Milk

Afgelopen weekend heb ik Milk gezien. Het is een geruchtmakende film waarvan veel mensen denken dat ie kans maakt op een Oscar. Sean Penn speelt de hoofdrol. Hij is Harvey Milk op wiens leven de film gebaseerd is.

Harvey was de eerste gekozen politcus in Amerika die uitkwam voor zijn homoseksualiteit. Hij woonde in de Castro in de jaren '70 toen dat nog helemaal geen homowijk was. Hij had er een fotospeciaalzaak en werd actief in de lokale politiek toen andere middenstanders uit de buurt hem boycotte. Het was een tijd waarin de politie regelmatig homokroegen binnenviel en luk raak mensen arresteerde, meestal op hardhandige wijze.

Door Harvey is de Castro de homowijk van San Francisco geworden. Hij droomde ervan om één staat te hebben waar homo's niet bang hoefden te zijn om in elkaar geslagen te worden. Hij heeft zich ook hard gemaakt voor een wet die het verbood om mensen uit hun baan te ontslaan of uit hun huurhuis te zetten omdat ze homo zijn. Aan Castro Street is nog steeds een kroeg die Harvey's heet.

De film gaat voor een deel over de geschiedenis van San Francisco, maar nog meer over een heel bijzondere man die veel moed had en persoonlijke offers gebracht heeft voor een hoger doel. Echt de moeite waard.

Kerstdagen

Ik kijk terug op een leuke kerst! Dat had ik een paar weken geleden niet gedacht... veel mensen zijn ver weg op familiebezoek met de feestdagen, maar gelukkig waren er ook een aantal vrienden 'in town'.

De kerst ben ik goed en heel anders dan voorgaande jaren doorgekomen. Op kerstavond had Cathy me uitgenodigd om mee te gaan naar een feest van mensen in haar buurt. Ze woont al jaren in Pacific Heights en kent veel van haar buren, vooral die met hond want die komt ze dagelijks tegen in het park. Pacific Heights is een wijk met welgestelde bewoners, die in de volksmond ook wel een 'specific whites' genoemd wordt. De honorair consul van Nederland (ex-CEO van LaSalle Bank) woont ook in deze wijk bijvoorbeeld.

Wij waren duidelijk een van de jongeren in het gezelschap, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb de hele avond alleen maar met interessante mensen gesproken. Dat begon al met de gastvrouw, Josie, die architect is. Later op de avond openbaarde ze ineens dat ze in haar jonge jaren in een meidenband heeft gespeeld en twee hits heeft gehad. Haar band, The Shortcuts, wordt klaarblijkelijk in de Rock 'n Roll Hall of Fame vernoemd als tijdgenoot van Elvis in zijn beginjaren.

Ook heb ik een tijd staan praten met Marc, die chefkok is. Hij wordt door de groten der aarde ingehuurd om voor hen te komen koken (waaronder onze koninklijke familie) en heeft zo al de hele wereld afgereisd. Hij zat vol prachtige verhalen. Zijn werk heeft hem onder andere in Armenie gebracht waar hij, naast koken, ook als aannemer gewerkt heeft. In een dolle bui nam hij een opdracht aan om een weg van anderhalve mijl in een maand aan te leggen. Bijkomend probleem was dat niemand beschikbaar was om aan de weg te werken vanwege kerst en oud & nieuw.

Dat het een chique feest was, was al bij binnenkomst te merken. Er stond iemand bij de deur om je jas aan te nemen en vervolgens was iemand anders die een glas champagne aanbood. Er was een superdeluze uitgebreid buffet aangekleed met enorme bloemstukken, en er was een pianist die aan de vleugel zat te spelen. Tegen het einde van de avond liet Cathy een van haar verborgen talenten zien en begon mee te zingen.

Op de voorgrond: Josie, de gastvrouw.

Een klein deel van het buffet.

Een boom als uit een Hollywood-film; ook voor hier iets bijzonders. Iedereen was onder de indruk.

Eerste kerstdag was minstens zo gezellig maar stond in schril contrast met kersavond. Ik ging met Christy bij vrienden eten. We deden het heel rusig aan - iedereen kwam gewoon in spijkbroek en de meeste tijd hebben we in de keuken doorgebracht met kaasjes, koekjes en crackers met dipsaus. Als hoofdgerecht aten we zelfgemaakte pizza (zelfs het deeg voor de bodem was met de hand gemaakt).

Autobanden

Gisteren in de lunchpauze heb ik nieuwe banden op mijn auto laten zetten. Zelfs ik kon zien dat het harde nodig was. Ik besloot niet naar de Toyota-dealer te gaan maar naar een bandenspeciaalzaak: Big O Tires. Ze doen ook andere routineklussen aan auto's zolas het verversen van olie, maar verdienen hun boterham grotendeels met banden en wielen.

