Gedaan

8.00: telefonische bespreking met klant 1 vanuit huis
8.30: op weg naar kantoor
9.00: telefonische bespreking met collega in LA over blog-onderzoek
9.35: gemaakte afspraken met klant 1 bevestigen
9.45: uitnodiging voor een interne training over SEO schrijven
10.10: klant 2 belt met goedkeuring voor een exclusief interview
10.15: lunch afspraak afzeggen
10.20: team informeren over ontwikkelingen bij klant 2 en activiteiten coordineren
10.35: journalist proberen te bereiken
10.50: administratief werk in afwachting van antwoord van journalist
11.30: door redacteur in New York verwezen naar journalist in Phoenix; geen interesse
11.40: journalist van andere publicatie bellen en verhaal uitleggen; bingo!
11.50: klant 2 informeren dat journalist interview met hun klant wil en vragen om afspraak met woordvoerder
12.00: extra informatie naar de journalist sturen en embargo bevestigen
1.30: wekelijkse bespreking met klant 2; nog geen bericht van woordvoerder
1.55: journalist een update geven en vragen naar zijn beschikbaarheid in de komende 24 uur
2.15: salade in de supermarkt op de hoek halen
2.30: persbericht redigeren
2.45: evaluatie van collega beginnen, want anders komt het er nooit van
3.00: telefonische bespreking met klant 3 over de inrichting van een blog
3.30: emails beantwoorden
4.00: telefonische bespreking met klant 4: informatie vergaren voor een nieuw persbericht
5.00: team meeting om actviteiten voor klant 2 in de komende dagen te bespreken en taken te verdelen
5.45: collega van een ander team helpen met een communicatieplan rondom Facebook-applicatie
6.00: update naar klant 2 sturen
6.10: mailtje naar PZ ivm met Green Card procedure
6.20: financiele afspraken voor klant 1 vastleggen
6.45: aanbevelingen m.b.t. de positionering van klant 3 sturen aan onze messaging-expert
7.15: eindelijk tijd om de evaluatie van een collega af te maken
8.45: licht uit en naar huis

10.00: tijd invullen in urenbriefje want morgen is de laatste dag van de maand (op de bank via VPN)

Voor de troepen

Tijdens de lunch vertelde mijn collega Mary Ellen dat haar dochter van zeven jaar koekjes aan het verkopen is. Het is weer die tijd van de girl scout cookies. Ik heb al bij de dochters van twee andere collega's koekjes besteld, maar ach...

Mary Ellen vertelde dat als haar dochter nog vier pakken verkoopt, ze in totaal 100 pakken verkocht heeft, en een medaille krijgt. Ik wilde nog wel een paar dollar uitgeven en haar dochter bij die mijlpaal brengen.

Mary Ellen zij dat ik ze niet per se voor mezelf hoefde te bestellen, maar dat ik ze ook direct naar de troepen in Irak kan laten sturen. Ze vertelde dat heel veel van haar buren dat doen omdat ze op dieet zijn. Voor veel mensen is het echt een uitkomst, want zo steunen ze twee goed doelen in een keer.

Toen ik niet meteen enthousiast reageerde, legde een andere collega uit dat ik niet voor de oorlog hoef te zijn om de troepen te steunen. Hmmm. Ik denk dat ik er Cindy mee blij ga maken... chocolade-mintkoekjes zijn.

State of the Union

Vandaag heeft President Bush de 'State of de Union' speech gehouden - dat zal ook niemand in Nederland ontgaan zijn. De toespraak wordt nogal eens vergeleken met de troonrede, maar het gaat er nogal anders aan toe. Er is minder beschouwing en veel meer nadruk op maatregelen. het gaat er informeler aan toe.... en er is geen koets.

De senaat en het huis van afgevaardigen komen hiervoor in een zitting samen. Er zijn ook een hoop andere hoogwaardigheidsbekleders. Als de president binnenkomt staat iedereen al en Bush schudt handen met de mensen die langs het gangpad zitten. Het ziet er joviaal uit: hij wrijft een kale collega over zijn bol, fluistert een ander iets in zijn oor en maakt grapjes met verschillende parlementariers.

Voordat hij zijn toespraak begint, geeft hij een versie ervan in envelop aan de leider van de grootste partij (Nancy Polosi) en de vice president (Dick Cheney). Beiden zitten achter hem terwijl Bush het parlement toespreekt. Ze houden hun gezichten redelijk in de plooi, maar als je goed oplet kun je wel zien welke maatregelen ze steunen. Er is applaus na elke aankondiging, maar de Democraten klappen lang niet elke keer mee.

