Milk

Afgelopen weekend heb ik Milk gezien. Het is een geruchtmakende film waarvan veel mensen denken dat ie kans maakt op een Oscar. Sean Penn speelt de hoofdrol. Hij is Harvey Milk op wiens leven de film gebaseerd is.

Harvey was de eerste gekozen politcus in Amerika die uitkwam voor zijn homoseksualiteit. Hij woonde in de Castro in de jaren '70 toen dat nog helemaal geen homowijk was. Hij had er een fotospeciaalzaak en werd actief in de lokale politiek toen andere middenstanders uit de buurt hem boycotte. Het was een tijd waarin de politie regelmatig homokroegen binnenviel en luk raak mensen arresteerde, meestal op hardhandige wijze.

Door Harvey is de Castro de homowijk van San Francisco geworden. Hij droomde ervan om één staat te hebben waar homo's niet bang hoefden te zijn om in elkaar geslagen te worden. Hij heeft zich ook hard gemaakt voor een wet die het verbood om mensen uit hun baan te ontslaan of uit hun huurhuis te zetten omdat ze homo zijn. Aan Castro Street is nog steeds een kroeg die Harvey's heet.

De film gaat voor een deel over de geschiedenis van San Francisco, maar nog meer over een heel bijzondere man die veel moed had en persoonlijke offers gebracht heeft voor een hoger doel. Echt de moeite waard.

Kerstdagen

Ik kijk terug op een leuke kerst! Dat had ik een paar weken geleden niet gedacht... veel mensen zijn ver weg op familiebezoek met de feestdagen, maar gelukkig waren er ook een aantal vrienden 'in town'.

De kerst ben ik goed en heel anders dan voorgaande jaren doorgekomen. Op kerstavond had Cathy me uitgenodigd om mee te gaan naar een feest van mensen in haar buurt. Ze woont al jaren in Pacific Heights en kent veel van haar buren, vooral die met hond want die komt ze dagelijks tegen in het park. Pacific Heights is een wijk met welgestelde bewoners, die in de volksmond ook wel een 'specific whites' genoemd wordt. De honorair consul van Nederland (ex-CEO van LaSalle Bank) woont ook in deze wijk bijvoorbeeld.

Wij waren duidelijk een van de jongeren in het gezelschap, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb de hele avond alleen maar met interessante mensen gesproken. Dat begon al met de gastvrouw, Josie, die architect is. Later op de avond openbaarde ze ineens dat ze in haar jonge jaren in een meidenband heeft gespeeld en twee hits heeft gehad. Haar band, The Shortcuts, wordt klaarblijkelijk in de Rock 'n Roll Hall of Fame vernoemd als tijdgenoot van Elvis in zijn beginjaren.

Ook heb ik een tijd staan praten met Marc, die chefkok is. Hij wordt door de groten der aarde ingehuurd om voor hen te komen koken (waaronder onze koninklijke familie) en heeft zo al de hele wereld afgereisd. Hij zat vol prachtige verhalen. Zijn werk heeft hem onder andere in Armenie gebracht waar hij, naast koken, ook als aannemer gewerkt heeft. In een dolle bui nam hij een opdracht aan om een weg van anderhalve mijl in een maand aan te leggen. Bijkomend probleem was dat niemand beschikbaar was om aan de weg te werken vanwege kerst en oud & nieuw.

Dat het een chique feest was, was al bij binnenkomst te merken. Er stond iemand bij de deur om je jas aan te nemen en vervolgens was iemand anders die een glas champagne aanbood. Er was een superdeluze uitgebreid buffet aangekleed met enorme bloemstukken, en er was een pianist die aan de vleugel zat te spelen. Tegen het einde van de avond liet Cathy een van haar verborgen talenten zien en begon mee te zingen.

Op de voorgrond: Josie, de gastvrouw.

Een klein deel van het buffet.

Een boom als uit een Hollywood-film; ook voor hier iets bijzonders. Iedereen was onder de indruk.

Eerste kerstdag was minstens zo gezellig maar stond in schril contrast met kersavond. Ik ging met Christy bij vrienden eten. We deden het heel rusig aan - iedereen kwam gewoon in spijkbroek en de meeste tijd hebben we in de keuken doorgebracht met kaasjes, koekjes en crackers met dipsaus. Als hoofdgerecht aten we zelfgemaakte pizza (zelfs het deeg voor de bodem was met de hand gemaakt).

Autobanden

Gisteren in de lunchpauze heb ik nieuwe banden op mijn auto laten zetten. Zelfs ik kon zien dat het harde nodig was. Ik besloot niet naar de Toyota-dealer te gaan maar naar een bandenspeciaalzaak: Big O Tires. Ze doen ook andere routineklussen aan auto's zolas het verversen van olie, maar verdienen hun boterham grotendeels met banden en wielen.

Zonder afspraak kon ik er meteen terecht en was ik binnen drie kwartier weer buiten. Weer een item van mijn to-do-lijst af...

Voordat ik weg kon rijden, moest de verkoper de DOT-nummers van de banden in de computer invoeren. DOT staat voor Department of Transportation, de Verkeer- en Waterstaat van de staat Californië. Zij houden bij waar en wanneer de banden gemaakt zijn, mocht er ooit wat mee aan de hand zijn. Da's weer zoiets typisch waarin Californië strenger is dan de rest van de VS

Chanukah

Wellicht is het je opgevallen dat het het niet vaak voorkomt dat ik bij mensen thuis ga eten of dat ik eters op bezoek heb. Naarmate ik mensen beter leer kennen, gebeurt het wel wat meer, maar lang niet zoveel als in Nederland. Vooral in een stad als San Francisco is uit eten gaan zo makkelijk, lekker, snel en betaalbaar, dat een restaurant het vaak wint van de eigen keuken.

Maar gisteravond vroeg een vriendin me te eten - ze was op een huis van vrienden aan het passen bij mij in de buurt, dus dat kwam goed uit. Het was gezellig om in iemands keuken rond te hangen terwijl er gekookt wordt. En omdat Cathy joods is, staken we ook twee kaarsen van de Menorah aan, want het was gisteren de tweede dag van Chanukah.

Koud

Het is hier al een week of drie koud. Overdag komt de temperatuur niet vaak boven de 10 a 12 graden en 's nachts daalt ie tot het vriesdpunt. Ook regent het best veel. Voor Nederlandse begrippen zou dat best aardig weer zijn voor deze tijd van het jaar, maar hier zijn we er niet aangewend. Sommige huizen hebben niet eens centrale verwarming en ik hoor collega's aan elkaar vertellen dat ze de verwarming aan hebbeb, alsof het een speciale gebeurtenis is.

