Strand

André Hazes, Hepi en Hepi, Doe Maar en De Dijk deden me in Nederland wanen gisteravond. Het feit dat iedereen in oranje was, Nederlands sprak en over het algemeen langer was dan ik, hielp ook. Heineken, Grolsch en veel geduw als mensen lang je heen willen, maakten het gevoel af. Het was leuk en vreemd om onder Nedrlanders te zijn. We hebben Frederieke leren kennen, die net als ik via haar bedrijf de overstap naar de VS heeft kunnen maken, alleen is zij hier helemaal alleen. Ik denk dat we haar nog wel vaker zullen zien. Ook waren er een paar bekenden, waardoor het een gezellige boel was. De foto's inmiddels online.

Vanmiddag zijn we naar het strand geweest - het weer was mooi genoeg om in bikini te zonnen. Het was lastig om een goed plekje te vinden. Niet omdat het strand zo vol was (als in Nederland op een mooie dag), maar omdat het vloed was en er weinig van het strand over was om op te liggen. Wat me een beetje tegenviel, is dat het zand grotendeels zwart is. Kinderen die erin spelen, worden ook helemaal zwart. Wij vonden uiteindelijk een plekje in de buurt van de duinen. Ik had mijn iPod meegenomen en heb naar een Podcast van Kunstof liggen luisteren. Dat programma had ik niet meer gehoord sinds we hier wonen.

Na het zonnen, hebben we nog een lange strandwandeling gemaakt en rond half zes reden we weer naar huis. Het strand is zo'n 20 minuten van ons huis. Op de weg terug hebben nog even een hapje Cambodjaans gegeten. Daarna thuis het zwarte zand uit ons haar gedoucht.