E-mail

Als ik zo naar huis ga, heb ik er vijf besprekingen opzitten. Steeds als ik uit een vergadering kwam, zat mijn mailbox weer voor met ongelezen email. Ik ben het eens nagegaan en vandaag waren het meer dan 300 mailtjes. Daar zitten ook een paar nieuwsbrieven tussen, een kleine 20 Google Alerts en veel cc-tjes waar ik niets mee hoef te doen (alleen maar leven), maar het probleem is dat ik wel door alle 300 heen moet worstelen om tot de belangrijke berichten te komen. Amerikanen cc-en echt veel meer dan Nederlanders.

Ondertussen moet ik ook nog mijn 'echte' werk doen, zoals het schrijven van evaluatie van de mensen die ik managen, het redigeren van persberichten en beantwoorden van vragen van journalisten. Kortom, het was weer eens een drukke dag!

Bijbel

Een tijdje geleden hoorde ik radio-interview over de populariteit van de bijbel in de VS. Het is alom bekend dat de bijbel het bestverkochte boek ooit is, maar het blijkt ook elk jaar beter te verkopen dan het boek bovenaan de bestseller-lijst. Gemiddeld zijn er vier bijbels in een huishouden. Amerikanen hebben bijbels voor verschillende gelegenheden, of passend bij bepaalde kleding. De bijbel is een mode-artikel, en de kerk gebruikt moderne marketingmethoden om geloof aan de man te brengen... zie de foto's hieronder. De meeste heb ik in warenhuizen genomen, behalve de laatste.

Oppassen

Na werk haalde Cindy me op om vervolgens in anderhalf uur naar Gilroy te rijden. Wij zijn hier in Gilroy om op Cindy's drie neefjes te passen. Voor het ontbijt gingen Cindy en ik melk halen, en ook even langs een coffeeshop voor een goeie cappucino. In de coffeeshop stond een doos waarop 'Letter to the Troops' stond. Je kunt er een brief in doen die naar de soldaten in Irak gestuurd wordt. Aan dat soort dingen merk je dat je ver van San Francisco bent...

Gisteravond hebben we naar een documentaire op TV gekeken over armoede in America. Drie kinderen uit Camden in New Jersey, de armste gemeente van de VS, werden een jaar lang gevolgd. Kinderen uit gezinnen die van een uitkering moeten rondkomen. Zo'n uitkering is hier 700 dollar per maand; een bedrag dat niet alleen in geld, maar deels ook in voedselbonnen wordt uitgekeerd.

Een van de kinderen was een zeventienjarige jongen wiens doel het was om een high school diploma te halen, als eerste in zijn familie. De drie generaties voor hem was dat niet gelukt. Ondanks zijn baan in een fast-foodrestaurant tot tien uur 's avonds elke dag, recruteringspogingen van drugsdealers en het feit dat hij in de huiskamer op de grond moet slapen haalde hij het met hakken over de sloot.

Publieke radio

Ik luister regelmatig naar de publieke radio hier. Dat is een station, vergelijkbaar met Radio 1, met veel praatprogramma's, nieuws en rapportages. Van zes tot zeven uur 's avonds is er zelfs een programma dat erg doet denken aan Kunststof: een gesprek met iemand uit de wereld van kunst, media en cultuur. Het programma hier heet Fresh Air. In de ochtend is er een interviewprogramma waarop mensen met vragen en meningen kunnen inbellen, vergelijkbaar met StanpuntNL.

Wat heel anders is, is dat elk halfjaar de uitzendingen voor een par dagen onderbroken worden voor een geldinzamelingsactie om de zender in de lucht te kunnen houden. Ze noemen dat een 'pledge drive'. De afgelopen dagen wordt de komende pledge drive regelmatig aangekondigd en luisteraars worden opgeroepen om alvast via de website te doneren. Op die manier kunnen de de pledge drive verkorten. Er zijn al vijf dagen af van de oorspronkelijke duur... morgen is het zover. Dan kanik even niet meer naar mijn favoriete programma's luisteren, maar krijg ik regelmatige updates over de hoogte vanhet ingezamelde bedrag als ik naar KQED luister.

