99ers

Onlangs kreeg Obama eindelijk een wetsvoorstel door het parlement om werklozen langer een werkloosheidsuitkering te geven. Tot voor kort kregen velen slechts 99 weken een uitkering. Maar met 15 miljoen werklozen en niet genoeg banen, erkennen ook veel Amerikanen dat dat niet lang genoeg is.

Over het algemeen zijn mensen niet te beroerd om een baan te namen die veel minder betaald of ver onder iemand's niveau is, maar steeds meer mensen ervaren dat er niet zomaar werk te vinden is. Ook niet als je bereid bent alles aan te pakken.

De mensen die in hun laatste, en dus 99ste, week zitten van een uitkering worden ook wel 99ers genoemd. Zijn staan op de rand van de financiele afgrond en een aantal van hen heeft het weken zonder uitkering moeten doe omdat het congres er zo lang over deed de wet goed te keuren.

Onafhankelijkheid zit in de Amerikanse cultuur ingebakken; Amerikanen doppen het liefst hun eigen boontjes. Maar de recessie en hoge werkloosheid geven dit zelfbeeld een deuk.

Flipboard

Wat een week! Ik heb geen tijd gehad om te bloggen, want er is een hoop gebeurd. Dez week hebben we de overname van Ellerdale aangekondigd. De afgelopen weken vonden de gesprekken plaats en de deal was snel in kannen en kruiken.

Het bedrijf dat ons gekocht heeft is nog heel nieuw en heet Flipboard. Een startup die ruim 10 miljoen dollar aan 'venture capital' financiering heeft binnengehaald en deze week voor het eerst naar buiten trad met de aankondiging van een nieuw product: een electronisch tijdschrift voor de iPad. Flipboard presenteert wat er op Facebook en Twitter gebeurd alsof het een tijdschrift is met foto's en uitspraken van vrienden en artikelen die ze met je delen (in plaats van alleen de links).

Maandag en dinsdag waren vol met interviews die we onder embargo gaven (een journalist zegt dan toe niets te publiceren tot een afgesproken tijdstip) en dinsdagavind was het zover. Flipboard kwam beschikbaar in de iTunes winkel... we hadden geen keuze: op dat moment was het embargo verbroken en ging iedereen publiceren en wij onze persberichten uitsturen.

Ik heb al heel wat bedrijven gelanceerd, maar zo succesvol als de launch van Flipboard heb ik nog nooit meegemaakt. Niet alleen de media schreven er veel en superpositief over, ook op Twitter las je alleen maar positieve berichten.

De aankondiging vond dinsdagavond plaats en de toeloop was meteen groot. Toen ik woensdagochtend op kantoor kwam, bleek dat de meeste programmeurs niet naar huis waren geweest. Alle zeilen moesten bijgezet worden 0m ervoor te zorgen dat alles bleef werken met zoveel nieuwe gebruikers. Er werd veel koffie gedronken en her en der nam iemand even een dutje.

De stroom positieve tweets, updates en artikelen hield maar niet op, wat het aantal downloads zo hoog opspuwde dat gisteren niet iedereen meer kon inloggen. De programmeurs bedachten een tijdelijke oplossing om de pijn te verzachten en niet iedereen in een keer binnen te laten, maar dit gedoseerd te doen.

We zouden vanavond een feestje geven, maar dat hebben we uitgesteld zodat het team zich op de oplossing kan richten. Gebruikers komen bij Flipboard op de eerste plaats.

Onze video om Flipboard uit te leggen:

Video interview met onze CEO Mike McCue door Kara Swischer van AllThingsD, een zusje van de Wall Street Journal:

BoomSF

Onlangs lichtte ik al een tipje van de sluier op: ik ben de afgelopen weken in mijn vrije tijd bezig geweest met het plannen van een nieuw wekelijks event voor vrouwen. Het is een wekelijkse borrel op donderdagavond in Orsen, een restaurant/bar/lounge van Elizabeth Falkner, een bekende chefkok.

