Mexico, here we come!

Tot in het niewe jaar geen nieuwe blog posts, want wij zijn in Mexico! We verterkken zo meteen naar het vliegveld. Fijne feestdagen en de beste wensen voor 2008.

Ginger snaps

Naast het formele bedrijfskerstfeest, is er bij ons op kantoor elk jaar ook een feestje voor de kinderen van personeelsleden. Gistermiddag was het weer zover...

Natuurlijk met allerlei snacks en snoep. Op de voorgrond staande 'gingersnaps', ze lijken een beetje op speculaasjes maar zijn veel harder en iets pittiger.

Er waren allerlei activiteiten voor de kinderen, zoals sneeuwballen maken van sponzen....

... en het maken van een 'gingerbread house', waarbij grote plakken van die kruidige koeken met suikergoed aan elkaar geplakt worden en met snoep versierd.

CeBIT

Na de presentatie van onze voorstellen voor 2008 aan een van mijn klanten, gingen we nog even met de PR manager en marketingdirecteur lunchen. Tijdens het eten kwamen de verhalen over CeBIT ter sprake, de grootste computerbeurs te wereld in die elk in Hanover plaatsvindt.

Iedereen die in Silicon Valley werkt, kent de beurs en het is bijna een statussymbool als je kunt zeggen dat je er geweest bent. De marketingdirecteur en een van mijn collega's zijn er geweest en beiden hadden er vergelijkbare verhalen over. Namelijk over de onmogelijkheid om een hotel in de buurt te vinden. Beiden kwamen in kleine plaatsjes op tweeenhalf uur rijden van Hanover terecht. In het geval van mijn klant was dat zelfs in het voormalige Oost-Duitsland in een dorpje waar niemand Engels sprak. Voor een kamer betaalden ze tussen de 400 en 500 Euro.

CeBIT staat erom berucht dat hotelkamers twee jaar van tevoren gereserveerd moeten worden, maar ik ben ook wel eens naar CeBIT geweest en boekte een paar weken van tevoren een kamer op 40 minuten afstand voor een redelijke prijs. Daarom heb ik een donkerbruin vermoeden dat Amerikanen afgezet worden... ze hebben het alleen niet door, of ze weten dat ze geen keuze hebben...

Steenkool

Als Nederlandse kinderen stout zijn wanneer Sinterklaas in het land is, krijgen ze de roe. Amerikaanse kinderen die zich misdragen, krijgen een stuk steenkool van de kerstman. Een collega kreeg een stuk steenkool ('lump of coal') als relatiegeschenk. Hij was er niet blij mee, ondanks het kaartje dat erbij zat met de uitleg dat het geschenk niet voor hem bedoeld was. In plaats daarvan was de steenkool bedoeld om weer aan een ander te geven. Dat doen Amerikanen wel vaker met cadeaus die ze niet op prijs stellen... die worden opnieuw gegeven, aan een ander. 'Regifting' noemen ze dat. je moet natuurlijk wel oppassen dat je het geschenk niet teruggeeft aan de degene die het jou geschonken heeft!

De kool krijgen kinderen niet in hun schoen, maar in hun kous. Het is niet hun eigen gebreide sok, maar een grote kerstkous die traditioneel aan de openhaard gehangen wordt. Op kerstochtend zitten daar allerlei kleine cadeautjes in. Of als je pecht hebt, een lump of coal.

Opvanghuis

Zoals ik al eerder schreef, is het een kersttraditie bij ons op kantoor om een aantal families te 'adopteren'. Elk jaar worden begin december briefjes opgehangen met namen, leeftijden en wensen en medewerkers kopen de gevraagde cadeaus. De families wonen in een opvanghuis van Shelter Network niet ver van ons kantoor.

Vandaag moesten alle geschenken binnen zijn. Ik had me als vrijwilliger opgegeven om de spullen te gaan brengen. We waren niet de enigen die cadeaus kwamen brengen - er waren al heel wat pakjes gebracht. Een van de medewerkers leidde ons rond lang verschillende kantoortjes waar de de dozen en zakken met pakjes stonden. Hij legde uit dat ze die vanavond met z'n allen gaan inpakken.

De mensen die in het huis wonen, over het algemeen alleenstaande moeders en gezinnen met kinderen, zouden dakloos zijn als ze hier niet terecht kunnen. Het zag er allemaal goed verzorgd uit; veel beter dan ik had verwacht.

