Russian River 2

Het als vorig jaar ging ik afgelopen weekend naar Guerneville voor Russian River Women's Weekend... alleen dit jaar was het weer ongebruikelijk slecht. Het regent zaterdag zelfs een beetje. Het is in de vijf jaar dat ik hier woon dat het in mei regent, maar ja, we hadden de afgelopen jaren dan ook met de gevolgen van een droogte te kampen. Dit jaar vielen de pool party's in het water.

Het mocht de pret niet drukken, want dit jaar hadden we met een groep van acht een huis gehuurd. We maakten gewoon ons eigen feest.

Voordat we het eerste feest bezochten, gingen we langs bij vriendinnen die ook een huis gehuurd hadden. Een modern huis met schitterende tuin en zwembad.

Vervolgens door naar de poolparty bij Boon. Dit jaar niet in bikini...

Vervolgens naar ons eigen huis met een prachtg uitzicht op een wijngaard, waar we een barbecue hielden.

's avonds buiten dansen... onder de warmtelampen....Samen met Denise en Nicole... wij drieen hielden het het langste vol

Zondag brak het zonnetje door... dat maakte de poolparty een stuk leuker

Met nieuwe en oude vriendinnen: Colleen, Maria, Chris, Denise en Marina.

VC's

Er zijn tientallen venture capital-bedrijven in Silicon Valley, maar je kunt ze niet allemaal op een hoop gooien. Sommige VC's investeren bijvoorbeeld alleen in een vroeg stadium van een bedrijf terwijl anderen juist nooit in het begin geld stoppen in een startup en pas investeren tijdens een 'series B'.

De meeste startups hebben meerdere finacieringsrondes nodig. De eerste ronde is de 'series A', de tweede 'series B', enzovoort. Het grote verschil tussen de eerste en tweede ronde is het risico. Vaak moet op het moment dat het eerste VC-geld binnenkomt de technologie nog uitgebouwd worden en moet nog aangetoond worden dat de boel werkend te krijgen is. Een tweede investeringsronde wordt pas gedaan als bewezen is dat de technologie werkt, maar het risico zit op dat moment in het feit dat nog niet duidelijk is hoe de vraag in de markt is naar een bepaald nieuw product of nieuwe dienst.

Daarnaast heeft VC heeft z'n specialisaties. De een zit bijvoorbeeld meer in cleantech en een ander richt zich op semiconducters of internet. De meeste VC's hebben vier of vijf kerngebieden waar ze zich op richten, elk geleid door een van de partners.Uiteindelijk gaat het net zo zeer om de mensen als om het geld.

VC's die in een bedrijf investeren, nemen plaats in de 'board', de raad van bestuur. Zo iemand kent de markt vaak erg goed, weet wat er speelt en heeft een heel netwerk waar je profijt van kunt hebben.

Hoe groot de investering is, hangt af van de hoeveelheid geld die nodig is om tot het punt te komen dat gestelde doelen bereikt zijn en VC's bereid zijn een volgende ontwikkelingsfase te financieren. Wat ook meespeelt is de schatting van de uiteindelijke waarde (en omzet) van een bedrijf, maar dat heeft vooral impact op de hoeveelheid aandelen die je als bedrijf opheeft in ruil voor kapitaal.

Menlo Park

Sinds ik bij Ellerdale werk doe ik er wat langer over om op kantoor te komen. Het ligt net wat verder naar het zuiden dan San Mateo waar ik voorheen werkte, maar het is nog steeds een stuk beter te doen dan Mountain View, waar mijn Amerikaamse avontuur begon. Het voordeel is dat het een stuk warmer is. Deze week was het temperatuurverschil met San Francisco een graad of zes. Terwijl het in de stad 17 graden was, wees de termometer in Menlo Park 23 graden aan.

