PZ

Toen ik vandaag op het werk kwam, was een collega er niet omdat hij zich niet goed voelde, een ander had bedacht om thuis te werken en een derde was er niet omdat haar zus bevallen was. Ook is er een collega een maand vrij omdat hij vader geworden is. Tot nu toe valt het werkklimaat me erg mee. Misschien is het Edelman, maar er is veel persoonlijke vrijheid hier ook al wordt er regelmatig tot een uur of 8 doorgewerkt. Veel mensen beginnen ook vroeg - half negen is vrij standaard en half acht geen uitzondering. Ik begin nu om half negen, maar dat zal wel wat later worden als we in San Francisco wonen.

Met de PZ-manager, die een keer in de week vanuit L.A. overkomt, ben ik door de papierhandel gegaan, die ik dit weekend had ingevuld. Zodra ik een social security nummer heb, ben ik voor ziektekosten verzekerd. Niet alleen ik trouwens, ook Cindy valt onder mijn verzekering. Ook daar doet Edelman niet moeilijk over. Ik begrijp dat het nog lang niet gebruikelijk is dat een werkgever de polis openstelt voor een partner waar je niet mee getrouwd bent. Dus ook niet voor een partner van het gelijke geslacht, want homo's kunnen hier niet trouwen.

Vanuit de afdeling personeelszaken kwam er trouwens nog een ander medeling: "According to California law, companies must complete anti-harassmenttraining for managers every two years. It has been more than two yearssince our last training and we need to make these happenbefore the end of the calendar year." Ik ben benieuwd wat die training inhoudt!

Sleutels

Het is als half elf geweest en we zijn net terug uit San Francisco. Vandaag hebben we de sleutels van ons nieuwe huis gekregen! Na een inspectie van de woning en het ondertekenen van het contract, gingen we met de sleutels de deur uit. Daarna hebben we nog een biertje gedronken met Kirsten in Noe Valley, een leuke wijk in SF.

Omdat ik het niet te laat wil maken, hou ik het vandaag bij een paar foto's van onze toekomstige stek. Om jullie een indruk te geven van jullie logeeradres ;-)














De eetkamer, gezien vanuit de keuken.












De zitkamer, gezien vanuit de eetkamer (de lamp op de voorgrond hangt in de eetkamer).
















De gang van achter naar voren gezien.





















De logeerkamer.

De bakamer (er is ook een bad met douche erin).

Carolina, onze huisbaas en onderbuurvrouw, en haar dochter Rose die alles geregeld heeft. Twee schatten.

Nieuwe werkweek

Vandaag met mijn derde klant kennisgemaakt. Weer een start-up met weer een andere draadloze technologie. Voor een techie als ik heel interessant, maar ik zal jullie niet met de details lastigvallen. Aardige mensen, die mij verwelkomden op het account.

Tijdens de meeting bespraken we onder andere de beschikbare woordvoerders. Opmerkelijk om te merken dat hoofd verkoop als een no-go gezien wordt. Dat moesten wij klanten in Nederland vaak adviseren... ook Amerikaanse klanten. Niet interessant voor de media...

Voor lunch ben ik weer naar Le Boulanger gegaan en heb daar ook een brood gekocht dat er Nederlands uitzag. Het is negen granenbrood. Ik moet het nog proeven - ben benieuwd hoe het smaakt. In de supermarkt kan je ook allerlei soorten brood kopen die lijken op Nederlands bruin, maar in de meeste broden die er lekker zit honing, waardoor het veel te zoet smaakt.

Voor de lunch koos ik een sandwich met een sapje, waar standaard een augurk en chips bij geleverd worden. Ik heb alles meegenomen naar kantoor en zoals de meeste van mijn collega's bij mijn pc opgegeten. Het is hier geen gewoonte om samen te lunchen. Ik denk dat ik vaker met iemand ga afspreken.

Tot nu toe heb ik zelf geen mobiel telefoon, en ook geen Blackberry. (Als je daaraan gewend bent, is het lastig zonder. Zeker met dit werk.) Ook kan ik nog niet inloggen op PeopleSoft, het systeem dat Edelman hier gebruikt om uren in te registreren. Waarom niet? Voor al deze dingen heb ik een social security nummer nodig! Dat nummer begint me aardig op te breken. Morgen maar weer even met 'sociale dienst' bellen.

Thuis gekomen vond ik wel een envelop van de bank met mijn nieuwe pas erin. Zo lang ik Cindy bij me heb, krijg ik van alles geregeld....

Formulieren etc.

Zondagochtend - Cindy koopt de zondageditie van de San Francisco Chronicle. Kranten komen hier ook op zondag uit en die editie is de dikste van de week. Ik heb alle formulieren voor werk ingevuld: voor nationale belasting, staatsbelasting, gezondheidszorgverzekering, tandartszorgverkering, levensverzekering enzovoort. Ik kan ze alleen niet volledig invullen, omdat ik nog steeds geen social security nummer heb, dat moet je ongeveer overal opgeven. Ook nog internet geregeld voor onze toekomstige woning. De keuze viel uiteindelijk op het kabelbedrijf Comcast dat ons ook van TV-stations zal voorzien. (We hebben een abonnement met 1 betaalstation erin, en hebben we voor Showtime gekozen. We willen natuurlijk wel The L Word kunnen zien!)

's Middags nog bij een paar winkels gekeken voor een bank. Ook zondag is hier alles open, al gaan de meeste winkels 'al' om 7 uur dicht... Nog steeds niets gevonden, maar we hebben wel de binnensteden van Palo Alto, San Mateo en Burlingame gezien, allemaal paatsjes hier in Silicon Valley.

Vanavond Chinees gehaald. Sinds 12 jaar heb ik weer eens Mu-shu gegeten! Als je ooit in de VS bij een Chinees eet, moet je dat bestellen. Pannekoekjes met een pruimensaus en een vulling van roergebakken groenten met roerei en biefstuk. Heerlijk!

