Macworld

Na vijf jaar in San Francisco, ben ik vandaag eindelijk eens naar Macworld geweest. Dit is een beurs en congres rondom de producten van Apple... alleen niet door Apple zelf georganiseerd, maar door de uitgever van het blad Macworld. Ik vond dat, nu ik voor een bedrijf werkt dat door Apple als 'iPad app of the year' benoemd is, daar maar eens

een kijkje moest gaan nemen, want het wordt elk arr in San Francisco georganiseerd.

Tot 2009 was Steve Jobs, de baas van Apple, altijd de belangrijkste spreker op het Macworld congres. Daar kondigde hij de nieuwste producten aan, zoals de eerste

iPhone. Sinds hij daarmee gestopt is, is het evenement een stuk minder interessant geworden en wordt het met name gezien als een consumentenbeurs.

Ik ben alleen een paar uur over de beurs gelopen. Inderdaad gericht op consumenten. Veel stands van bedrijven die accessoires voor Apple producten verkopen, zoals koptelefoons, harde schijven, luidsprekers, opladers en hoesjes voor iPhone en iPad. Bij de meeste stands kon je produkten meteen kopen, meestal met beurskorting.

Hier wat indrukken: foto's die ik met Instagram, mijn nieuwe lievelings-app voor de iPhone, genomen heb:

Een van de tientallen bedrijven die iPad- en iPhone-hoesen verkochten. Deze kun je zelf ontwerpen.

Er waren zelf 'bling' hoezen...

Dit vond ik een van de meest interessante producten. Met dit apperaat en een speciale app kan je van je iPhone tevens je bedrijfstelefoon maken en zelfs met de telefooncentrale van de zaak verbinden.

'Troonrede'

Vanavond heeft Obama de 'State of the Union' gegeven. Deze toespraak wordt vaak vergeleken met de Nederlandse troonrede.

De beide kamers van het Amerikaanse Congres, de senaat en het huis van afgevaardigen, komen hiervoor samen. In voorgaande jaren zaten de Democraten aan een kant, en de Republikeinen aan de andere. Maar dit jaar zit iedereen door elkaar, een gebaar om symbolisch aan te geven dat de twee partijen vriendelijker met elkaar zullen omgaan en beter zullen samenwerken.

Obama gaf in de toespraak in grote lijnen aan wat zijn beleid vor 2011 zal zijn. De grootste nadruk legde hij op het creeren van meer banen. De werkloosheid is sinds zijn aantreden nog niet op een lager peil gekomen, wat de belangrijkste reden was voor het verlies van de Democraten in de afgelopen verkiezingen voor het congres.

Elk jaar, na afloop van de State of the Union geeft een lid van de andere partij een officieel commentaar op de toespraak. Dat is niet de leider van de partij, maar gewoon en van de politici. Dit jaar viel de beurt aan Paul Ryan. Alleen was hij dit jaar niet de enige... ook congreslid Michelle Bachman gaf een reactie namens de Tea Party. Een stuk kritischere reactie dan die van haar collega.

Het aparte is alleen dat de Tea Party geen politieke partij is en dat Tea Party-politici allemaal Republikeinen zijn... kortom, er zijn twee reacties van de Republikeinen. Het lijkt er bijna op dat Amerika wegraakt van het twee-partijenstelsel. Je merkt nu al dat de dynamiek daardoor heel anders wordt, want ineens is er een duidelijker midden bijvoorbeeld. Ook kan het een splitsing van de Republikeinse Partij betekenen, al verwacht ik dat niet 1-2-3. Desondanks is de indruk dat er interne onenigheid is en dat is niet goed bij de volgende verkiezingen...

Land's End

De winter is hier over. Sinds een paar dagen is het zonnig lente-weer. En net als voorgaande jaren, was het weer even onverwacht om na kou en regen ineens weer zonder jas naar buiten te kunnen midden januari.

Gisteren was daarom de perfekte dag voor een wandeling langs de kust. We kozen daarvoor een van de mooiste plekjes van San Francisco uit: Land's End, een park aan het noordwest uiteinde van de stad. Precies vijf jaar geleden was ik er voor het eerst.

Het was niet alleen een perfekte dag om in de buurt van de oceaan te zijn vanwege het weer, maar ook vanwege de golven die deze tijd van het jaar het hoogst zijn. Het is dan ook weer tijd voor Mavericks...

