Er is hier een winkel die helemaal gespecialiseerd is in alles om je spullen te bewaren en te organiseren: The Container Store. Of je op zoek bent naar een doos, inrichting voor een kast of ladenkasten, je kunt hier terecht. Ze hebben nog veel meer; ik vind het echt een gave winkel. Ik ging ernaartoe om een nieuwe vuilnuisbak te kopen en ging met nog een paar impulsaankopen naar huis. Er zat een klein deukje in the prullenbak, waardoor ik meteen 10 procent korting kreeg en de verkoper vertelde erbij dat ik nog steeds mag ruilen of terugbrengen.
De winkel is in het centrum, waar het erg druk was. Ik hoorde iemand iets omroepen over Obama en toen ik keek, bleek het een man achter een tafeltje die buttons, stickers en T-shirts verkocht. Ik zou denken dat je zulke dingen gratis weggeeft om Obama zo te promoten, maar drie buttons kostten tien dollar. Weer een manier om je campagne te financieren...
De afgelopen avonden ben ik in de weer geweest met verzekeringsmaatschappijen. Ik was op zoek naar een autoverzekering en een inboedelverzekering. Die laatste wordt hier een 'renters insurance' genoemd in mijn geval omdat ik huur en er zit meteen een aansprakelijkheidsverzekering bij; voor huiseigenaren is er een 'home owners insurance'.
Bij de meeste verzekeraars kun op de website formulieren invullen en dan krijg je meteen een prijsopgave. Vaak kan je de verzekering ook meteen via het internet afsluiten en voor vragen kan je bellen met een gratis nummer. De meeste zijn dag en nacht bereikbaar.
Ik belde met State Farm, een van de grotere maatschappijen met een goede naam over de inboedelverzekering. Ze stelde me een aantal vragen; onder andere of ik een trampoline heb - die vraag was ik op verschillende sites al tegen gekomen. Toen ik vroeg waarom ze die vraag stelde, antwoordde ze dat State Farm geen mensen met een trampoline verzekert omdat het risico te groot is dat er ongelukken van komen.
Ik vroeg ook naar een autoverzekering bij State Farm, maar het bedrijf wil me niet ans klant op dat terrein omdat ik mijn Amerikaanse rijbewijs nog geen drie jaar heb. Daarom heb ik voor Geico gekozen. Dit bedrijf krijgt ook goede recensies. Ze maken enorm veel reclame op TV, waardoor ze op mijn shortlist stonden.
Ik schrok van de tarieven en pakte daarom ook hier de telefoon. De medewerker legde uit dat de premie bijna de helft minder zou zijn geweest als ik niet onlangs een auto-ongeluk had gehad. Bij andere maatschappijen was de premie nog hoger! Volgens een van de medewerkers die ik sprak scheelt het vooral in Californië enorm veel omdat een verzekeraar niet is toegestaan om een bepaalde korting te geven aan mensen die schuld hebben aan een ongeval. Pas over drie jaar kom ik weer in aanmerking voor de normale tarieven.
Om twee totaal verschillende redenen heb ik vandaag formulieren naar de DMV, de instantie die over rijbewijzen en kentekens gaat, gestuurd.
Het eerste was om mijn ongeval te melden. Als je meer dan 750 dollar schade hebt, of er mensen gewond of overleden zijn, ben je verplicht melding van het ongeluk te maken. Op de website kan je een formulier downloaden hiervoor. Op die manier komt de schade ook in het historisch dossier van de auto. Door mijn vakantie was ik al te laat, want officieel moet je binnen tien dagen de boel opsturen. We zullen zien of die vertraging nog consequenties heeft...
Het andere formulier moest ik naar DMV sturen vanwege het verlopen van mijn rijbewijs. Dat wordt ongeldig op de dag dat mijn originele werkvisum afloopt. Om het te verlengen moest ik een kopie van mijn huidige verblijfsvergunning opsturen. Bij binnenkomst in de VS deze week, kreeg ik een stempel om mijn proeftijd tot 22 augustus te verlengen. Totdat ik mijn green card heb, blijf ik die status houden.
