Posts tonen met het label Amerikanen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Amerikanen. Alle posts tonen

vrijdag, maart 29, 2013

Gelijke rechten

Deze week heeft het nieuws bol gestaan van de gelijke rechten voor homo’s en lesbiennes wat betreft het huwelijk. Het hoogste gerechtshof van de VS, de Supreme Court, hield hoorzittingen voor twee zaken op dat gebied. Op maandag ging het over ‘Prop 8’: het referendum in Californie dat de huwelijken tussen mensen van de gelijke sexe illegal maakt. In de hoorzitting op maandag ging het erom of dat al dan niet tegen de grondwet ingaat.

Op dinsdag ging het om de ‘defense or marriage act’ ofwel, DOMA. President Clinton heeft de wet destijds aangenomen, mt als gevolg dat de federale overheid de huwlijken tussen twee mannen of twee vrouwen niet hoeft te erkennen. Binnen Amerika zijn er namelijk staten die zulke huwlijken wel toestaan en afsluiten. In de praktijk betekent dat, dat een stel voor de staat getrouwd is, maar voor de federale overhei niet met als gevolg dat ze bijvoorbeeld als alleenstaanden belastingaangifte moeten doen, erfrecht niet van toepassing is of, als een van de echtgenoten niet Amerikaans is, hij of zij geen immigratievisum kan krijgen op basis van de relatie. In totaal zijn er zo’n 1100 ongelijkheden.

De uitspraak zal nog maanden op zich laten wachten, en het is moeilijk te voorspellen wat de negen rechters zullen beslissen, al bleken de argumenten die de mensen tegen gelijke huwelijksrechten aandroegen erg zwak en vooral te rusten op hun overtuiging dat homoseksualiteit onnatuurlijk of immoreel is.

Beide zaken brachten heel wat mensen op de been in Washington DC. Daar waren demonstraties voor beide kanten, al had ik de indruk dat de mensen voor het openstellen

van het huwlijk in de meerderheid waren. Er was ook een protestactie op Facebook: mensen voor gelijke rechten veranderden hun foto in het voor de gelegenheid rood getinte logo van de Human Rights Campaign; het =-teken.

Opvallend veel hetero’s deden mee aan de actie, die op zichzelf weer veel aandacht in de media kreeg, omdat Facebook een zee van rood werd. Uit onderzoek blijkt dat Amrikanen de laatste tien jaar enorm zijn opgeschoven en een meederheid is nu voor het opstellen van het huwelijk. Het percentage ligt nu op 58 procent, en voor groep in de leeftijd tussen 18 en 29 is dat 81 procent.

Die verschuiving heeft vermoedelijk te maken met het alledaags beeld van homo’s en lesbiennes in populaire TV-programma’s als Ellen, Glee en Modern Family. Dankjewel Hollywood! Maar ook met het feit dat steeds meer Amerikanen uit de kast zijn gekomen de laatste jaren, waardoor iedereen wel iemand kent in zijn familie of vriendenkring die homo of lesbisch is... en als het iemand betreft die je zelf kent, is het een stuk lastiger discrimineren.

vrijdag, maart 01, 2013

Sequestration

Amerika heeft de afgelopen weken twee nieuwe woorden bijgeleerd: 'sequester' en 'sequestration'. Steeds als op het nieuws genoemd werd, moest er ook een uitleg bijgegeven worden, want het is geen gangbaar woord. Het is een vorm van bezuinigingen, die met de kaasschaf worden toegpast: er is een beetje minder geld voor verschillende overheidsprogramma's zoals defensie, gezondheidszorg en onderwijs. Het zijn geen gerichte bezuinigingen of besparingen die effectiveit moeten vergroten, maar de hele regeling was een soort stok achter de deur van eerdere onderhandelingen.

Zo'n anderhalf jaar geleden lagen de twee partijen ook overhoop. Toen ging het over de begroting. Ze kwamen toen tot een compromis waarbij ze een aantal beslissingen uitstelden tot nu. En om ervoor te zorgen dat nu de moeilijke knopen zouden worden doorgehakt over die uitgestelde beslissingen, hebben ze de sequestration bedacht. Het idee was dat niemand daar ook echt aan zou willen gaan omdat de het zo'n schedelijk effect zou hebben op de economie.


