Waffle House

Onze eerste dag in Nashville begon met ontbijt bij de Waffle House. Deze keten van ontbijtrestaurants bestaat in Californie niet. Op het menu staan natuurlijk wafels, die in heel Amerika als ontbijtvoedsel gezien worden. Daarnaast zijn er eieren met spek, omeletten, hashbrowns (soort rosti) en worstjes, maar zuidelijke gerechten zoals biscuits, gravy en grits (soort griesmeel).

Er is niets gedaan om het gezellig te maken. Ik hoorde zelfs dat de verf op de muren gekozen is omdat je er het vet er niet op ziet. Maar de service is snel. Het restaurant is in 'diner' style, met een bar waar je aan kunt eten en aantal 'booths'. Achter de bar stonden zo'n vijf of zes vrouwen onbijt te maken.

Voor slechts een dollar kun je een biscuit met ei en kaas bestellen. De koffie was slapper dan slap en toen ik vroeg of ze fruit hadden, lachte de serveerster 'This is the Waffle House honey!' Ja, ook dat is typisch als je in het Zuiden bent, Ineens wordt je overal met sweetheart, darling en honey aangesproken.

Dit alles kostte ons 15 dollar, inclusief een kop koffie zo zo vaak bijgevuld werd als we wilden.

Op weg terug naar ons hotel, kwamen we langs een tankstation met een grote shop in de hoop daar wat fruit te vinden. En inderdaad, ze hadden er een mandje met wat appels, bananen... en fruitsnoepjes!

Vertraging

Afgelopen vrijdag vlogen we naar Nashville voor de bruiloft van Megan en Shayna. We zouden om 9 uur met Frontier via Denver naar Nashville vliegen, maar toen we aankwamen op SFO bleek onze vlucht overboekt. De stewardes bij de check-in bali gaf ons nog hoop op stoelen bij de gate, maar de man daar kon niets voor ons dan ons op een andere vlucht boeken. Het duurde een tijdje voordat hij iets vond, want alle vluchten zaten vol. Afgelopen week vond Oracle Open World plaats, een jaarlijks congres voor iedereen die zaken doet met Oracle, waarvoor zelfs een aantal straten San Francisco worden afgezet.

We zouden nog voor de middag met US Airways vertrekken, maar toen we daar wilden inchecken, bleek die vlucht al met veertien sotelen overboekt en weren we teruggestuurd naar Frontier. Een andere steward was creatiever en vond een vlucht vanuit San Jose met American Airlines. Die was maar met een stoel overboekt en onze beste kans nog diezelfde dag in Nashville te komen.

We kregen voucher voor de shuttle naar San Jose en moesten daar nog een aantal uren wachten... maar toen zaten we dan ook in een vliegtuig en kwamen we via Dallas zeven uur later dan gepland in Nashville aan. Wat een dag!

Conservatiever

De verkiezingscampagnes zijn in volle gang. In november gaan Amerikanen weer naar de stembus... althans een deel van hen want de opkomst bij de tussentijdse verkiezingen is traditioneel laag. Het gaat namelijk om het kiezen van congresleden en goeveneurs.

De kans is groot dat de Democraten hun meerderheid in het congres en de senaat verliezen. Dat gebeurt traditioneel vaak na het aantreden van een nieuwe president. Amerikanen zijn teleurgesteld over Obama en de Republikeinen weten daar munt uit te slaan. Ze weten Obama in de media af te tekenen als een gevaar voor de waarden en normen van Amerika - noemen zijn zorgwetgeving socialistisch en wijten de slechte economie aan hem.

Maar sinds de voorverkiezingen, waarbij de Republikeinen hun kandidaten kozen, zijn de kans wellicht wat verbeterd. In verschillende staten hebben kandidaten gewonnen die een stuk rechtser en conservatiever zijn dan de gemiddelde Republikein. Er heerst een anti-establishmentstemming, vergelijkbaar met die in Nederland tijdens de opkomst van Pim Fortuijn.