Crunchies 2010

Vrijdag vonden de Crunchies plaats, de Oscars de technologiewereld. Alleen als Silicon Valley een awarduitreiking organiseerd gaat het met een stuk minder 'glamour' gepaard. Geen rode loper en geen avondjurken... de dresscode was 'Silicon Valle chic' wat een groot deel van de gasten interpreteert met spijkerbroek en T-shirt.

Twee jaar geleden was ik er ook en sindsdien is alles een stukje groter geworden. Een ander verschil is dat het bedrijf waar ik werk dit jaar een award won!

Na het officiele deel in de Palace of Fine Arts, was er een feest in het naastgelegen Exploratorium (vergelijkbaar met het Nemo in Amsterdam.) En daarna was er nog een after-party in het huis van een internet-ondernemer die in de buurt woont.

En de winnaar is.... Flipboard! Mike en Evan ontvangen de award for 'best touch interface'

Mark Zuckerberg, CEO van Facebook, sprak het publiek toe via Skype

Op de foto met Krystyl en Krystel tijdens het feest in het Exploratorium (genomen door Ken Yeung van http://snapfoc.us)

Na de after-party kwamen we Larry Chiang tegen... die organiseert wel vaker iets ludieks na afloop van een feest. Hij stond hotdogs te maken deze keer.

Vrienden maken

Zes maanden geleden verhuisde een goede vriendin naar Chicago. Haar familie komt uit die omgeving en ze werd toegelaten tot een universiteit met een 'full scholarship', wat betekent dat ze helemaal geen collegegeld hoeft te betalen - kortom: ze is erg goed en bespaart tienduizenden dollars.

Afgelopen week was ze weer even op bezoek in San Francisco. Leuk om weer bij te praten en te horen hoe het in Chicago is. Ze vertelde over een aantal zaken die anders zijn daar vergeleken met San Francisco.

Hier zijn mensen opener is het makkelijker om vrienden te maken. Je kunt hier vrij gemakkelijk alleen uitgaan, want mensen zullen naar je toekomen om kennis te maken. Dat heb ik inmiddels ook geleerd te doen; als je iemand alleen ziet staan op een feestje, ga je naar die persoon toen, steekt je hand uit en stel je voor... en voor je het weet heb je een gesprek. Het is alsof iedereen zich meer verantwoordelijk voelt voor de groep, waardoor het vanzelfsprekend is dat je iemand die alleen is betrekt bij de groep.

Een andere reden waarom het lastiger is om vrienden te maken, of met name vriendinnen, is omdat er weinig uitgaansgelegenheden zijn voor lesbiennes. Er wordt her en der wel wat georganiseerd, maar vaak zijn het kleine groepjes en als je niemand kent, kom je daar maar moeilijk achter. Ze vertelde ook over Boystown, de homowijk van Chicago, vergelijkbaar met de Castro hier. Maar zoals de naam al aangeeft, zijn de meeste clubs en bars in die wijk gericht op mannen.

Volgens mijn vriendin heeft het voor een deel te maken met het weer. Chicago heeft koude winters en volgens haar maakt dat mensen minder open. Ook is het meer gebruikelijk in die omgeving om te blijven waar je geboren bent, terwijl San Francisco echt een stad is waar mensen vanuit alle hoeken en windstreken wonen. In Chicago hebben mensen daarom vaker familie in de buurt en vrienden vanaf de schooltijd... daar kom je moeilijker tussen.

Overigens viel haar ook iets anders op dat met het weer te maken heeft. Nu ze weer door San Francisco liep, merkte ze dat het aantal daklozen hier veel hoger ligt. Helaas zijn het veel mensen met psychiatrische aandoeningen die op straat wonen, dus die vallen extra op... en omdat ze veel te voet deed de afgelopen dagen, begonnen ze zelfs een beetje op haar zenuwen te werken.

Publiek debat

Hier gaat het publieke debat sinds een week over het publieke debat... over de woordkeuze van politici en media. Dit alles naar aanleiding van de schietpartij in Tucson Arizona vorige week zaterdag.

Ik verondestel dat de aanslag op parlementslid Gabrielle Giffords en de moord van zes omstanders ook in Nederland op het nieuws is geweest. En ik vermoed dat daar inmiddels nauwelijks meer over bericht wordt.

Hier volgen de media de ontwikkelingen van alles wat met de schietpartij te maken heeft op de voet. Hoe het gaat met Gifford, die wonderbaarlijke vooruitgang boekt in haar genezing, de begrafenissen van de doden, de toespraak van Obama in Tuscon, de achtergrond en motieven van de dader en over het huidige politieke klimaat en of dat heeft bijgedragen aan het geweld.

