Fort Lauderdale

De wekker ging vanochtend om kwart over vier. Twee uur later ging aan boord van een Southwest-toestel en via twee tussenlandingen ben ik nu, samen met Heidi en Cecelia, in Fort Lauderdale. We slapen vanacht bij Mary, een vriendin van Heidi, waar we nu zijn. Mary werkt als voice-over - ze is de stem van een Care Bear (Cheer Bear) en een Cabbage Patch pop - het zijn pratende poppen. Ze doet ook ander werk voor radio en TV.

We zijn op een terrasje uit eten zijn geweest en liepen daarna nog even door een van de hoofdstraten van Fort Lauderdale. Een straat vol restaurantjes, winkels en galleries. Nu zitten we nog even in Mary's huiskamer iets te drinken.

Morgen slapen we op een schip van Holland-America. We gaan een cruise maken door het Caribbisch gebied! Ik had nooit gedacht dat ik ooit van mijn leven zoiets zou doen, want ik haat massatoerisme. Maar toen Heidi en Cecelia vroegen om mee te gaan, dacht ik waarom niet. Ik had wel zin in een feestje en de eilanden zijn een leuke bonus.

Kortom, voorlopig even geen updates op deze blog...

Orson

Gistreravond was ik in Orson, waar sinds kort elke donderdagavond een feest voor vrouwen is. Het is een hippe tent waar je goed kunt eten en er is een grote ronde bar in het midden van de zaak. De wekelijkse avond trekt vrouwen van midden twintig tot eind veertig aan, over het algemeen mensen met goede smaak en dito baan.

Christy had er al haar vrienden uitgenodigd om er haar verjaardag te vieren. Ja, ook mannen waren welkom – daar wordt hier niet moeilijk over gedaan. Zo langzaam ken ik verschillende van haar vrienden en kwam ook nog een paar andere bekenden tegen. Dat maakte de avond erg gezellig, ondanks dat ik erg moe was van een drukke week op het werk.

Met JB in Orson

Ik kwam ook met verschillende mensen die ik nog niet kende aan de praat. Een daarvan vroeg na een tijd of ik een keer uit wilde gaan ‘on a date’. Dat is voor het eerst en voelde een beetje overvallen want ze was niet helemaal mijn type. Desondanks leuk, en een beetje spannend om dat mee te maken.

Dat wil overigens niet zeggen dat ik nog niet been uitgeweest ‘on dates’, alleen niet iedereen zegt het er expliciet bij. Eerder deze week had ik met een vriendin van een vriendin afgesproken. Ze had gevraagd of ik een keer wat mee wilde gaan drinken en over internet te praten omdat ze daar meer over wil leren voor haar werk. Het duurde even voordat het kwartje viel en ik door had dat dat een date was. In eerste instantie had ik voorgesteld voor om naar een netwerkborrel te gaan. Een dag later realiseerde ik me dat de kans groot zou zijn dat ze dat als een afwijzing zou kunnen interpreteren en dat zou ik jammer vinden. Uiteindelijk werd het een etentje. Een leuk etentje.

Omdat het woord ‘date’ niet gevallen is, wist ik niet zeker hoe ik de afspraak moest beschouwen. Toen ik na afloop aan een vriendin vertelde dat we het over werk, internet en exen hadden gehad, zei ze: ‘Oh dat was zeker een date’. Schijnbaar is dat onder vrouwen onderling geen ‘verboden’ onderwerp op de ‘first date’.

Droogte

Californie heeft niet alleen een begrotingsprobleem, er is ook een watertekort in delen van de staat. Terwijl het in San Francisco en omgeving de afgelopen maand veel geregend heeft, blijft het in de San Joaquin Valley, in het centrale deel van Californie, alsmaar droog. En dat is nou net de vallei met veel tuinbouw; een belangrijke bron van fruit en groenten voor heel Amerika.

Het gebrek aan regen is veel in het nieuws, want het ziet ernaar uit dat de boeren in de regio op waterrandsoen worden gezet. Sommige grote tuinbouwers met veel land hebben de optie om water uit andere gebieden over te hevelen en voor een klein aantal is het boren naar grondwater een optie.

Maar veel boeren besluiten echter om op een aantal velden helemaal niets te verbouwen en fruitgaarden soms helemaal uit te laten drogen. Dat heeft als gevolg dat de werkloosheid in het gebied enorm hoog is. Ik hoorde op de radio dat in Fresno bijna 35 procent van de mensen werkloos is. In diezelfde reportage kwam ook naar voren dat er langzaam een sloppenwijk aan de rand van de stad aan het verrijzen is. Mensen die in geimproveerde tenten wonen en in de openlucht koken...

