Sequestration

Amerika heeft de afgelopen weken twee nieuwe woorden bijgeleerd: 'sequester' en 'sequestration'. Steeds als op het nieuws genoemd werd, moest er ook een uitleg bijgegeven worden, want het is geen gangbaar woord. Het is een vorm van bezuinigingen, die met de kaasschaf worden toegpast: er is een beetje minder geld voor verschillende overheidsprogramma's zoals defensie, gezondheidszorg en onderwijs. Het zijn geen gerichte bezuinigingen of besparingen die effectiveit moeten vergroten, maar de hele regeling was een soort stok achter de deur van eerdere onderhandelingen.

Zo'n anderhalf jaar geleden lagen de twee partijen ook overhoop. Toen ging het over de begroting. Ze kwamen toen tot een compromis waarbij ze een aantal beslissingen uitstelden tot nu. En om ervoor te zorgen dat nu de moeilijke knopen zouden worden doorgehakt over die uitgestelde beslissingen, hebben ze de sequestration bedacht. Het idee was dat niemand daar ook echt aan zou willen gaan omdat de het zo'n schedelijk effect zou hebben op de economie.

De sequester is vandaag ingegaan en daarom stond het nieuws de afgelopen bol van sequestration, wat het gevolg is van de sequester. Niemand is er blij mee, noch de Democarate, noch de Republikeinen. En ondanks dat de politici het erover eens waren dat de regeling een slecht idee was, konden ze niet tot een betere oplossing komen.

Waar wereden ze het niet over eens? In het kort: de Democaten willen o.a. belastingaftrekposten afschaffen en de Republikeinen willen pertinent niets wat de balstingen verhoogd. En zoals het hier dan gaat, wordt er meer tijd besteed aan elkaar de schuld geven dan naar en echte oplossing werken. In plaats daarvan wordt er vooral met het vingertje gewezen en hopen de politici erop dat de kiezers de andere partij de schuld geeft van het debakel.

Als president, komt Obama er nog reletief goed vanaf in de opiniepeilingen en hij was niet bang om zijn verkiezingswinst in te zetten om voet bij stuk te houden wat betreft de afschaffing van afterkposten voor rijken. Over het algemeen krijgt het congres de schuld van de kiezer en omdat daarin de Republikeinen de meerderheid hebben, straalt het extra slecht op hen af. Maar de meeste Amerikanen denken niet zo; die zien vooral hoe verrot het systeem is waarin niets gedaan te krijgen is.

Verkiezingsuitslag

Sinds het begin van het jaar heb ik geen kabeltelevisie maar. Inmiddels heb ik wel een antenne waarmee ik acht of negen zenders kan ontvangen. Ik mis het niet, want ik kijk weinig TV en de paar programma's die ik wil zien, bekijk ik op mijn iPad.

Er zijn maar een paar momenten, waarop ik de kabel mis en gisteravond was zo'n moment. Hoewel ik via de antenne verschillende zenders ontvang die de verkiezingsuitslag uitzonden, wilde ik het liefst CNN kijken. Maar daar is een simpele oplossing voor: bij vrienden kijken. En da's eigenlijk nog gezelliger ook.

Net als vier jaar geleden, hebben de media bol gestaan over de verkiezingen. Waar met name over gerapporteerd wordt, is de race zelf: wie er voor ligt in de peilingen, waarom welke taktieken daar invloed op hebben en of een aanval in de media al dan niet effectief is. Het gaat veel minder om beleidsvoorstellen en ideeën voor de komende vier jaar.

Het viel me op dat er in de media veel aandacht was voor 'early voting'. In veel Amerikaanse staten gaan de stemlokalen al dagen voor de verkiezingsdag open, en dat is naast de mogelijkheid om per brief te stemmen. In veel gevallen staan er lange rijen om te kunnen stemmen. De Republikeinen hebben in heel wat staten en stemdistricten de regels voor vroeg stemmen willen veranderen, wat ze er niet altijd doorheen kregen. Ook probeerden ze de vormen van identicatiebewijs in te perken. Het werd alom gezien als een manier om Democratische stemmers bij de stembus weg te houden.

Gelukkig hebben al deze kunstgrepen niet mogen baten. Hier in San Francisco was iedereen door het dolle dat Obama herkozen was. En er was meer om blij om te zien: in vier staten stemden de kiezers voor het openstellen van het huwlijk voor homo's en lesbiennes, wat het totaal op negen staten brengt. En in twee staten zijn de stemmers voor het legaal maken van marijuana voor recreatief gebruik.

Debat

De media staan al een jaar bol van de verkiezingen. Eerst de Republikeinse 'primaries' en de laatste maanden gaat om Obama tegen Romney.  Allebei werden officieel kandidaat gesteld door de conventies van hun respectievelijke partijen. Dat zijn spektakels van drie dagen waar ene politicus na de andere voor een paar minuten spreekt. Op de conventie van de Rpublikeinen stal gastspreker Clint Eastwood de show, waar hij vervolgens enorm voor bekritiseerd werd omdat hij niet echt voorbereid was en uit de losse pols sprak met een fictieve Barak Obama. Dar zorgde er ook voor dat veel mensen de indruk kregen dat Romney de regie kwijt was.

