donderdag, maart 06, 2008

Lifehouse

Gisteravond naar Lifehouse in de Warfield geweest. Er waren veel bezoekers onder de 21, die allemaal geen stempel op hun hand kregen bij binnenkomst. Met zo'n stempel kan je een biertje of een ander alcoholische drank aan de bar bestellen.

Veel van de jongere bezoekers kleden zich modieuzer dan de gemiddelde Amerikaan. Strakke spijkerbroeken met nauwe pijpen zijn weer populair. Veel van de mode uit de jaren '80 is ook hier terug aan komen... alleen de schoudervullingen heb ik nog niet gezien.

dinsdag, maart 04, 2008

Geleerd

Er zijn steeds meer Amerikaanse journalisten die ik ken. Met sommigen heb ik interessante gesprekken over de verschillen tussen de VS en Europe of Nederland. Vanochend had ik zo'n gesprek met een journalist van AdWeek, en vanmiddag met een voormalige redacteur van ABC News. Beiden vinden het leuk om me dingen over hun land te vertellen om me verder te helpen integreren (althans, ik denk dat dat hun motief is). Ik zal een paar voorbeelden geven.

Zo heb ik vandaag geleerd dat het vroeger mogelijk was om iemand te sponsoren voor een vaste verblijfsvergunning, zonder met die persoon getrouwd te zijn. Het schijnt dat na de oorlog in Vietnam, veel Amerikanen zich als sponsor opwierpen voor een Vietnamees, maar dat meer dan negentig procent van hen binnen de kortste keren in de kou stonden en afhankelijk waren van een sociale uitkering. Daar is het Amerikaanse stelsel niet op berekend...

Iets heel anders: de West Coast Swing is een dans die in de jaren '40 en '50 populair werd. Er was ook een East Coast Swing. Beiden zijn afgeleid van de Lindy Hop, waar ik nog nooit van gehoord had. Als ik op YouTube kijk, zou ik zeggen dat de East Coast Swing erg lijkt op de Jive en dat de West Coast Swing in de buurt komt van cowboy-dansen als de two-step en line dancing. Dansen als de Jitterbug en Boogiewoogie vallen ook in dezelfde categorie van dansen.

zondag, maart 02, 2008

Tennessee Valley

Het was echt lenteweer vandaag met temperaturen boven de twintig graden. Wij trokken erop uit een groep van de Sierra Club voor een hike in het gebied te noorden van San Francisco. Om tien uur waren we op de afgesproken plek in de stad om vandaar met z'n allen naar Tennessee Valley te rijden. Wij gaven drie mensen zonder auto een lift.

Het was een wanderling door de heuvels langs de kust. We genoten weer van prachtige uitzichten en interessante gesprekken. Zo vertelde een van de deelnemers een verhaal over een kennis van een kennis in Texas die een soort van Tupperware-party's was begonnen voor sexartikelen en vervolgens door de politie gearresteerd werd omdat het in Texas verboden is sex-speeltjes te verkopen.

We hadden het natuurlijk ook over de aanstaande verkiezingen. Iedereen in de groep hoopt dat de volgende president een Democraat is. Hier in de Bay Area begrijpen ze maar niets van het conservatieve, christelijke deel van Amerika en ze vinden het frustrered dat dat deel zoveel invloed heeft.





Ineens konden we San Francisco achter de heuvels zien liggen. Het uitzicht deed denken aan Emerald City in de Wizard of Oz.


Kringloopwinkel

In Berkeley is een grote kringloopwinkel waar we al lang heen wilden. Gistermiddag kwam het er eindelijk eens van. Het is een enorme winkel waarze alles verkopen wat uit de inboedel van een huis kan komen. Van oude ramen en deuren tot gebruikte computers.

In het gebied waar de winkel is, is midden in de stad, maar er staan oude opslagloodsen en er is braakliggend terrein her en der. Kunstenaars en industrieel ontwerpers hebben hun intrek in sommige gebouwen genomen. Vergeleken met San Francisco, is Berekley een betaalbaardere plek om te wonen en trekt daarom meer kunstenaars en anderen met creative beroepen. De foto's hieronder geven een indruk.











zaterdag, maart 01, 2008

Dating

Gisteren reed ik direct uit werk naar Wild Side West. Toen ik er om zes uur aankwam, was Cindy er al ruim een uur met een collega van haar en hadden ze hun eerste biertje al achter de kiezen. Tja, da's het voordeel van een overheidsbaan.

Het was leuk om Cindy's collega te leren kennen. Ze vertelde dat ze sinds een jaartje een vriend heeft, na een periode van 'dating'. Terwijl ze in de dating-fase waren, ging ze ook met andere jongens uit. Dat is hier heel normaal. Een 'date' is weliswaar serieuzer dan gewoon met elkaar uitgaan, en het is niet ongebruikelijk dat er aan het einde van de avond gezoend wordt, maar monogamie wordt (nog) niet verwacht.

Daten is een soort tussenfase tussen sinlge zijn en een relatie hebben. Er zijn wel verwachtingen over een weer bij een date, maar nog niet als bij een relatie. Wat de verwachtingen zijn hangt van de persoon af, maar ook van hoeveelste date het is. Daar heb ik al eens over geschreven...

donderdag, februari 28, 2008

Ladysmith Black Mambazo


We zijn net terug van een concert van Ladysmith Black Mambazo in de Palace of Fine Arts. Ik wist dat ze konden mooi zingen, maar ze bleken ook heel grappig te zijn en leuk te dansen. Toevallig lunchte ik vanmiddag met Jared Hendler, de nieuwe Creative Director van Edelman, die oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komt, net als Mambazo. Hij geloof ik best meegewild naar het concert...

woensdag, februari 27, 2008

Oorlel

Botox, collegeen, juvederm en restylane zijn allemaal substanties die door cosmetische chirurgen ingespoten worden om rimpels te verminderen. Dit soort behandelingen worden steeds populairder omdat er geen mes aan te pas komt. Maar wat ik vanochtend op een van de ontbijtprogramma's zag, deed mijn mond doen openvallen. De nieuwste trend om jonger te lijken is om restylane in je oorlellen in te laten spuiten! Dan gaan ze niet zo hangen als je zware oorbellen draagt. Nou ja zeg!


Strak schema

Gisteravond was ik weer eens bij een bijeenkomst van de Churchill Club die gehouden werd in het Computer History Museum in Mountain View. Om zes uur was de ontvangst en even na zevenen begon een paneldiscussie over vertrouwen, waaraan onder andere Richard Edelman deelnam. Met de onderzoeksgegevens van het jaarlijkse onderzoek naar vertrouwen dat Edelman doet, had hij een boel interessante inzichten. Zo is het vertrouwen inhet bedrijfsleven stark op dit moment, en vertrouwen we 'een persoon als jezelf' meer dan een expert.