Aswoendag

Net kwam ik een collega in de gang tegen met een zwarte veeg op haar voorhoofd. Even dacht ik dat het een tatoeage was en vervolgens een wond... maar toen ik ernaar vroeg zei ze dat het as is, vanwege Aswoensdag. Ze zei erbij dat het een katholieke feestdag is.

Als kind heb ik een keer in mijn leven een askruisje gehad, maar ik heb in Nederland nog nooit mensen gezien die de hele dag met as op hun voorhoofd rondlopen.

Hoegaarden

Je zou het wellicht niet verwachten, maar Hoegaarden is hier een redelijk populair biertje. Alleen, de Amerikanen spreken het uit als Ho-garden, en afgekort een Hoe (spreek uit: ho). Nou is dat ook een slang-woord voor hoer, dus zo'n naam doet het goed in de kroeg.

Amerikanen houden van gemixte drankjes en zelfs hun bier drinken ze gemixt. Ik heb vrienden die drinken een miz van Hoegaarden met Guinness, 50/50. Dat heet een Black Hoe, oftewel een zwarte hoer.

Je kunt ook Hoegaarden met Kriek of amber biertje mixen. Dat heet een Dirty Hoe, oftewel een vieze hoer.

Ojai

Vrijdagavond had ik met Jane afgesproken om samen naar Ojai (spreek uit: O-hai) te rijden, is een klein plaatsje in de buurt van Santa Barbara. We gingen erheen omdat we ons allebei hadden opgegeven voor een workshop van Byron Katie. Ik had een aantal jaren geleden over haar gehoord van een Nederlandse collega. Ze is schrijfster van boeken over hoe je een gelukkiger leven kunt leiden en reist de wereld over om workshops te geven aan zo'n honderd mensen te gelijk. Ze is gevestigd in Ojai, maar het komt maar zelden voor dat ze daar is om een workshop te geven.

Zaterdagochtend hielden we het na anderhalf uur voor gezien. We hadden het gevoel bij Oprah Winfrey of Docter Phil te ziten - we hadden een uur lang naar een gesprek zitten luisteren tussen Byron Katie en een vrouw uit het publiek over alles wat er mis is in haar leven. Byron Katie tradt op als een soort van coach, wat overigens de reden was waarom jane geintereseerd was in de workshop. Ze is zelf ook coach, maar meer gericht op werk en loopbaan.

We hadden de rest van het weekend om Ojai te verkennen. Het is maar klein (8000 inwoners, waaronder redelijk wat mensen uit de filmindustrie) dus aan een dag hadden we voldoende. Hier wat indrukken:

Ojai is omringd door natuur en bergen. We gingen zaterdagmiddag een uitgebreide wandeling maken. De vegetatie is hier duidelijk anders dan in Noord-Californië



Er was niet echt een gezellig centrum. Deze gallerij was eigenlijk het hele 'downtown'-gebied. Er zaten vooral boetiekjes, kadowinkeltjes en gallery's in. Je kwam er heel leuke, orginele dingen tegen, maar ook walgelijke kitch.

Tegen over de bogen was een park en een 'oude' toren. Hier is niets ouder dan 100 jaar...

Wat indrukken van onderweg...

Candy striper

Na werk ging ik nog een biertje drinken met collega's in de Ierse pub om de hoek van kantoor. Dat is altijd erg gezellig en soms komen de wildste verhalen boven. Zo hadden we het onder andere over de raarste baantjes die we ooit gehad hadden.

Een van mijn colloga's heeft gewerkt bij de de 'suicide hotline' een noodtelefoonnummer waar suicidale mensen heen kunnen bellen. Een andere collega ze dat ze een 'candy striper' is geweest. Dat zei me niets dus ik vroeg om uitleg. Het bleek een vrijwilliger in het ziekenhuis te zijn die bloemen van gasten aanneemt en voorleest bij patienten.

Mensen die dit werk doen worden candy stripers genoemd vanwege het uniform dat ze aan hebben: dat is wit-rood gestreept jurkje. Da's tegenwoordig meestal niet meer zo, maar collega moet nog wel zo'n pakje aan. Zie de foto links, die ik op internet vond.

Southwest

Een lang weekend in Guatemala klinkt wellicht wat avontuurlijk (ook voor de meeste mensen hier) maar is goed te doen vanuit San Francisco. Je vliegt er in ongeveer zes uur heen, met een korte overstap in L.A. (heenweg) of San Salvador (terugweg).