Menlo Park heeft ook een ander sfeer dan San Mateo. We zitten vlakbij de hoofdstraat waar de meeste winkels en restaurants zijn. Er zijn opvallend veel kado-winkels met allerlei prullaria in downtown Menlo Park. Ik vraag me echt af hoe die het hoofd boven water kunnen houden, zeker in de huidigr economie. Er zijn ook onevenredig veel kappers, manicuursalons en stomerijen. Waarschijnlijk allemaal indicatoren van het feit dat we dieper in Silicon Valley zitten, waar heel wat mensen rijk zijn geworden met aantalen en opties in succesvolle internet- en technologiebedrijven.

Niet al te ver van kantoor zit bijvoorbeeld ook een autodealer die Ferrari's en Masserati's verkoopt. Vandaag stond er zo'n auto bij ons voor de deur geparkeerd...

Burn rate

Wij zijn de afgelopen tijd bezig met de voorbereidingen voor het verkrijgen van financiering voor ons bedrijf. We werken aan een presentatie die uit de doeken doet op welke manier we inze technologie gaan toepassen, welke andere spelers iets vergelijkbaars doen en waarom onze aanpak anders is en nieuwe mogelijkheden met zich meebrengt. We praten ook met adviseurs over onze idee n en de beste strategie om ze aand VC's te presenteren.

Er is in de afgelopen tien jaar veel veranderd. Ik weet nog dat ik eind jaren '90 voor diverse internet-startups werkte die trots waren op hun 'burn rate' ofwel het tempo waarmee ze het geld er doorheen jaagden. Hier wordt aan die tijd gerefereerd als de periode van de dotcoms. Toen bleek dat er meet voor nodig was om een succesvol bedrijf te bouwen, zakte de markt, en vooral de aandelenmarkt, voor deze bedrijven in en gingen er heel wat failliet.

Een paar jaar later kwam Web 2.0 op gang net een nieuwe stroom bedrijven die met weinig middelen interessante sites wisten te bouwen.

Door allerlei ontwikkelingen was het een stuk goedkoper geworden om een internetbedrijf van de grond te krijgen.

Dit alles maakt dat VC's tegenwoordig niets willen horen over hoge burn rates. Het gaat tegenwoordig om lage burn rates en lange 'run ways'.

Strafpunten

Balen! Afgelopen maand heb ik twee bekeuringen gehad. Een voor een snelheidsovertreding en een andere voor door rood rijden. Voor dat laatste ben ik geflitst en dat komt hier bijna nooit voor.

Snelheidsmetingen worden al helemaal niet met camera's gedaan en camera's bij verkeerslichten zijn uiterst zeldzaam.

Het zijn fikse boetes - het rode licht kist me ruim 400 dollar! Maar de prijs is nog hoger, want voor beide ovetredingen krijg ik een strafpunt. Met vier punten in een jaar wordt je rijbewijs ingetrokken. Daarnaast registreert ook mijn autoberzekeraar die punten en zullen ze invloed hebben op mijn premie.

Nou kan ik één punt voorkomen door een dag naar de verkeersschool ('traffic school') te gaan. Ik moet dan nu een extra 52 dollar overmaken en zal vervolgens te horen krijgen waar ik de lessen kan volgen die een punt van mijn dossier wissen. Helaas kan ik het maar voor een van de twee overtredingen doen, want je nag maar een keer per jaar naar traffic school.

Als je mijn blog bijhoudt weet je wellicht dat ik een jaar geleden ook de keuze had om verkeerslessen te volgen. Ik koos toen voor de optie en heb er nooit meer iets van gehoort. Toen ik afgelopen maand voor te snel rijden werd aangehouden, vroeg ik de agent ernaar. Hij kon er niets van terugvinden in mijn dossier... mazzeltje.

Weer Web 2.0

Afgelopen week vond Web 2.0 Expo weer plaats. Dit is alweer de vierde keer dat ik de confententie bezoek. De eerste keer was erg gaaf - het was een van de evenementen waar ik in Nederland van gehoord het en dat maakte het spannend om er zelf heen te gaan. Vier jaar verder is die spanning er inmiddels af (zie posts van 2008 en 2009). Wie mijn blog een beetje bijhoudt, weet dat ik naar heel wat beurzen en congressen ga. Het hoort erbij hier in de VS. Het is een gelegenheid om een hele sector bij elkaar te brengen, want voor een grote beurs komen de bezoekers van alle delen van Amerika.