Ons weer is niet vergeleken met de rest van Amerika. Het is weer eens uitgebreid in het nieuws. Afgelopen week heeft het zelfs in Las Vegas (dat in de woestijn ligt) gesneeuwd! Afgelopen weekend zijn heel wat vluchten afgelast vanwege het slechte weer, en dat net in een tijd dat half Amerika naar huis vliegt om familie met de kerst te bezoeken.

Zo hoorde ik van een collega in Atlanta dat het daar ongebruikelijk koud is - het vriest er zelfs. Een andere collega in Portland is ingesneeuwd. Collega's in het noordoosten van de VS moeten op dit moment de meeste sneeuw trotseren - daar komt het al sinds 46 uur non-stop uit de hemel.

Voor mij geen witte kerst, want ik blijf in San Francisco met de feestdagen. Ik hou het bij de beelden op TV.

Date

Sinds een paar weken ben ik aan het daten. Okay, het hoge woord is eruit! Ik had altijd gedacht dat dat zou inhouden dat ik allerlei afspraakjes zou hebben met verschillende kandidaten, maar het is tot nu toe iets anders gelopen. Ik was uit eten met een vriendin van een vriendin, waarbij de vonk oversprong. Het etentje was geen 'date' als zodanig - geen van beide van ons ging met die insteek naar het restaurant. Maar toen we na afloop zoenden, was het met terugewerkende kracht alsnog een date. Dat scheelde dus een hoop spanning vooraf... haha!

We hebben elkaar sindsdien verschillende keren gezien. We zijn nu dus aan het 'daten'. Daten is nog niet hetzelfde als vaste verkering - we noemen elkaar nog geen 'girl friend', dat zou een stap verder gaan. Ik vind daten al vrij ver gaan, want ik was net van mijn vrijheid aan het genieten...

Overigens hoeft daten ook niet uit te sluiten dat je met meedere mensen dates hebt. Het hangt een beetje af van de afspraken die je met elkaar maakt, maar het is dus niet ongebruikelijk dat je met meer dan een persoon aan het daten bent.

Als je het nog losser wilt houden, kunnen je ook nog zeggen dat je 'casually date'. Casually dating is alleen een verwarrende term, want voor sommige betekent het dat je meer vriendschappelijk met elkaar omgaat en voor anderen legt de nadruk dan juist oip de sex zonder verdere verplichtingen.

Liefdadigheid

Vandaag was ons eigen kantoor aan de beurt om een kerstfeest te geven. Zoals ik al eerder schreef werd er niet zo uitgepakt als andere jaren, maar het was een aangeklede borrel in een wijnbar voor alle medewerkers. Gisteren was er ook al een kerstviering bij ons op kantoor voor alle kinderen van mijn collega's, ook dat is een traditie.

Er wordt nog een hoop meer gedaan om stil te staan bij de feestdagen. Zoals elk jaar is weer een 'wall of wishes' met kadowensen van gezinnen in een opvanghuis. Dit jaar heb ik een parfumset voor een vrouw van 25 gekocht.

Daarnaast was er een groep van kantoor die een bezoek ging brengen aan bejaarden en spullen voor hen inzamelde. En er was een derde liefdadigheidsactie op kantoor om winterjassen in te zamelen. Deze laatste actie maakt onderdeel uit van een jaarlijkse, nationale campagne die steeds groter wordt.

Liefdadigheid alom deze tijd van het jaar. Bij supermarkten staan mensen eten in te zamelen en wordt het winkelend publiek gevraagd iets exrta's te kopen voor mindebedeelden. Op verschillende van de feesten waar ik de afgelopen tijd geweest ben, word je gevraagd iets van speelgoed me te brengen.

Amerikanen doen over het algemeen wat ze kunnen om hun steentje bij te dragen. Ze voelen het als hun verantwoordelijkheid als je het zelf goed hebt.

Sara's feest

Ik had toch gezegd dat er allerlei kerstfeestjes gehouden worden... gisteren hadden Sara en haar huisgenoten hun jaarlijkse feestje. Sara boekt de optredens van Blame Sally. Samen met drie huisgenoten woont ze in een vrijstaand huis in Oakland. Het is hier heel gebruikelijk om samen met anderen een huis te delen, ook als je wat ouder bent (Sara wordt binnenkort dertig.)

Zoals hier gebruikelijk, had iedereen iets te eten of te drinken meegebracht. De keukentafel stond vol gerechten. Sara zelf had onder ander 'hot buttered rum' gemaakt: warme rum met suiker, kruiden en boter. De Amerikaanse equivalent van gluhwein zeg maar.

Ook had iedereen aan kadootje meegbracht, zonder te weten voor wie. Via lootjes werden alle geschenken verdeeld.

Vieren

Dit is de tijd van het jaar voor feestjes - de 'Holiday Parties'. Elk bedrijf heeft zijn Holiday Party, al hoor je de laatste tijd veel op het nieuws over het aflassen van deze feesten vanwege de recessie. Andere bedrijven vinden creatieve manieren om te kosten te drukken, bijvoorbeeld door medewerkers een gerecht mee te laten brengen voor het buffet. Ons bedrijfsfeest is volgende week en is dit jaar alleen voor medewerkers, geen partners. (Komt mijn wel goed uit...)

Monica en Tom gaven gisteravond ook een feest, niet alleen vanwege de feestdagen, maar het was ook een verjaardagsfeest voor Monica, en een open huis (ze zijn onlangs naat Oakland verhuisd). Bovendien moesten ook de verkiezing van Obama en het platencontract van Blame Sally nog gevierd worden.

Het gaf mij de gelegenheid om bij te kletsen met verschillende mensen die ik al even niet meer gezien had - erg gezellig. Het huis was vol mensen, en omdat veel van hun vrienden ook muzikant zijn, eindige de avond in eenuitgebreide jam-sessie.

Leno

Deze week was er een hoop te doen over een aankondiging van NBC, een van de grote TV netwerken. Al sinds decennia zenden zij om elf uur 's avonds de Tonight Show uit, waarvan Jay Leno al jarenlang de presentator is. Het is al een tijd bekend dat zijn contract volgend jaar afloopt en dat dan een ander het stokje van hem overneemt.

