Bijna thuis

Op weg naar huis.

Ik vond het zo'n typisch Amerikaans beeld; een uitzicht fat ik regelmatig heb als ik in de auto rij. Zelfs in de stad zie je veel pick-up trucks. Dit was om de hoek van onze straat.

Oranje

Een paar van mijn mannelijke collega's hadden een geel T-shirt aan hun cubicle hangen. Het was het fan T-shirt van de Golden State Warriors voor de NBA play-offs. De Warriors zijn het basketbalteam van Oakland en hebben gisteren tegen de Dallas Mavericks gewonnen. Ze speelden thuis in de Oracle Arena.

Aan het einde van de dag ging ik nog even naar een Koninginnedagfeestje, georganiseerd door de ereconsul voor Nederland. Het was in hetzelfde gebouw waar ik een week geleden ook al was, maar nu nog een verdieping hoger. Er waren veel Nederlanders van een oudere generatie, die soms al veertig jaar hier wonen. Ik kwam ook wat bekenden tegen; de Nederlandse gemeenschap hier is uiteindelijk maar een klein wereldje.

De borrel was midden in de stad en ik was aan de late kant, dus was bang dat ik vast zou komen staan in het verkeer, maar het viel erg mee.

Gisteren is er een groot ongeluk gebeurd op een snelweg in Oakland: een tankauto op een brug over een ander snelweg sloeg om en vatte brand. Het vuur veroorzaakte zo'n grote hitte dat de brug en de weg instortten. Vanochtend vervingen alle TV-zenders de gewone uitzendingen met live-berichten over de ochtendspits. Iedereen had verwacht dat er enorm veel files zouden zijn, maar het omgekeerde was het geval. Het openbaar vervoer was gratis vandaag en er waren extra treinen. Vermoedelijk werkten er ook een hoop mensen thuis. Ben benieuwd hoe dat morgen en de komende maanden is.

Mission Street

Wij wonen in de wijk Bernal Heights, maar een straat ten noorden van ons huis begint The Mission. Wij kunnen van twee walletjes eten: wwn relatief rustige wijk om te wonen en op loopafstand van de betere restaurants en uitgaansgelegenheden in The Mission.

The Mission staat ook bekend om de vele Mexicanen en andere Zuid-Amerikanen die er wonen. Vooral aan Mission Street is dat te zien; je hebt in veel opzichten het gevoel in Mexico te zijn.

We doen het rustig aan dit weekend. Na een drukke week voor mijn en een trainingsweek aan de oostkust voor Cindy hadden we dat even nodig. Gistermiddag besloten we op het dakterras van Medjool een glaasje wijn te drinken. Medjool ligt aan Mission Street; op weg naar huis deden wat boodschappen. Ik heb wat geklikt met de camera om een indruk te geven van de bedrijvigheid.

Het oranje-geel-grijze gebouw rechts is Medjool. Daarachter zie je een groot uithangbord met Mission erop; daar was vroeger het Mission Theater. Je ziet wel meer oude uithangborden die verwijzen naar een voorbije tijd, want de gebouwen waar ze aan hangen zijn vaak niet meer in gebruik als theater. Een zo'n gebouw is nu bijvoorbeeld een parkeergarage. Echt zonde.

Naast de tientallen taquieria's, zie op Mission Street veel van dit soort winkels. Ze verkopen er van alles en nog wat: speelgoed, tassen en koffers, servies, linnengoed en ga zo maar door.

Op verschillende plekken staan mensen op straat hotdogs te verkopen. Speciaal aan de hotdogs op Mission Street is dat ze in spek gewikkeld zijn.



Je moet hard zoeken om dit soort kinderkleding in Nederland te vinden. In de Mission hoef je geen moeite te doen.

Voor vijf dollar hadden we twee tongfiltes in deze viswinkel.

Het barst hier ook van de kleine kruideniers. Buiten is groente en fruit uitgestald en binnen hebben ze allerlei geimporteerd eten uit Mexico. Dit soort winkeltjes doen me erg denken aan de Turkse winkels in Nederland. Het ruikt er ook ongeveer hetzelfde.

