Missie

Mijn collega Samantha heeft haar baan opgezegd... dat hoor je niet vaak in deze onzekere tijden. Mensen zijn vaak blij dat ze een baan hebben, ook al is het rotwerk, want het regent ontslagen en afvloeiregelingen. Elke dag hoor je over duizenden die hun baan verliezen.

Sam wordt de komende twee jaar ze missionaris. Ze hoort bij de Church of Latter Day Saints, beter bekend als de kerk van de Mormonen. Nee, niet die afspitsing met polygamie, maar wel heel streng gelovig. Ik heb verschillende Mormoonse collega's. Utah mag dan wel het centrum van de Mormoonse kerk zijn, in de Bay Area zijn ze ook goed vertegenwoordigd. In het begin moest ik aan dat idee wennen, maar inmiddels vind ik het heel normaal met streng religieuse mensen samen te werken. Ze brengen hun geloof niet naar het werk, al zijn ze er wel open over. Ze zullen bijvoorbeeld nooit een druppel alcohol aanraken.

Ik weet van een paar mannelijke collega's dat ze twee jaar op missie zijn geweest in Zuid-Amerika. Sam wordt voor twee jaar naar Omaha in Nebraska gestuurd, waar ze gaat werken bij Mormon Trail Center. Daarnaast zal ze ook les geven en de bijbel bestuderen. In de komende twee jaar zal ze geen gebruik maken van e-mail, mobiele telefoon of Facebook. Wel is ze een blog begonnen waarop een vriend van haar wekelijks een update zal zetten. Verder wordt het ouderwets brieven schrijven.

Blagojevich

De senaat van Illinois heeft vandaag unaniem besloten dat de goeveneur van die staat moet opstappen. De afgelopen twee maanden is goeveneur Blagojevich bijna dagelijks in het nieuws geweest... en in heel wat satirische programma's Het relaas begon toen er opnames van zijn telefoongesprekken boven water kwamen waarin hij de senaatzetel die Obama heeft achtergelaten wilde verkopen.

Ondanks dat iedereen kon horen zeggen dat de zetel minstens 100.000 dollar waard is, deed hij alsof zijn neus bloedde. Hij claimde dat hij nooit iets verkeerd heeft gedaan en dat hij het leven van burgers wil verbeteren. Maar dat kon niet voorkomen dat bij voor corruptie werd aangeklaagd. De rechtzaak moet nog voorkomen, maar daar heeft het parlement van Illinois niet op gewacht. Schijnbaar maakt hij er al een tijdje een potje van, want er waren in totaal 60 verschillende aanklachten van corruptie.

Blagojevich kwam de eerste drie dagen niet opdagen bij de hoorzittingen over zijn afzetting. In plaats daarvan was hij zo'n in elk TV programma te zien om zijn verhaal te doen. Hij houdt voet bij stuk dat hij zich alleen maar heeft ingezet voor de inwoners van Illinois, dat hij nooit iets verkeerds heeft gedaan en dat mensen niet te vroeg moeten oordelen. Uiteindelijk hield hij vandaag ook een dergelijk pleidooi in de staatssenaat... alleen over de aanklacht zelf zei hij niets.

Dat alles mocht niet baten en in de ogen van velen maakte hij zich alleen maar meer belachelijk. Als je het mij vraagt is hij het contact met de realiteit een beetje kwijt.

Monetization

Van 4 tot 8 uur had ik een belangrijke bespreking met een van mijn klanten - een internetbedrijf dat zich richt op de distributie van widgets. Onder de klanten van dit bedrijf bevinden zich grote mediabedrijven en adverteerders. Via een widget maken ze het mogelijk voor internetters om een filmpje of programma'tje makkelijk te verspreiden door het met een klik op hun blog of Facebook-pagina te zetten.

Ze worden door omroepen gebruikt om programma's te promoten. Fimlpjes met Sarah Palin deden in verkiezingstijd snel de ronde op deze manier. Enerzijds krijgen omroepen zo meer kijkers, maar anderzijds zien mensen de leukste stukjes uit een TV-programma zo op intenet zonder ooit de TV aan te zetten. Dat is een van de redenen waarom traditionele mediabedrijven het zo zwaar hebben. Als er niemand meer kijkt, willen adverteerders ook niet betalen voor reclamespotjes.