De sequester is vandaag ingegaan en daarom stond het nieuws de afgelopen bol van sequestration, wat het gevolg is van de sequester. Niemand is er blij mee, noch de Democarate, noch de Republikeinen. En ondanks dat de politici het erover eens waren dat de regeling een slecht idee was, konden ze niet tot een betere oplossing komen.

Waar wereden ze het niet over eens? In het kort: de Democaten willen o.a. belastingaftrekposten afschaffen en de Republikeinen willen pertinent niets wat de balstingen verhoogd. En zoals het hier dan gaat, wordt er meer tijd besteed aan elkaar de schuld geven dan naar en echte oplossing werken. In plaats daarvan wordt er vooral met het vingertje gewezen en hopen de politici erop dat de kiezers de andere partij de schuld geeft van het debakel.

Als president, komt Obama er nog reletief goed vanaf in de opiniepeilingen en hij was niet bang om zijn verkiezingswinst in te zetten om voet bij stuk te houden wat betreft de afschaffing van afterkposten voor rijken. Over het algemeen krijgt het congres de schuld van de kiezer en omdat daarin de Republikeinen de meerderheid hebben, straalt het extra slecht op hen af. Maar de meeste Amerikanen denken niet zo; die zien vooral hoe verrot het systeem is waarin niets gedaan te krijgen is.

woensdag, januari 16, 2013

Grand Canyon

Eenvan de mooiste plekken op aarde is de Grand Canyon in Arizona. Jaren geleden ben ik er ooit geweest tijdens een zomervakantie vanuit Nederland. Ik had de kans nu eens in de winter te bewondern. 

Maandag was Martin Luther King Day en daarmee het eerste lange weekend van het jaar. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om een vriendin te vergezellen op haar autorit naar de oostkust. Hoogtepunt van de reis was de Grand Canyon. Je moet er een stukje voor rijden, maar dan zie je ook wat.


We stonden vroeg op om er de zonsopgang te zien. Echt prachtig. Er lag nog een beetje sneeuw op de rotsen, wat het uitzicht extra bijznder maakte. Ik had gehoopt dat we een wandeling in de canyon konden maken, maar daarvoor was het helaas te koud.

Ik heb wat foto's gemaakt maar die doen geen recht aan de werekelijkheid. Het meest indrukwekkende aan de Grand Canyon zijn de afmetingen. Zelfs de panaramo foto's doen er geen recht aan...

 Door de woestijn in Californie waar de Joshua Tree's groeien...

 Een stukje over de oude Route 66...

Ontbijten in een typisch Amerikaanse 'diner'

Vlak voor zonsopgang.

 Vlak na zonsopgang... het was erg fris.



 
 Ik probeer het allemaal vast te leggen

Met sneeuw op de voorgrond.

En toen reden we weer verder en veranderde het uitzicht. Ook mooi!


donderdag, december 27, 2012

Shots

Voor de kerst vierde Maria haar verjaardag. Ze had vrienden uitgenodigd in een restaurant. En zoals dat hier gaat, was de helft er op de agesproken tijd en kwam de rest in de loop van de avond binnendruppelen. Sommigen aten mee, anderen kwamen voor een drankje, of twee. De stemming zat er goed en en na het eten stelde, Greg voor om allemaal een shot te doen. Nu ben ik al redelijk veramerikaniseerd, maar aan shots doe ik niet mee. Ik was de enige; verder sloeg iedereen het drankje achterover.




woensdag, oktober 03, 2012

Pepper spray

Laatst weer even mijn auto laten wassen.Ik ga al jaren naar dezelfde plek om dat te doen. Alle wordt verzorgd, ik hoef alleen te betalen. In de shop verkopen ze allerlei accessoires voor de auto. Deze keer viel het me voor het eerst op dat tussen de schoonmaakmiddelen en luchtverfrissers ook een ander product hing: pepper spray. Ik ben wellicht naïef, maar ik had geen idee dat dat zo makkelijk te verkrijgen is hier..

woensdag, september 12, 2012

Trimsalon

Xena, het hondje van Nicky, moet om ze zoveel tijd geknipt worden. Ze heeft namelijk haar (geen vacht) en dat blijft groeien. Dus om ervoor te zorgen dat ze uit haar ogen kan blijven kijken en niet helemaal in de klit raakt, gaat ze naar de hondentrimmer. Na wat zoeken op Yelp, bleken er ook mobiele trimsalons te zijn. Amerikanen zijn erg voor gemak. Het was inderdaad handig dat er een busje kwam voorrijden en dat was best een paar dollars meer waard. Alleen Xena herkennen we bijna niet meer met haar korte haar.... het is niet haar beste coupe, maar het groeit wel weer aan.





