Rook

Wij hadden het aanstaande 4th of July weekend in Big Sur (drie uur ten zuiden van hier) willen gaan kamperen, maar dat gaat niet door vanwege de bosbranden daar. De hele omgeving is geevacueerd. Maanden geleden hadden we al gereserveerd, want het is een populair weekend en campings raken al vroeg volgeboekt. Afgelopen week realiseerden we ons dat onze camping gesloten is en we gingen op zoek naar alternatieven. We vonden een camping aan een meer drie uur ten noord-oosten van ons waar nog plek was, waarschuwde de medewerker me dat het waterpeil extreem laag is vanwege de droogte. Toen ik vroeg of dat de reden is waarom er nog zoveel plekken vrij zijn, legde ze uit dat dat komt vanwege de rook van branden in de omgeving. Ze worden er niet direct door de brand bedreigd, maar mensen om ademhalingsmoeilijkheden worden afgeraden er naartoe te gaan.

We hoorden van vrienden die dit weekend bij een muziekfestival aan de kust bij Mendocino waren, drie uur ten noorden van San Francisco, waar het het heel rokerig was. Verschillende mensen droegen er stofmaskers. Zo beinvloedt het record aantal bosbranden het dagelijks leven in heel Californie.

Vriendinnen van ons wisten nog een ander mogelijkheid aan de American River bij Coloma, dus we zijn onder de pannen voor komend weekend.

Pride weekend

Dit weekend werd Gay Pride gehouden in San Francisco. Voor ons begon het weekend op vrijdagavond met een groot feest. Gistermiddag waren in Dolores Park, gisteravond deden we mee in de Dyke March en vadaag brachten we door rondom het Civic Center. Het is alweer de derde keer dat we erbij zijn... Vorig jaar heb ik er uit gebreid over geschreven (hier en hier) en dit jaar was van het zelfde laken een pak.

Er was wel een belangrijk verschil met vorig jaar: dit jaar waren er getrouwde stellen bij de festiviteiten. Veel paren hebben dit weekend zelfs aangegrepen om hun bruiloft te houden. Het was ook wat drukker dan andere jaren daardoor.

Daarnaast waren er verschillende groepen die ervoor strijden dat er 'nee' gestemd wordt op een referendum in november, dat de grondwet van Californie zo zou veranderen dat twee mannen of twee vrouwen niet met elkaar kunnen trouwen. Volgens de opiniepeilingen ziet het er gunstig uit.

Social media

Gisteravond ging ik naar een event van de American Marketing Association in San Francisco. Andy Sernovitz sprak er over 'word of mount marketing' (mond op mond reclame), waar hij ook net een boek over geschreven heeft. Hij had een hoop interessants te vertellen; veel van zijn uitspraken heb ik getwitterd. Dingen als: "marketing is niet wat je zegt, maar wat je doet" en "blije klanten zijn de beste reclame". Eigenlijk voor de hand liggende dingen, maar voor veel bedrijven zijn het tegenwoordig grote uitdagingen.

Voorafgaand aan de presentatie was er een borrel voor bloggers, georganisserd door de Social Media Club. Er waren verschillende prominente bloggers (met veel lezers en bekendheid in Silicon Valley). Ik was ervoor uitgenodigd door Chris Heuer, oprichter van de Club, die ik vorig jaar op een marketingcongres was tegengekomen. Sindsdien houden we contact via Facebook. Op mijn Facebook-pagina heeft hij waarschijnlijk gezien dat ik ook fanatiek blog, want wat ik hier schrijf, verschijnt daar ook (omdat ik dat zo heb ingesteld). Nooit gedacht dat deze blog voor vrienden en familie in Nederland daartoe zou leiden. Ik word regelmatig gevraagd of niet een Engelse blog kan beginnen. Als er 26 uur in een dag zat, zou ik het overwegen...

Een van de bekendere bloggers, David Spark, had een video-camera zij zich. Vandaag heeft hij een clipje op zijn blog gezet. Als je helemaal naar het einde van het filmpje gaat, zie mij in de laatste seconden. Hij heeft het via Qik op het web gezet, zodat ik het weer makkelijk in mijn blog kan integreren:

Kortom, netwerken doen we hier in de Bay Area niet alleen op borrels, maar dat proces gaat ook verder op internet via tientallen 'social media sites'.

Update van 30 juni: er is inmiddels een klein relletje ontstaan omdat een van de personen in de viedo niet gefilmd wilde worden. David, de filmer, heeft het clipje voorlopig uit de lucht gehaald.