Het loont de moeite om hier boodschappen te doen. Voor tien dollar hadden we twee tassen groente en fruit.

Anders dan in een Turkse winkel, hangen hier de piñata's aan het plafond. Met deze figuren van creppapier wordt op kinderverjaardagen en andere feestjes een spel gespeeld. Met een blinddoek om moet je proberen de piñata stuk te slaan zodat het snoep dat erin zit eruit valt.

Baby shower

Een van de mensen in mijn team is zwanger en gaat binnenkort met zwangerschapsverlof. Het is Amerikaans gebruik om een paar weken voor de bevalling de aanstaande moeder kado's te geven en een feestje te houden. Zo'n feestje noemen ze een 'baby shower' en daar zijn in prinicipe alleen vrouwen bij: vriendinen, zussen, tantes, etc.

We hielden er vandaag een baby shower tijdens de lunch voor de zwangere collega. Iedereen had ook eten meegebracht, zodat het een uitgebreide gezamelijke lunch werd met de mensen in haar account teams. Ze kreeg babypoeder, een speen en kadobon van een kledingzaak. Als je het geslacht van de baby nog niet weet, is het moeijlijk om kleertjes uit te zoeken. Je hebt hier maar weingi unisex kleding, zelfs niet voor baby's.

Het komend weekend heeft ze thuis ook een baby shower. Haar schoonfamilie is er speciaal voor overgekomen.

Cola

Voor een ochtend-shot caffeine, drinken sommige Amerikanen cola. Waarom ook niet... In mijn eerste bespreking vanochtend zat een collega aan de Diet Coke Plus, de nieuwste cola-variant met vitaminen en mineralen. Gezonde cola??

Hotel Vitale

Een van mijn klanten had me gevraagd om samen met hem een presentatie te geven bij een evenement georganiseerd door een web-hostingbedrijf. Het evenement vond plaats in Hotel Vitale in San Francisco, vlakbij de baai. Volgens collega's is dat de een van de nieuwe, hippe tenten in de stad op dit moment. De inrichting was trendy en smaakvol; duidelijk het werk van een goede stylist. We hadden twee uur van tevoren afgesproken om ons nog even te kunnen voorbereiden.

Ik was een beetje verbaasd dat ik hiervoor niet zenuwachtig was, omdanks dat ik voor zo'n dertig Amerikanen een verhaal moest afdraaien. Amerikanen, die het 'public speaking' met de paplepel ingegoten krijgen.

Na de presentatie ging ik naar naar Muddy's, een coffeeshop niet ver van ons huis om met een andere klant bij te praten. Na een bespreking van twee uur liep ik naar huis waar ik sindsdien emails aan het beantwoorden ben. Het zijn weer drukke tijden...

C|Net

Ook toen ik nog in Nederland woonde, las ik CNet voor technologie- en internetnieuws. Gisteren was ik voor het eerst op de redactie van Cnet, die in een prachtig ontworpen kantoorpand in San Francisco zit. Het bedrijf bleek veel groter dan ik dacht; naast de nieuws- en reviewssite, horen ook websites als MP3.com en Gamespot tot de onderneming.

Ik was er onder andere om een interview met een van mijn klanten te begeleiden. Joris gaf me na afloop ook nog even een rondleiding door het supermoderne kantoor. Midden in het pand was een enorme serverruimte en er was ook een ruimt met allerlei computerspellen.

Na werk gingen we naar de Palace of Fine Arts voor een concert van Rufus Wainwright. Van een afstandje leek de Palace of Fine Arts een imitatie van een Griekse tempel, een soort mini-colleseum, maar toen we dichterbij kwamen bleken de pilaren die we zagen puur ter decoratie; een mega tuinornament. De zaal zelf was in het naastgelegen, nietszeggende gebouw.

