Oakland

Cindy werkt in Oakland, aan de andere kant van de baai. Sinds we hier wonen ben ik er nog nooit geweest. In Oakland is een grote haven (waar onze container destijds aankwam) en het is een stuk betaalbaarder om in Oakland te wonen dan in San Francisco. Dat betekent in d e praktijk dat er veel meer mensen met lage inkomens wonen, Oakland heeft niet zo'n goede naam hier - er zijn veel slechte buurten en je hoort regelmatig over schietpartijen en geweld van gangs daar.

Er zijn ook goede wijken en leuke plekken, vooral bij het water waar Jack London Square is en in het 'oude' centrum (downtown). We namen Bart daarheen om die buurt te vekennen. Hieronder wat indrukken van Oakland...

Dit is Jack London Square: een is vrij nieuw gebied met verschillende restaurants, terassen en winkels. Het ligt bij een jachthaven, waardoor het toch wat sfeer heeft.

De rails voor Caltrain, Amtrack en goederentreinen loopt paralel aan Jack London Square.

Even een terasje pikken... Ze hadden er heerlijk wijn.

Rond Jack London Square zie je veel van dit soort pakhuizen waar appartementen in gemaakt zijn.

De toren op de achtergrond is van de Oakland Tribune, de lokale krant.

In het bart-station, richting huis.

Flamingo

De trip naar Vegas zit er alweer op. Ik was er voor slechts een van mijn klanten, maar tussendoor heb ik heel wat werk voor anderen kunnen verrichten via mijn Treo. Zelfs gisteravond was het niet nodig om op mijn PC in te loggen. Daarbij kwam dat ik moe was en niet te laat naar bed wilde, want vanochtend moest ik op zes uur op.

Deze keer sliep ik in de Flamingo, voorheen de Las Vegas Hilton, maar inmiddels opnieuw ingericht. De kamer zag eruit alsof een stylist van 'In Holland staat een huis' was langsgeweest: orgineel en best mooi, maar niet zoals je het in je eigen huis wilt. Gestreept behang in verschillen tinten roze en bruin bijvoorbeeld.

Rose was duidelijk een thema... in de badkamer was een hele muur roze. Aardig detail was de in de spiegel ingebouwde televisie!

Na de verschillende besprekingen en interviews dacht ik voldoende tijd te hebben om naar het vliegveld te komen, maar voor het hotel stond een enorme rij voor de taxies. Volgens de portier zou het twintig minuten duren. Ik nam de gok en liep naar een ander hotel om een taxi te nemen, want in Vegas is het verboden voor taxi's om mensen van de 'strip' op te pikken. Het was een goede beslissing, want ik was op tijd op het vliegveld. Daar aangekomen bleek mijn vlucht vertraagd.

Ik vind het nog steeds ongelofelijk dat je de 'Strip' vanuit de start- en landingsbaan kunt zien. Zo dichtbij. Vooral in het donker ziet het er onwerkelijk uit, omdat veel van de hotels met kleur verlicht zijn. Of eigenlijk, alles aan Las Vegas in onwerkelijk...

Elektriciteitsvoorziening

Rond half twee gingen het licht en verschillende apparaten weer aan, en vanochtend kreeg ik een laatste telefoonboodschap van PG&E om te melden dat de elektriciteitsvoorziening in onze buurt hersteld was. Toevallig hoorde ik vanochtend op de radio over een initiatief van PG&E om de stroomtoevoer naar air conditioning apparaten te kunnen beheren. Door om het kwartier de stroom af te zetten, kan er enorm veel elektricitiet worden bespaard. Op een warme zomerdag nemen airconditioners 30 procent van het energieverbruik in de staat Californië voor hun rekening...

Vandaag bijna de hele dag gewerkt aan de laatste loodjes van een plan voor Mozilla en 's middags het geheel gepresenteerd aan de klant.

Nu nog even pakken, want morgenavond vertrek ik voor een dagje naar Las Vegas, waar een beveligingsbeurs plaatsvindt. Twee teamgenoten zitten deze week voor een 'wireless' beurs in Florida, dus ik moet even inspringen voor onze klant Firetide.

