We zijn net terug van een concert van Ladysmith Black Mambazo in de Palace of Fine Arts. Ik wist dat ze konden mooi zingen, maar ze bleken ook heel grappig te zijn en leuk te dansen. Toevallig lunchte ik vanmiddag met Jared Hendler, de nieuwe Creative Director van Edelman, die oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komt, net als Mambazo. Hij geloof ik best meegewild naar het concert...
Botox, collegeen, juvederm en restylane zijn allemaal substanties die door cosmetische chirurgen ingespoten worden om rimpels te verminderen. Dit soort behandelingen worden steeds populairder omdat er geen mes aan te pas komt. Maar wat ik vanochtend op een van de ontbijtprogramma's zag, deed mijn mond doen openvallen. De nieuwste trend om jonger te lijken is om restylane in je oorlellen in te laten spuiten! Dan gaan ze niet zo hangen als je zware oorbellen draagt. Nou ja zeg!
Gisteravond was ik weer eens bij een bijeenkomst van de Churchill Club die gehouden werd in het Computer History Museum in Mountain View. Om zes uur was de ontvangst en even na zevenen begon een paneldiscussie over vertrouwen, waaraan onder andere Richard Edelman deelnam. Met de onderzoeksgegevens van het jaarlijkse onderzoek naar vertrouwen dat Edelman doet, had hij een boel interessante inzichten. Zo is het vertrouwen inhet bedrijfsleven stark op dit moment, en vertrouwen we 'een persoon als jezelf' meer dan een expert.
Amerikanen houden een strak schema aan voor dit soort bijeenkomsten. Vlak voor zeven uur liepen we langs een buffet om met een vol bord eten aan tafel aan te schuiven, een kwartiertje laater begon de discussie en om half negen was alles afgelopen. Het personeel begon meteen met het afbreken van het podium en iedereen ging meteen naar huis. Het netwerken gebeurde van zes tot zeven.
Geen last van jetlag - om acht uur was ik op kantoor voor mijn eerste afspaak. Een telefonische afspraak met de IT director van de Eastern Kentucky University. Als klant van een van mijn klanten is hij bereid om met de pers te praten over de toepassing van de producten van mijn klant. Ik belde met hem om om 'm op een itnerview voor te bereiden. Na afloop kletsen we nog wat over koetjes en kaljes en het weer. In Kentucky is het normaal vrij koud in de winter, maar de afgelopen jaren heeft het er niet echt meer geneeuwd vertelde hij. Toen ik hem zei dat het bij ons al aardig voorjaarsweer was vroeg hij of ik oorspronkelijk uit Californie kom. Ik moest lachen en zei dat ik uit Europa kwam en vroeg of hij mijn accent niet hoorde. Blijkbaar niet... Hij vroeg of ik zijn accent wel kon horen. Dat was inderdaad overduidelijk. Voor mij klonk hij als een echte cowboy! Hij vertelde me ook over de verschillende paardenraces die in zijn staat gehouden worden, waaronder de Kentucky Derby. Hij was ook erg geinteresseerd in Amsterdam en het weer en het leven daar.
Op weg terug naar kantoor na de lunch, liep ik langs de koffieshop bij ons in de straat. De eigenaar, John, is nog in de twintig en vroeg ook hoe het in Amsterdam geweest was. Hij grapte dat het maar goed is dat de douane geen drugstests doet. Alsog ik de hele afgelopen week stoned zou zijn geweest! Tja, dat is het beeld dat veel Amerikanen bij Amsterdam hebben. Toen ik hem vertelde dat dat niet het geval was, antwoordde hij dat het waarschijnlijk meer toeristen is en dat het niet meer interessant is als het legaal is. Dat hoefde ik dus niet meer zelf uit te leggen...
Het duurde bijna anderhalf uur om door de douane te komen. Eers moest ik de gewone rij staan van de immigratiedienst, al mag ik voortaan in de snellere rij voor Amerikanen. Vervolgens werd ik weer doorgestuurd naar de tweede controle, waar we ook na onze trip naar Mexico waren. Ik ben goedgekeurd voor een Green Card, maar totdat ik 'm werkelijk heb, moet ik elke keer naar deze extra controle. Vorige keer was ik er de enige; nu waren er minstens tien mensen voor me.
Toen ze me daar lieten gaan, moest ik op zoek naar mijn koffers. Het waren de allerlaatste op de bagageband en vervolgens moest ik die nog door de douane. Ik had maar weer netjes opgegeven wat ik allemaal bij me heb, dus ook de rookworsten. Dat zorgde ervoor dat ik eruit werd gepikt en dat mijn koffers door de scanner moesten. Twee rookworsten werden uit mijn bagage gehaald. De mini-varianten ontdekten ze niet!
