Schaatsen

Als je in San Francisco in de kerststemming wilt komen, kunt je het beste 'downtown' gaan, naar het centrum van de stad. Daar zijn de winkels (en palmbomen) versierd met lichtjes, linten en dennentakken, er staat een grote kunstkerstboom en je kunt er zelfs schaatsen.

Ondanks dat het vrijwel nooit vriest in San Francisco zijn er een paar ijsbanen in de winter. Een daarvan is op Union Square in het hart van downtown. We gingen er gisteravond met een hele groep naartoe; voor de meesten was het de eerste keer.

We hadden gereserveerd voor het tijdblok van 8 uur tot half tien en aan ruim een uur hadden we meer dan genoeg ijspret. De ijsbaan was bomvol en het ijs was zacht maar ik het was desondanks leuk om weer eens op de schaatsen te staan.

Naast de kerstboom ook een Menora, want het is immers ook Chanukah

Bij de ijsbaan stond ook een brievenbus voor post voor Santa Claus

Schaatsen onderbinden

En daar gaan Ember en Nicole

De hele groep

Nog even poseren op het ijs...

Boete

Black Friday was voor mij een redelijk zwarte dag. De vrijdag na Thanksgiving wordt zo genoemd omdat heel Amerika dan op koopjesjacht gaat en winkels vaak rond die tijd uit de rode cijfers komen voor het jaar. Bovendien zien de 'malls' en winkelstraten zwart van de mensen, maar dat is een Nederlandse uitdrukking.

Ik had dus beter moeten weten toen ik me opgaf voor een gratis pedicure van eBay. Want die pedicure vond plaats in Bliss Spa, wat in het centrum van San Francisco ligt en waar dus iedereen heentrok om te winkelen op die vrijdag.

Ik zat dus hopeloos in het verkeer en er was bovendien geen parkeerplek te vinden. Toen herinnerde ik me dat ik een app heb die je laat zien welke parkeergarages nog plek hebben. En net toen ik, in het stilstaande verkeer, het op mijn iPhone opzocht waar ik zou kunnen parkeren, keek een politieagent naar me. En ja hoor, hij slingerde me op de bon. 

Op de bekeuring stond geen boete. Om erachter te komen wat me deze grap zou kosten, moest ik voor 31 december op de rechtbank van San Francisco verschijnen. Ik belde het telefoonnummer, maar kwam in een eindeloze 'loop' terecht van automatische beantwoorders. Er zat dus niets anders op dan naar het 'justice hall' te gaan. 

Daar was ik deze week iets voor half negen en er stond al een hele rij, terwijl ze voor die tijd niet open zijn. Stel je vooral geen rechtzaal en rechter voor zoals je op TV ziet. Er was alleen een ruimte met vier loketten. Aan het loket kreeg ik te horen dat de bekeuring me 160 dollar kostte en ik moest meteen afrekenen. Er komt geen aantekening of punt op mijn rijbewijs. Maar zo werd die gratis pedicure nog best duur...

Kerstsfeer

Al heb ik de kerstboom op Rockefeller Plaza dan wel niet gezien, de kerstsfeer heb ik volop opgesnoven in New York. Natuurlijk is het in Californië ook kerst, maar het lijkt minder op te vallen. Het heeft vast iets met het weer en de palmbomen te maken...

Zaterdag was ik op 5th Avenue en daar kon je over de hoofden lopen! Het is niet eenalleen een goede plek om kerstkado's te kopen, ook als je niets wilt aanschaffen is het een belevenis. Alle winkels hebben zich in kerstsfeer gehuld met versieringen, lichtjes en etalages in stemming. Voor sommige etalages stond zelfs een rij om ze te kunnen zien.

Overdaad

Thanksgiving vierde ik dit jaar voor het eerst thuis. Denise had voorgesteld om samen een diner to organiseren en ik heb daar meer ruimte voor dan zijn dus ik speelde voor gastvrouw. Mijn enige voorwaarde was dat zij de kalkoen zou maken, want  ik heb geen idee hoe lang zo'n vogel in de oven moet. Dat deed ze met plezier want ze wilde graag haar familierecept gebruiken.