Na afloop van de rede is het weer handen schudden... en handtekeningen uitdelen.

Pannenkoeken

Ik had nog een pak Koopmans pannenkoekenmix uit Nederland staan en greep gisteravond het 'winterse' weer aan om pannenkoeken te bakken. Het was wat behelpen met de dikke plakken spek en de stroop smaakte anders, maar het resultaat was niet slecht. Jeri at mee en haar eerste ervaring met Nederlandse pannenkoeken was positief. Zowel kaas en spek, als appel-rozijnen viel in de smaak. Na het eten keken we naar de nieuwste aflevering van The L Word.

Keuze

Ik wilde eens kijken of ik al in aanmerking kom voor een betere creditcard. Met mijn huidige heb ik een bestedingslimiet van 500 dollar en dat is niet al te veel. De hoofdreden voor het hebben van zo'n kaart is het opbouwen van mijn krediethistorie en daarmee mijn 'credit score'. Als ik meer mag uitgeven met zo'n kaart en kan laten zien dat ik het verleende krediet op tijd afbetaal, gaat mijn kredietscore omhoog. Die score heeft invloed op de condities van andere financiële producten. De rente op een autolening of hypotheek is lager voor mensen met een hoge score.

Op de site van mijn bank zocht ik naar de verschillende opties. Er bleek keuze uit 400 creditcards! Kaarten waarbij je punten verzameld voor een vliegtuigmaatschappij, winkel, of om geld terug te krijgen. Er zijn ook kaarten waarbij je automatisch aan een goed doel doneert, kaarten die gelieerd zijn aan een universiteit of sportclub en kaarten met verschillende rente-condities.

Bij de bank weten ze blijkbaar dat het moeilijk is om door de bomen het bos te zien, want binnen de kortste keren kwamen er een chat-box op mijn scherm en bood een medewerker hulp aan. Helaas kon die me niet helpen omdat ik nog steeds geen permanente verblijfsvergunning heb, waardoor ik niet online een creditcard kan bestellen. Binnenkort dus een tripje naar de bank plannen...

Winters

Om vijf voor vijf ging de wekker. Nog half slapend zette ik mijn computer aan om telefoonnummers van mijn klant, een journalist en een conference call lijn op te zoeken. Via mijn mobiele telefoon knoopte ik ze allemaal aan elkaar. Zo kon de journalist, die aan de oostkust is gevestigd, mijn klant, die op vakantie is op de kaaiman eilanden, interviewen op de afgesproken tijd. Beiden waren dus drie uur op mij vooruit. Na gesprek probeerde ik nog wel even te gaan slapen, maar tervergeefs.

Na een drukke en productieve dag op kantoor reed ik om zeven uur in de regen terug naar huis. Het regent hier al de hele week af en aan. Er zijn langdurige buien en het is ongebruikelijk koud: tussen de 8 en tien graden. Weer dat heel normaal is in Nederland, maar hier zijn mensen verbaasd dat het op meer dan drie dagen achter elkaar regent. Ze vinden dat hier heel winters...

Het natuurlijk niets vergeleken met de sneeuw die in Los Angeles gevallen is.

Borrelen

Deze week ben ik weer flink aan het netwerken. Ik kom net terug van een borrel bij KPMG in Mountain View georganiseerd door AlwaysOn. Ik heb er verschillende interessante mensen gesproken, zoals een Duitse journalist van Stern, een Australiër die voor een veelbelovende start-up werkt en een oud-journalist van ABC News.

Gisteravond was ik ook al op pad. Toen was ik bij een borrel in de boardroom van Goldman Sachs in San Francisco, omdat er een Noord-Hollandse handelsdelegatie op bezoek is in de Bay Area.

Ik moet nu naar bed, want ik morgenvroeg om 5 uur mijn eerste afspraak!

Dine about town

Met moeite kon ik op tijd kantoor verlaten, want is is op dit moment erg druk, maar ik was op tijd voor onze reservering in Universal Cafe.

Van 15 tot en met 31 januari nemen een aantal van de betere restaurants in de stad deel aan 'Dine About Town'. Twee weken lang bieden de restaurants een drie-gangen menu aan voor een vaste prijs. Dat is in Nederland vrij gebruikelijk, maar hier zie je dat soort menuutjes nauwelijks.