Van San Francisco naar L.A. vloog ik voor het eerste met Southwest Airlines, een vliegtuigmaatschappij waar ik collega's en vrienden al vaak over gehoord had. Het is zo'n beetje de BudgetAir van Californië. Sommigen noemen Soutwest de streelbus van Californië en ze houden via Internet in de gaten wanneer de tarieven het laagst zijn.

Voor 60 dollar vloog ik naar LAX. Je krijgt alleen geen stoel, maar in plaats daarvan staat op je instapkaart in wel instapvak je ben ingedeeld. Nadat iedereen in vak A was ingestapt, was ik aan de beurt in val B25. Daarmee belandde ik in het midden van het toestel aan het raam.

Het personeel van Soutwest staat erom bekend dat ze niet vies zijn van een grapje en regelmatig de draak steken met de veiligheidsdemonstratie aan het begin van een vlucht. De stewards van onze vlucht zagen er meer uit alsof ze in een bar werken, dan voor een vliegtuigmaatschappij.

Vanuit L.A. nam ik samen met Joris de vlucht naar Guatemala met Taca Airlines uit El Salvador. Voor 100 dollar extra vlogen we business class en dat was wel zo fijn, omdat we door de nacht vloegen. Vrijdagochtend om zeven uur stapten we uit in Guatemala. Heerlijk om even in een andere wereld te zijn.

Ondanks dat deze blog volledig over Amerika gaat, zal ik binnenkort toch even een linkje naar foto's van de reis plaatsten.

LAX

Ik ben net (weer) op LAX, het vliegveld van Los Ageles, aangekomen. Zo meteen ontmoet ik hier Joris. We hebben morgen vrijgenomen en maandag is een nationale feestdag. We vliegen zo samen door naar Guatemala, da's ng vierenhalf uur vliegen vanaf hier. Daar gaan we een paar dagen doorbrengen in Antigua, de oude hoofdstad. Schijnt een heel mooi plaatsje te zijn... ik ben benieuwd!

Vriendelijk

Een tijd geleden is een van mijn collega's naar Houston In Texas verhuisd. Ze werkt nog steeds bij ons, maar de klant waarvoor ze werkt heeft een grote vestiging daar en wilde graag iemand van het PR team ter plekke. Voor haar kwam het mooi uit, want haar familie komt er vandaan en ze speelde al een tijdje met de gedachte om naar Texas te verhuizen, al was ze het liefste naar Austin gegaan.

Deze week was ze weer even bij ons op kantoor en we hadden vanochtend afgesproken om samen te ontbijten. Dat deden we in een typisch Amerikaans tentje, met een eindeloos lange ontbijt-menukaart en waar je de koffie steeds gratis bijgeschonken krijgt.

We hadden het over de verschillen tussen Texas en Californie. Een voor de hand liggende: de porties in restaurants zijn veel groter. Ze vertelde dat ze standaard groot genoeg zijn voor twee personenen dat het heel gebruikelijk is om een gerecht samen te delen.

Daarnaast zei ze dat weer meer zichtzelf is in de zin dat ze met willekeurige mensen op straat praatjes maakt. In Texas zijn de mensen supervriendelijk en is het leven een stuk relaxter. En ik vond het hier al zo relaxt!

Bezuinigingen

De vrouw van een van mijn collega werkt in het onderwijs (ik heb er al eens over geschreven). Deze week heeft ze te horen gekregen dat zij en haar collega's aan het eind van de maand hoogstwaarschijnlijk geen salaris krijgen.

Daarnaast is er een kans dat ze haar baan verliest omdat ze conrector is en dat maakt haar onderdeel van het bestuur van de school. Er zijn drie bestuurders in totaal en daar moet er eentje van afvallen. Alle drie funtioneren prima, dus het wordt waarwschijnlijk bepaald door zoiets als lootjes trekken.

Zover is het inmiddels met de kas van de staat California. Medewerkers van publieke scholen kunnen niet meer uitbetaald worden.

De kantoren van de DMV (voertuigenadministratie) zijn twee vrijdagen per maand gesloten om kosten te besparen.

Regentijd

Het afgelopen weekend heeft het veel geregend. Zo langzaam begin ik dat soort dagen te waarderen, want zo vaak regent het hier niet. Het is niet zo dat ik het fijn vind als het nat en bewolkt is, maar ik weet inmiddels hoe belangrijk neerslag is. We zitten nu midden in het regenseizoen en er is niet zoveel gevallen. De afgelopen twee, drie jaar was dat ook het geval en dat leidde steeds tot enorme bosbranden. Daarnaast hoor je regelmatig over meren waarvan het waterniveau te laag is en naastgelegen gemeenten die op waterrantsoen zullen worden gezet.