Deze week werd bekend dat Leno een nieuwe talkshow krijgt om tien uur. Leuk, dacht ik en verder niets. Maar veel er is veel bezorgheid in televisieland over deze move. Tien uur 's avonds is namelijk primetime. Dat is een tijdstip voor'scripted televisie' - voor drama en comedy waar scripts, textschrijvers en uitgebreide productie komt kijken. Deze vorm heeft al terrein verloren aan reality TV (American Idol, Super Nanny, Project Runway etc.) wat veel goedgoper om te maken is. Maar een talkshow kost echt maar een habbekrats ten opzichte van reality en met constant teruglopende advertentieinkomsten is dit een zakelijk slimme beslissing van NBC. De critici vragen zich of of het wel zo'n goed besluit is voor de toekomst van televisie.

Economie

Toen ik in Nederland was vroegen verschillende mensen me wat hier te merken is van de economische crisis. Californie en met name de Bay Area leken lang imuum te zijn voor alle economische en financiele perikelen in de rest van Amerika. De technologiesector die hier zo zwaar vertegenwoordigd is, bleef nog een hele tijd gespaard. Maar toen de creditcrisis los barstte, kon de impact hier niet uitblijven.

Veel bedrijven in Silicon Valley zijn start-ups. Ze worden veelal gefinancierd door venture capital bedrijven. Het gaat meestal om jonge bredrijven die een miljoenen aaninvestering nodig hebben om hun bedrijf van de grond te tillen. In de meeste gevallen gaan er verschillende jaren en verschillende financieringsrondes voorbij voordat zo'n bedrijf winstgevend is. Ik zal daar een andere keer nog eens wat uitgebreider over schrijven. In ieder geval hebben wij verschillende start-up bedrijven als klant.

Aan die bedrijven konden als eerste merken dat de financiele crisis ook zijn weerslag op ons zou hebben. Een van de bekendste VC's, Sequoia Capital, heeft een paar weken geleden een presentatie gegeven aan de bedrijven waarin ze investeren. Daarin zetten ze uiteen dat het de komende tijd moeilijker za zijn om een nieuwe kapitaalinjectie te krijgen en dat uitgavenpatronen bijgesteld moeten worden zodat de huidige financiering langer mee kan gaan en/of winstgevendheid eerder behaald wordt. Een van de adviezen was om nu snel in kosten te snijden.

De presentatie is uitgelekt en staat nu overal op internet. Nu volgen niet alleen de bedrijven het portfolio van Sequioa de adviezen, maar elk bedrijf dat van financiering afhankelijk is. Steeds wordt er grofweg 30 procent van de medewerkers de laan uitgestuurd en soms wordt er in PR-uitgeven gesneden. Dat merken wij dan. (Overigens krijgen we tegelijkertijd veel verzoeken van nieuwe bedrijven binnen, dus de netto impact valt erg mee.)

Ook de grotere IT bedrijven zijn nu mensen zijn mensen aan het ontslaan. Zij bereiden zich zo voor op tegenvallende verkopen. Consumenten kopen waarschijnlijk minder computers, digitale cameras en mobiele telefoons met kerst en bedrijven wachten nog even met investeren in een nieuwe server of sneller netwerk.

Net als iedereen, ben ik benieuwd hoe de komende maanden verlopen. Je hoort al de eerste voorspellingen dat de bodem bereikt is... de toekomst zal het uitwijzen.

Schoonmaken

Elke dag komt de schoonmaker langs om ons kantoor te stofzuigen, prullenbakken leeg te maken en stof af te nemen. Alleen onze bureaus moeten we zelf schoon houden, daar komen ze niet aan.

Details

Tussen de middag heb ik weer eens met collega's geluncht. Er was een collega uit ons kantoor in Washington DC op bezoek - dat zou ik drie jaar geleden nog super spannend hebben gevonden, maar inmiddels vind ik eraan gewend met Amerikanen uit allerlei steden in de VS contact te hebben. Toevallig is een andere collega uit New York net hierheen verhuisd en hij kwam even buurten.

Tijdens de lunch hadden we het onder andere over 'briefing sheets'. Dat zijn documenten die wij samenstellen voor een klant ter voorbereiding op een interview. Er staan praktische gegevens in zoals tijd en telefoonnummer, maar ook achtergrondinformatie over de journalist en publicatie. Die informatie haal je hier gewoon uit een database waar elk PR bureau op geaboneert is - er zijn een paar verschillende bedrijven die ze aanbieden. Vaak voegen we daar nog eigen kennis aan toe. Daarnaast zijn er altijd een paar recente artikelen bijgevoegd en soms al wat suggesties voor onderwerpen en boodschappen voor tijdens het interview.

Mijn collega's hadden het over het strakke format waarin sommige klanten de briefing sheets aangeleverd willen krijgen. Dan gaat soms het over kleine details, zoals of je de datum voluit schrijft, en of je aan een journalist refereert met voor- en achternaam of alleen achternaam. Daar zijn sommige bedrijven heel gevoelig voor en er mogen geen fouten mee gemaakt worden. Er worden templates voor ontwikkeld die strikt gevolgd moeten worden. Dat is iets wat ik typisch Amerkaans vind... wat gestandaardiseerd kan worden, wordt gestandaardiseert. Alles in het kader van het eeuwige streven naar opperste efficientie.

Douane

Gisteren weer thuis gekomen... met een flinke verkoudheid. Typisch aandenken aan Nederland. Deze keer ben ik voor het eerste met Green Card door de douane geweest. Ik sta voortaan in de rij voor Amerikaanse staatsburgers en permanente verblijvers. Normaal is die rij korter dan voor bezoekers, maar gisteren niet. Dat heeft waarschijnlijk met Thanksgiving te maken van afgelopen week - dat is de nationale feestdag waarvoor Amerikanen veel reizen. Het valt ook altijd op een donderdag en de meeste mensen zijn vrijdag ook vrij en maken gebruik van het vierdaagse weekend.

De afhandeling zelf ging heel snel. Er werd maar een vraag gesteld - waarom ik in het buitenland was. Die was makkelijk te beantwoorden. Vervolgens mocht ik meteen doorlopen. Geen vringeafdrukken, foto's en een vragenvuur meer!

Sint

Het wordt de komende week weer stil op de blog. Over een paar uurtjes vertek ik naar Nederland - even weer wat familie en vrienden zien.... EN Sinterklaas natuurlijk. Ik kijk uit naar al het Sinterklaas-snoepgoed! Dat hebben ze hier natuurlijk niet...

