Cowboy-laarzen

Voordat we aan de terugweg naar Atlanta begonnen, gingen we nog even naar de Boots Bridles & Britches (laarzen, hoodstellen en rijbroeken) in Grovetown. Deze cowboy-winkel hield uitverkoop, dus ik greep mijn kans om een paar authentieke cowboy-laarzen te kopen. Ik mijn nu de trotse eigenaar van een paar zwarte Stetsons (die met heel veel moeite uitkreeg bij de security-controle op vliegveld). Ik heb er ook maar meteen twee paar cowgirl sokken bij gekocht!

De winkel aan de buitenkant.

Eerste indruk van de binnenkant.

De afdeling kinderspeelgoed. Er waren ook kleine speelpaarden (van plastic) en mini-sporen.

Cowboylaarzen heb je tegenwoordig ook in een variant met de zool van een bergschoen.

Ze zijn moeilijk uit te krijgen...

Dit is Buddy. Hij hielp me met het passen van de laarzen. Toen ik zei dat ik het zo gaaf vond om laarzen te kopen, zei hij dat hij ook uitkeek naar zijn nieuwe paar voor de winter.

Veteran's Day

Om vandaag vrij te zijn moest ik een vakantiedag openemen, maar Cindy had vrij vanwege Veterans Day. Iedereen die voor de overheid werkt had vandaag vrij om alle soldaten die in oorlogsgebieden zijn of zijn geweest te eren. De officiele dag was gisteren, maar vandaag heeft men vrij. Veel nieuwsprogramma’s besteedden er aandacht aan. De focus lag op een onderzoek dat net was uitgekomen waaruit blijkt dat een kwart van de daklozen in Amerika een oorlogsveteraan is. Ondanks de opvang die geboden wordt, zijn er heel wat ex-soldaten die tussen wal en schip belanden.

Over soldaten gesproken, Carla liets ons het nieuwe legeruniform zien. Sinds een paar jaar lopen Amerikaanse soldaten niet meer rond in camouflage-groen, maar in lichtbruine tinten. De opdruk lijkt op een computerfoto in hoge resolutie. Voorheen moesten de gevechtsuniformen door de stomerij gereinigd worden, maar de nieuwe kun je in de wsmachine gooien. Ze hoeven ook niet met stijfel behandeld worden zoals hun voorgangers, waardoor ze minder stijf zitten... en waardoor ze in de volksmond pijama’s genoemd worden. De nieuwe legerkistjes zijn heel lichtbruin, als Timberlands, want zwart was blijkbaar goed te zien in het bos en de woestijn.

Sticky Fingers

Cindy wilde graag naar een barbeque-restaurant. Dat soort restaurants zie je bij ons nauwelijks, maar hier zijn ze er volop. De beste heb je waarschijnlijk in Texas, maar in de rest van het zuiden kunnen ze er ook mee door. De plaatstelijke tentjes waren allemaal dicht op zondag, vandaar dat we naar een keten, Sticky Fingers, gingen. Voor mij was mijn eerste ervaring met 'barbecue'.Sticky Fingers stond op een enorm parkeerterrein, waar om de honderd meter een ander keten-restaurant stond.

Op de menukaart stonden ribs, kip en 'pulled pork', varkensvlees dat zo lang gebraden is dat het draadjesvlees wordt. De dingen die ze erbij serveren zijn 'cole slaw', bruine bonen, rijst, gepofde aardappel en friet.

Wij bestelden de 'trio plate' zodat we van alles een beetje konden proberen. Dit was een eenpersoonsportie die we samen deelden. Voor ons tweeen was het meer dan genoeg! Ik vond het erg lekker, ook al ben ik geen grote vleeseter.

Op tafel stonden verschillende barbecuesauzen

Augusta

Carla en Robin namen ons zondag mee naar Augusta om wat van de omgeving te verkennen.

Onderweg kwamen we langs deze beeldentuin. De meeste zijn van beton.