Op weg naar het concert realiseerde ik me dat ik de kaartjes vergeten was. Gelukkig kon ik Ticketmaster bellen, waar ik de tickets gekocht had. Met mijn creditcard nummer konden ze de originele kaartjes blokkeren en nieuwe uitgeven die wij bij de kassa moesten ophalen. Ik denk dat ze ons per vergissing de verkeerder kaartjes gaven, want we bleken op de eerste rij midden voor het podium te zitten; de beste plaatsen in de zaal. Na afloop vroeg de man die naast ons zat hoe we aan die kaartjes waren gekomen. Hij had ze via eBay willen kopen, maar ze gingen voor zijn neus weg voor 500 dollar!

ad:tech

Deze week is er weer een beurs en symposium waar ik heen moest - deze keer is het ad:tech. Dit event op het gebied van trends in marketing en reclame vindt in San Francisco plaats, in de noordhal van Moscone Center midden in de stad. Met Bart was ik er in twintig minuten.

Edelman is betrokken bij de PR van deze beurs; we hebben er samen met collega's uit New York aan gewerkt en vandaag hebben we met een team de perskamer bemand.

Alle mensen die bij de organisatie betrokken zijn, kwamen om half zeven vanochtend samen. Wij dus ook.

Er waren zo'n honderd journalisten, waaronder ook drie uit Nederland! Ze moesten zich allemaal bij ons melden om hun toegangsbewijs te ontvangen. De badges voor de pers waren gekenmerkt met een rood lint, zoals dat hier gebruikelijk is. Standhouders, beursbezoekers, sprekers en congresbezoekers zijn ook aan de kleuren op hun badge te herkennen, maar minder opvallend dan journalisten.

Onder de bedrijven door had ik tijd om verschillende sessies bij te wonen, een oog op mijn email te houden, met klanten te bellen, te overleggen met een team op kantoor en een persbericht voor morgen voor te bereiden. Kortom: ik heb er weer een drukke dag opzitten.

Op weg terug naart het Bart-station nog even een paar winkels ingelopen. Het is niet zo vaak dat ik langs The Gap en Macy's kom op weg naar huis... deze week ben ik toch alleen thuis. Ik heb Cindy trouwens nog even gesproken vandaag. Ze moest vanaf een telefooncel bellen, want ze zit echt in de 'middle of nowhere'. Haar mobiele telefoon heeft er in ieder geval geen ontvangst.

Earth Day

Gisteren was Earth Day. Sinds 1970 wordt er op 22 april stilgestaan bij Moeder Aarde: een dag in het teken van het milieu. Tot vorig jaar was het een dag die niet overweldigend veel media-aandacht kreeg; een dag vooral voor hippies en alternatieven. Dit jaar is dat compleet anders. Dit jaar grepen de media deze dag aan om te berichten over schone energiebronnen, waterbesparing, recycling, bescherming van het milieu en meer van dat soort onderwerpen. Het is echt ongelofelijk hoe Amerikanen als een blad aan een boom zijn omgezwaaid en openstaan voor energiezuinige en milieubesparende maatregelingen. Er is maar een aanwijsbare reden voor: de film van Al Gore.

51ste

De dag begon vroeg omdat ik me had opgegeven voor een paneldiscussie over internationale communicatie, georganiseerd door BusinessWire. De bijeenkomst vond plaats op de 51ste verdieping van het Bank of America-gebouw, midden in de stad. Ik nam de lift die naar de bovenste etages gaat; de eerste verdiepingen slaat ie over (daar is een apart liftenblok voor), dus je moet je oren klaren gaat terwijl je met een rotgang naar boven gaat. We zaten is een indrukwekkende zaal met een nog indrukwekkender uitzicht.

Het panel bestond uit Amerikaanse journalisten, waarvan er een paar een tijdje correspondent zijn geweest. Weinig nieuws gehoord, maar wel een journalist beter leren kennen. Da's altijd handig.

West-Virginia

Vanochtend is Cindy naar West-Virginia gevlogen, aan de andere kant van de VS. Ze is de komende week in Shenandoah National Park voor een training.

Sexuele voorlichting

Cindy's oudste neefje is bijna elf en zit in de vijfde klas. Toen we in Santa Cruz waren vertelde zijn moeder dat hij sexuele voorlichting op school had gehad. Ik vond dat verrassend vooruitstrevend voor het Amerikaanse onderwijs om dat al zo jong te doen.