Dat is een probleem waar veel media- en internetbedrijven mee kampen. Er zijn zat goede websites met veel gebruikers/bezoekers, die geen geld in het laatje brengen. En in de huidige economische onstandigheden, is dat belangrijker dan ooit. Daarom is een van de 'buzz-woorden' van dit moment 'monetization' (ten gelde maken). Aleen bedrijven die weten munt te slaan uit hun internetactiviteiten zullen overleven...

Om dat te bedenken hoef je geen economie gestudeerd te hebben! Maar de afgelopen jaren was er volop geld in Silicon Valley voor bedrijven zonder inkomsten, zo lang ze maar een snel groeiend publiek hadden. De situatie was niet zo extreem als eind jaren '90, maar de kans is groot dat de komende tijd bedrijven hun deuren moeten sluiten.

Dagje Los Angeles

Vandaag was ik in Los Angeles. Om kwart voor tien vanochtend vloog ik erheen en rond acht uur 's avonds was ik weer terug in San Francisco. Ik was er met mijn collega Travis om een presentatie te geven bij een potentiele nieuwe klant. Een andere collega van ons kantoor in LA kwam ons ophalen van het vliegveld. Met z'n drieën gingen we in een nabijgelegen Marriott Hotel om de laatste voorbereidingen te treffen om vervolgens om half twee bij onze afspraak aan te komen. We zijn net ver van het vliegveld geweest, dus L.A. heb ik niet gezien. ook geen foto's gemaakt.

De presentatie verliep goed en we zouden deze week al moeten horen of de keuze op ons valt. het is niet ongebruikelijk om op deze manier tussen L.A. en San Francisco te reizen. Even een dagje op en neer. Voor mij was het de eerste keer.

Het bedrijf zoekt specifiek naar een team in de San Francisco Bay Area. Een van de redenen daarvoor is omdat hier zoveel feestjes en netwerkbijeenkomsten zijn. Als lezer van mijn blog, weet je dat dat waar is. In L.A. zijn ook wel een aantal bijeekomsten, maar de stad leent zich er niet zo voor. Alles ligt zover uit elkaar en het verkeer is zo druk dat je makkelijke anderhalf uur in de auto zit on van A naar B te komen.

De PR manager van het bedrijf was toevallig laatst bij een netwerkbijeenkomst geweest voor vrouwen in de IT met de naam Girl Geek Dinner. Die worden ook in Silicon Valley georganiseerd, maar de L.A. versie was blijkbaar wat anders. Volgens de PR manager eindig je met een zaal vol mannen als je 'girl' in de naam van je event hebt!

Industrieterrein

Dit weekend heb ik redelijk rustig aan gedaan. Zaterdag had ik met Joris afgesproken in Santa Cruz om naar een concert van Karma te gaan. Nu ze in LA woont, speelt wat vaker hier in de omgeving.

Vandaag eindelijk even tijd gemaakt voor de foto's die ik afgelopen zondag heb genomen in het havengebied van San Francisco. Er staan ook fabrieken en er is een handel in tweedehands bouwmaterialen. Allemaal interessante objecten voor een fotoshoot. De haven zelf is maar klein; aan de overkant van de baai is een veel grotere in Oakland.

Verkoopteam

Woensdag was ik de hele dag in een bespreking. Een van mijn nieuwere klanten is een start-up van een paar jaar oud. Het managementteam heeft het bedrijfsmodel compleet omgegooid en nieuwe financiering binnengehaald. Een paar venture capital-bedrijven hebben ruim 10 miljoen geinvesteerd omdat ze in de nieuwe strategie geloven. Het bedrijf richtte zich voorheen op consumenten, en nu op adverteerders. De afgelopen maanden is er een verkoopteam gevormd - en dat team kwam samen in San Francisco. In Amerika betekent dat, dat mensen van alle uithoeken van Amerika samenkomen - van Texas tot Boston en van New York tot Los Angeles. Ik was er de hele dag bij om over alle plannen te horen en teamleden te leren kennen.