Ik weet nog toen ik hier net woonde en mijn collega's hoorde klagen over 'weer een beurs'. Dat begin ik zo langzaam te begrijpen, vooral als je boot een beurs of conferentie moet reizen. Wat ook meespeelt is dat de wereld meestal niet zo snel veranderd en dat de beurs van dit jaar erg op die van het vorige jaar lijkt. Dat is met Web 2.0 ook aan de hand... weinig nieuws onder de zon.

Ik heb daarom wat minder tijd bij Web 2.0 Expo doorgebracht en de meeste tijd dat ik er was heb ik gestoken in netwerken. Oude bekenden zien en nieuwe contacten leggen. De Expo heeft een grote ruimte met tafels waar je kunt werken. Er is stroom en Wi-Fi, dus je kunt er een hoop gedaan krijgen.

's Avonds waren er natuurlijk weer feestjes. Terwijl aan de ene kant zo'n beurs een stuk voorspelbaarder (en saaier) geworden is, betekent de herhaling ook dat er steeds meet bekenden gezichten op zo'n evenementen zijn en dat maakt dan weer leuk. Hieronder wat foto's van het feestje van Technologizer, een van de grotere technologie-blogs.

Met Dale, Laura, Tami and Marcy

Foto's onder andere van (cc) Ken Yeung - www.thelettertwo.com

Queen's Day

Ik heb mijn Nederlanderschap weer hoog gehouden deze Koninginnedag. Eerst naar een borrel op het Nederlands consulaat, waar ik voor het eerst een bitterbal op Amerikaanse bodem at en het volkslied meezong. De consul las een brief van goeveneur Schwarzenegger voor waarin hij ons feliciteerde. Ook liet hij ons weten dat de burgermeester van San Francisco 30 april uitgeroepen heeft tot 'Dutch Heritage Day', oftwel een dag voor iedereen van Nederlandse afkomst. De Ieren hebben Saint Patrick's Day, waarop heel Amerika groen draagt en feestviert... Misschien dat over een paar jaar heel Amerika oranje draagt op Koninginnedag.

Na de formele borrel, ging ik naar de Supperclub, waar een 'Queen's Day' feest gegeven werd. We waren met z'n zessen en de enige andere Nederlander was Joris. De andere vier (Jane, Teresa, Julie-Ann en Heather) hadden nog nooit eerder van Koninginnedag gehoord, maar ze vonden het allemaal erg leuk.

Bijna iedereen had oranje aan en de Supperclub was ook oranje versierd. Ze hadden er een oranje kruidenbitter uit Nederland, maar bedoeld voor de Amerikaanse markt, met de naam Harlem. Smaakte goed. Er werd zelfs André Hazes en Acda en de Munnik gedraaid.

Verder gaf de Supperclub een eigen invulling aan het concept queen's day. Voor wie het niet weet: queen betekent in het Engels ook travestiet en daar liepen er verschillende van rond. De meeste gedroegen zich vorstelijk en hadden oranje haar. Er was ook een queen die verkleed was als melkmeisje en na de tweede gang kwam er ook een koe ter tonele - geen echte, maar iemand in een koeienpak met een rubber handschoen vol water als uier. De koe wilde een vrijwilliger uit het publiek en mijn aardige vrienden bleven op mij wijzen, waardoor ik een minuutje later met de koe stond te dansen voor alle gasten. Fijne vrienden heb ik!

Illegalen

De staten van Amerika hebben hun eigen wetten. Zolang de staatswetten niet tegen de federale grondwet ingaan, mogen de staten de regels verruimen en vernauwen. Er zijn grote verschillen van tussen de staten.

