Eerste verjaardag

Gisteren was het precies een jaar geleden dat Flipboard voor het eerst te downloaden was als app voor de iPad. Vandaag vierde we de eerste verjaardag van Flipboard met een feestje voor vrienden en familie. Omdat we inmiddels al met 40 medewerkers zijn en de term 'vrienden' hier een ruim begrip is, waren er al snel 200 mensen. Het feest was bij ons op kantoor... en we hadden het restaurant naast ons ook maar afgehuurd. Het was een geslaagde avond!

Verjaardagstaart... alles was eetbaar.

Champagne en Flipboard-cupcakes

Feest op kantoor...

Feest bij de buren...

En feest op straat.

Met Rachel en Susan

Met Alastair

Met Greg en Mike is op de voorpagina van een levensgrote Flipboard. Zo hebben heel wat van de gasten zich laten fotograferen...

Terug in Santa Cruz

Gisteren was ik weer eens in Santa Cruz. Cindy had me uitgenodigd om een een dagje daar door te brengen - ze is er de hele week in het huis van haar familie. De weg ernaar toe was zonnig, maar aan de kust was het bewolkt. Pas laat in de middag brak de lucht even open. Typisch weer voor deze tijd van het jaar.

Het was dus geen weer om op het strand te liggen, maar wel voor een strandwandeling. Een relaxte zondag, zie een beetje als een vakantiedag voelde... en dat anderhalf uur van huis.

Highway 17 over de Santa Cruz mountains.

De 'skim boarders' van Santa Cruz zijn gewend in het frisse weer de oceaan in te gaan.

Toch nog een beetje blauwe lucht

Chris, Cindy en Kate

WK

Vandaag was de finale van het WK voetbal... die voor vrouwen. Omdat Team USA in de final stond was er weer een groot scherm bij het stadhuis en werden er allerlei feestjes gehouden om de wedstrijd te kijken. Dit, ondanks dat de wedstrijd om 11 uur 's ochtends begon, want hij werd in Frankfurt gespeeld. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit naar damesvoetbal gekeken had, maar de uitnodiging van een vriendin om bij haar te komen kijken sloeg ik niet af.

Nou moet ik zeggen dat ik totaal niet van sport kijken hou. Alleen het WK en EK voetbal kijk ik elke twee jaar, vooral als Oranje speelt. Dan vind ik het supergaaf, volg ik de wedstrijden en roep ik naar de TV als er een bal overgespeeld moet worden.

Datzelfde gevoel had ik bij deze finale. Geen oranjelegioen, maar vrouwen aanmoedigen is net zo leuk, vooral als ze goed spelen - met veel minder overtredingen dan bij de mannen trouwens. Ik ken zelfs al de namen van de belangrijkste spelers. Helaas verloor Amerika van Japan in strafschoppen. Bij het volgend WK ga ik zeker weer kijken en dan vanaf het begin van het toernooi.

Trouwfeest

Joris en Joan zijn afgelopen week in Michigan getrouwd, de staat waar Joan vandaan komt, en vierden de trouwerij gisteren hier in de Bay Area; in het mooie Saratoga om precies te zijn. De bruid had haar trouwjurk aan, Joris was in pak en het paar het alle gasten gevraagd om feestelijk gekleed te komen.

Ik weet nooit zo goed wat dat betekent. Hier in Amerika betekent dat voor vrouwen al snel cocktailjurkjes. Niet van die leuke zomerjurkjes die je nu in Nederland veel ziet. Dus ik trok mijn chicste jurk aan - lang en zwart-wit gestreept. Daarmee viel ik toch een heel klein beetje uit de toon, want alle Amerikaanse vrouwen hadden inderdaad kortere jurkjes; net over de knie en in veel gevallen zwart. Je kunt het een beetje zien op de foto's (waarvoor dank aan Denis Kieft.)