Stroomuitval

Een uurtje geleden hoorden we een enorme knal. Even dacht ik dat het een pistoolschot was, maar al snel had ik door dat het een transformator aan een van de elektriciteitspalen voor ons huis was. De overbuurvrouw had het zien gebeuren en zei dat er blauwe vonken vanaf kwamen. Sindsdien zitten we zonder stroom. Ik heb naar PG&E gebeld, het elektriciteitsbedrijf en daar vertelden ze me dat bijna 1000 mensen zonder stroom zitten.

De wagens van PG&E zijn inmiddels gearriveerd en een van de medewerkers heeft net onderzocht wat er gerepareert moet worden. Het is duidelijk dat hij versterking nodig heeft, want toen hij dacht klaar te zijn en de zekering weer op zijn plek zette, knalde die er meteen weer uit. Beng! Volgens de man van PG&E moet er een ‘rubber glove crew’ komen. Geen idee wat dat is, maar ze zullen over een uur hier zijn. Tegen die tijd zal het donker zijn... wij steken nu de kaarsen aan.

PG&E vroeg of ik telefonisch op de hoogte gehouden wilde worden. Natuurlijk. Inmiddels heb ik door dat dat betekent dat een computer me af een toe belt om de geschatte eindtijd van dit euvel door te geven. Op dit moment denken ze tussen middernacht en twee uur vannacht. Ik typ dit stukje op mijn laptop en zal het morgen online zetten.

Zo’n knal heeft trouwens meteen de straat in rep en roer. Het is een goede gelegeheid om de buren beter te leren kennen... veel mensen staan buiten. Niets beters te doen...

Groen

Het is een weekend van boodschappen en andere klussen. Het huis moest nodig aan kant en ik heb nog wat voor werk te doen. Gisteren naar Target geweest, een soort van mega-HEMA waar het nog steeds leuk is om rond te neuzen. Vanochtend gingen we fitnessen an voordat we weer naar huis reden nog even naar Safeway en de Rainbow Grocery Store om eten voor de komende week in te slaan.

Op de terugweg van zo'n trip zien we altijd Bernal Hill, de berg waarop onze wijk Bernal Heights ligt. Vooral vanaf de straat South Van Ness heb je een mooi uitzicht op het park aan de top en de huizen die tegen de granieten berg gebouwd zijn.

Nu zijn de bergen nog groen, maar als het over een paar weken stopt met regenen duurt het niet lang voordat het gras uitdroogt en de heuvels overal goudgeel kleuren. Het landschap zit er dan ineens anders uit. Zelfs een stadsberg maakt dan een andere indruk...

Bernal Hill in maart

Bernal Hill in september

Spaghetti

Ik heb het al vaker geschreven dat er zoveel goede restaurants op loopafstand van ons huis zijn, en ik schrijf er niet meer zo vaak over. Jullie hebben heel wat etentjes gemist...

Vaak gaan we uit gemak uit eten, zoals veel Amerikanen. Op een minuut of zeven lopen van ons huis zit Emmy's Spaghetti Shack. Het is een alternatief tentje, nog het beeste te vergelijken met een eetcafe. Er is een DJ en de muziek staat hard en de bediening zit onder de tattoos.

Heerlijk gegeten! Cindy had 'spaghetti en meatballs', dat is een Amerikaanse klassieker... spaghetti met gehaktballen in tomatensaus. Ik had heilbot met linzen. We hadden ook een flesje wijn besteld, en zelfs in dit soort tentje heb je keuze minstens tien soorten en laten ze je de wijn proeven.

Het restaurant is aan de buitenkant net zo beschilderd als sommige serveersters van Emmy's Spaghetti Shack.

Zoals bij veel restaurants, reserveer je hier niet, maar vertel je bij aankomst met hoeveel mensen je bent ('number op people in your party') en vervolgens wordt je verteld hoe lang je moet wachten op een tafel. Wij moesten een kwartiertje buiten op het bankje wachten.

Emmy's is maar klein, met een paar tafeltjes een een bar. Daarboven hangt een waslijn met allerlei verschillende schortjes.

Een van de meiden in de bediening.

March madness

Ik had gehoopt een collega in Los Angelos te kunnen spreken vandaag over een opdracht voor een klant, maar hij had een paar vakantiedagen opgenomen. Zijn vrije dagen brengt hij door bij basketbalwedstrijden van UCLA. UCLA staat voor Univerity of California in LA en zij spelen mee in de laatste rondes van het college-basketballtournooi dat elk jaar plaatsvindt.