TaB

Cindy kwam om half zes vanochtend thuis uit Hawaii. Ze had een 'red-eye' genomen, zo noemen ze hier een vlucht door de nacht. We sliepen daarna nog even verder om 's middags fit genoeg te zijn om te gaan dansen. De funkband TaB speelde in Oakland en we hadden er met vriendinnen afgesproken. Het feest was van 4 tot 7, een zogenaamde 'tea dance'. De band is trouwens vernoemd naar een frisdrank die op cola lijkt en erg populair was in de jaren '70 en '80; een van de eerste 'light' drankjes. Toen ik begin jaren '90 in Massachusetts woonde, dronk de oma van de Silvemans het altijd.

De rest van het weekend heb ik een enorme lijst met klussen afgewerkt. Wassen, strijken, stofzuigen, rekeningen betalen, kerstkaarten schrijven, boodschappen doen, inpakken, kleding naar het Leger de Heils brengen, verzekering bellen, en ga zo maar door.

Tis the season

Gisteravond weer naar een feestje geweest... er zijn er heel wat deze tijd van het jaar. 'Tis the season' zoals ze hier zeggen.

Dit keer was het een open huis van Studio 150a, waar een aantal ontwerpers hun werk doen. Klinkt als werk, maar was het niet want een van de ontwerpers is Alicia, een vriendin. Veel andere vrienden waren er ook. Heel gezellig.

Het houdt me van de straat (of van de bank) terwijl Cindy in Maui is.

Koekjes

Het komt bij ons op kantoor nog wel eens voor dat iemand koekjes bakt en die voor collega's in de keuken of op de koffiebar neerzet, zonder dat er een bepaalde reden is. Greg heeft er een jaarlijkse traditie van gemaakt. Zijn vrouw bakt rond deze tijd altijd tientallen koekjes: oreo's, cocosmacronen, ginger snaps (lijkt een beetje op speculaas), en koekjes met notenvulling. Vandaag was het weer zover. Greg kondige vanochtend in een mailtje aan aan dat hij de koekjes om drie uur op de bar zou zetten. Om drie uur riep hij het ook nog een keer via de intercom om.

Het was alsof iedereen uitgehongerd was, want met grote getalen kwamen mijn collega's op het gebak af. Het was in een mum van tijd op en binnen tien minuten was iedereen weer aan het werk. Geen koffie of thee erbij; een heel kort praatje en dan weer aan de slag. Zo gaat dat hier: kort maar krachtig. Enne...het kan niet elke week feest zijn... ;-)

Fietspad

Langs de baai van San Francisco ligt een voet- en fietspad: San Francisco Bay trail. Joris had het idee daar een stukje overheen te rijden. Het was alweer een tijd geleden sinds ik op een tweewiler gezeten had, dus de twee uur fietsen van gisteren voel ik nu in mijn benen.

Op het pad kwamen we nauwelijks andere fietsers tegen, alleen en enkele voetganger. Als we met onze fietsbel belde om aan te geven dat iemand opzij moest gaan, gebeurde er niets. Waarschijnlijk omdat de mensen hier het geluid niet gewend zijn en niet bekend met de gewoonte om voor fietsers opzij te gaan... of misschien waren ze naar hun iPod aan het luisteren. Als je een voetganger of fietsers passeert hoor je te zeggen: 'on your left'. Dat wordt hier beleefd gevonden en dan heb je kans op een reactie.

We hebben geen olie gezien. In Nederland is er vast ook bericht over het schip dat tegen een pilaar van de Bay Bridge was gevaren een paar weken geleden. Hier is er nog bijna dagelijks nieuws over. Hoe lang het opruimen gaat duren, wie de schuld heeft en wat gevolgende zijn voor de krab- en oestervangst, de vogels en de natuur.

Er stond er een fris windje maar zolang de zon scheen was het lekker buiten. Het begon al donker te worden te we terugreden, dus toen was het flink fris.... zo'n 12 graden, dus ik moet niet klagen. Echte kou ben ik niet meer gewend.

Uitzicht op San Francisco over de baai vanaf San Mateo.

