Roadtrip

Op tweede kerstdag vertrok ik met Ember richting Santa Barbara. We hadden vier dagen voor onze 'roadtrp', ofwel een korte autovakantie. Het ging ons niet alleen om de bestemming, maar ook om alles wat we onderweg zouden zien.

Op de heenweg reden we grotendeels over Highway 1, langs de kust met prachtige uitzichten. Onze eerste stop was in Big Sur voor een glaasje wijn bij Nepenthe met een prachtig uitzicht over de rotsen en de oceaan. We besloten te overnachten in San Simeon, waar we in een Motel 6 verbleven. Da's een van de goedkopere motelketens, waar we voor 70 dollar een kamer met twee tweepersoonsbedden hadden. Geen luxe, maar schoon en met alle basisvoorzieningen.

De volgende dag stonden we vroeg op om Hearst Castle te zien. Dit huis met 165 kamers werd in 1947 gebouwd in opdracht van uitgever William Hearst. De architectuur en inrichting zijn geinspireerd door oude Europese stijlen, van oudheid en middeleuwen tot barrok. Tijdens onze toer zagen we een aantal van de logeerkamers, vergaderzaal en studeerkamer/bibliotheek. In de jaren '50 en '60 werden hier wilde feesten gehouden, waar Hollywood-sterren op afkwamen.

We vervolgenden onze reis naar het zuiden en aten lunch op een zonnig terras in San Luis Obispo, een gezellig universiteitsstadje. Zo'n 370 kilometer maakt al een flink verschil in de temperatuur.

Tegen half vijf kwamen we in Solvang aan, net voor zonsondergang. Solvang is een dorp gebouwd in de Deense stijl. Het is super toeristisch met vele souvenierswinkeltjes en banketbakkers, want dom dat laatste staat Denemarken hier bekend. Onder de souveniers zag ik trouwens Delfts Blauw waarop doodleuk Solvang geprint stond. Om de een of andere reden hebben Amerikanen altijd moeite om Nederland, Denemarken en Kopenhagen uit elkaar te houden.

Santa Barbara is ook een universiteitsstad, maar groter en nog een tikkeltje warmer dan San Luis Obispo. Bovendien ligt het aan zee, omgeven door wijngebieden en niet ver van Los Angeles, waardoor de stad een heel eigen sfeer heeft. Daar genoten we van lekker restaurants, massages, wijnproeven, winkelen en een lange strandwandeling.

Kerstdiner

Kerstdiner 2011

Basketbal

Gisteren was ik voor het eerst bij een dames basketbalwedstrijd. Het was tevens mijn eerste bezoek aan een wedstrijd van Stanford en mijn eerste 'college' sportevenement. Ik had het op Facebook gezegd dat ik er naartoe zou gaan en kreeg verschillende reacties waaruit blijkt dat heel wat van mijn vrienden en kennissen trouwe Stanford fans zijn. En natuurlijk zijn verschillende collega's supporters van de Stanford teams, want wij hebben verschillende mensen in dienst die naar die universiteit zijn geweest.

Bijna iedereen was in Stanford-rood ('cardinal' genoemd), een lichte bordeaux. Ik had mijn enige rode shirt maar aangetrokken, iets te fel, maar het kon ermee door. Het was een spannende wedstrijd tegen een van de beste teams: Tennessee. Dat wist ik natuurlijk niet als niet iemand me dat verteld had. Maar zelf ik was bekend met de coach van het team: Pat Summitt. Zij was namelijk eerder dit jaar in het nieuws omdat ze op relatief jonge leeftijd Alzheimers heeft. Desondanks heeft ze besloten coach te blijven.

Een basketbalwedstrijd wordt regelmatig onderbroken door time-outs en pauzes. Amerikanen. Dan werd de sfeer erin gehouden door een blaaskapel of er er knalde popmuziek door de speakers. Op de monitoren boven het midden van het veld komen dan mensen op de tribune in beeld, wat altijd voor hilariteit zorgt. Vooral als er grote oren op je geprojecteerd worden of als de 'zoen-camera' op je gericht is. Dan wordt het stel in beeld geacht te zoenen. 