3D printer

Het was deze week weer eens duidelijk dat ik in een bedrijf

met een hoop 'techies' werk. Een van mijn collega's heeft laatst een 3D printer gekocht op internet. Het apparaat, van het merk MakerBot, kwam aan als een soort bouwpakket om zelf in elkaar te zetten. Dat scheelt in de kosten. Deze week gaf hij een demonstratie van het apparaat bij ons op kantoor.

In plaats van inkt en papier voer je het apparaat met plastic in de vorm van een lange dunne buis. Dat wordt gesmolten en door een klein spuitmondje in laagjes uitgespuwt. Zo bouw je langzaam maar zeker een voorwerp op. Je kunt zelf een 3D model op de computer ontwerpen dat de MakerBot uitptint of een van de velen voorbeelden van internet halen. In dit geval had mijn collega een kleine buste van Stehpen Colbert, een bekende Amerikaanse cabaretier, van internet gehaald.

Ik heb er een stukje van gefilmd met mijn iPhone:

Eerder had hij al een klein konijntje geprint. Hier het resultaat - als je goed kijkt zie je de dunne laagjes waaruit het beestje is opgebouwd:

Deze 'prinjtes' zijn duidelijk voor de lol gemaakt, maar je kunt je voorstellen dat je in de toekomst zo'n 3D printer kunt gebruiken voor het maken van reserveonderdelen of medische modellen. De technologie is nog zo jong, dat ik verwacht dat er nog wel meer toepassingen voor komen waar we nu niet eens van kunnen dromen.

Vrijspraak

Deze week is Casey Anthony vrijgesproken van moord op haar tweejarige dochter. Wie, zul je je wellicht afvragen... Ik geloof dat er weinig totniets te doen is geweest over de rechtzaak in Nederland, maar hier heeft het nieuws er de afgelopen zes weken dagelijks bol van gestaan. De zaak werd al vergeleken met die van OJ Simpson vanwege het mediaspektakel er omheen... en nu is er nog een paralel: de verdachte gaat vrijuit, terwijl heel Amerika denkt dat ze schuldig is. De jury, echter, vond dat er niet genoeg bewijsmateriaal was om haar te veroordelen.

Drie jaar geleden kwam de verdwijning van de tweejarige Caylee Anthony aan het licht. Op dat moment was ze al een maand niet gezien, maar haar moeder had daar allerlei bedachte redenen voor. Toen uiteindelijk haar moeder, de oma van het meisje, aangifte deed, werd er een zoekactie op touw gezet en het lijkje in de bossen gevonden met tape over har mond en neus. Oma en anderen hadden ook de geur van een lijk in de auto van haar dochter geroken. Bovendien was Casey in de maand dat haar dochter zoek was, vooral aan het uitgaan en feesten.

Maar de aanklager kon niet vaststellen waar, wanneer en hoe het meisje is te komen overlijden. De verdediging zaaide genoeg twijfel en beweerde dat Casey per ongeluk verdronken was en dat Caylee vervolgens niet de juiste beslissingen had genomen wat allemaal terug te leiden was op het feit dat ze door haar vader als kind seksueel misbruikt is. Dat laatste is trouwens nooit bewezen.

Hoe dan ook, een groot deel van Amerika zat dagelijks aan de buis gekluisterd om de zaak op de voet te volgen. Voor de kleine publieke tribune stonden mensen uren in de rij. En nu het oordeel is uitgesproken, zijn heel wat mensen erg boos. Caylee komt volgende week vrij en velen zijn bang dat ze niet meer veilig over straat kan gaan.

SF Pride

Gay Pride weekend zit er weer op. Aan de manier waarop ik het dit jaar heb gevierd, merk ik dat ik

helemaal ingeburgerd ben. Terwijl vijf jaar geleden, toen ik hier net woonde, ik dacht dat Gay Pride vooral bestond uit de Gay Pride Parade (optocht) op zondag en het festival rondom het Civic Center, weet ik inmiddels

wel beter. Ik vier Pride inmiddels als een echte San Franciscan...