We haalden er nog wat meer vrienden bij, die allemaal een paar gerechten voor hun rekening namen. We hadden daardoor een tafel vol met allerlei traditioneel Thanksgiving eten, zoals zoete aardappels, 'stuffing', cranberry-sauce, aardappelpuree, jus en sperziebonen. En om het af te maken, hadden we 'pecan pie' en appeltaart voor dessert. We hadden zoveel eten, dat iedereen een volledige maaltijd mee naar huis kon nemen naar afloop. Overdaad hoort ook bij Thanksgiving...

 Het begon allemaal in de keuken...

 Dominicaanse kalkoen

 Vervolgens aan tafel met z'n zessen

 Dessert in the oven...

En toen schoven er nog twee aan. 

Shower

Aan kraamvisite doen Amerikanen niet. In plaats daarvan is er een 'baby shower',  een feestje voor de geboorte. Joris en Joan hielden hun baby shower afgelopen weekend, want ze verwachten hun zoon in oktober. Op de uitnodiging stond dat het een co-ed shower was, wat betekent dat ie voor mannen en vrouwen was. Traditioneel is zo'n baby shower iets voor de aanstaande moeder en haar vriendinnen, maar daar doen moderne stellen natuurlijk niet aan.

Net als sommige winkels voor bruiloften een huwlijksservice hebben, waar het bruidspaar kan aangeven wat ze kado willen, heb je hier net zoiets voor baby showers. Afgelopen week ging ik daarom langs Babies are Us, waar het stel een 'gift registry' had.

Het feest was gisteren bij vrienden van Joris en Joan in Woodside, in de bergen bij Palo Alto. Het is niet ongebruikelijk dat vrienden aanbieden als gastheer en/of -vrouw op te treden. Ze hadden er een heerlijke brunch van gemaakt. De tijd van het jaar is het nog warm genoeg om dat buiten te doen, dus we genoten heerlijk van een zonnetje in de tuin... en het prachtige uitzicht.

Slechts een kwartiertje van Silicon Valley... en wat een rust. 

Hallo

Wie wel eens in Amerika geweest is, weet dat je hier door iedereen begroet wordt... en dan niet alleen met 'hello' maar met de vraag 'how are you?' Voor Nederlanders voelt vaak dat onwennig, omdat al snel duidelijk is dat er maar een antwoord mogelijk is. Namelijk dat het goed gaat.

Het typische voorbeeld dat Nederlanders vaak geven is dat iemand achter de kassa of in een kledingzaak vraagt hoe het met je gaat en dat die persoon duidelijk geen interesse heeft in het eerlijke antwoord op die vraag. Je wordt geacht goed te zeggen.

Het is een manier van groeten. Een beleefdheidsvorm. Nadat je zegt dat het goed met je gaat, kun je het beste de vraag terug stellen: 'and how are you?' Dat wordt altijd op prijs gesteld, zelfs door iemand achter de kassa. Het wordt als beleefd ervaren, maar vooral ook als vriendelijk; als een teken van interesse in de ander, ook al is het oppervlakkig. Je krijgt altijd een glimlach terug.

Ik ben inmiddels aan deze uitwisseling gewend en het komt automatisch mijn mond uit. Waar ik wat langer aan moest wennen is de vele variaties waarin de vraag gesteld wordt. Sommigen voelden in het begin als een echte vraag. Maar of je nu zegt 'how are you', 'how's it going' of 'what's going on', het komt allemaal op hetzelfde neer.

Soms is de begroeting 'what's happening', 'what's new' of 'what's up' (in slang afgekort als 'sup'). En ook dan wordt er geen lang antwoord verwacht. Je zegt dan 'doing great' of 'nothing much' als antwoord.

Alleen van je allerbeste vrienden kan je een ander antwoord verwachten. Als ik een goede vriendin vraag hoe het gaat aan het begin van een gesprek en het gaat een niet zo lekker zal ze dat heus meteen vertellen.

