Halloween

Gisteravond ging ik uit eten met Jeri, John en Ezikial om mijn verjaardag te vieren; Cindy is nog in Seattle. Als Amerikanen horen dat mijn verjaardag op Halloween valt, worden ze altijd helemaal enthousiast. Dat vinden ze helemaal te gek, want dat betekent dat er altijd een feest is als ik jarig ben. De meeste mensen verkleden zich; zelfs de koks in de keuken van het restaurants waren geschminkt.

We hadden eraan gedacht om naar de wijk The Castro te gaan zoals vorig jaar, maar daar waren veel restaurants gesloten. Jarenlang paradeerden verklede mensen door Castro Street op Halloween, maar vorig jaar eindige de avond met een schietpartij. De gemeente deed er alles aan om er mensen weg te houden, zoals extra blauw op straat en het sluiten van een metrostation.

In plaasts daarvan waren we in Bernal Heights, waar het barstte van de verklede kinderen die langs de deur gingen om snoep op te halen met 'trick or treat'. Het leek wel een mini versie van het feest in de Castro.

's Middags op het werk hadden we Halloween ook uitgebreid gevierd. Dit jaar was er een groepsverkleedwedstrijd. Teams hadden zichzelf en hun cubicles in een thema verkleed. Er waren heel originele ideeen bij. Hier wat voorbeelden - onze groep heb ik voor het laatst bewaard.

Desperate Housewives - deze group had een rij cubicles omgetoverd tor Wysteria Lane met witte hekjes, kleine grasveldjes voor de deur en ramen met gordijntjes.

Afgelopen zomer waren twee walvissen dagenlang in het nieuws omdat de Sacramento-rivier in waren gezwonnen en de weg terug naar de oceaan niet meer konden vinden. Het leek alsof ze niet onder de brug durfden te zwemmen. Deze groep beeldden dat hele tafereel uit, inclusief de wetenschappers en toeristen die de walvissen observeerden (boven en onder).

De jaren tachtig bruiloft.

Mario Brothers (met prinses).

Britney Spears in vier fases van haar leven met vier partners. Dit was mijn groep! Een van mijn collega's heeft er zelfs een video van gemaakt.

Lunch 2.0

In Silicon Valley en San Francisco barst het van de start-ups, jonge ondernemers en innovatieve bedrijven. De behoefte om te netwerken is groot: om elkaar te leren kennen, een mogelijke zakenpartner, investeerder of medewerker te vinden en om je bedrijf te promoten. Een van die netwerkplekken is Lunch2.0. Bedrijven stellen hun deuren open voor een gratis lunch. Je hoeft je alleen maar aan te melden en je kunt zo binnenlopen. Elke keer organiseert een ander bedrijf de bijeenkomst en vandaag stond het middageten klaar bij AdMob, een bedrijf dat adverteren op het mobiele internet mogelijk maakt. Het zit een paar straten bij ons vandaan, dus ik liep er met een collega naartoe.

De CEO van het bedrijf gaf een toespraak tijdens het eten. AdMob is een bedrijf met de potentie om groot te worden, als je het mij vraagt. Voordat we mochten aanschuiven, kregen we een rondleiding door het kantoor van 200 vierkante meter. In het pand had voorheen een Japans restaurant gezeten en dat was nog aan verschillende details te zien. Daar waren de werknemers zelfs een beetje trots op. In de keuken zag ik een doos met vers fruit, die ik al meer bij start-ups heb gezien. De concurrentie om personeel is hier zo hevig, dat bedrijven extra goed zijn voor hun medewerkers. En daar verdienen andere bedrijven, zoals de leveranciers van fruit, weer een leuke boterham aan.

Aardbeving gemist

Toen ik vanochtend het nieuws aanzette, zag ik dat ik weer een aardbeving gemist heb. Een vrij zware zelfsvan 5.6 op de schaal van Richter die zo'n 30 seconden duurde. Er is wat schade (kapotgevallen flessen die van de supermarktrekken zijn gevallen e.d.) in het zuiden van de Bay Area, maar geen gewonden. Ik zat in de auto op weg naar huis toen de grond trilde en als je over de snelweg rijdt, hobbel je sowieso al.