Paspoort

Vanaf vandaag moeten Amerikanen met een paspoort reizen als ze naar een van hun buurlanden gaan, vooral als ze weer terug willen keren naar de Verenigde Staten. Tot gisteren konden Amerikanen met een geboortebewijs naar en van Canada, Mexico of de Bahama's. De Amerikaanse douane knijpt de eerste weken nog een oogje toe (ze noemen dit een 'grace period'), maar daarna volgt een periode waarin er boetes gegeven worden aan reizigers zonder paspoort. Op het nieuws werd gezegd dat op dit moment 25 procent van de Amerikanen een paspoort hebben.

Begonnen

Cindy is vandaag met haar nieuwe baan begonnen. Ze werkt in Oakland, aan de andere kant van de baai. Gelukkig is het vlakbij een Bart station, zodat ze er in een half uurtje is. De eerste dag was vooral een kwestie van kennismakingen en trainingen. Alles goed gegaan.

Wijn en kaas

Donderdagavond ging ik na werk met een van mijn team naar een nieuwe wijnbar in San Mateo, om de hoek van ons kantoor, om te proosten op het nieuwe jaar. Je hebthier in de omgeving heel veel plekken met een uitgebreide wijnkaart waar je wijn in verschillende porties kunt bestellen: per fles, per glas of per 'taste'. Zo kan je makkelijk een wijnproeverij houden. En ze hebben lang niet alleen maar wijn uit Californië.

Gisteravond gingen Cindy en ik naar een wijnbar in de stad. We kozen er eentje waar we te voet naartoe konden en waar we ook een hapje konden eten. Ze hadden allerlei mezzes, en we zaten gezellig aan de bar. Een heerlijk kaasplankje erbij.

Later vandaag hebben we met een collega van mij afgesproken bij haar thuis. Ze heeft ons uitgenodigd van 'wine and cheese'. Californiërs weten wat genieten is...

AlwaysOn

Over twee weken vindt AlwaysOn plaats in New York, een congres over nieuwe media. De organisatie van dit evenement maakte vandaag hun lijst van 100 innovatieve mediabedrijven bekend. Deze lijst trok in Nederland ook altijd mijn aandacht, omdat er interessante nieuwe bedrijven en websites op staan.

Vandaag was er een kleinere bijeenkomst, waar de oprichters van vier van de 100 bedrijven een presentatie gaven. Er was bijvoorbeeld een bedrijf dat het mogelijk maakt om kortingsbonnen op je mobiele telefoon te ontvangen, en een ander bedrijf biedt alle middelen om je eigen sociale netwerksite te beginnen. Na de presentaites kwamen er drie VC's op het toneel om kritische vragen te stellen.

VC's, ofwel Venture Capitalists, stoppen miljoenen in dit soort bedrijven en hun vragen waren daarom vooral bedoeld om uit te vinden hoe de nieuwe bedrijven geld gaan verdienen.

Het evenement vond plaats in het kantoor van KPMG in Mountain View en begon rond half zes; na afloop was er een borrel. In Nederland zou zoiets waarschijnlijk in horeca-gelegenheid plaatsvinden, met meer sfeer. Daartegenover staat dat de hapjes hier weer beter zijn.

Voor de veiligheid

Cindy is nog steeds niet begonnen met haar nieuwe baan. Omdat de National Park Service een federale overheidsinstantie is, moet er eerst een antecendentenonderzoek naar haar worden afgerond. De FBI rechercheert haar vingerafdrukken en ik kreeg een formulier toegestuurd met een aantal vragen. Het ging er vooral om Cindy's verblijfplaats te bevestigen, maar en passant werd ook gevraagd ook of ik denk dat ze een veiligheidsrisco voor de staat. Ik heb maar 'nee' ingevuld.

Sneeuw

We zijn net terug uit de sneeuw en hebben weer een minivakantie achter de rug. De afgelopen drie dagen waren we in Truckee, een klein plaatsje in de buurt van Lake Tahoe. Er liggen verschillende skigebieden omheen. We waren er met Denis en Joris, die er een huisje geregeld aan Donner Lake had.