Met kennissen heb je vaak eerst de beleefde uitwisseling. Maar als je echt wilt weten hoe het gaat, vraag je na de beleefdheden een van de bovengenoemde vragen nog een keer. Dan krijg je wel te horen wat er echt speelt of waar ze mee bezig zijn.

Kortom je wordt hier geacht te weten hoeveel je prijsgeeft op basis van de relatie die je met iemand hebt. Als je die ongeschreven code niet volgt, komt je reactie raar over en voelt een Amerikaan zich waarschijnlijk ongemakkelijk.

Basketbal

Gisteren was ik voor het eerst bij een dames basketbalwedstrijd. Het was tevens mijn eerste bezoek aan een wedstrijd van Stanford en mijn eerste 'college' sportevenement. Ik had het op Facebook gezegd dat ik er naartoe zou gaan en kreeg verschillende reacties waaruit blijkt dat heel wat van mijn vrienden en kennissen trouwe Stanford fans zijn. En natuurlijk zijn verschillende collega's supporters van de Stanford teams, want wij hebben verschillende mensen in dienst die naar die universiteit zijn geweest.

Bijna iedereen was in Stanford-rood ('cardinal' genoemd), een lichte bordeaux. Ik had mijn enige rode shirt maar aangetrokken, iets te fel, maar het kon ermee door. Het was een spannende wedstrijd tegen een van de beste teams: Tennessee. Dat wist ik natuurlijk niet als niet iemand me dat verteld had. Maar zelf ik was bekend met de coach van het team: Pat Summitt. Zij was namelijk eerder dit jaar in het nieuws omdat ze op relatief jonge leeftijd Alzheimers heeft. Desondanks heeft ze besloten coach te blijven.

Een basketbalwedstrijd wordt regelmatig onderbroken door time-outs en pauzes. Amerikanen. Dan werd de sfeer erin gehouden door een blaaskapel of er er knalde popmuziek door de speakers. Op de monitoren boven het midden van het veld komen dan mensen op de tribune in beeld, wat altijd voor hilariteit zorgt. Vooral als er grote oren op je geprojecteerd worden of als de 'zoen-camera' op je gericht is. Dan wordt het stel in beeld geacht te zoenen. 

MKet Clarissa, die me het kaartje het bezorgd

Holiday season

In Nederland klagen veel mensen over aankomen tijdens de feestdagen. Met al dat eten en zare maaltijden vliegen de kilo's eraan. Nou, da's hier misschien nog wel erger. De feestdagen beginnen voor Amerikanen namelijk al eind november met Thanksgiving. Da's het begin van 'the holiday season'.

In de weken tusen Thanksgiving en Kerst, worden er allerlei holiday party's gehouden. Je kunt beter geen kerstfeest zeggen, want niet iedereen viert dat... Met 'holiday' betrek je ook de mensen die Chanukah en Kwanzaa vieren rond deze tijd van het jaar.

Vorige week hadden we bij Flipboard ons feestje. Het was vrij simpel, niet zoals van veel ander bedrijven die op chic gaan zoals bij Edelman gebruikelijk was. We hadden een deel van het kantoor ontruimt foor het feest. Gewoon wat drinken met collega's na werk, met een hapje erbij. Natuurlijk met een hapje erbij. Partners en vrienden waren ook welkom. Het was een super relaxte sfeer, geheel des Flipboards.

Vorig weekend was ik ook al bij twee holiday parties, elk georganiseerd door een vriendin in een kroeg. Het begint ook steeds populairder te worden om een kersttrui te dragen naar zo'n feest. Het is iets ludieks, want die truien zijn foeilelijk. De 'ugly christmas sweater parties' steken de draak met de Amerikaanse burgerlijkheid in de Mid-West. Een van mijn collega's hard er eentje aan tijdens ons feest.

In de weken voor de kerst slaan Amerikanen ook aan het bakken van koekjes en andere zoetigheden. Bijna elke dag is er wel een collega die iets zelf-gemaakts van huis meebrengt. Probeer dan maar eens op je gewicht te letten. Daar heeft dus iedereen het over.