Gezond

Bij Edelman is deze week in het teken van gezondheid onder het mom van 'Wellness Week'. Vanochtend kregen we een mail met een link naar een site met adviezen over een gezond ontbijt. Op de lijst staan tips als: neem je ontbijt met je mee om onderweg naar werk te eten, neem (desnoods) een stuk pizza mee voor in de auto, vind restaurants die open zijn als je van huis gaat, koop verse dingen, vermijd zoete cereals waaraan veel suiker is toegevoegd en eet liever een bagel dan een donut. Zo'n lijstje zegt impliciet veel over de ontbijtgewoonten van Amerikanen.

Veel van de geadviseerde dingen (behalve de pizza) stonden klaar in de keuken. In de middag werden weer gratis griepprikken gegeven, maar dit jaar besloot ik niet mee te doen.

Aan het einde van de dag was er een reanimatie-training. De docent begon met een algemene inleding over hart- en vaatziekten en vroeg wie zijn cholesterolgehalte kent. Het bleek dat slecht twee mensen dat wisten, waarop zijn opmerking was dat je pas weet wat je cholesterol is als je er een probleem mee hebt, omdat het niet in het belang van een arts is om je gezond te houden. Een arts runt hier een bedrijf en heeft dus geen belang bij gezonde mensen waar je geen pillen aan kunt voorschrijven. Of het zo zwart-wit is durf ik niet te zeggen, maar blijkbaar hebben mensen die indruk.

Wat betreft de reanimatie, leerden we een procedure. Onderdeel daarvan was dat je altijd eerst vragen of iemand zich niet goed voelt. Als iemand kan antwoorden, moet je vragen of je mag helpen. Voordat je iets doet, heb je de toestemming van de persoon in kwestie nodig, behalve als iemand bewusteloos is - dan mag je altijd ingrijpen. Mag, je moet niet. Al dit soort dingen zijn vastgelegd in een wet die de 'Good Samaratin Law' heet. Daarin is ook vastgelegd dat je niet verplicht bent om hulp te verlenen, maar als je het doet, heb je de verantwoordelijkheid de klus af te maken.

Glen Park

Om tien uur zette in Cindy bij het vliegveld af - de komende week is ze in Seattle en omgeving. Ik ging daarna naar Target voor wat boodschappen, en vervolgens wat huis om de was te doen en andere huishoudelijke taken.

Rond vier uur had ik met Joris afgesproken om een flink stuk door de stad te gaan wandelen. We liepen naar Glen Park, een wijk ten zuidwesten van waar wij wonen. De wijk voelt eerder aan als een dorp dan een deel van de stad, en er ligt een canyon middenin en daar ging het ons om.

Onderweg naar de canyon kwamen we langs dit voor Halloween versierde huis.

Bovenaan de canyon, waar we doorheen zijn gelopen. Je hebt op sommige plekken het idee dat je midden in de natuur bent.

Aan de huizen aan de rand van de canyon zie je dat je in de bewoonde wereld bent...


Hoe veilig zouden deze huizen zijn tijdens een aardbeving?

De zon begon al onder te gaan... Hier is de klok trouwens nog niet verzet. Dat gebeurt dit jaar een week later.


Nog wat plaatjes van de terugweg...

Toen we er zo'n tien kilometer op hadden zitten, gingen we een hapje eten bij Pomelo.

Buitenwijk

Cindy's zus is verhuisd. Samen met haar vriend en hun kinderen woont ze in een woonwijk in Gilroy. In mijn ogen een typisch Amrikaans huis in een buitenwijk; met een garage voor drie auto's, zonder hal en met enorme TV in de huiskamer. Hier nog wat meer van die Amerikaanse aspecten:

Het huis van de buitenkant.

Als je binnenkomt sta je meteen in de zitkamer. Dit is het meest formele deel van het huis. Er is daarnaast ook een woonkomer en een familie-/speelkamer.

De keuken met eethoek; er is daarnaast ook een eetkamer voor speciale gelegenheden. Het lijk een superdeluxe huis, maar de ruime opzet is niet ongebruikelijk in Amerika.

In Gilroy is het weer goed genoeg om buiten te koken. In de tuin is een bar met barbecue, kookplaat en koelkast.

Bij de "master bedroom" (de grootste slaapkamer) is een aparte badkamer en twee "walk-in closets", kasten die bijna net zo groot zijn als een kleine slaapkamer in Nederlan. Zoals de naam als aangeeft, kun je erin lopen.