Zo heeft de goeveneur van Arizona afgelopen week haar handtekening onder een nieuwe wet gezet die het mogelijk maakt voor de politie en andere autoriteiten om vermoedelijke illegalen om hun papieren te vragen. Er is hevig tegen gedemonstreerd, maar dat heeft niet mogen baten.

De tegenstanders vragen zich af hoe je kunt zien of iemand illegaal is op basis waavan die persoon om zijn of haar papieren gevraagd kan worden. Ze zeggen dat het raciscme in de hand werkt en refereren aan Nazi-Duitsland. De illegalen waarover Arizona zich zorgen maakt zijn Mexicanen en andere midden-Amerikanen - die groep wordt hier Hispanics genoemd. Door de wet voelen alle Hispanics die legaal in de VS wonen en Amerikanen van Midden-Amerikaanse afkomst zich een stuk minder prettig is Arizona.

Obama heeft zich ook negatief over de wet uitgelaten, maar de goeveneur van Arizona werpt tegen dat de nationale overheid veranwoordelijk is voor het bewaken van de grens met Mexico. Die grens is zou lang en gaat door de woestijn, waardoor er heel wat onbewaakte momenten zijn waarin je 'm kunt oversteken.

Ondertussen heeft de burgermeester van San Francisco besloten dat er niemand die voor de gemeente werkt naar Arizona mag voor werkbezoek. Andere organisaties hebben ook al boycots aangekondigd en in verschillende andere steden zijn er nu ook demonstraties. De eerste rechtzaken tegen de wet worden ook al aangespannen. Hier is het laatste woord nog niet over gezegd.

Herinnering

Als je hier een arts, ziekenhuis of kliniek belt, krijg je nooit direct een persoon aan de lijn. Je moet je meestal door keuzemenu's worstelen om iemand te spreken te krijgen. Maar voordat je hoort op welke nummer je moet drukken, krijg je standaard te horen dat als je voor een noodgeval belt, je moet ophangen en 911 moet kiezen. Het zou me niet verbazen als het wettelijk verplicht is bellers hieraan te herinneren.

Overigens krijg je wee dagen voor de afspraak altijd een telefoontje om je eraan te herinneren. Heel handig. De kapper doet het ook.

Oesters

Er zit ontelbaar veel voordelen aan het wonen in San Francisco. Een daarvan is dat je op een paar uur in een totaal andere omgeving kunt zijn - aan zee, in een wijngebeid, in de bergen. Afgelopen zondag maakte ik daar weer eens gebruik van. Met een hele groep gingen we naar de Hog Island Oyster Company, anderhalf uur ten noorden van San Francisco.

Je rijdt over de Golden Gate brug en net voorbij Point Reyes ligt de oesterkwekerij. Je kunt er verse oesters kopen en ze hebben er ook een aantal picknick-tafels staan met barbecues erbij. Melissa en Christy wisten dit en hadden een heel stel vrienden opgetrommeld.

Tegen half een kwamen er er aan. Via Facebook hadden we gecoordineerd wat iedereen mee zou brengen, dus er was volop te eten en te drinken. De oesters kochten we per twee dozijn op ijs - we hebben er waarschijnlijk meer dan honderd met z'n allen versnaperd. We moesten ze zelf opmaken met bijgeleverde messen. Het was een van de mooiste dagen van het jaar tot nu toe... een perfecte dag voor oesters, champagne en vrienden in de zon.

Ons uitzicht

Met Darlene

Tea Party

Er heerst onvrede in Amerika. Met name onder conservatieven. Dit werd voor het eerst duidelijk toen een jaartje geleden de discussies over een nieuwe zorgwet begonnen en er emotioneel geprotesteerd werd tegen de hervormingsvoorstellen. Maar het speelde al langer.

De onvrede komt voort uit het idee dat de overheid (met name het congres en Obama) zich niet op de juiste prioriteiten richt en zich met veel te veel zaken bemoeit. Deze groep vind dat de kernwaarden van Amerika aangetast worden door het huidige beleid. Ze houden niet van overheidsbemoeienis en bekritiseren de economische stimulus, de financiele hulp aan de grote banken en de zorgwet. Ze vinden Obama socialistisch en niet kerkelijk genoeg.