Het meeste indruk had de deodorant die ze hebben meegekregen gemaakt. Verder had hij geleerd over de aanstaande veranderingen in zijn lichaam; dingen als haargroei, bredere schouders en geur- en spermaproductie. Het meeste van de voorlichting ging via een film en ik vermoed dat ze een enorme close-up van spermazoiden hebben laten zien, want de conclusie van het neefje was dat sperma blauw is. Hij zei: "Het lijkt wit, maar als je heel goed kijkt is het blauw". Dat misverstand hebben we maar even rechtgezet.

Ik vroeg of ze het ook over menstruatie gehad hadden en hij zei nee. Dat verbaasde me, maar als snel bleek dat de jongens en meisjes apart van elkaar waren voorgelicht en dat iedere groep alleen over zichzelf. In de zevende klas (in Nederland de eerste brugklas) krijgen ze week sexuele voorlichting en dan gemengd.

Verrassing

Een van mijn nieuwe en jongere collga's was vandaag jarig. Ze heeft voordat ze bij ons kwam werken wat ervaring opgedaan bij een ander PR bureau, maar dit is haar eerste serieuze baan. Ze werkt met drie account-teams; een daarvan valt onder mijn verantwoordelijkheid.

Als haar teamgenoten hadden we ons in een van de vergaderzalen verzameld en het licht uitgedaan. De vergaderzalen hebben geen ramen naar buiten, alleen naar binnen naar de rest van het kantoor. Als het licht uit is, is het dus best donker. Alex ging haar halen en vertelde haar dat hij een slecht uitgevoerde opdracht met haar wilde bespreken. Ze trapte erin, en wij verraste haar met onze 'SURPRISE!' toen het licht aanging.

Een ander collega had een taart geregld met een witte roomlaag en een personaliseerde felicitatie. Verjaardagsgebak leent zich ook hier voor de uitwisseling van persoonlijke verhalen. We hadden het over gebroken ledematen en andere ongelukken die we ooit hadden meegemaakt. Uit het verhaal van mijn jongste collega bleek dat ze getrouwd is. Dat is iets dat me blijft verbazen hier, hoe jong sommige mensen hier trouwen. Ik heb bijvoorbeeld collega's van mijn leeftijd met kinderen die eindexamen doen... En dan ligt de gemiddelde leeftijd hier in de Bay Area een stuk hoger dan in de rest van Amerika, en lang niet iedereen hier trouwt jong.

Bureauleven

Mijn eerste afspraak was om half elf in Sunnyvale, dus ik besloot vanaf huis te werken tot half tien. Wat speurwerk op internet vericht om meer te weten te komen over Net Neutrality. Er is een wetsvoorstel om het verkeer op internet meet te reguleren; vooral telecombedrijven zijn hiervoor. De meeste internetbedrijven zijn tegen, omdat daarmee de filosofie van het world wide web waarop iedereen gelijk is, verloren zou gaan en daarmee ok de kracht van internet. Ik wilde weten wie voor en tegen is en in welke fase het wetsvoorstel is.

In de auto op weg naar een klant, woonde ik een wekelijkse telefoonvergadering bij voor een klant. En in Sunnyvale besprak ik met de klant in Sunnyvale een presentatie die we volgende week samen moeten geven tijdens een seminar.

Terug op kantoor heb ik gewerkt een twee persberichten en had ik nog verschillende teambesprekingen. Een afspraak gemaakt met een journalist, en een met een analyst.
Nog een telefoontje met een collega in New York over een congres dat volgende week plaatsvindt in San Francisco waar wij de perskamer gaan bemannen. Tot slot mijn onkostenvergoeding eindelijk ingediend.

Schietpartij

Het nieuws staat hier bol van de schietpartij op Virginia Tech. Daar zal in Nederland ook wel het een en ander over te doen zijn. Na twee dagen van shock en menselijk drama, beginnen de analyses los te komen. De vraag: "Hoe had dit voorkomen kunnen worden?" wil de media maar al te graag beantwoorden.