Het hoofd verkoop strapte de bijeenkomst af. Zoals gebruikelijk is bij een dergelijke meeting, benadrukte hij dat iedereen vooral vragen moest stellen en dat het niet de bedoeling is dat we de hele dag alleen maar naar presentaties luisteren. Amerikanen bevorden graag de interactiviteit.

Aan het einde van de dag kwam ook de belangrijkste investeerder langs voor een praatje. Het werd een hele peptalk waarin bij het bedrijf vergeleek met de begintijd van Google. Van iemand die al in heel wat succesvolle IT-bedrijven geinvesteerd heeft, klinkt dat best geloofwaardig. Hij was geen opzweepende spreker, maar op een gegeven moment vroeg hij aan iedereen in de zaal of we in het bedrijf geloven. Het antwoord klonk luid. Vervolgens daagde hij ons uit om op onze stoel te gaan staan als we echt in dit bedrijf geloofden. Dat deed natuurlijk iedereen en het gaf een aparte sfeer.

Wie weet, kan ik over een aantal jaar zeggen dat ik erbij was. Hoe dan ook, de komende tijd is er werk aan de winkel!

Inauguratie

De straten in Washington DC waren vandaag overvol, dat zal niemand ontgaan zijn. Hier was het stil op straat vanochtend om 9 uur. Zo laat was het hier aan de westkust toen Obama de eed aflegde als president. Vanaf het moment dat ik om half zeven wakker werd, had ik de TV aan, in de badkamer keek ik naar CNN op mijn smartphone en onderweg naar kantoor luisterde ik naar NPR om het nieuws te volgen.

Tijdens de toespraak stond deze ruimte helemaal vool en was iedereen muisstil.

Op kantoor werd er voor een Amerikaans ontbijtgezorgd: pancakes met maple sirup en spek, naast de gebruikelijke bagels (elke dinsdag zijn er bagels in de keuken voor tijdens de wekelijkse personeelsbijeenkomst.)

Het gebeuren deed me nog het meest denken aan de bruiloft van Willem Alexander en Maxima, toen in Nederland iedereen aan de huis gekluisterd was en het moment mee wilde maken. Door zo'n dag als vandaag hier mee te maken, voel ik me nog nauwer verbonden met Amerika - het geeft me sterker het gevoel onderdeel van de samenleving te zijn.

Obama is de 44ste president - dat wordt vaak genoemd in de media. Amerikanen leren op school de volgorde van alle presidenten. Iedereen hier weet bijvoorbeeld dat Lincoln the 16de president was en als je je geschiedenislessen niet vergeten bent, weet je ook wie de 17de en 18de was bijvoorbeeld. Mocht ik ooit een Amerikaans paspoort willen, zal ik ze ook alle 44 uit mijn hoofd moeten leren.

Nuttig

Het is maandagavond - ik heb er een lang weekend opzitten. Ik heb het gevoel dat er wellicht ook in Nederland bij stilgestaan is dat het vandaag Martin Luther Kind Day was, een dag voor de inauguratie van Barack Obama. Voor ons was het een vrije dag, al zijn er heel wat bedrijven die gewoon doorwerkten.

Dit weekend heb ik vooral nuttig besteed. Ik ben twee keer naar de sportschool geweest, heb het huis schoongemaakt, wat dingen voor werk gedaan en planten verpot. Vanmiddag had ik afgesproken met Jeri en Monica om hen meer over blogs en Twitter bij te brengen.

Gistermiddag ben ik met een vriendin en camera erop uitgetrokken. Zodra ik tijd heb, zal ik een paar foto's op de blog zetten.

Pulver

Zo meteen ga ik borrelen met wat mensen die ik heb leren kennen bij social media feestjes. Met een aantal kan ik het goed vinden en raak ik zo langzaam bevriend. Een goed begin van het weekend dus.