Er was veel te doen om de woordkeuze van politici tijdens de laatse verkiezingen. Sarah Palin had het bijvoorbeeld "Don't Retreat, Instead - RELOAD" in de campagne geroepen... iets wat meer een uitspraak is voor een generaal in een oorlog; reload wijst op het laden van een geweer. Ook een kaart van Amerika op haar website waarop ze had aangegeven waar parlementsleden wonen wiens zetels wankelden, kwam in opspraak. De politici werden op de kaart namelijk aangegeven met een cirkel en kruis zoals in het vizier van een geweer.

Palin's weerwoord is dat de dader alleen gehandeld heeft en dat de maatschappij of politieke discussie daar geen schuld aan kan hebben. Hierdoor leek er een nieuwe ronde van moddergooien te beginnen, maar er waren genoeg ander politici die hierboven stonden.

Ook is er veel aandacht voor het jongste slachtoffer geweest, de negenjarige Christina Taylor Green. Ze was op 11 september 2001 gebeuren, op de dag dat de aanslag op het World Trade Center in New York plaatsvond. Ondanks haar jonge leefttijd was ze al erg geinteresseerd in politiek en Obama greep dit aan in zijn speech door te zeggen dat hij will streven naar een geciviliseerd politiek debat waardig of Christina. Dat sloeg hier bij links en rechts aan.

Er wordt nu gewerkt aan een andere manier om de 'State of the Union' (de Amerikaanse tegenhanger van de troonrede) vorm te geven. Niet de Democraten een aan kant van de zaal en de Rpublikeinen aan de andere, maar om en om.

Overigens zijn er naast de retoriek in politiek en media, ook naar andere oorzaken waar flink veel over te doen is. Met name de liberale wapenwetten in verschillende staten en de geestelijke gezondheidszorg in Amerika worden genoemd. De discussie over deze onderwerpen zal nog wel een tijdje voortduren en laat zien hoe gespleten Amerika op dit soort punten is.

Pizza

Het is niet ongebruikelijk om een werkoverleg tijdens lunchtijd te plannen. Meestal zorgt de werkgever dan voor eten en vaak is dat pizza. Bij Edelman gebeurde het regelmatig dat er een training of bespreking onder lunchtijd en dan was er pizza voor de deelnemers.

Laatst was dat ook het geval bij Flipboard. De pizza's kwamen van California Pizza Kitchen; voor mij een primeur. Een aantal collega's oorspronkelijk van de oostkust, legden uit dat zij deze pizza's als echte pizza beschouwen. Er is blijkbaar een groot verschil tussen East Coast pizza (or New York pizza) en West Coast pizza.

Pizza van de oostkust heeft de traditionele pizza-ingredienten tomatensaus en mozzarella. De westkust houdt zich niet aan die regels en kwakt van alles en nog wat op een schijf deeg. Hier vind je een pizza met spinazie en artichokken, of met gedroogde tomaatjes en geitenkaas, of een cheeseburger pizza.

Mijn oostkust collega's vinden de westkust-pizza ook lekker, alleen geen pizza. Een vriendin van de oostkust had me ook al eens vertelt dat toen in haar stad de eerste California Pizza Kitchen opende, het bijna beschouwd werd als exotisch eten.

Overigens heb je naast de oostkust- en westkust-pizza ook nog de Chicago pizza... dat is de befaamde deep-dish pizza met dikke bodem.

Grondwet

Nog even over politiek, om precies te zijn over het congres, dat gisteren zijn eerste vergadering hield in nieuwe samenstelling. Voor het eerst in de geschiedenis van de Verenigde Staten, startte het congres met het voorlezen van de grondwet.

Vooral de leden van de Tea Party verwijzen vaak naar de grondwet - het voorlezen was dan ook op hun initiatief. Ze zeggen het te doen uit een bezorgdheid over het feit dat Amerika afdwaalt van de principes waarmee het land destijds is opgericht. Vaak zijn ze bezorgd dat nieuwe regelgeving niet in lijn is met wat de 'founding fathers' van de Verenigde Staten opschreven in 1787. De manier waarop ze aan de constitutie en de founding father refereren doet me denken aan hoe bijbelvaste christenen naar de bijbel, jesus en god verwijzen. Het is volgens mij ook geen toeval dat deze twee groepen overlappen.

