Groente en fruit

Op weg naar huis ging ik langs de supermarkt om inkopen te doen voor morgenavond. Mijn team komt dan bij ons thuis eten.
De groente- en fruitafdeling in een Amerikaanse supermarkt ziet er een beetje anders uit dan in Nederland. De meeste groeten liggen gekoeld en worden regelmatig met water besproeid. De sproeiers, hier misters genoemd, verspreiden heel fijne waterdruppeltjes. Als ze afgaan hoor je het geluid van donder ter waarschuwing.

Zoals je op de foto's ziet, is alle netjes uitgestald en opgestapeld. Het ziet er mooi uit, maar het is ook iets lastiger om de mooiste appel er tussenuit te pikken...

Lake Tahoe

In al die jaren dat we in Californië komen, waren we nog nooit in Lake Tahoe geweest. Lake Tahoe is vooral bekend als skigebied, maar ook in de zomer valt er volop op en rond het meer te beleven. Vrijdagavond vertrokken iets over achten, waardoor we rond middernacht op de camping aankwamen. Onderweg was het druk, vooral het eerste stukken tussen San Francisco en Sacramento. Ondanks de 140 kilometer tussen deze twee steden, zijn er heel wat mensen die in Sacramento wonen en in San Francisco of zelfs Silicon Valley werken. Rond half elf waren we de hoofdstad van Californië voorbij en was het inmiddels 100 graden (38 in Celcius)!

We waren dit weekend met z'n zevenen: Joris (NL), Matthijs (NL), Saskia (D), Belinda (Australië) en Angela (Nieuw Zeeland) - erg gezellig. We hadden een kampeerplek waar we gemakkerlijk vier tenten kwijt konden en dan hadden nog steeds enorm veel ruimte over. Er waren twee picknicktafels, een plek voor een kampvuur met gril en een 'bear box'. In dit gebied heb je beren en die komen op eten af. Etenswaren, maar ook cosmetica, mag je daarom niet in je tent of auto bewaren, maar moet je in zo'n bear box (links) doen.

Het was het het perfecte kampeerweekend. 's Ochtends uitgeslapen en rustig ontbeten - iedereen had van alles meegenomen en alles werd gedeeld - daarna twee uur gehiked naar een meertje vol met waterlelies en vervolgens naar het strand. Terug bij de tent werd de wijn opgetrokken en kwamen de hapjes voor de dag.

Joris stak het kampvuur aan en Cindy maakte alvast de uiteinden van een paar stokken scherp voor het toetje: S'mores. Dat zijn warme marshmellows met een stuk chocolade tussen twee Graham crackers (droge koekjes). Als 'hoofdgereacht' hadden we hotdogs, mais en kip.

Mathijs had luidsprekers meegebracht en er waren vier MP3-spelers, waardoor we de hele avond muziek hadden. Rond het vuur waren John Denver en Elvis Presley onze favorieten... Op Jail House Rock konden we niet meer stil blijven zitten!

Nadat we vanochtend onze tenten hadden afgebroken, reden we naar de zuikant van Lake Tahoe. Even eruit om het uitzicht op Emerald Bay te bewonderen en vervolgens weer naar een standje. Het water van het meer is heerlijk om in te zwemmen: superhelder en niet te koud, ondanks dat het smeltwater is. Lake Tahoe is op bijna tweeduizend meter hoogte dus de zon is een stuk feller. Factor 30 heeft niet voldoende geholpen want ik ben verbrand. Tegen vijf uur reden we weer naar huis - rond zeven uur waren we bij Sacramento waar het toen 45 graden Celcius was.... Wij hebben er weer een minivakantie opzitten.

Weer weg

Uit werk snel naar huis om een tas te pakken en om te kleden. Cindy had vroeger vrij en kon alvast boodschappen doen en kampeerspullen klaarzetten. We vertrekken zo naar Lake Tahoe voor twee nachtjes... na het weekend meer hierover.

Miljoenen

Geluncht met de PR manager en CEO van een mijn klanten, een start-up, en onze GM bij Lion and Compass. Volgens Bob werden hier in de dotcom-tijd veel belangrijke deals gesloten. Waarschijnlijk zijn er afspraken voor miljoenen gemaakt aan de tafel waaraan wij aten... Ik kon wel merken dat het voor mijn tafelgenoten iets nostalgisch had. Het was er aardig druk vandaag, dus wie weet wat zich allemaal afspeelde terwijl wij onze salades aten. (Het is inmiddels volledig geaccepteerd dat een Amerikaanse man een salade eet... althans in de Bay Area.)