Bijna elk huis heeft hier een 'fron porch', een veranda. Je kunt de verschillen tussen arm en rijk goed zien. In een straat zie je kasten van huizen aan de ene kant en verderop staan de bouwvallen met afgebladerde verf.

Het barst hier van de kerken, al zijn ze niet allemaal zo mooi als deze.

Alleen al in Grovetown, met nog geen 7000 inwoners, heb je al ruim twintig kerken, waaronder Life Deliverence Evangelistic Church, Church of Christ, United Methodist Church, Baptist Church, Apostolic Church, First Pentecostal Church Of Evans , Fellowship Baptist Church, Church of the Holy Spirit Episcopal Missionary Church, Christ Church of Grovetown, Berea Baptist Church, Lighthouse Assembly of God, New Heights Community Church, New Hope Church of God en St Teresa of Avila Catholic Church. We zijn duidelijk in de 'bible belt' van Amerika!

We gingen een stuk wandelen lands de rivier Savannah. Daar is een paar jaar geleden een pad langs aangelegd, de riverwalk, om de stad aantrekkelijker te maken voor toeristen. Augusta is best een mooi plaatsje, maar in de afgelopen twee dagen was het er steeds uitgestorven.

Uitzicht op de staat South-Carolina dat aan de overkant van de rivier ligt.

Daar stonden pas echt kasten van huizen!

Carla's huis

Dit is het huis van Carla en Robin.

Ze wonen in een nieuwbouwwijk, waar de huizen erg op elkaar lijken.

Dit is hun huiskamer. De deur op de achtergrond is de voordeur. De rode banken hebben een voetensteun die uitklapt en je kunt de rugleuning op de ligstand zetten. Tussen de bedrijven door hebben we vrij veel TV gekeken... tijdens die momenten grijp ik mijn kans om te bloggen.

Onderweg

We namen I-20 richting Augusta. In onze huurauto zat een radio met CD-speler en een ontvanger voor XM Radio, een van de twee stations die via sateliet uitzenden. Via XM kun je naar tientallen kanalen luisteren zonder onderbreking voor reclame. Je kunt ook naar hetzelfde kanaal luisteren overal in Amerika.

Onderweg zagen we een vrachtwagen van een transportbedrijf dat op zoek is naar nieuwe chauffeurs. Ze betalen 42 cent per mijl.

Grovetown

Rond een uur of half vier kwamen we in Grovetown aan, een dorpje bij Augusta waar Carla en Robin wonen. Carla is een oude vriendin van Cindy; ik heb twee keer ontmoet toen ze in Duitsland gestationeerd was. Na een uurtje bijkletsen, wilden we iets gaan doen. We stapten in de auto om naar een country & western-winkel in de buurt te gaan, maar die was al om vier uur gesloten op zaterdag. In plaats daarvan gingen we naar de plaatselijke mall. Ik vond het een typisch Amerikaans uitje.

Op weg naar huis gingen we langs de legerbasis waar Carla werkt. De basis is zo groot als een stad met naast huizen, kantoren en trainingsfaciliteiten ook winkels, banken, benzinestations, restaurants, kerken, zwembad, postkantoren en een bowlinghal. De basis heeft ook een eigen polities, brandweer en bibliotheek. Als je hier in het leger zit, kun je het contact met de buitenwereld wekenlang vermijden. Op de basis gingen we tanken en even naar de 'class six', de drankwinkel op de basis. De prijzen in de meeste legerwinkels liggen lager.

Er was net een nieuw deel aan de maal gebouwd dat vandaag geopened werd. We slenterden wat rond, maar gingen slechts drie winkels binnen. Overigens hadden ze in de mall hier dezelfde winkels als bij ons thuis.

In de mall liepen allerlei beveiligingsagenten in uniform rond.

Het benzinestation op de basis

De man aan de pomp naast ons was duidelijk op jacht geweest. Hij had een dood hert achter op de auto.
Voor het avondeten gingen we naar The Bee's Knees, een tapas-restaurant in Augusta. Er waren verschillende leuke tentjes, al was het heel rustig in downtown Augusta.