Net als de meeste huizen in de omgeven, was ook het onze van onbeschilderd hout.

Ook van binnen was het heel rustiek. We hadden een kachel, centrale verwarming en een elektrische deken, dus we hebben het niet koud gehad, ook al was het buiten 16 graden onder nul.

Dit was het uitzicht vanaf ons huisjes.

Zaterdagmiddag namen we kabelbaan in het skigebied Squaw Valley naar boven. Hier zijn in 1960 de Olympische winterspelen gehouden.

Voor ons geen afdaling, maar wij huurden schaatsen boven op de berg.

Na het skiën en schaatsen was het tijd voor een biertje!

Vanaf de bar hadden we een geweldig uitzicht op de bergen met ondergaande zon.

Op weg naar huis even langs de supermart om daarna zelf te koken.

Vanochtend maakten we een lange wandeling door de sneeuw.

Om aan de ander kant van het meer te komen, moesten we via het ijs oversteken.

Truckee

Terwijl Denis en Joris aan het skiën waren, gingen wij op onderzoek in Truckee. Dit plaatsje stamt uit midden negentiende eeuw, uit de tijd dat nieuwe immigranten en goudzoekers van oost- naar westkust trokken. Het plaatsje ademt nog helemaal die sfeer uit. Ondanks dat het in een gebied ligt waar veel toeristen komen, is het nog opvallend authentiek. Amerikanen hebben de neiging om historische plekken mooier te maken zijn ze zijn, waardoor ze hun charme verliezen, maar Truckee heeft alleen wat winkeltjes en restaurants en die zitten dan nog in de ouder panden. Een straat verwijderd van de hoofdstraat, en je staat al tussen de huizen die nodig opgeknapt moeten worden. Kortom, een echt Western stadje.

Dit is het oude deel van het stadje. Je kan het niet zo goed op de foto zien, maar ik schat dat een kwart van de auto's hier pick-up trucks zijn.

Het gemeenschapscentrum.

Niet al te ver van de hoofdstraat...


We zagen deze oude diner, waar we de volgende dag terug gingen om te ontbijten. Diners waren vroeger mobiel en werden voor fabrieken neergezet om werkenemers dag en nacht een warme hap te kunnen aanbieden. Deze diner in Truckee was vroeger ook zo gebruikt - inmiddels was er een heel restaurant aan vastgebouwd. We konden er voor een echt Amerikaans ontbijt terecht:

Wentelteefjes met spek, worstjes en eieren.

Pannenkoeken met fruit en slagroom.

Eieren met spek, en biscuits met gravy. De biscuits zitten onder de gravy, een saus waar veel varianten van bestaan, maar altijd met boter, bloem en melk als ingrediënten.

Wij konden weer even tegen de kou!

Binnen in de diner is alles van alluminium en de serveerster had en enorme laag make-up op.

Reno

We zaten zo'n 50 kilometer van Reno af, net over de grens met de staat Nevada. Die stad wilde ik al lang eens een keer zien en omdat wij geen skiërs zijn, reden we daar zondag heen. Reno is in veel opzichten het kleine broertje van Las Vegas, ook in Nevada gelegen. Lange tijd was dat de enige staat waarin gokken wettelijk toegestaan is, maar inmiddels zijn er overal in de Verenigde Staten casino's.

In het centrum van Reno staan een aantal grote casino's, maar allemaal kleiner dan in Vegas. Sommige zelfs een kleinere versie van naamgenoten in Vegas. Maar waar Vegas zich de afgelopen jaren ontwikkeld heeft tot een entertainmentstad, met dure shows, luxe hotels, sterrenrestaurants, en optredens van bekende artiesten, is Reno echt een gokstad gebleven.

We hebben ons prima vermaakt in de casino's met blackjack en eenarmige bandieten. Even leek het alsof wegingen winnen, maar helaas... we zijn er veertig dollar armer geworden.