Zonder afspraak kon ik er meteen terecht en was ik binnen drie kwartier weer buiten. Weer een item van mijn to-do-lijst af...

Voordat ik weg kon rijden, moest de verkoper de DOT-nummers van de banden in de computer invoeren. DOT staat voor Department of Transportation, de Verkeer- en Waterstaat van de staat Californië. Zij houden bij waar en wanneer de banden gemaakt zijn, mocht er ooit wat mee aan de hand zijn. Da's weer zoiets typisch waarin Californië strenger is dan de rest van de VS

Chanukah

Wellicht is het je opgevallen dat het het niet vaak voorkomt dat ik bij mensen thuis ga eten of dat ik eters op bezoek heb. Naarmate ik mensen beter leer kennen, gebeurt het wel wat meer, maar lang niet zoveel als in Nederland. Vooral in een stad als San Francisco is uit eten gaan zo makkelijk, lekker, snel en betaalbaar, dat een restaurant het vaak wint van de eigen keuken.

Maar gisteravond vroeg een vriendin me te eten - ze was op een huis van vrienden aan het passen bij mij in de buurt, dus dat kwam goed uit. Het was gezellig om in iemands keuken rond te hangen terwijl er gekookt wordt. En omdat Cathy joods is, staken we ook twee kaarsen van de Menorah aan, want het was gisteren de tweede dag van Chanukah.

Koud

Het is hier al een week of drie koud. Overdag komt de temperatuur niet vaak boven de 10 a 12 graden en 's nachts daalt ie tot het vriesdpunt. Ook regent het best veel. Voor Nederlandse begrippen zou dat best aardig weer zijn voor deze tijd van het jaar, maar hier zijn we er niet aangewend. Sommige huizen hebben niet eens centrale verwarming en ik hoor collega's aan elkaar vertellen dat ze de verwarming aan hebbeb, alsof het een speciale gebeurtenis is.

Ons weer is niet vergeleken met de rest van Amerika. Het is weer eens uitgebreid in het nieuws. Afgelopen week heeft het zelfs in Las Vegas (dat in de woestijn ligt) gesneeuwd! Afgelopen weekend zijn heel wat vluchten afgelast vanwege het slechte weer, en dat net in een tijd dat half Amerika naar huis vliegt om familie met de kerst te bezoeken.

Zo hoorde ik van een collega in Atlanta dat het daar ongebruikelijk koud is - het vriest er zelfs. Een andere collega in Portland is ingesneeuwd. Collega's in het noordoosten van de VS moeten op dit moment de meeste sneeuw trotseren - daar komt het al sinds 46 uur non-stop uit de hemel.

Voor mij geen witte kerst, want ik blijf in San Francisco met de feestdagen. Ik hou het bij de beelden op TV.

Date

Sinds een paar weken ben ik aan het daten. Okay, het hoge woord is eruit! Ik had altijd gedacht dat dat zou inhouden dat ik allerlei afspraakjes zou hebben met verschillende kandidaten, maar het is tot nu toe iets anders gelopen. Ik was uit eten met een vriendin van een vriendin, waarbij de vonk oversprong. Het etentje was geen 'date' als zodanig - geen van beide van ons ging met die insteek naar het restaurant. Maar toen we na afloop zoenden, was het met terugewerkende kracht alsnog een date. Dat scheelde dus een hoop spanning vooraf... haha!

We hebben elkaar sindsdien verschillende keren gezien. We zijn nu dus aan het 'daten'. Daten is nog niet hetzelfde als vaste verkering - we noemen elkaar nog geen 'girl friend', dat zou een stap verder gaan. Ik vind daten al vrij ver gaan, want ik was net van mijn vrijheid aan het genieten...

Overigens hoeft daten ook niet uit te sluiten dat je met meedere mensen dates hebt. Het hangt een beetje af van de afspraken die je met elkaar maakt, maar het is dus niet ongebruikelijk dat je met meer dan een persoon aan het daten bent.

Als je het nog losser wilt houden, kunnen je ook nog zeggen dat je 'casually date'. Casually dating is alleen een verwarrende term, want voor sommige betekent het dat je meer vriendschappelijk met elkaar omgaat en voor anderen legt de nadruk dan juist oip de sex zonder verdere verplichtingen.

Liefdadigheid

Vandaag was ons eigen kantoor aan de beurt om een kerstfeest te geven. Zoals ik al eerder schreef werd er niet zo uitgepakt als andere jaren, maar het was een aangeklede borrel in een wijnbar voor alle medewerkers. Gisteren was er ook al een kerstviering bij ons op kantoor voor alle kinderen van mijn collega's, ook dat is een traditie.

Er wordt nog een hoop meer gedaan om stil te staan bij de feestdagen. Zoals elk jaar is weer een 'wall of wishes' met kadowensen van gezinnen in een opvanghuis. Dit jaar heb ik een parfumset voor een vrouw van 25 gekocht.

