Año Nuevo

Al jaren wil naar Año Nuevo State Park in de winter, want tussen december en maart komen daar de zeeolifanten komen om hun jongen te baren. Het park ligt ruim een uur rijden te zuiden van San Francisco. Tijdens die tijd van het jaar laten ze steeds een beperkt aantal mensen tegelijk toe onder leiding van een gids en plaatsen raken snel uitverkocht. Maar afgelopen week is het eindelijk gelukt. Het seizoen liep al op z'n eind, maar er waren nog steeds heel wat zeeolifanten en hun kalveren.

 

Boven de mist

Zondag was weer te mooi om binnen te blijven. Je hoeft hier niet ver te gaan om er even helemaal uit te zijn. Op een halfuurtje rijden ten zuiden van San Francisco ligt Montara, een klein paatsje aan de kust. Het strand was iets te fris voor een wandeling vanwege de binnentrekkende mist, maar daar hadden we geen last van in de heuvels. Heerlijk even van het zonnetje en het prachtige uitzicht genoten...

 Uitzicht op Highway 1. De mist is nog boven de oceaan.

Anderhalf uur later...

Jersey

Deze keer zag ik New York voor het eerst vanaf de andere kant van de Hudson, in New Jersey. Zondagochtend waren we in Jersey City om te brunchen, en maakten daarna een wandeling langs het water. De stad is de laatste tien jaar enorm opgeknapt en het centrum heeft allerlei leuke restaurants en van oude pakhuizen zijn appartementen gemaakt.

Je kunt niet met de metro naar Jersey, maar er gaat wel een PATH-trein. Die namen we vanaf het World Trade Center. De nieuwe toren begint trouwens al aardig te vlotten en is inmiddels alwaar het hoogste gebouw in New York. In Jersey City stonden verschillende aandenken aan 11 september, want heel wat mensen die in het WTC werkten, woonden hier.

De hele tijd dat we in New York waren, was het heet. En vooral 's avonds bleef het warm en kon je gewoon in een T-shirt rondlopen. Dat mis ik wel eens in San Francisco, want hier kan dat hoogstens vijf keer per jaar.

Later in de week gingen we dan ook een dagje naar de kust; ook in Jersey. We konden een auto lenen van een vriend van Nicky en namen de Holland Tunnel on de de Hudson door en ik was verbaasd hoe snel je vanuit New York in de weilanden zit. Geen uitgestekte natuur zoals in California, maar toch heel veel groen.

Aan het strand in Asbury Park bleek het weer bewolkt, dus meer weer voor een standwandeling dan zonnebaden. Asbury Park is een oude badplaats met nog een aantal oude casino's en ander historische gebouwen. Bruce Springsteen maakte het plaatse bekend door zijn eerste album ernaar te vernoemen. Voor de bewonder van New York, staat het tegenwoordig bekend als het 'gay' strand. Hier wat indrukken:

Fort Funston

Als nieuwe inwoner van de Bay Area, wilde ik Nicky iets van de kust laten zien. Ik vroeg een aantal bevriende hondeneigenaren wat een goed strand voor honden is en het antwoord was unaniem: Fort Funston. Na ruim zes jaar in San Francisco, ontdek ik nog steeds nieuwe delen van de stad. Fort Funston bleek een enorm uitgestrekt en prachtig park te zijn in een duingebied aan de zuidwest punt van de stad. Helaas was het mistig (of in Nederlands: bewolkt) aan de kust, terwijl het in mijn wijk lekker zonnig was.

Rustdag

Zaterdagavond was ik naar Jen gegaan, die in de bossen van die in Mill Valley woont. Mill Valley is een van de plaatjes in Marin County aan de overkant van de Golden Gate ten noorden van San Francisco. Ze woont een kwartierte rijden van het Zen Centrum 'The Green Gulch' vandaan, waar we zondagochtend heen gingen. Zen is de Japanse vorm van Boedisme en hier in de Bay Area is veel interesse voor Oosterse religies en gerelateerde zaken als meditatie, yoga en alternatieve geneeswijzen.

Om negen uur moesten we er zijn om met de meditatie mee te kunnen doen. Die duurde 45 minuten en werd gevolgd door toespraak van een dharma leraar over het leven van een van de boedha's. Na afloop was er thee voor iedereen. Omdat er een retraite gaande was, waren er geen muffins, die normaal gesproken ook gratis worden uitgedeeld. 

Jen en ik vervolgde onze dag met een wandeling. We liepen over het enorme terrein van het Zen Centrum, waar van alles en nog wat biologisch verbouwd wordt naar het strand. Gewoon even in de zon zitten, want het was een uitzonderlijk mooie dag, en naar de golven kijken. 

En toen was het tegen drie uur en hadden we honger. We gingen naar de Pelican Inn voor een hapje. Je waant je bijna in Engeland hier - het gebouw zou zo Engelse 'country side' kunnen staan, op het menu staan zaken als 'fish & chips' en 'shepherd's pie', en ze hebben er Engels bier van het fust. We genoten van onze vis en biertje op het gras in de zon. Een perfekte manier om de dg af te sluiten.

The Green Gulch

Thee na afloop

Op het terrein van de Green Gulch...

Duinen... bijna op het strand

Zonnebril vergeten...

De Pelican Inn

Roadtrip

Op tweede kerstdag vertrok ik met Ember richting Santa Barbara. We hadden vier dagen voor onze 'roadtrp', ofwel een korte autovakantie. Het ging ons niet alleen om de bestemming, maar ook om alles wat we onderweg zouden zien.