Afgelopen jaar was er een andere 'ladies' night' in Orson, maar degene die die organiseerde verhuisde het evenement een paar keer, waardoor er steeds minder mensen kwamen. Het was lastig bij te houden waar de borrel nou weer was en geen enkel bar had zo'n toffe sfeer als Orson.

Dus toen ik voor de tigste keer tegen een aantal vriendinnen zei dat ik het jammer vond dat we niet meer naar Orson gaan, zeiden ze: waarom organiseer je het zelf niet, jij kan dat wel. Ik wist dat ze gelijk hadden, als ik tenminste een beetje hulp van hen zou krijgen. Daar stemden ze in toe en we begonnen meteen te brainstormen over een naam. Iedereen was het ermee eens dat mijn achternaam erin moest - Amerikanen vinden venderboem (zo ongeveer spreek ik mijn achternaam hier uit) erg tof klinken. Het werd BoomSF.

Voor ik het wist, was ik een groot feest aan het organiseren, mensen om me heen aan het verzamelen, promotiemateriaal aan het produceren en een website aan het regelen. We zijn inmiddels met een team van 12 meiden die allemaal een verschillende achtergrond hebben. We hebben een DJ, een website bouwer, een website bouwer, iemand die feesten in New York heeft georganiseerd enzovoort. Daarnaast is zo'n groot team handig om de boel te promoten: kaartjes uitgeven en op Facebook vriendinnen uitnodigen.

Afgelopen donderdag was de 'kickoff", de allereerste BoomSF en het was een groot succes. Het was bomvol en iedereen vond het een geweldig gaaf feest. Echt supergaaf... Ik ben er nog steeds in een roes van. Nu op naar volgende week!

We hingen een doek met logo's van de sponsors op bij de ingang om het event meer cachet te geven. Ze doen dit vooral in L.A., waar alles een beetje chiquer is...

Een deel van het BoomSF team... We hadden hempjes laten maken, zodat we goed te herkennen waren.

Nog een foto met de eigenaren van Orson

Ook de gasten wilden met ons op de foto

Volle bak

Uitzicht op de bar van boven

Nog wat meer indrukken

Aan het einde van de avond: iedereen blij.

Barista

San Francisco heeft een koffieshop-cultuur... ik bedoel niet de Nederlandse coffeeshop, maar tentjes waar je koffie drinkt. Natuurlijk heb je Starbucks op heel wat hoeken van straten en ook hun concurrent Peet's is goed in San Francisco vertegenwoordigd, maar daarnaast heb je in de stad vooral kleine koffietentjes.

Als je hier op een doordeweekse dag een koffieshop binnenkomt, zijn de meeste tafels bezet en zitten de meeste mensen met een laptop voor hun neus. En als dat niet het geval is, zitten ze er waarschijnlijk een zakelijke bespreking te houden.

Ik doe het ook steeds meer: met een zakelijk contact in een koffieschop afspreken om even bij te praten. En als ik meerder afspraken op een dag heb, komt de laptop uit de tas en werk ik even tussendoor, want al deze tentjes hebben gratis Wi-Fi.

Zelf drink ik geen koffie, maar ik hoor altijd dat ze een goed bakkie serveren. De meeste koffieshops hebben daar dan ook getrainde 'barista's' voor. Ze maken niet alleen lekkere koffie, za maken aan cappuccino ook extra mooi door de opgeklopte melk zo in te schenken dat er een plaatje ontstaat. Zo nam ik de foto links bij Ritual Coffee Roasters bij mij in de buurt.

Finale

Aan ons lag het niet. De oranje-supporters kwamen ook in San Francisco in grote getalen opdagen om de leeuw niet in z'n hempie te laten staan. Na de Spaanse goal aan het einde van de verleninging dropen we teleurgesteld af.