Europa

Het is Meg's laatste nacht bij ons en we zijn net heerlijk uit eten geweest bij Range, en ook de wijn was super... Eigenlijk moet ik al in bed liggen, want morgen heb ik een drukke dag met belangrijke afspraken, maar ik wil toch nog even bloggen.

Vanmiddag had ik namelijk een lunch met een contactpersoon van A&R's grotere klanten (A&R is het PR bureau dat Edelman heeft overgenomen). Deze klant is verantwoordlijke voor de introductie van een nieuw product in Europa en weet nog weinig van verschillen tussen PR in de VS en Europa. Een van mijn nieuwe collega's had gevraagd of ik eens met hem wilde lunchen om in informele sfeer wat kennis uit te wisselen.

Nu ik hier acht maanden ben is mijn lijst van verschillen tussen de twee continenten van aardige lengte en door de specifieke vragen van de klant, werd ie alleen maar langer.

Het eerste wat ik vertel als iemand me vraagt over PR in Europa, is dat Europa niet bestaat. In mijn opinie, moeten Amerikanen eerst af van het idee dat Europa vergelijkbaar is met Amerika. Ik leg uit dat Europa uit verschillende landen bestaat, ieder een eigen markt, met eigen taal, cultuur en medialandschap. Dat is al een enorme eye-opener.

Een ander moment waarop de monden openvallen is als ik vertel dat we in Europa nauwelijke 'news wires' gebruiken voor de verspreiding van persberichten. Daar kunnen Amerikanen zich niets bij voorstellen. Dus ik leg dan uit dat PR bureaus die taak vervullen... dan bergrijpen ze het enigszins maar vinden die manier van doen nog steeds vreemd.

Andere vragen die ik kreeg waren bijvoorbeeld of het gebruikelijk is om een journalist een NDA, een geheimhoudingsverklaring, te late tekenen en om met embargo's te werken. Het is hier namelijk bijna standaard procedure om zo'n beetje de hele pers van groot nieuws in te lichten en het daarna pas openbaar te maken.

Een van de andere verschillen die mij opvallen is dat Amerikanen veel meer in vorm denken, en Europeanen in inhoud. Een van de vragen van onze klant was dan ook of een Europese persbijeenkomst werkt. Mijn uitleg is dan dathet afhangt van wat je aan te kondigen hebt, maar het lijkt wel alsof er normaal zo helemaal niet over nagedacht wordt. Hij legde uit dat hij van zijn PR bureau een voorstel had gehad voor een paneldiscussie ter introductie van een nieuw product. Ik zat instemmend te knikken, maar voor hem was het ongebruikelijk om derden bij een priductintroductie te betrekken.

Er waren nog veel meer van dat soort voorbeelden, waar ik over het algmeeen goed uitleg over kon geven. Ik merkte dat ik in de afgelopen acht maanden veel beter begrip heb gekregn van hoe PR hier werkt en dat daarnaan anders vergeleken met Nederland en Europa. Het was een leuke ervaring!

Chris Isaak

Bob, de general manager van ons kantoor, had het hele management team uitgenodigd voor een optreden van Chris Isaak. Weer een concert in Mountain Winery, maar deze keer hadden we plaatsen in een van de twee VIP boxen en was er een diner vooraf op het teras met geweldig uitzicht over de vallei. Meteen een goede manier om mijn nieuwe collega's te leren kennen.

AP Style

De eerste dag na een vakantie is een kwestie van mail checken. Ik heb niet precies geteld, maar ik schat dat ik minimaal 1000 nieuwe emails had, waar ik me langzaam maar zeker doorheen worstel. Verder een paar meetings met mijn teams en met nieuwe collega's.