Je hebt al gokautomaten waar je voor een cent per ronde op kunt spelen, maar in de meeste casino's kan je in zo'n apparaat niet meer met muntgeld spelen dus je moet er minimaal een dollar ingooien. Als je wint, wordt dat elektronische bijgehouden en als je je winst uit laat betalen, komt er een bonnetje uit de automaat terwijl er uit een luidsprekertje het geluid van vallende munten klinkt.

Overdag is Reno een beetje grauw - de stad is echt gebouwd voor in het donker...

Hier zie je een van de mooiere casino's. Van binnenuit kon je van dit casino naar het daarnaast gelegen casino lopen... veel casino's zijn van binnen met elkaar vebonden.

Je mag geen foto's van binnen maken, maar hier is toch een indruk van de glitter in een van de casino's. Er zijn net zoveel geluiden als dat er lampjes zijn... Ik moest trouwens wel weer wennen aan de rook. In Californië is roken in café's en restaurants verboden, maar in Nevada mag je gerust een sigarettje opsteken in een casino. Gelukkig is in de meeste plaatsen de luchtafvoer erg goed.

De vele goedkope motels aan de overkant van de straat van de casino's.

Ook tgenover de casino's: verschillende 'pawn shops', oftwel banken van lening.

Je ziet werkelijk van alles en nog wat in zo'n pawn shop: heel veel sieraden, maar ook elektrisch gereedschap zoals boren en cirkelzagen, cameralenzen, videorecorders, muzekinstrumenten...

... en geweren

Scroll nog even naar boven en zie het verschil van dag en nacht in Reno.

Kou

Afgelopen weekend leek het wel lente - het was heerlijk zonnig en te warm om een jas aan te doen, maar de afgelopen dagen is het steeds kouder geworden. Zo koud zelfs dat we records aan het breken zijn. Het is uitzonderlijk dat het vriest in de Bay Area, maar er is nachtvorst in San Jose (ten zuiden) en Napa (ten noorden). We hebben het slechts over vijf graden onder nul, maar dat is hier groot nieuws. De citrusboeren hebben het zwaar en in San Jose is een lokale noodtoestand uitgeroepen om het mogelijk te maken meer daklozen op te vangen.

In San Francisco vriest het net niet. Zo lang als de temperatuur hier gemeten en geregistreerd wordt, heeft het nog nooit gevroren. En ook nu blijft de temperatuur boven nul, of boven 32 als je in Fahrenheit meet.

Juist dit weekend gaan wij naar Tahoe, een skigebied in deze tijd van het jaar. Het is een lang weekend, want maandag is het Martin Luther King Jr. dag. Lang niet alle bedrijven sluiten dan, maar wij wel :-) Dat wordt dus drie dagen genieten van de sneeuw...

401k

In het begin was me het nog niet helemaal duidelijk maar inmiddels weet ik dat de oudedagsregeling die de meeste Amerikanen via hun werkgever hebben, een 401k plan, niet hetzelfde is als een traditioneel Nederlandse pensioenregeling. Met een 401k (four-O-one kay) spaar je weliswaar belastingvrij voor een inkomen nadat je stopt met werken, maar dat inkomen heeft een einde. Een 401k betaalt over een periode van 25 jaar uit; het eerste jaar een vijfentwintigste, het tweede jaar een vierentwintigste, enzovoort. Stel dat je op je 60ste stopt met werken, dan is je 401k met 85 leeg.

Ik heb ook zo'n 401k plan, maar Cindy krijgt via haar werkever (de overheid) een echt pensioen. We weten nog niet wat daarvan de hoogte zal zijn, maar het is in ieder geval een prettig idee dat het een uitkering is die tot aan je overlijden doorloopt. Hoe dan ook, het is raadzaam om zelf ook voor reserves te zorgen. Gisteravond lieten we ons daarover informeren door een adviseur die onze fiscalist had aangeraden. Voor een lange termijndoel als een pensioen raad hij vooral in de aandelenmarkt te beleggen, bijvoorbeeld door in fondsen deel te nemen.