De beweging groeit en noemt zich de Tea Party, een verwijzing naar de Boston Tea Party, het begin van de onafhankelijkheidsstrijd van Amerika tegen het Verenigd Koninkrijk. Giseren werd bekend dat 18 procent van de Amerikanen de Tea Party steunen. De bijeenkomsten van de Tea Party komen spontaan van de grond, vaak georganiseerd door bezorgde burgers. De Tea Party is geen politieke partij, maar conservatieve Rupbikeinen proberen wel mee te liften op de popularitiet van de beweging. Vooral Sarah Palin doet het goed bij de Tea party-ers.

Vandaag staat bekend als 'tax day' in Amerika. Op 15 april moet iedereen zijn belastingformulier hebben ingediend. Zoals je wellicht al verwacht had, is de Tea Party beweging voor belastingverlaging en grijpt deze dag aan voor demonstraties. In het hele land zijn er bijeenkomsten. Gisteren was een grote bijeenkomst in Boston, waar Sarah Palin uitspraken deed als 'hoe minder regering, hoe beter'.

Chirp

Ik schrijf dit vanaf Chirp, de eerste bijkomst voor Twitter-ontwikkelaars, die gisteren en vandaag plaatsvindt. Het zal vast niemand in Nederland ontgaan zijn dat Twitter een van de snelstgroeiende internetbedrijven is. En inmiddels zijn er tienduizenden bedrijven die software hebben ontwikkelt rondom Twitter: het Twitter-ecosysteem zoals dat hier genoemd wordt.

Zo'n duizend daarvan komen nu samen in San Francisco. Ellerdale is een van die bedrijven, en daarom ben ik nu bij Chirp. Gisteren heb ik de dag doorgebracht in de Palace of Fine Arts waar alle Twitter hot-shots vertelden over de stand van zaken en de toekomstplannen van het bedrijf. Een van de hoogtepunten was toen gastspreker Will.I.Am (van de Black Eyed Peas) op het podium verscheen om het over de impact van Twitter en technologie op de muzieindustrie te hebben.

Om zes uur verhuisde het spektakel naar een loods in Fort Mason, een eindje verderop, waar deel twee van de 'developer conference' begon: Hack Day. Het werd hier allemaal een stukje technischer. Na een aantal 'elevator pitches' waarin bedrijven zich in vijf minuten presenteerden, gingen we over het PowerPoint-karaoke. Daarbij geef je een presentatie op basis van slides die je niet eerder gezien hebt.Tegen tienen verliet ik de loods, maar honderden ontwikkelaars bleven nog om de hele nacht door te gaan en deel te nemen in een wedstrijd om in 24 uur een nieuwe app voor Twitter te maken. Aan het einde van de dag zullen we horen wie er gewonnen heeft.

Aan de vooravond van Chirp, gaven wij samen met een aantal andere bedrijven uit het Twitter-ecosysteem een feest georganiseerd. Op dezelfde dag publiceerde VentureBeat ook een artikel over Ellerdale... dus beginnen al wat bekender te worden. Na ons eigen feest, ging ik met onze CEO naar een tweede feest. Dat feest was georganiseerd door een van de bekendste 'angel investors' van Silicon Valley, Ron Conway.Een angel investor investeerd in een vroeg stadium van een bedrijf, meestal 50.000 of 100.000 dollar, voordat venture capital investeeders er miljoenen insteken. Ron staat erom bekend dat hij in een groot aantal bedrijven investeerd, waaronder Twitter en Ellerdale.

Tijdens ons feest

Ron Conway brengt een toast up op de oprichters van Twitter (naast hem) en alle Twiter -ontwikkelaars

Chirp in The Palace of Fine Arts
Hack Day in een loods in Fort Mason

Consulaat

Vandaag had ik een afspraak met Peter Laanen van het Netherlands Business Support Office, een orgnaisatie zie onder het Ministerie van Buitenlandse Zaken valt en Nederlandse bedrijven helpt die in Claifornië zaken willen doen.