College-basketball is hier bijna even populair als de NBA, de National Basketball League, oftewel de eredivie van basketball. In maart vindt een belangrijk toernooi plaats en inmiddels zijn we in de kwart-finales, oftwel de 'elite eight'. De achtse finales werden de 'sweet sixteen' genoemd. Niet dat ik het volg, maar je ontkomt hier niet aan het feit dat dit tournooi gaande is. March Madness wordt het hier genoemd en daar staan de media al de hele maand bol van.

Er is ook een vrouwen basketballtournooi, maar daar hoor je helaas maar weinig over.

Kattenvoer

Amerika is in rep en roer over kattenvoer. Er is een 'product recall' voor honden- en kattenvoer van zo'n dertig verschillende merken. Blijkbaar komen al die blikjes uit dezelfde fabriek. Een van de ingredienten schijnt een slechte uitwerking op de nieren te hebben; in een test overleden zeven van de veertig katten. Ik heb natuurlijk meteen gecheckt: Storm is veilig.

Netwerken

Om zeven uur was ik bij Sun Microsystems in Menlo Park, midden in Silicon Valley, voor een ontbijtbijeenkomst. Een van de Nederlandse organisaties hier had had een spreekbeurt van Hans Appel, Sun's Europese CTO en een Nederlander, georganiseerd tijdens zijn bezoek het hoofdkantoor. Het is een leuke manier om een kijkje te nemen bij een van de iconen van Silicon Valley en om mensen te leren kennen.

De bijeenkomst vond plaats in het in het 'Executive Meeting Cengter' van Sun. In de ontvangstruimte staan alle uitvindingen en apparaten uitgestald.

Na de bijeenkomst reed ik naar kantoor, zo'n twintig minuten naar het noorden, om aan het einde van de dag weer naar Palo Alto te rijden voor een borrel van Red Herring.

De bedrijven die meedingen voor een plaats op de Red Herring 100 lijst, een overzicht van de meestbelovende nieuwe bedrijven. Een van mijn klanten maakt kans.

Hier ging het in eerste instantie om netwerken, maar de CEO en hoofdredacteur spraken de gasten nog even toe. De aanwezige werden vooral gecomplimenteerd met hun ondernemereschap, een eigenschap waar Silicon Valley groot mee geworden is...

Alleen thuis

Ik heb Cindy bij het vliegveld afgezet. Ze is de komende week bij Lake Mead voor haar werk. Het meer ligt bij Las Vegas is ontstaan toen de Hoover Dam gebouwd werd. Cindy gaat er met een collega heen voor inspecties en besprekingen. Ik ben de komende week alleen thuis...

Schandalen

Mijn telefoon ging, maar toen ik opnam hoorde ik niets. Een paar seconden later begon iemand te spreken. Duidelijk een opname. Het was een oproep om deel te nemen in een demonstratie tegen de oorlog in Irak. Aanstaande maandag verzamelen voor het kantoor van Nancy Pelosi, afgevaardigde voor Californië in het Amerikaanse congres. Zulke telefoon-spam krijg je hier wel vakker, maar meestal is het voor een goedkope hypotheek.

De gemoederen raken hier steeds meer verhit rondom de oorlog en de beslissingen van Bush. De verkiezingskoorts is al hevig losgebarsten, dus de verschillende kandidaten voor de Democraten willen aantonen dat ze een andere koers kunnen varen. Daarbij komt dat de huidige regering in steeds meer schandalen verzeild raakt. Eerst waren het de slechte omstandigheden in de opvanghuizen voor gewonde soldaten (waar we het laatste nog niet over gehoord heben) en nu is het het ontslag van acht procureurs generaal waar veel ophef over is. En dan is er nog de zaak 'Scooter Libby' die blijft opduiken in het nieuws. Libby was de medewerker van Cheney die de indentiteit van een CIA spion prijsgaf toen haar echtgenoot kritisch uitliet over de oorlog in Irak.