De ster van de Democratische conventie was Bill Clinton. De man is een begaafd spreker en wist haarfijn uit te keggen, waarom Amerika met Obama op het goede pad is. Het hielp, want Obama schoot vervolgens omlaag in de peilingen.

Sindsdien zijn de media gefocust op de debatten, waarvan de eerste deze week plaatsvond. Volgens de experts zou Romney nog een laatste kans hebben om de race naar zijn hand te zetten als hij het goed zou doen in de debatten. Woensdagavond was het zover. Ik ging ervoor naar een bijeenkomst om samen met gelijkgezinden het debat te kijken... en Romney kwam als winnaar uit de bus. Het was niet zozeer omdat hij zo sterk overkwam, het lag misschien nog wel meer aan Obama's teleurstellende optreden.

De volgende avond ging ik naar een Obama 'fundraiser'. Een collega had me ervoor uitgenodigd. Het was gewoon bij iemand thuis, met zo'n 40 gasten. Via Skype spraken we met de persoon die de dagelijkse leiding heeft over de campagne van Obama. In haar analyse van het debat focuste ze volledig op Romney; zijn oprtreden verdiende een oscar omdat het vol onwaarheden zat.

Ze spark ook over het feit dat stemmen in Californië niet een verchil zal maken, omdat de Democraten altijd een meerderheid halen. Daarom gaf ze een paar suggesties voor mensen die op een andere manier invloed willen hebben op de verkiezingsuitslag. Je kunt je vrienden en familie bellen in 'swing states'. Dat zijn de staten waar het niet duidelijk is wie er gaat winnen, en daarvan is Ohio de belangrijkste. Of je kunt geld doneren aan de campagne. Ik heb mijn stem op Obama gegeven in de vorm van geld, want naar de stembus mag ik niet als buitenlander.

Super PAC

Het Republikeins verkiezingscircus is van South Carolina naar Florida verhuisd, waar deze week de 'primaries' plaatsvinden. De kandidaten richten hun campagnes volledig op die staat en de rest van Amerika volgt wat daar gebeurt.

Wat we vooral horen is dat het aantal negatieve TV-spotjes ongekend hoog is en dat de boodschap harder is dan gebruikelijk. Dat heeft te maken met de 'super PACs'. PAC staat voor 'political action committee'. Een super PAC is een groep die een kandidaat steunt maar officieel niet gelieerd is aan de kandidaat.

Een aantal jaren geleden, werd de hoogte van donaties aan aan politieke kandidaten aan banden gelegd. Die mogen maximaal 5000 dollar bedragen en de donatie moet publiek zijn. Maar omdat een superPAC onafhankelijk is, gelden die regels niet, zo oordeelde de hoogste rechter in 2010. Een kandidaat mag daarom totaal geen contact hebben met de mensen die voor een superPAC werken.

Maar ondertussen is het wel duidelijk welk superPAC welke kandidaat steunt. Vaak worden ze gevormd door een multimiljonair die een paar miljoen uittrekt. Ze hebben namen als 'American Crossroads', 'Winning Our Future' en 'FreedomWorks for America'. Zij zijn meestal de afzender van de negatieve spotjes... ze worden ook wel 'attack ads' genoemd.

Hier twee voorbeelden: de eerste is tegen Newt Gingrich en de tweede tegen Mitt Romney.

Iowa

Vandaag was het zover: de eerste voorverkiezing van de Republikeinen vond plaats. Daarmee bepalen ze wie hun presidentskandidaat wordt. Nu nog 49 te gaan, want elke staat heeft z'n eigen voorverkiezingen. Iowa trapte af, zoals traditioneel gebruikelijk. Even zag het ernaar uit dat het ging veranderen toen sommige staten hun verkiezingen vervroegden, maar Iowa sprong voor alle andere staten. Vandaar dat verkiezingsseizoen een stuk vroeger begint dit jaar.

Iowa's methode om een kandidaat te kiezen is niet een kwestie van een stembiljet invullen. Daar hebben ze de 'caucuses', waarbij mensen samenkomen in buurthuizen, schoolgebouwen en sporthallen om te debatteren en elkaar te overtuigen van wie de beste kandidaat is. Stemmen vindt plaats door te gaan zitten of staan bij de andere supporters van een kandidaat.

Ondanks de vroege timing, wordt er al maandenlang afgeteld naar deze verkiezingen. Dagelijks op het nieuws hoorde je 'nog slechts 45 dagen tot de Iowa caucuses', 'nog slechts 40 dagen tot de Iowa caucuses' en tegen het einde 'nog slechts 48 uur tot de Iowa caucuses'. En constant waren er nieuwe peilingen, waarin steeds weer een andere kandidaat het voortouw leek te nemen.

De ene na de andere expert legde uit dat Iowa niet representatief is voor de rest van Amerika. Iowa staat bekend als een plattelandsstaat, waar vooral mais en sojabonen verbouwd worden. Veel van de boeren zijn van Noord-Europese afkomst en zijn streng protestants. Sinds ik dat weet, snap ik het bekende schilderij van Grand Wood 'American Gothic' een stuk beter.