Amerikanen houden een strak schema aan voor dit soort bijeenkomsten. Vlak voor zeven uur liepen we langs een buffet om met een vol bord eten aan tafel aan te schuiven, een kwartiertje laater begon de discussie en om half negen was alles afgelopen. Het personeel begon meteen met het afbreken van het podium en iedereen ging meteen naar huis. Het netwerken gebeurde van zes tot zeven.

maandag, februari 25, 2008

Amsterdam

Geen last van jetlag - om acht uur was ik op kantoor voor mijn eerste afspaak. Een telefonische afspraak met de IT director van de Eastern Kentucky University. Als klant van een van mijn klanten is hij bereid om met de pers te praten over de toepassing van de producten van mijn klant. Ik belde met hem om om 'm op een itnerview voor te bereiden. Na afloop kletsen we nog wat over koetjes en kaljes en het weer. In Kentucky is het normaal vrij koud in de winter, maar de afgelopen jaren heeft het er niet echt meer geneeuwd vertelde hij. Toen ik hem zei dat het bij ons al aardig voorjaarsweer was vroeg hij of ik oorspronkelijk uit Californie kom. Ik moest lachen en zei dat ik uit Europa kwam en vroeg of hij mijn accent niet hoorde. Blijkbaar niet... Hij vroeg of ik zijn accent wel kon horen. Dat was inderdaad overduidelijk. Voor mij klonk hij als een echte cowboy! Hij vertelde me ook over de verschillende paardenraces die in zijn staat gehouden worden, waaronder de Kentucky Derby. Hij was ook erg geinteresseerd in Amsterdam en het weer en het leven daar.

Op weg terug naar kantoor na de lunch, liep ik langs de koffieshop bij ons in de straat. De eigenaar, John, is nog in de twintig en vroeg ook hoe het in Amsterdam geweest was. Hij grapte dat het maar goed is dat de douane geen drugstests doet. Alsog ik de hele afgelopen week stoned zou zijn geweest! Tja, dat is het beeld dat veel Amerikanen bij Amsterdam hebben. Toen ik hem vertelde dat dat niet het geval was, antwoordde hij dat het waarschijnlijk meer toeristen is en dat het niet meer interessant is als het legaal is. Dat hoefde ik dus niet meer zelf uit te leggen...

zondag, februari 24, 2008

Buitenlanders

Het duurde bijna anderhalf uur om door de douane te komen. Eers moest ik de gewone rij staan van de immigratiedienst, al mag ik voortaan in de snellere rij voor Amerikanen. Vervolgens werd ik weer doorgestuurd naar de tweede controle, waar we ook na onze trip naar Mexico waren. Ik ben goedgekeurd voor een Green Card, maar totdat ik 'm werkelijk heb, moet ik elke keer naar deze extra controle. Vorige keer was ik er de enige; nu waren er minstens tien mensen voor me.

Toen ze me daar lieten gaan, moest ik op zoek naar mijn koffers. Het waren de allerlaatste op de bagageband en vervolgens moest ik die nog door de douane. Ik had maar weer netjes opgegeven wat ik allemaal bij me heb, dus ook de rookworsten. Dat zorgde ervoor dat ik eruit werd gepikt en dat mijn koffers door de scanner moesten. Twee rookworsten werden uit mijn bagage gehaald. De mini-varianten ontdekten ze niet!

Vanavond hebben we de Oscar-uitreiking gekeken. Die begon al om half zes en daarvoor werd er uitgebreid verslag gedaan van de sterren op de rode loper. Het viel me dit jaar op dat heel veel winaars niet Amerikaans zijn. Bewust of onbewust, Hollywood zet daarmee een voorbeeld voor de rest van Amerika. Jon Stewart, de presentator dit jaar, viel het ook op en hij zei dat hij daar blij mee is. In een staat als Californie zijn enorm veel mensen uit andere landen, dus het geeft alleen maar een goede afspiegeling van de samenleving als er Oscar-winnaars met allerlei accenten zijn...

vrijdag, februari 15, 2008

Blackberry

Mijn plan was om vanochtend thuis te werken en van daar naar het vliegveld te gaan, maar ik moest toch nog even naar kantoor. Volgende week ben ik in Nederland en de helft van de tijd werk vanuit het Edelman-kantoor in Amsterdam. Het is dus belagrijk om voor klanten, journalisten en collega's bereikbaar te zijn in noodgevallen ook 's avonds, tijdens de kantooruren aan de westkust. Helaas werkt mijn eigen smartphone, een Palm Treo, niet in Nederland, want dat is geen GSM telefoon. Op het laatste moment kon er een vervangend apparaat geregeld worden, een Blackberry, waar ik nu op zit te bloggen terwijl ik in de taxi naar SFO zit.

donderdag, februari 14, 2008

Valentijnsdag

Er lag een doosje met suikerhartjes op mijn bureau toen ik terug kwam van de lunch. Geen geheime aanbidder, maar gewoon een teamgenoot. Het is hier heel gebruikelijk om niet alleen je partner te verrassen, maar allerlei mensen in je omgeving en om wie je geeft op Valentijsdag een aardigheidje te geven. Heel wat collega's hadden ook bloemen op hun bureau staan; wel van partners gekregen. Cindy belde even met haar ouders voor Valentijn en op haar werk was een klein feestje.

Wij hadden zo'n feestje gisteren - goed bedacht want op Valentijsdag zelf willen de meesten op tijd naar huis. Het feestje bestond uit een wijn- en chocoladeproeverij en het beschilderen met suikergoed van koeken in de vorm van een hart.

Wij zijn vanavond uit eten geweest. In het restaurant lagen orchideeën en rozenblaadjes op de tafels en kregen we champagne met frambozen bij binnenkomst. Er was een vast vijf-gangenmenu waar we helemaal niet opgerekend hadden. Sinds we hier wonen, eten we vaak niet meer dan anderhalve gang, dus we zitten nu bomvol! Het was wel lekker.

woensdag, februari 13, 2008

Teamlunch

Omdat we een project voor een klant met gode resultaten hebben afgerond, nam ik vandaag mijn team mee uit lunchen. Het is hier vrij gebruikelijk om op zo'n manier het team te belonen en te erkennen. Het was tegelijkertijd goed voor de team building. We hadden het nauwelijks over werk, en in plaats daarvan over vakanties, films, de Engelse taal en schoolherinneringen.

maandag, februari 11, 2008

Mount Tamalpais

Na een paar druilerige weken was het weer afgelopen weekend prachtig. Eindelijk konden we er weer eens op uit trekken. Dat deden we gisteren met Marco en Neeltje, die we afgelopen zomer op het straatfeest van onze wijk ontmoetten. We reden naar het gebied net ten noorden van San Francisco, aan de andere kant van de Golden Gate Bridge om Mount Tamalpais te gaan beklimmen. Vanaf deze 874 meter hoge berg, ook wel Mount Tam genoemd, heb je een prachtig uitzicht op San Francisco, de baai, de oceaan en de heuvels rond de stad.

Halverwege de hike van 12 kilometer stopten we bij de West Point Inn. Daar kon je T-shirts, souvenirs, snacks en wat te drinken kopen. Er was alleen niemand die er werkte. In plaats daarvan lagen alle spullen op een tafel uitgespreid met een prijskaartje erbij en de koper wordt geacht eerlijk het geld in een pot achter te laten. Een 'honor system' noemen ze dat hier.