Converter

Op mijn superkleine TV-tje in de slaapkamer krijg ik acht zenders via de antenne die uit het apparaat steekt (net als een radio-antenne). Op 17 februari is dat voorbij. Dan is er geen analoog TV-signaal meer in Amerikaanse ether. Miljoenen mensen moeten switchen naar een HDTV. Maar er is een alternatief: een 'converter box' aanschaffen, die het digitale signaal kan omzetten naar iets dat de oude analoge TV begrijpt. De overheid helpt daarbij.

Je kunt een kortingsbon voor 40 dollar aanvragen die je kunt besteden in een audio-zaak. Je hebt al converter van 40 dollar, maar de meeste zijn net ietsje duurder.

Ik heb een tijdje geleden ook zo'n coupon aangevraagd. Het bleek een pasje te zijn met een individueel nummer. Ik heb de mijne bij Amazon besteed. Door 10 dollar bij te betalen had ik een converter, die gisteren aankwam. Het bleek een klein kastje ter grootte van een modem.

Nu heb ik ruim 20 zenders in de slaapkamer (een deel in het Spaans en Chinees) en de beeldkwaliteit is veel beter. Bedankt Amerikaanse overheid!

T-shirt weer

In de zomer komt het in San Francisco nooit voor, maar afgelopen weekend kon je 's avonds in je T-shirt buiten lopen. Ook overdag werden er temperatuurrecords gebroken voor de tijd van het jaar. Het was ruim 25 graden!

Ik heb er met plezier gebruik van gemaakt. Vrijdagavond was ik met Christy en Melissa bij El Rio, de bar aan het einde van mijn straat waar ze een grote binnenplaats hebben. Zaterdagavond in de tuin bij Wild Side West gezeten en gistermiddag op een terrasje geluncht met Jeri en Jane, wat geshopt in The Mission en vervolgens nog een wijtje gedrinken op het dak van Medjool. Het weer is nog steeds mooi, maar ik moet helaas weer werken...

Blame Sally

Afgelopen week had ik een vergadering met het management team van Blame Sally. De band is nu onder contract bij een nieuw muzieklabel en is een nieuwe CD aan het opnemen in een gloednieuwe studio. Daar hadden we ook afgesproken.

Het nieuwe label is gestart door twee muziekliefhebbers die hun sporen in de zakenwereld verdiend hebben nu hun droom volgen. Ze hebben een superstudio gebouwd met alle nieuwste snufjes en beste apparatuur.

Alles wat ik voor Blame Sally doe, is op Internet. Ik heb al een Facebook-groep opgezet, een Flick-account aangemaakt en Jeri, de gitarist, is aan het Twitteren. Deze week heb ik ook hun YouTube Channel gemaakt. Daar heb ik een clipje dat ik in de studio geschoten heb opgezet.

Permanent Resident

Vandaag was het zover! Ik heb mijn green card! Woohoo!!

Hij was gisteren al bij Edelman's PZ-afdeling aan de oostkust aangekomen en daar hebben ze 'm per UPS aan mijn doorgestuurd. Ik liet 'm meteen aan mijn team genoten zien en mijn baas wilde meteen een foto van mij met kaart maken. De kaart is net een bankpasje en is overigens niet groen maar beige. Er staat 'Permanent Resident Card' op.

Ik heb nu een permanente verblijfsstatus - mag dus altijd in Amerika blijven wonen. Wat een bevrijdend gevoel!

In de brief van de USCIS (immigratiedienst) die bij de kaart zat, staan verschillende instructies. Zo moet ik de kaart altijd bij me dragen als ik in de VS ben. Ik kan een verblijfsvergunning voor familieleden en eventuele echtgenoot sponsoren, en over vijf jaar kan ik Amerikaans staatsburgerschap aanvragen.

De kaart zelf is tot 2018 geldig en ik moet 90 dagen voor afloop een nieuwe aanvragen (Amerikanen spreken altijd van 30, 60 of 90 dagen; niet van 1, 2 of 3 maanden). En als ik langer can een jaar het land zou verlaten, moet ik daar vooraf toestemming voor aanvragen. Voorlopig heb ik dat plan niet, want ik voel me hier helemaal thuis!

Foodie

Afgelopen weekend at ik bij een vriendin thuis - dat gebeurt hier niet zo vaak. Meestal ga je uit eten, want dat is praktischer. Ze wilde wat groenten roerbakken en vroeg of ik dat ook wel eens doe en of ik goede recepten heb. Op de eerte vraag moest ik eerlijk antwoorden dat ik het tegenwoordig nauwelijks nog doe. Op de tweede zei ik dat ik wel weet hoe je zoiets lekker kunt marineren met diversre kruiden. Daarop zei ze: 'I did not know you're a foodie'.

Deze week had ik het met een collega over restaurants in San Francisco. Ze was bij een tapas-restaurant geweest dat ik ook ken. We waren het erovereens dat het niet het beste restaurant is in z'n soort dus ik vroeg of ze Andalu kende, een heel goed tapas-restaurant. Haar reactie was" 'You're a foodie, huh?'.

Blijbaar ben ik een foodie. Ach, nog een label erbij... waarom niet. Ik denk dat je foodie nog het beste met fijnproever kunt vertalen. Iemand die van lekker eten houdt, eten waardeert en wellicht zelfs een tikkeltje kieskeurig is.

New York, NY

Afgelopen weekend eindelijk tijd gehad om een aantal foto's te selecteren en te bewerken om het verhaal van New York te vertellen...

Congressen

Deze week ben ik naar twee congressen geweest. Eerst naar ad:tech in New York, waar verschillende klanten waren. Woensdag vloog ik terug, en vervolgend ben ik gisteren en vandaag bij Web 2.0 Summit in San Francisco geweest. Ik heb deze week dus weer een hoop bijgeleerd over allerlei nieuwe technologieen, markttrends, sociale implicaties en economishce impact.

Ik vond het panel over politiek op het web een van de interessantere sessies, mede omdat Ariane Huffington van The Huffington Post in het panel zat. Haar site is een politieke blog die enorm goed gelezen wordt. Tijdens het panel nam ze geen blad voor de mond en zei bijvoorbeeld dat blogs en andere online media ervoor zorgen dat politici minder kunnen liegen en dat ze daar niet aan gewend zijn. Daar hadden de andere panelleden niet van terug.