Altijd als ik net terug ben uit Nederland, vallen me weer kleine dingen aan Amerika op. Nu ook. Als ik hier naar de broodjeszaak ga, heeft de medewerker die mijn sandwich maakt rubber handschoentjes aan. Dat is hier verplicht vanwege de hygiëne. Zodra er geld in het spel komt, gaan ze uit en voor de volgende klant worden er weer nieuwe aangedaan. Vaak zijn er verschillende personen om het boordje te smeren en om af te rekenen. Bij La Place, pakten ze mijn broodje met blote handen beet en ik merkte dat ik dat nu aan beetje vreemd vind... tha ik ben veramerikaniseerd, ik geef het toe.
Een leuke bijkomstigheid daarvan is dat ik verrast was toen ik moest afrekenen bij de kassa van een winkel en er geen 'sales tax' bij de prijs van het product dat ik aanschafte kwam. Hier moet je altijd rekening houden met 7,25 procent belasting die op alle aankopen komt. In sommige staten is dit tarief hoger, in andere lager. Alleen in Oregon is er geen sales tax.
Dit was mijn korste tripje tot nu toe; het was een last-minute beslissing om even naar Nederland te gaan, want eigenlijk had ik een week vrij genomen voor een vakantie in Santa Cruz. Maar sinds een paar weken zijn Cindy en ik uit elkaar, waardoor ik mijn plannen wijzigde. Wellicht was het je al opgevallen dat ik de laatste tijd minder over haar schreef op mijn blog... maar nu is het hoge woord eruit. Ik wil er niet al te veel over in detail treden op mijn blog, maar het zal vast tot nieuwe stof leiden want ik ga weer een heleboel dingen voor het eest ervaren.
We maken ons op voor een tweede huisconcert; weer met Karma. Ze is gisteravond aangekomen en we zijn samen een hapje gaan eten. Vervolgens naar Wild Side West. Vanochtend de huiskamer omgebouwd en daarna Karma's vriendin van het vliegveld gehaald. Een late lunch bij de Cliff House genuttigd en daarna door verschillende wijken naar huis gereden. Het is nu de stilte voor de storm... over een uurtje komen de gasten.
Tussen de voorbereidingen van het concert door, heb ik ook mijn koffer gepakt, want maandag ga ik even op familiebezoek. Ik weet niet of het voor de die tijd lukt om nog een keer te bloggen... Als het hier dus even stil wordt, weet je waarom.
Op weg naar kantoor liep ik even de supermarkt binnen om vers fruit te kopen. Bij de kassa waren er drie mensen voor me, dus er werd meteen om versterking gevraagd. Binnen een paar seconden was er een extra person achter de kassa, die riep dat hij de volgende persoon in de rij kan helpen. Dat is gebruikelijk hier. Het is hier niet een kwestie van zo snel mogelijk naar de nieuw rij verhuizen, degenen die het langste wachten, worden als eerste geholpen. Niemand zou het hier in het hoofd halen om van zo'n situatie gebruik te maken om voor te dringen. Da's wel zo relaxt eerlijk gezegd.
Steeds meer bedrijven zien in dat traditionale PR en media relaties niet meer voldoen om relaties en geloofwaardigheid te bouwen. Ze kijken naar blogs, Twitter, YouTube en zien hoe die steeds belangrijkere worden als het gaat om het bereiken van belangrijke doelgroepen.
Een van mijn klanten is een tijdje geleden een blog begonnen. Maar als je een blog hebt, moet je ook regelmatig schrijven. Sterker nog, je moet zelf schrijven. Niemand anders kan dat voor je doen, want een blog is iets persoonlijks, ook als ie uit naam van je werkgever geschreven wordt.
Mijn klant heeft daar vooraf goed over nagedacht en besloot vijf verschillende medewerkers aan de blog te laten bijdragen, alleen blijkt het toch moelijker dan gedacht om vrij te maken om te bloggen. Daarom zaten wij te denken manieren om het aantal bijdragen te verhogen.
