Frisdrankenwinkel

De wijk waar ik net ten zuiden van woon, The Mission, verhipt steeds meer. Je kunt nog wel zijn dat het de Mexicaanse wijk van de stad is met vele taqueria's en Mexicaanse winkels, maar langzaam maar zeker groeit het aantal restaurants, cafe's en boutiekjes. Er is zelfs een buurtbeweging die wil tegengaan dat er nog meer restaurants bijkomen op Valencia Street, één van de hoofdstaten van de Mission.

De boetiekjes en winkeltjes zijn duidelijk op een hip publiek gericht. Er zijn kleine interieurzaakjes met designmeubels, gebruikte kleding boetiekjes, een winkel toegewijd aan lomografie, en sinds kort is er ook een frisdrankenwinkel. Ze hebben er frisdank in alle mogelijke smaken. Ik ben benieuwd hoe lang zo'n zaak het vol gaat houden, maar misschien is er in San Francisco wel een markt voor...

Space Shuttle

Ik wist dat de Space Shuttle vandaag over San Francisco zou komen, maar ik had niet echt in de gaten gehouden hoe laat. Terwijl ik met een journalist bij een koffieshop in de buurt bij zat te praten, zagen we 'm ineens overkomen. Ik zag 'm in mijn eigen buurt over Bernal Heights Park vliegen! Echt geweldig. Hij ging heel snel en ik had mijn camera helaas niet in de aanslag, maar ik was snel genoeg om toch snel een kiekje te schieten.

Het is vast ook in het nieuws in het Nederlandse geweest, dat de verschillende Space Shuttles op de rug van een vliegtuig naar musea gevlogen worden en op weg daar naartoe langs bekende plekken gaat. Zo vloog de Enterprise langs de Empire State Building en het Vrijheidsbeeld in New York, en de Discovery ging laag over monumenten en overheidsgebouwen in Washington DC. Wij zagen de Endeavour, via de Golden Gate, op weg naar Los Angeles.

Sunday Streets

Een typisch San Franciscaans initiatief is 'Sunday Streets', waarbij een aantal straten autovrij gemaakt worden voor een dag. Het milieubewustzijn van de inwoners hier is immers er hoog. Afgelopen zondag was The Mission, bij mij om de hoek, aan de beurt. Ik liep er toevallig tegenaan op weg naar een restaurant voor brunch.

Heel Valencia Street en 24th Street waren afgezet om ruimte te maken voor voetgangers en fietsers. Daar werd gretig gebruik van gemaakt, want het weer was prachtig. En van zo'n gelegenheid wordt op nog heel wat andere manieren gebruik gemaakt. Ineens waren er allerlei terrasjes, kraampjes, yogalessen en een klassieke autoshow. Tja... daarom hou ik zo van deze stad. Na de brunch heerlijk de tijd genomen om van het geheel te genieten.

Chinees

Afgelopen zaterdag ging ik met een paar vriendinnen uit eten bij Mission Chinese Food. Ik wilde er al een tijdje een want ik had er goede dingen over gehoord. Toen ik er aankwam realiseerde ik me dat ik er al vaker nietsvermoedend langsgelopen was.  Ik verwachtte iets moderns, maar aan de buitenkant zag de tent eruit als een dertien-in-een-dozijn, goedkoop Chinees restaurant, compleet met Chinese naam op het verschoten zonnescherm.

Alleen de horde mensen voor de deur zouden je kunnen doen vermoeden dat er meer aan de hand is.  De meeste staan in groepjes te kletsen op de stoep met een biertje in de hand, want dat ziet de politie in San Francisco door de vingers. Je kunt er namelijk niet reserveren, maar je moet je naam op een lijst schrijven als je aankomt en dan veelal ruim een uur op een een tafel wachten.

De aankleding binnen is ook niet veel anders dan in een simpel Chinees etentje met veel kitsch en cafetaria tafels en stoelen. Alleen de muziek die ze draaiden was rap en hip-hop. Op het menu herkende ik geen enkel gerecht, alleen hier en daar wat ingrediënten zoals kalfsribben, varkensbuik of pap met kreeft en rundvlees. Blijkbaar allemaal echt traditionele gerechten. We bestelden zes verschillende dingen om samen te delen - kostten slechts 10 of 12 dollar per stuk. 

Ze werden een voor een gebracht, waardoor we een tijdje aan het tafelen waren. Het meeste smaakte erg goed. Een compleet nieuwe culinaire ervaring voor mij. Echt typisch iets voor San Francisco.