Ook indrukwekkend was de slot-keynote van Al Gore. Die man kan heel gepassioneerd spreken over de dingen die hem aan het hart gaan. Naast het milieu had hij het ook over de veranderde media. Gore heeft namelijk ook een mediabedrijf, compleet met TV-zender (CurrentTV) en online. Verder ging Web 2.0 trouwens niet over politiek, al waren er heel wat bedrijven met diensten om de wereld te verbeteren.

's Avonds waren er weer de nodige feestjes, waardoor ik nog niet aan de foto's van New York toegekomen ben...

Gisteravond was het hotste feest georganiseerd door MySpace. Je kon er alleen heen als je op de gastenlijst stond en omdat Edelman gewerkt heeft voor MySpace, kwam ik een collega op de lijst terecht. Het was werkelijk een van de gaafste feesten waar ik tot nu toe geweest ben. Het vond plaats in het oude muntgebouw van San Francisco. het is een statig pand uit 1854 en voelde zelfs een beetje Europees aan. Er waren verschillende ruimtes en een binnenplaats waar het nog warm genoeg was gisteravond. Er hing een supersfeer door de aankleding (vooral door lichten) en muziek. MySpace heeft afgelopen week de site ge-relauncht en een heleboel muziekdiensten toegevoegd.

In een van de kleinere ruimtes was een optreden van Lionel Richie, waar ik met mijn neus voorraan stond. Het feest was ook erg leuk omdat ik er redelijk wat bekenden tegenkwam. En nu ik eenmaal wat mensen ken, wordt ik aan allerlei anderen voorgesteld, dus zo breidt mijn netwerk langzaam maar zeker verder uit.

Obama!

Gisteravond rond een uur of elf was al duidelijk dat Obama de verkiezing gewonnen had. Helaas was ik te moe en had nog te veel werk te doen om naar een feest te gaan, dus ik heb het op TV in mijn hotelkamer zitten kijken.

Vandaag is de overwinning volop in het nieuws - alle media hebben het erover. Het valt me op dat ras nu zo’n grote rol speelt in de verslaggeving. Amerikaans media benadrukken dat er voor altijd een rassengrens doorbroken is en dat nu alle Amerikaanse kinderen in de ‘American Dream’ kunnen geloven (dat als ze hard genoeg werken, alles kunnen worden dat ze willen) omdat daarvoor nu het bewijs geleverd is.

Daarnaast zijn de eerste speculaties over wie in Obama’s kabinet zullen zitten begonnen. Ik denk dat we daar nog veel meer over gaan horen de komende dagen en weken. Iedereen is nu aan het afkicken van het verkiezingsniews van de afgelopen tijd.

In Californie werd de uitslag overschaduwd door het feit dat een meerderheid voor een grondwetswijziging heeft gestemd, die bepaalt dat een huwlijk alleen tussen twee mannen en twee vrouwen gesloten kan worden. Er is nog een superklein kansje dat stand ten goede keert, omdat de stemmen die per post opgestuurd zijn nog niet geteld, maar het ziet er slecht uit. Het is me nog niet duidelijk of de huwlijken die de afgelopen maanden zijn gesloten onder de oude grondwet nog geldig zouden zijn. In ieder geval zijn de mensen in de Bay Area (hetero en homo) over het algemeen heel teleurgesteld hierover.

Gisteren, aan het einde van de verkiezingsdag, kreeg ik ook nog persoonlijk goed nieuws. Volgens de advocaat is mijn Green Card onderweg. In de komende twee weken zou hij op de deurmat moeten vallen!!! Ik kan het nog niet helemaal bevatten, maar ben erg blij met dit nieuws!

Verkiezingsdag

De foto’s en verhalen van het weekend met Edith in New York volgen nog. Ik heb er nog geen tijd voor gehad, want toen Edith gistermiddag weer naar Amsterdam vertrok, ging ik direct naar ad:tech.

Vandaag is de grote dag! Amerikanen staan in de rij om te mogen stemmen. De burgermeester van New York moest 45 minuten wachten voordat hij aan de beurt was, want hij wilde geen voorkeursbehandeling. De opkomst is hoger dan andere jaren en waarschijnlijke worden er records verbroken.

De afgelopen dag is er nog heftig campagne gevoerd door de candidaten en hun teams. Op straat stonden vrijwilligers flyers uit te delen met adressen van call centers waar je heen kunt gaan om te helpen door mensen in andere staten te bellen. New York is net als Californie een van de staten die al jaren door de democraten gewonnen wordt. Maar Pensylvania bijvoorbeeld laten de peilingen zien dat McCain met een kleine meerderheid gaat winnen. Als Democraat-stemmer in New York kan je meer impact op het eindresultaat hebben door een aantal mensen in andere staten te bellen dan door je eigen stem uit te brengen.

Vanochtend hoorde ik dat Obama’s team een geavanceerde database gebruikt om mensen te sms-en. Ze kunnen bijhouden wie er gestemd heeft en een berichtje sturen in de loop van de middag naar degenen die nog niet in het stemlokaal geweest zijn.

Ook is er van alles te koop – petjes, T-shirts, buttons en zelfs condooms met de namen van de kandidaten erop. In de meeste gevallen zijn het de straatverkopers die er geld mee verdienen en gaan er geen donaties naar de campagne teams.

Ook grotere merken proberen een graantje mee te pikken de verkiezingsgekte; niet zozeer door meer te verkopen, maar om goodwil te genereren. Bij Starbucks kun je bijvoorbeeld een gratis kop koffie krijgen als je zegt dat je gestemd hebt en Ben & Jerry’s deelt ijsjes uit aan stemmers.

Vanavond zijn er allerlei feestjes geoorganiseerd om samen de uitslagen te bekijken. Helaas mis ik die in San Francisco van vrienden, maar bedrijven hier op de beurs zijn ook verschillende bedrijven die feestjes geven. Ondanks dat ik heel moe ben, denk ik dan ik wel even ga kijken.

NYC

Aan het einde van de middag ben ik in New York aangekomen. De komende vier dagen ga ik hier lekker genieten, samen met Edith die vanuit Nederland gekomen is. We gaan samen onze verjaardagen hier vieren. We zijn net al lekker uit eten geweest en slapen in het Night Hotel.

Op maandag blij ik nog even hier voor werk. Ik heb geen idee wanneer ik weer tijd heb om te bloggen - misschien is er tijd voor tussendoor, maar het zou ook best een tijdje stil kunnen blijven.... maar dan weet je waarom.

Gevecht

De verkiezingscampagnes lopen op hun einde. De afgelopen weken leken nog het meeste op een bokswestrijd. Elke kandidaat deelt een klap uit en de media analyseert hoe hard of effectief die aankomt. De analyse gaat de meeste tijd over de campagnestrategie en hoe een spotje of speech al dan niet impact heeft. De media houden als het ware een puntentelling bij.