Met het account-team hadden we het erover en een van de ideeën was om meer medewerkers te vinden die af en toe een stukje kunnen schrijven. Maar ja, dat zijn ook mensen die al een drukke baan hebben en niet genoeg tijd om te bloggen. Dus we zaten te bedenken wat hen zou kunnen motiveren om regelmatig een stukje te schrijven. Mijn collega's zeiden dat we het zouden moeten postioneren als een kans om door de CEO gelezen te worden.
Ik vroeg mijn de andere teamgenoten of zij ook dachten od dat mensen zou motiveren om te bloggen. Alledrie waren het ermee eens. Op zo'n moment voel ik weer even hoe Nederlands ik ben. Of ligt het aan mij dat ik denk dat Nederlanse werknemers niet gemotiveerd zouden zijn om iets extra's voor hun werk zouden doen, alleen maar omdat ze daarmee erkenning van de hoogste baas zouden krijgen?
Gisteren was ik bij een 'fundraiser', een borrel waarvan de entreeprijs nogal hoog is om zo geld in te zamelen voor een goed doel. Voor honderd dollar mocht je binnen bij wijnbar CAV, en vervolgens mocht je wel zoveel drinken als je wilde... De fundraiser was georganisserd door Equality California, ofwel EQCA, een organisatie die zich inzet voor gelijke rechten voor alle inwonder van Calfifornië en die van homo's en lesbiennes in het bijzonder. Ze voeren op dit moment de belangrijkste campagne in hun bestaan.
Zoals ik een tijdje geleden schreef, kunnen twee mannen of twee vrouwen nu met elkaar trouwen in Californië. Ik meldde toen ook dat in november dit politieke besluit alsnog ongedaan gemaakt kan worden als de omschrijving van het huwlijk in grondwet van Californië (ja, de staat heeft ook een grondwet) gewijzigd wordt.
Als Amerikanen gaan stemmen voor een nieuwe president, moeten Californiers, op verschillende referenda stemmen - dat is gebruikelijk, zoals ik al een eerder hier en hier geschreven heb. Eén van de referenda is proposition 8 (voortel 8), over de wijziging in de grondwet. Als de meerderheid ja stemt, zal er voortaan expliciet vermeld staan dat een huwlijk alleen tussen en man en een vrouw kan bestaan. EQCA doet er alles aan zoveel mogelijk mensen nee stemmen op Prop 8 te laten stemmen in november. De mensen die dit referendum op het stembiljet hebben gekregen noemen het trouwens de 'protect marriage' wet, oftwel zij menen het huwlijk te beschermen.
Ik was op de fundraiser met Cathy, die ik via mijn werk ken. Twee jaar geleden op een congres ontmoet, en contact gehouden. We gaan af en toe wat drinken, komen elkaar op feestjes tegen en laatst was ik zelfs met een collega bij haar op kantoor. Ze werkt namelijk voor een van de prominentere Web 2.0 start-ups, genaamd Seesmic. Op de website kun je via video gesprekken voeren met anderen. Cathy heeft altijd een video-camera in haar tas... meerdere zelfs.
Gisteren gebruikte ze haar Nokia met videocamera zodat haar filmpje via Qik live op internet te zien was. Ik heb het hieronder neergezet; krijg je meteen een indruk hoe het was. Cathy heeft de boel zo opgezet, dat het filmpje automatsch ook op de site van Seesmic terecht komt. De techniek staat voor niets!
Ik blog, zit op MySpace, LinkedIn, MySpace, Hyves, Pulse, Picasa, Twitter en Friendfeed. Ik heb zelfs een paar clips op YouTube, maar gesprekken voeren via video? Ik weet niet of ik dat er ook nog biij kan doen...
Het is interessant om te zien hoe de politieke campagnes zich ontwikkelen. Naarmate de verkiezingsdatum dichterbij komt, wordt er minder over de issues gesproken en wordt er meer op de man gespeeld. Het moddergooien is begonnen en het is vooral interessant hoe de media daarmee omgaan.