Het is ook de reden waarom Rick Santorum er gewonnen heeft, al is het met een verschil van 18 stemmen op Mitt Romney. Rick kwam uit het niets, maar staat voor 'family values', ofwel de familie als de hoeksteen van de samenleving. In Amerika betekent dat, dat je tegen het openstellen van het huwlijk voor homoparen bent, tegen sex voor het huwlijk en daarmee ook tegen abortus en soms zelfs anti-conceptie. Onder deze groep is het ook populair om je kinderen thuis te scholen, want ouder zijn het meestal niet eens met het onderwijs op de openbare school.

Romney, die allom verwacht wordt het tegen Obama te gaan opnemen, won zijn stemmen omdat bij als het meest verkiesbaar in de landelijke verkiezingen gezien wordt. We zullen het zien...

UPDATE, 4 januari 2012: Vanochtend blijkt dat Romney de winnaar is met acht stemme.

Gestemd

Elke eerste dinsdag in november is verkiezingsdag in Amerika. In een oneven jaar gaat het echter alleen om lokale en staatsverkiezingen, en referenda; geen landelijke verkiezingen waardoor 2011 toch als een 'off-election year' beschouwd wordt.

San Franciscans gingen onder andere naar de stembus om een nieuwe burgermeester te kiezen. In tegenstelling tot de rest van Amerika, waar er vaak maar twee kandidaten zijn, waren er hier zestien. In de nationale media deden ze daar een beetje lacherig over, "typisch San Francisco". De stad heeft vanaf nu haar eerste burgermeester van Chinese afkomst, Edmund Lee.

In de landelijke media was ook aandacht voor andere in het oog springende verkiezingen en referenda. Zo was er in Ohio een referendum om een nieuwe wet terug te draaien. De Republikeinse gouveneur van die staat had collectief onderhandelen door vakbanden verboden, maar daar werd met 61 procent van de stemmen weer een einde aan gemaakt.

In Mississippi werd getemd op een voorstel om de definitie van menselijk leven te veranderen door het te laten beginnen bij de eerste bevruchting. Op het eerste oog iets wat alle abortussen illegaal zou maken (inclusief na incest en verkrachting, of als het leven van de moeder bedreigt wordt door de zwangerschap), maar bij nader inzicht zou die definitie verderstrekkende gevolgen hebben. Een miskraam zou tot verdenking tot moord kunnen leiden en IVF, waarbij meerder eitjes worden bevrucht maar niet allemaal ingepland, zou ook schier onmogelijk gemaakt worden. Gelukkig zagen genoeg Mississippiers dat ook in. Ondanks dat het de meest conservatieve (en waarschijnlijk de meest Christelijke) staat in de VS is heeft het 'personhood amendment' het niet gehaald.

Dit soort verkiezingen worden gezien indicatoren voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar. De presidentskandidaten krijgen een graadmeter van welke ideeen aanspreken en welke niet.

De voorverkiezingen zijn hier overigens al maanden dagelijks in het nieuws. De Republikeinen die een gooi naar het presidentschap willen doen hebben zich de afgelopen tijd kandidaat gesteld en de een na de ander schiet omhoog in de peilingen en valt vervolgens naar beneden. Eerst was het Michelle Bachmann, toen Rick Perry en nu Herman Cain. De volgende is wellicht Newt Gingrich, want Herman lijkt ook alweer op z'm retour vanwege beschuldigingen van seksuele intimidatie in zijn vorige rol. De enige die op een constant niveau in de peilingen blijft is Mitt Romney, maar hij komt tot nu toe niet boven de 25 procent uit. Het wordt dus nog spannend en er zal nog met heel wat modder gegooid worden.

Etentje

Zaterdag vierde Jeri haar verjaardag met een etentje. De avond begon gezellig in de keuken met een glaasje wijn erbij en werd voortgezet aan tafel. Volop interessante gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen.

We hadden het onder andere over hoe voeding in de VS geproduceerd wordt. Iedereen aan tafel is erg bewust daarmee bezig en het totaal niet eens met de genetische manipulatie in Amerikaanse landbouwproducten. Ook als een product biologisch verbouwd is, kan er sprake zijn van genetische gemanipuleerd mais of tarwe.

Mijn tafelgenoten denken dat er daarom veel meer mensen in Amerika die allergisch zijn voor gluten. Blijkbaar wijkt de verhouding koolhydraten en proteine in genetisch gemanipuleerd mais erg af van gewone mais.

Ik kan het allemaal niet verifieren, maar feit is dat ik hier veel meer mensen ken met gluten-allergie. En als je, zoals veel Amerikanen, nooit zelf kookt, is de kans groot dat je inname van dat soort producten hoger is.

Tijdens mijn bezoeken aan San Francisco voordat ik hier woonde, viel me altijd op hoe bewust mensen hier bezig zijn met voeding en hoe ze op de hoogte zijn van de belangen van de voedingsindustrie die invloed hebben op wetgeving. En hoe veel van hen bereid zijn veel meer geld uit te geven aan biologisch eten. Ik vond het destijds een beetje overdreven. Maar nu ik hier al jaren woon, begrijp ik het veel beter.

It Gets Better

Gisteravond was ik bij een liefdadigheidsconcert in the Great American Music Hall. Drie bandstraden op om geld in te zamelen voor het 'It Gets Better Project'. Het hele gebeuren was georganiseerd door de 13-jarige Noah Hornik, de zoon van bekende venture capitalist David Hornik. Noah is indrukwekkende jongeman die van zijn ouders het groots denken heeft meegekregen...