Ik had het er laatst met een vriendin over die jurist is en zijn kon er niet over uit dat er mensen zijn die op deze manier de grondwet hanteren. Volgens haar moet je een grondwet zien als een raamwerk - basisprincipes die door de tijd op een andere manier geinterpreteerd en toegepast moet worden.

Gelukkig zijn er ook heel wat mensen die zo denken, al ben ik bang dat het 'claimen' van de grondwet iets is dat het goed doet bij grote groepen van de Amerikaanse bevolking... in de komende maanden zullen er nog wel meer van horen, vooral als de verkiezingsstrijd weer oplaait.

Latte

Amerikanen drinken hun koffie over hetalgemeen in een kartonnen beker met plastic dekseltje, waarin een gaatje zit. Ze gaan er namelijk meestal niet rustig voor zitten; koffie drink je hier onderweg. Veel mensen gaan even langs Starbucks of Peet's (de tegenhanger van Starbucks, vooral populair hier in de Bay Area, ooit begonnen door een Nederlander in Berkeley) voor ze naar kantoor gaan. Ook is het een goede manier om het werk even te onderbreken.

Er is een Peet's tegenover ons kantoor waar ik af en toe heenga. Soms neem ik een kop koffie voor een collega mee als ik er een warme chocolademelk voor mezelf ga halen.

Ik bestel voor haar een 'medium decaf nonfat flat latte'. Vat je 'm? Dat is een middelgrote, decafe koffie verkeerd met magere melk en nauwelijks melkschuim. Je hebt hier zoveel varianten en personalisaties, dat je er bijna een hele grammatica voor moet leren.

Als je bij Starbucks bestelt, moet je ook nog de namen voor de maten weten, want daar noemen ze een kleine kop 'tall' en de grootste maat is een 'grande' venti.

Een vriendin drinkt het liefst een 'grande soy cappuccino extra shot semi dry'. Ik zal deze zin even ontleden:

grande = grootste maat middelgrote

soy cappuccino = een cappuccino gemaakt met soya melk

extra shot = gemaakt met dubbele espresso

semi dry = met schuim, maar niet al te veel melk in de koffie

Jerry Brown

Vanaf vandaag heeft Californie een nieuwe goeveneur. We worden niet meer geregeerd door Arnold Schwarzenegger; Jerry Brown heeft de leiding overgenomen. Op alle niveaus worden de resultaten van de afgelopen verkiezingen van kracht deze week: nieuwe goeveneurs, burgermeesters en congresleden treden aan. Bovendien gaan de nieuwe wetten van kracht aan het begin van nieuwe jaar. Zo is het in Californie niet meer strafbaar om een gram marijuana op zak te hebben.

Er is in de media veel te doen over de nieuwe samenstelling van het Huis van Afgevaardigden, omdat daar de Republikeinen nu de meerderheid hebben en Obama met hen zal moeten samenwerken om iets te kunnen bereiken. Aan de andere kant, kan die meederheid de samenwerken juist verbeteren. Voorheen hadden de Democraten de meerderheid in de twee kamers van het congres en was de president een Democraat. Alle regeringsverantwoordlijkheid lag volledig op de schouders van deze ene partij en Republikeinen konden makkelijk dwarsliggen, vertragen en kritiseren zonder al te grote politieke gevolgen.

Als het de komende twee jaar mis gaat, zullen de kiezers ook de vinger naar de Republikeinen wijzen. Het was aan het einde van 2010 al te merken dat de Republikeinen bereid zijn compromissen te sluiten (Obama jaste er voor de kerst zo'n vijf of zes grote wetsvoorstellen doorheen, inclusief het toestaan van homo's in het leger).

Alleen komt er nu een complicerende factor bij: een groot deel van de nieuwe Republikeinen in het Huis, zijn Tea Party vertegenwoordigers. Zij zijn in de voorverkiezingen niet door het partijbestuur vooruit geschoven, maar de burgers hebben hen omhooggestuwd. Zij hebben hun zetel verworven met beloften als het herroepen van de zorghervorming en minder bureaucratie. Deze lui zijn de partij niets verschuldigd en zullen minder makkelijk bereid zijn compromissen te sluiten.

Er wordt ook al gespeculeerd over wie het tegen Obama op gaat nemen bij de volgende presidentsverkiezingen. Vanaf nu zal alle politieke berichtgeving in het kader van de verkiezingen in november 2012 staan.