Mede door de inzet van het Nederlands consulaat, was de WK finale op twee grote schermen bij het stadhuis te zien. De burgmeester sprak ons nog en woordje toe in de rust en vond et een geslaagd experiment... ik kreeg de indruk dat hij niet verwacht had dat er zoveel mensen op af zouden komen. Het zat bomvol... niet alleen met supporters van het Nederlands elftal (waaronder ook veel Amerikanen) maar ook de Spanje fans waren vertegenwoordigd. De sfeer was supergemoedelijk. Typisch San Francisco...

Rihanna

Gisteren naar een concert van Rihanna geweest. Deze zomer worden er heel wat concerten en festivals afgelast vanwege gebrek aan interesse, gerelateerd aan de economie... Hoewel sommigen beweren dat Ticketmaster dit seizoen een stap te ver is gegaan met het verhogen van de prijzen.

Maar Rihanna hoeft niet te klagen om aandacht. Het was afgeladen! Ze was dan ook ontzettend goed en trekt verschillende groepen aan door rock en dance te mixen. Ik heb sinds lange tijd niet zo genoten. We zaten dan ook op de vierde rij, zoals je wellicht aan de foto's kunt zien die ik met mijn iPhone heb genomen. We hadden speciale VIP kaartjes gekocht, waar ook nog een 'meet and greet' bijzat. Voor het concert mochten we even backstage om op de foto met Rihanna te gaan. Ik kon mijn lol niet op!

Oscar Grant

De afgelopen weken ben ik in mijn vrije tijd bezig geweest met het plannen van een nieuw event. Wie mijn blog volgt, weet dat ik afgelopen jaar op donderdagavond nogal eens naar Orson ging. Dat feest is er niet meer en ik riep al een tijdje tegen vriendinnen dat we het met z'n allen terug zouden moeten brengen.

Nou, daar zijn we mee bezig. Volgende week is onze launch en gisteren hadden we een laatste bespreking om helemaal voorbereid te zijn. Helaas konden een aantal van de teamleden die in Oakland wonen er op het laatste moment niet bij zijn.

Gistermiddag vond namelijk een uitspraak van de rechter plaats in de zaak Oscar Grant. De 22-jarige Oscar werd op Nieuw Jaarsdag door een politieagent in de nek geschoten terwijl hij op de grond lag en geen wapen bij zich had. Oscar was 'Africa-American' en de agent is wit, waardoor er gevreesd werd voor rassenrellen als de agent niet schuldig bevonden zou worden.

In zijn verdediging, beroepte de agent zich op een vergissing. Hij claimde dat hij Oscar per ongeluk doodschoot en bedoeld had zijn 'taser' te gebruiken in plaats van zijn pistool. De spanningen liepen rond deze zaak zo hoog op dat besloten werd hem naar de rechtbank in Los Angeles te verplaatsten.

Iedereen in de Bay Area hield zijn hart vast toen gistermiddag de uitspraak verwacht werd. De agent werd veroordeeeld maar voor het minst mogelijke vergrijp: dood door schuld.

De bracht geen rellen teweeg, maar wel demonstraties. Er was enorm veel politie op de been in Oakland en iedereen die in de buurt van het centrum woont, bleef lekker thuis.

GigaOm

Afgelopen week hadden we een afspraak met een journalist van GigaOm, een van de best gelezen blogs over technologie en internet. Een journalist die voorheen bij Forbes heeft gewerkt, is de blog een aantal jaren geleden begonnen... net op het goede moment, waardoor het nu een van de meer succesvolle sites is.

Ze waren gehuisvest in een typisch San Francisco kantoor: oud gebouw, bakstenen muren aan de binnenkant en een grote open ruimte waar iedereen zit te werken.