Vanavond hebben we de Oscar-uitreiking gekeken. Die begon al om half zes en daarvoor werd er uitgebreid verslag gedaan van de sterren op de rode loper. Het viel me dit jaar op dat heel veel winaars niet Amerikaans zijn. Bewust of onbewust, Hollywood zet daarmee een voorbeeld voor de rest van Amerika. Jon Stewart, de presentator dit jaar, viel het ook op en hij zei dat hij daar blij mee is. In een staat als Californie zijn enorm veel mensen uit andere landen, dus het geeft alleen maar een goede afspiegeling van de samenleving als er Oscar-winnaars met allerlei accenten zijn...
Mijn plan was om vanochtend thuis te werken en van daar naar het vliegveld te gaan, maar ik moest toch nog even naar kantoor. Volgende week ben ik in Nederland en de helft van de tijd werk vanuit het Edelman-kantoor in Amsterdam. Het is dus belagrijk om voor klanten, journalisten en collega's bereikbaar te zijn in noodgevallen ook 's avonds, tijdens de kantooruren aan de westkust. Helaas werkt mijn eigen smartphone, een Palm Treo, niet in Nederland, want dat is geen GSM telefoon. Op het laatste moment kon er een vervangend apparaat geregeld worden, een Blackberry, waar ik nu op zit te bloggen terwijl ik in de taxi naar SFO zit.
Er lag een doosje met suikerhartjes op mijn bureau toen ik terug kwam van de lunch. Geen geheime aanbidder, maar gewoon een teamgenoot. Het is hier heel gebruikelijk om niet alleen je partner te verrassen, maar allerlei mensen in je omgeving en om wie je geeft op Valentijsdag een aardigheidje te geven. Heel wat collega's hadden ook bloemen op hun bureau staan; wel van partners gekregen. Cindy belde even met haar ouders voor Valentijn en op haar werk was een klein feestje.
Wij hadden zo'n feestje gisteren - goed bedacht want op Valentijsdag zelf willen de meesten op tijd naar huis. Het feestje bestond uit een wijn- en chocoladeproeverij en het beschilderen met suikergoed van koeken in de vorm van een hart.
Wij zijn vanavond uit eten geweest. In het restaurant lagen orchideeën en rozenblaadjes op de tafels en kregen we champagne met frambozen bij binnenkomst. Er was een vast vijf-gangenmenu waar we helemaal niet opgerekend hadden. Sinds we hier wonen, eten we vaak niet meer dan anderhalve gang, dus we zitten nu bomvol! Het was wel lekker.
Omdat we een project voor een klant met gode resultaten hebben afgerond, nam ik vandaag mijn team mee uit lunchen. Het is hier vrij gebruikelijk om op zo'n manier het team te belonen en te erkennen. Het was tegelijkertijd goed voor de team building. We hadden het nauwelijks over werk, en in plaats daarvan over vakanties, films, de Engelse taal en schoolherinneringen.
Na een paar druilerige weken was het weer afgelopen weekend prachtig. Eindelijk konden we er weer eens op uit trekken. Dat deden we gisteren met Marco en Neeltje, die we afgelopen zomer op het straatfeest van onze wijk ontmoetten. We reden naar het gebied net ten noorden van San Francisco, aan de andere kant van de Golden Gate Bridge om Mount Tamalpais te gaan beklimmen. Vanaf deze 874 meter hoge berg, ook wel Mount Tam genoemd, heb je een prachtig uitzicht op San Francisco, de baai, de oceaan en de heuvels rond de stad.
Halverwege de hike van 12 kilometer stopten we bij de West Point Inn. Daar kon je T-shirts, souvenirs, snacks en wat te drinken kopen. Er was alleen niemand die er werkte. In plaats daarvan lagen alle spullen op een tafel uitgespreid met een prijskaartje erbij en de koper wordt geacht eerlijk het geld in een pot achter te laten. Een 'honor system' noemen ze dat hier.
Als je goed kijkt zie je San Francisco in de mist liggen, helemaal bovenaan de foto.
Vroeger reed er een toeristentrein door dit gebied.
Het uitzicht aan de andere kant van de berg.
Helemaal vanaf de top van Mount Tam: de baai met San Francisco in de verte.Negen dagen geleden kondigde Microsoft aan Yahoo! te willen overnemen en bood 44,6 miljard dollar voor het internetbedrijf. Sindsdien is er dagelijks over de relatie tussen de twee partijen bericht. Neem alleen de New York Times - die krant heeft de afgelopen negen dagen 29 artikelen gerelateerd aan die onderwerp gepubliceerd. Dat zijn gemiddeld meer dan drie artikelen per dag. Het is een van de aspecten van de Amerikaanse pers die me hier is opgevallen: groot nieuws wordt van allerlei kanten belicht.
De artikelen gaan gaat bijvoorbeeld over impact op de aandelenmarkt, concurrenten, reclamewereld, merken enzovoort. Daarnaast worden de ontwikkelingen op de voet gevolgd natuurlijk - wat zeggen de aandeelhouders, de directies en wat doet Google.