In Nederland waren er vast verschillende moties van wantrouwen ingediend, en waarschijnlijk had het er ook minstens een daarvan gehaald. Hier hoor je ook af en toe stemmen opgaan voor 'impeachment' (het afzetten) van Bush, maar dat geluid hoor je vooral van protestgroepen en nauwelijks van politici of de media. Wat is niet is kan nog komen, maar omdat de president hier gekozen wordt en niet een uitvloeisel is van parlementsverkiezingen, liggen de krachtenvelden anders. Ook als het congres zijn steun op zou zeggen, kan Bush blijven regeren. Hij heeft het recht op veto en daarmee kan hij heel wat gedaan krijgen.

Patty

Wij zijn nu in de Warfield, een concertzaal net iets kleiner dan The Fillmore. Patty Griffin speelt vanavond. Voor het podium zijn staanplaatsen en halverwege de vloer is een verhoging met tafels. Van die lange slanke tafels met plaats voor tien waar je iets te eten kunt bestellen. Daar zitten wij - we hebben net hot wings op. Ik moet even naar de wc en zag in de lobby een PC staan...

Bekende Nederlander

Weet je welke Nederlander ik hier tot nu toe het vaakst op TV heb gezien? Nee, niet Balkenende (die heb ik nog nooit gezien) of Jeroen Krabbe... maar Andre Rieu! Zojuist was hij weer op een van de publieke TV zenders. Het was een uitzending van een openluchtconcert in Maastricht; zijn Limburgs werd in het Engels ondertiteld. Raar om dat hier te zien.

Mr. Winkle

Een van mijn collega's vertelde over een hype rond een hondje van een aantal jaren geleden: Mister Winkle. De eigenaar fotografeert het beestje op allerlei plekken en in verschillende uitdossingen. Je kunt nog steeds kalenders kopen van Mr. Winkle.

Joint

Ik ben enigszins brak van gisteravond; ik ben veel te laat gaan slapen. Een van de journalisten uit Boston die ik hier inmiddels ken, mailde dat hij een paar dagen in San Francisco was en of ik tijd had om af te spreken. Een collega had toevallig twee kaartjes voor Third Eye Blind in The Fillmore waar ik graag heen wilde. De journalist bleek ook van hun muziek te houden, dus dat pakte goed uit. Terwijl we in de zaal stonden te luisteren gaf de man die naast me stond (die we helemaal niet kenden) zijn joint door. (Ik moest nog rijden, dus heb 'm voorbij laten gaan.) In grote delen van Amerika zou zoiets ontdenkbaar zijn, maar ja, dit is San Francisco... Je begrijpt dat ik vaak positieve reacties krijg als ik vertel dat ik uit Amsterdam kom.

Midwest

Voor de verjaardag van een van mijn teamleden gingen we met zes collega's uit lunchen. Het gesprek ging over de Midwest - dat zijn de staten in het centrale noorden van Amerika. Chicago is de grootste stad in de MidWest en staten als Wisconson, Indiana en Ohio. Het is het gebied waar de prairies zijn. Voor verschillende doeleinden onderscheiden Amerikanen vier regio's: het Westen, het Noordoosten, het Zuiden en de Midwest. De grenzen zijn trouwens niet exact, maar als je het precies wilt weten, lees dan Wikipedia.

Voor mijn collega's is de Midwest synoniem met het platteland. Als stadsmensen kijken zij naar dit gebied als een beetje achtergebleven en heel anders dan Californie en tijdens de lunch werden die ervaringen die dat beeld onderstepen uitgewisseld. Een van mijn collega's komt uit Indiana en vertelde dat zijn klasgenoten in high school allemaal kauwpruimtabak kauwen. Een andere collega heeft veel familie in Kentucky, vertelde hoe ze daar 'cornhole' spelen op hun erf. Cornhole is een spel waarbij de speler een zak met gebroogde mais door een gat in een plak moeten gooien. Door wat op internet te zoeken, merkte ik dat het voor sommigen een serieuze sport is...

Lunchpauze

Tijdens de lunchpauze loop ik vaak even naar de supermarkt die vij minuten verderop zit. Het is een buurtsupermarkt, niet al te groot en geen onderdeel van een grote keten. Die is wat ik op mijn korte wandeling zie:

Zodra ik uit ons kantoor kom ga ik links en loop ik langs een Italiaans restaurant, een stomerij, een manicure, een coffeeshop, een kapsalon en nog een paar zaakjes.

Schuin tegenover zitten een aantal winkeltjes in een gebouw in Mexicaanse stijl.