Bank zoeken

Het is 7 uur 's avonds en we zijn helemaal uitgeput, want we waren de hele dag op pad op zoek naar een bank, want geen van onze banken hebben we meegenomen naar Amerika. We hadden een redelijk goed idee waar we wilden kijken en zo konden we de grote, lelijke Amerikaanse meubels vermijden. Winkels als Crate & Barrel en Pottery Barn hebben onze smaak. We hebben 'm nog niet gevonden, de ideale bank, maar wel een paar leuke gezien. We hopen een bank naar onze smaak te vinden met een bed erin, want we verwachten heel wat logees ;-) En als er zo'n bank snel kunnen vinden, hoeven we eerste week in San Francisco niet op een luchtbed te slapen. Hier heb je best veel keuze in slaapbanken, meer gewone banken, waar een bed in verstopt is. We belandden onder ander op Santana Row en de Westfield Valley Fair Mall in Santa Clara, een winkelcentrum met valley parking! Ongelofelijk hoeveel mensen aan het shoppen waren.. en hoeveel mensen er aan het eten waren in de 'food court' (een concentratie van fastfood-restaurants, zoals die in elke mall te vinden is).

Door onze zoektocht, ontdekten we ook dat World Market heel veel buitenlands eten (goede curry, lekkere olijfolie, etc.) heeft en goede wijn voor Nederlandse prijzen! Edith, ze hebben hier Fat Bastard! We hebben meteen een flesje (voor 7 dollar) meegenomen. Hier gaan we zeker nog terug komen om boodschappen te doen.

Na al dat gewinkel, hebben we nu een rustig avondje thuis. We dachten er even aan om naar de film te gaan, maar we hebben nog geen bioscoop in Mountain View gevonden! Een ander keertje... Het wordt een avondje TV-kijken. Als het aan Cindy ligt, kijken we de hele avond naar HGTV, een station met alleen maar woon- en tuin programma's. 24 uur per dag varianten op 'In Holland staat een huis' en 'Eigen huis en tuin'!

Wat ik gisteren nog vergat te schrijven is dat we bloemen hadden gekocht voor Beth! Viel niet mee om iets fatsoenlijks te vinden. Voor twee lelies betaal je hier vier dollar, en dan zijn ze al half verwelkt. En ze weten ook echt niet hoe je er een leuke bos van maakt. Daar moeten we nog even verder naar zoeken, want ik vind het wel leuk om die Nederlandse traditie hoog te houden.

Naar Beth

Vanochtend regende het! Niets vergeleken met het weer in Nederland... ik hoorde dat er bij jullie een sneeuwstorm woedt. Ik probeerde via internet het NOS Journaal te zien, maar het bleef bij wat flitsten want de verbinding hier in het apartement is niet snel genoeg.

Vandaag waren we bij Beth voor brunch (Herbert je krijgt de groeten). We aten roerei, worstjes en toast met cake na. Beth had nog drie vriendinnen uitgenodigd - twee waren Iers en zijn al meer dan 10 jaar hier, dus genoeg gespreksstof. Beth heeft binnenkort een foto-tentoonstelling en de foto's had ze voor ons alvast opgehangen in huis. Mooie foto's uit haar tijd in Thailand. Na het eten gingen Beth, Cindy en ik wandelen langs de estuary (het weer was inmiddels opgeklaard). Beth woont in Alameda, aan de ander kant van de baai van San Francisco. Het was vroeger een eiland en het water tussen het eiland en het vaste land heet estuary. Prachtig uitzicht!

Op TV zien we dat Black Friday erger is dan de 3 Dwaze Dagen bij de Bijenkorf. Niet alleen omdat het niet tot een winkel beperkt blijft - ELKE winkel lijkt eraan mee te doen. Maar ook omdat mensen soms de hele nacht in de rij hebben gestaan en bij het openen van de deuren binnenstormen en onder de voet gelopen worden. Ook zien we dat vanavond de lichtjes in de kerstbomen van San Francisco en San Jose aangestoken worden. In Nederland zien we altijd de grote kerstboom in New York, maar nu blijkt dat elke stad zo'n kerstboom heeft met een ceremoniele start van het Kerst-seizoen.

Het is nu half zes - Cindy en ik gaan nog even wandelen naar downtown Mountain View. Daar zijn we tot nu toe nog niet geweest, alleen langsgereden. Er zijn allerlei restaurantjes en cafe's...

Thanksgiving

Net als bijna alle Amerikanen hebben we vandaag kalkoen gegeten. De vierde donderdag in november is Thanksgiving, een echte Amerikaanse feestdag.

De dag begon rustig - beetje uitslapen, wasje draaien, mail lezen, beetje TV kijken naar Macy's Thanksgiving Parade in New York. Een optocht met enorme balonnen in allerlei figuren als Scoobie Doo, Sponge Bob, Ronald McDonald, etc.

In het begin van de middag gingen we naar Cindy's zus Debbie, zo'n drie kwartier rijden hier vandaan. Haar ouders en broer Stephen waren er ook. We zagen hen voor het eerst sinds we hier zijn. Het was ook leuk om Cindy's neefjes, Justin , Jake en Joseph weer te zien. Terwijl wij die drie bezig hielden, waren de anderen aan het koken.

Jake

Justin

Joseph

Samen met Cindy's broer en Justin maakten we een wandeling - ook al ligt Gilroy maar net buiten Silicon Valley, je hebt het idee dat je er midden in de natuur bent.