Als je goed kijkt zie je San Francisco in de mist liggen, helemaal bovenaan de foto.


Vroeger reed er een toeristentrein door dit gebied.
Het uitzicht aan de andere kant van de berg.

Helemaal vanaf de top van Mount Tam: de baai met San Francisco in de verte.

zaterdag, februari 09, 2008

Invalshoeken

Negen dagen geleden kondigde Microsoft aan Yahoo! te willen overnemen en bood 44,6 miljard dollar voor het internetbedrijf. Sindsdien is er dagelijks over de relatie tussen de twee partijen bericht. Neem alleen de New York Times - die krant heeft de afgelopen negen dagen 29 artikelen gerelateerd aan die onderwerp gepubliceerd. Dat zijn gemiddeld meer dan drie artikelen per dag. Het is een van de aspecten van de Amerikaanse pers die me hier is opgevallen: groot nieuws wordt van allerlei kanten belicht.

De artikelen gaan gaat bijvoorbeeld over impact op de aandelenmarkt, concurrenten, reclamewereld, merken enzovoort. Daarnaast worden de ontwikkelingen op de voet gevolgd natuurlijk - wat zeggen de aandeelhouders, de directies en wat doet Google.

Deze aanpak van de pers, heeft ook invloed op onze media-benadering. Hier in de VS besteden we veel meer tijd aan het bedenken van verschillende invalshoeken en mogelijke verhaallijnen die we vervolgens aan journalisten voorleggen. Vaak gebeurt dat in het kader van een 'pro-active pitch programma'.

donderdag, februari 07, 2008

Afwachten

De USCIS, de immigratiedienst van Amerika, heeft een website waarop je kunt zien hoe lang verschillende processen duren. Ik checkte vandaag weer even de status van mijn aanvraag. Een paar weken geleden waren ze nog verzoeken van januari 2007 aan het verwerken, en een maand daarvoor waren ze met december 2006 bezig. Maar nu zijn ze ineens opgeschoten naar zaken van eind mei 2007. Dat gaat de goede kant op! Dat zou betekenen dat ik over zes maanden mijn Green Card heb. Ik blijf gewoon geduldig afwachten...

woensdag, februari 06, 2008

Gelijke rechten

In het kantoor van Electronic Arts in Redwood City had the Human Rights Campaign een bijeenkomst georganiseerd over gelijke rechten op het werk voor homo's en lesbiennes. Er waren sprekers van Cisco, Chevron, Levi's, Nike en Merrill Lynch, allemaal bedrijven die er alle aan doen om alle medewerkers gelijk te behandelen. Dat betekent onder andere dat ze verschillende zaken rechtrekken, die door de Amerikaanse overheid niet geregeld worden.

Zo betaal je als medewerker met partner van hetzelfde geslacht belasting op de ziektekostenverzekering die je wergever voor je partner verschaft. Dat wordt gezien als extra inkomen. En terwijl de betaalde premies van volksverzekeringen overgedragen worden aan een echtgenoot bij overlijden, krijgen een ongetrouwde partner niets... en als homostel heb je hier niet de mogelijkheid om te trouwen.

Iemand in het publiek vertelde dat hij de avond ervoor belastingaangifte gedaan had samen met zijn partner. Als getrouwd stel hadden ze 7000 dollar bespaard. Meestal realiseer ik het me helemaal niet dat Amerika enorm achterloopt op Nederland op dit gebied, maar om al deze voorbeelden te horen is best schokkend.

Na afloop was er een borrel in de atrium van het AE-kantoor. De meeste mensen die er waren, werken in goede banen bij bekende bedrijven. Geen slechte plek om te netwerken dus...

Iemand in het publiek had de'100 dollar laptop' die door Nicholas Negroponte bedacht is voor zijn project om elk kind in de derde wereld een computer te kunnen geven. Ik heb er al veel over gelezen, maar ik had er nog nooit een gezien. De laptop kost trouwens 200 dollar en voor Amerikanen was hij voor een beperkte tijd te koop voor $400, omdat je verplicht was er twee te kopen. Een voor jezelf, een een voor ee kind in een ontwikkelingsland.

dinsdag, februari 05, 2008

Omkeren

Na een afspraak bij een klant in het centrum van San Francisco, ging ik nog naar een bijeenkomst in Redwood City ten zuiden van de stad. Ik lette niet goed op en nam de oprit richting noorden waardoor ik op de Bay Bridge richting Oakland terecht kwam. De brug bestaat uit twee delen met een 'tussenlanding' op Yerba Buena Island. Daar is een afslag die ik op goed geluk nam. Ik kon inderdaad omdraaien op het eiland en de weg terug nemen in de richting van de stad. Ook kon ik snel een foto vanuit de auto maken van het prachtige uitzicht:

zondag, februari 03, 2008

Football

Voor het derde jaar gingen we naar Wild Side West om de Super Bowl te kijken, althans een deel ervan. De American Football-wedstrijd duurde bijna vier uur en wij zijn geen grote sportfans, dus we gingen om even de sfeer te snuiven. Ik ken de basisregels van het spel, maar moet eerlijk bekennen dat ik de wedstrijd nauwelijks kan volgen. Laat staan dat ik de tientallen spelers uit elkaar kan houden. Ik geloof dat de New England Patriots meer dan 80 spelers hebben; daarvan staan er steeds maar elf op het veld. Elke ploeg heeft een aanvalteam en een verdedigingsteam die elkaar steeds afwisselen.

Na een biertje en een hot dog (traditioneel Super Bowl eten) gingen we weer naar huis.

Obama vs. Clinton

Monica en Tom waren gisteravond op bezoek. Natuurlijk kwam het gesprek op de aanstaande voorverkiezingen. Het is erg spannend op dit moment - nog nooit zijn de uitslagen zo onvoorspelbaar geweest, vooral aan de Democratische kant van het veld.

Obama heeft charisma en is jong. Dat trekt veel mensen, maar ze zijn anderzijds huiverig voor zijn gebrek aan ervaring. Daardoor kunnen ze moeilijk inschatten hoe hij het zal doen als president. Obama doet me in sommige opzichten aan Pim Fortuijn denken (niet in zijn standpunten!). Net als Pim, is Barack een nieuwkomer die makkelijker kritiek kan geven en beloftes kan doen. Hij is ook een goede spreker: heel ad-rem, zit goed in zijn vel en is niet bang om uitspraken te doen.

Clinton heeft een lange staat van dienst die mensen het vertrouwen geeft dat ze weet wat ze doet. Bovendien heeft ze aangetoond waar ze voor staat en wat ze kan bewerkstelligen. Ik denk dat de meeste stemmers er vertrouwen in hebben dat allebei voor verandering zullen zorgen.

Het afgelopen debat in LA tussen Clinton en Obama verliep veel minder grimmig dan de vorige, en wordt in de media en in de volksmond het 'love fest' genoemd. Ze maakten elkaar complimentjes en na afloop hadden ze een klein onderonsje. Er gingen meteen stemmen op over de mogelijkheid dat de een de vice-presidentskandidaat van de ander zou kunnen zijn.