Watershed

Vanochtend hebben we met Jody en Gina doorgebracht. We werden wakker in hun huis in de suburbs van Atlanta, zo'n 25 kilometer ten zuiden van de stad.

Jody's huis met vier slaapkamers en een garage voor twee auto's. Zo'n huis kun je in dit deel van de VS voor $135.000 kopen; waar wij wonen zou zo'n woning waarschijnlijk zo'n twee miljoen kosten! Jody vertelde dat in haar omgeving er veel inbeslagnemingen en gedwonengen verkopen zijn, waardoor de prijzen onder druk staan.

De postbode was al langsgeweest. In dit soort wijken heeft iedereen een brievenbus aan het begin van de oprijlaan. Je kunt 'm ook gebruiken om post mee te versturen. Door het rode vlaggetje omhoog te zetten, weet de postbode dat er brieven in liggen om mee te nemen.

Gina, Jody en Cindy.
Veel meer dan dit hebben we niet van Atlanta gezien. We reden van Jonestown, waar Jody en Gina wonen, naar Decatur, aan de oostkant van de stad om te gaan lunchen.

De omgeving is hier prachtig. In deze tijd van het jaar begin de bomen van klaur te veranderen en dat levert een mooi palet op.
Onderweg zagen we ook heel veel van dit soort huizen. Hieraan zi je dat het gebied zijn eigen geschiedenis heeft. Ook nieuwe huizen worden nog in deze stijl gebouwd.

Een indruk van Dacatur. Een mooi en gezellig stukje van de stad (al is het officieel niet deel van Atlanta) met restaurantjes en winkeltjes. Voor Jody en Gina, die pas zes maanden hier wonen, was het een leuke ontdekking.

We gingen eten bij Watershed, een van de betere restaurants in de omgeving. Ik had erover gelezen omdat Emily Saliers de eigenaar is.

Onder het eten hadden we volop bij te praten. Jody vertelde dat ze, nu ze net weer op een nieuwe plek gestationeerd is, moet oppassen met wie ze wat over haar priveleven verteld, want ze wil niet het risico lopen dat ze haar baan verliest omdat ze een vriendin heeft. Ze vertelde ook van haar vorige baan in het Pentagon. Erg interessant om te horen wat er zich achter de schermen afspeelt.

Na de lunch gingen we op pad naar Augusta om Carla en Robin te bezoeken.

Jody

Atlanta is de grootste stad in het zuiden van de VS en de hoofdstad van de staat Georgia. 'The South' is een regio apart, met eigen cultuur, keuken en geschiedenis. Hier waren de grote katoen- en tabaksplantages; hier was slavernij en dit deel van de Verenigde Staten wilde zich afscheiden van de noordelijke staten waardoor de Amerikaanse burgeroorlog begon. Economische gezien is het een van de armere delen van Amerika. Cindy vertelde dat ze heel veel daklozen in Atlanta zag; veel meer dan in San Francisco.

Ik heb nog niet veel van de omgeving gezien, maar het voelt hier anders. De historie van het oude zuiden is in van alles merkbaar en voelbaar. Zo zijn veel huizen hier een stuk ouder dan in Californie, ligt het tempo hier een stukje lager en de mensen zijn NOG vriendelijker. Ik vloog met Delta, de vliegtuigmaatschappij met hoofdkwartier in Atlanta. Onderweg waren de stewardessen en stewards supervriendelijk.

Cindy kwam me ophalen van het vliegveld, samen met Jody en Gina. Jody woonde tien jaar geleden ook in Nederland waar ze met het Amerikaanse leger in Brunsum gestationeerd was. Het was erg leuk om haar weer te zien en om bij te praten.