Het Thanksgiving diner (dat meestal in de loop dan de middag gegeten wordt) bestaat uit allerlei traditionele gerechten. Natuurlijk de kalkoen, waarover Cindy's vader zich ontfermde. Bij de kalkoen hoort 'stuffing', in ons geval van kastanjes en croutons, en verder hadden we cranberry sause, aardappelpurree, fruitsalade en als toetje pumpkin pie en appeltaart. Het eten zelf duurde niet zo lang - de Amerikanen zijn niet van die natafelaars... en Cindy's familie ook niet. Na het eten hingen we voldaan op de bank en hebben we nog een film gekeken.

Voor mij, en de meeste Amerikanen is Thanksgiving een vierdaags weekend. De winkels zijn morgen trouwens wel open - de vrijdag na Thanksgiving staat bekend als Black Friday, omdat het de drukste winkeldag van het land is. Het is de dag waarop je de beste koopjes vindt - en de commercials op radio en TV staan er de afgelopen dag bol van. Sommige winkels gaan al om vijf uur open en als je tussen 7 en 10 uur bij IKEA bent, krijg je de hele dag 10% korting. Wij hebben voor morgen heel andere plannen - we gaan brunchen bij Beth, een vriendin van Herbert.

Het echte werk

Na een schaaltje 'cereal' met lactosevrije melk (dat begint mijn vaste ontbijt hier te worden), ging ik op weg naar werk. Ik ben er in precies acht minuten. De ochtend begint met een telefoontje naar mijn collega Ethan in New York over een klant waar ik een half uur daarna een bespreking mee heb. Het was een leuke kennismaking met de klant en de meeting verliep goed. (Hij blijkt een vriend te hebben, dus we hebben iets gemeen.) Hij wil volgende week een afspraak om het plan voor 2006 te bespreken, dus dat is goed nieuws. In de ochtend had ik weer twee gesprekken met nieuwe collega's. Met de tweede ging ik lunchen... het was warm genoeg om buiten te zitten. Heerlijk!

's Middags begon het druk te worden. Ik was de enige senior op kantoor, waardoor een collega vroeg om naar en perbericht te kijken en de andere naar een rapport voor een klant. Grappig dat ze me al weten te vinden! Ik dacht, ik zie wel of ik er iets zinnigs over kan zeggen, maar dat ging heel goed. Beiden waren blij met mijn feedback, dus dat gaf een goed gevoel! Daarna moest ik nog zorgen dat een aantal dingen afkwamen voor de klant die we op maandag hadden gezien. Het werd later dan ik had gehoopt, maar de spullen gingen voor het lange weekend de deur uit. Hopelijk is de klant er blij mee.

Officieel eindige de werkdag vandaag om 3 uur in verband met Thanksgiving morgen, maar veel mensen waren nog tot 6 uur of later aan het werk. Gelukkig had Cindy tijd om vandaag een pumpkin pie (pompoentaart) te kopen om morgen mee te nemen. Dan gaan we naar haar zus, waar ook haar ouders en broer zullen zijn.

En toen ik thuiskwam kreeg ik van de avonturen van Storm te horen. Die is voor het eerst langer dan 5 seconden buiten geweest... Ons voortuintje is maar klein, maar voor hem nu nog spannend genoeg!

Amerikaanse collega's

Vanochtend weer vroeg op - ik moest om half negen op kantoor zijn om nog even te kunnen brainstormen met Robert, een collega uit Austin die rond 11 uur een vlucht terug zou nemen. Het is hier heel gebruikelijk om voor het werk naar andere steden te vliegen. De media zijn verspreid over het land en de expertise binnen Edelman ook, dus soms is het nodig een team samen te stellen met mensen uit meer dan een kantoor. De rest van de dag had ik besprekingen met de mensen in mijn team, om kennis te maken en om te horen wat er bij klanten speelt. De collega's die ik sprak zijn op het eerste oog zijn het jonge, hardwerkende meiden. Bij veel jongere collega's zie ik foto's van hun kinderen... dat is echt iets dat ik niet gewend ben van Nederland.

De eerste deur rechts is van mijn kantoor, links staan cubicles

's Middags had ik ook nog een 'staff meeting' - dat bleek een hetzelfde te zijn als wat wij een MT noemen. Alleen ging het iets sneller. Even in het kort hoe de belangrijkste accounts gaan en of er nog aandachtspunten zijn bij medewerkers. Binnen een uur waren we klaar.

Tegen half een realiseerde ik me dat iets voor de lunch moest gaan regelen. Er is hier geen kantine zoals in Hoofddorp, dus ik ben maar een broodje gaan halen. Op weg naar de lift kwam ik Josh tegen die met dezelfde reden naar buiten ging. Josh werkt bij Edelman in Sacramento, maar is hier twee dagen in de week. Op advies van de stagiair gingen we naar de Iraanse lunchzaak om de hoek, waar we allebei weer met een bruine zak naar buiten gingen. Het was een vermoeiende dag, met veel nieuwe indrukken en een computer die steeds vastliep, waardoor ik vanavond thuis ook nog het een en ander moest afmaken.

Cindy heeft ook een enerverende dag achter de rug - ze heeft haar rijbewijs gehaald! Ik mag pas over een paar weken op, als ik mijn social security nummer heb. En wie het hier ook steeds meer zijn zijn zin heeft.... dat is Storm! Hij komt af en toe zelfs al buiten, maar bij het eerste beste geluid is ie alweer binnen.

Eerste werkdag

Mijn eerste werkdag zit erop en ik zit vol energie! Het was een spannende dag, waarop al een hoop gebeurd is. Ik heb nauwelijks tijd gehad om mijn e-mail te lezen en ging van de ene meeting in de andere. Al vond ik wel een lief mailtje van Patrick, co-President Western Region, met als subject 'Welcome home'... heel lief.