woensdag, september 05, 2012

Terug in Tahoe

Er zijn zoveel mooie plekken in Californie... alleen niet genoeg tijd om ze allemaal te bezoeken. Gelukkig was het afgelopen maandag Labor Day, en hadden we dus een lang weekend. De perfecte gelegenheid om weer eens naar Tahoe te gaan. Daar moet je minstens een keer per jaar naartoe. Tanya had daar een huis gehuurd en nodigden me en nog wat andere vriendinnen uit. 

We waren niet de enigen... op Facebook zag ik dat heel wat anderen ook in Tahoe zaten het afgelopen weekend. En het was ook duidelijk aan het verkeer te merken. De ene file na de andere. En op de terugweg op maandag, kwam daar iedereen bij die van Burning Man terug kwam. Daardoor deden we zes uur over de rit waar je normaal ruimt 3 uur voor nodig hebt. 

Desalniettemin was het de moeite waard. De natuur in Tahoe is prachtig en het weer is er nog lekker warm. We maakten we een hike in de bergen met prachige uitzichten en de volgende dag gingen we naar een strandje aan Lake Tahoe. Het huis waar we zaten was onderdeel van een complex met zwembad en jacuzzi en we zaten dicht bij het centrum van Truckee, waar we een avondje uit eten gingen. Ik ben weer opgeladen voor de komende weken.

 Tijdens onze hike moesten we even stoppen omdat er iemand na het verdraaien van een knie per helikopter naar beneden gehaald moest worden.




Zo'n groot meer blijft mooi...

dinsdag, september 04, 2012

Alledaagse helden

Voor het eerst sinds ik hier woon, neem ik deel aan de verkiezingen in Nederland. Het was niet heel gemakkelijk om me ter registreren. Na wat googlen vond ik de website van de gemeente Den Haag, waar ik een formulier kon invullen. Vervolgens moest ik het uitprinten en opsturen. Een paar weken later kreeg het stembiljet per post. Na een cirkel rood gemaakt te hebben, stopte ik het in de oranje envelop geadresseerd aan de Nederlandse ambassade in Washington D.C. die was meegeleverd. 

Het leek me veiliger om mijn biljet per aangetekende post te sturen, dus tijdens de lunchpauze ging ik naar het postkantoor in Palo Alto. Op de balie stonden aantal wenskaarten, speciaal voor mensen die anderen van dienst zijn, zoals verpleegkundigen, soldaten en politiemensen, of wel 'everyday heroes' (alledaagse helden). Zoals je ziet, hebben de meesten kaarten een Amerikaanse vlag, dus ik kon het niet laten om er een foto van te nemen om anderen mee te laten genieten.


maandag, juli 02, 2012

Foie gras

Vanaf vandaag is foie gras officieel verboden in Californie. Ik weet nog dat toen Annerie en Marije hier twee jaar gelden waren het hen opviel hoeveel restaurants het op het menu hadden staan. Ze vonden het smakeloos, want in Nederland wordt ganzenlever natuurlijk al jaren niet meer gegeten vanwege de dierenmishandeling die er voor nodig is om het product te maken.

Hier in de lokale media is er best veel om te doen. San Francisco is aan de ene kant een culinair mecca maar het barst hier ook van de milieubewuste mensen. En daarbij komt dat Amerikanen een broertje dood hebben aan overheidsbemoeienis.

Het volgende onderwerp op de agenda in de categorie in haaienvinnensoep... maar dat is nog lastiger te verbieden, want dan raak je ook aan culturele verschillen. Stemmen in de Chinese gemeenschap gaan al op die zeggen dat het discriminatie is. Misschien dat ze daarom wel met het verbod op foie gras zijn begonnen.

woensdag, juni 13, 2012

Apartement in New York

Ik ben net terug uit New York. Ik had een paar dagen vrij genomen om er met Nicky heen te gaan. Na al mijn bezoeken aan die stad,  voel ik me er inmiddels aardig thuis. Maar door er met een echte New Yorker te zijn, leerde ik de stad op een nog dieper niveau kennen. Bovendien hadden we via AirBnB een apartement in Greenwich Village gehuurd, waardoor ik een beetje een indruk kreeg van hoe het is om daar te wonen.