Wegwerkzaamheden

Afgelopen week lag de straat bij mij voor de deur open omdat er aan het riool gewerkt werd. Er waren bordjes op de stoep gezet om aan te geven dat je er niet mag parkeren. Het zou een hele maand duren... In Nederland was ik gewend dat soort aankondigingen met een korrel zout te nemen en erop te rekenen dat het allemaal wat langer gaat duren.

Hier waren ze afgelopen vrijdag klaar. Alle bordjes lagen opgestapeld op de hoek van de straat. Ik wachtte het nog even af, maar vanochtend kwamen de werkers niet meer opdagen. Over een anderhalve maand komen ze nog een dagje terug om een laag nieuw asfalt te leggen.

Buurt

Zondag heb ik de amateur-fotograaf uitgehangen. Ik wilde er al zo lang eens met mijn camera op uit bij mij in de buurt en daar had ik eindelijk eens een keer tijd voor. Ik nam Shotwell Street richting noorden, linksaf op 16th Street en via Valencia Street weer terug naar huis. Ik had al een paar foto's die ik met Instagram op mijn iPhone genomen heb op mijn Tumblr-blog gezet... Hier het resultaat van mijn Nikon.

Mango

Veel Amerikanen leven met de filosofie 'work hard, pay hard'. Onder dat motto ging ik na mijn eerste week in een nieuwe baan flinkstappen afgelopen weekend. Na een winterpauze, vond zaterdag de eerste Mango weer plaats. Dat is een openlucht dansfeest op de binnenplaats van El Rio, de kroeg aan het einde van mijn straat. De DJ's wisselen er salsa- en hiphop -muziek met elkaar af. Het leuke van Mango is dat er altijd zo'n twintig vrienden en bekenden zijn en via hen leer ik altijd weer wat nieuwe mensen kennen. Gezellige boel dus.

Zondag speelden een aantal lokale bands in de Bottom of the Hill, een kleine concertzaal, waar ik al vaak over gehoord had maar nog nooit geweest was. De bands waren True Margrit, Clair en Jill Knight. Met leden van alledrie ben ik inmiddels bevriend en in de zaal kwam ik ook weer veel bekenden tegen, maar een andere groep mensen dan bij Mango. Voor mij is dat een verschil met hoe ik in Nederland uitging. Je maakt hier makkelijker een praatje met iemand die je van gezicht herkend en vrienden stellen je altijd aan hun vrienden voor. Je wordt heus niet met iedereen dikke vrienden, maar iedereen gaat wel heel vriendelijk met elkaar om en mensen staan erg open voor het leggen van nieuwe contacten.

Hamachi

Het is niet ongebruikelijk dat ik twee keer in de week sushi eet. Soms nog wel vaker. Soms eet ik sushi voor lunch. In San Mateo, waar ik werk, is een grote Japanse gemeenschap waardoor er meer dan twintig sushi tentjes zijn.

Ook in San Francisco is er een ruime keuze. Sommige tentjes zijn heel autentiek en andere geven een creatieve draai aan de sushi. Een van mijn favoriete sushi restaurants bij mij in de buurt: Moki's. Daar kom ik wel een paar keer per maand en soms zelfs een paar keer per week. Gisteravond was ik er weer eens.

In de meer autentieke tentjes, waar ik het liefst kom, gebruiken ze de Japanse woorden voor de verschillende vissoorten. In het begin vind ik dat eneorm ingewikkeld, maar inmiddels weet ik precies wat wat is en wat ik lekker vind.

Mijn favoriet is hamachi, geelstaart tonijn. Bincho (witte tonijn), maguro (blauwvintonijn) en sake (zalm) zijn ook heerlijk. En dan vind ik hotate (Coquilles St. Jacques) en uniga (aal) ook nog lekker, maar saba (makreel) is heel vies.

Allerzielen

Gisteren was het Allerzielen, een dag die voor de meeste Amerikanen ongemerkt voor bij gaat. In Mexico daarentegen is het een belangrijke feestdag die 'Dia de los Muertos' genoemd wordt, oftwel de dag der doden.

Omdat er veel Mexicanen en andere Latijns-Amerikanen in San Francisco wonen, vooral in de Mission, wordt Dia de los Muertos hier ook gevierd. Op vier blokken van mijn huis, in Garfield Square, kwamen duizenden mensen samen.

Wat gebeurde er? Verschillende mensen hadden kleine altaren ingericht voor overledenen. Zo'n altaar kan allerlei vormen aannemen, maar heeft meestal een foto van de overledene en verschillende dingen om die persoon te eren en te herinneren.