Karten

Met een van mijn account teams ging ik vanmiddag iets leuks doen. Ze hebben de afgelopen tijd hard gewerkt en goede resultaten behaald. Na een teambuilding-sessie gingen we karten.

We kregen allemaal een helmmuts, wel zo hygienisch, en we moesten een overal aantrekken. Vooraf kregen we een instructievideo te zien vergelijkbaar met de filmpjes die ze wel eens in vliegtuigen laten zien: hoe moet je veiligheidsgordel dicht en telefoons zijn niet toegestaan.

Tijdens de race stonden medewerkers (track marshalls) langs het parcours om met vlaggen instructies te geven. Ik zag de blauwe vlag nogal vaak... die betekent dat je opzij moet gaan voor een veel snellere racer die je wil inhalen.

Na afloop gingen we nog een hapje eten.

Release form

Een van de dingen waar ik de afgelopen dagen mee bezig ben geweest is het organiseren van een team-uitje. Op het programma staat team-building en iets voor de ontspanning. Dat laatste is karten geworden. Ik heb het voorstel met budgetindicatie bij de general manager van ons kantoor ingediend. Die keurde het budget goed, maar toen hij zag dat we gaan karten zei hij dat ik vooraf iedereen een 'release form' moet laten tekenen. Door je handtekening onder dit contractje te zetten geef je aan dat je begrijpt dat het niet verplicht is om aan de activiteit deel te nemen en dat je de werkgever niet aansprakelijk kunt stellen voor eventuele schade of ongelukken, maar dat je begrijpt bepaalde risco's aan te gaan. Acht, dat hoort er hier bij bij dit soort activiteiten...

Onder controle

Niet geëvavueerd. De brand was vanochtend voor 75 procent onder controle.

Dicht bij het vuur

We zaten vanavond naar het nieuws op TV te kijken naar een bericht over de verschillende bosbranden in de omgeving. Het zijn er meer dan ooit, en vroeger in het seizoen dan normaal omdat het de afgelopen maanden weinig geregend heeft. De afgelopen dagen hadden we een kleine hittegolf en daar betalen we nu de prijs voor.

In heel Californië zijn honderden branden. In de Bay Area zijn ook verschillende branden; in Napa county, bij Gilroy, en sinds een paar uur ook in de bergen bij Brisbane, iets ten zuiden van San Francisco.

Cindy en ik keken elkaar aan en vroegen ons af of de brand vanaf Bernal Hill te zien zou zijn. We besloten een avondwandeling te maken om het zelf te zien. En inderdaad, vanaf de berg konden we de brand in de verte zien. Ik heb er een paar foto's van gemaakt - steeds iets verder ingezoomd:

Daarna ook nog even een foto in de andere richting genomen, van San Francisco in de mist:

Hopelijk horen we morgenvroeg op het nieuws dat de brand onder controle is en niet dat we moeten evacueren... Op weg naar kantoor zal ik de schade waarschijnlijk vnaf snelweg 101 kunnen zien.

Zondag

Dit weekend zijn onze activiteiten onevenredig verdeeld. Vandaag zijn we huismussen. We doen de was, betalen rekeningen, doen wat voor wek en meer van dat soort klussen. Om half tien kwam een man van het kabelbedrijf om telefoon aan te sluiten - ja, op zondag. Tot nu toe hebben we alleen via internet en mobiel gebeld en eigelijk willen we dat zoo houden. Maar Comcast heeft een aanbieding. Een jaar lang krijgen we allerlei kortingingen als we hun telefoonaansluiting uitproberen, waardoor we vijf dollar per maand besparen. De lijn is aangelegd, maar we hebben geen telefoon, dus we kunnen er (nog) niet mee bellen.



Ik zal eens kijken of ik op internet een goedkoop toestel kan vinden. Ik koop hier bijna alles online - da's echt super makkelijk hier. Ik laat het op mijn werk afleveren, due ik hoef er niet voor thuis te blijven. Laats een camping-kooktoestel bij Amazon gekocht, een zonnebril die ik al had maar kapot was gegaan bij de Sunglasses Giant, en een doosje wijn bij een wijngaard hier de buurt. Da's echt supermakkelijk hier.



Misschien kunnen we onszelf motiveren om zo nog even naar de sportschool te gaan en boodschappen te doen, maar daar blijft hat dan wel bij voor vandaag.