Het artikel is net verschenen. Tot onze verrassing wilde ze zelfs een video-interview doen. Arthur, een van de oprichters van The Ellerdale Project, draait daar zijn hand niet voor om. Kijk maar:

Hup Holland Hup

Steeds meer vrienden komen naar me toe en zeggen "hup Holland hup" of vragen hoe je dat uitspreekt. Grappig dat de Nederlandse strijdkreet bekendheid in de Bay Area begint te krijgen. Ik maak me geen illusies - het lijkt me sterk dat de rest van de VS hiervan gehoord heeft.

Hier volgen veel mensen het WK en dat heeft te maken met het grote aantal immigranten. Onder mijn vrienden en bekenden zijn mensen uit Mexico, Brazilie, Ierland, Engeland, Rusland, Frankrijk, Duitsland, Chili, India en ga zo maar door... en da's zijn alleen de mensen die net als ik naar de VS verhuisd zijn. Als je gaat kijken hoeveel van mijn vrienden ouders hebben die naar de VS geimmigreerd zijn, kom je vermoedelijk op minstend 50 procent.
Hoe dan ook, een wedstrijd van Nederlands elftal is het leukst om te kijken met andere oranje-fans. Toen Marco voorstelde om in een koffieshop in de buurt gaan kijken, leek me dat een prima idee. De wedstrijd begin immers on 7 uur 's ochtends, dus een kroeg leek me iets te veel van het goede (al zitten er heel wat mensen aan bier zo vroeg deze weken).

Tijdens een heerlijk ontbijtje en omringd door Brazillie-supporters zagen we Nederland winnen. Helemaal te gek!

Zeilen

Gisteren was een heerlijk relaxt dagje. We hadden namelijk een teamuitje en gingen de hele dag zeilen op de baai - het was er prefect weer voor. Om half tien hadden we bij de jachthaven van Sausalito afgesproken, waar Arthur een boot voor ons gehuurd had.

We voeren de haven uit, richting Golden Gate. Onder de brug door en omdraaien. Langs de oostkant van San Francisco en onder de Bay Bridge. Langs Alcatraz en Angel Island en vervolgens terug naar Sausalito.Ik heb een hoop nieuwe zeiltermen in het Engels bijgeleerd.Overstag gaan is tacking, bijvoorveeld. En de stuurman/-vrouw geeft aan de andere zeilers aan wanneer dat gebeurd door te roepen 'helms alee', wat zoveel betekent als roer de wind in.

Nieuwe sport: peddelen op een surfplank. Schijnt best populair te zijn hier.

Onder de Golden Gate Bridge

Uitzicht op het Fanicial District van San Francisco

WK 2010

Gisteren kon ik eindelijk een wedstrijd van Oranje live zien. De eerste twee wedstrijden vonden plaats om half vijf 's ochtends en hoewel ik het Nedelands elftal graag wil volgen, is me dat iets te veel van het goede. Bovendien, is het veel leuker om een wedstrijd te kijken op een groot scherm in een kroeg en die zijn zo vroeg niet open.

Net als tijdens het WK in 2006 en het EK in 2008 is Rudy's in Palo Alto een van de plekken om de wedstrijden te gaan kijken. Nederland-Kameroen begon om half tweelf, dus in de lunchpauze toog ik in mijn oranje shirt en cowboyhoed (helaas geen foto's gemaakt) naar Palo Alto om even onder de Nederlanders te zijn.

Het valt me op dat ik dit jaar veel meer meekrijg van het WK. Ik weet nog dat ik vier jaar geleden echt op zoek moest naar verslaggeving over het toernooi omdat er nauwelijks over bericht werd in de mainstream media. Het zou natuuurlijk kunnen dat mijn mediaconsumptie in vier jaar veranderd is, maar ik had sterk het idee dat er meer over de World Cup te doen is.

Een vriend bevestigde dat. Dit jaar hebben twee zenders, het Spaanstalige Univision en sportkanaal ESPN, de rechten voor het uitzenden van de wedstrijden gekocht. Vier jaar geleden, had alleen een Spaanstalige zender de uitzendrechten. Het alternatief was om naar een kroeg te gaan waar je meestal toegang moest betalen.