Het 'It Gets Better Project' is afgelopen september gestart met een YouTube video van journalist Dan Salvage en zijn partner in reactie op de zelfmoorden van Justin Aaberg en Billy Lucas. Zij waren twee jonge tieners (13 en 15 jaar) die gepest werden op school voor hun veronderstelde sexuele geaardheid. Ze waren helaas niet de laatste tieners die een einde aan hun eigen leven maakten omdat ze voor homo uitgemaakt werden of andere manier getreiterd werden vanwege het feit dat ze homo waren of omdat dat vermoed werd.

Dan Salvage is zelf homo en wilde jongeren die nu gepest worden laten weten dat het leven beter wordt; dat het nu moeilijk is, maar dat dat niet altijd zo zal blijven en dat er genoeg mensen zijn die je accepteren zoals je bent. Die ene video leidde to duizenden andere... eerst gewone mensen die vroeger gepest zijn met hun homosexualiteit en vervolgens ook van beroemheden en uiteindelijk zelfs van president Obama. Die laatse is geen homo, maar hij is blijkbaar wel gepest omdat hij anders was.

De eerste video van Dan en Terry

De video van Barack Obama

Birther

Volgend jaar zijn er weer presidentsverkiezingen in de VS. Daar gaat het al dagelijks over in het nieuws, ondanks dat niemand zich nog officieel kandidaat heeft gesteld, buiten Obama. De Republikeinen zijn nog aan het afwachten. Dat was vier jaar geleden wel anders.

Degene die het dichtste bij een kandidaatstelling komt is Mitt Romney, die in het in 2008 tegen McCain opnam in de voorverkiezingen. Hij heeft een onderzoekscommissie ingesteld die moet bepalen of bij inderdaad een gooi naar het presidentschap moet doen.

Daarnaast spelen nog wat anderen openlijk met de gedachte om zich kandidaat te stellen: natuurlijk Sarah Palin, maar ook Donald Trump. Hij heeft de knoop nog niet doorgehakt. Hij zou er veel voor moeten opgeven, waaronder zijn TV programma's. Ook zou hij meer openheid van zaken moeten geven over zijn financiële handelen.

Trump beweert dat hij het land net zo succesvol kan maken als zijn bedrijf. Maar toot nu toe heeft hij zich vooral om een onderwerp druk gemaakt: of Obama wel echt een Amerikaan is. Als hij dat niet is, zou het namelijk illegaal zijn voor hem om president te zijn.

Dit onderwerp komt niet zomaar uti de lucht vallen... Al vanaf de verkiezing van Obama gaan er geruchten dat hij niet op Hawaii geboren zou zijn maar in Kenia. Zijn team zette destijds als reactie op de geruchten Obama's 'Certificate of Live Birth' op zijn website, maar dat wakkerde de verdenkingen alleen maar meer aan.

Inmiddels is er een hele beweging die de 'birther movement' genoemd wordt. Deze 'birthers' willen Obama's 'birth certificate'. Dat is net iets anders dan een certificate of live birth, maar net zo geldig, alleen is de doorsnee Amerikaan minder bekend met de Certificate of Live Birth. De verwarring wordt tegen Obama gebruikt door de birthers, en de rechtse media. Veel mensen die zich birther noemen hebben ook affiniteit met de Tea Party, wat wellicht een beeld geeft van het gedachtengoed. Door de meeste Amerikanen wordt het hele onderwerp van Obama's burgerschap niet serieus genomen, maar er zijn staten waarin dit nog een rol kan gaan spelen.

Het issue leek allang overgewaaid, maar Trump rakelt het weer op. En met resultaat, want hij krijgt er veel aandacht mee en hij loopt zelfs voor in de peilingen ten opzichte van ander mogelijk Republikeinse presidentskandidaten.

Sluiting

De meest gehoorde woorden in het nieuws deze week waren 'gorvernment shutdown'. Het begrotingsjaar loopt vanacht om middernacht af en als er voor die tijd niet een nieuwe begroting door het congres zou worden goedgekeurd, zou deze sluiting van de overheid plaatsvinden. Een uur geleden bereikten de partijen eindelijk een overeenkomst die de sluiting voorkomt.

Jarenlang was het begrotingstekort niet hoog op de politieke agenda, maar de laatste jaren is het een belangrijk punt van debat geworden. Sinds de laatste parlementsverkiezingen is het een van de hoogste prioriteiten, met name omdat de Tea Party vindt dat de overheid te veel geld kost.

De Republikeinen wilden meer bezuinigen dan de Democraten, want zij wilden bepaalde subsidies niet schrappen. Het leek erop dat de twee partijen dichter bij elkaar kwamen op het gebied van de cijfers, maar vervolgens leken de Republikeinen het moeilijker te maken door extra eisen te stellen.

Vervolgens ging de berichtgeving over de politieke consequenties van een eventuele sluiting. Welke politieke partij de schuld zou krijgen van de kiezers.

Uiteindelijk draaide het alleen nog om de subsidie aan Planned Parenthood, een organisatie die zorg levert rondom zwangeschap, vruchtbaarheid en sexualiteit. Veel vrouwen hebben baat bij deze organisatie, maar omdat het een organisatie is die voor abortus is, wilden heel wat Republikeinen de subsidie stopzetten.