We zagen veel katten langs de route en toen we na een tijdje een bergje kattevoer zagen bedrepen we waarom ze in zulke grote getalen aanwezig waren. Het asiel van Foster City (net ten zuiden van San Mateo) geeft zwerfkatten te eten in het kader van Project Bay Cat.

Gift cards

Vanochtend heb ik Cindy weer op het vliegveld afgezet. Vrijdagavond was se teruggekomen uit Tuscon en nu gaat ze weer naar Maui. Daarna nog wat boodschappen gedaan. Ik wilde onder andere kadootjes kopen voor mijn collega's. Dat heb ik van de afgelopen jaren geleerd: teamgenoten geven elkaar kleine presentjes rond de kerst.

Het viel niet mee iets te vinden. Ik dacht aan een 'gift card' want die zijn erg populair en ging daarvoor naar Safeway, waar ze kadobonnen van veel verschillende winkels verkochten - er waren twee rekken vol met bonnen, zelfs voor McDonalds en andere fast food restaurants.

Desondanks kon ik er niet slagen. De bonnen die ik gepast vond, hadden een minimum waarde van 25 dollar... net iets te veel voor een aardigheidje.

Personeelsfeest

Het jaarlijkse personeelsfeest, de 'company holiday party', vond vanvavond plaats. Zo goed als elk bedrijf heeft zo'n feest. Dit jaar was Circa, een club in de Marina, afgehuurd. Omdat Cindy nog steeds in Arizona is, had ik Joris meegevraagd. Het was weer een sjieke boel, maar een relaxte sfeer. Om niet uit de toon te vallen, had ik een nieuwe jurk gekocht, want iedereen komt in avondkleding naar zo'n feest... tenminste de vrouwen. Na twee haar hier begin ik daar aan te wennen.

Inmiddels ken ik heel wat collega's en hun partners en is zo'n feest een leuke gelegenheid om even bij te kletsen. Ook al zien we elkaar overdag, begroeten de meesten me uitbundig met

een hug. Ach, dat heeft wel wat.

Kid Nation

Een van mijn favoriete TV programma's op dit moment is Kid Nation. Veertig kinderen leven veertig dagen in het verlaten western-stadje Bonanza. Ze hebben als doel om een betere samenleving te bouwen. Ze zijn in vier groepen verdeeld en elke groep heeft een afgevaardigde in de democratisch stadsraad. In elke uitzending is er een uitdaging waarin de vier groepen het tegen elkaar moeten opnemen. Op basis daarvan wordt bepaald wie er in de daarop volgende dagen op welke stand leeft. Er zijn arbeiders en koks, en de betere posities in de middenstand en bovenklasse. Het is zo leuk om te kijken, omdat de casting goed werk gedaan heeft. De kinderen zijn tussen de acht en vrijftien jaar, hebben uitgebroken karakters en zijn over het algemeen heel slim voor hun leeftijd.

Hackers

Een van mijn klanten is een security-bedrijf. Daar is een team van mensen die op verschillende plekken ter wereld op zoek zijn naar virussen, wormen, spyware en botnets. Ook proberen deze onderzoekers te achterhalen wie er achter deze kwaadaardige computerprogramma's zitten.

Toen ik vanochtend mijn email bekeek op mijn Palm, zag ik dat een van de onderzoekers in Engeland tegen creditcard-nummers was gestuit. Ze waren samen met de gegevens van de eigenaren op een forum voor hackers gezet. Kwaadwillenden zouden ermee bij Amazon of andere online winkel flink gaan inkopen.

Als zoiets gebeurd, willen we zo snel mogelijk iedereen informeren en waarschuwen, maar dat kan pas als alle informatie geverifieerd is en eventueel betrokke partijen geinformeerd zijn. In dit geval moest de FBI op de hoogte gebracht worden voordat wij het aan de pers konden melden. Het doorde tot in de loop van de middag voordat we het groene licht kregen om het gebeuren publiek te maken.

Cadeaubon

Zojuist heb ik Cindy gesproken. Ze is in Tucson deze week. Afgelopen weekend heeft ze haar winterkleren uitgepakt van en koffer met zomerkleding ingepakt. Vorige week was ze in Portland, Oregon waar ze net voor de sneeuwstormen weer weg was en nu is in de woestijn van Arizona. Ze komt vrijdag weer thuis en dan vertrekt ze zondag naar Maui!