Sport op zaterdag

Gisteren was 'action-packed'. Om half twaalf reden we gisteren naar Mad Dog in the Fog, een kroeg in de wijk The Lower Haight waar ze de EK wedstrijden op een groot scherm laten zien, en daarvan zijn er maar een handjevol hier in de omgeving. De wedstrijd was net begonnen toen we binnenkwamen en ondanks de warme weer zat het er bomvol met vooral Nederlanders en andere oranje-supporters. De meeste zaten aan het bier, alsof het het 's avonds negen uur was. In de rust konden we even adem snakken in de tuin van de kroeg, en daarna weer terug in het donker om de overwinning van de Russen te zien.

De wedstrijden worden hier de ESPN uitgezonden, een sportzender met drie kanalen die alleen maar sport op het program hebben staan. De verslaggeving werd gelukkig door een Britse commentator gedaan, maar ik mis de anayse van Johan Cruijf wel een beetje... Laats zag ik wel Ruud Gullit na afloop van de vorige wedstrijd. Hij is coach in LA, maar ik vond hem nog niet erg ingeburgerd. Naast zijn kromme Engelse zinnen maakte hij een opmerking waarvan de interviewer een beetje nerveus werd. Over de beelden van oranje's EK-overwinning in in 1988 zei hij dat hij er destijds een beetje als een porno-ster uitzag. De interviewer herinnerde Ruud eraan dat hij op 'day time television' was om te voorkomen dat hij verder zou uitwijden...


Na de voetbalwedstrijd reden we naar Berkeley waar we met een paar nieuwe vrienden bij Golden Gate Fields hadden afgesproken. Op de verjaardag van Jeri spraken we Suzanne en Sharon en die waren er al vaker geweest om op de paardenrennen te wedden. Het leek ons leuk om eens een mee te gaan en anderen vielen spontaan bij, waardoor we gisteren met een groepje van zeven volwassenen en drie kinderen op de renbaan stonden. Het was voor mij de allereerste keer dat ik paardenraces zag, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal.

De paardenrennen zijn hier niet enorm populair. Een andere racebaan in San Mateo heeft onlangs zelfs de deuren gesloten. Het viel me op dat ze aan oude, Engelse tradities vast willen houden. Ook hier had de stem over de luidspreker die verslag deed van de race een Brits accent.

We hebben op een paar paarden gewed - ik had geen idee van het aantal mogelijke weddenschappen dat je kunt sluiten. Je kunt gokken wie de winnaar is, of wie nummer een en twee zullen zijn, of welke paarden in de top drie komen ongeacht de volgorde en ga zo maar door. Er zijn allerlei combinaties mogelijk, dus ook als je een dollar per weddenschap inlegt, kun je je geld er vrij snel doorjagen. Nadat we bij een loket een wedbiljet kochten, konden we de weddenschappen per computer afsluiten. Voordat we onze keuzes maakten gingen we de paarden bekijken die door de eigenaren rondgeparadeerd werden. Ook letten we op de uitbetalingsratio's omdat die aangeven welk paard volgens anderen gaat winnen. We wonnen en verloren wat; netto hadden we 15 dollar verlies, een leuke middag en een hoop kennis rijker.

De wat meer traditionele tafreeltjes op de renbaan.

Op de foto met de winnende jockey. Lang niet iedereen was zo chic gekleed overigens... we zagen maar weinig hoedjes.

Na afloop gingen met z'n allen eten bij een Mexicaans restaurant in Berkeley. Omdat de meeste anderen aan deze kant van de baai wonen, wisten ze een leuk tentje dat wij nooit gevonden zouden hebben. We konden er heerlijk buiten zitten - iets wat niet ongebruikelijk is in Berkeley, maar in San Francisco maar zelden voorkomt. We bestelden een liter-karaf Margarita om samen te delen. Het is hier gemakkelijk om van het leven te genieten...

Na het eten reden we terug naar San Francisco om nog even bij een feestje van Jeri en Simone langs te gaan. De laatste keer in de loft, want het pakhuis gaat binnenkort tegen de vlakte.

Ik zei toch dat het een 'action-packed day' was...?

Schieten

Mijn teamgenoot Dominic is een tijdje geleden naar Houston in Texas verhuisd. Ze ging voor een nieuwe klant werken en daarvoor moest ze verhuizen. Het kwam mooi uit want ze komt uit Texas en haar familie woont in Houston. Deze week is ze weer even bij ons op kantoor en vandaag gingen we met een groepje lunchen.