De oprukkende Tea Party Movement is een beetje te vergelijken met de SPF wat dat betreft, alleen is het geen politieke partij. Je kan het als de rechtse vleugel van de Republikeinse partij zien, maar de beweging lijkt steeds formelere vormen aan te nemen.

Omdat Amerka een twee-partijenstelsel kent, registreren de aanhangers van de Tea Party zich als Republikein. En iederen die als lid van de partij geregistreerd staat, kan zich ook kandidaat stellen. Dat betekent dat de Republikeinen nu in zo'n zes a zeven staten kandidaten heeft waar de partij wellicht zelf niet helemaal achter staat.

De vraag is ook of die mensen bij de parlementsverkiezingen, wanneer iedereen kan stemmen, het wel zullen halen. Hun ideeen zijn over het algemeen vrij radicaal - ze willen dingen als het afschaffen van de sociale zekerheid, een totaal verbod op abortus en een strenger immigratiebeleid. Het zou de Deocraten wel eens in de kaart kunnen spelen.

Hoewel de Tea Party een beweging is en geen formele structuur heeft, werpt Sarah Palin zich steeds meer op als de officieuze leider. Interessant genoeg zijn veel van de Tea Party kandidaten ook mediagenieke vrouwen net als zij, waarvan velen zich afvragen hoeveel diepgang en ervaring ze hebben.

Twee jaar geleden vroeg iedereen zich nog af of Amerika klaar was voor vrouwelijk leiderschap, maar dat lijkt snel te veranderen...

Rivalen

Gisteravond was er weer een editie van BoomSF. De avonden zijn nog steeds druk bezocht. Alleen gisteren kostte het me ruim een kwartier om een parkeerplek te vinden. De reden: een honkbalwedstrijd. Als de SF Giants spelen, is het altijd lastig om de stad in de komen. Het verkeer staat over vast en je moet rekening houden met minstens een halfuur extra rijtijd.

Orson ligt op zo'n kilometer rijden van het stadium, maar als er een wedstrijd is, zijn alle parkeerplekken in de omgeving vol en gaan de prijzen omhoog. Gisteren was het extra moeilijk omdat het een wedstrijd tegen de Dodgers uit LA was. Vergelijkbaar met Ajax-Feyenoord zeg maar. Ik vond uiteindelijk een plek voor 20 dollar.

Persreis

Deze week kwam een groep Nederlandse journalisten langs bij Flipboard. Ze waren op een persreis door Silicon Valley georganiseerd door PR bureau WhizPR. Naast bezoeken aan technologiereuzen als Google en Cisco kwamen ze een kijkje nemen op ons kantoortje.

Blijkbaar is er veel aandacht voor Flipboard in de Nederlandse media geweest, want iedereen was bekend met wat we doen en ik meen zelfs een paar fans te bespeuren onder de journalisten. Het kan dus zijn dat je een dezer dagen (weer) over Flipboard leest. Ze waren niet alleen gebiologeerd door het product, en wellicht de oprichter, maar ook met de financiering van Flipboard.

Toen een van de journalisten vroeg wanneer we de 10,5 miljoen dollar moeten terugbetalen aan de VC's, realiseerde ik me typisch venture capital voor Silicon Valley is. De Nederlandse vertaling met risicokapitaal is zo slecht nog niet - een VC krijgt een deel van een bedrijf in ruil voor een aantal miljon in de hood dat dat bedrijf ooit tientallen keren meer waard is. Afijn, als je er meer over wilt weten, lees mijn oudere blog post nog maar eens. ook het feit dat elke medewerker een aandeelhouder is, bleek de groep te verrassen, terwijl dat hier heel normaal is.