Het was erg fris in het restaurant. San Francisco is duidelijk niet berekend op het koude weer dat we de afgelopen tijd hier hebben. Het was vanavond 8 graden... Brrr.

Voorverkiezingen

Cindy kreeg zojuist een telefoontje van iemand die voor presidentskandidaat Ron Paul werkt, een van de meest conservatieve Republikeinen. De campagnekaravaan begint in Californië binnen te druppelen. Afgelopen maandag zag ik het eerste TV-spotje van Obama waarin hij zich als een nieuwe leider neerzet, en inmiddels zijn ook de Hillary-commercials langsgekomen.

Op Cindy hebben de spotjes geen invloed, want zij heeft al gestemd. Je hebt als Amerikaan de optie om per 'absentee ballot' te stemmen. In Nederland zou je iemand machtigen of een kieserpa aanvragen, maar hier stem je per post als je niet naar de stembus wilt of kunt gaan. Cindy's tante woont in een stemdisctricr dat te dun bevolt is voor een eigen stemlokaal, dus daar stemt iedereen per post.

De kandidaten ('hopefuls' is hier een gebruikelijke term om ze te beschrijven) richten zich steeds op de staat waar de volgende voorverkiezingen zijn - behalve Guiliani, want die heeft zich tot nu toe enkel op Florida gericht. Voor de Republikeinen zijn Louisiana, Hawaii en Florida de komende weken aan de beurt; voor de Democraten South Carolina en Florida.

Daarna volgt Super Tuesday op 5 februari, wanneer de Democraten in 22 staten primaries en caucussen houden, en de Republikeinen in 20 staten. Dat is meer dan in voorgaande jaren omdat heel wat staten de datum voor hun voorveriezing vervroegd hebben. Californië is nu veel vroeger in het seizoen en dat is vooral voor de Democraten van belang vanwege het mega aantal gedelegeerden in deze staat.

Eke staat heeft een aantal gedelegeerden en dat aantal verschilt per partij. Zo hebben de Democraten 441 gedelegeerden te verdelen in Californië en de Republikeinen 173 (ook og heel hoog, vergeleken met b.v. New Hampshire waar ze er 12 hadden).

De twee partijen hebben ook verschillende regels voor de verdeling. Bij de Democraten krijgt elke kandidaat een percentage van de gedelegeerden dat overeenstemt met het percentage stemmen met een kiesdrempel van 15 procent. Een kandidaat die minder dan 15 procent van de stemmen haalt, krijgt niets. De Republikeinen geven in veel staten alle gedelegeerden aan de winnaar en de rest krijgt niets. In de staten waar de gedelegeerden proportioneel verdeeld worden en dan is er geen kiesdrempel.

Tot zover de politieke les! Ik moet zeggen dat ik een hoop bijleer over de Amerikaanse politiek in dit verkiezingsjaar en het zal waarschijnlijk niet de laatste keer zijn dat ik erover blog...

Winkelen in Napa

Cindy en ik vonden allebei dat we wat nieuwe kleren nodig hadden en wilden weer eens naar de outlets. We besloten nu eens naar de kleinere outlet mall te gaan in Napa, da's dichterbij dan Gilroy en de weg erheen is mooier. Ze hebben er alle winkels die wij leuk vinden en het was eigenlijk wel handig dat ze wat dichter bij elkaar liggen - in Gilroy zijn 145 winkels in vier complexen verdeeld; in Napa passen alle winkels in één winkelcentrum. Less is more.

Na een middag shoppen gingen we nog even een hapje eten in een van de vele, goede restarants in Napa. Op advies van de jongen in de Quicksilver-winkels kwamen we uit bij een heerlijk tapas-restaurant. Na het eten waren we in een uurtje weer thuis.

Avondje uit

In Nederland zou het uitgaansleven rond deze tijd een beetje op gang komen, maar wij zijn net thuis van de Wilde Side West. Nou is dat geen club maar een bar, maar het dan nog. Ik vind het best prettig dat je je dag-nachtritme helemaal moet omgooien in het weekend. Voordat we naar onze stamkroeg gingen, hebben we even wat sushi gegeten bij Moki's. Het was alweer een tijdje geleden dat we dat gedaan hadden. Zoals altijd, was het weer erg gezellig. Een avond in Wild Side West is altijd leuk, vooral nu we er steeds meer bekenden tegenkomen - dat krijg je als je vaak genoeg gaat.