Ze vertelde dat haar echtgenoot weer meer is gaan jagen nu ze in Texas wonen. Ze zei erbij dat dat in Texas heel gewoon is, want ze weet dat het voor mensen in Californie net zo buitenaards klinkt als voor Nederlanders. Maar een andere collega komt uit Georgia dus hij viel haar bij. Hij gaat in juli een week naar huis en kijkt ernaar uit om dan met vrienden te gaan jagen. Beide zijn opgegroeid in gebieden waar het heel gewoon is om met een paar geweren in de achtebak rond te rijden.

Al snel kwamen er verhalen los over verschillende geweren. Ik heb geen flauw idee hoe die dingen heten, maar mijn collega's konden ze met naam en bijnaam noemen. Ook de 'shooting range' (zoals je die in TV series nog wel eens ziet) kwam even ter sprake, maar daar gaf niemand wat om. Het idee dat er vlak naast je een vreemde staat met een vuurwapen vonden ze geen prettige gedachte.

Ook ging het gesprek verder over de culturele verschillen tussen Californië en het Zuiden van Amerika. Dominics familie vindt dat ze maar soft geworden is in Californië omdat ze de lol van een geweer afschieten niet meer zo inziet. Toen mijn collega uit Georgia zijn vader een mailtje stuurde over het voorkomen van het uitsterven van ijsberen in Alaska, mailde die terug dat hij met zulke ideeën niet thuis hoefde te komen.

Interessant is ook dat mijn collega's dit soort verschillen weglachen. De verschillen zijn er nou eenmaal en daar kan je iemand die in een andere omgeving leeft niet persoonlijk op aankijken. Er werd niet geoordeeld.

Homohuwelijk

Vandaag is een heugelijke dag, en niet alleen omdat Nederland door is naar de kwartfinale van het EK. Sinds gisteravond 5 uur kunnen twee mannen of twee vrouwen met elkaar trouwen in Californië. Alle nieuwsmedia hebben het erover - het is een historisch moment, en voor sommigen een controversieel moment. Het is in Nederland ook in het nieuws, maar waarschijnlijk niet zo uitgebreid als hier.

In San Franciso vond gisteren slecht één bruiloft plaats: twee vrouwen die 55 jaar samen zijn, zijn getrouwd door burgermeester Gavin Newsome. In sommige andere gemeenten werden ook verschillende huwelijken voltrokkken gisteravond, maar vandaag was voor de meeste de grote dag. Honderden mensen zijn vandaag getrouwd, die dat tot voor kort niet konden.

Buiten het stadhuis staan wat mensen te demonstreren, maar zij zijn veruit in de minderheid. Ze hebben borden waarop slogans staan als "Jezus zal het laatste oordeel vellen" en "bescherm het huwelijk". Twee gemeenten hebben vandaag helemaal geen huwelijken afgesloten, maar zeggen dat het niets te maken heeft met feit dat lesbiennes en homo's kunnen trouwen.

Op 15 mei bepaalde het Californische hogergerechtshof dat op basis van de wet het niet verboden is voor twee mannen of twee vrouwen om met elkaar te trouwen. Tegenstanders hebben in de afgelopen weken nog geprobeerd om het homohuwelijk via juridische wegen te voorkomen, maar ook het hoger gerechtshof van de staat Californië kon geen reden vinden om het niet toe te staan.

Californië is de tweede staat in de VS waar mensen van hetzelfde geslacht met elkaar kunnen trouwen. In Massachusetts is het sinds 2004 al mogelijk, maar daar moet je er een inwoner van de staat voor zijn. In Californië kan iedereen trouwen en er wordt dan ook een grote stroom bezoekers verwacht in de komende maanden. Het homohuwlijk zal de staat een economische impuls geven.

Het huwelijk tussen twee mannen of twee vrouwen dat in Californië wordt gesloten, wordt in in de meeste ander staten niet erkend. De staat New York heeft als eerste gezegd het wel te zullen erkennen - wellicht is dat het eerste schaap dat over de dam is. Ook de federale overheid erkend het huwlijk niet, dus als Cindy en ik zouden trouwen, zou dat bijvoorbeeld geen invloed hebben op mijn verblijfsstatus en ook de federale belastingvoordelen voor getrouwde stellen zijn dan niet van toepassing.