In Nederland ben je daar veel minder mee bezig, is mijn idee. De meeste mensen vertrouwen erop dat een pensioenfonds het geld goed belegt en ik heb de indruk dat veel mensen zich er niet van bewust zijn dat hun geld in aandelen wordt belegd. Hier moet je haast wel.

Ik begrijp nu veel beter waarom Amerikanen veel meer geinteresseerd zijn in beleggen en de aandelenmarkt. Ze hebben geen keuze... als je tenminste voor je oude dag wat wilt en kunt wegzetten. Misschien is dat ook wel de reden waarom Amerikanen zo weinig sparen.

Bedrijvenparken

Gelukkig liggen Mountain View en Sunnyvale op een steenworp afstand van elkaar, want ik moest een paar keer tussen de twee plaatsten heen en weer rijden voor afspraken.

Iets na zevenen reed ik voor het eerst sinds lange tijd weer over Highway 280 richting zuiden, diep Silicon Valley in. Onderweg begon mijn werkdag al, want ik moest bellen met een collega in Londen en daarna luisterde ik mee naar een gesprek tussen de CEO van een van mijn klanten en een analist.

Tegen half negen was ik bij mijn klant in Sunnyvale, waar ik een deel van hun sales-meeting bijwoonde. Het bedrijf het KnowNow en is een start-up, maar ze zijn al in de fase dat ze verschillende grote klanten hebben. Het verkoopteam wisselde ervaringen uit en verschillende manieren waarop hun software in de praktijk wordt gebruikt werden gepresenteerd. Zulke bijeenkomsten geven ons als PR-mensen een hoop stof om de komende tijd te gebruiken als we invalshoeken voor verhalen zoeken bijvoorbeeld.

Tegen lunchtijd reed ik van het bedrijvenpark in Sunnyvale naar een bedrijventerrein in Mountain View voor twee besprekingen bij Mozilla. Hun kantoor staat tegenover de Google-campus. Daar ben ik tot nu toe nog nooit langs gereden, en ook vandaag het ik daar geen tijd voor. Aan de buitenkant ziet het Mozilla-pand eruit zoals veel kantoren hier....

maar van binnen is de sfeer heel anders. Op de eerste verdieping is het hele plafond open.

Om vier uur was ik weer terug bij KnowNow voor een laatste sessie en aansluitend kon ik er nog even op mijn laptop werken om wat emails te beantwoorden. Daarna weer terug naar Mountain View, om de DVD recorder bij de Wal-Mart die daar zit te retourneren. Ik kreeg mijn geld terug. Dat gaat hier trouwens niet in contanten, maar door je bankpas te geven storten ze het terug op je rekening.

In het nieuws las ik dat Scott, met wie ik verschillende keren heb afgesproken, vandaag zijn bedrijf verkocht heeft aan Yahoo! Hij is er dus in geslaagd om met een internet start-up (of Web 2.0 start-up zoals je tegenwoordig zegt) geld te verdienen. Het is voor veel ondernemers een doel om zich te laten uitkopen door de grote jongens als Google, Yahoo! of Cisco. Over een beursgang hoor je niemand. Scott was trouwens net met dit bedrijf gestart toen wij hier kwamen...

Autoshow

Terwijl IT-wereld speelt zich deze week in Las Vegas begeeft voor CES, verzamelt de autobranchezich in Detroit voor de North American Ingternational Auto Show. Vanochtend was er een item over op TV dat draaide om de vraag of de Amerikaanse auto-industrie de consument kan terugwinnen.

Amerikanen rijden tegenwoordig liever in een Japanner. Amerikaanse auto's hebben de reputatie benzine te slurpen en hun inruilwaarde snel te verliezen. Nu de bezineprijzen hoog zijn, worden zuinige Toyota's en Honda's steeds populairder, vooral de hybride auto's. Het milieubewustzijn van de Californiers draagt ook daaraan bij - hier zie je echt veel auto's die naast een gewone motor ook een elektrische motor hebben. Sommige rijden 61 mijl op een gallon (oftewel 1 op 27).