Na het bezoek gingen Arthur en ik uit eten met de groep bij Yoja, een Latijns-Amerikaans restaurant dat erg in de smak viel. Weer eens een hele avond Nederlands gesproken... en nog wel over werk-gerelateerde onderwerpen. Dat komt bijna nooit meer voor, maar ging nog prima...

UPDATE 22 september: Ik kreeg net een filmpje van het bezoek binnen, dat ik niet wilde onthouden. Hier is het:

Paso Robles

In februari schreef ik over een trip naar Napa Valley met een groep mensen die bij internetbedrijven en/of in social media werkt. Onder de noemer Time4wine gingen we toen met z'n allen wijnproeven en kregen vaak een voorkeursbehandeling omdat de meeste van ons erg actief zijn op Twitter of op blogs.

Afgelopen weekend vond weer een time4wine plaats, deze keer in Paso Robles, een plaatsje op 4 uur rijden ten zuiden van San Francisco. Het idee was dat het ook goed te bereiken zou zijn voor mensen uit Los Angeles. De groep was dit keer wat kleiner, een man of 20, maar dat

mocht de pret niet drukken. Inmiddels kennen de meesten in de groep elkaar en dat maakt het extra gezellig.

Paso Robles is nog redelijk onontdekt als wijnbestemming, vergeleken met Napa of Sonoma bijvoorbeeld. Er zijn veel kleine wijnboeren die vaak met vier of vijf een proeflokaal hebben. Veel van die proeflokalen vind je in het plaatsje zelf. Bovendien zijn er relatief veel goede restaurants, waardoor Paso Robles klein maar fijn is. Echt een aanrader.

Wat ik ook leuk vind aan Paso Robles is dat je er op het Amerikaanse platteland bent. Er was een saloon, verschillende tentjes met live country muziek en een grote winkel met cowboylaarzen en -kleding.

Na een dag wijnproeven op zaterdag hadden we op zondag nog een dag om een beetje te shoppen. Dat alles met zo'n 27 graden... alleen dat al was het tripje waard!

De hele Time4Wine groep

Ons hotel: the Paso Robles

De tweeling van de 'winery' Twin Coyotes

Julie en Karen, de twee organisatoren

Op zondag even een typisch Amerikaanse antiekwinkel in

De mevrouw in de winkel

Bijna een riem met holster gekocht...

Het rustige Paso Robles...

Het park in het centrum

Er zijn zo'n tien tot twintig restaurants in het kleine plaatsje, maar allemaal topklasse

Wat wil je nog meer....

De foto's met SNAPFOCUS in de linker onderhoek zijn van (cc) Kenneth Yeung - www.snapfoc.us

Playa

Na de eerste keer Burning Man, wist ik dat ik nog een keer terug wilde komen. Langer en beter voorbereid. Het is niet dat we niet goed voorbereid waren afgelopen jaar. We hadden alles bij ons wat je nodig hebt om daar te 'overleven'. Een stofbril en doekje om je tegen de zandstrormen te beschermen, een fiets, speciale verlichting voor je kleding, voldoende water en een emmer om het afvalwater weer mee naar huis te nemen. Het is meer de mentale voorbereiding die dit jaar beter was; zowel op een week in de woestijn als een week met 40.000 mensen een kunstfestival meemaken.

Het bijzondere aan Burning Man is dat het totaal niet commercieel is. Er zijn geen sponsors, er is geen merchandize en je kunt er niets kopen, behalve koffie en grote zakken ijsblokjes. In het meest commerciele land ter wereld, willen de organisatoren onafhankelijk van commercie blijven en complete (artistieke) vrijheid bewaren. Je mag er fotograferen, maar een van de belangrijkste regels is dat je foto's genomen bij Burning Man niet voor reclamedoeleinden mag gebruiken.

Er heerst een 'gift economy' wat betekent dat mensen je van alles en nog wat gratis aanbieden. Een buurman bracht ons een potje zelfgemaakte bramenjam, iemand met een 'art car' gaf waterijsjes weg en het barst van de feestjes waar je drankjes voor niets aangeboden krijgt. Je moet allen je eigen glas meebrengen.