Het apartement was op de derde verdieping, wat betekende dat we drie nauwe, stijle trappen omhoog moesten klimmen... heel vergelijkbaar met een Amsterdams trappenhuis. Greenwich Village is een van de weinige wijken op Manhattan waar geen wolkenkrabbers staan, maar vooral bakstenen huizen met vier of vijf verdiepingen.  Het is ook de wijk waarin NYU, ofwel de New York University, is gelegen. Dat betekent dat het barst van de uitgaansgelegenheden en restaurants.

Het apartement zelf was niet erg groot, slechts 56m2. De voordeur opende in een een ruimte die keuken, zit- en eetkamer was. Als je goed keek, zag je dat het oorspronkelijk ook de slaapkamer was, maar er was een muurtje ingezet, waardoor die nu apart was. Aan de andere kant van het apartement was een klein badkamertje waarin je je kont nauwelijks kon keren. Voor een een paar dagen was het prima, maar de meeste New Yorkers wonen zo. De gemiddelde huur van een dergelijke woning is makkelijk 2500 dollar per maand.

Het apartement was aan de achterkant van het gebouw gelegen, waardoor we vanuit de slaapkamer uitkeken op de brandtrap en de achterkant van andere gebouwen. De ramen in de andere kamer kijken uit op de muur van het naastgelegen gebouw, op miner dan een meter afstand. Nicky wees er meteen op dat het een betere plek is dan aan de voorkant van het gebouw, omdat je anders veel meer geluidsoverlast zou hebben van de straat. 


Zondagochtend ging de deurbel. Ik keek door het oogje in de deur en zag een onbekende man staan. Het bleek de ‘super’ te zijn. Nicky legde uit dat elk gebouw in New York een supervisor heeft die zordt voor het onderhoud. Blijkbaar was er een lek in de badkamer en regende het in het apartement onder ons als wij een douche namen. De super regelde de reparatie. Wij hoefden niets te doen en de eigenaar van het apartement hoefde niets te betalen.


 De voordeur van het apartementengebouw

 Bij binnenkomst

 De badkamer

 Uitzicht vanuit de slaapkamer

Tussen twee apartementen... rechts dat van ons.

woensdag, mei 30, 2012

Kampeertijd

Afgelopen week in de supermarkt waren de verpakkingen van chips en ander snack-voedsel extra groot. Dus ik wist al hoe laat het was... Memorial Day zat eraan te komen. Tijd voor barbecue-feestjes and kamperen! Maandag was het zover... dus we hadden lekker een lang weekend. 

Een van de redenen waarom ik minder blog, naast dat ik het druk heb, is dat ik het idee heb over de meeste zaken al een keer geschreven heb. Ik heb al een keer verteld dat Memorial Day het officieuze begin van de zomer is en dat veel Amerikanen dan gaan kamperen. Dat deed ik dit jaar ook weer.

We zouden naar een camping aan de kust gaan, ten zuiden van Santa Cruz, maar op het laatste moment kwam ik erachter dat ik voor de verkeerde data gereserveerd had. Ik had al eerder in de week geprobeerd een andere kampeerplek te vinden omdat het fris zou zijn aan zee, slechts een graad of 15, terwijl het landinwaards zo'n 25 graden zou zijn... en er was niets meer te krijgen. Alles was volgeboekt. Toch nog maar een keer rondgebeld en uiteindelijk de laatste plek op een kamping aan de Russian River weten te bemachtigen, vijf kilometer buiten Guerneville.Ook leuk :-)

Leuke camping in de Red Woods

 Vlakbij een champagne-maker, waar we natuurlijk even gingen wijnproeven (na een lange wanderling.)


 Dagje aan de rivier

De vuilnisauto van de camping

Op weg terug naar huis. Bijna thuis...

donderdag, mei 24, 2012

Vrijwilligerswerk

Sinds begin dit jaar doe ik vrijwilligerswerk voor Larkin Street Youth Services. Afgelopen jaar hielp ik daar met Thanksgiving - eten serveren aan dakloze jongeren - maar dat was iets eenmaligs. 