Crunchies

Vanavond mis ik The Crunchies, een awarduitreiking voor nieuwe technologiebedrijven. Ik had nog wel een kaartje weten te bemachtigen, maar na een aantal rustige weken was het gisteren en vandaag weer enorm druk. Toen ik vanavond om half tien van kantoor wegging, overwoog ik nog wel even om naar het evenement te gaan, maar mijn hoofdpijn gaf de doorslag... Als ik wil weten wie er gewonnen heeft, zal ik het ergen op het web moeten lezen.

The Crunchies worden georganiseerd door TechCrunch, een van de meest gelezen blogs over technologie hier in de VS. In de afgelopen twee, drie jaar is het medialandschap in Amerika aanzienlijk veranderd door de opkomst van blogs. Vooral als het om IT, gadgets en internet gaat, zijn er verschillende blogs die in korte tijd enorm populair zijn geworden en een paar honderduizend lezers hebben. Een paar van de andere populaire blogs zijn ook bij het evenement betrokken, zoals GigaOm en Read/Write Web. Andere populaire technologie-blogs zijn Gizmodo, BoingBoing en Engadget.

Beveiliging

Over een paar weken vindt het grootste sportevenement van Amerika weer plaats: de Super Bowl. Een van mijn klanten is betrokken bij de beveiliging van het evenement en wij zijn met de voorbereidingen bezig voor een persaankondiging daarover. Vandaag hadden we gelegenheid om de politie-officier te interviewen en informatie te vergaren voor een persbericht. Ook bespraken we wat er verder mogelijk en toegestaan is om de pers in te lichten op de dag van de wedstrijd. We zijn aan heel wat regels gebonden een verschillende partijen zullen hun toestemming moeten geven voor onze activiteiten. De klant heeft gevraagd of ik dit project kan leiden. Gelukkig ben ik nu ruim twee jaar hier en begrijp ik genoeg van PR, de autoriteiten, de media en sportwedstrijden in Amerika om niet bloednervous van zo'n verzoek te worden. Ik heb er zin in!

American Idol

American Idol is weer begonnen. Onder de driehonderd miljoen Amerikanen is er ook na zeven jaar nog genoeg talent te vinden... naast duizenden wannabees, valszingers en freaks die in de voorrondes langkomen. In deze fase van de audities zijn er drie afleveringen per week!

Ik kwam erachter dat het nieuwe seizoen begonnen is, omdat onze DVR uitzendingen begon op te nemen. Het apparaat had de instelling van vorig jaar nog in het geheugen. Een uitzending duurt twee uur, maar je kunt de helft van de tijd besparen door een uur naar aanvang via de DVR te kijken en door de commercials to 'fast-forwarden'. De reclameblokken zijn ongelofelijk lang en er worden recordprijzen voor de spots betaald, mede vanwege de schrijversstaking die nog steeds voortduurt. Heel wat series, inclusief Grey's Anatomy en CSI, zijn voortijdig geeindigd en er zijn heel wat herhalingen op TV. Daar hebben adverteerders veel minder interesse in.

Drop

Joris is naar San Jose verhuisd en hij was de reden dat we er waren. We hebben gezellig in zijn nieuwe huis gegeten met Dens, Mari en Joris.

Een paar straten verderop is een Nederlandse winkel waar we even een kijkje zijn gaan nemen. Heel maf om daar binnen te stappen en de kruidkoeken, krentebollen, een bami-mix te zien. Twee keer per jaar krijgen ze er een lading met spullen uit Nederland. Helaas mogen de rookworsten niet meer ingevoerd worden, anders had ik er zeker en gekocht. Het bleef bij wat dropjes (waar ze een enorme selectie van hadden) en een pakje hagelslag.

Cactussen

We waren gisteren in San Jose en gingen even bij Cindy's tante langs. Ze heeft een ongelofelijke tuin. Vooral de catussen zijn erg indrukwekkend omdat ze inmiddels erg oud zijn. Ik heb er snel wat kiekjes van gemaakt.