Daarnaast was er een groep van kantoor die een bezoek ging brengen aan bejaarden en spullen voor hen inzamelde. En er was een derde liefdadigheidsactie op kantoor om winterjassen in te zamelen. Deze laatste actie maakt onderdeel uit van een jaarlijkse, nationale campagne die steeds groter wordt.

Liefdadigheid alom deze tijd van het jaar. Bij supermarkten staan mensen eten in te zamelen en wordt het winkelend publiek gevraagd iets exrta's te kopen voor mindebedeelden. Op verschillende van de feesten waar ik de afgelopen tijd geweest ben, word je gevraagd iets van speelgoed me te brengen.

Amerikanen doen over het algemeen wat ze kunnen om hun steentje bij te dragen. Ze voelen het als hun verantwoordelijkheid als je het zelf goed hebt.

Sara's feest

Ik had toch gezegd dat er allerlei kerstfeestjes gehouden worden... gisteren hadden Sara en haar huisgenoten hun jaarlijkse feestje. Sara boekt de optredens van Blame Sally. Samen met drie huisgenoten woont ze in een vrijstaand huis in Oakland. Het is hier heel gebruikelijk om samen met anderen een huis te delen, ook als je wat ouder bent (Sara wordt binnenkort dertig.)

Zoals hier gebruikelijk, had iedereen iets te eten of te drinken meegebracht. De keukentafel stond vol gerechten. Sara zelf had onder ander 'hot buttered rum' gemaakt: warme rum met suiker, kruiden en boter. De Amerikaanse equivalent van gluhwein zeg maar.

Ook had iedereen aan kadootje meegbracht, zonder te weten voor wie. Via lootjes werden alle geschenken verdeeld.

Vieren

Dit is de tijd van het jaar voor feestjes - de 'Holiday Parties'. Elk bedrijf heeft zijn Holiday Party, al hoor je de laatste tijd veel op het nieuws over het aflassen van deze feesten vanwege de recessie. Andere bedrijven vinden creatieve manieren om te kosten te drukken, bijvoorbeeld door medewerkers een gerecht mee te laten brengen voor het buffet. Ons bedrijfsfeest is volgende week en is dit jaar alleen voor medewerkers, geen partners. (Komt mijn wel goed uit...)

Monica en Tom gaven gisteravond ook een feest, niet alleen vanwege de feestdagen, maar het was ook een verjaardagsfeest voor Monica, en een open huis (ze zijn onlangs naat Oakland verhuisd). Bovendien moesten ook de verkiezing van Obama en het platencontract van Blame Sally nog gevierd worden.

Het gaf mij de gelegenheid om bij te kletsen met verschillende mensen die ik al even niet meer gezien had - erg gezellig. Het huis was vol mensen, en omdat veel van hun vrienden ook muzikant zijn, eindige de avond in eenuitgebreide jam-sessie.

Leno

Deze week was er een hoop te doen over een aankondiging van NBC, een van de grote TV netwerken. Al sinds decennia zenden zij om elf uur 's avonds de Tonight Show uit, waarvan Jay Leno al jarenlang de presentator is. Het is al een tijd bekend dat zijn contract volgend jaar afloopt en dat dan een ander het stokje van hem overneemt.

Deze week werd bekend dat Leno een nieuwe talkshow krijgt om tien uur. Leuk, dacht ik en verder niets. Maar veel er is veel bezorgheid in televisieland over deze move. Tien uur 's avonds is namelijk primetime. Dat is een tijdstip voor'scripted televisie' - voor drama en comedy waar scripts, textschrijvers en uitgebreide productie komt kijken. Deze vorm heeft al terrein verloren aan reality TV (American Idol, Super Nanny, Project Runway etc.) wat veel goedgoper om te maken is. Maar een talkshow kost echt maar een habbekrats ten opzichte van reality en met constant teruglopende advertentieinkomsten is dit een zakelijk slimme beslissing van NBC. De critici vragen zich of of het wel zo'n goed besluit is voor de toekomst van televisie.

Economie

Toen ik in Nederland was vroegen verschillende mensen me wat hier te merken is van de economische crisis. Californie en met name de Bay Area leken lang imuum te zijn voor alle economische en financiele perikelen in de rest van Amerika. De technologiesector die hier zo zwaar vertegenwoordigd is, bleef nog een hele tijd gespaard. Maar toen de creditcrisis los barstte, kon de impact hier niet uitblijven.