MKet Clarissa, die me het kaartje het bezorgd

Holiday season

In Nederland klagen veel mensen over aankomen tijdens de feestdagen. Met al dat eten en zare maaltijden vliegen de kilo's eraan. Nou, da's hier misschien nog wel erger. De feestdagen beginnen voor Amerikanen namelijk al eind november met Thanksgiving. Da's het begin van 'the holiday season'.

In de weken tusen Thanksgiving en Kerst, worden er allerlei holiday party's gehouden. Je kunt beter geen kerstfeest zeggen, want niet iedereen viert dat... Met 'holiday' betrek je ook de mensen die Chanukah en Kwanzaa vieren rond deze tijd van het jaar.

Vorige week hadden we bij Flipboard ons feestje. Het was vrij simpel, niet zoals van veel ander bedrijven die op chic gaan zoals bij Edelman gebruikelijk was. We hadden een deel van het kantoor ontruimt foor het feest. Gewoon wat drinken met collega's na werk, met een hapje erbij. Natuurlijk met een hapje erbij. Partners en vrienden waren ook welkom. Het was een super relaxte sfeer, geheel des Flipboards.

Vorig weekend was ik ook al bij twee holiday parties, elk georganiseerd door een vriendin in een kroeg. Het begint ook steeds populairder te worden om een kersttrui te dragen naar zo'n feest. Het is iets ludieks, want die truien zijn foeilelijk. De 'ugly christmas sweater parties' steken de draak met de Amerikaanse burgerlijkheid in de Mid-West. Een van mijn collega's hard er eentje aan tijdens ons feest.

In de weken voor de kerst slaan Amerikanen ook aan het bakken van koekjes en andere zoetigheden. Bijna elke dag is er wel een collega die iets zelf-gemaakts van huis meebrengt. Probeer dan maar eens op je gewicht te letten. Daar heeft dus iedereen het over.

Ik bracht vandaag ook zelfgebakken koekjes mee naar kantoor. Ember had afgelopen gisteren namelijk een cookie party georganiseerd. Zij had het deeg gemaakt en met z'n allen maakten we daar koekjes van... kijk maar hoe mooi!

Launch-avond

De afgelopen week was ik bijna elke dag tot laat op kantoor. Op maandag introduceerden we Flipboard in China en dinsdagavond was de launch van Flipboard voor de iPhone. Aangezien ik aan de aankondigingen hiervan gewerkt heb, was het topdrukte voor mij. Persberichten schrijven, journalisten en bloggers inlichten, video's en foto's beschikbaar maken, enzovoort.

De introductie van Flipboard voor de iPhone had voor het hele team hier veel voeten in aarde. Om 9 uur 's avonds was het zover en zette we de knop om in de App Store en was de nieuwe Flipboard te downloaden.

Op dat moment verstuurden we ook ons persbericht en kwamen de eerste artikelen uit. We hadden journalisten onder embargo ingelicht. Je vraagt dan aan een journalist om te wachten met publiceren tot een afgesproken tijdstip. Omdat journalisten graag de eersten willen zijn met nieuws, is het altijd een spannende situatie. Want als één van hen zich niet aan de afspraak houdt, zijn alle andere boos op ons en verliezen we veel van het opgebouwde vertrouwen. Want, of we zouden iemand niet aan de afspraken gehouden hebben, of we zouden iemand die niet te vertrouwen is ingelicht hebben.

Bijna iedereen was op kantoor die avond. Alle systemen moesten in de gaten gehouden worden - niet alleen onze servers maar ook Twitter en traditionele media. Sommige collega's waren er gewoon om erbij te zijn op het moment suprême. Muziek stond aan, computerschermen met Twitter en serververkeer werden op de muur geprojecteerd en er waren allerlei hapjes. Een collega had een vliegtuigkarretje meegebracht en kwam langs met cocktails. Het was een super gezellige sfeer.