Voorlopig heb ik nog de luxe dat ik in 10 minuten op kantoor heb. Ben vanochtend om 9 uur begonnen met een introductie over Edelman, die ik samen met de nieuwe office manager volgde. Het meeste wist ik natuurlijk al, maar toch was het interessan, want ze doe het hier net iets anders. Te eerste was het een conference call, met nieuwe medewerkers in heel Amerika (Edelman heeft hier 12 kantoren), sprekers uit Chicago en New York en filmpjes van Dan en Richard Edelman. Daarna praktische instructies over de helpdesk, intranet en de Cisco VoIP-telefoon. Nu zijn ineens allerlei dingen op het intranet voor me beschikbaar, waar ik voorheen niets aan had, zoals media-databases en UPS. Als ik iets gebruik (ook de telefoon) moet wel steeds een 'billing code' ingeven, zodat de kosten aan de juiste klant doorberekend kunnen worden.

Het deel over de time sheets heb ik gemist, want ik moest om 11 uur mee naar een meeting met een nieuwe klant. We moesten om half 12 in Milpitas zijn, waar we onse plannen presenteerden. Mijn rol was vooral luisteren en mezelf voorstellen. Dat ging allemaal goed... ik had zelfs nog een een idee waar ze blij mee waren! We kregen er ook een lunch, voor Amerikaanse begrippen simpel: sandwiches. Standaard eten ze daar hier chips bij, dus die waren er vandaag ook.

Terug op kantoor had ik een besprek met de PZ-manager over belastingformulieren en 'benefits', oftewel de secundaire arbeidsvoorwaarden. Ziektekosten worden voor het grootste deel door Edelman betaald. Ook is er een levensverzekering en pensioenregeling. Niet slecht. Zolang je hier een baan hebt, ben je misschien wel beter af dan in Nederland...

Daarna nog een meeting met Pam, mijn baas, over de klanten waarvoor ik verantwoordelijk zal zijn. En vervolgens nog met het hele team bij elkaar, omdat Richard Edelman en Pam Talbot (President Edelman US) op kantoor waren. Richard heeft persoonlijk geholpen bij mijn overstap - het was erg leuk hem nu hier te zien. Voordat ik naar huis ging, kwam een van mijn nieuwe collega's nog even een praatje maken. En ze heeft meteen een foto van mij in mijn nieuwe kantoor gemaakt. Het is een ruim kantoor, alleen zijn er geen ramen naar buiten in - als ik mijn deur openzet, kan ik naar buiten kijken langs de cubicles...

Rustdag

Vandaag was een echte zondag. Uitgeslapen en rustig aan gedaan. We moesten allebei dingen voor werk doen. Morgen begin ik... Vrijdag was ik al even naar kantoor gegaan, omdat ik morgen meteen meega naar een nieuwe klant. Ik heb me vandaag verder ingelezen en ben er helemaal klaar voor!

Aan het einde van de middag zijn we nog even boodschappen gaan doen. Natuurlijk zijn hier alle winkels ook zondag open! Sommige supermarkten zijn zelfs 24 uur per dag open. De boodschappen deden we deze keer bij Trader Joe's, niet een doorsnee Amerikaanse supermarkt. Bij Trader Joe's is het assortiment beperkt en alles van eigen merk. Ze streven naar hoge kwaliteit, liefst natuurlijk, biologisch of organisch. De kaasselectie is er bijvoorbeeld veel beter dan die van Safeway of Albertson's, de 'gewone' Amerikaanse supermarkten waar we hier shoppen.

Ik heb ook nog een paar gympen gekocht, want ik had alleen laarzen en een paar nette schoenen bij me. Voor laarzen is het echt te warm...

Alles op z'n plek

Ik had gisteren graag wat uitgebreider geschreven, want er zijn een hoop spannende dingen gebeurd! We waren 's ochtends helemaal naar Watsonville gereden om een auto voor mij te bekijken… ten zuiden van Santa Cruz, over de Bergen zo’n 50 mijl rijden. Gelukkig was het niet voor niets, want bij de Chevy dealer stond ie, mijn droomauto. De enige Solara cabrio in de Bay Area en dan ook nog in de gewenste kleur, in goede staat en niet te veel gelopen. Rick, de autoverkoper met korte broek en baseball-pet die ik al aan de telefoon gesproken had, had de auto voor ons klaargezet. We mochten 'm meteen meenemen voor een testrit. Hij liep als een zonnetje en op de terugweg reden we nog even langs de Toyota-dealer, die zo aardig was om wat tips te geven voor onderhandelen. Rick zakte een paar keer met de prijs en toen het spannend werd kwam ook zijn manager, een overjarige hippie met lang haar en Hawaii-shirt, erbij. Zo gebeurde het ook bij de onderhandelingen voor Cindy's auto. Steeds als we en tegenbod deden moest er overlegd worden.

Toen de deal rond was, belde Cindy met de verzekering en binnen een paar minuten lag er een fax die bevestigde dat ik verzekerd ben. Zonder die fax, mag de dealer de auto niet meegeven. Vervolgens moest er allerlei papierwerk ondertekend worden - zo'n twaalf handtekeningen. De auto wordt in de county Santa Clara, waar Mountain View onder valt, geregistreerd. De belasting op de auto betalen we ook volgens het tarief van die county. Dat is gunstg voor ons want San Francisco was duurder geweest. Het lijkt wellicht willekeurig, maar de belastingen zijn bewust niet evenredig verdeeld over Califonrie. Hoe dichtbevolkter, hoe duurder... De kentekenplaten zijn aangevraagd en worden per post opgestuurd - voorlopig rijd ik met een papiertje achter de voorruit. Ja inderdaad, ik rij al. Ik mocht de auto meteen meenemen. Op de weg terug natuurlijk met het dak open gereden. Dat kan zelfs in november! Gisteren was een extreem warme dag voor de tijd van het jaar. De thermometer in de auto gaf 83 graden aan (dat is 28 graden Celcius!)