Het is ook interessant om te zien hoe belangrijk de jonge stemmers zijn. Die voelen zich over het algemeen meer aangestrokken door Obama en de steun van Kennedy's dochter draagt daar ook een steentje aan bij. Om tegenwicht te bieden is Chelsea Clinton steeds meer betrokken bij de campagne van haar moeder, die nu ook de steun van de zoon van Robert Kennedy en kleinzoon van Cesar Chavez heeft, vakbondsleider uit de jaren '50.

Wat steeds meer gaat meespelen is de verkiesbaarheid van de kandidaat. Er zijn veel zwevende kiezers en daar houden de leden van de Democartische Partij ook rekening mee als ze hun stem uitbrengen. Ze stemmen nu niet mee, maar tijdens de presidentsverkiezingen in november wel. De vraag is dus wie het straks beter kan opnemen tegen McCain (of Romney).

Veel mensen hebben nog geen keuze gemaakt omdat ze de voor- en nadelen van beide kandidaten zien, of omdat ze voorheen Edwards aanhingen. Voor degenen die hun keuze bepalen waneer ze in het stemhokje staan is het de vraag of ze zich door hun hoofd of hun hart laten leiden, als je het mij vraagt.

vrijdag, februari 01, 2008

Stemmen

Aanstaande dinsdag is het de beurt aan Californie om Democratische en Republikeinse presidentskandidaten te kiezen. Deze staat gaat samen met ongeveerd de helft van Amerika stemmen, want dinsdag is het Super Tuesday.

Ik had verwacht dat tegen deze tijd wel meer commercials van der verschillende kandidaten op TV zouden zijn, maar het valt erg mee. Obama heeft de meeste spotjes, gevolgd door Clinton. Af en toe zie ik Huckabee voorbij komen, maar de rest ontbreekt. Dat heeft te maken met de die financiering van de campagnes. Een paar jaar geleden is er een beperking ingesteld aan de hoogte van de donaties die de kandidaten voor hun campagnes mogen accepteren. Daardoor moeten ze het hebben van vele individuele bijdragen.



Daarentegen worden we doodgegooid met spotjes voor en tegen een aantal referenda, want elke gang naar de stembus wordt hier aangegrepen om burgers ja of nee tegen wetsinitiatieven te zeggen. Het heetste hangijzer is een voorstel van Schwarzenegger om vier indianenstammen toe te staan nieuwe casino's te bouwen om zo meer kansspelbelasting in het laatje te krijgen. Als ik naar de tegenstand kijk, denk ik dat hij de strijd gaat verliezen.

De govenator heeft nog twee andere maatregelen aangekondigd om geld voor wegennet en onderwijs binnen te halen: de staatsloterij door een privaat laten runnen en obligaties uitgeven. Alles om een belastinghoging te vermijden, want Schwarzenegger is een Republikein. Tegenstanders vinden dat hij de belasting voor de rijksten zou moeten verhogen. Californie is de staat met de meest miljonairs in Amerika en 10 procent van 's werelds miljardairs wonen hier. Als je voor hen de belasting met 1% verhoogd, zou het probleem voor een groot deel zijn opgelost.

In de tussentijd zien we regelmatig de voor- en tegenstanders van de gokverdragen met indianenstammen op de buis voorbijkomen.


Samenwerking

Voordat ik naar kantoor reed, bestelde ik vanochtend snel iets op internet bij Target. Net als de HEMA, heeft deze warenhuisketen ook een online winkel. Toen ik bij het betaalgedeelte aankwam en moest inloggen, kon ik kiezen. Ik kon met mijn Target gebruikersnaam inloggen, of met mijn Amazon-gegevens. Interessante samenwerking....

Als klant vond ik het superhandig, want ik hoefde nu niet aan te melden bij weer een andere winkel en na het inloggen met Amazon-naam, waren al mijn gegevens meteen in het systeem (adres,, credit card). Met nog één keer klikken was de aankoop gedaan.

woensdag, januari 30, 2008

Gedaan

8.00: telefonische bespreking met klant 1 vanuit huis
8.30: op weg naar kantoor
9.00: telefonische bespreking met collega in LA over blog-onderzoek
9.35: gemaakte afspraken met klant 1 bevestigen
9.45: uitnodiging voor een interne training over SEO schrijven
10.10: klant 2 belt met goedkeuring voor een exclusief interview
10.15: lunch afspraak afzeggen
10.20: team informeren over ontwikkelingen bij klant 2 en activiteiten coordineren
10.35: journalist proberen te bereiken
10.50: administratief werk in afwachting van antwoord van journalist
11.30: door redacteur in New York verwezen naar journalist in Phoenix; geen interesse
11.40: journalist van andere publicatie bellen en verhaal uitleggen; bingo!
11.50: klant 2 informeren dat journalist interview met hun klant wil en vragen om afspraak met woordvoerder
12.00: extra informatie naar de journalist sturen en embargo bevestigen
1.30: wekelijkse bespreking met klant 2; nog geen bericht van woordvoerder
1.55: journalist een update geven en vragen naar zijn beschikbaarheid in de komende 24 uur
2.15: salade in de supermarkt op de hoek halen
2.30: persbericht redigeren
2.45: evaluatie van collega beginnen, want anders komt het er nooit van
3.00: telefonische bespreking met klant 3 over de inrichting van een blog
3.30: emails beantwoorden
4.00: telefonische bespreking met klant 4: informatie vergaren voor een nieuw persbericht
5.00: team meeting om actviteiten voor klant 2 in de komende dagen te bespreken en taken te verdelen
5.45: collega van een ander team helpen met een communicatieplan rondom Facebook-applicatie
6.00: update naar klant 2 sturen
6.10: mailtje naar PZ ivm met Green Card procedure
6.20: financiele afspraken voor klant 1 vastleggen
6.45: aanbevelingen m.b.t. de positionering van klant 3 sturen aan onze messaging-expert
7.15: eindelijk tijd om de evaluatie van een collega af te maken
8.45: licht uit en naar huis

10.00: tijd invullen in urenbriefje want morgen is de laatste dag van de maand (op de bank via VPN)

dinsdag, januari 29, 2008

Voor de troepen

Tijdens de lunch vertelde mijn collega Mary Ellen dat haar dochter van zeven jaar koekjes aan het verkopen is. Het is weer die tijd van de girl scout cookies. Ik heb al bij de dochters van twee andere collega's koekjes besteld, maar ach...

Mary Ellen vertelde dat als haar dochter nog vier pakken verkoopt, ze in totaal 100 pakken verkocht heeft, en een medaille krijgt. Ik wilde nog wel een paar dollar uitgeven en haar dochter bij die mijlpaal brengen.

Mary Ellen zij dat ik ze niet per se voor mezelf hoefde te bestellen, maar dat ik ze ook direct naar de troepen in Irak kan laten sturen. Ze vertelde dat heel veel van haar buren dat doen omdat ze op dieet zijn. Voor veel mensen is het echt een uitkomst, want zo steunen ze twee goed doelen in een keer.


