The W

De afgelopen dagen heb ik veel tijd in en om de W (double-you) doorgebracht. Daar vond Edelman’s jaarlijkse leadership meeting plaats en ook al ben ik niet een van de deelnemers, er waren een paar sessies de ik kon bijwonen.

Dinsdag ging ik erheen om even een uurtje met Annemieke bij te praten – daar was het maandag nog niet echt van gekomen. Het voelde nog precies zoals vanouds. Zij ging daarna naar een diner met de groep; ik ging naar een netwerkborrel waar ik met John had afgesproken.

Gisteren ging ik naar de W om een gastspreker te horen: de baas van MySpace, een klant van Edelman over de nieuwe manieren om met jongeren te communiceren. Daarna was er een sessie waar ik voor uitgenodigd was, maar niet naartoe ben geweest omdat vlak ervoor mijn mobiele telefoon gestolen was. Ik ben bijna drie uur bezig geweest met het blokkeren van mijn telefoon, het aanvragen van een nieuw apparaat en een tijdelijke vervanging te vinden. Arrgh!

Met het verlies van mijn mobieltje, had ik ook mijn email niet meer bij de hand. Daarom ging ik nog even terug naar de W om in het business center mijn mail te checken en collega’s en klanten mijn tijdelijke nummer te laten weten. Ik had het redelijk gehad en was blij dat de dag over was en ik naar huis kon gaan. Maar op weg naar buiten kwam ik langs de hotelbar, waar allerlei collega’s uit Europa waren die vroegen of ik een biertje met hen wilde drinken... Toen werd het toch nog gezellig.

Na dat ene biertje ben ik ook nog meegegaan naar uit afsluitende diner van de leadership meeting. We aten in de indrukwekkende lobby van SFMOMA en Mike Deaver gaf een ontroerende toespraak waarin hij Dan Edelman met Ronald Reagan vergelijk, de twee werkgevers in zijn loopbaan.

Het was een goede gelegenheid om met internationale collega’s te netwerken... en weer iets typisch Amerikaans te weten te komen. Catherine, een van de organisatoren van de bijeenkomst en van Edelman’s Summer School, die ook deze week in San Francisco plaatsvond, vertelde dat een van de deelnemers zijn arm verbrijseld heeft. De deelnemer komt uit Washington DC, waardoor Catherine de taak had om een medewerker te vinden die met hem mee naar huis kan vliegen. Niet omdat hij niet alleen kon reizen, maar omdat een Amerikaans bedrijf zich juridisch moet indekken.