Na werk ben ik even naar Target gegaan. Net als de afgelopen jaren, adopteren we dit jaar met kantoor weer een aantal families voor wie we kerstgeschenken kopen. In de keuken hangen briefjes die je kunt kiezen. Op elk briefje staat een naam, een leeftijd en een cadeauwens. Dit jaar vraagt bijna iedereen om een kadobon. Vorig jaar zag je dat ook al veel, maar dit jaar zijn er bijna geen ander wensen. De ontvanger zet er nog wel bij van welke winkel de 'gift card' moet komen. Bijna elke winkel heeft hier wel een eigen bon, inclusief Target...

Junk mail

Nu ik een 'credit score' heb, zijn banken bereid me een creditcard te geven... en dat steken ze niet onder stoelen of banken. Ik krijg om de haverklap een aanbod voor een creditcard per post. Op de foto links zie je oogst van twee weken.

De meeste Amerikanen halen dit soort post door de papierversnipperaar om te voorkomen dat hun gegevens op straat komen te liggen en hun identiteit gestolen wordt. Misschien moeten wij ook maar zo'n apparaat aanschaffen.

Vandaag hebben we grotendeels achter de computer doorgebracht. Rekeningen betaald, emails gestuurd, wat voor werk gedaan en hotels voor onze aanstaande vakantie naar Mexico geboekt.

Nachtvorst

Er wordt nachtvorst voorspeld. Het nieuws op TV besteed er uitgebreid aandacht aan. Het was het eerste onderwerp en het werd van allerlei kanten belicht: van de verkoop jassen en fleeces tot de opvang voor daklozen en van de maatregelen die tuincentra nemen tot de schaatsbaan in San Jose.

Waardering

Gisteravond hadden we een etentje van de zaak met alle 'seniors' van ons kantoor. Ze noemden het een 'appreciation dinner', oftewel een diner om de waardering voor het team te laten blijken. De zaak draait goed, dus dat mag gevierd worden. We deden dat bij Foreign Cinema, waar ik zo langzaam kind aan huis ben. Partners waren ook uitgenodigd, maar Cindy kon er niet bij zijn want ze kwam pas om elf uur thuis van een trip naar Portland. Slechts een paar collega's waren met partner gekomen.

Het was een goede gelegenheid om elkaar beter te leren kennen. Door de grootte van ons kantoor (150 medewerkers), spreek ik sommige mensen niet zo vaak.

Panel

De beroepsvereniging voor public relations professionals, PRSA, hield gisteravond haar jaarlijkse bijeenkomst voor de Silicon Valley afdeling. Tijdens een diner in het Computer History Museum in Mountain View werd een paneldiscussie gehouden. De panelleden waren journalisten van Wall Street Journal, BusinessWeek, Forbes, CNBC en blogger Robert Scoble. De keken terug op in 2007 en deden voorspellingen voor 2008. Veel gehoorden thema's waren Facebook, Google, advertenties, privacy en recessie. De panelleden vermoeden dat Yahoo! het komend jaar wordt overgenomen, dat Google nieuwe markten gaat veroveren en dat van de vele bedrijven die hun inkomsten uit advertentiegelden ontvangen er een aantal gaan omvallen.

Bootcamp

Een groot deel van de dag heb ik in het Marriott Hotel in San Mateo doorgebracht voor een training. Twee PZ-medewerkers van ons hoofdkantoor in Chicago zijn hier om de 'Managers Bootcamp' te geven, een tweedaagse cursus voor managers van Edelman. De term bootcamp stamt uit het leger, het is een andere naam voor de intensieve basistraining. Tegenwoordig worden allerlei intensieve trainingen bootcamp genoemd.

We leerden over coaching, feedback, delegeren en meer van dat soort zaken. We hadden het over moeilijke situaties en een van mijn collega's bracht op dat het moeilijk is om jonge mensen te managen omdat ze vaak van alles verwachten en denken reach te hebben op een hoog salaris, snelle promotie en veel vrijheid. Een typisch geval van generatiekloof en niet veel anders dan in Nederland.

De collega's uit Chicago vertelden ons dat ze met de generatie van twintigers voor het eerst meemaken dat ouders bellen als zoon- of dochterlief een slecht evaluatiegesprek heeft gehad.