Je hoort wel wat stemmen opgaan over het aan banden leggen van de wapenwet in Amerika. (Hier mag in prinicipe iedereen een wapen bezitten en bij zich dragen. Dat is geregeld in het tweede amandement op de grondwet. Het eerste amandement regelt de vrijheid van meningsuiting.) Er is één senator die durft te zeggen dat de wapenwetgeving onder de loep moet worden genomen, maar daarop volgen meteen anderen die beweren dat dit incident misbruikt wordt voor het maken van een punt door de anti-wapenlobby. Op de radio, tijdens een programma a la Standpunt NL, hoor je ook wel kritische geluiden over wapenbezit in de VS.

Waar men veel meer aandacht voor heeft in de analyses is de geestelijke gezondheidszorg in dit land. Zijn er wel voldoende behandelplekken, is de zorg goed genoeg en moeten de regels voor verplichte opname veranderd worden, zijn vragen die Amerikanen zich stellen.

Live blogging

Profi-bloggers doen aan live blogging, vooral tijdens congressen. Ik ben op dit moment bij Web 2.0 Expo en zit te bloggen terwijl ik naar een presentatie luister. Er is hier een gratis draadloze internetverbinding, waardoor ik naast bloggen ook mijn e-mail kan lezen en de websites die getoond worden meteen zelf kan uitproberen. Tenminste, als je je niet eerste moet aanmelden voor een uitnodiging. Da's een van de laatste trends. Op die manier houden de websitebedrijven gebruik onder controle en zorgen ze dat de webserver niet crasht onder te hoge toeloop.

Over hoge toeloop gesproken.. het is hier ook erg druk. Helaas was de zaal op de derde verdieping met de keynote presentaties vol en mochten we niet eens de roltrap naar boven nemen. Gelukkig was er een 'overflow room' voor de honderden die de speeches op een scherm wilden volgen.

Overigens houd ik me niet helemaal aan de regels van live bloggen, want dan zou ik bijna letterlijk opschrijven wat een spreker te melden heeft. Dat houd ik niet bij... en is ook niet zo interessant.

Een van de sprekers was Jeff Bezos, de CEO van Amazon. Zij hebben tegenwoordig een hele afdeling die zich met andere dingen bezighoudt dan boeken verkopen: Amazon Webservices. Deze divisue biedt een flexibel model voor opslag van data en computercapaciteit door gebruik te maken het internet. Ze werken aan een dergelijk model in de fysieke wereld. De gespreksleider kwam op de term Supply Chain 2.0. Mail me gerust als je meer wilt weten... lijkt me iets te saai om nu helemaal uit de doeken te doen.

Andere interesante dingen die voorbijkwamen waren Spock, 43 Things, Apollo van Adobe.

Nu ga ik even op de beursvloer kijken...

Huiskamer

Over deze zaterdag heb ik weinig spannends te melden. Cindy en ik hebben 'm voornamelijk achter onze computers door gebracht. Ik had zoveel voor mijn werk te doen dat ik wel moest. Ik werk onder andere aan een plan waarvoor ik verschillende creative ideeën moet bedenken. Da's wel zo relaxt om thuis te doen in plaats van in een cubicle. Cindy heeft vooral haar iTunes gereorganiseerd.

Ik heb tussendoor ook nog wat andere dingen gedaan - Joost gedownload, een 'label cloud' (zie in de rechter balk) gemaakt en mailtjes gestuurd. Onder andere aan de kunstenaar van wie we onlangs een werk gekocht hebben in een gallerie bij ons in de buurt. Ze had een kaartje gestuurd om te bedanken met instructies voor het onderhoud. Ik dacht dat zij het wel leuk zo vinden om te zien waar het kunststuk hangt. En nu ik die foto toch heb, kan ik 'm net zo goed ook op mijn blog zetten. Er is een hoop veranderd sinds ik voor het laatst een foto van de huiskamer heb gemaakt.

Theater

Voor het eerst sinds we hier wonen zijn we naar een toneelstuk geweest. In Golden Gate Theater speelde Who's afraid of Virginia Woolf, een Broadway productie die nu op reis is. Kathleen Turner speelde een hoofdrol.

