Er wordt nachtvorst voorspeld. Het nieuws op TV besteed er uitgebreid aandacht aan. Het was het eerste onderwerp en het werd van allerlei kanten belicht: van de verkoop jassen en fleeces tot de opvang voor daklozen en van de maatregelen die tuincentra nemen tot de schaatsbaan in San Jose.
Gisteravond hadden we een etentje van de zaak met alle 'seniors' van ons kantoor. Ze noemden het een 'appreciation dinner', oftewel een diner om de waardering voor het team te laten blijken. De zaak draait goed, dus dat mag gevierd worden. We deden dat bij Foreign Cinema, waar ik zo langzaam kind aan huis ben. Partners waren ook uitgenodigd, maar Cindy kon er niet bij zijn want ze kwam pas om elf uur thuis van een trip naar Portland. Slechts een paar collega's waren met partner gekomen. 
Het was een goede gelegenheid om elkaar beter te leren kennen. Door de grootte van ons kantoor (150 medewerkers), spreek ik sommige mensen niet zo vaak.
De beroepsvereniging voor public relations professionals, PRSA, hield gisteravond haar jaarlijkse bijeenkomst voor de Silicon Valley afdeling. Tijdens een diner in het Computer History Museum in Mountain View werd een paneldiscussie 
gehouden. De panelleden waren journalisten van Wall Street Journal, BusinessWeek, Forbes, CNBC en blogger Robert Scoble. De keken terug op in 2007 en deden voorspellingen voor 2008. Veel gehoorden thema's waren Facebook, Google, advertenties, privacy en recessie. De panelleden vermoeden dat Yahoo! het komend jaar wordt overgenomen, dat Google nieuwe markten gaat veroveren en dat van de vele bedrijven die hun inkomsten uit advertentiegelden ontvangen er een aantal gaan omvallen.
Een groot deel van de dag heb ik in het Marriott Hotel in San Mateo doorgebracht voor een training. Twee PZ-medewerkers 
van ons hoofdkantoor in Chicago zijn hier om de 'Managers Bootcamp' te geven, een tweedaagse cursus voor managers van Edelman. De term bootcamp stamt uit het leger, het is een andere naam voor de intensieve basistraining. Tegenwoordig worden allerlei intensieve trainingen bootcamp genoemd.
We leerden over coaching, feedback, delegeren en meer van dat soort zaken. We hadden het over moeilijke situaties en een van mijn collega's bracht op dat het moeilijk is om jonge mensen te managen omdat ze vaak van alles verwachten en denken reach te hebben op een hoog salaris, snelle promotie en veel vrijheid. Een typisch geval van generatiekloof en niet veel anders dan in Nederland.
De collega's uit Chicago vertelden ons dat ze met de generatie van twintigers voor het eerst meemaken dat ouders bellen als zoon- of dochterlief een slecht evaluatiegesprek heeft gehad.
Laatst vertelde mijn collega wiens vrouw in het onderwijs werkt dat het tegenwoordig heel gebruikelijk is voor ouders om een klacht in te dienen als hun kind geen A heeft gekregen voor een proefwerk. In het Amerikaanse schoolsysteem kun je een A, B, C, D of F krijgen; A is nog het beste met een 10 te vergelijken, maar ze zijn een stuk minder uitzonderlijk. Een F is een onvoldoende, maar een C wordt meestal al niet goed genoeg gevonden. Sommige ouders verwachten dat hun kinderen altijd een 'perfekte score' behalen...
In Nederland en Belgie heb je K3, hier heb je Hannah Montana. Het is een TV-serie over Miley Stewart, een meisje op de middelbare school dat een dubbelleven leidt als popster. Dat laatste zorgt ervoor dat er ook CDs met muziek van Hannah Montana zijn. Inmiddels is er ook een game voor de Nintendo Wii.
De hoofdrol in de serie wordt gespeeld door Miley Cyrus, de dochter van Billy Ray Cyrus die ooit een hit had met 'Achy Breaky Heart' en ook op TV haar vader speelt. Als Hannah Montana toert Mylie op dit moment door Amerika. Ze was ook bij Oprah en daar zag je dat de meeste van haar fans niet ouder zijn dan 10. Bij die groep is Hannah/Mylie ongelogelijk populair.
We hebben onze gezamelijke bankrekening ondergebracht bij USAA, maar mijn eigen prive-rekening loopt nog steeds bij de Bank of America. Daarnaast heb ik een spaarrekening bij de Amerikaanse tak van ING. Hierdoor ervaar ik hoe lastig het is om geld van een bank naar een ander over te maken... dat gaat zomaar niet!