Tegen negen uur verzamelden iedereen rondom Evan, een van de oprichters, die een toespraak hield. Onze CEO, Mike, was in Parijs voor LeWeb en werd er via Facetime bijgehaad. De gong werd geslagen, een Flipboard traditie om belangrijke momenten in te luiden, en champagne werd geopend. Verschillende investeerders en partners kwamen langs om het ook mee te maken.

 De keuken alvast gezellig gemaakt.

Todd met zijn vliegtuigkarretje.

Twitter op de muur zodat we allemaal kunnen zien wat mensen te zeggen hebben over Flipboard voor de iPhone.

Half acht 's avonds: kantoor in full swung. 

Evans toespraak

Iedereen wilde het moment vastleggen

 Werken en vieren gingen hand in hand

Chocolade fontein!

The Sound of Music

De Castro bioscoop heeft vaak bijzondere voorstellingen. Flimhuisfilms, kleine festival en klassiekers staan regelmatig op het programma. Op dit moment draait er de sing-a-long versie van de Sound of Music. Das precies wat je denkt: je wordt geacht mee te zingen!

Toen ik een collega hieronder vertelde was ze er meteen voor in. Uiteindelijk gingen we gisteravond met een hele groep van werk naar de film. Mijn eerste sing-a-long... 

Het gaat trouwens veel verder dan meezingen. Dat werd voor de voorstelling uitgelegd door een vrouw die verkleed was als Maria en een man in lederhosen. Ook in het publiek waren heel wat mensen verkleed in het thema van de film. Bij binnenkomst kregen we een plastic zakje met een aantal attributen die we tijdens de film konden gebruiken. Zo was er een wit kunstbloemetje om mee te wuiven tijdens Edelweiss en klappertjes om af te laten gaan tijdens de eerste kus van Maria en de captain. 

We werden ook aangemoedigd om tijdens de openingsscenes die vanuit een helikopter gefilmd zijn aanwijzigingen te geven om Maria in de bergen te vinden. Dus toen de film begon, hoorde je vanuit de zaal: 'naar rechts' en 'naar beneden' en 'inzoomen'! En toen Maria om stof vroeg voor speelkleren voor de kinderen maar nul op het rekest kreeg, riep het publiek 'de gordijnen, de gordijnen'! Dat leidde tot groot applaus toen ze zelf op het idee kwam om de gordijnen de gebruiken. 

Naast deze ingestudeerde interacties, waren er heel wat reacties uit de zaal die de film erg grappig maakte. En natuurlijk werd er uit volle borst meegezongen. Gelukkig werden alle liedjes ondertiteld. De film is inmiddels zo oud dat ook mijn Amerikaanse collega's af en toe verbaast stonden van de teksten en zich realiseerden dat ze heel wat woorden zelf ingevuld hadden.

  Iedereen die zich in het thema van de film verkleed had, werd op het podium geroepen. De man rechts had een speelgoedhond aan zijn broek vastgemaakt en beeldde daarmee 'when the dog bites' uit.

De groep Flipboarders

Coach

De American Football wereld schudde een paar weken geleden op haar grondvesten toen de hoofdcoach van Penn State University werd ontslagen na zo'n 60 dienstjaren. Zijn assistent-coach wordt ervan beschuldigd jongens seksueel misbruikt te hebben; iets wat blijkbaar jarenlang duurde met medeweten van zijn baas.

De eerste reactie was stuitend. De coach was blijkbaar zo geliefd, dat studenten van Penn State en masse demonstreerden tegen zijn vertrek. Gelukkig gingen er al snel stemmen op over hoe ongepast en misplaatst dat protest was. Maar het geeft aan hoe belangrijk de rol van sport is in het Amerikaanse hoger onderwijs. 