Anderhalve week geleden zette McCain een video op internet die veel aandacht kreeg. In de clip vergelijkt McCain zijn rivaal Obama met Britney Spears. Hij erkent fat Obama een superster is, maar stelt vervolgens de vraag of zijn populairteit hem geschikt maakt om het land te leiden.
De media hadden vooral aandacht voor het feit dat McCain een negatieve campagne aan het voeren is. De strategie werkte dus in eerste instantie tegen hem, maar een paar dagen later kwam de volgende video uit, waarin McCain de spot drijft met Obama door hem te vergelijken met Moses die zijn volk naar het beloofde land bracht.
Daar kwam minder kritiek op. Inmiddels heeft McCain heel wat video's op YouTube staan en ik komen regelmatig nieuwe clips bij. Deze clips worden ook op TV uitgezonden als zogenaamde 'attack ads'.
Op internet heeft Obama echter een veel grotere aanhang. Hij heeft ook een kanaal op YouTube en er zijn honderden aanhangers die hun eigen spotjes maken en die online zetten.
Naar afgelopen week, voelde het toch alsof McCain punten scoorde toen bij Obama's standpunt op het gebied van olieboren voor de kust van Californie uitlichtte. Dat lijkt ineens een van de meet heikele punten in ce campagne en McCain gebruikt dat in zijn voordeel.
Obama heeft namelijk gezegd bereid te zijn een compromis te sluiten op dat gebied. In een veel omvattend wetsvoorstel dat vooral gaat over alternatieve energiebronnen wordt ook 'offshore drilling' als mogelijke oplossing genoemd. Obama is voor dit voorstel vanwege de vele andere initiatieven die het omvat en neemt het boren voor de kust voor lief. McCain benadrukt dit afspekt enorm en probeert Obama neer te zetten als iemand die met alle winden meewaait. Hij krijgt hiervoor veel aandacht in de media, wat betekent dat de aanpak werkt.
Vreems genoeg was McCaain nog niet zo lang geleden zelf tegen offshore drilling en doet nu net alsof hij het uitgevonden als oplossing tegen de oliecrisis. Het is echt machtig interessant om te zien hoeveel er gemanupileerd wordt in de verkiezingscampagnes en hoe weinig het om de werkelijk belangrijke zaken gaat.
Wat me vandaag overkomen is! Ik reed naar een klant, het begon drukker te worden op de weg en het verkeer begon langzamer te rijden. Vervolgens werd er weer opgetrokken en gingen alles in normaal tempo verder, maar even daarop stond het ineens weer stil. Degene voor mij trapte zo hard op de rem dat ik onmogelijk op tijd kon stoppen. Ik keek naar links om te zien of de carpool-strook vrij was en kon net op tijd uitwijken. Net toen ik dacht dat ik het er goed vanaf had gebracht, kwam er een motor voorbij vliegen. Die raakte de zijkant van mij auto en vloog zo de vangrail in. Op dat moment vloog de berijder over de kop. Ik zag het zo voor mijn neus gebeuren en stopte meteen.
Achter mij zetten een aantal andere mensen ook de auto aan de kant en voordat ik kon uitstappen waren zij zich al aan het ontfermen over de motorrijder. Er waren wel zes of zeven mensen te hulp geschoten. Ik belde 911, maar die lijn was constant in gesprek. Toen ik na tien minuten eindelijk contact had, bleek ik met een computer te spreken en stond ik in de wacht. Gelukkig was er iemand gestopt wier man bij de sherriff werkt, waardoor ze een directe lijn met de politie had. Al snel kwam er een motoragent die vervolgens versterking en medische zorg opriep. Zodra de politieagent er was, werd iedereen verzocht te vertrekken, alleen getuigen van de situatie moesten blijven.