We zouden eigenlijk gaan lunchen, maar daar kwam iets tussen, zoals je op zijn blog kunt lezen. We wilden gewoon even bijpraten nu ik een nieuwe baan heb, en dat deden we op zijn kantoor. Zijn kantoor is gevestigd in het nieuwe Nederlandse consulaat, dat onlangs van Los Angeles naar San Francisco verhuisd is. Het is gehuisvest op de 30ste verdieping van een van de wolkenkrabbers in het centrum. Je komt binnen in een lobby met volop ramen, waardoor je niet anders dan onder de indruk kunt zijn van het uitzicht.

Het hele kantoor is ingericht met Nederlands design meubilair, waardoor het hele kantoor heel anders aanvoelt dan andere kantoren hier. Met name lichter en minimalistischer. Veel glas en geen cubicles. Vooral de keuken voelde heel Nederlands aan. Strakke, glimmende keukenkastjes met kleine, smaakvole handgreepjes zie je hier niet vaak. Amerikaanse keukens zijn vaak klassieker en zelfs de meer moderne keukens zijn meestal van hout en zijn minder strak. Ik kan er niet precies uitleggen, maar het voelde anders. Ik heb wat foto's met mijn iPhone gemaakt - misschien zie je wat ik bedoel...

Mimosa's

Op paas-zondag had ik een aantal mensen uitgenodigd voor een brunch. Het idee werd het weekend ervoor geboren - ik stelde het aan een paar vriendinnen voor en die waren er wel voor in. Ik stuurde een mailtje aan nog een paar mensen, en zo waren we met veertienen op zondag. Gelukkig hoef je hier in de VS niet alles zelf te regelen. Ik liet in mijn mailtje weten dat ik voor eieren, brood, koffie en thee zou zorgen en deed een oproep aan de anderen om iets te eten of te drinken mee te brengen.

Iederen bracht wat mee, waardoor we een rijk gevulde tafel hadden met eieren, scones, fruit, kaas, aardappelen... en mimosa's! Een brunch in Amerika kan niet zonder mimosa's: champagne met jus d'orange. Er werd zelf zoveel champagne meegebracht dat ik nu nog drie flessen in de koelkast heb liggen.

Tegen zessen gingen de laatsten naar huis - kortom, het was weer erg gezellig. Helaas moest ik maandag weer gewoon werken. We kennen hier geen Tweede Paasdag.

Black Eyed Peas

Gisteren ben ik hier voor het eerst naar een stadiumconcert geweest. De Black Eyed Peas speelden in de HP Pavillion, in de volksmond de 'Shark Tank' genoemd want het is de thuisbasis van ijshockey team de San Jose Sharks.

Er waren twee voorprogramma's: LMFAO en Ludacris. Geen idee of ze bekend zijn in Nederland, maar hier hoor je ze regelmatig op de radio.. tenminste, als je naar dance- of hiphop-stations luistert.

Wij zaten helemaal bovenin op de laatste rij (zie ons uitzicht op de foto rechts). Dat mocht de pret niet drukken. We waren met z'm achten en gingen met ons allen uit ons dak... samen met de andere 20,000 fans die in het stadium waren.

Het concert was voor iedereen toegankelijk, ook voor minderjarigen, waardoor de Peas hun eigen lyrics censureerden. In plaats van shit, zongen ze sssht. Kijk maar op de video die ik op YouTube vond van het concert dat wij bijwoonden:

Zorgwet

Na meer dan een jaar debateren was het vorige week zover: Amerika heeft een nieuwe zorgwet. Dit historische gebeuren zal ook in Nederland niemand ontgaan zijn.

De discussies over de wet werden steeds heviger naarmate de stemming dichterbij kwam. Een tijdje geleden schreef ik al dat het moeilijk zou worden omdat de Democraten hun supermeerderheid van 60 procent waren kwijtgeraakt, waardoor de Republikeinen met de filibuster-regel elk initiatief tegen zouden kunnen houden.