Jody, die nog steeds in het leger zit, vertelde dat veel mensen op haar werk weten dat Gina haar vriendin is. Officieel mag het niet en wordt er niet over gesproken, maar collega's vragen bijvoorbeeld hoe het met haar vriendin gaat. Nu de soldaten hard nodig zijn vanwege de oorlog wordt er meer door de vingers gezien. Maar ook de mentalitiet is aan het veranderen, vooral bij jongere mensen, net zoals de Amerikaanse maatschappij. De meeste homo's die de afgelopen jaren uit het eger gezet zijn, hebben zichzelf aangegeven om zo onder een uitzending naar een oorlogsgebied te komen. Inmiddels heeft he leger daar iets op gezonden: je moet eerst naar Irak en daarna word je alsnog ontslagen.

We zijn net opgestaan; terwijl iedereen zich aan het klaarmaken is, schrijf ik even een stukje op de Mac van Gina. Als we zo op stap gaan zal ik ook wat foto's maken.

Naar Atlanta

Ik zit op SFO, het vliegveld van San Francisco, om zo in het vliegtuig naar Atlanta te stappen. Cindy was er al de hele week voor een training en verschillende vrienden wonen daar.

De afgelopen 48 uur had ik het te druk om te bloggen. Woensdagavond ging ik met Monica uit eten en gisteren met Maartje uit Nederland. Ze werkt ook bij een PR bureau en is hier met afgevaardigden van 50 Nederlandse bedrijven.

Toen ik thuis kwam, zag ik een mail van een klant die om een correctie in een artikel vroeg. Ook al was het bijna middernacht, heb ik de journalist meteen een maitje gestuurd. Daarna moest ik mijn koffer nog pakken.

Vanochtend ging project correctie verder want inmiddels hadden al meer publicaties de fout overgenomen. Ik moest ook naar San Jose om een bijeenkomst met de 50 Nederlandse bedrijven bij te wonen; er zaten ondernemers met interessante technologie bij. Ondertussen moest ik ook nog via de telefoon een bespreking met een klant bijwonen. Pfew! ik ben blij dat ik zo een dutje in het vliegtuig kan doen.

(geschreven op mijn Palm Treo)

SEO

Om tien uur moest ik bij een klant zijn voor een bespreking. Een vertegenwoordiger van MarketWire, een van de bedrijven die de distributie van persberichten verzorgt. De twee grote bedrijven die deze dienstverlening aanbieden zijn BusinessWire en PR Newswire. MarketWire wint aan terrein vanwege concurrende prijzen en nieuwe diensten. De bespreking vanochtend ging over het laatste.

Persberichten hebben hier meer dan alleen de funtie om de pers te informeren. Een neventaak die steeds belangrijker wordt, is het verbeteren van zoekresultaten. Search engine optimazation, of SEO. Door bepaalde trefwoorden in een persbericht te gebruiken en links in te bouwen, kan een persbericht de resultaten van zoekmachines als Google en Yahoo verbeteren. En omdat de meeste mensen, inclusief journalisten, informatie vinden via zoekmachines, is het belangrijk om op deze manier gevonden te worden. In de praktijk komt het er vaak op neer dat je in het persbericht alledaagse taal gebruikt in plaats van marketingtermen die niemand gebruikt.

We hadden het ook over een van de nieuwste trends op het gebied van persberichten: 'social media releases'. Naast dat er in deze versie van het persbericht afbeeldingen en video's verwerkt kunnen worden, wordt de informatie in hapklare brokken gegeven. Het bericht is niet opgesteld als een artikel. Ook zijn er mogelijkhedne in opgenomen om links te leggen naar websites als Digg en Del.icio.us waar mensen sites met elkaar delen. Verschillende PR bureaus, waaronder Edelman, experimenteren hiermee.

