Sport op zaterdag

Gisteren was 'action-packed'. Om half twaalf reden we gisteren naar Mad Dog in the Fog, een kroeg in de wijk The Lower Haight waar ze de EK wedstrijden op een groot scherm laten zien, en daarvan zijn er maar een handjevol hier in de omgeving. De wedstrijd was net begonnen toen we binnenkwamen en ondanks de warme weer zat het er bomvol met vooral Nederlanders en andere oranje-supporters. De meeste zaten aan het bier, alsof het het 's avonds negen uur was. In de rust konden we even adem snakken in de tuin van de kroeg, en daarna weer terug in het donker om de overwinning van de Russen te zien.

De wedstrijden worden hier de ESPN uitgezonden, een sportzender met drie kanalen die alleen maar sport op het program hebben staan. De verslaggeving werd gelukkig door een Britse commentator gedaan, maar ik mis de anayse van Johan Cruijf wel een beetje... Laats zag ik wel Ruud Gullit na afloop van de vorige wedstrijd. Hij is coach in LA, maar ik vond hem nog niet erg ingeburgerd. Naast zijn kromme Engelse zinnen maakte hij een opmerking waarvan de interviewer een beetje nerveus werd. Over de beelden van oranje's EK-overwinning in in 1988 zei hij dat hij er destijds een beetje als een porno-ster uitzag. De interviewer herinnerde Ruud eraan dat hij op 'day time television' was om te voorkomen dat hij verder zou uitwijden...


Na de voetbalwedstrijd reden we naar Berkeley waar we met een paar nieuwe vrienden bij Golden Gate Fields hadden afgesproken. Op de verjaardag van Jeri spraken we Suzanne en Sharon en die waren er al vaker geweest om op de paardenrennen te wedden. Het leek ons leuk om eens een mee te gaan en anderen vielen spontaan bij, waardoor we gisteren met een groepje van zeven volwassenen en drie kinderen op de renbaan stonden. Het was voor mij de allereerste keer dat ik paardenraces zag, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal.

De paardenrennen zijn hier niet enorm populair. Een andere racebaan in San Mateo heeft onlangs zelfs de deuren gesloten. Het viel me op dat ze aan oude, Engelse tradities vast willen houden. Ook hier had de stem over de luidspreker die verslag deed van de race een Brits accent.

We hebben op een paar paarden gewed - ik had geen idee van het aantal mogelijke weddenschappen dat je kunt sluiten. Je kunt gokken wie de winnaar is, of wie nummer een en twee zullen zijn, of welke paarden in de top drie komen ongeacht de volgorde en ga zo maar door. Er zijn allerlei combinaties mogelijk, dus ook als je een dollar per weddenschap inlegt, kun je je geld er vrij snel doorjagen. Nadat we bij een loket een wedbiljet kochten, konden we de weddenschappen per computer afsluiten. Voordat we onze keuzes maakten gingen we de paarden bekijken die door de eigenaren rondgeparadeerd werden. Ook letten we op de uitbetalingsratio's omdat die aangeven welk paard volgens anderen gaat winnen. We wonnen en verloren wat; netto hadden we 15 dollar verlies, een leuke middag en een hoop kennis rijker.

De wat meer traditionele tafreeltjes op de renbaan.

Op de foto met de winnende jockey. Lang niet iedereen was zo chic gekleed overigens... we zagen maar weinig hoedjes.

Na afloop gingen met z'n allen eten bij een Mexicaans restaurant in Berkeley. Omdat de meeste anderen aan deze kant van de baai wonen, wisten ze een leuk tentje dat wij nooit gevonden zouden hebben. We konden er heerlijk buiten zitten - iets wat niet ongebruikelijk is in Berkeley, maar in San Francisco maar zelden voorkomt. We bestelden een liter-karaf Margarita om samen te delen. Het is hier gemakkelijk om van het leven te genieten...

Na het eten reden we terug naar San Francisco om nog even bij een feestje van Jeri en Simone langs te gaan. De laatste keer in de loft, want het pakhuis gaat binnenkort tegen de vlakte.

Ik zei toch dat het een 'action-packed day' was...?