Een man bleef, die het hele gebeuren gezien had. Volgens hem had ik niets fouts gedaan. We gaven allebei ons verslag aan de agent, die er een report over zal schrijven. Dat rapport is over twee weken af en wordt dan naar mijn verzekeringsmaatschapppij gestuurd.Ik kreeg ook een kaartje mee met een nummer dat ik aand e verzekering kan opgeven.
De man die onderuit ging met zijn motor leek het wonder boven wonder redelijk goed te maken op schrammen en schaafwonden na. Gelukkig maar, want in eerste instantie leek het allemaal veel ernstiger. Ik heb het er total zonder kleerscheuren vanaf gebracht en ben inmiddels de schrik wat te boven.
Weinig tijd om te bloggen omdat ik na mijn werk nog een bespreking had met Monica, Suzanne en Sara over de publiciteit van Blame Sally. Ik ga de band de komende tijd helpen met promotionele activiteiten op internet.
De meeste scholen hebben elk jaar een 'Homecoming game', een American football wedstrijd die gepaard gaat met een optocht en groot feest. Tijdens het homecoming feest, worden een jongen en een meisje uit het laatste schooljaar gekozen om homecoming queen en king te worden. De benoeming is bedoeld als een erkenning van bijzondere daden en hoge inzet.
Mijn collega kon niet vertellen waarom die ene bepaalde thuiswedstrijd de homecoming game genoemd wordt, maar op internet vond ik dat het ook de dag is waarop alumni en oud-scholieren uitgenodigd worden om terug te komen naar hun school of universiteit.
Tijdens Spirit Week staat de 'spirit' van de school centraal. De schoolkleuren, de mascotte... zo wordt de trots voor de eigengemeenschap en vroeg ingegoten. Cheerleaders hebben het er maar druk mee.
Tijdens de week worden er allerlei creatieve activiteiten georganisserd. Het is niet ongebruikelijk dat elke klas een praalwagen maakt voor de optocht. Een andere activiteit is het versieren van de gangen in de school. Klassen nemen het tegen elkaar op en wordt er gestemd voor de beste versiering. Zo wordt ook de competitiedrang al jong gestimuleerd...
Om een nog levende filosoof aan te halen: "elk nadeel heeft z'n voordeel". Vandaag is mijn nieuwste nichtje geboren en hoewel ik haar graag meteen zou zien, moet ik even geduld hebben omdat ik ver weg woon. Maar daardoor was ik ook de eerste die ervan hoorde, want ze werd midden in de nacht in Nederland geboren, terwijl mijn dag nog in volle gang was. Mijn broer belde meteen om te laten weten dat ik vandaag tante van Mirrijn ben geworden!
Gisteren ging ik naar twee verjaardagsfeestjes. Eerst een in de middag, van Bev in Campbell. Ik ging er met Joris heen, die er 10 minuten vandaan woont. Naast PR, is Bev erg veel met muziek bezig. Met haar man schrijft en speelt ze muziek, en ze organiseren maandelijks huisconcerten. Haar verjaardag was een mini-festival bij haar in de tuin met optredens van bevriende muzikanten.
Iedereen had weer wat te eten meegebracht, waardoor er een uitgebreid buffet ontstond. In Campbell was het ruim 30 graden, dus heerlijk weer om met het dak open te rijden.
Terwijl ik op weg was naar dat feest, belde Monica me om te vragen of ik 's avonds langs kon komen voor de verjaardag van Tom. Daar kon ik geen nee tegen zeggen.Dit was een rustiger feestje, met een man of tien, maar ook heel gezellig.Ik hou wel van dat soort spontane afspraken met vrienden.
Op deze blog schrijf ik voor familie en vrienden over mijn dagelijks leven in de VS. Hoe ziet leven en werken in Amerika eruit door Nederlandse ogen? Dat ontdek ik sinds 12 november 2005. Sindsdien ben ik in Californië.
**********************************
In English - In 2005, I transfered from Amsterdam to San Francisco and I have been blogging ever since. I write in Dutch about life and work in America for my friends and family in The Netherlands.