College football is in veel staten minstens zo populair als professioneel football en Penn State heeft al jarenlang een van de beste teams. Er gaan miljoenen dollars, zo niet miljarden, in om. Om een indruk te geven, zie je rechts een foto van het stadion - er kunnen bijna 110.000 mensen in; twee keer zoveel als in het Ajax stadion. 

Er is een heel circuit van scholen waarvoor sport een enorm belangrijke inkomstenbron is. De sport is heilig. Dat blijkt in dit geval overduidelijk, want er is alles aan gedaan om het instituut te beschermen, ten koste van de slachtoffers. In de media hier is al de vergelijking getrokken met de katholieke kerk. Het schandaal heeft ook tot een publiek debat geleid over de rol van sport in colleges en het voorkomen dit soort situaties.

Het zal hier nog wel een tijd in het nieuws blijven, want er komen nog steeds nieuwe beschuldigingen binnen en de eerste rechtzaken worden nu pas aangespannen.

Drop-In Center

Deze week zijn Amerikanen zich meer bewust van waarvoor ze dankbaar zijn. Het is namelijk de week van Thanksgiving. Deze feestdag is bij veel Amerikanen favoriet omdat hij het minst commercieel is. Het gaat om familie en vrienden, vandaar dat de dag ervoor een van de drukste reisdagen van het jaar is. 

De vrijdag na Thanksgiving staat hier bekend als 'Black Friday' omdat het de eerste dag is om kerstinkopen te doen. Winkels stunten met enorme aanbiedingen een prijsverlagingen, waarvoor mensen voor de deur liggen want op = op. De naam komt trouwens van het feit dat de middenstand op die dag uit de rode cijfers komt voor het jaar. 

Maar dit jaar gingen veel winkels donderdagavond al open. Op Thanksgiving Day! Daar was heel wat om te doen en er werd tegen geprotesteerd door werknemers en klanten. Dat mocht niet baten. Vandaag blijkt het een geslaagde actie te zijn geweest waar heel wat mensen gebruik van maakten dus de kans is groot dat het een nieuwe traditie wordt. 

Een ander iets dat veel mensen doen op Thanksgiving is vrijwilligerswerk: helpen in een gaarkeuken of bejaarden bezoeken. Ik besloot dat dit jaar ook te doen voor Larkin Street Youth Services, een organisatie voor dakloze jongeren. Teresa sloot zich bij me aan en samen werden we ingedaald in de keuken van het Drop-In Center. 

Daar waren we verantwoordelijk voor het opdienen van der borden op basis van de bestellingen van bijna honderd mensen. Alle traditionele ingredienten waren er: kalkoen, jus, aardappelpuree, zoete aardappels, cranberriesaus, boontjes, broccoli, broodjes en een salade. De ruimte was gezellig gemaakt met versieringen en tafelkleedjes. Uit privacy-overwegingen kon ik daar geen foto's van maken. 

Na ruim drie uur zwoegen ging ik naar het huis van Dayna en Pam voor onze eigen kalkoen. Ik was er tegen half vier, wat betekende dat we een 'late dinner' hadden, want op Thanksgiving wordt het diner door de meeste mensen rond vier uur genuttigd. Ik vermoed dat dat met een andere traditie te maken heeft: die van American football kijken na het eten. Dat speelde voor ons geen rol, dus we deden rustig aan. De kalkoen moest twee uur in de oven en terwijl die gaarde, drinken wij een wijntje met een kaasje erbij. 

Het was een super dag... kortom: ik heb veel om dankbaar voor te zijn.

San Francisco weekend

Afgelopen weekend heeft me weer eens duidelijk gemaakt waarom het zo gaaf is om in San Francisco to wonen. Er is hier zoveel te doen! De hoogtepunten van het weekend geven er een goede indruk... en wellicht ook van waarom ik me hier zo thuis voel.

Vrijdagavond ging ik met Jen naar de musical Fela, een Broadway show over het leven van Nigeriaans muzikant Fela Kuti. Het was geen traditionele musical met veel bombarie, maar meer een dansvoorstelling waarvan ik ook nog veel geleerd heb over de geschiedenis van Nigeria. Ik was weer uitgenodigd door de promotor en had daarom ook weer de kans om met de makers te praten, wat erg indrukwekkend was. En deze keer had ik van het aanbod om een 'plus one' (een gast) mee te brengen. 