De Democraten zwichtten niet, ondanks de hoge druk... geen van beide partijen wilde gezien worden als de veroorzaker van de sluiting. Voor de Republikeinen was dat extra lastig omdat een aantal van de Tea Party-leden, die allemaal wat extremer zijn, hardop riep dat ze een shutdown wilden. Bovendien was er twijfel of de fractieleider van de Republikeinen wel namens alle congresleden sprak.

Gisteren stond het nieuws dan ook bol met de consequenties van een eventuele overheidsluiting. Veel overheidsmedewerkers zouden niet op het werk verwacht worden en ook niet betaald worden, paspoortuitgave en belastingteruggave zouden langer duren en nationale parken zouden gesloten worden. Politie, vliegveldbeveiliging en leger zouden doorwerken, als zouden soldaten pas betaald krijgen wanneer de shutdown over zou zijn. Parlementsleden zouden wel doorbetaald worden en de post zou ook gewoon doordraaien.

Cindy, die bij de National Park Service werkt, had haar zakenreis van komende week maar vast afgezegd en rekende op een weekje vakantie, maar het ziet ernaar uit ze nu gewoon moet werken.

Droogte voorbij

Deze week is de droogte die de laatste jaren in Californie heerste, officieel opgeheven door goeveneur Jerry Brown. De afgelopen winter heeft het vaak geregend in San Francisco en de Bay Area... en als het regende, kwam het vaak met bakken uit de lucht.

In de skigebieden hier, zijn enorme pakken sneeuw gevallen.

Een vriendin die in de buurt van Lake Tahoe woont, heeft de sneeuw tot aan de tweede verdieping van haar huis - zier rechts een van de foto's die ze online zette. Skiers en snowboarders maken er dankbaar gebruik van - het skiseizoen is ook veel langer dan andere jaren.

Het lijkt erop dat de regenperiode van dit jaar op z'n eind komt... er zijn temperaturen van ruim 30 graden in San Francisco voorspeld dit weekend... en ik ben op weg naar Palm Spring, waar het tegen de 40 gaat worden!

'Troonrede'

Vanavond heeft Obama de 'State of the Union' gegeven. Deze toespraak wordt vaak vergeleken met de Nederlandse troonrede.

De beide kamers van het Amerikaanse Congres, de senaat en het huis van afgevaardigen, komen hiervoor samen. In voorgaande jaren zaten de Democraten aan een kant, en de Republikeinen aan de andere. Maar dit jaar zit iedereen door elkaar, een gebaar om symbolisch aan te geven dat de twee partijen vriendelijker met elkaar zullen omgaan en beter zullen samenwerken.

Obama gaf in de toespraak in grote lijnen aan wat zijn beleid vor 2011 zal zijn. De grootste nadruk legde hij op het creeren van meer banen. De werkloosheid is sinds zijn aantreden nog niet op een lager peil gekomen, wat de belangrijkste reden was voor het verlies van de Democraten in de afgelopen verkiezingen voor het congres.

Elk jaar, na afloop van de State of the Union geeft een lid van de andere partij een officieel commentaar op de toespraak. Dat is niet de leider van de partij, maar gewoon en van de politici. Dit jaar viel de beurt aan Paul Ryan. Alleen was hij dit jaar niet de enige... ook congreslid Michelle Bachman gaf een reactie namens de Tea Party. Een stuk kritischere reactie dan die van haar collega.

Het aparte is alleen dat de Tea Party geen politieke partij is en dat Tea Party-politici allemaal Republikeinen zijn... kortom, er zijn twee reacties van de Republikeinen. Het lijkt er bijna op dat Amerika wegraakt van het twee-partijenstelsel. Je merkt nu al dat de dynamiek daardoor heel anders wordt, want ineens is er een duidelijker midden bijvoorbeeld. Ook kan het een splitsing van de Republikeinse Partij betekenen, al verwacht ik dat niet 1-2-3. Desondanks is de indruk dat er interne onenigheid is en dat is niet goed bij de volgende verkiezingen...

Publiek debat

Hier gaat het publieke debat sinds een week over het publieke debat... over de woordkeuze van politici en media. Dit alles naar aanleiding van de schietpartij in Tucson Arizona vorige week zaterdag.

Ik verondestel dat de aanslag op parlementslid Gabrielle Giffords en de moord van zes omstanders ook in Nederland op het nieuws is geweest. En ik vermoed dat daar inmiddels nauwelijks meer over bericht wordt.

Hier volgen de media de ontwikkelingen van alles wat met de schietpartij te maken heeft op de voet. Hoe het gaat met Gifford, die wonderbaarlijke vooruitgang boekt in haar genezing, de begrafenissen van de doden, de toespraak van Obama in Tuscon, de achtergrond en motieven van de dader en over het huidige politieke klimaat en of dat heeft bijgedragen aan het geweld.

Er was veel te doen om de woordkeuze van politici tijdens de laatse verkiezingen. Sarah Palin had het bijvoorbeeld "Don't Retreat, Instead - RELOAD" in de campagne geroepen... iets wat meer een uitspraak is voor een generaal in een oorlog; reload wijst op het laden van een geweer. Ook een kaart van Amerika op haar website waarop ze had aangegeven waar parlementsleden wonen wiens zetels wankelden, kwam in opspraak. De politici werden op de kaart namelijk aangegeven met een cirkel en kruis zoals in het vizier van een geweer.