Laatst vertelde mijn collega wiens vrouw in het onderwijs werkt dat het tegenwoordig heel gebruikelijk is voor ouders om een klacht in te dienen als hun kind geen A heeft gekregen voor een proefwerk. In het Amerikaanse schoolsysteem kun je een A, B, C, D of F krijgen; A is nog het beste met een 10 te vergelijken, maar ze zijn een stuk minder uitzonderlijk. Een F is een onvoldoende, maar een C wordt meestal al niet goed genoeg gevonden. Sommige ouders verwachten dat hun kinderen altijd een 'perfekte score' behalen...

Hannah Montana

In Nederland en Belgie heb je K3, hier heb je Hannah Montana. Het is een TV-serie over Miley Stewart, een meisje op de middelbare school dat een dubbelleven leidt als popster. Dat laatste zorgt ervoor dat er ook CDs met muziek van Hannah Montana zijn. Inmiddels is er ook een game voor de Nintendo Wii.

De hoofdrol in de serie wordt gespeeld door Miley Cyrus, de dochter van Billy Ray Cyrus die ooit een hit had met 'Achy Breaky Heart' en ook op TV haar vader speelt. Als Hannah Montana toert Mylie op dit moment door Amerika. Ze was ook bij Oprah en daar zag je dat de meeste van haar fans niet ouder zijn dan 10. Bij die groep is Hannah/Mylie ongelogelijk populair.

Overmaken

We hebben onze gezamelijke bankrekening ondergebracht bij USAA, maar mijn eigen prive-rekening loopt nog steeds bij de Bank of America. Daarnaast heb ik een spaarrekening bij de Amerikaanse tak van ING. Hierdoor ervaar ik hoe lastig het is om geld van een bank naar een ander over te maken... dat gaat zomaar niet!

Je moet eerst de rekening van de ene bank aanmelden bij de andere. Daarvoor heb je je rekeningnummer en het routingnummer van de bank nodig - via Internet-bankieren geef je die nummers op. Na deze aanmelding moet je een paar dagen wachten tot twee teststortingen binnen zijn op de aangemelde rekening. Vervolgens moet je terug naar de website van de eerste bank waar je de aanmelding moet bevestigen door de twee bedragen in een formulier in te typen.

Als je deze stappen doorlopen hebt, kun je geld van je ene naar je andere bankrekening overmaken. Je moet nog wel met minstens drie dagen verwerkingstijd rekening houden.

Rio del Mar

We zijn net terug uit Santa Cruz. Het weer was vandaag niet meer zo mooi als de afgelopen dagen. Nog even over het strand gelopen voordat we weer op huis aan gingen.

Gisteren hebben we een flinke trandwandeling gemaakt. We gingen daarvoor naar New Brighton State Beach. We liepen via dat strand en Seacliff State Beach naar Rio del Mar, een klein plaatsje iets ten zuiden van Santa Cruz. We waren nog nie eerder aan dit deel van de kust geweest.

Aan de ene uiteind van het strand zagen we allemaal torentjes. Toen we dichterbij kwamen bleken ze stuk voor stuk uit stenen te bestaan die op elkaar gestapeld waren. Ze leken wel aan elkaar gelijmd, maar het waren stuk voor stuk werkjes in ultime balans.

Deze man had ze neergezet. Hij stelde zich voor als White Horse.

We liepen ongeveer drie kilometer via New Brighton Beach en Seacliff Beach naar Rio del Mar.

Er waren heel veel vogels op het strand.

Deze vogeltjes konden heel hard lopen. In groepjes bleven ze zo dicht mogelijk bij het water, maar bij elke golf renden ze van het water weg. Het zag er heel grappig uit.

Hier zie je huizen pal aan het strand gebouwd. Ik weet niet hoe veilig me daar zou voelen, want het water kan bij vloed makkelijk tot aan de tuin reiken. Eerlijk gezegd weet ik niet of de eigenaren van de huizen op de rotsen veel beter af zijn...

Even rusten en genieten van het uitzicht.
Voor de kust ligt een oud cementen schip. Het werd in de jaren twintig gebouwd in Oakland als tanker, maar werd vervolgens hierheen gebracht om dienst te doen als uitgaanscentrum met restaurant, dansvloer en zwembad. De pret duurde tot eind jaren veertig, toen het schip in tweeen brak. Het schip is inmiddels ver vergaan.