Mavericks

Zoals Nederlandse schaatsers de weersvoorspellingen extra nauw in de gaten houden na paar dagen met strenge vorst in de hoop op een elfstedentocht, volgen we hier de weerberichten om te zien of de condities gunstig zijn voor Mavericks. Mavericks is een surfwedstrijd voor de kust van Half Moon Bay, net ten zuiden van San Francisco, die alleen doorgaat als de golven hoog genoeg zijn. De beste 'big wave surfers' ter wereld komen erop af. Na de stormen van de afgelopen week waren de omstandigheden belovend, en vandaag is het zover: er worden golven van bijna 16 meter verwacht. Mavericks vindt op dit moment plaats.

Helaas zijn deze hoge golven bijna een kilometer van de kust, zodat er vanaf het strand niet veel te zien zal zijn. En op de kliffen is het heel onveig omdat die door de regen van de afgelopen tijd makkelijk instorten. Wie de wedstrijd wil volgen kan naar het honkbalstadium van de Giants gaan, waar een groot scherm opgehangen is.... of je kunt alles via internet bekijken, want MySpace heeft live video.

Naakt

We zitten naar een uitzending over Namibie op de Travel Channel te kijken. Anthony Bourdain is op bezoek bij de bosjesmannen. Na elke reclame-onderbreking komt er een boodscap in beeld voordat he programma weer verder gaat: 'This program contains indigenous nudity. Parental discretion is advised.' We voor het inheemse naakt gewaarschuwd. Voor het geval er kinderen meekijken, kunnen ouders bepalen of ze dat toe willen staan.

Dit soort waarschuwingen worden door film-, muziek- media- en game-industrie op vrijwillige basis getoond. Voor televisie worden ze door de TV Parental Guidelines Monitoring Board bepaald.

Geldinzamelingsactie

Wat kun je als gewone burger doen om ziektes as kanker en AIDS de wereld uit te krijgen? Het Amerikaanse antwoord op die vraag is fietsen... of lopen... of een triathlon afleggen. Oftewel: weken- en maandenlang trainen om een bijzondere prestatie neer te zetten die je door vrienden en familie laat sponsoren. Zo hebben Amerikanen niet alleen het gevoel dat ze iets bijdragen, maar dat ze ook echt iets doen en een ervaring rijker zijn. Ik weet niet wat het is, maar vooral de laatste tijd lijken de verschillende organisaties die de activiteiten op touw zetten veel van zich te laten horen. Folders in de brievenbus, spotjes op TV en posters in de metro.

Om een paar voorbeelden te geven: Team in Training zet zich in tegen leukomie en ander soorten bloedkanker. Deelnemers doen mee aan een marathon, triathlon of gaan 160 kilometer fietsen. Tegen borstkanker wordt een driedaagse gelopen en zoals de naam al aangeeft leggen de deelnemers van de AIDS marathon 42 kilometer hardlopend af.

CES

Op dinsdag hebben we onze wekelijkse personeelsbijeenkomst. Dan komen alle medewerkers samen om elkaar op de hoogte te brengen van nieuwe ontwikkelingen: werk voor klanten, nieuwe medewerkers, vragen aan het management en persoonlijke aankodigingen als bruiloften en zwangerschappen. Normaal zit de vergaderruimte helemaal vol, maar vandaag was die maar voor de helft gevuld. Veel van mijn collega's zijn naar CES, de consumentenelectronicabeurs die elk jaar in Las Vegas gehouden wordt. Voor mijn klanten, die producten maken voor de zakelijke markt is het minder van belang op CES aanwezig te zijn.

Elk jaar barst het van de productaankondigingen op CES: nieuwe videocamera's, nieuwe manieren om je TV met internet te verbinden, nieuwe luidsrekers voor mobiele telefoons en ga zo maar door. Ik volg het nieuws zoveel ik kan via internet, cia sites als C|Net en Engadget.
CES bepaalt wat er in het nieuws op het gebied van IT deze week. Je kunt maar beter geen aankondigingen doen als je bedrijf niet op de beurs vertegenwoordigd is, want dan wordt er toch niet geluisterd.

De mensen die naar CES gaan, klagen er over het algemeen over omdat het een enorm drukke beurs is. Hotelkamers zijn belachelijk duur, je staat uren in de rij voor een presentatie of een broodje en het informatieaanbod is overweldigend... bovendien mijn collega's die er zijn heel hard werken. Dagen van twaalf uur zijn heel gewoon tijdens CES. Volgende week zal het redelijk rustig zijn omdat dan iedereen moet bijkomen van de beurs.