Er zijn een hoop dingen bijzonder en uniek aan Burning Man, waarvoor ik naar mijn blog post van vorig jaar verwijs. De opzet was dit jaar hetzelfde, alleen de kunst en dansfeesten waren anders. Ook had het festival een ander thema, namelijk Metropolis. Dat zag je terg in de constructie waar 'de Man' dit jaar stond en de straatnamen. De straten die in ringen rondom het centrum liggen zijn elk jaar in alfabetische volgorde en dit jaar droegen ze de namen van steden: Athene, Detroit, Jakarta, etc.

Een groot verschil met vorig jaar voor mij is dat we nu niet met een tent gingen maar met een camper, die we met z'n vijven gehuurd hadden. Daarnaast kwamen er nog twee vriendinnen langs, waardoor we met een groep van zeven waren. En terwijl ik vorig jaar slechts drie dagen op de 'Playa' doorbracht, hield ik het er dit jaar zes dagen uit. Da's zes dagen zonder douche! Het weer was gelukkig beter: iets minder heet en iets minder hevige zandstormen.

Een dag bij Burning Man zag er vaak als volgt uit: uitslapen, ontbijten onder onze 'sh

ade structure' (een zelfgemaakte voortent), beetje de boel verkennen of zien wat er in 'Center Camp' gebeurd, terug naar de camper om wat te eten en te drinken en tegen vijven op de fiets verder de boel verkennen. Vervolgens terug voor het avondeten en om om te kleden want 's avonds koelde het flink af en tegen negenen weer op pad om de vuurkunst te zien en te gaan dansen bij een van de vele feesten.

De groep

Ons kampement

Drukte op de Playa met de Man op de achtergrond

De Man

Teresa en ik

Bij Center Camp

Dansen in de woestijn

Na zes dagen in de woestijn...

Nog meer foto's:

Voorbereidingen

Ik geef toe, de afgelopen tijd is het nogal stil op de blog geweest. Na een relatief rustige periode, heb ik het weer een stuk drukker. Nieuwe baan, nieuwe relatie en een wekelijks event waar ik verantwoordelijk voor ben. Alsof dat nog niet genoeg is, ben ik de afgelopen week bezig geweest met de voorbereidingen voor Burning Man.

Toen ik er vorig jaar voor het eerst was, heb de omstandigheden uitgebreid omschreven. Je kunt er niet zomaar op de bonnefooi heen gaan, want je moet je voorbereiden op het extreme woestijnklimaat. Daarnaast is het de bedoeling dat iedereen meedoet, wat onder andere betekent dat je je wat uitgesprokener uitdost dan normaal.

De afgelopen weken heb ik van alles en nog wat aangeschaft. Laarzen, topjes, een gebruikte fiets, 900 vochtige doekjes, batterijen, en meer van die dingen die handig zijn om te hebben in de woestijn.

Dit jaar gaan we met z'n vijven voor een langere periode, waardoor de voorbereidingen meer tijd innamen. Je wilt voorkomen dat alles dubbel meegebracht wordt, en we hebben onze maaltijden gecoordineerd. Ieder neemt een avondeten voor z'n rekening. Bovendien gaan we met een camper, wat ook nog een heel gedoe was met geld en reservering.

Mijn mede-burners zijn gisteravond vertrokken en vanmiddag aangekomen. Ik besloot nog twee dagen te werken en in San Francisco te blijven. Ik vertrek morgenvroeg om 6 uur met een groep die ik via Craigslist gevonden heb. Nog wat laatste dingen inpakken en dan ben ik er klaar voor!

Eldorado

Afgelopen weekend weer eens gaan kamperen. Het was niet makkelijk om een goede kampeerplek te vinden. De mooie campings zijn vaak drie maanden van tevoren vol... en eerder kan je meestal niet boeken. Maar na wat zoekn, bleek er een plekje vrij op Sunset-Union Valley in Eldorado National Forrest, dat op drie uur rijden van San Francisco ligt (net iets voor Lake Tahoe).