Deze week ben ik weer naar verschillende netwerkbijeenkomsten geweest. Maandag hadden de organisatoren van SXSW een feestje georganiseerd. SXSW staat voor South by South West en is een festival in Texas. Het is festival voor zowel een muziek als nieuwe media. Ik ben er nog nooit geweest en heb geen plannen om dit jaar te gaan, maar het klinkt als het perfecte festival voor mij. De avond was erg geslaagd, mede omdat ik verschillende bekenden tegenkwam, onder andere de mensen met wie ik zo iets ga drinken.

Woensdagochtend ging ik naar een ontbijtbijeenkomst, georganiseerd door Jeff Pulver. Hoe meer ik me bezig houdt met social media, hoe meer ik de naam Jeff Pulver tegen kom. Pulver heeft zijn sporen verdiend op het gebied van spraak via het internet. Zijn visie op spraakverkeer via internet is door de FCC (Federal Communications Commission of the wel de Amerikaanse Opta) geadopteerd) en hij heeft een technologie ontwikkeld om spraak via het internet protocol (VoIP) te transporteren over een netwerk - later groeide het uit tot een bedrijf: Vonage.

Tegenwoordig houdt hij zich veel bezig met social media - hij blogt, is clumnist voor BusinessWeek en organiseerd bijeenkomsten zoals het ontbijt waar ik was. Hij kondigt ze aan op zijn blog, op Facebook en via Twitter. Het event zelf is bedoeld om te netwerken, en hij gebruikt daarbij een aantal dingen voor die uit de Web 2.0 wereld komen, maar dan in levende lijve.

Zo kregen we allemaal een sticker om onze naam op te schrijven en daaronder een 'tag line', een paar woorden om jezelf te omschrijven, die we tijdens een voorstelronde moesten voorlezen. Je kreeg ook een tweede sticker die blanco bleef. Vervolgens kreeg iedereen een velletje met kleine stickertje om daar woorden op te schrijven om je gespreksgenoten te omschrijven. Die 'tags' werden op de lege sticker geplakt en in de loop van de ochtend onstond er zo een 'tag cloud' - een verzameling woorden die een persoon omschrijven. Er is een video waarin Jeff het zelf allemaal uitlegt.

Ik ging naar huis met vijf tags (lang niet iedereen met wie ik sprak gaf me er een). Dat waren: 'connected', 'really smart person', 'Twitter addicted', Edelman, en 'wish I knew better'. Die laatste kwam van iemand die jaren geleden bij Edelman gewerkt heeft en die ik in die tijd een paar keer ontmoet heb. Ze werkt nu bij een ander PR bureau. Binnenkort maar eens een afspraak maken om samen te lunchen.

Bestuurder

Als ik met mijn collega's ga lunchen leer ik altijd weer nieuwe feitje over Amerika. Zo vertelde Travis over een klasgenoot van hem tijdens high school die een bekeuring kreeg omdat hij geen voorrang verleende terwijl hij op zijn fiets reed. Het koste hem meer dan een paar dollars. Als je als bestuurder van een voortuig een bekeuring krijgt, wordt dat anders aangerekend dan bijvoorbeeld een parkeerovertreding of oversteken bij een rood licht. Het wordt een 'moving violation' genoemd en je krijgt er ook punten voor. Te veel punten en je bent je rijbewijs kwijt, of je moet opnieuw theorie-examen doen.

Omdat hij nog geen 16 was, betekende het dat hij twee jaar moest wachten met het behalen van zijn rijbewijs. Terwijl al zijn vrienden op hijn zestiende in de auto stapten, moest hij wachten tot zijn achtiende verjaardag.

Huurregels

Een collega vertelde dat zij en haar echtgenoot het apartementgebouw waar ze wonen managen. De eigenaar van het pand met 17 woningen benaderen hun ervoor toen ze introkken. Het is niet ongebruikelijk dat Amerikanen nog een andere bron van inkomsten hebben naast hun reguliere baan.