Zo scoorde Obama punten toen Colin Powell hem afgelopen zondag zijn steun gaf. Ook de miljoenen die Obama ophaalt van gewonen mensen die geld doneren voor zijn campagne wordt meegewogen in de analyses. Hij heeft ermee trouwens een TV-spot van 30 minuten op primetime TV (alle grote zenders) gekocht. De 'infomercial' heeft als titel 'American Stories, American Solutions' - hier is ie:

McCain scoorde ook punten. In het laatste debat gebruikte hij een gesprek dat Obama had met ene Joe Wurzelbacher uit Ohio. Joe vroeg hem of hij meer belasting zou moeten gaan betalen als hij het loodgietersbedrijf waar hij nu werkt over zou nemen. Obama legde hem uit dat dat het geval zou zijn als zijn inkomen hoger dan $250.000 zou worden. Joe, die nog lang niet zoveel verdient, was het daar niet mee eens en sindsdien heeft McCain en zijn team het over 'Joe the Plumber' en hoe die erop achteruit zal gaan als Obama president is. In één klapt kende heel America Joe the Plumber en wordt hij te pas en te onpas bij elk politiek gesprek gehaald. Volgens de media scoorde McCain hiermee punten in het gevecht in de verkiezingsstrijd.

Er is ook enorm veel te doen geweest over Sarah Palin, de vice-precidentskandidaat van McCain. Eerst was ze de lieveling van de campagne, maar dat is langzaam veranderd omdat ze een paar enorme blunders gemaakt heeft en ze McCain tijdens interviews tegenspreekt. Ik denk dat steeds meer mensen inzien dat het land in gevaar zou zijn als zij president zou zijn en dat die kans er met een 72-jarige president er best inzit. Maar het heeft nog vooral een negatief effect op McCain zelf omdat de keuze voor Palin negatief afstraalt op zijn beoordelingsvermogen.

Over een paar dagen zullen we het weten. Op dit moment lijkt Obama voor te liggen in een aantal cruciale staten voor zich te gaan winnen.

Dating 2

Een van mijn collega's is een paar maanden geleden naar Houston (Texas) verhuisd en werkt nu van daar uit voor Edelman. Ze was weer even op kantoor deze week en samen met een aantal oud-teamgenoten gingen we iets drinken. Een van mijn ander collega's is ook sinds kort single en we hadden het over dating. Ik heb het daar de laatste tijd met verschillende vrienden over gehad om uit te vinden wat het precies is en wat de do's en don'ts zijn.

Mijn collega had die avond nog een 'date' en ik vroeg haar hoe ze het verschil weet tussen een date en een gewoon etentje. Dat was omdat de man die haar had uitgevraagd niet had gezegd waar ze heen zouden gaan; hij had alles geregeld en zij hoefde alleen maar te verschijnen. Een van de mannelijke collega's reageerde dat je weet dat het een dat is als de man voor alles betaald. Da's dus in de hetero-wereld. Met vrouwen onderling ligt dat iets ingewikkelder... of simpeler, tis maar net hoe je het bekijkt.

Ik ben de de laatste tijd met heel wat vriendinnen uitgeweest en vraag me wel eens af of zij dat dan als een date zien. Ik geloof het niet hoor, maar je weet maar nooit.

Een andere date-regel is dat er bepaalde onderwerpen zijn waarover niet hoort te praten tijdens je eerste afspraakje. Allereerst je exen (vanzelfsprekend), maar ook politiek en religie staan op de verboden lijst van gespreksonderwerpen. Daar begrijp ik helemaal niet van! Het lijkt me juist belangrijk om dat soort zaken duidelijk te hebben voordat je verder gaat - ik zou bijvoorbeeld niet weten wat ik aan zou moeten met een supergelovig iemand. Nou moet ik zeggen dat de meningen erover verdeeld zijn en dat mijn modernere vrienden en collega's het met me eens zijn, maar dat kan dus tot misverstanden leiden tijdens de eerste date.

De kans is groot dat er gezoend wordt na een eerste date, als he leuk was tenminste. Zo niet, dan blijft het bij een beleefde hug bij het afscheid. Met elkaar het koffer induiken na een eerste date zorgt er meestal voor dat er geen tweede date volgt.

FAR-West

Ik ben nog nooit met zoveel gitaren omgeven geweest als afgelopen weekend. Drie dagen lang heb ik genoten van allerlei vormen van folk-muziek, een hoop bijgeleerd over de muziekwereld en genetwerkt. Zoals ik al schreef, was ik bij FAR-West 2008, de jaarlijkse conventie van de westelijke regio van de Folk Alliance.

De Folk Alliance is als het ware een branche-organisatie voor de folk-sector binnen de muziekindustrie. Muzikanten, managers, publisisten, platenlabels, radio-DJ’s en concertorganisatoren zijn er lid van en kwamen afgelopen weekend samen in Phoenix. (Om precies te zijn, zaten we in Mesa, een van de gemeenten die vergroeid is met Phoenix).

Overdag waren er workshops en panels over allerlei onderwerpen. Deelnemers konden bijvoorbeeld leren hoe een tour te plannen, hoe een nummer voor verschillende instrumenten te arrangeren, hoe je muziek op de radio te krijgen en Internet te gebruiken voor de promotie van je muziek. Over dat laatste gaf ik, samen met Bev, een presentatie.

Ik heb de folkies verteld over Twitter, Facebook, blogs en widgets en kreeg er positieve reacties op. Bev, die de workshops georganiseerd had, had me hiervoor gevraagd – ze werkt deeltijd voor een van mijn klanten bij Edelman en het andere deel van haar tijd is ze met folk-muziek bezig – ze in singer-songwriter, organiseert huisconcerten is betrokken bij de organisatie van de Folk Alliance. Ze wist van mijn kennis over social media en omdat ik sinds kort Blame Sally help met online activiteiten, vond ze me een goede kandidaat hiervoor. Ik had daar niets tegenin te brengen natuurlijk!