Campagnes

Sinds Barack Obama de eerste voorverkiezing in Iowa gewonnen heeft met zijn slogan "Het is tijd voor verandering", heeft ineens elke presidentskandidaat, Democraat en Republikein, het over verandering en waarom hij of zij in staat is verandering te bewerkstelligen. Obama is erin geslaagd de agenda voor de verkiezingen te bepalen. Hij beroept zich op het feit dat hij relatied nieuw in Washington is. Maar zelfs de kandidaten met jarenlange ervaring, zoals Hilary Clinton en Mitt Romney verwijzen naar hun staat van dienst als bewijs met het bewerkstelligen van verandering door de jaren heen.

Af en toe krijg ik deja vu's naar de campagne van Pim Fortuyn. Al ging die over heel andere onderwerpen, Barack en Pim hebben gemeen dat ze korte mette willen maken met het establishment, met de oude politiek.

Het feit dat de verschillende kandidaten hun campagnes nu bestellen laat zien hoeveel gewicht de staat Iowa in de schaal legt. Clinton is ook begonnen Obama meer aan te vallen en zijn uitspraken onderuit te halen daar zijn woorden met zijn daden uit het verleden te vergelijken. Zo van: het zegt tegen de oorlog te zijn, maar heeft diverse keren voor financiering voor de oorlog gestemd.

Morgen zijn de tweede voorverkiezingen in New Hampshire. De verwachting is dat Obama daar weer de winnaar onder de Democraten zal zijn; bij de Republikeinen heeft John McCain de beste papieren. We zullen zien.

Iets wat ik nooit wist totdat ik in Amerika woonde, is dat beide partijen een logo hebben. De Republikeinse Partij heeft een olifant en de Democratische Partij voert een trappende ezel als beeldmerk. Een andere naam voor de Republikeinde Partij is de G.O.P. wat staat voor de 'Grand Old Party'.

The L Word

Het is weer zover: The L Word is vandaag weer begonnen! Ik heb gisteren met Comcast, het kabelbedrijf, gebeld om Showtime, de betaalzender die de serie uitzendt, aan ons pakket toe te voegen. Binnen vijf minuten was dat gebeurd. Daar kan UPC nog een puntje aan zuigen (met hen lig ik in de clinch omdat ze nog steeds geld van mijn bankrekening afschrijven!)

De eerste aflevering staat op onze DVR, maar we hebben 'm live gekeken bij John. Jeri kwam ook mee, want dit is een serie die je met vrienden moet zien. We zaten allemaal op het puntje van onze stoel.

Herinneringen

Toen we hier kwamen wonen, hebben we een aantal van onze verhuisdozen in kasten en kelder gestopt en er nooit meer naar omgekeken. Tijd om opruiming te houden! We hebben een hoop oude troep weg kunnen gooien... zo kwamen we onze wc-borstel uit Amsterdam tegen. Wat hebben we destijds gedacht?? Dat ze die hier in Amerika niet hebben?

We kwamen ook een does met memorabilia van Cindy's high school-tijd tegen. Er zat onder andere een 'prom-foto' in: een statieportret van haar en haar 'date'. Cindy in lange rode jurk en de jongen in een zwart pak. Er zat ook een balboekje bij waarin ze geschreven had wie de 'king en queen' van die avond waren.

In de doos zat ook een oude jachtvergunning die Cindy na het afleggen van een test ontving op dertienjarige leeftijd.

Noodweer

Er waren zware stormen aangekondigd voor vandaag - zo zwaar dat onze general manager iedereen aanraadde vandaag thuis te werken. Toen ik vanochtend naar buiten keek, zag ik typisch Nederlands weer. Niet zomaar een buitje, maar het kwam met bakken de hemel uit en er stond duidelijk een stevige wind, met af en toe rukwinden. Van dat soort stormen, waarin takken van bomen waaien, zijn er in Nederland wel een paar per jaar, maar hier komen ze eens in de vijf jaar voor.

Ik greep het aanbod om thuis te werken aan... maar dat had ik beter niet kunnen doen, want in de loop van de ochtend viel de stroom uit. De elektriciteitskabels zijn hier grotendeels bovengronds en als de wind sterk genoeg is om een boom on te blazen, zijn elekticiteitspalen zeker niet veilig... Ik las op een nieuws-site dat er in Noord-Californie bijna 400,000 mensen zonder stroom zitten.