Larkin Street biedt allerlei diensten aan aan dakloze en kansarme jongeren. Ik wilde graag voor hen werken toen ik erachter kwam dat een op de drie dakloze jongeren in de LGBTQ categorie valt. In Amerika staat dat voor lesbian, gay, bisexual, transgender en queer. Veel van die jongeren komen naar San Francisco van andere staten, waar minder tolerant met homoseksualiteit wordt omgegaan... laats staan dat het geaccepteerd is. 

Na een selectieproces en een aantal trainingen, mocht ik als vaste vrijwilliger aan de slag. Ze plaatste me in een huis met jongeren die uit de pleegopvang komen. Ze zijn tussen de 18 en 20 en wonen negenen in een huis; voor Nederlandse begrippen lijkt het op een studentenhuis.

Elke maandagavond ga ik erheen om activiteiten met hen te doen. Meestal komt dat neer op spelletjesavond. Monopoly, Cranium, Scrabble, Uno of iets dergelijks. Af en toe doen we iets anders zoals samen koken of een film kijken. Het gaat er vooral om dat de jongeren positieve voorbeelden in hun leven hebben en met nieuwe dingen in aanraking komen. 

Ze mogen twee jaar in dit huis blijven. Ze zijn in principe zelfstandig, maar er is wel wat begeleiding en toezicht.  Het doel is dat ze na twee jaar volledig zelfstandig kunnen wonen.  Omdat ze uit de pleegzorg komen, krijgen ze van de overheid hun opleiding vergoed, maar lang niet allemaal maken ze daar gebruik van. De meesten hebben een baantje op basis van uurloon en een paar gaan naar school. 

Nu ik het een aantal maanden doe, begin ik een aantal van de jongeren beter te kennen. En zij mij ook... ik krijg langzaam maar zeker wat meer over wat er in hun leven speelt te horen. Ze voelen zich ook genoeg op hun gemak om in hun eigen taal te spreken - straattaal. Daar hadden we het laatst over en ik kwam erachter dat ze het echt als een andere taal zien. Voor mij is het de taal die ik kan uit rap-muziek en ik heb al verschillende woorden bijgeleerd. 

Het allerlaatste woord is rachet. In mijn omgeving zegt niemand dat was, maar vermoed dat het over een aantal maanden mainstream is. Een van de jongeren vroeg me of ik wist wat het betekent. Nee dus. Haar uit leg: 'hella ghetto.' Gelukkig waat ik inmiddels wat die twee woorden betekenen... Ghetto betekent ordinair of goeiekoop; met hella geef je de vergotende trap aan. (Je kunt hella overigens ook alleenstaand gebruiken en dan betekent het gaaf of cool.)


donderdag, april 12, 2012

Het westen

Een vriendin uit New York verhuisde afgelopen weekend naar San Francisco. En het is voor Amerikanen niet ongebruikelijk om dan een paar dagen uit te trekken om van kust naar kust te rijden. Da's immers een betaalbare manier om je auto mee te verhuizen. Ze vertrok donderdag en was zaterdag aan het einde van de ochtend in Denver, Colorado. Ik had besloten daarheen te vliegen om het paasweekend om haar voor het laatste deel van de trip gezelschap te houden en om een deel van de VS te zien waar ik nog nooit geweest ben... een deel van het oude 'wilde westen'.

We reden van Colorado via Wyoming naar Utah en vervolgens door Nevada om uiteindelijk maandag in California aan te komen. Prachtige landschappen vlogen aan ons voorbij. Hier waar indrukken van de reis.



Eerste stop: Loveland, Colorado...
Uitgestrektheid van Wyoming

Met af en toe prachtige uitzichten
Hondje doet het goed ondanks de autoreis van vijf dagen. En ik had volop tijd onderweg om met mijn iPhone en foto-apps te spelen...


Weer even eruit...

... in the middle of nowhere


Zelfportret




Dit was is in Dwelle, Colorado.
We stopten er om te tanken. Daar vroeg ik of we ergens konden eten in Dwelle. De vrouw achter de kassa lachte en wees op het gebouw iets verder op. Dat was het enige andere gebouw in Dwelle naast her bezinestation. Om het te verduidelijken zei zei: 'population 3'. Dus maar weer gepicknickt...






Uitzicht op de Rocky Mountains


De zoutvlaktes van Bonneville in Utah... een bezoekje waard


Het lijkt sneeuw, maar het is zout op de bodem van een opgedroogde meerbedding. 




En weer verder door Nevada...