Afgelopen maand hadden ze te maken met een huurder die had opgezegd maar niet de laatste maand huur wilde betalen omdat hij al uitgetrokken was. Toen mijn collega hem aan zijn opzegtermijn wilde houden, stuurde hij een brief waarin hij dreigde een rechtzaak aan te spannen. Volgens hem kon hij al een jaar lang niet werken vanwege de installatie van een nieuwe verwarming. Er zou asbest bij vrijgekomen zijn... Mijn collega vond het belachelijk want hij had er nooit eerder over geklaagd. Ze maakte zich ook niet echt zorgen want de brief kwam niet eens van zijn advocaat. Kijk, zo denken Amerikanen.

Mijn collega vertelde ook over een incident van een paar jaar geleden. Toen stierf een van de bewoners aan een hartaanval in de supermarkt. Ze vertelde dat als dat thuis gebeurd was, het een stuk moeilijker zou zijn geweest om het apartement opnieuw te verhuren. Volgense de Californische wet moet de verhuurder tot drie jaar na een overlijden in een apartement dit aan toekomste huurders vermelden.

Volgens mijn collega is dit een typisch Californische regel. Ik hoor wel vaker dat huurders hier veel beter beschermd zijn dan in andere staten - je kunt niet zomaar uit je woning gezet worden, er zijn apartementen waarbij de huurverhoging aan banden gelegd is en je kunt vrijgemakkelijk je verhuurder aanklagen. Omdat zoveel mensen uit andere staten komen, is het voor hen ongebruikelijk. Mij doet het erg denken aan de Nederlandse huurbescherming.

Strandwandeling

Het afgelopen weekend was het hier prachtig weer en sindsdien is het eigenlijk alleen maar mooier geworden met temperaturen rond de 20 graden. Het toeval wilde dat ik het op bezoek bij Jane was, die net als Jamyrson in de bergen bij Santa Cruz woont. Zaterdag maakten we een strandwandeling met haar honden. Een betere plek om de eerste mooie dag van het jaar door te brengen dan het strand van Santa Cruz kan ik niet bedenken...

Het pad naar het strand

Huizen aan het strand

Een groot deel van de voorwand van dit huis kon volledig open waardoor de huiskamer ineens een overdakt terras wordt. Gaaf toch?

Mooier wordt het niet...

Crunchies 2008

Terwijl de grootste beurs voor consumentenelectronica in Las Vegas op een einde loopt, vond in San Francisco vanavond de uitreiking van de Crunchies plaats. Deze awards zijn door vier prominente blogs afgelopen jaar in het leven geroepen en is een jaarlijks gebeuren aan het worden.

Samen met een teamgenoot en een contactpersoon van een van onze klanten ging ik erheen. De ceremonie vond plaats in het Herbst Theater, waar ik al eens eerder was geweest voor een klassiek concert. Je zou wellicht verwachten dat mensen in avondkleding komen naar een dergelijke gelegenheid, maar in de technologiesector ligt dat anders, met name in San Francisco en Silicon Valley. Veel mensen waren in spijkerbroek, sommigen in T-shirt en anderen hadden er een jasje bij aangetrokken.

Vooraf aten we met onze klant een hapje. We hadden hem nog nooit eerder in levender lijve ontmoet, omdat hij in Washington DC werkt. Hij vertelde dat de technologiesector daar veel kleiner is en uit twee delen bestaat: de nieuwe internet-startups en de oudere technologiebedrijven die zich over de overheid en de krijgsmacht richten. Sommige programeurs maken de switch en ontwerpen nu websites in plaats van computertrainingen om met wapens om te leren gaan.

Na afloop van de uitreiking (Facebook won de award voor beste internetbedrijf en de Nederlandse eBubby won in de categorie internationaal) was er een feest in het stadhuis aan de overkant van de straat - in indrukwekkende locatie. Naast de entree, waar een DJ muziek draaide, was er een ruimte waar je verschillende kansspelen kon spelen.

Als een van de sponsors liet Microsoft tafelcomputers zien op basis van hun Surface technologie.

Begroting

Californie is in een crisis. De staat is al maanden zonder begroting en die situatie wordt steeds nijpender. De impasse duurt al een aantal maanden en is nu ook nationaal nieuws.