ESPN heeft er dus een belang bij dat het enthousisme voor voetbal groeit, zodat meer mensen de wedstrijden willen kijken. De FIFA schijnt de sport ook meer te promoten in de VS.

Sommigen Amerikanen vinden het maar niets en zien alle promotie zelfs als een schier-invasie van de Amerikaanse cultuur. Een van de rechtse talkshow-presentatoren legde een relatie met het nieuwe gezondheidsstelsel: Amerika beweegt zich te veel in de richting van Europa en de rest van de wereld die socialistischer is dan de VS!

Miezer

Vanochtend zat het potdicht en miezerde het zelfs een beetje. Dat is zo ongebruikelijk dat twee collega's er met elkaar over hadden. De een rijdt motor en de ander een cabrio. Toen ze de eerste spetters voelden, vroegen zich af wat dat kon zijn. De eerste gedachte die opkwam is dat een automobilist voor hen de ruitensproeiers niet goed had afgesteld. Kon zich zich werkelijk niet bedenken wat het anders zou moeten zijn.

Olie

Sinds het ongeluk met het olieplatform in the Golf van Mexico op 20 april, is dagelijks in het nieuws te volgen wat er de laatste ontwikkelingen zijn. Niet een korte vermelding ergens aan het ende van het journaal, maar elke dag openen de nieuwsuitzendingen ermee. Het eerste wat je verteld wordt is hoeveel dagen geleden de ramp begon. Vandaag is het precies 60 dagen geleden, ofwel het is 'day 60'.

Meestal zijn er zelfs twee berichten aan het begin van een uitzending die verschillende aspecten behandelen. Het gaat over de hoeveelhed olie de de zee instroomt, de schade aan de natuur, besmeurde vogels, verdwaalde teervlekken in Florida, de impact op de visserij en het toerisme, de rol van de overheid, het optreden van BP, de PR blunders van BP en ga maar door. Elke dag is er wel iets nieuws te berichten.

Deze week stond het nieuws boller dan ooit met zaken die te maken hebben met de olievlek. Op dinsdag, day 57, gaf Obama een toespraak vanuit de 'oval office' in het Witter Huis en deafgelopen twee dagen werden de hoogste bazen van BP in het congres verhoord.

Zowel Democraten als Republikeinen laten zich kritisch uit over Obama's toespraak. Hij heeft heel veel mensen teleurgesteld door niet met een duidelijker plan van aanpak te zijn gekomen.

De CEO van BP maakte een nog veel slechtere indruk door zo'n beetje alle vragen van het congres te omzeilen met nietszeggende antwoorden en de voorzitter van de raad van bestuur van BP maakte een enorme blunder door te zeggen dat BP de 'little people' serieus neemt. Als Zweed wist hij zich niet helemaal goed in het Engels uit te drukken en koos hij een verkeerd woordje... met grote gevolgen.

De foto is van Reuters/Daniel Beltra. Meer op www.boston.com/bigpicture/2010/05/disaster_unfolds_slowly...

1982

Gisteravond was ik met Jane op een feest van vrienden van haar in San Jose. Elk jaar geven ze een groot feest bij hun thuis met een thema. Dit jaar was het thema 1982. De uitnodiging was al helemaal in stijl: 'Onze ouders zijn weg en we hebben het rijk alleen. Breng bier en we bouwen een feestje.'

Grappig genoeg had het stel dat het fest gaf hun dochter bij vrienden te logeren gestuurd. Ze is namelijk nog geen 21 en mocht de politie langkomen vanwege burengerucht, zouden de ouders gearresteerd worden.

