Speeding

Toen ik zondag naar huis reed, en veertig kilometer voor San Francisco de snelweg even afging om te tanken, zag ik ineens zwaailichten achter me. Het waren politiezwaailichten die duidelijk voor mijn bedoeld waren, dus ik zette mijn auto aan de kant. Nou kijk ik niet meer op van een rij gloeiende rode en blauwe lampen, want dat is hier standaard als je wordt aangehouden. aangehouden. Er staan hier geen cameras langs de weg, waardoor snelheidsovertreders altijd op deze manier worden gestopt - geen bekeuringen achteraf per post.

Een politieagent kwam aan de passagierskant van de auto aanlopen en scheen met zijn Maglite naar binnen. Daar was alleen mijn rugzakje en een oude krant op de grond te zien. Ik moest mijn raam openen en hij vroeg of ik wist waarom hij me had getopt. Ik gokte dat ik te snel had gereden, dat klopte, maar ik kon hem niet vertellen hoe hard ik reed. Hij zei 90... en ik meen dat de snelheidsbeperking op 65 mijl lag. Op zijn vraag waarom ik zo'n haast had, had ik ook geen goed antwoord, behalve dat ik graag naar huis wilde. Vervolgens vroeg hij omk mijn rijbewijs, autopapieren en bewijs van verzekering. Gelukkig had ik dat allemaal bij me.

Met die papieren liep hij terug naar zijn auto. Even later kwam hij terug om nog een paar vragen tes tellen. Waar ik vandaan kwam en wat ik in Walnut Creek deed. De antwoorden verraste hem een beetje geloof ik. Hij ging weer terug naar zijn auto en ik vroeg me af of er meer aan de hand was. Hij zou toch niet moeilijk gaan doen over het feit dat mijn rijbewijs bijna verlopen is?

Terwijl ik afwachtte op een enorme bekeuring, hoorde ik de agent ineens zeggen: "Please don't speed anymore." Hij zei dat hij me er met een waarschuwing vanaf wilde laten komen. Waarom weet ik nog steeds niet, maar het scheelt me zeker 250 dollar en een punt op mijn rijbewijs. Pfew!