Ik heb zaterdag en zondag grotendeels binnenshuis doorgebracht. Moest een hoop voor werk doen - het is de afgelopen ineens weer erg druk geworden, met name vanwege nieuwe klanten.

Brief

Laatst kreeg ik een brief van Sarah Palin. Je weet nog wel, de running mate van McCain, die goeveneur van Alaska die claimde buitenlandse politieke ervaring te hebben omdat je Rusland vanuit Alaska kunt zien liggen.

In de brief bood ze me een gids met informatie over Alaska aan. Ze gebruikt haar bekendheid om Alaska als vakantiebestemming te promoten. Die weet het ijzer te smeden als het heet is!
De aanhef van de brief is 'Dear neighbor' (Beste buur). Ik moest daar erg om lachen, want tijdens de verkiezingscampagne noemde ze de Russen ook steeds haar buren.

Ik heb niets aangevraagd en 'm netjes bij het oud papier gedaan (nadat ik er een foto van heb gemaakt).

Automaat

Vandaag moest ik weer een dagje naar LA. Weer niets meer gezien dan het vliegveld en het bedrijventerrein waar het kantoor van een klant staat.

Op het vliegveld zag ik een automaat staan waaruit je elektronische apparatuur kon kopen. Net zoiets als een frisdrankautomaat, maar dan voor iPods en fotocamera’s.

3D

Zondag werd de Super Bowl weer gespeeld. Dit jaar heb ik de American Football final op geheel Amerikaanse wijze beleefd: niet in een kroeg maar bij mensen thuis. Chris en Kristy hadden vrienden vanaf twaalf uur uitgenodigd. Ze hadden een fust bier geregeld en voor hapjes gezorgd en vroegen de gasten om hun favoriete Superbowl eten mee te brengen.

Chris zelf had voor ‘pulled pork’ gezorgd, dat is varkensvlees dat heel lang gegrild is en zo gaar is dat je het uit elkaar kunt rafelen. Dat wordt dan ook gedaan en wordt vermengd met barbecue-saus. Je eet het op een brrodje. Ik ben geen fan van varkensvlees, maar pulled prok vind ik wel lekker. Er was ook dingen als cole slaw, spinazie-dip met crackers en chocolate chip cookies.

Iedereen had zich over het huis verspreid: er stonden TV’s in de huiskamer en de keuken. Het was prachtig weer, waardoor ook de patio (groot balkon) goed bezocht was.

Van de wedstrijd zelf heb ik niet veel gezien; ik begrijp te weinig van de regels om het echt te kunnen volgen. Zoals een groot deel van Amerika, keek ik vooral voor de reclameblokken en het optreden van Bruce Springsteen tijdens de rust.

Adverteerders pakken groots uit voor de Super Bowl. Logisch als de uitzending van het spotje alleen al bijna drie miljoen dollar kost. Reclamebureaus streven er duidelijk na om het meest spraakmakende spotje te maken. Dit jaar waren er een aantal in een nieuwe 3D technologie. Je moest er een brilletje voor hebben, maar ze waren ook gewoon zonder bril te bekijken. Dreamworks en Intel hebben de technologie ontwikkeld voor de film Monsters vs. Aliens. Erg indrukwekkend!

Uitgaan

Het voordeel van uitgaan in San Francisco is dat alles al vroeg begint. Ik vind dat heerlijk - je kunt een geweldige avond hebben en rond middernacht weer thuis zijn. Zo had ik gisteren met Jeri afgesproken. Om zes uur gingen we eerst even sushi eten, niet bij onze favoriete Moki's maar een klein eettentje iets dichter bij huis. We wilden om zeven uur in El Rio zijn, een bar bij mij aan het einde van de straat - als je mijn blog vaker leest, weet je dat ik daar wel meer heenga. Daar speelden twee bandjes, waarvan zij een paar leden kende. We kwamen er ook verschillende vrienden en bekenden tegen. Da's het leuke aan een buurtkroeg.

Tegen tien uur was het voor Jeri tijd om naar huis te gaan en zette ze mij af bij Slim's. Jen had gevraagd of ik zin had daarheen te komen omdat ze er met een paar vriendinnen naar een concert van Amy Ray zou gaan. Ik was sowieso gegaan, want ik kan het goed vinden met Jen en vind het altijd leuk om haar te zien. Maar Amy Ray had ik ook niet willen missen. Ik heb haar al vaak zien optreden als een van de twee Indigo Girls, maar zag haar gisteren voor het eerst solo. Helemaal te gek.