Dat betekent dat het eerste feest op vrijdagavond was...

nou ja, twee feesten. Eerst naar dot429 en vervolgens

Unity. (Natuurlijk waren er ook feesten op donderdagavond en er was ook een heel filmfestival in de week voorafgaan aan Pride, maar daar heb ik het niet over...).

Zaterdag ging ik met Jen rond het middaguur weer op pad. En terwijl er een groot feest in Dolores Park is voorafgaand aan de Dyke March, gingen wij naar een feest van Emily en Teresa waar heel veel vrienden en bekenden waren. Er was volop te eten en te drinken in de binnenplaats en het weer werkte mee - dat weet je maar nooit deze tijd van het jaar in San Francisco.

Rond half vier gingen we twee blokken verderop naar het feest van Elena - inmiddels waren we met een hele groep. Ruim honderd mensen in de achtertuin... Ik had al vaker over dit feest

gehoord, want ze doet het al jaren, maar was zelf nog nooit geweest.

Tegen zessen verlieten we dat feest en liepen we in de richting van het park om even de sfeer te proeven en besloten verder te lopen naar een plek ergens langs de roete van de Dyke March, waar we allerlei bekende gezichten langs zagen komen. We sloten ons aan en liepen een stuk

mee, tot aan Market street. Daar ging de stoet links en wij naar rechts om naar restaurant 2223 te gaan. Nooit geweten, maar dat is blijkbaar een verzamelplek voor lesbiennes op deze dag,

want het stond er bomvol met vrouwen. De hele dag hielden we met elkaar contact via sms zodat er altijd wel iemand was die wist waar het te doen was.

Ik maakte het niet te laat gisteren omdat ik vanochtend meeliep in de Gay Pride Parade. Cathy had me gevraagd om GLAAD mee te vertegenwoordigen. Het leek me leuk om dat eens te doen, want ik had nog nooit in de optocht meegelopen. Het was erg gaaf om langs duizenden juichende mensen te lopen.

Na afloop gingen we naar Zuni Cafe, wat op zonderochtend al jaren dé plek is voor leuke vrouwen. Het is zo populair dat de hele stoep voor het restaurant vol staat. Gezellige boel.

Officiele foto's van het dot429 feest

Feestje in Elana's achtertuin

Op naar de volgende bestemming, hier met Cathy, Jen, Melissa en Jane

In Dolores Park met Ember, Dionne, Nicole, Melissa en Cathy

Zondagochtend: wachten op de start van de Parade

Ons groepje had zich iets minder uitgedost...

Ik ben er klaar voor

Het publiek lang de route

Als Amerikanen iets organiseren, doen ze het goed. Deze man, en verschillende anderen, zorgden ervoor dat er niet te grote gaten vielen in de optocht.

Wij liepen in het juiste tempo, met voor en achter ons lokale politici.

Iedereen draagt z'm steentje bij... zij is van de beveiliging.

Met Cathy bij Zuni

Leaf

Op weg naar een bespreking in Mountain View, reed ik gisteren achter een Nissan Leaf. Als dochter van een garagehouder, viel ie me meteen op omdat het een aparte verschijning is en ik 'm nog niet eerder op de weg had gezien. Toen ik zag dat het de Leaf was, wist ik dat het inderdaad een bijzindere auto was...

Het is namelijk een elektrische auto is. Daar begint langzaam maar zeker interesse voor komen. Niet alleen voor de snelle racewagens zoals de Tesla die hier uit Silicon Valley komt, maar consumentenbakken. Naast de Leaf heeft Chevrolet de Volt, waar ook veel interesse voor is.

Ik weet niet hoe het in de rest van de VS is, maar hier in Silicon Valley staan mensen te popelen. Er is hier van nature veel interesse in nieuwe technologie en dit deel van het land is ook er milieubewust. Ik weet niet zeker of hij het was, maar de bestuurder leek erg op Larry Page, de baas van Google.... Hoe dan ook, mijn collega was totaal verbaasd in mijn belangstelling voor auto's.