Terwijl we met Rick zaten te onderhandelen, belde Rose over de woning in Bernal Heights waar ik donderdag over schreef. Zij en haar moeder willen graag dat wij de huurders worden!! Ongelofelijk hoe alles deze week op zijn plek valt. Er waren nog wat details, zoals de kosten voor gas en elektra en het gebruik van de wasmachine en droger waar we het over eens moesten worden, maar dat waren details. Vanochtend belde ik om alles te bevestigen. Rose vroeg of we nog een keer langs wilden komen, zodat haar moeder beter met ons kennis kon maken en om alles op papier te zetten. Het huis dat we gaan huren is van Carolina, de moeder van Rose. Zij gaat in de studio op de benedenverdieping wonen en vindt het daarom belangrijk te weten wie er bij haar komt wonen. Zowel met Rose als met Carolina hebben we een klik. Carlolina is vermoedelijk in de 70 en oorspronkelijk uit Mexico. Ze maakt een lieve indruk. Rose is haar jongste van zes kinderen. Vanaf 1 december hebben we een huis in San Francisco!

Om onze eerste week van voorbereidingen compleet te maken, zijn we vanmiddag nog even naar de outlets in Gilroy geweest, een winkelcentrum met 145 outlet-winkels. Ik moet maandag toch goed voor de dag komen ;-) Daarna nog even een hapje gegeten bij Applebee's. We zaten aan de bar waar we zicht hadden op een zwetende barkeeper, die de bestellingen maar net kon bijbenen. Hier bestellen mensen veel vaker cocktails, dus het is hard werken voor een bartender. Natuurlijk kregen we veel te veel eten. Cindy bestelde alleen een voorgerecht, nacho's, maar zelfs dat was te veel om helemaal op te eten.

Op weg naar huis zagen we her en der al kerstversieringen en zelfs al een kerstboom bij mensen thuis... Ook op TV komen steeds meer kerst-commercials. Ze zijn er vroeg bij hier.

Uit

Vanavond gaan we uit in Berkely waar Blame Sally optreedt. Kirsten, onze vriendin uit Amsterdam die hier voor drie maanden is, gaat ook mee. Met de meiden van Blame Sally zijn al lang bevriend, dus we kijken ernaar uit hun allemaal (Monica, Jeri, Pam, Renee en hun partners Tom, Jenny en Alicia) te zien.

Helaas daarom vanavond geen tijd voor een uitgebreide log. Morgen meer... ook over de auto die ik vandaag gekocht heb!!!

Leuk huis...

Vanochtend hadden we een 'slow start', omdat we (of om precies te zijn Cindy) allerlei dingen over onze verzekering moest uitzoeken - autoverzekering en inboedel. Ik kan aan haar polis worden toegevoegd, wat een vereiste is om een auto te kunnen kopen, maar op bepaalde voorwaarden omdat het bank/verzekeraar speciaal voor militairen is. Daarom moet ik Cindy een volmacht geven en dus moesten we een notaris zoeken, of beter: een 'notary public'. In de Yellow Pages vonden we Long's Immigration & Notary.... het bleek het kantoor op de foto hiernaast te zijn. Voor 10 dollar hadden we een stempel en een handtekening. Helaas geen tijd meer om naar voor mijn toekomstige auto te kijken. Ik geloof dat ik wat mensen nieuwsgierig gemaakt heb, maar ik wil het liefst een Toyota Camry Solara in de cabrio-uitvoering. Het is een vierzitter en hij is betaalbaar, helemaal in de gebruikte versie. De recensies kunnen haast niet beter. Alleen is ie zowel nieuw als tweedehands schaars. Maar ik heb er een op internet gevonden - morgen gaan we kijken!

Vervolgens weer naar San Francisco om Cindy's auto op te halen en om twee woningen te bekijken. Ze lagen op loopafstand van elkaar, en omdat we te vroeg waren voor onze eerste afspraak konden we even de buurt verkennen. Een paar straten maken hier veel verschil.

We liepen langs het huis waar we later zouden gaan kijken. Dat zag er zo leuk uit, dat ik niet kon wachten. Kijk maar rechts, is het geen plaatje? Het ligt net in Bernal Heights vlak bij The Mission in een gezellig straatje. We mochten alvast binnen kijken... ook helemaal leuk! Heel ruim met eetkamer, woonkamer, twee slaapkamers en nog een ruimte aan het einde van de gang. En dan is er ook nog een grote achtertuin! Net als bij ons huis op de Nieuwendammerdijk, is de etage waarop je aan de voorkant binnenkomt, aan de achterkant een niveau hoger. Die onderste etage is een aparte woning. We hebben ons voor het huis ingeschreven - het zou echt geweldig zijn als we hier kunnen gaan wonen... We horen het volgende week.

En om nog een indruk te geven van een woning die het niet wordt: zie de foto's hieronder. Het zou om de bovenste verdieping gaan. Bovenaande trap kwamen we in een ruimte waarvan ik dacht dat het een grote hal was, want er waren helemaal geen ramen en alle kamers kwamen erop uit. Maar het bleek de huiskamer te zijn! Dan was er nog een kamer waar wel een raam in zat, maar met uitzicht op een muur, nog geen halve meter van het raam af. Het huis was ook slecht onderhuoden en in de onderste woning wonen 3 'roommates'. Wel was er een tuin waar we gebruik van konden maken, al stond ie nu vrij vol met spullen van de roommates. Hieronder 3 foto's voor een indruk...

Uitzicht...

's Avonds hadden we afgesproken met Dushka en Luca, twee ex-Edelmanners. Het was goed hen weer te zien! We aten bij Bluepointe, een trendy restaurant in downtown San Francisco. Luca is degene die afgelopen zomer met het idee kwam om mij naar Silicon Valley te halen. Hij en zijn vrouw zijn schatten, die oprecht hun hulp aanboden op welk vlak ook... goed om te weten.