Je moet eerst de rekening van de ene bank aanmelden bij de andere. Daarvoor heb je je rekeningnummer en het routingnummer van de bank nodig - via Internet-bankieren geef je die nummers op. Na deze aanmelding moet je een paar dagen wachten tot twee teststortingen binnen zijn op de aangemelde rekening. Vervolgens moet je terug naar de website van de eerste bank waar je de aanmelding moet bevestigen door de twee bedragen in een formulier in te typen.
Als je deze stappen doorlopen hebt, kun je geld van je ene naar je andere bankrekening overmaken. Je moet nog wel met minstens drie dagen verwerkingstijd rekening houden.
We zijn net terug uit Santa Cruz. Het weer was vandaag niet meer zo mooi als de afgelopen dagen. Nog even over het strand gelopen voordat we weer op huis aan gingen.
Gisteren hebben we een flinke trandwandeling gemaakt. We gingen daarvoor naar New Brighton State Beach. We liepen via dat strand en Seacliff State Beach naar Rio del Mar, een klein plaatsje iets ten zuiden van Santa Cruz. We waren nog nie eerder aan dit deel van de kust geweest.
Aan de ene uiteind van het strand zagen we allemaal torentjes. Toen we dichterbij kwamen bleken ze stuk voor stuk uit stenen te bestaan die op elkaar gestapeld waren. Ze leken wel aan elkaar gelijmd, maar het waren stuk voor stuk werkjes in ultime balans.
We liepen ongeveer drie kilometer via New Brighton Beach en Seacliff Beach naar Rio del Mar.
Er waren heel veel vogels op het strand.
Deze vogeltjes konden heel hard lopen. In groepjes bleven ze zo dicht mogelijk bij het water, maar bij elke golf renden ze van het water weg. Het zag er heel grappig uit.
Hier zie je huizen pal aan het strand gebouwd. Ik weet niet hoe veilig me daar zou voelen, want het water kan bij vloed makkelijk tot aan de tuin reiken. Eerlijk gezegd weet ik niet of de eigenaren van de huizen op de rotsen veel beter af zijn...
Even rusten en genieten van het uitzicht.
Voor de kust ligt een oud cementen schip. Het werd in de jaren twintig gebouwd in Oakland als tanker, maar werd vervolgens hierheen gebracht om dienst te doen als uitgaanscentrum met restaurant, dansvloer en zwembad. De pret duurde tot eind jaren veertig, toen het schip in tweeen brak. Het schip is inmiddels ver vergaan.
In Rio Del Mar vonden we een klein tentje waar we een hapje konden eten.
Clam chowder met Chardonnay. Het huis drie deuren verderop staat te koop. Het staat ook op de rotsen met aan een kant uitzicht op de oceaan en an een andere kant uitzicht op een klein strandje. Het huis, gebouwd in 1950, heeft vier slaapkamers en een flinke tuin. In Georgia zou dit huis waarschijnlijk een kleine twee ton moeten opbrengen; hier is de vraagprijs vijfenhalf miljoen dollar!
De kans is groot dat de koper het huis tegen de vlakte gooit en er een nieuw pand neerzet, zoals verschillende buren gedaan hebben.
Net als in San Francisco, zijn er ook in Santa Cruz veel koffieshops. Het zijn relaxte tentjes waar je goed koffie kunt drinken en een klein hapje kunt eten; meestal dingen als muffins, bagels en sandwiches. In de meeste koffieshops is gratis Wi-Fi en soms staan er computers om te kunnen interetten. Een van onze favoriete koffieshops hier is Coffeetopia. Van buiten zou je nooit denken dat het de moeite waard is, want ligt aan de parkeerplaats van een klein winkelcentumpje en ziet er van buiten net zo uit als de andere zaakjes in het complex. De sfeer is er superrelaxt; als je er een spijkerbroek aanhebt ben je al netjes gekleed, want je ziet er ook een hoop jogging-, surf- en korte broeken. Allemaal met bijpassende nongelante bovenkleding.
We gingen er vanochtend heen voor ontbijt. Ik had een bosbessen-smoothie met een plak pompoencake en Cindy een 'double latte' (een koffie verkeerd met twee shots espresso) met een bagel.
Coffeetopia van buiten, gelegen aan een parkeerterrein. Zoals je ziet, nemen veel mensen in Santa Cruz de fiets. 
Coffeetopia van binnen. Aan de muur hangen T-shirts en sweaters die te koop zijn. Elk tentje heeft hier zijn eigen shirts.
Veel mensen komen langs met de hond, voor of tijdens een wandeling. Deze zag er zo lief uit terwijl hij op zijn baasje wachtte...Gisteren was het Thanksgiving. Het is de nationale feestdag die, veel meer dan kerst, gaat om samen delen en samen zijn. Het is een dag om met familie door te brengen, vandaar de drukte op vliegvelden en wegen deze tijd van het jaar, en om je deur open te stellen voor mensen die alleen zijn. Het is tevens een feestdag die Amerikanen met elkaar verbindt, omdat er minder religieuze associatie is met deze dag zoald met kerst.
nodigden de Eurpeanen de Indianen uir voor een maaltijd. 