Daarnaast lopen veel verkleed en geschminkt rond om skeletten uit te beelden. Gezichten zijn wit met zwart om de ogen en tanden over de lippen geschminkt. Deze basisbeschildering wordt vaak uitgebreid met krullen en versieringen zodat de doodskop er best gezellig uit komt te zien. Sommigen dragen kleurrijke, traditionele Mexikaanse kledij; anderen hebben zwarte kleding aan met daarop een wit skelet geschilderd. (Zoals op de foto rechts, die ik bij Ladybird Raq op Flickr vond. De foto's hieronder heb ik zelf genomen met mijn kleine camara.)

Open ateliers

Zoals je in Amsterdam de Open Atelier Routes hebt, heb je in San Francisco Open Studios, georganiseerd door ArtSpan. Van 7 tot en met 25 oktober stellen kunstenaars hun ateliers, studios en werkruimtes open. Vandaag ging ik met Jane een kijkje nemen bij een aantal van hen.
Daarvoor gingen we naar Artaud aan de rand van de Mission en Potrero Hill. Dit project heeft ervoor gezorgd dat een oude fabriek omgebouwd werd tot een plek waar kunstenaars wonen en werken. De foto's geven een indruk van wat er allemaal te zien was...

Het uitzicht vanaf een van de ateliers op de tweede verdieping.

Bezoek

Afgelopen week heb ik geen tijd gehad om te bloggen omdat ik bezoek had. Op maandag kwamen Edit en Pascal met hun gezin aan en ze zijn tot gisteren gebleven. Erg leuk om hen weer te zien. Overdag gingen ze hun eigen gang en 's avonds zag ik ze weer.

Donderdagavond gingen Edith en ik met z'n tweetjes uit naar El Rio, waar Heidi een fundraiser georganiseerd had, een geldinzamelingsactie om haar eigen dansgezelschap van de grond te krijgen. Alle entré-gelden waren voor haar en El Rio is blij met de baropbrengst. Ze had ervoor verschillende artiesten gevraagd om op te treden, waaronder Rachel Garlin, die ik tijdens FAR-West ontmoet had en die ik met Edith in New York bezocht heb. Inmiddels woont ze hier in de buurt. Heidi was zelf het klapstuk van de avond.

Het was een gevarieerde avond. Alle optredens waren buiten en ik kwam een hoop bekenden tegen, zie ik allemaal aan Edith kon voorstellen. Het viel haar op dat iedereen er erg goed in was om het gesprek gaande te houden zonder over zochzelf te praten. Maar ook dat de meesten erg toespitst zijn op hun omgeving en daar waardering voor hebben. Zo sprak een van de mensen met wie we in gesprek waren ineens uit hoe prachtig de citroenboom op de binnenplaats van El Rio toch niet is...

Edith in gesprek met Cathy en Diana Een van de meest opvallende optredens van de avond...

Rachel

Hoogtepunt van de avond: Heidi en Kate

El Rio

Als ik mijn rustige straat uitloop, kom ik uit op de drukke Mission Street. Kortom, in twee minuten lopen zit ik midden tussen de winkeltjes, eettentjes en bars. Het zijn over het algemeen geen hippe tenten, maar meer kroegen, al kan je een bar hier niet goed vergelijken met een bruin café. In Nederland is een café veel opener; hier zie je aan de buitenkant vaak niet veel meer dan een deuropening en een donker hol. Je zult ook nooit kinderen in een café zien - het zijn geen familiegelegeheden zoals je in Nederland wel eens ziet. Je moet immers 21 zijn om binnen te mogen. Pas als je binnen bent zie je dat er best een aardige sfeer hangt, al komt er geen zonlicht in zo'n kroeg. Je heb heel veel van dat soort gelegenheden hier... zo'n donker hol wordt een een 'dive bar' genoemd.

Aan het einde van mijn straat zit El Rio, da's zo'n dive bar, ook al is er een binnenplaats. Het is een van de vele tenten in de stad die een maandelijks vrouwenfeest organiseert. Het is van drie tot negen uur op de vierde zaterdag van de maand, en dan wordt er gedanst op rap- en salsamuziek in de binnenplaats. Ik ging er gisteren voor het eerst heen - ik had er met een paar vriendinnen afgesproken en kwam nog verschillende andere vriendinnen tegen. Het was supergezeliig, ondanks dat ik snipverkouden was.




Overigens, dat ik zo intiem met anderen op de foto sta, zegt niets. Amerikanen hebben de neiging enorm dicht tegen elkaar aan te kruipen als er een camera voor hun gezicht gehouden wordt...