De hele ochtend had ik telefonische vergaderingen die ik mooi met mijn mobieltje kon bijwonen en na de lunch gingen Cindy en ik naar een koffieshop in de buurt waar de stroom nog wel werkte. Daar hebben we de hele middag op onze laptops zitten werken. Was best gezellig.

Mijn uitzicht in Muddy's, de koffieshop waar we de hele middag waren

Iowa caususes

Vandaag vonden de Iowa caucuses plaats, de eerste voorverkiezingen voor de presidentskandidaten van de Democraten en Republikeinen. Het zal in Nederland ook uitgebreid op het nieuws zijn, dat weet ik nog van voorgaande jaren, maar nu ik het via de Amerikaanse media meemaak, heb ik een heel andere indruk van dit gebeuren gekregen.

Op Good Morning America vertelden ze dat caucus een Indiaans woord is voor een bijeenkomst van stammenhoofden. Nu weet ik eindelijk wat dat woord betekent! Het wordt in meervoud gebruikt, omdat elk kiesgebied zijn eigen caucus heeft, dus vandaag vonden er twee keer 1,784 caucuses plaats, net zoveel als het aantal kiesgebieden in Iowa.

In Iowa zijn er de afgelopen weken heel wat bijeenkomsten geweest – onderdeel van het caucus-proces is dat mensen samenkomen in buurthuizen, scholen en gemeentehuizen om met elkaar te debatteren. De Iowanen gaan niet over een nacht ijs; ze nemen de caucuses heel serieus. Het feit dat Iowa de eerste staat is waar de voorverkiezing gehouden wordt waarmee de toon gezet wordt, maakt de stemmers nog meer bewust van de verantwoordelijkheid die op hun schouders rust.

Stembevoegden van Iowa hebben de meeste kandidaten persoonlijk ontmoet en zijn overdonderd door telefoontjes en brieven. De afgelopen weken hebben de kandidaten zich geconcentreerd op de staat Iowa. Ze waren bij bijeekomsten met inwoners van de staat en ze hebben er miljoenen dollars aan reclamespotjes, telemarketing, DM en folders besteed.

Elke partij heeft zijn eigen manier van stemmen tijdens een caucus. De Republikeinen gaat het in de meeste gevallen met het opsteken van handen. De Democraten verdelen zich in groepen voor de verschillende kandidaten. Als een kandidaat minder dan 15 procent van de stemmers heeft, moeten die mensen een nieuwe kandidaat uitzoeken. Het is toegestaan om mensen in andere groepen over te halen om van groep te veranderen en zich aan te sluiten bij een andere kandidaat. Dit proces kan een tijdje duren.

Om aan de verkiezing mee te mogen doen, moet je geregistreerd zijn als stemmer met een voorkeur voor een partij. In prinicipe betekent dat, dat iedereen mee kan doen. Basisdemocratie in actie.

Verblijfsstatus

Het strand in Tulum was echt zo wit, en het water echt zo blauw als op de foto die ik voor de vakantie op de blog gezet had. Helaas is de vakantie alweer voorbij en zijn we van tropische temperaturen terug in San Francisco waar het vanochtend amper 5 graden was. Ik heb honderden foto's van Maya ruines, oude kerken, palmbomen en het dagelijks leven in Mexico genomen. Ik zal ze niet op mijn blog zetten, die gaat immers over Amerika, maar wellicht elders op internet. Als we in Cancun waren gebleven, had ik er vast over geblogt, want dat is echt een Amerikaanse enclave met supergrote hotels en restaurantketens die je hier ook in elke stad ziet.

Bij terugkomst in de VS moest ik aan bij de grenscontrole een brief, die de immigratiedienst me een paar weken geleden gestuurd had, laten zien. Ik hoefde geen vingerafrukken af te geven, maar werd naar een kamertje voor nadere inspectie gestuurd. Daar worden ook de twijfelgevallen heengestuurd, die misschien het land niet inkomen. Cindy en ik waren er de enigen. We moesten plaatsnemen in het wachtgedeelte terwijl een van de medewerkers alle papieren en computerbestanden met elkaar vergeleek. Na een minuut of tien was hij deermee klaar en kreeg ik mijn paspoort met een nieuwe stempel erin terug. De stempel geeft aan dat ik 'on parole' ben, oftewel op proeftijd tot ik mijn Green Card ontvang. Mijn verblijfsstatus is nu veranderd: niet meer op basis van mijn werkvisum, maar in afwachting van de permanente verblijfsvergunning.