Terwijl ik dit schrijf is het toevallig weer op het TV-nieuws: het tekort groeit en het is een kwestie van weken eer er helemaal geen geld meer is. Dan kunnen ambtenaren niet meer betaald worden. Dat betekent ook dat leerkrachten geen salaris meer krijgen en er is al sprake van dat scholen eerder gesloten worden.

In principe gaat het om een politieke strijd tussen de Democraten en Republikeinen. Schwarzenegger, een Republikein, wil kost wat kost geen belastingverhoging om het financieringstekort te dempen, maar de Democraten, die de meerderheid hebben in het Californische parlement, komen steeds met voorstellen die hem niet aanstaan. Als goeveneur heeft hij veto-recht waardoor er nog steeds geen begroting is.

Om zijn pleidooi kracht bij te zetten, gebruikt de governator de modernste communicatiemiddelen. Zo heeft hij (of beter: zijn mederker) een widget gemaakt die laat zien hoe lang de staat al zonder beroting is en hoe diep we in het rood staan. Volgens Schwarzenegger is het allemaal de schuld van het parlement (de 'State Legislature').

Overigens liet Schwarzenegger via Twitter over deze widget weten. Zelf ben ik ook steeds actiever op Twitter, dus als deze blog niet genoeg is, kun je me daar ook volgen. Dat doet Arnold ook - ik kreeg vandaag dit bericht:

Hi, Christel Vanderboom (Xtel).

Gov Schwarzenegger (schwarzenegger) is now following your updates on Twitter.

Check out Gov Schwarzenegger's profile here:

http://twitter.com/schwarzenegger

Best,

Twitter

Kerstverhalen

Terug op kantoor hoor ik de gebruikelijke verhalen over de feestdagen. Dan gaat het over familiebezoek en de daarbij gepaardgaande reisperikelen, want heel wat collega's waren in koudere delen van Amerika. Het was een paar weken geleden ook al op het nieuws te zien dat sneeuwstormen en reisdrukte voor annuleringen en vertraginging zorgde in de dagen voor de kerst, net wanneer Amerikanen veel vliegen.

Een van mijn collega's reisde naar haar broer in Jackson, Wyoming, via Salt Lake City waar ze strandde vanwege sneeuwstormen in Jackson. Toen ze de volgende dag weer naar het vliegveld ging, werd de vlucht een aantal malen uitgesteld en uiteindelijk afgelast. Dat gebeurde de volgende dag weer waardoor ze drie dagen in Salt Lake City in een hotelkamer heeft doorgebracht waar ze ook in haar eentje kerst heeft gevierd. Op kerst avond bestelde ze een flesje wijn en toen ze dat op eerste kerstdag opnieuw wilde doen, bleek er op die dag geen alcohol verkocht te worden. Salt Lake City staat bekend als een relgieus centrum en het verbaasde mijn collega niet dat er op zon- en feestdagen geen alcohol te koop is. Alleen had ze daar vantevoren helemaal niet bij stil gestaan!

Een ander collega heeft zich tijdens de kerstvakantie verloofd. Dat is ook heel gebruikelijk - de feestdagen zijn bij uitstek een moment om iemand ten huwlijk te vragen. Er hangt zelfs een zodanige een verwachting omheen, dat ik ook wel eens teleurgestelde collega's gehoord heb om dat ze tijdens de kerst niet ten hnuwlijk waren gevraagd.

BarCamp

Vandaag heb ik voor het eerst een BarCamp bijgewoond. Cathy was een van de organisatoren en had me ervoor uitgenodigd. Een BarCamp is een spontane bijeenkomst rond een thema die voor iedereen openstaat. Voor de organisatie van bijeenkomst worden veel Web 2.0 tools gebruikt en is dan ook een relatief nieuw fenomeen.

De BarCamp van vandaag heette EqualityCamp San Francisco en ging over het homohuwlijk ofwel over gelijke huwlijksrechten voor iedereen, zoals er hier naar verwezen wordt. Sinds er voor Prop 8 gestemd is, zijn er allerlei vervolgestappen in voorbereiding om via andere wegen het burgelijk open te stellen voor mensen van hetzelfde geslacht.