Toen ik terug op kantoor kwam en mezelf op de hoogte bracht van het laatste nieuws, bleek TechCrunch (een van de meest vooraanstaande sites voor technologienieuws) net een nieuw verhaal over de auto geplaatst te hebben. Ik liet het stuk aan mijn collega zien om aan te tonen dat we echt een bijzondere auto hadden gezien, maar ik geloof niet dat ze onder de indruk was. Jeep-rijder...

Dermatoloog

Voor mij is naar de dermatoloog gaan net zoiets als naar de tandarts gaan: elk halfjaar even op controle. Sinds ik bij Flipboard in dienst ben, heb ik een nieuwe ziektekostenverzekering, Blue Shield of California, en die dekt mijn dermatoloog niet. Tja, hier ben je van je werkgever afhankelijk voor je verzekeraar en van je verzekeraar voor de artsen die je kunt bezoeken.

Ik had overigens wel naar mijn oude arts kunnen gaan, maar doen moet ik 30 procent zelf bij betalen voor alle behandelingen en dat kan hier in Amerika aardig oplopen. Ik vond en nieuwe dermatoloog niet ver van kantoor. Wel zo handig. Heb ik meteen een soort van 'second opinion'.

Het goede leven

Sorry als de blog wat saai wordt, maar afgelopen zondag was ik weer in Napa Valley. Het is ook zo dichtbij... Het was mooi weer en een vriendin, Ember, vroeg of ik zin had mee te gaan naar een concert van Edie Carey in de buurt van Calistoga.

We vertrokken om 11 uur en deden het rustig aan: sloegen af bij Yountville om even wijn te proeven bij Cliff Lede. Niet aan de bar met tientallen andere dagjesmensen, maar lekker in de tuin. We namen onze tijd voor vier heerlijke wijnen.

We deden er zo lang over dat we geen tijd hadden voor lunch in een restaurant. In plaats daarvan kochten we wat kaasjes, brood en andere snacks voor een picknick tijdens het concert.

Tegen half drie kwamen we bij de Branch House aan, waar het concert was. Het bleek een prive-huis van twee vrouwen te zijn, die duidelijk goed in de slappe was zitten. Het zelf was nog best bescheiden, maar het staat op een enorm stuk land met prachtig uitzicht op de bergen. Er was een prachtig zwembad en het concert vond plaats in het amphitheater. Een huis met een amphitheater zegt genoeg... niet? Kortom: een perfecte zondag.

Het proeflokaal van Cliff Lede

Uitzicht vanuit het proeflokaal

Uitzicht en zwembad van het Branch House

Het concert. Als je goed kijkt zie je rechts zitten; derde rij van onder.

Dit zagen we tijdens het concert

Juridische zaken

Een van mijn collega's merkte laatst op dat hij in verschillende juridische zaken verwikkeld is. Hij is programmeur en draait al een tijdje mee in Silicon Valley en dan kom je vroeg op laat met advocaten in contact.

Een zaak gaat over een patent voor een uitvinding die hij gedaan heeft toen hij bij een groot IT bedrijf werkte. Hij heeft er een dozijn op zijn naam staan, maar als je bij een bedrijf werkt, gaan de rechten naar je werkgever. In dit geval wil die werkgever dat hij met terugwerkende kracht een aantal zaken in het patent aanpast en daar gaat hij niet mee accoord.

Een andere zaak gaat over de verkoop van een startup waar hij een aantal jaren geleden werkte. Zoals gebruikelijk in Silicon Valley, had hij aandelen in de zaak en nu het bedrijf verkocht is, zou haar daar geld van beuren. Alleen de oprichter van de zaak houdt allerlei kosten in die zorgen voor een aanzienlijk lagere opbrengst voor mijn collega. Alle medewerkers en oud-medewerkers van het bedrijf zijn gedupeerd en vechten die gang van zaken aan.