Het weer was mooi genoeg om 's middags even naar het strand te gaan. De kinderen vonden het prima om in zwembroek te lopen; wij vonden dat net iets te fris.
Tijd met de familie terwijl de kalkoen langzaam gaar wordt.
Cindy's zus debby met haar oudste
Jospeh en Justin
Tegn vijf uur gingen we aan tafel; aan de late kant voor Thanksving.
Met Cindy's nicht Jane.
Onze slaapkamer in Santa Cruz kijkt uit over de oceaan; het huis is op de rotsen gebouwd. Deze tijd van het jaar zijn de golven niet zo hoog, en het weer is prachtig deze week. Blijkbaar zijn het de perfekte omstandigheden voor pelikanen, want oen we wakker werden en naar buiten keken zagen we er honderden.
Over een paar minuten vertrekken we naar Santa Cruz voor het langste weekend van het jaar. Morgen is het Thanksgiving, altijd op de vierde donderdag van November, en de vrijdag erna is traditioneel ook een vrije dag. En voor dit soort feestdagen geeft Edelman ons ook nog een paar uur extra vrij op de vooravond.
Ik heb vandaag thuis gewerkt om geen tijd te verliezen. We hopen zo de grootste drukte op de weg voor te zijn.
In heel Amerika worden de boodschappen voor je ingepakt. Inpakkers stoppen slechts een paar artikelen in een ritselend plastic zakje. Als het iets zwaars is, bijvoorbeeld een six-pack bier, gaan er al snel twee tasjes omheen. Je kunt bijna overal kiezen tussen papier of plastic, maar als je niets zegt, krijg je boodschappen in plastic zakken.
Vanaf vandaag zijn plastic zakken in San Francisco verboden. Supermarkten en ander winkels hebben er maanden aan kunnen werken om een vervanger te vinden.
Veel winkels hebben nu boodschappentassen te koop of er waren acties waarbij ze weggeven werden. Daarnaast is er nog altijd papier, maar er is ook een nieuw soort plastic zak vian biologisch afbreekbaar materiaal.
Slechter dan vanochtend kan een maandag niet beginnen. Toen ik bij mijn auto kwam, zat er een parkeerbon onder de ruitenwisser. Daarna keek ik in de auto en zag gebroken glas op de passagiersstoel liggen. Er was ingebroken. Balen! Er was niet veel weg, maar een gebroken ruit is een hoop gedoe.
De garage hier op het industrie-terreintje hier in de buurt moest de ruit bestellen wat een dag of twee zou duren, maar daar kon ik mijn auto niet achterlaten. Ik week uit naar de Toyota-dealer want ik kon mijn auto ook niet meer op straat parkeren. Ondertussen moest ik mijn afspraak met de orthodontist afzeggen en een telefoongesprek met een nieuwe klant voeren. En toen begon het ook nog te regenen.
Bij de dealer werd ik geholpen door Henk; hij bleek een Nederlander die hier sinds in de jaren '50 woont. Hij was superaardig en erg hulpvaardig. Hopelijk heb ik mijn auto snel weer terug en zijn de kosten niet te hoog.
Het was vandaag bewolkt, en we hadden een hoop dingen in huis te doen. Ik heb veel tijd besteed aan het zoeken naar hotels op Internet en in de Lonely Planet voor onze trip naar Mexico. Met kerst gaan we tien dagen rondreizen in de Yucatan!
Sideways is een film die lang lang op ons lijstje staat om een keer te zien. Vanavond hebben we gekeken via Hulu. Ik doe mee aan de beta-test voor dze site die door verschillende bedrijven in Hollywood gestart is, waaronder NBC, FOX, MGM en Sony Pictures Television. Dit is hun manier om weerwoord te bieden tegen de YouTube's en Joosts.
Via de site kan je films en aflevering van TV-series kijken; het aanbod is al best uitgebreid. Van nieuwe aflevering van The Office, Heroes en The Tonight Show tot oude uitzendingen van Kojak en The A Team. Als je een keuze gemaakt hebt, start de uitzending vrijwel meteen. Je hoeft niets te downloaden, maar alles gaat via streaming, net als bij YouTube. Desondanks is de qualiteit goed genoeg om op het beeld op TV-formaat af te spelen. Ik had mijn laptop aan de TV gekoppeld, dus het was net alsof we een DVDtje keken. Er was alleen af en toe reclame tussendoor. Ik vraag me af hoe lang het nog duurt eer dit de gangbare manier is om TV te kijken....
Er zijn ineens verschillende bijeenkomsten die de relaties tussen het Nederlandse en Amerikaanse bedrijfsleven moeten versterken. Gisteravond was er een bijeenkomst over innovatie van de NAF, The Netherland-America Foundation.
