Belastingaangifte

Vandaag was de dealine voor de belastingaangifte. Normaal valt die op 15 april, maar omdat dat in het weekend was, hadden Amerikanen uitstel voor vandaag. Wat telt is de poststempel – als je kunt aantonen dat je de aangifte op 17 april op de bus gedaan hebt, zit je goed. De postkantoren bleven er extra lang voor open vandaag. In sommige gevallen tot middernacht; in Mountain View kon ik tot 10 uur terecht. Ja, ook ik moest een aangifte over 2005 indienen.

Gelukkig heb ik een belastingadviseur gevonden, want ik heb nog niet echt tijd gehad om me in het belastingstelsel te verdiepen. Wayne, zo heet ie, heeft voor mij een formulier ingevuld om uitstel aan te vragen. Dat is niet zoals in Nederland, een kwestie van een briefje, maar je moet daarvoor een formulier invullen en een schatting van je inkomstenbelasting opgeven. Wayne stuurde gisterenavond het formulier per email op – ik moest het alleen nog printen en in een envelop stoppen. Voor de zekerheid ben ik naar het postkantoor gegaan en heb de boel aangetekend verstuurd.

Ik was er rond zes uurwant ik had lange rijen verwacht. Het was drukker dan normaal, maar de rij viel me mee. Voor de deur was een eenmansdemonstratie. Een man met een bord waarop hij uitlegt hoeveel van mijn belastinggeld naar de oorlog gaat en andere 'nutteloze' doelen. Da’s Amerika ten voeten uit.

Ik was vroeg van kantoor gegaan, want ik had nog een afspraak. Afgelopen week was ik met Sharon, de moeder van mijn au pair gezin uit 1991, aan de mail geraakt. De familie woont nog steeds in hetzelfde huis in Massachusetts, maar zij moet een paar keer per jaar voor haar werk hier zijn.

Het kwam zo uit dat ze vanavond vrij had en tijd om af te spreken. Het was erg gaaf om haar weer te zien en om bij te praten. Ik heb toch een heel jaar bij hen in huis gewoond, dus het had iets vertrouwds. De laatste keer was een jaar of zeven terug. Sindsdien heeft nog een vierde kind gekregen. Amanda, de oudste, is nu 20 en zit inmiddels op college; Jessica studeert dit jaar af van highschool en is op zoek naar een universiteit en Gregory, de baby die tijdens mijn au pair jaar geboren werd, is nu 15 en zit in de pubertijd. Abigail van vijf heb ik nooit ontmoet. Sharon had foto’s bij zich en daar heb ik een foto van genomen. Heidi, Karin en Gerda, moet je zien! Niet te geloven he!?

P.S. Vandaag moest ik gewoon werken - tweede paasdag bestaat hier niet.