’s Avonds waren er allerlei showcases. Showcases worden ook buiten een congres om georganiseerd; het zijn concerten voor mensen in de muziekindustrie om zo een platencontract of booking te krijgen. Tijdens FAR-West was het aantal showcases niet te tellen. De congresorganisatie had vijf vergaderzalen ervoor ingeruimd waarin elk halfuur andere optreden plaatsvondt. Daarnaast waren alle kamers op de tweede en derde verdieping ingeruimd voor “guerilla’ showcases, georganiseerd door platenlabel, concertorganisatoren en andere hosts. Dat gaf een heel aparte sfeer – in de kamers waren de bedden opzij geschoven en er was vaak iets aan de aankleding gedaan in de vorm van kerstverlichting of doeken aan de wand. Meestal zaten er zo’n vijf tot twaalf mensen in een kamer te luisteren en iedereen liep in en uit.

Door Nederlandse ogen, zag het publiek er super-Amerikaans uit. Er was nauwelijks een spoor van mode te bekennen en en er waren veel cowboylaarzen (ik had die van mijn ook meegenomen). Folk bestrijk diverse subgenres en dat was aan het publiek te zien: van overjarige hippies, tot John Denver-types en van meisjse met gitaar tot countryzangers.

Het is interessant om te zien dat grote platenmaatschappijen er niet aan te pas komen in dit genre. Maar eigenlijk is dat een trend in de hele muziekindustrie. Artiesten vinden goedkopere manieren om zelf een CD te produceren en vinden via Internet allerlei manier om hun muziek te distribueren en te promoten (omdat de CD ook al een overbodig voortuig voor muziek aan het worden is, wordt distributie alleen maar makkelijker via Internet). Er is een heel ecosysteem van bedrijven ontstaan en de grote maatschappijen verliezen alleen maar terrein en wordn langzaam maar zeker overbodig.

Het Marriott hotel in Mesa, AZ. Hier vond het gebeuren plaats en overnachtte ik.

Een van mijn eerste wapenfeiten van de conventie: onze presentatie over social media (Foto: Peggy Glenn)

Een van de officiele showcases in een vergaderzaal. Dit zijn Bev & Greg.

Het is enorm populair om de draak te steken met Sarah Palin... ook op FAR-West. Dit is Eliza Jane. Ze heeft ook een video van haar nummer op YouTube.

Showcases in hotelkamers

Tijdens de lunch op zaterdag vond een awarduitreiking plaats. De leden van The Kingston Trio kregen een onderscheiding voor hun levenswerk.

Op zaterdag ben ik ook een wandeling in de omgeving van het hotel gaan maken, al was er weinig te beleven. Ik was eigenlijk op zoek naar een ‘nail salon’ voor een pedicure. Ik heb twee uur in de bakkende zon op mijn teenslippers gelopen, maar die nail salon heb ik nooit gevonden. Van Phoenix zelf heb ik dus niets gezien, alleen een stukje Mesa; de meeste tijd heb ik in de airconditioning van het Marriott Hotel doorgebracht. Maar dat mocht de pret niet drukken!

Ik zag best veel van dit soort standbeelden van gewone mensen in de 'vroege' historie van Arizona. Dit zijn pioniers.

Ik kon het niet laten... moest ff een foto maken, want zelfs de spelling is juist en dat zie je hier vrijwel nooit. Het wordt als snel Crystal, Krystle, Cristal, of ander een andere variate...

Phoenix

Ik ben in Phoenix, Arizona. Gisteravond aangekomen. Het is hier een graad of 35 overdag, maar de meeste tijd merk ik er niets van want ik zit in de airconditioning. Ik ben hier namelijk voor een folk-muziekcongres. Meer hierover zodra ik tijd vind om uitgebreid te bloggen.

Bed

In de logeerkamer staat weer een bed. Het was nog best lastig een keuze te maken, want Amerikaanse bedden hebben andere afmeting dan in Europa.Het liefst zou ik een bed met Nederlandse afmetinging kopen, zodat ik dezelfde lakens kan gebruiken. Ik heb flink gezocht en uiteindelijk een bank-bed bij IKEA gezien dat aan die eisen voldoet, maar daar heb toch niet voor gekozen.

In Europa heb je bedden van 140cm, 160cm en 180 cm breed en standaard zijn ze twee meter lang. Hier heb je de maten Full, Queen en King. Een Full is 137 cm breed, Queen 153 en een King 198 cm. De laatste twee zijn 203 centimeter lang, maar de Full, die een goed alternatief leek, is slechts 190 cm in lengte. Toen ontdekte ik dat er ook een Full XL is met een lengte van 203. Ik kon er een op de kop tikken op craigslist en de Nederlandse lakens die ik al had passen met een beetje trekken en duwen.

Er zijn trouwens nog meer bedmaten: de California King van 82 x 213 cm. Wat wij een eenpersoonsbed noemen, heet hier een Twin (99 x 190 cm) en veel minder voor. Het wordt eigenlijk als kinderbed gezien.

Nu moet ik nog een dekbed vinden en kussens. Die hebben ook allemaal net iets andere maten dan in Nederland. Ik heb Nederlandse kussens en lakens en als ik die wil blijven gebruiken, zal ik bij mijn volgende bezoek aan Nederland een dekbed moeten kopen. Het alternatief is om er hier een aan te schaffen, maar dan moet ik ook nieuwe kussens en lakens hier kopen. Wat is wijsheid?

MusicTech

Ik heb de hele dag besteed bij de San Fran Music Tech Summit om mijn kennis op het gebied van de muziekbranche en de online promotiemogelijkheden bij te spijkeren. Dit congres is op het snijvlak van wat ik in mijn werk doe en wat ik voor de hobby doe, maar ik ben hier in eerste instantie uit interesse.

Er is niet heel veel nieuws on de de zon - blijkbaar zit ik al genoeg in deze wereld en ben ik op de hoogte van de relevante trends en websites. Yay! Maar er waren ook een aantal start-up bedrijven met nieuwe online diensten, waarvan sommige er interessant uit zagen. Misschien kan ik ze gebruiken voor Blame Sally. Een paar van de websites die ik nader wil bestuderen in de komende dagen zijn livedownloads.com, buzznet.com en bandcamp.mu

Ik zit tijdens de laatste sessie te bloggen - het gaat over nieuwe manieren om muziek te ontdekken. Daar zijn allerlei sites en technologieen voor. Een ding is duidelijk: de rol van een platenmaatschappij compleet veranderd en muzikanten moeten zelf aan de bak met hun promotie. Enerzijds goed, want nu hebben beginnende artiesten veel meer tools tot hun beschikking om zelf muziek te verkopen en te promoten. Maar het betekent ook meer werk voor een band of muzikant.