Toen ik niet meteen enthousiast reageerde, legde een andere collega uit dat ik niet voor de oorlog hoef te zijn om de troepen te steunen. Hmmm. Ik denk dat ik er Cindy mee blij ga maken... chocolade-mintkoekjes zijn.

maandag, januari 28, 2008

State of the Union

Vandaag heeft President Bush de 'State of de Union' speech gehouden - dat zal ook niemand in Nederland ontgaan zijn. De toespraak wordt nogal eens vergeleken met de troonrede, maar het gaat er nogal anders aan toe. Er is minder beschouwing en veel meer nadruk op maatregelen. het gaat er informeler aan toe.... en er is geen koets.

De senaat en het huis van afgevaardigen komen hiervoor in een zitting samen. Er zijn ook een hoop andere hoogwaardigheidsbekleders. Als de president binnenkomt staat iedereen al en Bush schudt handen met de mensen die langs het gangpad zitten. Het ziet er joviaal uit: hij wrijft een kale collega over zijn bol, fluistert een ander iets in zijn oor en maakt grapjes met verschillende parlementariers.

Voordat hij zijn toespraak begint, geeft hij een versie ervan in envelop aan de leider van de grootste partij (Nancy Polosi) en de vice president (Dick Cheney). Beiden zitten achter hem terwijl Bush het parlement toespreekt. Ze houden hun gezichten redelijk in de plooi, maar als je goed oplet kun je wel zien welke maatregelen ze steunen. Er is applaus na elke aankondiging, maar de Democraten klappen lang niet elke keer mee.

Na afloop van de rede is het weer handen schudden... en handtekeningen uitdelen.

Pannenkoeken

Ik had nog een pak Koopmans pannenkoekenmix uit Nederland staan en greep gisteravond het 'winterse' weer aan om pannenkoeken te bakken. Het was wat behelpen met de dikke plakken spek en de stroop smaakte anders, maar het resultaat was niet slecht. Jeri at mee en haar eerste ervaring met Nederlandse pannenkoeken was positief. Zowel kaas en spek, als appel-rozijnen viel in de smaak. Na het eten keken we naar de nieuwste aflevering van The L Word.

zaterdag, januari 26, 2008

Keuze

Ik wilde eens kijken of ik al in aanmerking kom voor een betere creditcard. Met mijn huidige heb ik een bestedingslimiet van 500 dollar en dat is niet al te veel. De hoofdreden voor het hebben van zo'n kaart is het opbouwen van mijn krediethistorie en daarmee mijn 'credit score'. Als ik meer mag uitgeven met zo'n kaart en kan laten zien dat ik het verleende krediet op tijd afbetaal, gaat mijn kredietscore omhoog. Die score heeft invloed op de condities van andere financiële producten. De rente op een autolening of hypotheek is lager voor mensen met een hoge score.

Op de site van mijn bank zocht ik naar de verschillende opties. Er bleek keuze uit 400 creditcards! Kaarten waarbij je punten verzameld voor een vliegtuigmaatschappij, winkel, of om geld terug te krijgen. Er zijn ook kaarten waarbij je automatisch aan een goed doel doneert, kaarten die gelieerd zijn aan een universiteit of sportclub en kaarten met verschillende rente-condities.

Bij de bank weten ze blijkbaar dat het moeilijk is om door de bomen het bos te zien, want binnen de kortste keren kwamen er een chat-box op mijn scherm en bood een medewerker hulp aan. Helaas kon die me niet helpen omdat ik nog steeds geen permanente verblijfsvergunning heb, waardoor ik niet online een creditcard kan bestellen. Binnenkort dus een tripje naar de bank plannen...

vrijdag, januari 25, 2008

Winters

Om vijf voor vijf ging de wekker. Nog half slapend zette ik mijn computer aan om telefoonnummers van mijn klant, een journalist en een conference call lijn op te zoeken. Via mijn mobiele telefoon knoopte ik ze allemaal aan elkaar. Zo kon de journalist, die aan de oostkust is gevestigd, mijn klant, die op vakantie is op de kaaiman eilanden, interviewen op de afgesproken tijd. Beiden waren dus drie uur op mij vooruit. Na gesprek probeerde ik nog wel even te gaan slapen, maar tervergeefs.

Na een drukke en productieve dag op kantoor reed ik om zeven uur in de regen terug naar huis. Het regent hier al de hele week af en aan. Er zijn langdurige buien en het is ongebruikelijk koud: tussen de 8 en tien graden. Weer dat heel normaal is in Nederland, maar hier zijn mensen verbaasd dat het op meer dan drie dagen achter elkaar regent. Ze vinden dat hier heel winters...

Het natuurlijk niets vergeleken met de sneeuw die in Los Angeles gevallen is.

donderdag, januari 24, 2008

Borrelen

Deze week ben ik weer flink aan het netwerken. Ik kom net terug van een borrel bij KPMG in Mountain View georganiseerd door AlwaysOn. Ik heb er verschillende interessante mensen gesproken, zoals een Duitse journalist van Stern, een Australiër die voor een veelbelovende start-up werkt en een oud-journalist van ABC News.

Gisteravond was ik ook al op pad. Toen was ik bij een borrel in de boardroom van Goldman Sachs in San Francisco, omdat er een Noord-Hollandse handelsdelegatie op bezoek is in de Bay Area.

Ik moet nu naar bed, want ik morgenvroeg om 5 uur mijn eerste afspraak!

dinsdag, januari 22, 2008

Dine about town

Met moeite kon ik op tijd kantoor verlaten, want is is op dit moment erg druk, maar ik was op tijd voor onze reservering in Universal Cafe.

Van 15 tot en met 31 januari nemen een aantal van de betere restaurants in de stad deel aan 'Dine About Town'. Twee weken lang bieden de restaurants een drie-gangen menu aan voor een vaste prijs. Dat is in Nederland vrij gebruikelijk, maar hier zie je dat soort menuutjes nauwelijks.

Het was erg fris in het restaurant. San Francisco is duidelijk niet berekend op het koude weer dat we de afgelopen tijd hier hebben. Het was vanavond 8 graden... Brrr.

maandag, januari 21, 2008

Voorverkiezingen

Cindy kreeg zojuist een telefoontje van iemand die voor presidentskandidaat Ron Paul werkt, een van de meest conservatieve Republikeinen. De campagnekaravaan begint in Californië binnen te druppelen. Afgelopen maandag zag ik het eerste TV-spotje van Obama waarin hij zich als een nieuwe leider neerzet, en inmiddels zijn ook de Hillary-commercials langsgekomen.

Op Cindy hebben de spotjes geen invloed, want zij heeft al gestemd. Je hebt als Amerikaan de optie om per 'absentee ballot' te stemmen. In Nederland zou je iemand machtigen of een kieserpa aanvragen, maar hier stem je per post als je niet naar de stembus wilt of kunt gaan. Cindy's tante woont in een stemdisctricr dat te dun bevolt is voor een eigen stemlokaal, dus daar stemt iedereen per post.