Maar de Democraten vonden daar een oplossing voor. In de Senaat was immers al voor een nieuwe gezondheidszorgwet gestemd, terwijl het Huis van Afgevaardigden was nog aan het debateren over hun wetsvoorstel. Het is blijkbaar niet ongebruikelijk deze twee onderdelen van het Congress ieder een eigen wetsvoorstel in stemming brengen en dat na de stemmingen er een derde wetsvoorstel geschreven wordt op basis van die twee, waar beide kamers opnieuw over moeten stemmen.

In dit geval zou die laatste stemming stuk zijn gelopen in de senaat. Dus in plaats daarvan ging het Huis van Afgevaardigden stemmen over het voorstel dat al in de Senaat was aangenomen, met daarboven op een aantal wijzigingen. Daarmee voorkwamen de Democraten de tweede stemming in de Senaat; de senatoren zouden zijn alleen nog de wijzigingen moeten goedkeuren. Daarvoor is een gewone meerderheid voldoende. Dit proces heet 'reconcilation'.

Natuurlijk waren de Republikeinen daar fel op tegen. Ze positioneerde het als een manier om wetgeving erdoor te rammen tegen de wil van de Amerikaanse burger. De wet uit de Senaat zou aan alle kanten rammelen en het zou beter zijn om opnieuw te beginnen. Obama liet zich daardoor niet afleiden en wist dat het nu of nooit was - van uitstel zou afstel komen.

Tegenstanders gooiden echt alles in de strijd om te voorkomen dat de wet werd aangenomen. Naast het bestempelen van het proces als anti-democratisch en tegen de wil van Amerikanen, richtten de tegenstandigers zich met name op twee onderdelen in de wet.

Er was een groep die vond dat de wet ruimte open liet voor het meebetalen door de overheid aan abortussen. In een land met heel wat staten waarin abortus illegaal is, kon je erop wachten dat dat als tegenargument aangevoerd zou worden. Het voert te ver om alle details uit te leggen, maar de tegenstanders hadden ongelijk; het voorstel was juist zo geschreven dat er geen overheidsgeld naar abortussen zou gaan. Alleen, dat lijkt in de Amerikaanse media niet uit te maken. Als er maar genoeg mensen (waaronder politici en commentatoren) zijn die het zeggen, wordt het vanzelf realiteit.

Obama reageerde wijselijk door te zeggen dat het debat over gezondheidszorg-hervorming niet het forum was om de arbortuswet te veranderen. Maar hij kreeg een beslissend aantal bezorgden pas om nadat hij beloofde een presentitieel decreet te tekenen, waarin bij nogmaals aangaf dat er geen overheidsgeld naar arbortussen zal gaan.

Een ander veel aangevoerd argument was dat de overheid zich niet moet inmengen met dit soort zaken. De overheid is bureaucratisch en inefficient en die moet je zo klein mogelijk houden. En de overheid moet vooral niets verplicht stellen, zaker niet de aanschaf van een commercieel goed als verzekering. Heel veel Amerikanen geloven heilig in die proncipes en dat wisten de Republikeinen in hun voordeel te gebruiken. Ze zetten het zelfs zo dik aan dat ze Obama's beleid socialistisch noemen - een van de grootste angstbeelden van Amerikanen.

Natuurlijk hoor je ook tegengeluiden van mensen, waaronder de populaire Jon Stewart, die erop wijzen dat regelgeving nog niet zo slecht is en dat Amerika er beter op geworden is toen kinderarbeid en lood in verf werden afgeschaft.

Hoe dan ook, veel Democraten die voor de hervorming van de gezondheidszorg hebben gestemd, hebben steun van Obama toegezegd gekregen voor de komende congresverkiezingen in november. Kortom: Obama heeft werkelijk alles in de strijd gegooid... gelukkig was het niet voor niets!