Op de heenweg reden we grotendeels over Highway 1, langs de kust met prachtige uitzichten. Onze eerste stop was in Big Sur voor een glaasje wijn bij Nepenthe met een prachtig uitzicht over de rotsen en de oceaan. We besloten te overnachten in San Simeon, waar we in een Motel 6 verbleven. Da's een van de goedkopere motelketens, waar we voor 70 dollar een kamer met twee tweepersoonsbedden hadden. Geen luxe, maar schoon en met alle basisvoorzieningen.

De volgende dag stonden we vroeg op om Hearst Castle te zien. Dit huis met 165 kamers werd in 1947 gebouwd in opdracht van uitgever William Hearst. De architectuur en inrichting zijn geinspireerd door oude Europese stijlen, van oudheid en middeleuwen tot barrok. Tijdens onze toer zagen we een aantal van de logeerkamers, vergaderzaal en studeerkamer/bibliotheek. In de jaren '50 en '60 werden hier wilde feesten gehouden, waar Hollywood-sterren op afkwamen.

We vervolgenden onze reis naar het zuiden en aten lunch op een zonnig terras in San Luis Obispo, een gezellig universiteitsstadje. Zo'n 370 kilometer maakt al een flink verschil in de temperatuur.

Tegen half vijf kwamen we in Solvang aan, net voor zonsondergang. Solvang is een dorp gebouwd in de Deense stijl. Het is super toeristisch met vele souvenierswinkeltjes en banketbakkers, want dom dat laatste staat Denemarken hier bekend. Onder de souveniers zag ik trouwens Delfts Blauw waarop doodleuk Solvang geprint stond. Om de een of andere reden hebben Amerikanen altijd moeite om Nederland, Denemarken en Kopenhagen uit elkaar te houden.

Santa Barbara is ook een universiteitsstad, maar groter en nog een tikkeltje warmer dan San Luis Obispo. Bovendien ligt het aan zee, omgeven door wijngebieden en niet ver van Los Angeles, waardoor de stad een heel eigen sfeer heeft. Daar genoten we van lekker restaurants, massages, wijnproeven, winkelen en een lange strandwandeling.

Land's End

De winter is hier over. Sinds een paar dagen is het zonnig lente-weer. En net als voorgaande jaren, was het weer even onverwacht om na kou en regen ineens weer zonder jas naar buiten te kunnen midden januari.

Gisteren was daarom de perfekte dag voor een wandeling langs de kust. We kozen daarvoor een van de mooiste plekjes van San Francisco uit: Land's End, een park aan het noordwest uiteinde van de stad. Precies vijf jaar geleden was ik er voor het eerst.

Het was niet alleen een perfekte dag om in de buurt van de oceaan te zijn vanwege het weer, maar ook vanwege de golven die deze tijd van het jaar het hoogst zijn. Het is dan ook weer tijd voor Mavericks...

Weer Big Sur

Een van de grote voordelen aan San Francisco is dat je niet ver van huis op de meeste mooie plekjes op aarde bent. Op twee, drie uur rijden heb je meest geweldige kampeerplekken midden in de natuur. Eén nadeel: in de zomer zijn die zo'n beetje allemaal vol. Als je niet maanden van te voren reserveert, is het bijna onmogelijk een aardige plek te bemachtigen.

Het lukte dan ook niet om voor afgelopen weekend een kampeerplek te vinden, maar een camping in Big Sur had net een annulering voor een van hun cabins gekregen. Wel iets duurder en minder primitief, maar ook goed. Je kunt zo nog steeds van de natuur genieten... en daar gaat het om. Heerlijk relaxen... overag hiken in de bergen, 's avonds bij het kampvuur onder de sterren een glaasje wijn drinken. Beter wordt het niet.

Deze tijd van het jaar kan het er enorm mistig zijn, maar we hadden geluk. Zaterdag was strak blauw. Zondag deels mistig vlak aan de kust, maar je hoefde er niet ver vandaan te gaan om de zon te zien.

De 'hiking trail' voor zaterdag in Pfeiffer Big Sur State Park.

De top bereikt...

met uitzicht op de oceaan

Typisch Big Sur

Uitzicht tijdens de lunch op zondag... helaas hing de mist precies tot voor de kust.

Keek je de andere kant op, was dit het uitzicht.

Zondagmiddag Julie Pfeiffer State Park bezocht. Een van de mooiste plekjes aan de kust van Big Sur... zelfs als het mistig is.

Zeilen

Gisteren was een heerlijk relaxt dagje. We hadden namelijk een teamuitje en gingen de hele dag zeilen op de baai - het was er prefect weer voor. Om half tien hadden we bij de jachthaven van Sausalito afgesproken, waar Arthur een boot voor ons gehuurd had.

We voeren de haven uit, richting Golden Gate. Onder de brug door en omdraaien. Langs de oostkant van San Francisco en onder de Bay Bridge. Langs Alcatraz en Angel Island en vervolgens terug naar Sausalito.Ik heb een hoop nieuwe zeiltermen in het Engels bijgeleerd.Overstag gaan is tacking, bijvoorveeld. En de stuurman/-vrouw geeft aan de andere zeilers aan wanneer dat gebeurd door te roepen 'helms alee', wat zoveel betekent als roer de wind in.

Nieuwe sport: peddelen op een surfplank. Schijnt best populair te zijn hier.

Onder de Golden Gate Bridge

Uitzicht op het Fanicial District van San Francisco