Een van hen gaf uitleg over haar werk: zij is de schrijfcoach hier. Iedereen kan bij haar terecht voor hulp bij het schrijven van persberichten, brochures, speeches, plannen en allerlei andere teksten. Haar aanwijzigingen kunnen gaan over zaken als opbouw, invalshoek, creativiteit, grammatica en spelling. Hier gebruikt iedereen AP Style, het stijlboek van Associated Press is tot standaard in de PR en journalistiek in de VS verheven. Je kunt er vanalles in vinden over de Engelse taal. Het wordt voornamelijk geraadpleegd voor dingen als interpunctie en grammatica, maar het is ook een handig naslagwerk als je niet precies weet of je iemand's titel met hoofdletters schrijft, of je nummers voluit schrijft of met cijfer of hoe met afkortingen om te gaan. AP Stylebook geeft het antwoord.

Dezelfde collega vertelde ook dat ze een dag in de week les geeft op een basisschool. Afgelopen jaar hielp ze in een derde klas. Een van de lessen die ze daar gaf was 'test taking strategy'. Ook de monden van mijn Amerikaanse collega's vallen open als ze horen dat acht- en negenjarigen daarop getraind worden, maar vervolgens hoor je ook verhalen uit hun jeugd over hoe sommigen nerveus waren voor een proefwerk.

Gered

Op onze laatste dag van de vakantie reden we naar Muir Woods, iets ten noorden van San Francisco, om te gaan hiken. We vonden een mooie route die naar het strand van Stinson Beach zou leiden - 4,5 mijl op en neer, prima te doen in een middag.

Na twee uur lopen kregen we argwaan, die bevestigd werd bij de bordjes onderweg... en toen we aan het einde van de route aankwamen, zagen we dat we vijf mijl gelopen hadden en dus ook weer vijf mijl terug moesten lopen om weer bij de auto te komen. Er was wel een bus die af en toe reed, die ons dichter in de buurt van de auto zou kunnen brengen, maar daarop zouden we nog twee uur moeten wachten. We besloten dus te gaan lopen. Na een snelle hap van de snackbar (hamburgers, hotdogs en sandwiches) en het inslaan van water en snoepgoed, begonnen we aan de terugweg.


Na een half uur kregen we het gevoel dat het misschien te ambiteus was geweest. Net toen we de kaart nog een keer bestudeerden om te zien of er toch geen alternatief was, kwam er een stel langs dat vroeg of we misschien een lift wilden. Ongelofelijke timing! Een half uur later waren we bij de auto. We weten niet eens hoe ze heten, alleen dat ze ontzettend aardig waren. Onze reddende engels! Zonder hen waren we uitgeput en koud in het donker aangekomen.

Mist

Megan moest vandaag naar een bruiloft en wij hadden een dag voor allerlei boodschappen en klussen in huis. Ik had een afspraak bij de kapper om twaalf uur. Inmiddels heb ik al vier mensen naar Jubilee verwezen... blijkbaar valt het op dat mijn haar goed geknipt is, want mensen vragen mij steeds of ik een goede kapper weet. We gingen ook even langs REI om slaapzakken te ruilen die we er een paar maanden geleden gekocht hadden. We hadden het bonnetje niet meer, maar via onze klantenkaart kon de aankoop in de computer gevonden worden en was het geen probleem om andere uit te zoeken. REI heeft de regel dat je altijd mag ruilen als je niet tevreden bent en wij hadden liggen kleumen bij vijf graden boven nul, terwijl de slaapzakken je tot minus negen graden warm beloven te houden.

De klantenkaart van REI is eigenlijk een lidmaatschapskaart van de cooperatie. Er zijn wel meer zaken hier die zo gerund worden, vaak in de alternatieve hoek. Zo'n organisatie houdt een beetje het midden tussen commercie en non-profit. De winkel is nog steeds op winst uit, maar die wordt met alle leden gedeeld. Wij krijgen aan het einde van het jaar dus ook een deel van de winst.

Vanavond hebben we onze nieuwe barbeque gebruikt. Moet Cindy eens zien... spiesjes, gepofte aardappels, kip... ziet er dat niet professioneel uit!?

Gisteren scheen de zon toen we bij ons huis wegreden, maar hoe verder we richting kust kwamen, hoe bewolkter het werd. Dat is de typische 'fog'van San Francisco. Je ziet de laaghangende bewoling binnenwaaien en omdat de stad heuvelachtig is, is het op veel plaatsen mistig.