De kandidaten ('hopefuls' is hier een gebruikelijke term om ze te beschrijven) richten zich steeds op de staat waar de volgende voorverkiezingen zijn - behalve Guiliani, want die heeft zich tot nu toe enkel op Florida gericht. Voor de Republikeinen zijn Louisiana, Hawaii en Florida de komende weken aan de beurt; voor de Democraten South Carolina en Florida.

Daarna volgt Super Tuesday op 5 februari, wanneer de Democraten in 22 staten primaries en caucussen houden, en de Republikeinen in 20 staten. Dat is meer dan in voorgaande jaren omdat heel wat staten de datum voor hun voorveriezing vervroegd hebben. Californië is nu veel vroeger in het seizoen en dat is vooral voor de Democraten van belang vanwege het mega aantal gedelegeerden in deze staat.

Eke staat heeft een aantal gedelegeerden en dat aantal verschilt per partij. Zo hebben de Democraten 441 gedelegeerden te verdelen in Californië en de Republikeinen 173 (ook og heel hoog, vergeleken met b.v. New Hampshire waar ze er 12 hadden).

De twee partijen hebben ook verschillende regels voor de verdeling. Bij de Democraten krijgt elke kandidaat een percentage van de gedelegeerden dat overeenstemt met het percentage stemmen met een kiesdrempel van 15 procent. Een kandidaat die minder dan 15 procent van de stemmen haalt, krijgt niets. De Republikeinen geven in veel staten alle gedelegeerden aan de winnaar en de rest krijgt niets. In de staten waar de gedelegeerden proportioneel verdeeld worden en dan is er geen kiesdrempel.

Tot zover de politieke les! Ik moet zeggen dat ik een hoop bijleer over de Amerikaanse politiek in dit verkiezingsjaar en het zal waarschijnlijk niet de laatste keer zijn dat ik erover blog...

zondag, januari 20, 2008

Winkelen in Napa

Cindy en ik vonden allebei dat we wat nieuwe kleren nodig hadden en wilden weer eens naar de outlets. We besloten nu eens naar de kleinere outlet mall te gaan in Napa, da's dichterbij dan Gilroy en de weg erheen is mooier. Ze hebben er alle winkels die wij leuk vinden en het was eigenlijk wel handig dat ze wat dichter bij elkaar liggen - in Gilroy zijn 145 winkels in vier complexen verdeeld; in Napa passen alle winkels in één winkelcentrum. Less is more.

Na een middag shoppen gingen we nog even een hapje eten in een van de vele, goede restarants in Napa. Op advies van de jongen in de Quicksilver-winkels kwamen we uit bij een heerlijk
tapas-restaurant. Na het eten waren we in een uurtje weer thuis.

Avondje uit

In Nederland zou het uitgaansleven rond deze tijd een beetje op gang komen, maar wij zijn net thuis van de Wilde Side West. Nou is dat geen club maar een bar, maar het dan nog. Ik vind het best prettig dat je je dag-nachtritme helemaal moet omgooien in het weekend. Voordat we naar onze stamkroeg gingen, hebben we even wat sushi gegeten bij Moki's. Het was alweer een tijdje geleden dat we dat gedaan hadden. Zoals altijd, was het weer erg gezellig. Een avond in Wild Side West is altijd leuk, vooral nu we er steeds meer bekenden tegenkomen - dat krijg je als je vaak genoeg gaat.

vrijdag, januari 18, 2008

Crunchies

Vanavond mis ik The Crunchies, een awarduitreiking voor nieuwe technologiebedrijven. Ik had nog wel een kaartje weten te bemachtigen, maar na een aantal rustige weken was het gisteren en vandaag weer enorm druk. Toen ik vanavond om half tien van kantoor wegging, overwoog ik nog wel even om naar het evenement te gaan, maar mijn hoofdpijn gaf de doorslag... Als ik wil weten wie er gewonnen heeft, zal ik het ergen op het web moeten lezen.

The Crunchies worden georganiseerd door TechCrunch, een van de meest gelezen blogs over technologie hier in de VS. In de afgelopen twee, drie jaar is het medialandschap in Amerika aanzienlijk veranderd door de opkomst van blogs. Vooral als het om IT, gadgets en internet gaat, zijn er verschillende blogs die in korte tijd enorm populair zijn geworden en een paar honderduizend lezers hebben. Een paar van de andere populaire blogs zijn ook bij het evenement betrokken, zoals GigaOm en Read/Write Web. Andere populaire technologie-blogs zijn Gizmodo, BoingBoing en Engadget.

donderdag, januari 17, 2008

Beveiliging

Over een paar weken vindt het grootste sportevenement van Amerika weer plaats: de Super Bowl. Een van mijn klanten is betrokken bij de beveiliging van het evenement en wij zijn met de voorbereidingen bezig voor een persaankondiging daarover. Vandaag hadden we gelegenheid om de politie-officier te interviewen en informatie te vergaren voor een persbericht. Ook bespraken we wat er verder mogelijk en toegestaan is om de pers in te lichten op de dag van de wedstrijd. We zijn aan heel wat regels gebonden een verschillende partijen zullen hun toestemming moeten geven voor onze activiteiten. De klant heeft gevraagd of ik dit project kan leiden. Gelukkig ben ik nu ruim twee jaar hier en begrijp ik genoeg van PR, de autoriteiten, de media en sportwedstrijden in Amerika om niet bloednervous van zo'n verzoek te worden. Ik heb er zin in!

woensdag, januari 16, 2008

American Idol

American Idol is weer begonnen. Onder de driehonderd miljoen Amerikanen is er ook na zeven jaar nog genoeg talent te vinden... naast duizenden wannabees, valszingers en freaks die in de voorrondes langkomen. In deze fase van de audities zijn er drie afleveringen per week!

Ik kwam erachter dat het nieuwe seizoen begonnen is, omdat onze DVR uitzendingen begon op te nemen. Het apparaat had de instelling van vorig jaar nog in het geheugen. Een uitzending duurt twee uur, maar je kunt de helft van de tijd besparen door een uur naar aanvang via de DVR te kijken en door de commercials to 'fast-forwarden'. De reclameblokken zijn ongelofelijk lang en er worden recordprijzen voor de spots betaald, mede vanwege de schrijversstaking die nog steeds voortduurt. Heel wat series, inclusief Grey's Anatomy en CSI, zijn voortijdig geeindigd en er zijn heel wat herhalingen op TV. Daar hebben adverteerders veel minder interesse in.

zondag, januari 13, 2008

Drop

Joris is naar San Jose verhuisd en hij was de reden dat we er waren. We hebben gezellig in zijn nieuwe huis gegeten met Dens, Mari en Joris.

Een paar straten verderop is een Nederlandse winkel waar we even een kijkje zijn gaan nemen. Heel maf om daar binnen te stappen en de kruidkoeken, krentebollen, een bami-mix te zien. Twee keer per jaar krijgen ze er een lading met spullen uit Nederland. Helaas mogen de rookworsten niet meer ingevoerd worden, anders had ik er zeker en gekocht. Het bleef bij wat dropjes (waar ze een enorme selectie van hadden) en een pakje hagelslag.




