Larry

Afgelopen week ging met mij collega Larry lunchen om elkaar wat beter te leren kennen. Hij heeft jarenlang gewerkt als speech-schrijver, waarvan een aantal jaar voor Philips in Nederland. Het leek ons daarom allebei leuk om nader kennis te maken, ook al zullen we niet zo snel samenwerken. Hij werkt namelijk volledig op een van onze grotere accounts, en ik werk voor diverse kleinere bedrijven.

Larry stelde voor om naar Pizza My Heart te gaan met de aanbeveling dat je er voor $5,75 een pizza slice, een salada en een drankje krijgt. Een plek die ik niet zo snel gekozen zou hebben , maar wel heerlijk Amerikaans.

Ik vroeg Larry of er dingen zijn uit Nederland die hij mist. In Nederland zat hij bij de atletiekclub PSV en dat mist hij. Volgens hem moet je in Amerika of een professional zijn, of nog naar school of de universiteit gaan om op die maniet te kunnen sporten. Het clubleven zoals we dat in Nederland kennen, heb je hier niet. Hij was erg onder de indruk van de faciliteiten voor vrijetijdssporters in Nederland.

Over werken in Nederland zei hij dat de mensen over het algemeen aardiger zijn, ook als iemand je klant of je baas is. Ik geloof dat ik het geluk heb dat ik dat nog daarvan nog nauwelijks iets gemerkt heb.