Ook de Europese merken doen het goed in de VS. Net als in Nederland zijn hier de Duitse auto's vaker een status symbool (zelfs Volkswagens) maar ook die leggen het tegen de Japanse merken als Lexus, Acura en Infiniti af. alleen Franse auto's zie je hier helemaal niet: geen Peugeot, geen Citroen en geen Renault. Ook de Smart is hier nog niet, maar die komt volgend jaar, werd vanochtend aangekondigd.

Set-top box

Via internet had ik een DVD recorder gekocht. Gisteren kwam ie aan en vanochtend had ik tijd om 'm aan te sluiten. Al snel bleek dat de boel niet goed werkte.

Hier in Amerika ontvangt niet de televisie de verschillende zenders maar daarvoor krijg je van het kablebedrijf een set-top box, en die box werkte niet samen met de recorder. Na verschillende telefoontjes met Comcast (kabelbedrijf) en Philips (maker van recorder) werd mijn vermoeden bevestigd: het is niet mogelijk om uberhaupt een DVD recorder te gebruiken. Als ik TV wil opnemen, moet ik een Tivo aanschaffen of een digitale videorecorder huren van Comcast. Met geen van beide kan je DVD's opnemen.

Mooi is dat: keuze uit twee slechte opties. Daarbij komt dat de Tivo is een dure grap, want wij hebben hier een digitaal TV signaal en dat betekent dat alleen de nieuwste, en duurste Tivo werkt. 800 dollar voor de aanschaf en daarbovenop betaal je maandelijks voor een abonnement. Met een jaarabonnement betaal je twintig dollar per maand.

Iedereen die een Tivo heeft, zweert bij dat apparaat. Het leert je wat je voorkeuren zijn en neemt na verloop van tijd automatisch op wat jij leuk vind, waardoor er altijd iets op TV is dat je wilt zien. Juist mensen die weinig TV kijken, vinden het een geweldig apparaat. Voor ons desondanks nog geen optie...

We zijn gezwicht voor het aanbod van Comcast. Voor twaalf dollar per maand kunnen we TV opnemen op de harde schijf in onze nieuwe set-top box. Net op tijd voor de start van onze favoriete serie.

Jeans

Op vrijdag komen mijn collega's en masse in spijkerbroek naar kantoor. Op 'casual Friday' hoef je geen zakelijk kleding aan, al lopen we door de week ook niet en pak rond. Gewoon nette kleding is hier de dress code; aan de oostkust van de Verenigde Staten is dat heel anders. In New York, Boston en Washington D.C. zijn stropdassen en mantelpakjes veel gebruikelijker. In Californie, en zeker in Silicon Valley niet.

Als je een belangrijke klantbespreking hebt, zoals ik vandaag, is een spijkerbroek meestal niet zo'n goed idee. Als je je klanten een beetje kent, is het meestal okay om een spijkerbroek te dragen, want de kans is groot dat de klant zelf ook in jeans komt.

De meeste collega's geven meer geld uit aan een spijkerbroek dna aan andere kledingstukken, want de 'designer jeans' zijn erg in. Calvin Klein en Guess? zijn niet meer zo hip als ze ooit waren. Je ziet hier af en toe Replay en Diesel, maar echt populair zijn merken als Seven for all Mankind, Citizens of Humanity, AG Jeans, True Religion, People's Liberation, Joe's Jeans en Lucky Brand.

Het kan aan mij liggen, maar ik kende deze merken in Nederland niet. En ik moet bekennen dat ik makkelijker een spijkerbroek vind die past dan ooit. Ik ben een Lucky-fan...

Kantoorpand

Om half tien moesten mijn collega Victoria ik bij een klant in de stad zijn. We hadden een uur van tevoren afgesproken in een koffieshop in de buurt, zoals hier gebruikelijk is, om nog even over onze presentatie te gaan. In koffieshops barst het altijd van de mensen met laptops. Ik werkte tot die tijd vanaf huis en nam Bart naar Montgomery Street, waar het kantoor van de klant gevestigd is, op de vijfde verdieping van een van de vele torenflats.