Ik bracht vandaag ook zelfgebakken koekjes mee naar kantoor. Ember had afgelopen gisteren namelijk een cookie party georganiseerd. Zij had het deeg gemaakt en met z'n allen maakten we daar koekjes van... kijk maar hoe mooi!

Drop-In Center

Deze week zijn Amerikanen zich meer bewust van waarvoor ze dankbaar zijn. Het is namelijk de week van Thanksgiving. Deze feestdag is bij veel Amerikanen favoriet omdat hij het minst commercieel is. Het gaat om familie en vrienden, vandaar dat de dag ervoor een van de drukste reisdagen van het jaar is. 

De vrijdag na Thanksgiving staat hier bekend als 'Black Friday' omdat het de eerste dag is om kerstinkopen te doen. Winkels stunten met enorme aanbiedingen een prijsverlagingen, waarvoor mensen voor de deur liggen want op = op. De naam komt trouwens van het feit dat de middenstand op die dag uit de rode cijfers komt voor het jaar. 

Maar dit jaar gingen veel winkels donderdagavond al open. Op Thanksgiving Day! Daar was heel wat om te doen en er werd tegen geprotesteerd door werknemers en klanten. Dat mocht niet baten. Vandaag blijkt het een geslaagde actie te zijn geweest waar heel wat mensen gebruik van maakten dus de kans is groot dat het een nieuwe traditie wordt. 

Een ander iets dat veel mensen doen op Thanksgiving is vrijwilligerswerk: helpen in een gaarkeuken of bejaarden bezoeken. Ik besloot dat dit jaar ook te doen voor Larkin Street Youth Services, een organisatie voor dakloze jongeren. Teresa sloot zich bij me aan en samen werden we ingedaald in de keuken van het Drop-In Center. 

Daar waren we verantwoordelijk voor het opdienen van der borden op basis van de bestellingen van bijna honderd mensen. Alle traditionele ingredienten waren er: kalkoen, jus, aardappelpuree, zoete aardappels, cranberriesaus, boontjes, broccoli, broodjes en een salade. De ruimte was gezellig gemaakt met versieringen en tafelkleedjes. Uit privacy-overwegingen kon ik daar geen foto's van maken. 

Na ruim drie uur zwoegen ging ik naar het huis van Dayna en Pam voor onze eigen kalkoen. Ik was er tegen half vier, wat betekende dat we een 'late dinner' hadden, want op Thanksgiving wordt het diner door de meeste mensen rond vier uur genuttigd. Ik vermoed dat dat met een andere traditie te maken heeft: die van American football kijken na het eten. Dat speelde voor ons geen rol, dus we deden rustig aan. De kalkoen moest twee uur in de oven en terwijl die gaarde, drinken wij een wijntje met een kaasje erbij. 

Het was een super dag... kortom: ik heb veel om dankbaar voor te zijn.

GLAAD

De afgelopen jaren ben ik al vaker naar galafeesten geweest voor 'het goede doel', zoals HRC (Human Rights Campaign) en NCLR (National Coalition for Lesbian Rights). Afgelopen zaterdag was ik voor het eerst bij GLAAD media award uitreiking; het meest indrukwekkende event van de drie. GLAAD staat voor 'Gay and Lesbian Alliance Against Defamation', een organisatie die zich sterk maakt voor een juiste weergave van homo's en lesbienne's in de media om vooroordelen en stereotiepen tegen te gaan.

Toen ik nog in Nederland woonde, had ik al van deze awards gehoord omdat heel wat supersterren de prijs al eens in ontvangst namen, zoals Glenn Close, Drew Barrymore, Melissa Etheridge en Ricky Martin.

Hoewel de grootste awardceremonie in Los Angeles plaatsvindt, waren er afgelopen zaterdag in San Francisco ook heel wat sterren bij, zoals Naya Rivera (van Glee), Kim Cattrall (van Sex and the City), Filmacteur Mario Lopez en de Nederlandse danser Louis van Amstel van 'Dancing with the Stars'.

Mijn vriendin Cathy Brooks was een van de presentatoren van de avond

Naya Rivera

Kim Cattrell

Tijdens de cocktail reception voor het diner en de award uitreiking

Tijdens de after-party