Op kantoor hadden we ook een evenement. Sinds een paar maanden hangt er allerlei kunst bij ons op kantoor en we onthaalden gistermiddag de kunstenaars met een wijnproeverij. Daarna sprong ik in de auto om naar Emeryville te rijden, aan de overkant va de baai. Daar vond de bijnkomst plaats in een school voor grafisch ontwerp, Expression College, die door een Nederlander is opgericht.
Verschillende panelleden gaven hun visie op de uitvindingen die we de komende jaren kunnen verwachten op het gebied van computers, (groene) energie en andere vormen van technologie.
Leuk was om verschillende bekenden tegen te komen, waaronder Dennis, die ik al een tijd niet meer gezien had. Om elf uur ging ik moe naar huis, want ik ben nog niet helemaal over mijn jetlag heen.
Het is best maf om te merken dat mijn Engels geen barriere meer vormt. Ik sprak het al vloeiend toen we hierheen verhuisden, maar in het begin was het best eng om met klanten en journalisten in het Engels te corresponderen, of om een perbericht te schrijven. Al dat soort zaken gaan me prima af, al bewonder ik nog regelmatig het taalgebruik van anderen. Zij zeggen dingen op een manier die ik zelf nooit bedacht had. Andere dingen zijn makkelijker voor mij, omdat ik de taal op een ander manier geleerd heb.
We hebben op kantoor een schrijfcoach, Lauren, bij je terecht kunt voor vragen over stijl, structuur, grammatica en spelling. Ze is een oud-journalist en heeft bij AP gewerkt; dat komt mooi uit want wij hanteren 'AP style' bij het redigeren van texten. Ze gaf een training om ons bij te spijkeren en veel gemaakte spelling- en grammaticafouten door te nemen. Ik heb weer het een en ander bijgeleerd over, punt-, komma-, en hoofdlettergebruik in Amerika.
Zo valt een punt altijd binnen de aanhalingstekens, komt er geen komma voor een zin die met 'that' begint, en schrijf je functietitels zonder hoofdletters behalve als ze als voor iemands naam gebruikt worden.
Voor de Anglofielen onder ons, hier de voorbeelden:
What a great way to "go Dutch."
The girl that won the race was wearing a red skirt.
That is George Bush, the president of the US.
That is President Bush.
Het verschil tussen arm en rijk in het zuiden is enorm en dat zie je onder andere aan de huizen. Sommige mensen wonen in krotten, anderen in enorme kasten van huizen. Hier een voorbeeld van een krot.
Er is hier nog zoveel ruimte dat mensen soms wegtrekken uit hun oude huis en het gewoon leeg laten staan. In de loop van de tijd vervalt dat langzaam. Soms zie je het nieuwe huis ernaast staan.
Crawfordville was zo’n armoedig gat, dat zelfs de verkeersborden helemaal verroest waren.
Iets verderop stonden de wat betere huizen.
Je ziet hier veel huizen met metalen daken. Die schijnen duurzamer te zijn.
Zelfs in de hoofdstaart waren verschillende panden verlaten.
Madison:
In Madison hebben we drie huizen bezichtigd. Onder andere dit huis, het oudste van Madison. Dit was het huis van Rose, een ex-slaaf die na de afschaffing van de slaverijeen stuk land kocht en er een huis op bouwde. Haar lening betaalde ze af met het doen van de was voor anderen. De plank tussen de twee stoelen was haar strijkplank.
Er stonden diverse van dit soort huizen. Naast de Amerikaanse vlag, wappert hier overigens de vlag van de Georgia Bulldogs, het team van de University of Georgia. Die vlag zagen we hier regelmatig.
Weer een teken van dat we in de 'bible belt' waren: iemand had de tien geboden in zijn voortuin gezet.
Dit is een van de huizen die we bezichtigd hebben.
Er heeft ooit een arts gewoond...
Typische snack hier in het zuiden: gekookte pinda's. Ze zijn zacht en zout, en je moet ze nog uit de schil halen.
Nog meer indrukken van het centrum van Madison.
Het was warm genoeg om buiten te lunchen. We dronken ice tea, zoasl gebruikelijk is in de zuidelijke staten. Je moet hier wel om ‘ unsweetened’ team vragen, want standaar krijg je een heel zoete thee.
Onderweg:
Hier in het zuiden die je vaker een Waffle House dan een McDonalds. Hier hebben ze een uitgebreide ontbijtkaart. Naast wafels, pancakes en roereieren, bestaat een zuidelijk ontbijt ook uit grits en biscuits met gravy. (Grits is een soort griesmeelpap; biscuits kan ik nog het best omschrijven als kleine, stevige broodjes en gravy is een ragoutachtige saus.)