Huizenjacht

Vandaag de hele dag in San Francisco geweest. We hadden vijf afspraken om huurwoningen te bekijken, allemaal gevonden via Graig's List. We beginnen een steeds beter beeld te krijgen van waar en hoe we willen wonen doordat de apartementen allemaal anders zijn en in verschillende buurten liggen. We kijken in The Mission, Potrero Hill, Noe Valley en Bernal Heights, allemaal aan de oostkant. Dit is de zonnige kant van SF (aan de andere kant blijft de mist hangen) en dicht bij de snelwegen richting Silicon Valley). Elke buurt heeft zijn voor- en nadelen, en het maakt ook nog uit op welke straat een apartement is.

Vanochtend hebben we twee geweldige apartementen gezien. Het eerste (hiernaast) was een heel huis in een rustige straat met van die mooie, houten huizen aan de rand van Noe Valley. Twee blokken verder is Mission Street, een straat vol leuke restaurants, bars en winkels. Daar hebben we afgelopen zomer nog overnacht in een leuke hostel met een restaurant op het dak. Het huis is van buiten niet zo mooi, maar van binnen helemaal gerenoveerd. Heel smaakvol gedaan (zie rechts), want de eigenaar is architect. Hij heeft zijn kantoor pal naast het huis en de achtertuin die daarbij hoort, mogen we ook gebruiken. Eigenlijk is alles goed aan deze woning, alleen is het aan de dure kant en we moeten 200 dollar extra betalen voor een parkeerplek in de garage! Ook zouden we het meteen moeten gaan huren, terwijl we onze spullen pas half december verwachten.


De tweede woning is in een nieuw apartementengebouw in een wat vagere buurt, aan de rand van The Mission (het blauwe gebouw links). Ook met een huur aan de hoge kant en ook per direct te huur. Daarvoor krijgen we wel een woning met drie ruime slaapkamers en twee badkamers, een huiskamer met open haard en open keuken met nieuwe apparatuur. Ook is er een groot dakterras met geweldig uitzicht (zie onder) waar alle bewoners gebruik van mogen maken. Daar zouden we heerlijk tot 's avonds van de zon kunnen genieten. Moeilijke keuze....

De eigenaar vraagt waar we nu wonen, en als we Mountain View zeggen, denkt hij meteen dat we voor Google werken. Die reactie krijgen we wel meer - Google is zich snel aan te ontwikkelen tot een mega-bedrijf. De lokale krant staat ook vol met Google-nieuws, want het bedrijf wil gratis wireless internet in Mountain View aanbieden.

De woningen die we 's middags zagen zijn het zeker niet. Te klein en te bedompt. Morgen hebben we nog een paar afspraken en we hebben nog een paar weken de tijd. Jemoet hier wel snel beslissen, dus het kan goed zijn dat als we morgen besluiten een van de woningen te willen huren, dat ze niet meer beschikbaar zijn. Maar we hebben nog een paar weken om iets te vinden.

Dat we voorlopig nog niets huren, wil niet zeggen dat vandaag geen productieve dag was. Cindy heeft een auto gekocht! Het is een tweedehands Toyota RAV4, die we bij de Toyota-dealer van San Francisco vonden.

Vladimir, de Russische verkoper, was in veel opzichten de typische tweedehands autoverkoper. Hij praatte met een typisch Russisch accent met zo'n volle L. Na een testrit en wat onderhandelen waren we eruit. In een heel shabby kantoortje is het contract getekend! Daarna is ter plekke de verzekering geregeld. Cindy belde haar bank en de benodigde info werd meteen gefaxt. Als we gewild hadden, waren we vandaag met de RAV4 naar huis gereden. Zo snel gaat dat hier. We halen 'm morgen op, zodat ze nog wat laatste checks kunnen doen. (Links: Vladimir en Cindy.)

Rond half zeven kwamen we uitgeput thuis, waar we blij zijn zelf te kunnen koken, even te internetten en TV te kijken. Heel anders dan vakantie!

Vertrouwen

Het was vanochtend geen probleem om een bankrekeing te openen bij Bank of America (waar anders), ook al heb ik nog geen social security nummer. Ik hoefde ook niet te bewijzen dat ik werk heb. Het ging verrassend moeiteloos. Wat hier echt opvalt is het vertrouwen dat je krijgt. Vertrouwen is het uitgangspunt, tot het tegendeel bewezen is. Dat merkten we al toen we ons apartement gingen huren. Een handtekening was genoeg en ze vertrouwden erop dat ik inderdaad een baan en inkomen had.

We werden geholpen door een aardige Chinees met een dik accent, nauwelijks te verstaan. Het valt me sowieso op dat hier veel mensen zijn die hier niet geboren zijn. Onze verhuurder is Zuid-Afrikaans, de autoverkoper van gisteren was uit Ethiopie en een andere uit Vietnam. En natuurlijk zijn er heel veel mensen met Spaans als eerste taal. Het is verfrissend om te merken dat het blijkbaar niet uitmaakt of iemand de taal foutloos spreekt, als ie zijn werk maar goed doet.

Onze Chinees zat vol grapjes en truuks om het systeem te omzeilen en ons zo steeds de beste tarieven te geven. Zo vroeg hij of we iemand kenden die als Bank of America zit, zodat we konden zeggen dat die ons de bank had aanbevolen. Dat zou die persoon 25 dollar opleveren, en ons ook. En als ik mijn salaris deels op de ene rekening laat binnenkomen en deels op de andere, betalen we niets voor de dienstverlening.