Zaterdag ging ik met een groep vriendinnen uit eten om de verjaardag van Ember te vieren. Ze had een klein Latijns-Amerikaans restaurantje gevonden dat op loopafstand van mijn huis is, maar waar ik nog niet eerder geweest was. Op het oog leek het niet super bijzonder, maar het het eten was geweldig. Na afloop gingen we naar een groot dansfeest dat een vriendin van ons had georganiseerd, waar we tientallen bekenden tegenkwamen. 

Gistermiddag had ik met Leslie afgesproken om weer eens bij te praten. We hadden elkaar al een tijdje niet gezien omdat ze voor haar werk veel moest reizen de afgelopen tijd. Het regende en was fris, dus we besloten dat het een perfekte musuemdag was. We gingen naar het DeYoung in Golden Gate Park voor lunch en de tentoonstelling met Meesters uit de Renaissance uit het Weens museum. 

's Avonds reed ik over de Bay Bridge naar Oakland voor een concert van Goapele in Yoshi's. Ik heb haar muziek een paar weken geleden ontdekt en vind haar helemaal geweldig. Eerst heerlijk sushi gegeten met Clarissa, want Yoshi's stat niet alleen bekend om de jazz muziek, maar ook om de goede Japanse keuken. 

En toen zat het weekend er weer op...

Gestemd

Elke eerste dinsdag in november is verkiezingsdag in Amerika. In een oneven jaar gaat het echter alleen om lokale en staatsverkiezingen, en referenda; geen landelijke verkiezingen waardoor 2011 toch als een 'off-election year' beschouwd wordt.

San Franciscans gingen onder andere naar de stembus om een nieuwe burgermeester te kiezen. In tegenstelling tot de rest van Amerika, waar er vaak maar twee kandidaten zijn, waren er hier zestien. In de nationale media deden ze daar een beetje lacherig over, "typisch San Francisco". De stad heeft vanaf nu haar eerste burgermeester van Chinese afkomst, Edmund Lee.

In de landelijke media was ook aandacht voor andere in het oog springende verkiezingen en referenda. Zo was er in Ohio een referendum om een nieuwe wet terug te draaien. De Republikeinse gouveneur van die staat had collectief onderhandelen door vakbanden verboden, maar daar werd met 61 procent van de stemmen weer een einde aan gemaakt.

In Mississippi werd getemd op een voorstel om de definitie van menselijk leven te veranderen door het te laten beginnen bij de eerste bevruchting. Op het eerste oog iets wat alle abortussen illegaal zou maken (inclusief na incest en verkrachting, of als het leven van de moeder bedreigt wordt door de zwangerschap), maar bij nader inzicht zou die definitie verderstrekkende gevolgen hebben. Een miskraam zou tot verdenking tot moord kunnen leiden en IVF, waarbij meerder eitjes worden bevrucht maar niet allemaal ingepland, zou ook schier onmogelijk gemaakt worden. Gelukkig zagen genoeg Mississippiers dat ook in. Ondanks dat het de meest conservatieve (en waarschijnlijk de meest Christelijke) staat in de VS is heeft het 'personhood amendment' het niet gehaald.

Dit soort verkiezingen worden gezien indicatoren voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar. De presidentskandidaten krijgen een graadmeter van welke ideeen aanspreken en welke niet.

De voorverkiezingen zijn hier overigens al maanden dagelijks in het nieuws. De Republikeinen die een gooi naar het presidentschap willen doen hebben zich de afgelopen tijd kandidaat gesteld en de een na de ander schiet omhoog in de peilingen en valt vervolgens naar beneden. Eerst was het Michelle Bachmann, toen Rick Perry en nu Herman Cain. De volgende is wellicht Newt Gingrich, want Herman lijkt ook alweer op z'm retour vanwege beschuldigingen van seksuele intimidatie in zijn vorige rol. De enige die op een constant niveau in de peilingen blijft is Mitt Romney, maar hij komt tot nu toe niet boven de 25 procent uit. Het wordt dus nog spannend en er zal nog met heel wat modder gegooid worden.