Cactussen

We waren gisteren in San Jose en gingen even bij Cindy's tante langs. Ze heeft een ongelofelijke tuin. Vooral de catussen zijn erg indrukwekkend omdat ze inmiddels erg oud zijn. Ik heb er snel wat kiekjes van gemaakt.




zaterdag, januari 12, 2008

Mavericks

Zoals Nederlandse schaatsers de weersvoorspellingen extra nauw in de gaten houden na paar dagen met strenge vorst in de hoop op een elfstedentocht, volgen we hier de weerberichten om te zien of de condities gunstig zijn voor Mavericks. Mavericks is een surfwedstrijd voor de kust van Half Moon Bay, net ten zuiden van San Francisco, die alleen doorgaat als de golven hoog genoeg zijn. De beste 'big wave surfers' ter wereld komen erop af. Na de stormen van de afgelopen week waren de omstandigheden belovend, en vandaag is het zover: er worden golven van bijna 16 meter verwacht. Mavericks vindt op dit moment plaats.

Helaas zijn deze hoge golven bijna een kilometer van de kust, zodat er vanaf het strand niet veel te zien zal zijn. En op de kliffen is het heel onveig omdat die door de regen van de afgelopen tijd makkelijk instorten. Wie de wedstrijd wil volgen kan naar het honkbalstadium van de Giants gaan, waar een groot scherm opgehangen is.... of je kunt alles via internet bekijken, want MySpace heeft live video.

donderdag, januari 10, 2008

Naakt

We zitten naar een uitzending over Namibie op de Travel Channel te kijken. Anthony Bourdain is op bezoek bij de bosjesmannen. Na elke reclame-onderbreking komt er een boodscap in beeld voordat he programma weer verder gaat: 'This program contains indigenous nudity. Parental discretion is advised.' We voor het inheemse naakt gewaarschuwd. Voor het geval er kinderen meekijken, kunnen ouders bepalen of ze dat toe willen staan.

Dit soort waarschuwingen worden door film-, muziek- media- en game-industrie op vrijwillige basis getoond. Voor televisie worden ze door de
TV Parental Guidelines Monitoring Board bepaald.

woensdag, januari 09, 2008

Geldinzamelingsactie

Wat kun je als gewone burger doen om ziektes as kanker en AIDS de wereld uit te krijgen? Het Amerikaanse antwoord op die vraag is fietsen... of lopen... of een triathlon afleggen. Oftewel: weken- en maandenlang trainen om een bijzondere prestatie neer te zetten die je door vrienden en familie laat sponsoren. Zo hebben Amerikanen niet alleen het gevoel dat ze iets bijdragen, maar dat ze ook echt iets doen en een ervaring rijker zijn. Ik weet niet wat het is, maar vooral de laatste tijd lijken de verschillende organisaties die de activiteiten op touw zetten veel van zich te laten horen. Folders in de brievenbus, spotjes op TV en posters in de metro.

Om een paar voorbeelden te geven: Team in Training zet zich in tegen leukomie en ander soorten bloedkanker. Deelnemers doen mee aan een marathon, triathlon of gaan 160 kilometer fietsen. Tegen borstkanker wordt een driedaagse gelopen en zoals de naam al aangeeft leggen de deelnemers van de AIDS marathon 42 kilometer hardlopend af.

dinsdag, januari 08, 2008

CES

Op dinsdag hebben we onze wekelijkse personeelsbijeenkomst. Dan komen alle medewerkers samen om elkaar op de hoogte te brengen van nieuwe ontwikkelingen: werk voor klanten, nieuwe medewerkers, vragen aan het management en persoonlijke aankodigingen als bruiloften en zwangerschappen. Normaal zit de vergaderruimte helemaal vol, maar vandaag was die maar voor de helft gevuld. Veel van mijn collega's zijn naar CES, de consumentenelectronicabeurs die elk jaar in Las Vegas gehouden wordt. Voor mijn klanten, die producten maken voor de zakelijke markt is het minder van belang op CES aanwezig te zijn.

Elk jaar barst het van de productaankondigingen op CES: nieuwe videocamera's, nieuwe manieren om je TV met internet te verbinden, nieuwe luidsrekers voor mobiele telefoons en ga zo maar door. Ik volg het nieuws zoveel ik kan via internet, cia sites als C|Net en Engadget.
CES bepaalt wat er in het nieuws op het gebied van IT deze week. Je kunt maar beter geen aankondigingen doen als je bedrijf niet op de beurs vertegenwoordigd is, want dan wordt er toch niet geluisterd.

De mensen die naar CES gaan, klagen er over het algemeen over omdat het een enorm drukke beurs is. Hotelkamers zijn belachelijk duur, je staat uren in de rij voor een presentatie of een broodje en het informatieaanbod is overweldigend... bovendien mijn collega's die er zijn heel hard werken. Dagen van twaalf uur zijn heel gewoon tijdens CES. Volgende week zal het redelijk rustig zijn omdat dan iedereen moet bijkomen van de beurs.


maandag, januari 07, 2008

Campagnes

Sinds Barack Obama de eerste voorverkiezing in Iowa gewonnen heeft met zijn slogan "Het is tijd voor verandering", heeft ineens elke presidentskandidaat, Democraat en Republikein, het over verandering en waarom hij of zij in staat is verandering te bewerkstelligen. Obama is erin geslaagd de agenda voor de verkiezingen te bepalen. Hij beroept zich op het feit dat hij relatied nieuw in Washington is. Maar zelfs de kandidaten met jarenlange ervaring, zoals Hilary Clinton en Mitt Romney verwijzen naar hun staat van dienst als bewijs met het bewerkstelligen van verandering door de jaren heen.

Af en toe krijg ik deja vu's naar de campagne van Pim Fortuyn. Al ging die over heel andere onderwerpen, Barack en Pim hebben gemeen dat ze korte mette willen maken met het establishment, met de oude politiek.

Het feit dat de verschillende kandidaten hun campagnes nu bestellen laat zien hoeveel gewicht de staat Iowa in de schaal legt. Clinton is ook begonnen Obama meer aan te vallen en zijn uitspraken onderuit te halen daar zijn woorden met zijn daden uit het verleden te vergelijken. Zo van: het zegt tegen de oorlog te zijn, maar heeft diverse keren voor financiering voor de oorlog gestemd.

Morgen zijn de tweede voorverkiezingen in New Hampshire. De verwachting is dat Obama daar weer de winnaar onder de Democraten zal zijn; bij de Republikeinen heeft John McCain de beste papieren. We zullen zien.