Palin's weerwoord is dat de dader alleen gehandeld heeft en dat de maatschappij of politieke discussie daar geen schuld aan kan hebben. Hierdoor leek er een nieuwe ronde van moddergooien te beginnen, maar er waren genoeg ander politici die hierboven stonden.

Ook is er veel aandacht voor het jongste slachtoffer geweest, de negenjarige Christina Taylor Green. Ze was op 11 september 2001 gebeuren, op de dag dat de aanslag op het World Trade Center in New York plaatsvond. Ondanks haar jonge leefttijd was ze al erg geinteresseerd in politiek en Obama greep dit aan in zijn speech door te zeggen dat hij will streven naar een geciviliseerd politiek debat waardig of Christina. Dat sloeg hier bij links en rechts aan.

Er wordt nu gewerkt aan een andere manier om de 'State of the Union' (de Amerikaanse tegenhanger van de troonrede) vorm te geven. Niet de Democraten een aan kant van de zaal en de Rpublikeinen aan de andere, maar om en om.

Overigens zijn er naast de retoriek in politiek en media, ook naar andere oorzaken waar flink veel over te doen is. Met name de liberale wapenwetten in verschillende staten en de geestelijke gezondheidszorg in Amerika worden genoemd. De discussie over deze onderwerpen zal nog wel een tijdje voortduren en laat zien hoe gespleten Amerika op dit soort punten is.

Grondwet

Nog even over politiek, om precies te zijn over het congres, dat gisteren zijn eerste vergadering hield in nieuwe samenstelling. Voor het eerst in de geschiedenis van de Verenigde Staten, startte het congres met het voorlezen van de grondwet.

Vooral de leden van de Tea Party verwijzen vaak naar de grondwet - het voorlezen was dan ook op hun initiatief. Ze zeggen het te doen uit een bezorgdheid over het feit dat Amerika afdwaalt van de principes waarmee het land destijds is opgericht. Vaak zijn ze bezorgd dat nieuwe regelgeving niet in lijn is met wat de 'founding fathers' van de Verenigde Staten opschreven in 1787. De manier waarop ze aan de constitutie en de founding father refereren doet me denken aan hoe bijbelvaste christenen naar de bijbel, jesus en god verwijzen. Het is volgens mij ook geen toeval dat deze twee groepen overlappen.

Ik had het er laatst met een vriendin over die jurist is en zijn kon er niet over uit dat er mensen zijn die op deze manier de grondwet hanteren. Volgens haar moet je een grondwet zien als een raamwerk - basisprincipes die door de tijd op een andere manier geinterpreteerd en toegepast moet worden.

Gelukkig zijn er ook heel wat mensen die zo denken, al ben ik bang dat het 'claimen' van de grondwet iets is dat het goed doet bij grote groepen van de Amerikaanse bevolking... in de komende maanden zullen er nog wel meer van horen, vooral als de verkiezingsstrijd weer oplaait.

Jerry Brown

Vanaf vandaag heeft Californie een nieuwe goeveneur. We worden niet meer geregeerd door Arnold Schwarzenegger; Jerry Brown heeft de leiding overgenomen. Op alle niveaus worden de resultaten van de afgelopen verkiezingen van kracht deze week: nieuwe goeveneurs, burgermeesters en congresleden treden aan. Bovendien gaan de nieuwe wetten van kracht aan het begin van nieuwe jaar. Zo is het in Californie niet meer strafbaar om een gram marijuana op zak te hebben.

Er is in de media veel te doen over de nieuwe samenstelling van het Huis van Afgevaardigden, omdat daar de Republikeinen nu de meerderheid hebben en Obama met hen zal moeten samenwerken om iets te kunnen bereiken. Aan de andere kant, kan die meederheid de samenwerken juist verbeteren. Voorheen hadden de Democraten de meerderheid in de twee kamers van het congres en was de president een Democraat. Alle regeringsverantwoordlijkheid lag volledig op de schouders van deze ene partij en Republikeinen konden makkelijk dwarsliggen, vertragen en kritiseren zonder al te grote politieke gevolgen.

Als het de komende twee jaar mis gaat, zullen de kiezers ook de vinger naar de Republikeinen wijzen. Het was aan het einde van 2010 al te merken dat de Republikeinen bereid zijn compromissen te sluiten (Obama jaste er voor de kerst zo'n vijf of zes grote wetsvoorstellen doorheen, inclusief het toestaan van homo's in het leger).

Alleen komt er nu een complicerende factor bij: een groot deel van de nieuwe Republikeinen in het Huis, zijn Tea Party vertegenwoordigers. Zij zijn in de voorverkiezingen niet door het partijbestuur vooruit geschoven, maar de burgers hebben hen omhooggestuwd. Zij hebben hun zetel verworven met beloften als het herroepen van de zorghervorming en minder bureaucratie. Deze lui zijn de partij niets verschuldigd en zullen minder makkelijk bereid zijn compromissen te sluiten.

Er wordt ook al gespeculeerd over wie het tegen Obama op gaat nemen bij de volgende presidentsverkiezingen. Vanaf nu zal alle politieke berichtgeving in het kader van de verkiezingen in november 2012 staan.