Bij Land's End, waar we heen waren gegaan om te gaan wandelen, was er weinig te zien van het geweldige uitzicht op de baai. Als je goed keek kon je net de pilaren van de Golden Gate Bridge zien. Het was desondanks tof om even uit te waaien aan zee, maar na een paar uur besloten we naar Sausalito te rijden. Twintig minuten later zaten we in de zon. Het verbaast me nog steeds hoe het weer hier zo kan verschillen op kleine afstanden.

North Beach

Met Meg gingen we naar North Beach, ook wel bekend als Little Italy. Het barst er van de Italiaanse restaurants, allemaal even autenthiek. Na een heerlijke lunch hebben we een van de wandelingen uit onze gids gevolgd. De route bracht ons langs geweldige uitzichten en verborgen straatjes.

Op weg naar huis kwamen we langs een demonstratie, of eigenlijk twee demonstraties: aan de ene kant van de straat stonden mensen met Israelische en Amerikaanse vlaggen en aan de andere kant van de straat stonden mensen met Paletstijnse en vredesvlaggen. De politie stond ertussen om de boel onder controle te houden. Het zag er grimmig uit.

Santa Cruz

Al jaren komen we tijdens de tweede week van juli in Santa Cruz, waar Cindy's familie een huis aan zee heeft. Dit jaar hoefden we niet te vliegen, maar konden we erheen rijden!

Het huis is al lang in de familie en was oorspronkeijk van Cindy's oma en tante, en omdat geen beide nog in leven zijn is het nu van vele familieleden. Het huis staat op de rotsen direct aan zee en je ziet er regelmatig dolfijnen, zee-otters en pelikanen voorbij komen. Het huis zelf ziet eruit alsof er sinds de jaren zestig niets veranderd is aan het interieur. De eerste keer dat ik er binnen stapte, deed het me denken aan 'Happy Days'...

We waren er met Cindy's ouders, broer, zus, neefjes en familievrienden. Een vol huis en erg gezellig. We zijn al zo vaak in Santa Cruz dat er niets meer is dat we per se willen zien of doen. Het was een kwestie van 'go with the flow': een paar uurtjes naar het strand even de stad in om rond te kijken in de surf shops en antiekwinkels en samen een wijntje drinken.

Santa Cruz, en het naastgelegen Capitola, zijn surfplaatsjes en dat is te merken aan de relaxte sfeer. Er zijn hier geen strantpaviljoens zoals in Nederland, maar in Capitola zijn er wel een aantal restaurants aan het strand waar de Margarita's populair zijn en je heerlijk buiten kunt zitten. Het viel me dit jaar op dat veel jongens langer haar hebben, ze zien eruit als Bjorn Borg in de jaren zeventig.

Op het strand zie je hier groepen kinderen in blauwe en rode zwemkleding. Zij zijn op kamp: junior lifeguard camp. Ze doen allerlei oefeningen en spellen op het strand en in de zee. Baywatch in de dop, zeg maar. In een surfshop zagen een heel rek met alleen maar rode en blauwe zwembroeken, bikini's en boardshorts, allemaa van O'Neill, een merk dat komt uit Santa Cruz.

Typisch Amerikaans vind ik de 'salt water taffy'. Het is snoepgoed in allerlei kleuren en smaken dat heel zoet is. Het is taai spul en het wordt vaak terplekke op de ouderwetse manier gemaakt. Het heeft iets nostalgisch want het is snoep dat stamt uit grootmoeders tijd.

Amerikanen houden van nostalgie... dat zie je ook aan de vele antiek- en curiosawinkeltjes en rommelmarkten die vooral op dit soort plekken ziet: kleinere plaatsjes waar veel toeristen zijn. Lang niet alles zouden we in Europa waarschijnlijk niet als antiek bestempelen, want veel dingen zijn misschien maar twintig of dertig jaat oud; dingen die mensen zich uit hun kindertijd herinneren. Maar er zijn er ook wel stukken die uit de pionierstijd komen of van de oostkust. Wij gingen een dagje naar Moss Landing, een heel klein plaatsje dat nog helemaal niet toeristisch is, al staat het bekend om de antiekzaakjes.