De lobby vol marmer en twaalf liften, in twee blokken van zes, om naar de verschillende verdiepingen te gaan. Toen we uit de lift stapten leek het er meer op dat we in een hotel waren dan in een kantoorgebouw vanwege de dikke vloerbedekking en de dichte deuren langs de smalle gangen. In zo'n omgeving is het weer helemaal duidelijk dat ik in Amerika ben.

Achter een van de vele deuren was het kantoor van onze klant - dat was weer een heel neutraal kantoor dat in principe overal kon zijn. Behalve dat er vergaderruimtes zonder ramen zijn. Als je zo'n ruimte binnenloopt gaat het licht automatisch aan. De staat Californie schrijft bedrijven verschillende energie besprende maatregelen voor, zoals bewegingssensoren in ruimtes zonder ramen.

De bespreking liep enorm uit. In plaats van twaalf uur, stonden we pas om half drie weer op straat. Toen ben ik maar weer naar huis gegaan om vandaar nog wat te werken en een conference call bij te wonen. Ik heb niet al te laat gewerkt, want rond zes uur kwam Frederieke langs. Ze bleef mee-eten; Cindy had zuurkool gemaakt.

Zojuist heb ik de foto's van het kerstfeest ontvangen... ik heb alsnog een foto van ons bij het stuk over het kerstfeest gezet.

Nieuw jaar

Op de weg naar kantoor is nog wel redelijk rustig, maar op het werk is vanaf vandaag alles weer in volle gang. Veel klanten in ons kantoor zijn met de voorbereiding van CES bezig. Ik hoef dit jaar niet naar die beurs in Las Vegas en dat vind ik prima. Voor mijn klanten ben ik vooral bezig met de plannen voor 2007.

De dag verliep als de meeste andere - net als vorig jaar wensten collega's elkaar niet uitgebreid een gelukkig nieuwjaar. Het wordt alleen even genoemd endaar blijft het bij. Teamgenoten vragen wel naar de feestdagen en vertellen elkaar hoe ze kerst en oudejaarsavond hebben doorgebracht.

Veel Amerikanen houden op 1 januari feestjes en drinken nog even door. Ook is de belangrijkste college football-wedstrijd dit jaar weer op nieuwjaarsdag: de Rose Bowl Game. Heel wat feestjes vinden daarom rond de TV plaats, zowel bij mensen thuis als in de kroeg. De eerste dag van het jaar hebben we relatief rustig doorgebracht. In de middag maakten we een wandeling op Bernal Heights, achter ons huis. In een halfuurtje liepen we naar de top van de berg waar we een prachtig uitzocht hadden over de stad.
Daarna wandelden we nog even door naar de ander kant van de berg om even een stop te maken bij onze stamkroeg:

Ik had mijn camera bij me, dus ik kon eindelijk eens een foto van het interieur maken. Het doet me veel denken aan een Nederlandse bruine kroeg: Ze hadden een klein buffetje gemaakt met typisch nieuwjaarseten: ham, groene kool, maisbrood en 'black eyed peas', want die brengen geluk als je ze op nieuwjaarsdag eet. Het hele menu schijnt ook goed tegen een kater te werken.

2007

Wij hebben het nieuwe jaar goed ingeluid. Gistern gingen we even naar het strand om het jaar te overdenken en goede voornemens te maken. Oudejaarsavond hebben we bij vrienden gevierd. Pam en Alica gaven een heel gezellig feestje.

Tegen twaalf uur zetten we de TV aan om precies te weten wanneer het nieuwe jaar begint...

Het enige vuurwerk dat ik gezien heb was op TV. Particulieren stken hier nauwelijks vuurwerk af. Niemand ging de straat op om middernacht. Wel was er een overvloed aan champagne....

...en eten.

Met Simone en Jeri.

Tegen half twee haalde Jeri haar gitaar voor de dag en al snel kreeg ze bijval van drums zang, en harmonika. De avond eindigde zo heel relaxt... Gelukkig kregen we een lift naar huis want een taxi was niet te krijgen.