Anti-establishment

Op 2 november heeft elke staat zijn eigen senaats-verkiezing, zijn eigen huis-van-afgevaardigden-verkiezingen en z'n eigen goeveneursverkiezing (en zo zijn er nog een aantal verkiezingen voor allerlei posities). Als inwoner van Californie krijg ik nauwelijks mee wat er in de andere staten speelt en wie daar de kandidaten zijn, omdat de meeste media niet nationaal zijn. En zelfs op de nationale zenders, zijn de reclameblokken op lokale markten en regio's gericht.

Er zijn uitzonderingen - sommige kandidaten komen wel op de nationale zenders. Dat gebeurt voornamelijk als een kandidaat een relletje schopt of een opvallende uitspraak doet. En dat gebeurt nog al eens dit jaar. Er zijn dit jaar heel wat kandidaten van buitenaf, zonder politieke ervaring. Het doet me af en toe denken aan de opkomst van Lijst Pim Fortuyn.

Deze kandidaten worden over het algemeen gesteund door de ultra-conservatieve Tea Party beweging en Sarah Palin. Ze gaan er prat op dat ze geen politieke ervaring hebben maar zijn erg vaag over wat ze willen veranderen, behalve dat er een andere aanpak nodig is en dat de overheid minder geld moet uitgeven, soms zelfs alle uitkeringen afschaffen, en minder belasting moet heffen. Een flink aantal is ook conservatief als het om sociale issues gaat: tegen abortus, geen gelijke rechten voor homo's en strenger optreden tegen illegalen.

Zo komtde Repubikeinse goeveneurskandidaat voor de staat New York, Carl Paladino, uit het onroerend goed en is blijkbaar gewend dat het er wat ruwer aan toegaat. In het begin werkte het dat hij steeds zij dat hij woedend ('mad as hell') is, maar toen een journalist hem confronteerde met een onderwerp waar hij liever niet over had, begon hij dreigementen te uiten.

Maar de Republikeinse senaatskandidaat uit Delaware, slaat echt alles. Ze komt over als super-naief. Blijkbaar is ze in het verleden een activiste geweest tegen masturbatie - er zijn nog TV beelden van. Ook heeft ze jaren geleden op TV verteld dat ze tijdens haar schooltijd heeft gesnuffeld aan hekserij. Om dat feit te ontzenuwen, heeft ze een spotje gemaakt... alleen had dat een averechts effect. Vervolgens het heel Amerika over Christine de heks, inclusief het populaire Saturday Night Life!

Marijuana

Laatst liep ik voor het eerst langs een marijuana 'dispensary', in ieder geval zijn deze Californische variant van de Nederandse coffeeshop het me nog nooit eerder opgevallen. Dat is een plek waar je legaal marijuana kunt kopen, mits je een 'medical marijuana card' hebt tenminste. Het gebruik van van marijuana is in Californie toegestaan op medische indicatie. Zo'n kaart schijnt overigens vrij makkelijk te krijgen zijn en als je een jointje wilt roken, is er vast wel iemand in je kennissenkring die er een heeft.

Californie is een van acht staten waarin het gebruik cannabis voor medische doeleinden toegestaan is. Zonder zo'n medische kaart, maak je je nog steeds strafbaar als je marijuana rookt... al voert de politie in San Francisco officieus een gedoogbeleid.

Wellicht dat daar binnenkort verandering in komt. Een van de referenda op het stembiljet op 2 november gaat over de legalisering van softdrugs. Dit heeft overigens niet alleen te maken met het liberale karakter van Californie, maar ook met het begrotingstekort van de staat. Als de drug legaal zou zijn, zou de staat namelijk ook brlasting erover kunnen heffen. Ik ben benieuwd of het erdoor komt. Het schijnt dat een van de 'counties' met de meeste tegenstemmers in het noorden-westen van de staat ligt, op de plek waar de meeste marihuana verbouwd wordt. Dat is hoogst waarschijnlijk om dat de verbouwers bang zijn dat de prijzen enorm zullen dalen als het legaal wordt om wiet te roken.

Tegenstanders

De mid-term verkiezingen zijn hier in volle gang. In minder dan twee weken vinden ze officieel plaats. Hier in California nemen Barbara Boxer en Carly Fiorina (voormalig CEO van HP) tegen elkaar op voor de senaatszetel en voor de goeveneurspost gaat de strijd tussen Meg Whitman (voormalig CEO van eBay) en Jerry Brown. In beide gevallen gaat het hard tegen hard, in de debatten, maar vooral ook in de spotjes.

Er worden miljoenen dollars uitgegeven aan spotjes - vooral de twee ex-CEO's hebben een rijk gevulde strijdkas omdat ze veel eigen geld in de campagne stoppen. Ze gaan niet alleen over de kandidaat zelf, elke kandidaat betaalt ook voor spotjes over de tegenstander. Aan het einde van zo'n spot moet gezegd worden wie het filmpje gefinancierd heeft, maar dat is meestal meteen duidelijk aan de hand van de beelden die gebruikt worden. Het zijn altijd foto's van de tegenstander die er moe, boos of gewoon lelijk uitziet. Hier zijn twee voorbeelden, maar er zijn er nog veel meer!