Dit is de supermarkt, Trags, waar ik meestal een salade koop.

Vanaf de parkeerplaats van Trags zie je de Taquiria (Mexicaanse restaurant) aan de overkant van de straat.
Ietsje verder is het treinstation

Op de terugweg zien de bedrijven waar ik lans loop er zo uit.

Zomertijd

Afgelopen nacht is hier de klok al verzet - het tijdsverschil met Nederland is nu 'maar' acht uur. Drie weken vroeger dan normaal is de zomerijd ingegaan, een energiebeparende maatregel van de Amerikaanse overheid. Er is een hoop over te doen geweest in het nieuws omdat computers er niet op ingesteld zijn. Bedrijven en instellingen hadden dus een vergelijkbaar probleem op te lossen als toen het jaar 2000 eraan kwam. Niet dat er ongelukken verwacht werden, maar alle PC's en servers moesten de afgelopen weken wel geupdate worden en dat bracht een hoop werk met zich mee.

Wat het weer betreft was de zomertijd goed getimed, want het was ongebruikelijk warm voor de tijd van het jaar. De zon scheen volop, zelfs aan de kust waar het hier in de zomer al snel mistig is op een warme dag. We besloten daarom naar het strand te gaan. In San Francisco heb je verschillende stranden. Wij gingen voor het eerst naar Baker Beach, onderdeel van de Presidio, een National Park aan de noordkant van de stad. Het is echt een prachtig strand met uitzicht op de baai, de bergen en de Golden Gate brug. Het was druk, maar niet zo hutjemutje als aan de Nederlandse stranden. We zullen hier nog wel vaker komen, want het was erg relaxt.

Thuis gekomen was het nog warm genoeg om buiten te eten op ons terras.

Loft

Leslie, een van mijn collega's met wie ik het goed kan vinden, is net verhuisd en ze had ons uitgenodigd om haar nieuwe loft mee in te wijden.

Lofts zijn heel populair in San Francisco. De originele lofts vind je in zan de oostkant van de stad waar een aantal wijken zijn met oude pakhuizen en bedrijfsgebouwen. Veel van die gebouwen zijn in de loop der jaren omgevormd tot woonruimte. Overigens moet je bij zo'n pakhuis niet een Amsterdams grachtenpand voorstellen, maar meer een grote cubus. Een vriedin van ons woonde jarenlang in zo'n pakhuis: een enorme grote open ruimte met vijf meter hoog plafond. Er waren slaapruimtes op platforms gemaakt war je met een laddertje heen moest klimmen - een soort hoogslaper, maar dan helemaal ingekapseld. In een hoek van de ruimte was een keuken en achter een scheidingdwandje de badkamer.

Die stijl van apartement zie je ook in nieuwbouw. De woonkamer heeft een hoog plafond en er gaat een open trap naar boven vanuit de woonruimte. Er is een soort van grote overloop met balustrade waarvandaan je de woonkamer inkijkt - meestal is de keuken daaronder. Vaak is die overloop de enige slaapkamer - in Leslie's geval was het haar studeerkamer en had ze nog twee slaapkamers.

We waren met z'n tienen en het thema van de avond was 'wijn en chocolade. Leslie is een echte wijnkenner en -verzamelaar en naarmate de avond vorderde werden steeds betere wijnenopengetrokken. We hebben weer genoten!

Girl scout cookies

Het dochtertje van een van mijn collega's was net op kantoor om koekjes te brengen. Het meisje zal een jaar of zes zijn en kwam een bestelling 'girl scout cookies' afleveren. Vergelijkbaar met de Nederlandse kinderpostzegels gaan hier kinderen langs de deur om bestellingen op te nemen, om ze een paar weken later af te leveren. Alleen hier zijn het geen postzegels, maar koekjes en geen kinderen uit groep 8 en 9, maar meisjes die op scouting zitten. Een slimme meid gaat niet alleen bij familie en buren langs, maar beschouwt ook de collega's van moeder als potentiële klanten. Het geld dat de padvindsters hiermee ophalen is voor hun eigen organisatie.

Het is een traditie die al in 1917 zijn oorsprong vindt, dus Amerikanen zijn ermee opgegroeid. De koekjes zijn ook nergens anders te koop dan via de girls scouts. De 'thin mints' zijn onze favoriet zijn: chocolade-mintkoekjes.