Gekozen burgermeester

In Amerika worden burgermeesters democratisch gekozen en gisteren waren de gemeenten in onze omgeveing aan de beurt voor deze verkiezing; dus ook San Francisco. De afgelopen tijd hebben we er veel over gehoord, al is er niet zo heftig campagne gevoerd. De huidige burgermeester, Gavin Newsom, zit stevig in het zadel. Hij is zo populair dat er geen serieuze concurrent was, al waren er elf kandidaten die het tegen hem opnamen. Zelfs het schandaaltje eerder dit jaar, toen hij bleek vreemd te zijn gegaan met de vrouw van zijn vriend en collega, heeft geen enkele rol gespeeld. Het was al snel duidelijk dat Newsome herkozen is voor een tweede termijn. Hij staat tot nu toe op 77 procent van de stemmen en daar zal niet veel verandering in komen, maar het zal nog wel twee weken duren eer de definitieve uitslag bekend is omdat niet alle stemcomputers aan de eisen voldeden.

Naast de burgermeester, werden gisteren ook de sherriff en procureur generaal gekozen. Er waren ook diverse referenda - het is hier de gewoonte om het stembiljet aan te vullen met allerlei maatregelen waarover burgers mogen stemmen. De opkomst was erg laag; waarschijnlijk rond de 30 procent.

Video

Vanavond heb ik grotendeels op de bank voor de TV doorgebracht. Ik heb Oprah gekeken op de DVR. De uitzending ging over de verschillende sterren die zijn voortgekomen uit filmpjes op YouTube. Daar was ook de Nederlandse Esmee Denters, die via de site door Justin Timberlake is ontdekt. Waarschijnlijk kent iedereen in Nederland haar al, maar ik had nog niet van haar gehoord.

Sinds gisteren, zijn er steeds meer TV programma's die gedwongen een pauze nemen omdat scriptschrijvers in Hollywood in staking zijn gegaan. Ze strijden voor een betere vergoeding voor het gebruik van hun teksten; niet alleen op basis van de TV uitzendingen, maar ook voor de DVD's en downloadbestanden die ervan gemaakt worden. Nu de wereld van video en TV aan het veranderen is, willen de schrijvers voorkomen dat ze over een paar jaar op een houtje moeten bijten.

De programma's die op dagelijkse basis gemaakt worden, zoals Jay Leno's Tonight Show, zijn al begonnen met herhalingen en vandaag was op het nieuws dat ook Desperate Housewives door al hun nieuwe scripten is. Als de staking nog een paar dagen duurt, zullen steeds meer programma's er even mee op moeten houden.

Woontoren

Dit was mijn uitzicht vandaag, omdat ik in Edelman's kantoor in San Francisco werkte. Op de achtergrond zie je de twee etages van de Bay Bridge; op de voorgrond een kantoorgebouw. Rechts een nieuwe toren die gebouwd wordt. Deze aanstaande wolkenkrabber wordt een woontoren, iets ongebruikelijks voor San Francisco. In de wolkekrabbers hier zijn kantoren gevestigd, maar in de twee Infinity torens komen appartementen. Veel mensen hier moeten aan dat idee wennen.

Mijn eerste afspraak van de dag was bij een klant in de stad en ik moest langs het kantoor in San Francisco omdat daar een pakketje voor mij heen gestuurd was. Het bleek een formulier van de immigratiedienst te zijn: de 'Authorization of Parole of and Alien Into the United States'. Als ik het goed begrijp, kan ik met dit document naar het buitenlandreizen en weer toegang tot de VS krijgen terwijl ik in afwachting van de Green Card ben. Ik ben benieuwd hoe lang het nog duurt voordat ik die ontvang...

Nieuwe auto

Afgelopen nacht is hier de klok een uur terug gezet, een week later dan vorig jaar. Anderhalf jaar geleden heeft de Amerikaanse overheid besloten dat de zomertijd tot en met de laatste dag van oktober loopt om zo energie te besparen. Allerlei computers waren er niet op voorbereid, waardoor de agenda (in Outlook) van sommige collega's een uur voor liep.