Dit is een spotje over Meg Whitman uit Jerry Brown's campagne:

En dit is een spotje over Jerry, betaald door Meg:

Conservatiever

De verkiezingscampagnes zijn in volle gang. In november gaan Amerikanen weer naar de stembus... althans een deel van hen want de opkomst bij de tussentijdse verkiezingen is traditioneel laag. Het gaat namelijk om het kiezen van congresleden en goeveneurs.

De kans is groot dat de Democraten hun meerderheid in het congres en de senaat verliezen. Dat gebeurt traditioneel vaak na het aantreden van een nieuwe president. Amerikanen zijn teleurgesteld over Obama en de Republikeinen weten daar munt uit te slaan. Ze weten Obama in de media af te tekenen als een gevaar voor de waarden en normen van Amerika - noemen zijn zorgwetgeving socialistisch en wijten de slechte economie aan hem.

Maar sinds de voorverkiezingen, waarbij de Republikeinen hun kandidaten kozen, zijn de kans wellicht wat verbeterd. In verschillende staten hebben kandidaten gewonnen die een stuk rechtser en conservatiever zijn dan de gemiddelde Republikein. Er heerst een anti-establishmentstemming, vergelijkbaar met die in Nederland tijdens de opkomst van Pim Fortuijn.

De oprukkende Tea Party Movement is een beetje te vergelijken met de SPF wat dat betreft, alleen is het geen politieke partij. Je kan het als de rechtse vleugel van de Republikeinse partij zien, maar de beweging lijkt steeds formelere vormen aan te nemen.

Omdat Amerka een twee-partijenstelsel kent, registreren de aanhangers van de Tea Party zich als Republikein. En iederen die als lid van de partij geregistreerd staat, kan zich ook kandidaat stellen. Dat betekent dat de Republikeinen nu in zo'n zes a zeven staten kandidaten heeft waar de partij wellicht zelf niet helemaal achter staat.

De vraag is ook of die mensen bij de parlementsverkiezingen, wanneer iedereen kan stemmen, het wel zullen halen. Hun ideeen zijn over het algemeen vrij radicaal - ze willen dingen als het afschaffen van de sociale zekerheid, een totaal verbod op abortus en een strenger immigratiebeleid. Het zou de Deocraten wel eens in de kaart kunnen spelen.

Hoewel de Tea Party een beweging is en geen formele structuur heeft, werpt Sarah Palin zich steeds meer op als de officieuze leider. Interessant genoeg zijn veel van de Tea Party kandidaten ook mediagenieke vrouwen net als zij, waarvan velen zich afvragen hoeveel diepgang en ervaring ze hebben.

Twee jaar geleden vroeg iedereen zich nog af of Amerika klaar was voor vrouwelijk leiderschap, maar dat lijkt snel te veranderen...

Moskee

In New York wil een islamitische organisatie een groot nieuw centrum bouwen. Het is al een tijdje onderwerp van gesprek in de politieke nieuwsmedia. Hoewel het al een tijdje borrelt, kan je het nieuwe makkelijk gemist hebben als je niet in New York woont, de politiek volgt, of betrokken was bij de aanslag op het World Trade Center op 11 september.

Het centrum komt namelijk op een steenworp afstand van 'Ground Zero', wat heel wat betrokkenen ervareb als een klap in het gezicht. In het centrum is ook een gebedsruimte, en de protesten tegen de moskee zo dicht bij de plek waar duizenden Amerikanen het leven lieten zijn al een tijdje gaande. Typisch Amerikaans: de tegenstanders hebben het over een moskee (want dat is he meest dreigende woord) en de voorstanders hebben het over een cultureel centrum met gebedsruimte, zwembad, activiteiten, ontmoetingsruimte, etc.

De gemeenteraad van de stad New York heeft de bouwplannen een hele tijd geleden al goedgekeurd en de burgermeester van de stad ziet geen reden om daar verandering in te brengen. Amerika, en al helemaal New York, is godsdienstvrijheid een hoog goed en als je daaraan gaat tornen is dat het begin van het einde.

Tot een paar dagen geleden werd deze discussie vooral in New York gevoerd en via politieke media. Maar sinds afgelopen vrijdag wordt het breed uitgemeten in de 'mainstream' pers omdat Obama zich over deze zaak heeft uitgelaten. Hij nam het begin van de Ramadan als aanleiding om te zeggen dat een religieuze organisatie de vrijheid moet hebben op eigen grond een gebedplaats ner te zetten.

Daar zijn heel wat mensen overheen gevallen. En zoiets wordt dan ook meteen door de Republikeinen tegen hem gebruikt en verder opgeblazen. Misschien een nobele daad van Obama, maar geen slimme politieke zet... zeker niet als je weet dat er in november parlementsverkiezingen zijn.

De discussie over islam begint steeds meer op die in Nederland te lijken. Over het potentiele gevaar van de godsdienst aan de ene kant en de vooral vredelievede beleiders ervan aan de andere kant die zich door generalisaties beledigd of aangevallen voelen. Een discussie waar je nooit uitkomt, als je het mij vraagt.

Op 11 september wordt er een demonstratie tegen het Islamitisch centrum georgniseerd. Ik hoorde dat Geert Wilders daar zal spreken... Ik betwijfel of zijn olie op het vuur tot iets constructiefs zal leiden.