Mijn ideale kampeerplek is in de bossen, waar je zoveel ruimte hebt dat je je buren nauwelijks ziet of hoort, op een plek waar het warm is. Om het helemaal perfect te maken, is die plek op een camping met douches... dat maakt het vaak een stuk gecompliceerder, want de mooiste kampeerterreinen in de natuur hebben vaak niet meer dan een 'vault toilet', oftewel een gat in de grond, en een kraantje met koud water langs het pad.

Sunset-Union Valley had inderdaad douches, maar verder dezelfde faciliteiten als de andere natuurkampeerplaatsen. Wel hadden we een enorme plek, met picknicktafel, barbecue en kampvuurplek. Bovendien zatten we pal een een bergmeer, waardoor het toch een van mijn favoriete kampeerplekken was. Ik heb niet nauwelijks foto's genomen, maar hier toch een paar indrukken:

De wc...

Union Valley Reservoir... met strandje.

Stickers

Bij het tanken stond ik laatst achter deze Mazda. Ik kon niet laten er een foto van te maken vanwege alle versieringen. De stickers links onder op de achterruit zijn hier populair - heel wat auto's rijden rond met dit soort simpele weergaven van het gezin. Deze bestuurder overdrijft alleen een beetje met de stickers... dat zie je niet al te vaak, maar ergen toch heel typisch Amerikaans.

Jane jarig

Jane vierde haar verjaardag thuis dit jaar. Een goed excuus om even de

bergen in te gaan en van klimaat te wisselen.

Terwijl het in San Francisco fris en mistig was, scheen de zon volop in Bonny Doon.

Zoals het hier betaamd, had ik samen met een andere vriendin een verjaardagstaart geregeld, want als jarige job zorg je daar

niet zelf voor. We hadden hele bijzondere besteld met decoraties geinspireerd op

Marokaans keramiek.

Na een heerlijke maaltijd, verkasten we naar buiten, waar een kampvuur gemaakt was.

Heerlijk onder de sterrenhemel bij een knasperend vuur verder gedronken.

Zo relaxt om dat op anderhalf uur rijden afstand te hebben...

Moskee

In New York wil een islamitische organisatie een groot nieuw centrum bouwen. Het is al een tijdje onderwerp van gesprek in de politieke nieuwsmedia. Hoewel het al een tijdje borrelt, kan je het nieuwe makkelijk gemist hebben als je niet in New York woont, de politiek volgt, of betrokken was bij de aanslag op het World Trade Center op 11 september.

Het centrum komt namelijk op een steenworp afstand van 'Ground Zero', wat heel wat betrokkenen ervareb als een klap in het gezicht. In het centrum is ook een gebedsruimte, en de protesten tegen de moskee zo dicht bij de plek waar duizenden Amerikanen het leven lieten zijn al een tijdje gaande. Typisch Amerikaans: de tegenstanders hebben het over een moskee (want dat is he meest dreigende woord) en de voorstanders hebben het over een cultureel centrum met gebedsruimte, zwembad, activiteiten, ontmoetingsruimte, etc.

De gemeenteraad van de stad New York heeft de bouwplannen een hele tijd geleden al goedgekeurd en de burgermeester van de stad ziet geen reden om daar verandering in te brengen. Amerika, en al helemaal New York, is godsdienstvrijheid een hoog goed en als je daaraan gaat tornen is dat het begin van het einde.

Tot een paar dagen geleden werd deze discussie vooral in New York gevoerd en via politieke media. Maar sinds afgelopen vrijdag wordt het breed uitgemeten in de 'mainstream' pers omdat Obama zich over deze zaak heeft uitgelaten. Hij nam het begin van de Ramadan als aanleiding om te zeggen dat een religieuze organisatie de vrijheid moet hebben op eigen grond een gebedplaats ner te zetten.