Ondanks de wintertijd is het ongelofelijk mooi weer. Zelfs 's avonds is het nog lekker en dat komt niet al te vaak voor in San Francisco. Gisteravond was het warm genoeg om buiten te eten. Na een hapje op de binnenplaats van Liberty Cafe, gingen we nog even naar Wild Side West waar de tuin de meest populaire plek was. Vandaag reden we met open dak naar Morgan Hill, waar ik vorige week bij de Ford-dealer een auto had gezien: dezelfde auto als ik nu heb, maar dan een nieuwer bouwjaar en nieuwe model. Het duurde drie uur voordat we eruit waren en alle papieren getekend waren. Tegen die tijd had ik het helemaal gehad met de country-muziek die in de showroom draaide... Morgan Hill is ten zuiden van San Jose, en niet meer in Silicon Valley. Je bent daar dus op het platteland.

Je moet onnoemelijk veel formulieren tekenen bij de aanschaf van een auto; de dealer wil zich voor van alles en nog wat vrijwaren en de overheid verlangt ook dat je van alles en nog wat op de hoogte wordt gesteld. We hadden eigenlijk nog naar de opening van een tentoonstelling willen gaan, maar daarvoor was het al te laat. Ten we naar huis reden werd het donker - vandaar nog geen eigen foto, maar zo ziet mij nieuwe auto eruit:

Uitgaan

Even niet geschreven vanwege drukke avonden. Donderdag naar Mecca geweest, een van de hip & trendy tenten in The Castro voor de 'Lady's Night'. De eerste sinds een aantal weken, omdat de Mecca aan het verbouwen is geweest. Cathy, met wie ik ook naar het MySpace-feest was geweest, had geregeld dat we op de gastenlijst stonden. Dat betkende dat we niet in de rij hoefden te staan, verder niets.

Cindy kwam gistermiddag terug uit Seattle; eerder dan verwacht waardoor we 's avonds naar Dolores Park Cafe konden. Daar speelde de funkband TaB. Het is een gelegenheidsformatie waarvan we verschillende leden kennen. Ze speelden het dak van coffeeshop! Gelukkig vanochtend weer eens uit kunnen slapen...

Halloween

Gisteravond ging ik uit eten met Jeri, John en Ezikial om mijn verjaardag te vieren; Cindy is nog in Seattle. Als Amerikanen horen dat mijn verjaardag op Halloween valt, worden ze altijd helemaal enthousiast. Dat vinden ze helemaal te gek, want dat betekent dat er altijd een feest is als ik jarig ben. De meeste mensen verkleden zich; zelfs de koks in de keuken van het restaurants waren geschminkt.

We hadden eraan gedacht om naar de wijk The Castro te gaan zoals vorig jaar, maar daar waren veel restaurants gesloten. Jarenlang paradeerden verklede mensen door Castro Street op Halloween, maar vorig jaar eindige de avond met een schietpartij. De gemeente deed er alles aan om er mensen weg te houden, zoals extra blauw op straat en het sluiten van een metrostation.

In plaasts daarvan waren we in Bernal Heights, waar het barstte van de verklede kinderen die langs de deur gingen om snoep op te halen met 'trick or treat'. Het leek wel een mini versie van het feest in de Castro.

's Middags op het werk hadden we Halloween ook uitgebreid gevierd. Dit jaar was er een groepsverkleedwedstrijd. Teams hadden zichzelf en hun cubicles in een thema verkleed. Er waren heel originele ideeen bij. Hier wat voorbeelden - onze groep heb ik voor het laatst bewaard.

Desperate Housewives - deze group had een rij cubicles omgetoverd tor Wysteria Lane met witte hekjes, kleine grasveldjes voor de deur en ramen met gordijntjes.

Afgelopen zomer waren twee walvissen dagenlang in het nieuws omdat de Sacramento-rivier in waren gezwonnen en de weg terug naar de oceaan niet meer konden vinden. Het leek alsof ze niet onder de brug durfden te zwemmen. Deze groep beeldden dat hele tafereel uit, inclusief de wetenschappers en toeristen die de walvissen observeerden (boven en onder).

De jaren tachtig bruiloft.

Mario Brothers (met prinses).

Britney Spears in vier fases van haar leven met vier partners. Dit was mijn groep! Een van mijn collega's heeft er zelfs een video van gemaakt.