Het openen van de rekeningen (een voor mij en een gedeelde rekening) duurde wel erg lang. Ik denk dat we wel 2 uur bij de bank zijn geweest, omdat er allerlei gegevens over ons moesten worden ingevuld en meestal een keer of drie op verschillende plekken. Ook moesten we op de foto - die komt op onze pas. Al deze maatregelen zijn om 'identiy theft' te voorkomen. Schijnt hier echt een probleem te zijn.

Vervolgens weer wat geshopt: een printer voor Cindy's bedrijf gekocht en weer naar auto's gekeken. Dat wil nog niet zo lukken. Van de auto die ik op het oog had, zijn er maar weinig tweedehands te koop. Misschien moet ik tijdelijk uitwijken naar iets anders...

Omdat we 's middags allebei iets voor werk moesten doen, ben ik naar de bibliotheek gegaan. In de bibliotheek kreeg ik gratis een lidmaatschapskaart, ook al had ik geen brief bij me om te bewijzen dat ik woon op het adres dat ik opgeef. Dat komt de volgende keer wel... Wij denken misschien dat in Amerika alles op geldverdienen gericht is, het bibliotheeksysteem is hier socialistisch dan bij ons! Je wordt gratis lid en je mag gratis boeken, cd's, dvd's etc. lenen. Ook internetgebruik is gratis, maar wel beperkt tot 1,5 per dag. Om dat bij te houden zit er een chip op mijn bibliotheekpas.

Op weg naar huis nog wat boodschappen bij Safeway gedaan. Viel niet mee om alles te vinden.
Terwijl Cindy nog moest doorwerken, heb ik vanavond een beetje TV gekeken. Heel wat zenders zonden de Country Music Awards uit. Da's een big deal hier. Een van de opvallende artiesten was de eerste zwarte, rappende countryzanger!

Holidays

Vandaag een mailtje gekregen van HR (personeelszaken) over de feestdagen in 2006. Het zijn er tien hier. Da's niet verkeerd. Hier het overzicht - kan handig zijn om te weten...

Monday, January 2, 2006 Day after New Year’s (Fri., December 30, 2005 – Early Closing) (Note: New Year’s Day falls on a Sunday)
Monday, January 16, 2006 Martin Luther King, Jr. Day
Monday, February 20, 2006 President’s Day
Monday, May 29, 2006 Memorial Day (Fri., May 26, 2006 - Early Closing)
Monday, July 3, 2006 Monday before Independence Day
Tuesday, July 4, 2006 Independence Day
Monday, September 4, 2006 Labor Day (Fri., Sept.1, 2006 - Early Closing)
Thursday, November 23, 2006 Thanksgiving Day (Wed., Nov. 22, 2006 - Early Closing)
Friday, November 24, 2006 Thanksgiving Friday
Monday, December 25, 2006 Christmas Day (Fri., December 22, 2006 – Early Closing)

Drukke dag

Vanochtend naar San Francisco geweest om twee apartementen te bekijken. We krijgen een voorproefje van het verkeer hier, al rijden we buiten de echte spits omdat we om 10 uur onze eerste afspraak hebben. Her en daar staat het stil, maar de andere richting, mijn toekomstige richting voor woon-werkverkeer, op rijdt het lekker door. Ik heb onderweg een typisch plaatje gemaakt van de mist die binnenrolt. Het eerste apartement heeft een goede sfeer: ruim met dakterras en net gerenoveerd. Nadeel is dat het aan een drukke straat is en op de derde etage onder het schuine dak, waardoor er haast geen ruimte is voor kasten. Zeker iets om in het hoofd te houden. Ook omdat de verhuurder erg aardig is, ook niet onbelangrijk. Het tweede apartement had potentie, maar er moest veel aan gebeuren en was toch net iets te klein.

Vandaag was het heerlijk weer. Warm genoeg om met een T-shirt buiten te lopen. Ik schat zo’n graad of 25. Da’s nou echt California! Dus we hebben heerlijk buiten zitten lunchen in de ‘voortuin’ van ons apartement. Ik had niet gedacht dat het hier ook zo vroeg donker wordt. Om vijf uur begint het te schemeren en om zes uur is het pikkiedonker.

‘s Middags heb ik anderhalf uur op het kantoor van Social Security doorgebracht. Ik had een officieel overheidgebouw verwacht, maar het kantoor zat gewoon in een verzamelpand. In het kantoor komt helemaal geen daglicht binnen, zo zie je maar dat de arbowet er hier anders uitziet! Het zal nog een week of vier duren voordat ik mijn Social Security Number (sofi-nummer) heb, omdat de immigratiedienst me nog niet geverifieerd heeft. Ik stond nog niet in de computer.

Nog even wat boodschappen gedaan en een lotje gekocht voor de Mega Millions Lottery. De Jackpot is meer dan 30 miljoen dollar! Morgen is de trekking... Vanavond ook nog even naar San Jose gegaan, waar een enorme autoboulevard is. De dealers zijn hier tot 9 uur open! De auto die ik wil, blijkt schaars te zijn. Maar ik geef nog niet op...

's Avonds thuis nog vijf afspraken gemaakt voor woensdag en donderdag om woningen in SF te bezichtigen.

Inkopen

Al hebben we een hoop meegenomen is er toch het een en ander dat we hier moeten aanschaffen. Vandaag daarom eerst naar Target, een soort mega-HEMA, voor Amerikaanse verlengkabel, batterijoplader, kleerhangers, theedoeken, shampoo, en allerlei huishoudelijkie dingen. Al ben ik er al een beetje aangewend, de ongelofelijk uitgebreide keuze die je hier hebt, blijft indruk maken.

We zijn naar twee autodealers geweest. Heerlijk Amerikaans met vlaggetjes en balonnen. Nog geen auto gerkocht, maar een keer dichtbij voor Cindy. De tweede verkoper probeerde me op ongelofelijke snelheid te overtuigen dat het leasen van een nieuwe auto voordeliger is dan het kopen van een tweedehandse... Hmmm, ik zou er bijna voor vallen.