In Rio Del Mar vonden we een klein tentje waar we een hapje konden eten.
Clam chowder met Chardonnay.

Huis te koop

Het huis drie deuren verderop staat te koop. Het staat ook op de rotsen met aan een kant uitzicht op de oceaan en an een andere kant uitzicht op een klein strandje. Het huis, gebouwd in 1950, heeft vier slaapkamers en een flinke tuin. In Georgia zou dit huis waarschijnlijk een kleine twee ton moeten opbrengen; hier is de vraagprijs vijfenhalf miljoen dollar!

De kans is groot dat de koper het huis tegen de vlakte gooit en er een nieuw pand neerzet, zoals verschillende buren gedaan hebben.

Coffeetopia

Net als in San Francisco, zijn er ook in Santa Cruz veel koffieshops. Het zijn relaxte tentjes waar je goed koffie kunt drinken en een klein hapje kunt eten; meestal dingen als muffins, bagels en sandwiches. In de meeste koffieshops is gratis Wi-Fi en soms staan er computers om te kunnen interetten. Een van onze favoriete koffieshops hier is Coffeetopia. Van buiten zou je nooit denken dat het de moeite waard is, want ligt aan de parkeerplaats van een klein winkelcentumpje en ziet er van buiten net zo uit als de andere zaakjes in het complex. De sfeer is er superrelaxt; als je er een spijkerbroek aanhebt ben je al netjes gekleed, want je ziet er ook een hoop jogging-, surf- en korte broeken. Allemaal met bijpassende nongelante bovenkleding.

We gingen er vanochtend heen voor ontbijt. Ik had een bosbessen-smoothie met een plak pompoencake en Cindy een 'double latte' (een koffie verkeerd met twee shots espresso) met een bagel.

Coffeetopia van buiten, gelegen aan een parkeerterrein. Zoals je ziet, nemen veel mensen in Santa Cruz de fiets.

Coffeetopia van binnen. Aan de muur hangen T-shirts en sweaters die te koop zijn. Elk tentje heeft hier zijn eigen shirts.
Veel mensen komen langs met de hond, voor of tijdens een wandeling. Deze zag er zo lief uit terwijl hij op zijn baasje wachtte...

Thanksgiving Day

Gisteren was het Thanksgiving. Het is de nationale feestdag die, veel meer dan kerst, gaat om samen delen en samen zijn. Het is een dag om met familie door te brengen, vandaar de drukte op vliegvelden en wegen deze tijd van het jaar, en om je deur open te stellen voor mensen die alleen zijn. Het is tevens een feestdag die Amerikanen met elkaar verbindt, omdat er minder religieuze associatie is met deze dag zoald met kerst.

De aanleiding voor deze dag stamt uit de tijd van de Pilgrims in de zeventiende eeuw naar Amerika kwamen. Het verhaal wil dat ze de koude winter konden overleven omdat de Indianen hen hielpen met het vinden en verbouwen van eten. Om dank te zeggen, nodigden de Eurpeanen de Indianen uir voor een maaltijd.

Daar draait het nog steeds om tijdens Thanksgiving: eten. Het avondmaal begint in de loop van de middag en het barst van de traditionele gerechten. Om te beginnen de kalkoen; sommige mensen noemen deze feestdag zelfs 'Turkey Day'. Daarnaast horen cranberry's, mais, pompoentaart, 'stuffing' (vulling voor in de kalkoen), sperziebonen uit de oven en aardappelpuree er ook bij.

Na en of tijdens het eten wordt er American Football gekeken, want op deze dag zijn er altijd belangrijke wedstrijden. Gisteren waren er zelfs twee... vraag me niet welke, want ik heb geen idee.

Wij hadden typische Thanksgiving met Cindy's familie. Naast haar ouders, waren haar zus, neefjes, nicht met echtgenoot en tante er ook. Santa Cruz was een perfekte plek om het te vieren.

Het weer was mooi genoeg om 's middags even naar het strand te gaan. De kinderen vonden het prima om in zwembroek te lopen; wij vonden dat net iets te fris.

Tijd met de familie terwijl de kalkoen langzaam gaar wordt.


Cindy's zus debby met haar oudste

Jospeh en Justin

Tegn vijf uur gingen we aan tafel; aan de late kant voor Thanksving.

Met Cindy's nicht Jane.