Vrienden maken

Zes maanden geleden verhuisde een goede vriendin naar Chicago. Haar familie komt uit die omgeving en ze werd toegelaten tot een universiteit met een 'full scholarship', wat betekent dat ze helemaal geen collegegeld hoeft te betalen - kortom: ze is erg goed en bespaart tienduizenden dollars.

Afgelopen week was ze weer even op bezoek in San Francisco. Leuk om weer bij te praten en te horen hoe het in Chicago is. Ze vertelde over een aantal zaken die anders zijn daar vergeleken met San Francisco.

Hier zijn mensen opener is het makkelijker om vrienden te maken. Je kunt hier vrij gemakkelijk alleen uitgaan, want mensen zullen naar je toekomen om kennis te maken. Dat heb ik inmiddels ook geleerd te doen; als je iemand alleen ziet staan op een feestje, ga je naar die persoon toen, steekt je hand uit en stel je voor... en voor je het weet heb je een gesprek. Het is alsof iedereen zich meer verantwoordelijk voelt voor de groep, waardoor het vanzelfsprekend is dat je iemand die alleen is betrekt bij de groep.

Een andere reden waarom het lastiger is om vrienden te maken, of met name vriendinnen, is omdat er weinig uitgaansgelegenheden zijn voor lesbiennes. Er wordt her en der wel wat georganiseerd, maar vaak zijn het kleine groepjes en als je niemand kent, kom je daar maar moeilijk achter. Ze vertelde ook over Boystown, de homowijk van Chicago, vergelijkbaar met de Castro hier. Maar zoals de naam al aangeeft, zijn de meeste clubs en bars in die wijk gericht op mannen.

Volgens mijn vriendin heeft het voor een deel te maken met het weer. Chicago heeft koude winters en volgens haar maakt dat mensen minder open. Ook is het meer gebruikelijk in die omgeving om te blijven waar je geboren bent, terwijl San Francisco echt een stad is waar mensen vanuit alle hoeken en windstreken wonen. In Chicago hebben mensen daarom vaker familie in de buurt en vrienden vanaf de schooltijd... daar kom je moeilijker tussen.

Overigens viel haar ook iets anders op dat met het weer te maken heeft. Nu ze weer door San Francisco liep, merkte ze dat het aantal daklozen hier veel hoger ligt. Helaas zijn het veel mensen met psychiatrische aandoeningen die op straat wonen, dus die vallen extra op... en omdat ze veel te voet deed de afgelopen dagen, begonnen ze zelfs een beetje op haar zenuwen te werken.