Voetbal

Omdat we Cindy's neefjes al een tijdje niet meer gezien hadden, besloten we om naar hun voetbalwedstrijden te gaan kijken. De sport is hier lang niet zo populair als in de rest van de wereld - America football, honkbal, basketbal en ijshockey gaan allemaal voor in populariteit (ondanks David Beckham's transfer naar de L.A. Galaxy).

Kinderen spelen voetbal hier niet in clubverband. Cindy's neefjes spelen via een gemeentelijke organisatie op een klein sportcomplex. De kinderen die daar spelen en trainen zijn in teams ingedeeld en de teams spelen tegen elkaar in een compettie. Elk team heeft een eigen naam op basis van de shirts, zo zijn er de Red Devils en de Teal Tigers.

Alle kinderen speelden op velden die ongeveer de helft van het formaat van een officieel voetbalveld hebben. De speeltijd is ook een stuk korter en de jongste van zes, speelde een wedstrijd met drie pauzes; voor de jongens van tien en twaalf was de rust halverwege de partij.

Er speelden opvallende veel spaanstalige jongetjes in de teams - het waren stuk voor stuk spelertjes uit uitblonken. Ook waren er veel meisjesteams. Het Amerikaanse nationale damesteam heeft al een paar keer de wereldcup gewonnen.

Aan het einde van de wedstrijd liepen de teams met uitgestrekte handen langs elkaar om een soort van "high five" te geven.

Biertje

Gisteravond hadden we met Neeltje en Marco afgesproken, een Nederlands stel dat we bij ons buurtfeest waren tegegekomen. Ze wonen ook in Bernal Heights en zijn sinds zes maanden in San Francisco. We zouden om acht uur in Wild Side West zijn en gingen om zeven uur van huis weg. Onderweg gingen we nog even bij een sushi-restaurant langs, waar we binnen drie kwartier weer buiten stonden. Daarna gezellig een biertje gedronken en ervaringen uitgewisseld.

Nokia feest

Na gisteravond heb ik de indruk dat de feestjes in de mobiele telecomwereld een stuk hipper en trendier is dan die van IT of Internet-industrie. Nokia had de club Ruby Skye in het centrum afgehuurd. Toen ik er iets na negenen aankwam, stond er een lange rij voor de deur, ondanks dat er heel wat feestjes waren van allerlei bedrijven die op CTIA vertegenwoordigd zijn.

In Ruby Skye knalde de hip-hop muziek de hele avond loeihard uit de speakers en traden rappers Ne-Yo and The-Dream op. Er Er liep een team rond met de nieuwste Nokia-apparaten en delen van de club waren alleen toegankelijk voor VIP-gasten en omdat een ex-collega nu de communicatie van Nokia runt, was ik er daar ook een van. In de VIP-hoek zaten we op banken en dronken we champagne. Het voelde heel AbFab!

CTIA

Het bedrijfsleven in de VS draait om beurzen. Deze week vindt CTIA in San Francisco plaats, een beurs voor iedereen in de mobiele sector. Het is het kleine zusje van de grote CTIA-beurs die elk jaar in het voorjaar plaatsvindt. Ik ben even een kijkje gaan nemen om te zien wat er op dit moment allemaal mogelijk is met mobiele telefoons.

Er waren diverse bedrijven die informatie, entertainment en games voor op het mobieltje leveren. Zij lopen allemaal tegen hetzelfde probleem aan: distributie. De operaters zijn hier oppermachtig en willen het liefst alles exclusief hebben, zelfs de telefoon. Daardoor kan je de iPhone bijvoorbeeld alleen bij AT&T krijgen en een andere telefoon weer alleen bij Verizon of Sprint (dat zijn hier de mobiele operators). Met 'content' op de telefoon is het al niet veel anders.

Amerika loopt achter bij de rest van de wereld als het om mobiele technologie gaat en ik vermoed dat het veel met deze concurrentiestrijd te maken heeft. Door alle exclusieve contracten, werken dingen niet goed met elkaar en dat bevordert de innovatie niet.

Mijn CTIA-dag is trouwens nog niet afgelopen. Ik ga nog even naar een feestje van Nokia.

Evacuaren

Bijna alle interviews gaan hier per telefoon , waarvoor een conference call wordt opgezet. Elke partij (journalist, geinterviewde en PR medewerker) belt dan naar hetzelfde nummer en komt via een code in een groepsgsprek met elkaar.