Al weken probeer ik me te bedenken wat de kledingstijl in 1982 ook alwer was. Was dat voor de schoudervullingen? Droegen we toen nog beenwarmers? Waar haal ik een broek vandaan die over mijn navel sluit? Zal ik voor punk, new wave of disco gaan? De keuze werd uiteindelijk bepaald door de kleding die ik van een vriendin kon lenen... het werd disco. Een soort kruising van Olivia Newton John en Sheila Easton met zilvere legging, inderdaad met beenwarmers en een sjaaltje om mijn hoofd. En Jane ging als New Romantic, de stijl van Spandau Ballet, Duran Duran en A Flock of Seaguls (die laatste waren in de VS enorm populair in die tijd en staan voor Amerikanen nog steeds symbool voor de hele stroming.) Beide stijlen vroegen om veel te veel make-up en volume in het haar. We zagen er niet uit, maar hadden er de grootste lol om.

Op het feest aangekomen, bleken de meeste ander gasten in 1982 hard-rockers te zijn geweest en voor hen was het daarom een logische keuze om in spijkerbroek en Pink Floyd of Metellica T-shirt te komen. Ik voelde me een klein beetje 'over-dressed', maar dat mocht de pret niet drukken.

De gastvrouw, Anita, had haar oude high school jaarboeken op de salontafel gelegd. Ze was totaalverbaasd toen ik haar vertelde dat Nederlandse scholen niet zulke boeken uitgeven. Wat doe je dan om het jaar te herdenken? vroeg ze... ze kon zich geen schooljaar zonder fotoboek voorstellen.

Ze liet me trots het boek zien van het jaar waarin ze een 'senior' was, oftewel, het jaar van haar afstuderen. Het viel me op dat op de pagina's met portretfoto's van alle eindexamenleerlingen de meiden of een zwarte V-nek aan hadden, of een wit bontje. Alle jongens droegen een smoking... althans zo leek het.

Anita vertelde dat dat geeen jurken en jasjes waren, maar alleen bovenkantje dat over de eigen kleding gelegd werd voor de foto. Voor haar was het heel normaal en iets wat typisch bij haar 'senior portrait' hoort. Ik vond het typisch Amerikaans.

Bruiloft

Een tijd geleden schreef ik al over de verloving die tijdens een tweetup plaatsvond en dat het aanzoek via Twitter verliep... Nou, dat thema werd doorgetrokken naar de bruiloft.Alle gasten werden aangemoedigd erover te tweeten, Facebook te updaten en foto's op internet te zetten. Er was een scherm waarop iedereen de tweets van alle gasten kon zien want iedereen gebruikte de hashtag die voor de bruiloft bedacht was. (Zo'n hahstag is een korte code die je aan een tweet toevoegd zodat je makkelijk de tweets van een event kunt vinden.)

De kaart voor de bruiloft was ontworpen door degene die voor Twitter de 'fail whale' ontworpen heeft die je te zien krijgt als Twitter down is. Op de voorkant stonden twee penguins die nu de 'win peguins' worden genoemd.De twee bruidsmeisjes droegen geen bloemen maar iPads met daarop een foto van aan lotusbloem. Toen het tijd was om de huwlijksbelofte af te leggen deden de iPads dienst als spiekbrief. Op het moment dat de ambtenaar normaal zegt 'jullie mogen elkaar nu zoenen' zei degene die het huwlijk sloot jullie mogen nu je 'relationship status on Facebook' updaten.Dit alles maakte het een heel bijzondere bruiloft... zo bijzonder zelfs dat er door grote blogs over geschreven is. Deze manier van trouwen past ook erg goed bij het bruidspaar, die al jaren voorop

lopen als het om internet gaat. Dale was bijvoorbeeld de eerste koper van een iPhone omdat hij vooraan in de rij voor de Apple-winkel in San Francisco stond (if ie echt de eerste was weet ik bier maar in ieder geval werd hij door verschillende nieuwszenders als zodanig geinterviewd.)

Dale en Laura zijn net op huwlijksreis vertrokken. Ze komen terug op de avond voordat de niewe iPhone 4 uitkomt. Dale laat de taxi hem direct van SFO naar de Apple winkel brengen.

Foto's van (cc) Ken Yeung - www.thelettertwo.com