Uitgaan

Het voordeel van uitgaan in San Francisco is dat alles al vroeg begint. Ik vind dat heerlijk - je kunt een geweldige avond hebben en rond middernacht weer thuis zijn. Zo had ik gisteren met Jeri afgesproken. Om zes uur gingen we eerst even sushi eten, niet bij onze favoriete Moki's maar een klein eettentje iets dichter bij huis. We wilden om zeven uur in El Rio zijn, een bar bij mij aan het einde van de straat - als je mijn blog vaker leest, weet je dat ik daar wel meer heenga. Daar speelden twee bandjes, waarvan zij een paar leden kende. We kwamen er ook verschillende vrienden en bekenden tegen. Da's het leuke aan een buurtkroeg.

Tegen tien uur was het voor Jeri tijd om naar huis te gaan en zette ze mij af bij Slim's. Jen had gevraagd of ik zin had daarheen te komen omdat ze er met een paar vriendinnen naar een concert van Amy Ray zou gaan. Ik was sowieso gegaan, want ik kan het goed vinden met Jen en vind het altijd leuk om haar te zien. Maar Amy Ray had ik ook niet willen missen. Ik heb haar al vaak zien optreden als een van de twee Indigo Girls, maar zag haar gisteren voor het eerst solo. Helemaal te gek.

Vlaamse friet

In The Mission is een Belgisch restaurant, met logo een puntzak met friet, waar ik al meer dan een jaar heen wil. Twee weken geleden vond ik een medestander in Jeremy die ook bij het etentje met Leslie was. We hadden om zeven uur bij Frjtz afgesproken.

Aan de bali bestelden we een zak friet met mayonaise, die we samen als voorgerecht opaten. Ze hadden er allerlei soorten mayo, met sinaasappel, gember en pesto, maar echte Belgische frietsaus hadden ze niet. Ik heb me beholpen met Amerikaanse mayo... De friet kwam in de buurt van Vlaamse frieten als ze in verse olie zouden zijn gebakken. Ik klaag niet hoor, het smaakte best goed en het was leuk. Ons hoofdgerecht bestond uit een crêpe, meer een opgevouwen pannenkoek met spek en kaas, en een salade.

Jeremy heeft sinds een jaar zijn green card. Hij komt uit Canada, uit de buurt van Toronto en de Niagara watervallen waar een uitgebreide Nederlandse gemeenschap is (ik ben er zelf ook ooit geweest, heel maf om te zien.) Zijn ouders komen allebei uit Nederland en zijn als jonge kinderen met hun ouders geëmigreerd. Hij weet daardoor bijvoorbeeld waar Groningen ligt en noemt zijn groetmoeder oma, maar heeft nooit Nederlands leren spreken. Zijn familie gaat naar een Canadese variant van de Nederlands Hervormde Kerk.

Museum

Gistermiddag had ik met Cathy afgesproken om naar het Museum of Modern Art te gaan om de tentoonstelling van Frida Kahlo te zien... maar helaas, de show was volledig uitverkocht. Ook Cathy's perskaart mocht niet baten. We besloten om de vaste collectie te bekijken, die regelmatig rouleert.

Cathy heeft altijd een videocamera bij zich en maakte ook gisteren weer een clipje.

Na afloop gingen we op het terras van Samovar thee drinken. Ze hebben er een enorm uitgebreide selectie thee's uit de hele wereld. Typisch iets voor San Francisco.

Toen ik rond vijf uur op huis aan ging, kreeg ik een sms'je van Jeri. Ze vroeg of ik naar El Rio zou komen, waar Blame Sally bij een fundraiser optrad. Deze keer was het goede doel kankeronderzoek. El Rio is op kruipafstand van huis, dus ik besloot even te gaan kijken. Ik kwam er allerlei vrienden en bekenden tegen. Erg gezellig.

Karma

We maken ons op voor een tweede huisconcert; weer met Karma. Ze is gisteravond aangekomen en we zijn samen een hapje gaan eten. Vervolgens naar Wild Side West. Vanochtend de huiskamer omgebouwd en daarna Karma's vriendin van het vliegveld gehaald. Een late lunch bij de Cliff House genuttigd en daarna door verschillende wijken naar huis gereden. Het is nu de stilte voor de storm... over een uurtje komen de gasten.

Tussen de voorbereidingen van het concert door, heb ik ook mijn koffer gepakt, want maandag ga ik even op familiebezoek. Ik weet niet of het voor de die tijd lukt om nog een keer te bloggen... Als het hier dus even stil wordt, weet je waarom.

Laatste avond

De laatste avond met pap en Ans gingen we naar Cortland Avenue. Eerst eten bij Valentina's een van onze vaste stekken en daarna naar onze stamkroeg, waar iedereen en alles welkom is. Het was er drukker dan meestal - een van de stamgasten zei dat Wild Side West ineens ontdekt is en populair aan het worden is...

Inmiddels heb ik ze op het vliegveld afgezet...