Veel bedrijven in Silicon Valley zijn start-ups. Ze worden veelal gefinancierd door venture capital bedrijven. Het gaat meestal om jonge bredrijven die een miljoenen aaninvestering nodig hebben om hun bedrijf van de grond te tillen. In de meeste gevallen gaan er verschillende jaren en verschillende financieringsrondes voorbij voordat zo'n bedrijf winstgevend is. Ik zal daar een andere keer nog eens wat uitgebreider over schrijven. In ieder geval hebben wij verschillende start-up bedrijven als klant.

Aan die bedrijven konden als eerste merken dat de financiele crisis ook zijn weerslag op ons zou hebben. Een van de bekendste VC's, Sequoia Capital, heeft een paar weken geleden een presentatie gegeven aan de bedrijven waarin ze investeren. Daarin zetten ze uiteen dat het de komende tijd moeilijker za zijn om een nieuwe kapitaalinjectie te krijgen en dat uitgavenpatronen bijgesteld moeten worden zodat de huidige financiering langer mee kan gaan en/of winstgevendheid eerder behaald wordt. Een van de adviezen was om nu snel in kosten te snijden.

De presentatie is uitgelekt en staat nu overal op internet. Nu volgen niet alleen de bedrijven het portfolio van Sequioa de adviezen, maar elk bedrijf dat van financiering afhankelijk is. Steeds wordt er grofweg 30 procent van de medewerkers de laan uitgestuurd en soms wordt er in PR-uitgeven gesneden. Dat merken wij dan. (Overigens krijgen we tegelijkertijd veel verzoeken van nieuwe bedrijven binnen, dus de netto impact valt erg mee.)

Ook de grotere IT bedrijven zijn nu mensen zijn mensen aan het ontslaan. Zij bereiden zich zo voor op tegenvallende verkopen. Consumenten kopen waarschijnlijk minder computers, digitale cameras en mobiele telefoons met kerst en bedrijven wachten nog even met investeren in een nieuwe server of sneller netwerk.

Net als iedereen, ben ik benieuwd hoe de komende maanden verlopen. Je hoort al de eerste voorspellingen dat de bodem bereikt is... de toekomst zal het uitwijzen.

Schoonmaken

Elke dag komt de schoonmaker langs om ons kantoor te stofzuigen, prullenbakken leeg te maken en stof af te nemen. Alleen onze bureaus moeten we zelf schoon houden, daar komen ze niet aan.

Details

Tussen de middag heb ik weer eens met collega's geluncht. Er was een collega uit ons kantoor in Washington DC op bezoek - dat zou ik drie jaar geleden nog super spannend hebben gevonden, maar inmiddels vind ik eraan gewend met Amerikanen uit allerlei steden in de VS contact te hebben. Toevallig is een andere collega uit New York net hierheen verhuisd en hij kwam even buurten.

Tijdens de lunch hadden we het onder andere over 'briefing sheets'. Dat zijn documenten die wij samenstellen voor een klant ter voorbereiding op een interview. Er staan praktische gegevens in zoals tijd en telefoonnummer, maar ook achtergrondinformatie over de journalist en publicatie. Die informatie haal je hier gewoon uit een database waar elk PR bureau op geaboneert is - er zijn een paar verschillende bedrijven die ze aanbieden. Vaak voegen we daar nog eigen kennis aan toe. Daarnaast zijn er altijd een paar recente artikelen bijgevoegd en soms al wat suggesties voor onderwerpen en boodschappen voor tijdens het interview.

Mijn collega's hadden het over het strakke format waarin sommige klanten de briefing sheets aangeleverd willen krijgen. Dan gaat soms het over kleine details, zoals of je de datum voluit schrijft, en of je aan een journalist refereert met voor- en achternaam of alleen achternaam. Daar zijn sommige bedrijven heel gevoelig voor en er mogen geen fouten mee gemaakt worden. Er worden templates voor ontwikkeld die strikt gevolgd moeten worden. Dat is iets wat ik typisch Amerkaans vind... wat gestandaardiseerd kan worden, wordt gestandaardiseert. Alles in het kader van het eeuwige streven naar opperste efficientie.

Douane

Gisteren weer thuis gekomen... met een flinke verkoudheid. Typisch aandenken aan Nederland. Deze keer ben ik voor het eerste met Green Card door de douane geweest. Ik sta voortaan in de rij voor Amerikaanse staatsburgers en permanente verblijvers. Normaal is die rij korter dan voor bezoekers, maar gisteren niet. Dat heeft waarschijnlijk met Thanksgiving te maken van afgelopen week - dat is de nationale feestdag waarvoor Amerikanen veel reizen. Het valt ook altijd op een donderdag en de meeste mensen zijn vrijdag ook vrij en maken gebruik van het vierdaagse weekend.

De afhandeling zelf ging heel snel. Er werd maar een vraag gesteld - waarom ik in het buitenland was. Die was makkelijk te beantwoorden. Vervolgens mocht ik meteen doorlopen. Geen vringeafdrukken, foto's en een vragenvuur meer!