Heerlijk relaxen in de Santa Cruz Mountains, met barbecue, kampvuur, (dans)muziek, cocktails en goede gesprekken. Voor het naar bed gaan even in de hot tub en de volgende dag een flinke wandeling gemaakt. En dat alles op anderhalf uur rijden van huis. Je hebt hier dan wat minder vakantiedagen, maar met zoveel vakantiebestemmingen op een steenworp afstand, heb je die ook niet zo nodig.
Gezellig bijkletsen op het nieuw aangelegde terras
Een van de weinige foto's die 's avonds genomen zijn.
Gisteren was ik weer eens in Santa Cruz. Cindy had me uitgenodigd om een een dagje daar door te brengen - ze is er de hele week in het huis van haar familie. De weg ernaar toe was zonnig, maar aan de kust was het bewolkt. Pas laat in de middag brak de lucht even open. Typisch weer voor deze tijd van het jaar.
Het was dus geen weer om op het strand te liggen, maar wel voor een strandwandeling. Een relaxte zondag, zie een beetje als een vakantiedag voelde... en dat anderhalf uur van huis.
Highway 17 over de Santa Cruz mountains.
De 'skim boarders' van Santa Cruz zijn gewend in het frisse weer de oceaan in te gaan.
Jane stuurde gisteravond een sms-je om me te laten weten dat ze brandweer had gebeld omdat ze rook rook. Ze was er al aan het denken om de go-boxen weer in te pakken.
Binnen vijf minuten waren er drie brandweerauto's en werd er meteen onderzek gedaan. In eerste instantie werd gedacht dat het een barbecue was. Na een paar uur werd geconcludeerd dat het de smeulende Lockheed brand moet zijn.
De brand is nog steeds niet volledig uit. De wind had tot nu toe nog niet zo gestaan dat hij te ruiken was vanaf Jane's huis. Pas als het regenseizoen begint zal het vuur volledig gedoofd worden.
Afgelopen weekend hielden we weer 'Casa Jane'; deze keer was de groep weer iets groter. Dit soort weekenden zijn super relaxt en gezellig - niets hoeft en alles mag.
We hadden geluk met het weer. Vorige week zouden we regen gehad hebben (heel ongebruikelijk voor de tijd van het jaar) maar nu hadden we een hittegolf. Alleen aan de kust was het bewolkt. Het was zonnig totdat we op het strand kwamen - da's echt typisch voor Santa Cruz en San Francisco. We bleven maar even en reden vervolgens weer terug de berg op, waar het nog even warm en zonnig was. Onderweg nog even langs een winderij om wat wijn te proeven.
Maar de grootste attractie van de Casa Jane weekenden, is het huis zelf. Kijk maar...
Een deel van het huis van Jane en haar buren.
De hot tub!
In de keuken... er werd ook gekookt....
Samen eten... en drinken
Dayna vond vilten beschermers voor onder stoel- en tafelpoten. Als je een paar glazen wij ophebt, kun je daar vreselijke lol mee hebben....
De brand woedt nog, maar Jane en anderen geevacueerden konden een paar dagen geleden weer naar hun huis.
De gebied dat in de fik staat groeit nog steeds en beslaat nu 31 vierkante kilometer, maar zo'n 90 procent is nu ‘contained’. Er zijn nog wel wat huizen die risico lopen, maar Bonny Doon is veilig. Dit is met name omdat er een heel stuk bos, ter grootte van een snelweg, weggebuldozerd is. Daardoor dan de brand niet overspringen nar dat deel van de Santa Cruz Mountains. Ik sprak Jane net, die erg blij is om weer thuis te zijn, maar was ook weer blij dit weekend vrienden in San Francisco te bezoeken omdat de rook niet te harden is.