Op zich komen er niet zoveel rechten bij voor getrouwde stellen die al een samenlevingcontract bij de staat geregistreerd hadden. Getrouwde stellen kunnen nu elkaars naam aannemen en bij een ziekenhuisopname en dergelijke situaties zal het makkelijker zijn om als echtgenoot betrokken te worden bij beslissingen (of als bezoeker toegelaten te worden). Opvallende genoeg, was het al mogelijk voor twee mannen of twee vrouwen kinderen te adopteren. Dat kan zelfs in meedere staten.

Enerzijds verandert niet veel omdat Californie het samenlevingscontract erkende, anderzijds omdat veel rechten op nationaal niveau bepaald worden.

De federale overheid erkent geen samenlevingscontracten, maar alleen huwelijken. Dat betekent dat er geen gelijke rechten zijn op het gebied van belastingen, verzekeringen, bezoeksrecht en zeggenschap bij medische noodgevallen, erfenissen en immigratie. Dit kan tot heel vervelende situaties leiden. Soms hoor je verhalen van stellen die al lang samen zijn waarvan een van de twee overlijdt en er geen testament is. In zo'n geval gaat de erfenis automatisch naar de familie, en als die de relatie ook niet erkent (wat in sommige delen van de VS nog wel eens voorkomt), staat de andere partner met lege handen.

In November kan er alsnog roet in het eten gegooid worden, want dan wordt er een bindend referendum gehouden over een verandering in de grondwet van Californie. Er zal dan gestemd worden over een wijziging die expliciet maakt dat een huwelijk alleen tussen een man en en vrouw gesloten kan worden. De opiniepeilingen wijzen uit de het referendum het niet zal redden, maar we hebben nog een paar maanden te gaan en in die tijd kan er veel gebeuren.

Baby shower

Wij gingen vanmiddag naar de baby shower van Neeltje en Marco die Jane en Chris voor hun hadden georganiseerd. Het was een barbecue in de tuin van Jane en Chris die om twee uur begon. Iedereen bracht iets te eten en te drinken mee.... en een kadootje.

Kraamvisite is in Amerika niet zo gebruikelijk. De kraamtijd wordt gezien als een periode voor moeder en kind om in rust door te brengen. In plaats daarvan wordt er een à twee maanden voor de bevalling een baby shower gegeven. Zo'n baby shower wordt niet door de aanstaande ouders georganiseerd, maar door een vrienden van hun.

Traditioneel werden baby showers alleen voor de aanstaande moeder gegeven en werden alleen vrouwen als vriedinnen, zussen en tantes uitgenodigd. Ervaringen en adviezen over bevallingen en kinderopvoeding werden uitgewisseld. Tegenwoordig is het heel gebruikelijk dat het feest vboor beide ouders georganiseerd wordt en dat al hun vrienden en famileleden komen.

Een ander traditoneel onderdeel van een baby shower zijn spelletjes, zoals het raden van de geboortedatum en het opnoemen van zoveel mogelijk baby-artikelen. Neeltje en Marco hadden rommertjes meegenomen en vroegen ons allemaal om er iets op te zetten.

De kado's werden niet bij binnenkomst gegeven, maar ze werden verzameld en tegen het einde van het feest open gemaakt. Neeltje en Marco pakten alle pakjes in een kring van toeschouwers. Zo ging het ook op de verjaardagfeestjes van mijn au pair-kinderen in Massachussetts.

4-1

Als het kwart voor negen in Nederland is en oranje speelt, is het kwart voor twaalf in de ochtend hier. De wedstrijden van het Nederlands elftal vallen dus onder lunchtijd voor mij. Maandag probeerde ik iets van de match tegen Italië te zien via Internet, maar dat lukte niet. UEFA staat het Europese websites niet toe om de beelden buiten Europa af te leveren.

Vandaag had ik tijd om even naar Rudy's in Palo Alto te rijden, waar de Nederlandse wedstrijden op een groot scherm getoond worden. De sfeer was er goed, en werd steeds beter naarmate er meer goals gescoord werden. Kortom, de sfeer was er Nederlands! Er werd gezongen, geschreeuwd, getoetert en gedanst. Ik realiseerde me dat ik dat Amerikanen nog niet heb zien doen als ze een Superbowl wedstrijd kijken, maar dat kan komen omdat de San Francisco 49ers er nog niet in gespeeld hebben sinds we hier zijn.

Helaas moest ik na de wedstrijd weer naar kantoor. Eén collega stuurde een mailtje om te feliciteren met de overwinning.