Typisch aan de dag was de open structuur. Er was in principe geen agenda, die werd door de deelnemers bepaald na een introductieronde. Er was alleen een matrix met tijdvakken en vergaderruimtes opgehangen. De groep verdeelde zich steeds over de sessies en na afloop werd er een samenvatting voor iedereen gegeven. Een BarCamp heeft een groot zelforganiserend vermogen en draaot volledig op vrijwilligers en sponsors.

We hadden het over zaken als mediastrategie, boodschappen die aanslaan, technologie en methodes om burgers te bereiken. In veel sessies werde de campagne van Obama als voorbeeld aangehaald en er waren ook een paar mensen die in zijn campagne hebben meegeholpen.
Alles wat er vandaag besproken is, is op internet terug te vinden. De organisatoren hebben een BarCamp-wiki opgezet. Een wiki is een website met informatie die door iedereen aangevuld en bewerkt van worden. Het bekendste voorbeeld daarvan is de encyclopedie Wikipedia. De organisatie van de dag heeft ook een Twitter-account en een gewone site met blog. Je moest je via EventBrite aanmelden.

Maar ook de deelnemers weten van het web gebruikt te maken. Op Flickr staan foto's gemaakt doro Chris en Dave. Daarnaast is er door verschillende mensen geblogd en getwitterd. Zelf heb ik ook verslag gedaan via Twitter. Anderen communiceerden via video. Via al die kanalen hoorden mensen in andere delen van Amerika over de bijeenkomst en er zijn er verschillende vergelijkbare initiatieven onderweg in andere steden.

De bijeenkomst was van 10 tot 6 uur. Daarna ben ik nog even met een vriendin een hapje gaan eten en nu doe ik het even rustig aan. Na alle feesten is het lekker om een avondje thuis te zijn...

Alle foto's zijn gemaakt door Chris Heuer

Haight

Dit is mijn tweede vierdaags weekend op rij. Gisteren was Edelman was gesloten. 's Middags ging ik winkelen met Jane in de Haight. Zoals ik al vaker geschreven heb, is de Haight de oude hippiewijk en het centrum van de summer of love in 1969. Nog steeds heeft de wijk een hippieuistraling met veel tweedehands zaakjes en winkeltjes met rook accessoires. Maar er zijn ook leuke boutiekjes met mode en Europese kledingmerken zoals Diesel en G-Star.

Tyoisch Haight: een tatoeagesalon achterin een kledingzaak.

Goed begin

Ik ben lid van een wandelgroep, waar ik op de eerste dag van het jaar eindelijk eens gebruik van gemaakt heb. Via hun mailinglist had ik gezien dat er een wandeling van 5 kilometer door de Castro zou zijn langs de vele trappen in de wijk. De frisse lucht, lichaamsbeweging en prachtige uitzichten waren de perfecte manier om 2009 te beginnen!

Dit huis had ik een paar jaar geleden al eens op het lokale nieuws gezien. Elk jaar kleden de bewoners het huis aan met kerstdecoraties op reuzenformaat.

Oudjaar

Op oudjaarsavond stond mijn keuken vol - Jeri, Camilla, Jane, Simone en Sara waren gekomen om samen te eten en te koken. Alles liep op rolletjes. Zonder veel moeite flansten we een feestmaal in elkaar. Ik hoefde niets anders te doen zijn de tafel te dekken en vragen te beantwoorden over waar alles te vinden is.

Na het eten, rond een uur of tien, gingen we Mecca, een restaurant en bar waar regelmatig feesten worden gehouden. Ik wist dat daar verschillende andere vriendinnen gegeten hadden en het was erg leuk om allerlei bekenden tegen te komen, waaronder Heidi.

Om middernacht was er geen vuurwerk, dat doen ze nou eenmaal niet die Amerikanen. Ik geloof dat de gemeente een vuurwerkshow afstak over de baai.