Daar zijn heel wat mensen overheen gevallen. En zoiets wordt dan ook meteen door de Republikeinen tegen hem gebruikt en verder opgeblazen. Misschien een nobele daad van Obama, maar geen slimme politieke zet... zeker niet als je weet dat er in november parlementsverkiezingen zijn.

De discussie over islam begint steeds meer op die in Nederland te lijken. Over het potentiele gevaar van de godsdienst aan de ene kant en de vooral vredelievede beleiders ervan aan de andere kant die zich door generalisaties beledigd of aangevallen voelen. Een discussie waar je nooit uitkomt, als je het mij vraagt.

Op 11 september wordt er een demonstratie tegen het Islamitisch centrum georgniseerd. Ik hoorde dat Geert Wilders daar zal spreken... Ik betwijfel of zijn olie op het vuur tot iets constructiefs zal leiden.

Warm en koud

Of het komt door de komkommertijd of omdat het gezien wordt als echt nieuws, de afgelopen weken hebben de nieuwsmedia regelmatif bericht over de hittegolf aan de ooskust van Amerika. Keer op keer zijn er deze zomer hitterecords gebroken in verschillende delen van de VS en het dagelijks leven ondervindt er veel ongemak van. Het water in zwembaden is nu zo warm, dat ze niet meer voor verkoeling zorgen.

Het contrast is groot. Ik denk dat wij in San Francisco de slechste zomer hebben sinds ik hier woon. Nou zijn de maanden juli en augustus er berucht om hun kou in de stad, maar ook het weer in Palo Alto, waar ik nu werk, lijkt niet zo warm als andere jaren. Normaal is het nu echt heet, maar dit jaar is het gewoon lekker warm en er lijkt meer bewolking.

Naturlijk ben ik verwend en het Nederlandse weer niet meer gewend, maar in San Francisco is het echt koud. Als ik 's avonds op pad ga, doe ik regelmatig een winterjas aan. Hopelijk krijgen we weer een mooie nazomer, zoals gebruikelijk.

Verkeersschool

Het hing al een aantal maanden boven mijn hoofd.... 'traffic school'. Om te voorkomen dat een verkeersovertreding in je dossier terecht komt, kun terug naar school gaan om verkeerslessen te volgen. Op deze manier voorkom je een een strafpunt op je rijbewijs en een vehoging van je verzekeringspemie.

Voor de verkeerslessen en het bijbehorende examen staat een volle werkdag. Ik kreeg een krantje thuis met alle scholen in de omgeving. Daarnaast heb je ook online opties en ik had al van vrienden gehoord dat je er op die manier veel sneller doorheen kunt gaan. In plaats van een volledige dag, kan je het in een paar uur doen.

De truuk was om de lappen tekst in een Word-document te kopieëren en de tekst met de computer te doorzoeken aan de hand van de worden in de vragen. Zo was ik er in anderhalf uur mee klaar. Niet slecht, al had ik liever iets anders gedaan op zaterdagmiddag...

Ik vond een online school die me wel wat leek, betaalde mijn 10 dollar inschrijfgeld en begon aan de acht hoofstukken met lessen. Hele lappen tekst niet alleen over de verkeersregels, maar ook met allerlei statestieken en onderzoeksresultaten. Aan het eind van elk hoofdstuk werden 20 multiple choice vragen gesteld. En aan het einde kreeg ik 40 vragen over alles wat ik geleerd had.

Je moest minimaal 80 procent goed hebben om te slagen. Je haalt hier niet je diploma met een zesje... Ik behaalde 92 procent. Geslaagd dus! En nu niet meer te hard rijden...