Lokaal nieuws

Een van de mensen in mijn team kwam net naar me toe om te zeggen dat hij zijn werkdag nu moet beëindigen. Zijn vrouw, die in het onderwijs werkt, belde hem om te laten weten dat een van haar leerlingen doodgeschoten overreden is. Hij had al eens verteld dat ze les geeft op een school in een slechte buurt, maar zoiets verwacht je niet... Ik weet er op dit moment nog niet meer over; ik kon er op internet nog niets over vinden, maar het zal vanavond wel op het nieuws zijn.

Ook in het nieuws zijn nieuwe bosbranden in de Santa Cruz Mountains. Deze keer in een ander deel dan een paar weken geleden; in een deel waar een paar vrienden van ons wonen. Hopelijk zijn zij niet getroffen, maar de kans is groot dat ze vandaag geëvacueerd zijn. Als ik thuis kom, moet ik ze even mailen.

Update van 13 juni: inmiddels heb ik verschillende artikelen gevonden over het dodelijke auto-ongeluk.

Widgets

Een van de veel gehoorden woorden in de Web 2.0 wereld is widget. Widgets zijn kleine programma's die je op je bureaublad kunt zetten, of op een website. Ze kunnen allerlei functies hebben.

Ik heb bijvoorbeeld diverse widgets op mijn blog staan, hier aan de rechterkant. De chatbox, het overzicht van bezoekers en de lijst met favoriete muziek zijn allemaal widgets. De YouTube video's die ik wel eens op mijn blog zet, zijn ook widgets. Ze laten we een stukje van de inhoud van een andere site op mijn blog zetten. Op mijn Facebook-pagina heb ik weer andere widgets. Ik kan ze personaliseren en aan mijn pagina toevoegen, zonder een prgrammeertaal te kennen. Als ik op internet kijk, zijn widgets in Nederland ook al aardig doorgedrongen, dus wellicht is deze uitleg overbodig.

Vanavond was ik bij een borrel van SF Tech, waar verschillende widget-bedrijven zich presenteerden. Sommige hadden een manier om gemakkelijk zelf widgets te maken, andere concentreerden zich meer op het viral aspect van widgets. Een of twee van deze bedrijven zullen wellicht groot worden, maar ik kan me niet voorstellen dat ze allemaal nog zullen bestaan over vijf jaar. Bij dit soort bijeenkomsten krijg ik altijd flash-backs naar First Tuesday...

Genieten

Gisteravond gingen we uit eten om Cindy's verjaardag te vieren. Het is onze traditie dat Cindy pas weet waar we heengaan als we bij het restaurant aankomen. Het is aan mij om een restaurant te kiezen in het hogere echelon, waar nog niet eerder gegeten hebben. Dit keer was dat Bacar.
Het was een goede keuze - we hebben heerlijk gegeten... en gedronken. Ze hadden er een enorme wijnkaart, waar we een heerlijke Pinot Noir van bestelden.

Vooraf namen we oesters, zalm voor het hoofdgerecht en een een stukje Franse geitenkaas na. We kregen er een glaasje portachtige wijn bij. Ik geef toe, een beetje decadent. In San Francisco kan je van alle gode dingen van het leven genieten...

Toeslag

Ondanks dat we een hoop gedaan hebben, hebben we een relaxt weekend achter de rug. Naast boodschappen, de sportschool en de kapper hadden we ook tijd voor echt leuke dingen. Gisteravond vierden we Jeri's verjaardag. Voor de tweede keer deze week gingen we naar het huis van Monica en Tom, waar we een 'potluck dinner' hielden. Daarbij brengt iedereen een gerecht mee.


Op een bepaald moment let leek het feestje een beetje op een Nederlandse verjaardag toen we met z'n allen in een grote kring zaten, maar dat duurde niet lang... al snel evolueerde de cirkel in kleiner groepjes in de huiskamer en keuken. Het was een supergezellige avond.

Vanochtend zagen we Joris. Hij is de afgelopen weken minstens zo druk geweest als wij dus we hadden elkaar al een tijd niet gezien. Net als veel drukke Amerikanen, gingen we brunchen om zo even bij te kunnen praten. Het weer was prachtig en we wisten en tentje met binnenplaats waar we buiten konden eten. Een goed begin van de dag.


Toen we moesten betalen, zagen we een nieuwe post op de rekening. Er werd 5 procent bijgeteld voor 'health'.