Liefde

Als het gaat om het uitdrukken van je liefde voor iemand, zou ik zeggen dat 'ik ben verliefd op je' een minder sterke uitdrukking is dan 'ik hou van je'. Het duurt wel een tijdje voordat een Nederlander ik hou van jou zegt.

Ook heb ik altijd geleerd dat 'I'm in love with you' hetzelfde betekent als 'ik ben verliefd op je'. Da's dus net waar.

Ik had het er laatst met vriendinnen over. En ze zeiden allemaal, onafhankelijk van elkaar dat 'I'm in love with you' een sterkere uitdrukking van liefde is dan 'I love you'. En allemaal hadden ze dezelfde uitleg: 'I love you' kun je tegen iedereen zeggen; dat zeg je ook tegen je vrienden, maar 'I love you' zeg je maar tegen een persoon. Dat is een speciale vorm van liefde.

Wellicht vraag je je af wat Amerikanen dan zeggen als ze verliefd zijn; als het (nog) niet serieus is. Dan zeg je 'I have a crush on you'.

Flip-in

Deze week hielden we onze eerste 'community meetup', oftewel een borrel voor Flipboard gebruikers. Veel internetbedrijven doen dat hier. Alleen in plaats van een meetup, noemden het een Flip-in.

Als je op het rode lintje in Flipboard klinkt (of beter, tapt) rolt er een gids uit met allerlei interessante dingen om in Flipboard te lezen. Dat zijn over het algemeen Twitter-accounts van uitgevers en individuen. Iemand die regelmatig links naar interessante dingen op internet tweet, kan zomaar in die gids terecht komen. We noemen dat soort mensen 'cool curators'. Curator is een beetje een 'buzz word' hier inb Silicon Valley. De beste Nederlandse vertaling is samensteller - het zijn mensen die rondom een onderwerp of thema content verzamelen. Steeds meer mensen beginnen in te zien dat je in aanvulling algoritmes, menselijke samenstellers van nieuws en andere content iets toevoegen. 

Wij hadden een aantal van die cool curators uitgenodigd om mee kennis te maken. Ook waren er verschillende Flipboard medewerkers om uitleg te geven over Flipboard. Ik had ook nog een paar geinteresseerde journalisten en bloggers uitgenodigd. Al met al een geslaagd event. Na deze eerste Flip-in in San Francisco, doen we doe volgende waarschijnlijk elders in de VS over een paar maanden.

Maskerade

Gisteren gingen mijn collega's met kinderen eerder weg van kantoor. Het was namelijk Halloween en dan gaan kinderen langs de deur voor 'trick or treat'. Bij mij ging ook regelmatig de deurbel - inmiddels ben ik daarop voorbereid en had ik een grote zak snoep om uit te delen. Er waren heel wat feesten, ondanks dat Halloween op maandag viel. Ik had vrijdag- en zaterdagavond al Halloween gevierd en bracht de avond liever thuis door. Cindy kwam een hapje eten.

Het feest zaterdagavond was bij mij thuis: een maskerade wijnproeverij ter ere van de verjaardagen van Ronnie, Gray en mezelf. De meesten hadden zich goed verkleed - een Halloween-feest met klasse zoals op de foto's te zien is... Anderen hebben ze genomen dus ik sta er deze keer vaak op.

 Niet alleen verkleed, maar ook in haar rol op de foto

 Allebei in hun rol: George Jefferson en de soldaat

 De drie verjaardagsvarkens

Ook helemaal in haar rol van dom blondje...

 Een paar vriendinnen hadden een verjaardagstaart geregeld

Aan het einde van de avond...