Iets wat ik nooit wist totdat ik in Amerika woonde, is dat beide partijen een logo hebben. De Republikeinse Partij heeft een olifant en de Democratische Partij voert een trappende ezel als beeldmerk. Een andere naam voor de Republikeinde Partij is de G.O.P. wat staat voor de 'Grand Old Party'.

zondag, januari 06, 2008

The L Word

Het is weer zover: The L Word is vandaag weer begonnen! Ik heb gisteren met Comcast, het kabelbedrijf, gebeld om Showtime, de betaalzender die de serie uitzendt, aan ons pakket toe te voegen. Binnen vijf minuten was dat gebeurd. Daar kan UPC nog een puntje aan zuigen (met hen lig ik in de clinch omdat ze nog steeds geld van mijn bankrekening afschrijven!)

De eerste aflevering staat op onze DVR, maar we hebben 'm live gekeken bij John. Jeri kwam ook mee, want dit is een serie die je met vrienden moet zien. We zaten allemaal op het puntje van onze stoel.

zaterdag, januari 05, 2008

Herinneringen

Toen we hier kwamen wonen, hebben we een aantal van onze verhuisdozen in kasten en kelder gestopt en er nooit meer naar omgekeken. Tijd om opruiming te houden! We hebben een hoop oude troep weg kunnen gooien... zo kwamen we onze wc-borstel uit Amsterdam tegen. Wat hebben we destijds gedacht?? Dat ze die hier in Amerika niet hebben?

We kwamen ook een does met memorabilia van Cindy's high school-tijd tegen. Er zat onder andere een 'prom-foto' in: een statieportret van haar en haar 'date'. Cindy in lange rode jurk en de jongen in een zwart pak. Er zat ook een balboekje bij waarin ze geschreven had wie de 'king en queen' van die avond waren.

In de doos zat ook een oude jachtvergunning die Cindy na het afleggen van een test ontving op dertienjarige leeftijd.

vrijdag, januari 04, 2008

Noodweer

Er waren zware stormen aangekondigd voor vandaag - zo zwaar dat onze general manager iedereen aanraadde vandaag thuis te werken. Toen ik vanochtend naar buiten keek, zag ik typisch Nederlands weer. Niet zomaar een buitje, maar het kwam met bakken de hemel uit en er stond duidelijk een stevige wind, met af en toe rukwinden. Van dat soort stormen, waarin takken van bomen waaien, zijn er in Nederland wel een paar per jaar, maar hier komen ze eens in de vijf jaar voor.

Ik greep het aanbod om thuis te werken aan... maar dat had ik beter niet kunnen doen, want in de loop van de ochtend viel de stroom uit. De elektriciteitskabels zijn hier grotendeels bovengronds en als de wind sterk genoeg is om een boom on te blazen, zijn elekticiteitspalen zeker niet veilig... Ik las op een nieuws-site dat er in Noord-Californie bijna 400,000 mensen zonder stroom zitten.

De hele ochtend had ik telefonische vergaderingen die ik mooi met mijn mobieltje kon bijwonen en na de lunch gingen Cindy en ik naar een koffieshop in de buurt waar de stroom nog wel werkte. Daar hebben we de hele middag op onze laptops zitten werken. Was best gezellig.

Mijn uitzicht in Muddy's, de koffieshop waar we de hele middag waren

donderdag, januari 03, 2008

Iowa caususes


Vandaag vonden de Iowa caucuses plaats, de eerste voorverkiezingen voor de presidentskandidaten van de Democraten en Republikeinen. Het zal in Nederland ook uitgebreid op het nieuws zijn, dat weet ik nog van voorgaande jaren, maar nu ik het via de Amerikaanse media meemaak, heb ik een heel andere indruk van dit gebeuren gekregen.

Op Good Morning America vertelden ze dat caucus een Indiaans woord is voor een bijeenkomst van stammenhoofden. Nu weet ik eindelijk wat dat woord betekent! Het wordt in meervoud gebruikt, omdat elk kiesgebied zijn eigen caucus heeft, dus vandaag vonden er twee keer 1,784 caucuses plaats, net zoveel als het aantal kiesgebieden in Iowa.

In Iowa zijn er de afgelopen weken heel wat bijeenkomsten geweest – onderdeel van het caucus-proces is dat mensen samenkomen in buurthuizen, scholen en gemeentehuizen om met elkaar te debatteren. De Iowanen gaan niet over een nacht ijs; ze nemen de caucuses heel serieus. Het feit dat Iowa de eerste staat is waar de voorverkiezing gehouden wordt waarmee de toon gezet wordt, maakt de stemmers nog meer bewust van de verantwoordelijkheid die op hun schouders rust.

Stembevoegden van Iowa hebben de meeste kandidaten persoonlijk ontmoet en zijn overdonderd door telefoontjes en brieven. De afgelopen weken hebben de kandidaten zich geconcentreerd op de staat Iowa. Ze waren bij bijeekomsten met inwoners van de staat en ze hebben er miljoenen dollars aan reclamespotjes, telemarketing, DM en folders besteed.

Elke partij heeft zijn eigen manier van stemmen tijdens een caucus. De Republikeinen gaat het in de meeste gevallen met het opsteken van handen. De Democraten verdelen zich in groepen voor de verschillende kandidaten. Als een kandidaat minder dan 15 procent van de stemmers heeft, moeten die mensen een nieuwe kandidaat uitzoeken. Het is toegestaan om mensen in andere groepen over te halen om van groep te veranderen en zich aan te sluiten bij een andere kandidaat. Dit proces kan een tijdje duren.

Om aan de verkiezing mee te mogen doen, moet je geregistreerd zijn als stemmer met een voorkeur voor een partij. In prinicipe betekent dat, dat iedereen mee kan doen. Basisdemocratie in actie.

woensdag, januari 02, 2008

Verblijfsstatus

Het strand in Tulum was echt zo wit, en het water echt zo blauw als op de foto die ik voor de vakantie op de blog gezet had. Helaas is de vakantie alweer voorbij en zijn we van tropische temperaturen terug in San Francisco waar het vanochtend amper 5 graden was. Ik heb honderden foto's van Maya ruines, oude kerken, palmbomen en het dagelijks leven in Mexico genomen. Ik zal ze niet op mijn blog zetten, die gaat immers over Amerika, maar wellicht elders op internet. Als we in Cancun waren gebleven, had ik er vast over geblogt, want dat is echt een Amerikaanse enclave met supergrote hotels en restaurantketens die je hier ook in elke stad ziet.

Bij terugkomst in de VS moest ik aan bij de grenscontrole een brief, die de immigratiedienst me een paar weken geleden gestuurd had, laten zien. Ik hoefde geen vingerafrukken af te geven, maar werd naar een kamertje voor nadere inspectie gestuurd. Daar worden ook de twijfelgevallen heengestuurd, die misschien het land niet inkomen. Cindy en ik waren er de enigen. We moesten plaatsnemen in het wachtgedeelte terwijl een van de medewerkers alle papieren en computerbestanden met elkaar vergeleek. Na een minuut of tien was hij deermee klaar en kreeg ik mijn paspoort met een nieuwe stempel erin terug. De stempel geeft aan dat ik 'on parole' ben, oftewel op proeftijd tot ik mijn Green Card ontvang. Mijn verblijfsstatus is nu veranderd: niet meer op basis van mijn werkvisum, maar in afwachting van de permanente verblijfsvergunning.