Pasfoto's

Voor mijn Green Card aanvraag moet ik negen identieke pasfoto's opsturen en ik had hier nog geen fotostudio's gezien. Wel twee zaakjes met een bordje voor het raam waarop staat dat ze pasfoto's maken. Ik besloot een van de twee uit te proberen. Tegenover ons kantoor zit een bedrijfje dat allerlei vormen van dienstverlening aan immigranten biedt: juridisch advies, hulp met formulieren, legalisatie van documenten en vertalingen. Ik stapte een rommelig kantoortje binnen, waar ik meteen geholpen werd ondanks dat er twee mensen zaten te wachten. Helaas konden ze er maar twee tegelijk maken, dus ik moest nog even verder zoeken.

Een collega raadde Fedex aan. En ja hoor, daar kon ik terecht. Fedex heet inmiddels FedexKinko's hier en naast het versturen van pakketen en het maken van fotokopieen, kan hier dus ook pasfoto's laten maken. Ze hadden een digitale camera, dus negen gelijke foto's was geen probleem.

Ik heb nu alle informatie vergaard - morgen kan het hele pakket op de bus naar de advocaat!

Anekdotes

Wij hebben regelmatig collega's van andere Edelman-kantoren bij onze vestiging op bezoek. Vandaag was een van de media-experts uit New York er. Ze is iemand die ik al een paar jaar ken, nog van de tijd dat ik in Nederland werkte. Ik wist niet dat ze vandaag bij ons op kantoor zou zijn, maar liep haar in de ochtend tegen het lijf. We maakten een praatje en ze vroeg of ik zin had vanavond mee uit eten te gaan met haar en twee journalisten. Daar hoefde ik niet lang over na te denken.

We gingen naar een buurt van San Franisco, Cole Valley, die nog nieuw voor mij was, helemaal andere kant van de stad. Daar hebben we bij Eos gegeten. Heerlijk! Het was ook erg gezellig en ik heb het hoofd technologieverslaggeving van Reuters en een redacteur van de San Jose Mercury News leren kennen. Waarschijnlijk is 'the Merc' zoals mijn collega's het dagblad noemen, de meest gelezen krant in Silicon Valley naast de Wall Street Journal.

Ik heb ook weer allerlei anekdotes gehoord en anderen werden ontkracht. Zo is term Silicon Valley door een journalist bedacht en groot gemaakt door een PR bureau om de regio aan de oostkust te promoten in een tijd dat hier vooral onderdelen voor vliegtuigen en legervoertuigen gemaakt werden. Apple is niet een garage, maar in de slaapkamer begonnen van Steve Wozniak en de garage van HP is pas dertig jaar na oprichting uit het stof gehaald en geromantiseerd. Natuurlijk is dat bedrijf in een garagae begonnen; in de jaren veertig moest er veel gesoldeerd worden. Waar zou je dat anders doen?

Coffeeshop

Een van de honderden coffeeshops van San Francisco is op de hoek van onze straat. Een klein tentje, Charlie's genaamd. Hier hebben we heerlijk in het zonnetje ontbeten. Een bagel met gebakken ei, spek en kaas voor Cindy; voor mij een met roomkaas en zongedroogde tomaten.

Zoals zoveel coffeeshops hier in de stad, is het meubilair bij Charlie's een bij elkaar geraapt zooitje. Naast een aantal tafeltjes met allerlei stoelen, staan er ook een bankstel en wat fauteuils. Er hangt werk van lokale kunstenaars aan de muur en de meeste dingen zijn te koop.

Ook typisch is dat je aan de toonbank bestelt; je kiest wat je wilt van een schoolbord waarop gerechten in verschillende kleuren en lettertypen opgesomd staan.

Na het ontbijt deden we wat boodschappen en op weg terug naar huis namen we een andere route. We reden door een straat met prachtige exemplaren van Victoriaanse huizen. De stad staat er vol mee, en aar dit rijtje geeft echt een typisch beeld: huizen in allerlei kleuren geschilderd.

In de middag kwamen Cindy's ouders en later ook haar zus. Vanwege het prachtige weer besloten we naar het dakterras van Medjool te gaan. Daarna nog tapa's gegeten in de Mission.