Tot voor kort waren alleen grote bedrijven verplicht ziektekostenverzekering aan hun medewerkers te bieden, maar sinds april moeten ook kleinere bedrijven in San Francisco hieraan voldoen. Elk bedrijf met 20 werknemers of meer heeft met extra kosten voor ziektekosten te maken, ook restaurants. Sommige berekenen deze kosten door aan de gasten.

Sleutels

Cindy en ik hebben laatst huissleutels bij laten maken. We hadden er een aan een vrieding gegeven en mijn vader wilde ook graag zijn eigen exemplaar. Je kunt hier sleutels met decoratie kiezen. Ze zijn eigenlijk voor kinderen bedoeld, maar wij vonden ze wel grappig... en handig. Dit zijn onze nieuwe sleutels: die van mij met vlammen en van Cindy met roze luipaardprint.

Team Tom

Dit is Team Tom. Alle deze mensen zijn vrienden van Tom en kwamen gisteren samen in Golden gate Park om de MS Duskbuster te lopen, een geldinzamelingsactie voor onderzoek naar multiple sclerose. Ik heb al eens geschreven dat een vriend van ons MS heeft... dat is Tom, Monica's vriend.

De loop vergde geen maanden van voorbereiding of training zoals tegen sommige andere ziektes. Je kon vijf mijl hardlopen of twee mijl wandelen en onze groep dat het vooral ook voor de gezelligheid. Na afloop gingen we met z'n allen naar Tom en Monica's huis voor een glas champagne en hapjes.

De start

Uitzicht onderweg

Feestje na afloop

Met Jen en Jeri

Benzineprijzen

Natuurlijk zijn de verkiezingen en de oorlog in Irak constant in het nieuws, maar wat nog het allermeeste in het nieuws opvalt zijn de hoge bezineprijzen. Al maanden aan een stuk wordt erover bericht. In twee jaar tijd zijn de prijzen enorm gestegen – elke week komen er wel een paar centen bij en inmiddels is de prijs per gallon in San Francisco de vier dollar ruim gepasseerd. Toen wij eind 2005 hier kwamen wonen, was de prijs van een gallon ongeveer $2,49. Hij is sindsdien dus gestaag gestegen en bij elke nieuwe mijlpaal wordt erover geschreven. Bij drie dollar was er ook al veel om te doen, maar in de tussentijd vinden journalisten allerlei aanleidingen om erover te berichten.

Rond Mermorial Day waren er nieuwsberichten over hoe meer mensen dan andere jaren dicht bij huis blijven voor het lange weekend. Ook hoor je dat steeds meer mensen de fiets of het openbaar vervoer nemen en vandaag was in het nieuws dat Amerikanen kleinere auto’s kopen. De Honda Civic en de Toyota Carolla waren veruit populair in mei.

Ook gaat er een discussie over het al dan niet aanboren van Amerika’s eigen energiebronnen in Alaska. Daar komen de natuur- en miliuegroepen tegen in verzet en tot nu toe is er nog geen vergunning voor afgegeven. Met name rechtse Amerikanen zien dit als de manier om 'energie-onafhankelijk' te zijn. 'Energy Independence' is een veel gehoorde frase, die ook tot het linkse gedachtengoed hoort... alleen wordt er dan iets anders mee bedoeld, namelijke alternatieve energiebronnen.

Ook daarover is veel in het nieuws te doen. Naast zonne- en waterkrachtenergie, gaat het met name om ethanol. Onderdeel van die discussie is dat de voedselprijzen omhooggestuwd worden door de toenemende ethanoproductie. De meeste ethanol wordt namelijk van mais gemaakt, al komen er nu ook bedrijven die manieren hebben gevonden om ethanol uit huisafval te maken. Ik geloof dat deze discussie nu ook internationaal in het nieuws is vanwege de UN-top over dit onderwerp (maar mischien was dat voor vandaag ook al het geval).

Een van de best lopende reclames op dit moment is die van Chrysler. Zij beloven dat als je PT Cruiser, Jeep of ander model vand deze autofabrikant koopt, je de komende vijf jaar voor $2,99 per gallon kunt blijven tanken.

De advertenties schijnen te werken want die auto’s schijnen ook als warme broodjes te lopen.

In de taxi op weg naar het vliegveld gisteren hing een pamflet waarop stond dat de rit een dollar duurder was vanwege de bezineprijzen.