Zoals ik laatst al schreef, zijn er ook mensen in het gebied gebleven. Een andere vriendin die niet evavueerde maakte deze foto’s:
Toen ik woensdagavond thuis kwam na een borrel, zette ik de TV aan om nog even het nieuws te zien. Ik zag een bosbrand. Niet ongebruikelijk in deze tijd van het jaar - het barst van de bosbranden in heel Californië, maar deze woedde in Bonny Doon. Dat is vlak bij Jane's huis, dus ik belde haar meteen.
Ze vertelde dat de brand op 10 minuten rijden afstand was, in de buurt van waar we afgelopen zaterdag een wandeling gemaakt hadden (even naar beneden scrollen en je ziet het). Ik was verbaasd dat ze er zich geen zorgen om leek te maken. Afgelopen jaar was er ook een grote bosbrand in de buurt van haar huis, waarbij ze moest evacueren en toen liep alles goed af. Dat stelde haar ergens gerust...
Donderdagochtend (de volgende dag) belde ik weer om te horen hoe de boel erbij stond. Op dat moment was de brand verdubbeld in grootte naar ruim 20 vierkante kilometer en 5 procent 'containment' (percentage van de brand dat onder controle is). Er was opgeroepen tot vrijwillige evacuatie - ik bood aan dat ze bij mijn terecht zou kunnen, maar Jane maakte nog een aanstalte om haar 'go-boxes' te pakken. Iedereen die in bosrijke gebieden woont, heeft een aantal go-boxes (niet veel anders dan verhuisdozen) om alles van waarde in mee te nemen.
Ik bood aan dat ze bij mij terecht kon, mocht het nodig zijn. Om elf uur belde ik nog even en kreeg een kort antwoord: 'mandatory evacuation' oftewel verplichte evacuatie. Ik hing snel weer op zodat ze verder kon gaan met pakken. Een paar uur later was ze in San Francisco en verblijft ze hier.
Alle branden krijgen hier een naam - meestal worden ze vernoemd naar de plek van oorsprong - in dit geval een terrein van Lockheed.
We houden het nieuws goed in de gaten - via het TV, de officiele website van de staat en via vrienden. Verschillende vrienden van Jane hebben geen gehoor gegeven aan de oproep om te evacueren. Het wordt hier gezien als typisch is voor 'mountain people' - ze zijn eigenzinniger en onafhankelijker dan de gemiddelde Amerikaan. Ze weten dat ze een risico nemen en moeten er zelfs een vrijwaring voor tekenen.
Tijdens de brand van vorig jaar zijn er mensen geweest die hun huis wisten te sparen door thuis te blijven en de boel nat te houden. Twee van Jane's vrienden proberen nu hetzelfde te doen en werden geinterviewd voor het nieuws - je ziet zat ze weten waar ze mee bezig zijn:
De nieuwsvoorziening van de autoriteiten is erg goed. Er is een website die om de paar uur geupdate wordt met de laatse informatie. Inmiddels is de brand uitgegroeid tot bijna 28 vierkante klilometer, maar 50% containment, dus dat is positief en veel beter dan verwacht. Er is een kaartje dat precies laat zien waar de brand is. De site laat ook zien hoeveel manschappen, helikopters e.d. worden ingezet. En er wordt bijgehouden hoeveel geld besteeds is aan het bluswerk. Hier zijn twee screen shots van hoe het er vanochten bijstond:
Op deze blog schrijf ik voor familie en vrienden over mijn dagelijks leven in de VS. Hoe ziet leven en werken in Amerika eruit door Nederlandse ogen? Dat ontdek ik sinds 12 november 2005. Sindsdien ben ik in Californië.
**********************************
In English - In 2005, I transfered from Amsterdam to San Francisco and I have been blogging ever since. I write in Dutch about life and work in America for my friends and family in The Netherlands.
Bij Casa Jane bouwen we altijd ons eigen feestje
Het proeflokaal van 
Zaterdagochtend, klaar voor een hike.
Na de hike pikten we een terrasje in downtown Santa Cruz.
Allemaal aan tafel... op Jane na, want die nam de foto.
Na het eten ging de muziek harder...