Uitspraak

Begin dit jaar schreef ik over een rechtzaak, waarin de rechtmatigheid van een referendum werd aangevochten. Het referendum, bekend als Prop 8, wilde verbieden dat twee mannen of twee vrouwen met elkaar kunnen trouwen. Tegenstanders van Prop 8 beargumenteerden dat het hier om fundamentele rechten, die vastliggen in de Amerikaanse grondwet, gaat en dat de staat niet een groep kan uitsluiten van deze rechten. Hier in Amerika heb je als echtpaar veel meer rechten dan als niet getrouwd stel. Ik zal niet te veel in detail treden.. lees mijn eerder blog posts maar.

Waarom ik er nu weer over schrijf is omdat de rechter, Judge Walker, eindelijk een uitspraak in de zaak heeft gedaan. Hij heeft de zaak heel feitelijk bekeken en was het eens met de tegenstanders van Prop 8 en vindt het referundum dus ongrondwettelijk. In zijn uitspraak, verklaart Walker dat traditie niet een reden is om homo's en lesbiennes uit te sluiten van het recht te huwen. Hij komt zelfs met 80 redenen waarom Prop 8 onwetmatig was - zo is niet bewezen dat een relatie tussen tween mannen of twee vrouwen minder intiem is dan tussen een man en een vrouw, noch dat zij slechter zijn in de kinderopvoeding.

De tegenpartij kon gewoon geen goede tegenargumenten aanvoeren en heeft het ook nauwelijks geprobeerd. Heel wat getuigen haakten op het laatste moment af. Hier kan je wat van het getuigemateriaal zien.

Dit alles is goed voor het vervolgprocess... want we er nog niet. Nu gaat de zaak in hoger. Dat bekent dat de 'United States Court of Appeals for the Ninth Circuit' over deze zaak gaat buigen - dat is de rechtbank voor de westelijke staten. De rechter daar zal geen nieuwe getuigen horen, maar bekijken of Walker zijn werk goed gedaan heeft. De verwachting is ook dat deze zaak uiteindelijk in Amerika's hoogte reachtbank zal belanden: de 'Supreme Court'.

Ondertussen is het meest gehoorde argument tegen de uitspraak dat dit heel gevaarlijk is. Natuurlijk word en god en de bijbel erbij gehaald, en de dreiging die homosexuelen voor kinderen vormen. De eerste geruchten dat de rechter zelf homo is gaan ook al de ronde...

Foto is van Patricia Montes Gregory

Weer Big Sur

Een van de grote voordelen aan San Francisco is dat je niet ver van huis op de meeste mooie plekjes op aarde bent. Op twee, drie uur rijden heb je meest geweldige kampeerplekken midden in de natuur. Eén nadeel: in de zomer zijn die zo'n beetje allemaal vol. Als je niet maanden van te voren reserveert, is het bijna onmogelijk een aardige plek te bemachtigen.

Het lukte dan ook niet om voor afgelopen weekend een kampeerplek te vinden, maar een camping in Big Sur had net een annulering voor een van hun cabins gekregen. Wel iets duurder en minder primitief, maar ook goed. Je kunt zo nog steeds van de natuur genieten... en daar gaat het om. Heerlijk relaxen... overag hiken in de bergen, 's avonds bij het kampvuur onder de sterren een glaasje wijn drinken. Beter wordt het niet.

Deze tijd van het jaar kan het er enorm mistig zijn, maar we hadden geluk. Zaterdag was strak blauw. Zondag deels mistig vlak aan de kust, maar je hoefde er niet ver vandaan te gaan om de zon te zien.

De 'hiking trail' voor zaterdag in Pfeiffer Big Sur State Park.

De top bereikt...

met uitzicht op de oceaan

Typisch Big Sur

Uitzicht tijdens de lunch op zondag... helaas hing de mist precies tot voor de kust.

Keek je de andere kant op, was dit het uitzicht.

Zondagmiddag Julie Pfeiffer State Park bezocht. Een van de mooiste plekjes aan de kust van Big Sur... zelfs als het mistig is.