En dan is er de Boardwalk in Santa Cruz, een permanente kermis aan het strand. Die in Santa Cruz is uitgegroeid tot een van de grootste en bekendste in het land en staat al lang net meer op planken. Elk jaar gaan we er aan het einde van de dag een keer naartoe. Cindy's neefjes vinden het geweldig. Er zijn achtbanen (een hele oude van hout), botsauto's (waarmee slechts in een recht rijden om frontale botsingen te vermijden) en de meest moderne misselijkmakende attracties waarbij de lucht ingeschoten wordt en vervolgens met in vrije val weer naar beneden gaa. Er zijn spelletjes-arcades en er is natuurlijk veel te eten te koop, alles even ongezond, maar dat hoort erbij: suikerspinnen, ijs, hamburgers, knoflookfriet, salt water taffy, pizza en corndogs. Een corndog is een hotdog op een stokje gefrituurd in een maisdeeglaag.

Inmiddels zijn we weer thuis en hebben we Megan van het vliegveld gehaald. De rest van de week zijn we toeristen in eigen stad.

Familiereunie

Zaterdag gingen we eerst naar de familiereunie van Cindy's moeders familie die jaarlijks bij haar tante in San Jose gehouden wordt. Stambomen en oude foto's worden dan uitgestald voor de vele (verre) neven en nichten die dan komen. Ik heb het idee dat Amerikanen veel meer dan Nederanders geinteresserd zijn in hun afkomst. Geneologie is hier erg populair.

Elk jaar tijdens de reunie krijg ik het gevoel dat ik het 'echte' Amerika zie. Hier in San Francisco zijn we in een grote stad waar het leven niet zoveel verschilt van dat in Amsterdam of andere Europese stad. Maar op de reunie komen de familieleden overal vandaan, waaronder 'the middle of nowhere', want een aantal van hen zijn rangers en cowboys.

Er is elk jaar brengt Tom, een aangetrouwde neef, enorme steaks en een gigantische barbeque mee. En er is een ander familielid dat genoeg mais voor iedereen meebrengt. Amerikaanser wordt het niet in mijn ogen...

Vakantie!

We zijn gepakt en gezakt en vertekken zo naar Santa Cruz voor een paar dagen vakantie. Raar idee dat we daar nu naartoe kunnen rijden, in plaats van vliegen. Ik heb een week vrij, maar ga dinsdag toch even naar kantoor.

Zo meteen gaan we eerste naar de jaarlijkse familiereunie bij Cindy's tante. Ik weet niet wanneer, maar ik zal er zeker over bloggen.

Verhuizing

Tegen vier uur reed ik met gemengde gevoelens bij kantoor weg. Vandaag was de laatste dag dat ik in Mountain View gewerkt heb; vanaf maandag is mijn werkplek in San Mateo. Mijn reisafstand wordt een stuk korter - het gaat me minimaal een uur per dag schelen. Het nieuwe kantoor is ook een stuk mooier, maar na bijna acht maanden was ik aan al die dingen gewend geraakt en nu moet ik weer aan een nieuwe situatie wennen.

De afgelopen twee weken staan er oranje kratten en containers bij ons op kantoor. Een moderne bedrijfsverhuizing wordt hier niet meer met kartonnen dozen gedaan, maar met herbruikbaar materiaal. De organisatie verliep tot nu toe vlekkeloos. Iedereen heeft geholpen met spullen inpakken en weggooien.

Vanaf twee uur hadden we geen internet- en netwerkverbinding meer en daardoor ook geen telefoon. De meeste mensen gingen naar huis om daar te werken. Ik ook, na nog een laatste bespreking.

Korte week

Je zou denken dat in een korte week na de Fourth of July het rustig zou zijn op het werk, maar niet bij ons. Dit komt mede omdat we morgen verhuizen met kantoor, maar ook bij klanten gaan dingen gewoon door, omdank dat er wel meer mensen dan normaal gesproken op vakantie zijn. Bij mij komt daarbij dat ik volgende week vakantie heb en daarvoor een paar dingen af moet hebben.

Ondanks de drukte waren we gisteren weer bij een concert in de Mountain Winery - deze keer van de Indigo Girls. Vanavond zijn we even bij de opening van een tentoonstelling van een vriendin geweest. Even hallo zeggen, want we waren aan de late kant. Nu snel naar bed, want ik moet morgen weer vroeg op. Nog één keer naar Mountain View rijden....