64ste

Zojuist ben ik teruggekomen uit Chicago. Ik heb een groot deel van de dag doorgebracht in een vergaderzaal op de 64ste verdieping van het Edelman-kantoor. Het weer was niet zo mooi vandaag. Soms zagen we helemaal niets als we naar buiten keken, alleen wit vanwege de bewolking. De meeste tijd zaten we zelfs boven de wolken en konden we alleen de topjes van de hoogste wolkenkrabbers zien. Een apart uizicht...

Even naar Chicago

Vanaf deze maand maak ik deel uit van een accountteam voor een klant uit ons kantoor in Chicago. Het bedrijf maakt mediaplanning-software en wilde graag hun PR team uitbreiden met iemand in New York, waar de meeste reclamebureaus hun hoofdkantoor hebben en iemand in Silicon Valley. Nu ik hier een tijd woon en werk, zie ik hoe belangrijk het is om dicht bij het vuur te zitten om mee te spelen in de digitale wereld. Het is maar een klein wereldje waarin iedereen elkaar kent. Als buitenstaander heb je het een stuk lastiger om te slagen. Er zijn bevoorbeeld een aantal grote blogs die over nieuwe technologiebedrijven schrijven. De mensen erachter en iedereen die een goede relatie met hen heeft, heeft veel invloed. De blogs zijn TechCrunch, GigaOm, Valleywag, Mashable. Daarnaast zijn hebben veel traditonele media met hoofdredactie aan de oostkust een belangrijk deel van meeste van hun technologieredactie in Silicon Valley of San Francisco zitten – dat geldt beijvoorbeeld voor BusinessWeek, de Wall Street Journal, Reuters en Forbes.

Dit kleine wereldje van mensen komt elkaar steeds weer tegen op feesten, congressen en andere events. Zo langzaam begin dat wereldje aardig te kennen, en als ik er al deel van uitmaak, is het ergens aan de periferie. Maar dat is een begin en een stuk beter dan een jaar geleden... al die feestjes zijn ergens goed voor!

De klant wilde mijn New Yorkse collega en mij graag ontmoeten en een training geven voordat we aan de slag gaan. Daarom ben ik een dagje in de ‘windy city’. Mijn vlucht vertrok om half vijf vanuit San Francisco en ik kom om half elf in Chicago aan, twee uur tijdsverschil. Morgenavond vlieg ik weer terug.

Dit is het uitzicht vanuit mijn hotelkamer op de 27ste verdieping.

Sex and the City

Mijn vader vroeg me wat er toch zo bijzonder is aan Sex and the City. Het was zelfs hem niet ontgaan dat deze film afgelopen vrijdag in premiere ging. Hij vroeg zich af waarom er zoveel om te doen was, want hij zag er constant iets over op TV en andere media. Daarnaast was er ook in Hollywood, waar hij vorige week was, een hoop om te doen natuurlijk.

De reden waarom de film zoveel aandacht krijgt, is omdat Hollywood’s PR- en marketingmachine op volle toeren draait. Naast de billboards en commercials, zijn er heel wat TV programma’s die er aandacht aan besteden. Er is werkelijk geen ontkomen aan... en met resultaat. Heel wat collega’s hoor ik elkaar vragen of ze de film gaan zien. Gisteren liepen we langs een bioscoop in the Marina waar een enorme rij voor de ingang stond. Grotendeels voor deze film... en voor de nieuwe Indiana Jones die vorige week uitkwam en waar we ook de afgelopen twee maanden regelmatig over horen.

Inmiddels horen we via de nieuwsberichten dat de film in het eerste weekend 56 miljoen dollar heeft opgebracht, twee keer zoveel als verwacht. Slechts 15 procent van de bezoekers was man. Ik heb een vermoeden dat Hollywood meer van dit soort films gaat maken, want tot nu toe dacht de Amerikaanse filmindustrie dat vrouwen geen filmgangers zijn. Vandaag heb ik minstens drie TV presentatoren horen zeggen dat ze niet naar deze film zijn geweest - ze willen niet bij de 15 procent gerekend worden... alsof ze dan iets van hun mannelijkheid zouden verliezen.

Laatste avond

De laatste avond met pap en Ans gingen we naar Cortland Avenue. Eerst eten bij Valentina's een van onze vaste stekken en daarna naar onze stamkroeg, waar iedereen en alles welkom is. Het was er drukker dan meestal - een van de stamgasten zei dat Wild Side West ineens ontdekt is en populair aan het worden is...

Inmiddels heb ik ze op het vliegveld afgezet...