WWDC

Gisteren is WWDC begonnen, Apple's jaarlijkse conventie voor software-ontwikkelaars en pertners. Steve Jobs kondigde hier vorig jaar de iPhone 4 aan. Dit jaar hield hij er ook weer de belangrijkste presentatie, waarin hij onder andere nieuwe software voor de iPhone en Apple's iCloud bekend maakte.

Een aantal van onze programmeurs gingen erheen. Ik volgde het nieuws via Twitter en blogs.'s Avonds ging ik wel naar een van de after-party's, net als een van onze mensen op werving en selectie.

Wij zijn op zoek naar iOS programmeurs. En wij zijn niet de enige die mensen aan het aannemen zijn... toen ik over Highway 101 van Palo Alto naar San Francisco reed, zag ik maar liefst drie billboards van snelgroeiende startups met daarop de boodschap "we are hiring".

Eerst Groupon, gevolgd doorZynga en RockYou. En AOL heeft er een in de andere richting. Als bedrijven borden langs de snelweg nodig hebben om personeel aan te trekken, weet je dat het wel goed zit met de banenmarkt. Hier in Silicon Valley althans.

Etentje

Zaterdag vierde Jeri haar verjaardag met een etentje. De avond begon gezellig in de keuken met een glaasje wijn erbij en werd voortgezet aan tafel. Volop interessante gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen.

We hadden het onder andere over hoe voeding in de VS geproduceerd wordt. Iedereen aan tafel is erg bewust daarmee bezig en het totaal niet eens met de genetische manipulatie in Amerikaanse landbouwproducten. Ook als een product biologisch verbouwd is, kan er sprake zijn van genetische gemanipuleerd mais of tarwe.

Mijn tafelgenoten denken dat er daarom veel meer mensen in Amerika die allergisch zijn voor gluten. Blijkbaar wijkt de verhouding koolhydraten en proteine in genetisch gemanipuleerd mais erg af van gewone mais.

Ik kan het allemaal niet verifieren, maar feit is dat ik hier veel meer mensen ken met gluten-allergie. En als je, zoals veel Amerikanen, nooit zelf kookt, is de kans groot dat je inname van dat soort producten hoger is.

Tijdens mijn bezoeken aan San Francisco voordat ik hier woonde, viel me altijd op hoe bewust mensen hier bezig zijn met voeding en hoe ze op de hoogte zijn van de belangen van de voedingsindustrie die invloed hebben op wetgeving. En hoe veel van hen bereid zijn veel meer geld uit te geven aan biologisch eten. Ik vond het destijds een beetje overdreven. Maar nu ik hier al jaren woon, begrijp ik het veel beter.

Donuts

Het was vandaag National Donut Day. Het zullen de donutbakkers van Amerika zijn geweest die deze dag hebben uitgeroepen om de verkopen te stimuleren. Het is geen bekende feestdag hoor, maar bij Flipboard doen we graag mee als er iets te vieren valt. Dus 's middags kwam er een collega met een aantal dozen van Krispy Kreme op kantoor... Ze zaten vol met verschillende donuts.

Ik had nog nooit een Krispy Kreme donut op, maar had er al veel over gehoord. Volgens vrienden zijn ze veel lekkerder dan die van Dunkin Donuts. Deze twee ketens zijn concurrenten van

elkaar - blijkbaar hebben mensen aan de oostkust een voorkeur voor de een of de ander. Hier had je tot voor kort geen Dunkin. Bovendien zijn donuts aan de oostkust een stuk gangbaarder dan hier.

Ondanks dat ik geen fan ben van donuts, wilde ik wel even proeven; en ze waren inderdaad heerlijk! Deze hadden geen gat in het midden, maar waren meer zoete broodjes. Heel vers... nog warm zelf. Mmmm.