Fourth of July

Toen Cindy vanochtend rond 11 uur de krant van de stoep haalde hing de geur van barbeque al in de lucht. Er zijn een paar dingen die Amerikanen traditioneel doen op de Fourth of July en barbequeën en tuinfeesten geven staan in de top drie.

Wij hebben geen van beide gedaan, maar zijn met Frederieke, Bart en Hellen (Bart komt ook uit Nederland en Hellen is een Amerikaanse collega van hem) uit eten geweest in de buurt van Fisherman's Warf om daarna het vuurwerk over de baai te zien. Iets anders dat typisch voor Indepence Day is, is een grote vuurwerkshow. Mensen steken hier nauwelijks zelf vuurwerk af, maar het officiële werk is des te mooier. Heel bombastisch met muziek: het Amerikaanse volkslied, gevolgd daar allerlei andere patriottische muziek. Van Yankee Doodle tot Born in the USA.

Je kon vandaag trouwens gewoon boodschappen doen want de winkels waren gewoon open.

Russian River

We hebben heerlijk gerelaxt aan de Russian River. We zaten vlakbij het plaatsje Guerneville, en eigenlijk hadden IN dat plaatsje moeten zitten, maar we waren laat met boeken en we wisten ook niet zo goed wat we moesten verwachten. Guerneville is ontzettend klein, vijf straten in de breedte en zeven in de lengte. Het draait volledig op toerisme, dus het barst er van de winkeltjes en restaurantjes, maar niet zo gepolijst als in sommige andere plekken. Het is duidelijk een plek voor mensen uit de stad. Er hangt een relaxte sfeer en het stadje is populair bij homo's (San Francisco is immers de stad met het hoogste percentage homo's ter wereld). Ik geloof dat er in dat kleine gat wel vier of vijf homokroegen zijn! Allemaal voor mannen, maar dat mocht de pret niet drukken.

's Middags hebben we Guerneville verkend: langs Main Street gelopen en een kleine vlooienmarkt bezocht. Waar toeristen zijn, zie een vlooien- of antiekmarkt hier de de States... Er was verderop ook een straatfeest, aan de vele vlaggen te zien was het waarschijnlijk al om de Fourth of July te vieren.



Vervolgens gingen we naar de rivier. Er was een kiezelstrand dat bomvol mensen was. Gelukkig konden we er stoeltjes huren, want we hadden geen badlakens bij ons. Je kon er ook kayaks en van die grote binnenbanden hier om mee op de rivier te dobberen. Wij hielden het bij een beetje zonnen. Om zes uur sloot het strand, maar de zon was nog erg warm, dus gingen we nog even naar het zwembad van ons hotel.

's Avonds namen we de enige taxi van Monte Rio, waar wij sliepen, naar Guerneville. We vonden een heerlijk restaurant waar we buiten konden eten. Daarna nog even een van de kroegen in. We hadden all snel aanspraak met twee meiden uit Oakland die een potje pool met ons wilden spelen. Zij wonnen natuurlijk. Rond middernacht ging iedereen naar 'huis' en spraken we af om samen te ontbijten bij Pat's.

Pat's bleek een authentieke Amerikaanse diner, waar het interieur de laatste dertig jaar niet veranderd is. Op het menu singen als eieren met spek, omelet, pancakes en French Toast (wentelteefjes). De meeste gerechten worden met 'hash browns' geserveerd, geschraapte, gebakken aardappel - een soort rösti.

Na het ontbijt reden we weer terug naar San Francisco, omdat ik mijn auto vandaag voor sluitingstijd naar de garage moest brengen. Over een paar dagen is mijn dak weer als nieuw.

Er tussenuit

Zo meteen vertrekken we naar Monte Rio aan de Russian River, waar we een nachtje blijven. Het is een iets minder toeristich deel van Sanoma county, waar veel mensen uit San Francisco heengaan voor een weekend. We zitten dus weer in een wijngebied, maar er zijn ook Redwoods en je kunt er kayaken op de rivier. We zullen niet voor alles tijd hebben... wij gaan vooral om te relaxen.

Nu Cindy werkt, hebben we het allebei druk. En naast haar voltijdbaan blijven er ook opdrachten uit Nederland komen. Gisteravond heeft ze tot elf uur gewerkt... en ik heb ondertussen de was gedaan.