De theaterervaring was net anders dan in Amsterdam. De zaal is net iets kleiner dan Carré en voelde bijna net zo oud (het gebouw stamt uit 1922). Naast me zat alleen iemand die duidelijk net bij een fastfood-restaurant had gegeten en de restjes in een doosje had meegekregen. Dat doosje stond onder haar stoel, waardoor we de hele avond een weke, vette lucht roken...

Het stuk is enorm lang: drie bedrijven van ieder ruim een uur. Tussendoor waren er twee korte pauzes. Zo kort (10 minuten) dat je net genoeg tijd had om een drankje te bestellen als je geluk had. Ik kon het wijntje niet helemaal opdrinken voordat de voorstelling weer begon. Dat ze dat niet beter konden plannen...

Eieren

Paaszondag was er natuurlijk ook tijd voor eieren. Cindy's zus Debbie en haar drie zoontjes kwamen, en er was zoals zo vaak ook bezoek. Deze keer had Debbie wat vrienden uitgenodigd waarvan een stel met kind.

We lagen op het strand toen Debbie alvast terug ging naar het huis om de eieren, die we de avond ervoor beschilderd hadden, te verstoppen. Bij terugkomst konden de kids natuurlijk niet meer wachten en begonnen meteen met zoeken. Het was een geslaagde 'Easter egg hunt' - Joseph, de jongste, had de meeste eieren gevonden.

Santa Cruz op de fiets

Zowel zondag als maandag hebben we een flink stuk gefietst. Het weer was prachtig en op deze manier zagen we eens heel andere delen van Santa Cruz dan waar we meestal heengaan.

Langs deze weg, niet al te ver van het huis, komen we vaak.

In deze oude vuurtoren is nu een surfmuseum gevestigd.

Even stoppen om naar de vele surfers te kijken... de meesten lijken beginners. Des te leuker!

Santa Cruz hippie stad.. need I say more?

Zaterdagavond in Santa Cruz

Zaterdag aan het einde van de middag kwamen we in Santa Cruz aan in huis van Cindy's familie. Haar ouders en tante waren er al. Het is een familietraditie om Pasen aan de kust te vieren. Wij gingen zaterdagavond naar Soif, een wijnbar en restaurant waar we al sinds de opening een paar jaar geleden een keer naartoe wilden. Eindelijk kwam het ervan - het bleek een erg leuk tentje met lekkere wijn en uitstekende keuken. Ouders en tante zetten ons af en haalden ons op (wat een luxe), en schoven aan voor een glaasje met een kaasplankje. Wij bleven er om te dineren en maakten van de verschillende voorgerechten tapas, zoals we dat wel vaker doen hier.

Voordat we naar huis gingen, liepen we nog wat in rond in het centrum van Santa Cruz. Tegen negen uur waren er nog een paar winkels open, waar we wat rondsnuffelden. Naast kledingzzaken, die je in Santa Cruz vooral veel kado- en snuisterijwinkeltes. Wij waren bijvoorbeeld in een winkeltje vol met dingen uit Afrika en Azië.

In Santa Cruz barst het ook van de coffeeshops. Als Amerikanen naar een coffeeshop gaan is het meestal om koffie voor onderweg te kopen. Ze ziet dan ook vaak mensen met gesloten bekers over straat lopen. Zoals je ziet, waren ze er in deze winkel op berekend.

Santa Cruz is echt een hippie-stad. Er is een universiteit die de wat meer alternatieve student trekt en het strandleven zorgt ervoor dat er heel wat dakloze mensen voor kiezen in Santa Cruz te wonen. Sommige jongeren komen zelfs naar Santa Cruz om een tijdje te leven als een daklozen en de 'ultieme vrijheid'op die manier te ervaren.

Je ziet er ook veel straatmuzikanten en mensen die voor zichzelf een instrument op straat zitten spelen.

Een ander phenomeen dat bij dit beeld van Santa Cruz hoort zijn de oude auto's die je er vrij regelmatig ziet rijden, vooral oude Volkswagen busjes en kevers. Dit is dan wel een Ford, maar ook typisch Santa Cruz.