Zojuist had ik een journalist aan de lijn - hij had me gevraagd hem een paar minuten voor een interview te bellen zodat hij het niet zou vergeten. Hij zei dat hij de afspraak moet verzetten naar later in de week of volgende week. Als iemand zo vaag wordt en niet meteen een andere datum voorstelt, betekent dat meestal dat de afspraak niet meer doorgaat. Maar vervolgens zei de journalist waarom hij nu geen tijd had: hij was bezig met evacueren! Hij woont in de buurt van LA en daar woeden verschillende branden - ik gok dat de brand in Malibu ook in Nederland op het nieuws is. In heel Zuid-Californië zijn nu 14 branden. Ze worden aangewakkered door de beruchte Santa Ana winden.

Het huis van de journalist wordt niet direct bedreigd en staat niet bij een van de grote branden. Maar het kost nu ook moeite om de kleinere branden te bestrijden omdat de brandweer-teams en materieel volop nodig zijn bij de grotere branden. Vandaag gaan er extra teams uit de omgeving van San Francisco hun collega's in Zuid-Californië bestaan.

Fiesta on the Hill

Wie mijn blog regelmatig leest, weet dat er in San Francisco regelmatig straatfeesten zijn. Elke wijk heeft zijn eigen feest met een eigen karakter en vandaag was onze wijk, Bernal Heights, aan de beurt met Fiesta on the Hill. Net als bij de andere straatfeesten, waren er kraampjes met eten, kleding, sieraden, kunst en informatie van allerlei lokale organisaties (radio-stations, belangengroepen, hobbyverenigingen enzovoort).

Je kon merken dat Bernal Heights een wijk is waar veel gezinnen wonen, want er waren veel activiteiten voor kinderen. Er was een clown met ballonnen, kinderen konden pony rijden en pompoenen beschilderen.

Om geld in te zamelen, konden kinderen ballen gooien. Als ze de rode stip raakten, viel de man in de kooi in het water. Dit alles om de campagne van Campos te ondersteunen. Hij is in de running voor een vande vele lokale functies bij de politie en wijkraden. Er waren heel wat van dit soort campagnes vertegenwoordigd.

De lokale middestand was ook vertegenwoordigd. Er waren opvallend veel standjes waar je gratis je nek en rug kon laten onderzoeken. Bernal Heights is een wijk met veel chiropractors... Het is me trouwens opgevallen dat het hier heel normaal is om naar een chiropractor te gaan bij rugproblemen. Over fysiotherapie hoor ik bijna niemand.

Er waren diversen actiegroepen. In dit geval tekende Cindy een petitie om een onderwerp als referendum op het stembiljet van de volgende verkiezingen te krijgen. Ik kan zoiets niet tekenen, want je moet daarvoor stemgerechtigd zijn.

Muurschilderingen

Zoals ik al vaker geschreven heb, wonen we vlakbij The Mission, een wijk waar veel Mexicanen wonen. We lopen vaak over Mission Street en daar krijg je een beetje het gevoel in Mexico te zijn. Vandaag gingen we het deel van The Mission ten oosten van Mission Street verkennen, een deel van de wijk waar we nog nauwelijks geweest zijn en waar je nog dieper Mexico ingaat... In dit stuk van de stad is de concentratie muurschilderingen (murals worden ze hier genoemd) het hoogst. Tijdens onze wandeling van zes kilometer was er een hoop te zien:

Een authetieke 'city diner' waar je hamburgers en ijs eet aan Formica meubilair

Vrouwenauto

Met twee collega's reed ik naar Los Gatos op een neer voor een lunchafspraak met een klant. We moesten onderweg de airco aanzetten, want het was bijna 25 graden daar. Joe, een van de twee collega's, woont in San Francisco en ik schat hem midden twintig. Hij zat eraan te denken om een auto te kopen, maar dan een niet al te grote in verband met het parkeren in de stad. Daarom lijkt hem de Toyota Highlander (links) wel iets. In mijn ogen is dat juist een grote bak! Maar ja, hier heb je nog veel grotere auto's...

Ik vroeg hem of hij ook de Rav4 (rechts), een ander model van van Toyota maar net iets kleiner, overwoog. Zijn antwoord was nee, want de Rav4 is volgens hem een vrouwenauto. Nu ik erop let, zie ik inderdaad nooit een man achter het stuur van een Rav4. Nou ja!