Zo meteen begint de cocktail-receptie, maar dan stap ik in de auto. Ik heb met Kate (een vriendin van Jamyrson die ik op Fabulosa ontmoette) afgesproken om naar een concert van Dar Williams te gaan... even niet meer over muziek praten, maar ernaar luisteren.

Mijn weekend

Dit was het einige weekend in oktober waarin ik thuis was. Afgelopen weekenden was ik steeds op pad en ook de komende twee ben ik op reis. Tijd om de was te doen, schoon te maken, rekeningen te betalen, boodschappen te doen en uitslapen. Ik heb ook een ladenkast via craigslist gekocht en verschillende dingen voor werk gedaan.

Zaterdagmiddag kwam Bev langs om aan een presentatie te werken. Bev is een klant van mij, maar werkt slechts parttime als PR manager. De andere helft van haar tijd is ze met muziek bezig; als muziekant, als organisator van huisconcerten en als bestuurslid van de Folk Alliance.

Komend weekend is de jaarlijkse conventie van de afdeling west van de Folk Alliance en Bev heeft me gevraagd of ik daar samen met haar wil spreken over social media. Muziek en internet! Daar hoefde ik niet lang over na te denken! Onze presentatie is bijna klaar...

Ondanks dat ik best veel gedaan heb, voelde het weekend heel relaxt.

De avonden waren iets voller dan de dagen.... Vrijdag ging ik naar een dansvoorstelling van een vriendin. Ze trad op in een klein danstheater in de Mission en ik had Tom gevraagd om mee te gaan. Heel wat andere vriendinnen van Heidi waren er ook, waardoor we met een vrij grote groep waren om haar aan te moedigen.

Zaterdag sms'te Christy om vragen of ik zin had om met wat vrienden in een bar in Noe Valley naar de honkbalwedstrijd. Ik wist nog net dat de Red Sox speelden, maar niet tegen wie en voor wat. Het bleek een belangrijke qualificatiewedstrijd voor de World Series te zijn. We waren in zo'n bar met diverse TV-schermen waarop allerlei sportwedstrijden te zien waren. Ik heb er niets van gevolgd; ik vond het gewoon gezellig om een biertje te dinken en vrienden te zien.

Zo meteen ga ik uit eten bij Andalu met Jane. Ik wil er al twee jaar naartoe - schijnt een heel goed tapas restaurant te zijn. Ben benieuwd... Het leven als single is zo slecht nog niet ;-)

Na werk

Het is weer 'Wellness Week' en dit jaar wordt er NOG meer georganiserd bij ons op kantoor. Gratis anti-griepprikken, massage, kookles en sportles. Dat laatste was in de vorm van een zogenaamd 'bootcamp', waarin je flink afgetraind wordt. Het is van oorsprong een legerterm die slaat op de eerste trainingsweken van nieuwe soldaten. We deden dit alles in het plaatselijk park in San Mateo, na werk.

We moesten rondjes lopen rond het honkbalveld dat ook in het park ligt, en op en neer over de tribunebankjes lopen. Ik heb ook allerlei nieuwe buikspieroefeningen geleerd. Het weer was nog prachtig dus het was heerlijk buiten te zijn.

Vandaag ging ik na werk naar een paneldiscussie over technology en muziek die werd gehouden in een club in San Francisco. Daardoor miste ik wel het laatste debat tussen McCain en Obama en ook een cabaretavond voor het goede doel, maar ik wilde graag naar dit event om meer op te steken over de manieren waarop internet de muziekindustrie en muziekpromotie verandert. Ik heb er een hoop opgestoken.

De oprichter van Sellaband.com was ook een van de panelleden, een Nederlander die ook hier de VS voet aan de grond begint te krijgen. Heel leuk. Als muzikant kunt je daar een potentiele CD verkopen voordat ie gemaakt is. Daar genoeg mensen te vinden die bereid zijn een tientje in je toekomstige CD te investeren, kan de artiest het project financieren. Fans krijgen dan de CD voor hun tientje, en delen zelfs mee in de winst als er meer van verkocht worden. Ik vind het een slim idee!

Advance Parole

De immigratie-advocaat mailde me vanochtend om te laten weten dat mijn Advanced Parole is aangekomen. Ze zal het document aan mij doorsturen. Dat is nog snel gegaan, slechts een paar dagen na mijn EAD-kaart. Nu kan ook na 16 november naar het buitenland reizen zonder het risico Amerika niet meer binnengelaten te worden.

Ik kreeg ook bericth over mijn Green Card - ik ben een van de weinige gevallen die door een extra controle moet. Ik ben gevraagd allerlei documenten als bewijsstukken van mijn werk op te sturen. Dat betekent in ieder geval dat ze er nu mee bezig zijn bij de immigratiedienst...

Toevallig kreeg ik vandaag ook mijn nieuwe rijbewijs per post thuisgestuurd. Ik ben weer voor twee jaar onder de pannen.

Fabulosa

Vanmiddag kwam ik thuis van een lang weekend in Guerneville aan de Russian River. Daar was ik voor Fabulosa, een muziekfestival.

Het festival was in z'n eerste jaar een klein van opzet, georganiseerd door en voor vrouwen. Zaterdag speelden allerlei rockbandjes en zondag stond in het teken van singer-songwriters. De sfeer was heel relaxt. Het publiek was, ondanks dat het bijna allemaal vrouwen waren, heel gemeleerd. Van oudere plattelandsvrouwen die zijn bleven steken in de jaren tachtig tot punkers vol tattoos tot moderne stadsmeiden. Dat spectrum zou je in Nederland niet senl tegenkomen. 's Avonds waren er dansfeesten - de ene avond dansten we op soul en twist uit de jaren '60 en de andere op hip-hop van nu.

Ik was er met Jamyrson heen gegaan en ontmoette er verschillende vriendinnen. Pam en Jeroi, van Blame Sally, speelden er bijvoorbeeld ook. Het weer was prachtig: overdag was het warm genoeg om in bikini te liggen. Zodra de zon onder ging, daalde de temperatuur enorm hadden we zelfs een beetje nachtvorst. Ik heb niet zoveel foto's gemaakt deze keer, maar hier wat indrukken.

We hadden een huis gehuurd, iets buiten het centrumpje van Guerneville. Het stond in de Redwood-bossen, waardoor het er binnen altijd donker was...

Hier vond het festival op zaterdag plaats.Er was ook een zwembad bij


Mijn lunch... Een van de optredens op zondag

Amy Myers en Judea Eden speelden voor deze gelegenheid samen.

Jeri en Pam