Aangekomen

Nog maar een paar uur in de US en al een boel gedaan, ondanks de jetlag. Natuurlijk eerst de huurauto opgehaald. We hebben een grote Chevvy Impala. Alle vijf de koffers passen in de kofferbak!

Even snel langs Safeway voor kattevoer en wegwerp-kattebak en dan naar Park Plaza Apartments in Mountain View. De sleutel ligt inderdaad onder de mat. Het apartement ziet er prima uit: huiskamer met bank, TV en bureau, keuken met alles erop en eraan, slaapkamer, badkamer en vijf enorme vaste kasten!

Meteen weer de deur uit om de eerste boodschappen te doen! Eerst naar Pets World. Een gangpad vol met allerlei soorten kattenbakgrind, een gangpad vol blikvoer voor katten, een gangpad vol speeltje voor katten... En dit is niet eens de grootste dierenwinkel. Storm kan blij zijn! (Hij voelt zich zo te zien nu al thuis.)

Dan nog even naar de supermarkt. We vinden The Golden Phoenix. Geen bekende naam, maar we zullen het ermee doen... Het stinkt als we binnenkomen! Bij de ingang is een uitgebreide visafdeling. Deze supermarkt blijkt zich te richten op Mexicanen en Aziaten! En raar genoeg is de muzMet moeite vinden we wat we nodig hebben tussen de schappen met onleesbare etiketten.

Daarna nog even naar het Mexicaans restaurant op de hoek, waar we een halfuur in de rij staan voor twee burito's, die we mee naar huis hebben genomen. Deze eten we uitgeput op de bank op.

Woonruimte

We hebben een plek voor de komende weken, of zelfs maanden als het nodig is! Wat een opluchting! Toch nog maar even bij de bij Frankel Properties geinformeerd naar gemeubileeerde apartementen. Ik had ze een tijdje geleden op internet gevonden. Alle erop en eraan en in Mountain View! We kunnen de eerste tien dagen wel in Santa Cruz blijven in het vakantiehuis van Cindy’s familie, maar voor daarna is het onzeker waar we kunnen verblijven. OK, Cindy’s tante, Aunt Phyllis is er ook altijd nog, maar bij iemand anders logeren is niet ideaal... zeker niet tijdens mijn eerste werkweken. Ik denk dat die als stressvol genoeg zullen zijn.

Debby van FP mailt meteen terug – ja, er is nog een apartement vrij, en ja, we kunnen het vanaf de 19de reserveren. Nu al vrij?? Dan geef ik liever vakantiegevoel van Santa Cruz op..., het lijkt me toch handiger om meteen bij FP in te trekken. Geen verhuisgedoe na tien dagen (ook prettig voor Storm), geen onzekerheid en dichter bij de plek des onheils... Meteen Debby gebeld. Omdat we de 12de er niet voor sluitingstijd kunnen zijn, zal ze de sleutel onder de mat leggen, als wij het huurcontract voor die tijd ondertekenen en terugfaxen. Wat een service!

Join the team

Volgens mij ben ik vandaag toegevoegd aan het groeps-emailadres van het Silicon Valley kantoor... Ik krijg ineens allerlei mailtjes over huishoudelijke zaken! Wie wanneer op kantoor is en welke journalist nog op zoek is naar input voor een artikel. Een van mijn toekomstige collega's heeft promotie gekregen en ik zie allerlei felicitatie-mailtjes voorbijkomen. Opvallend is dat steeds idereen gecc-t wordt. Dat vind ik nou zo'n subtiel cultuurverschil... Wij zouden dat toch 1op1 houden?

Het avontuur begint!

Op vrijdag 23 september kreeg ik een langverwacht telefoontje.
Een baan in Silicon Valley! Een visum voor Amerika! Iets waar ik al jaren van droom… en aan gewerkt heb. De laatste weken waren extra spannend, omdat er allerlei wijzigingen in het kantoor in Mountain View hadden plaatsgevonden. Kostte veel energie… dus toen we het eindelijk het geode nieuws kregen, waren we te moe om het echt te vieren… Dan maar met een fles champagne op de bank een DVDtje kijken.

Silicon Valley het hart van de IT industrie, met hoofdkantoren van bedrijven als Apple, Oracle, Intel, Google en nog duizenden andere grote en kleine bedrijven. Silicon Valley is het gebied ten zuiden van San Francisco. Ik vergelijk het altijd met de de Randstad… een verstedelijkt gebied van aan elkaar gegroeiden dorpen. Een term die alleen in de volksmond bestaat en je op geen enkele kaart vindt.

Sinds die 23ste is een hoop gebeurd. Het emigratieproces heeft veel voeten in aarde: visumaanvraag, huis verkopen en hypotheek aflossen, aandelen verkopen, verhuisbedrijf in de arm nemen en zelf dozen inpaken, nieuwe woonruimte zoeken, op mijn werk alles overdragen, adreswijzigingen sturen en twee afscheidsfeesten… Dan was ik wel een weblog begonnen met titlel ‘emigreren doe je zo’.

Dat is ‘history’… deze blog gaat over mijn ervaringen in Amerika en met de Amerikanen. Hoe groot is de cultureshock? Wordt er in Amerika werkelijk alleen maar gewerkt en is er nauwelijks vakantie? Hoe oppervlakkig zijn ze? Is daar alles beter en groter?

Het eerste vooroordeel werd al voor mijn vertrek ontkracht… ik krijg namelijk 20 vakatiedagen en 3 ‘balance days’. Dat zijn vrije dagen die ik alleen tussen Memorial Day en Labor Day (mei en augustus) mag opnemen en vervallen als ik dat net doe.

Nog een paar dagen en dan vetrekken we...