Deze aanpak van de pers, heeft ook invloed op onze media-benadering. Hier in de VS besteden we veel meer tijd aan het bedenken van verschillende invalshoeken en mogelijke verhaallijnen die we vervolgens aan journalisten voorleggen. Vaak gebeurt dat in het kader van een 'pro-active pitch programma'.
De USCIS, de immigratiedienst van Amerika, heeft een website waarop je kunt zien hoe lang verschillende processen duren. Ik checkte vandaag weer even de status van mijn aanvraag. Een paar weken geleden waren ze nog verzoeken van januari 2007 aan het verwerken, en een maand daarvoor waren ze met december 2006 bezig. Maar nu zijn ze ineens opgeschoten naar zaken van eind mei 2007. Dat gaat de goede kant op! Dat zou betekenen dat ik over zes maanden mijn Green Card heb. Ik blijf gewoon geduldig afwachten...
In het kantoor van Electronic Arts in Redwood City had the Human Rights Campaign een bijeenkomst georganiseerd over gelijke rechten op het werk voor homo's en lesbiennes. Er waren sprekers van Cisco, Chevron, Levi's, Nike en Merrill Lynch, allemaal bedrijven die er alle aan doen om alle medewerkers gelijk te behandelen. Dat betekent onder andere dat ze verschillende zaken rechtrekken, die door de Amerikaanse overheid niet geregeld worden.
Zo betaal je als medewerker met partner van hetzelfde geslacht belasting op de
ziektekostenverzekering die je wergever voor je partner verschaft. Dat wordt gezien als extra inkomen. En terwijl de betaalde premies van volksverzekeringen overgedragen worden aan een echtgenoot bij overlijden, krijgen een ongetrouwde partner niets... en als homostel heb je hier niet de mogelijkheid om te trouwen.
Iemand in het publiek vertelde dat hij de avond ervoor belastingaangifte gedaan had samen met zijn partner. Als getrouwd stel hadden ze 7000 dollar bespaard. Meestal realiseer ik het me helemaal niet dat Amerika enorm achterloopt op Nederland op dit gebied, maar om al deze voorbeelden te horen is best schokkend.
Na afloop was er een borrel in de atrium van het AE-kantoor. De meeste mensen die er waren, werken in goede banen bij bekende bedrijven. Geen slechte plek om te netwerken dus...
Iemand in het publiek had de'100 dollar laptop' die door Nicholas Negroponte bedacht is voor zijn project om elk kind in de derde wereld een computer te kunnen geven. Ik heb er al veel over gelezen, maar ik had er nog nooit een gezien. De laptop kost trouwens 200 dollar en voor Amerikanen was hij voor een beperkte tijd te koop voor $400, omdat je verplicht was er twee te kopen. Een voor jezelf, een een voor ee kind in een ontwikkelingsland.Na een afspraak bij een klant in het centrum van San Francisco, ging ik nog naar een bijeenkomst in Redwood City ten zuiden van de stad. Ik lette niet goed op en nam de oprit richting noorden waardoor ik op de Bay Bridge richting Oakland terecht kwam. De brug bestaat uit twee delen met een 'tussenlanding' op Yerba Buena Island. Daar is een afslag die ik op goed geluk nam. Ik kon inderdaad omdraaien op het eiland en de weg terug nemen in de richting van de stad. Ook kon ik snel een foto vanuit de auto maken van het prachtige uitzicht:
Voor het derde jaar gingen we naar Wild Side West om de Super Bowl te kijken, althans een deel ervan. De American Football-wedstrijd duurde bijna vier uur en wij zijn geen grote sportfans, dus we gingen om even de sfeer te snuiven. Ik ken de basisregels van het spel, maar moet eerlijk bekennen dat ik de wedstrijd nauwelijks kan volgen. Laat staan dat ik de tientallen spelers uit elkaar kan houden. Ik geloof dat de New England Patriots meer dan 80 spelers hebben; daarvan staan er steeds maar elf op het veld. Elke ploeg heeft een aanvalteam en een verdedigingsteam die elkaar steeds afwisselen.
Na een biertje en een hot dog (traditioneel Super Bowl eten) gingen we weer naar huis.
Monica en Tom waren gisteravond op bezoek. Natuurlijk kwam het gesprek op de aanstaande voorverkiezingen. Het is erg spannend op dit moment - nog nooit zijn de uitslagen zo onvoorspelbaar geweest, vooral aan de Democratische kant van het veld.
Obama heeft charisma en is jong. Dat trekt veel mensen, maar ze zijn anderzijds huiverig voor zijn gebrek aan ervaring. Daardoor kunnen ze moeilijk inschatten hoe hij het zal doen als president. Obama doet me in sommige opzichten aan Pim Fortuijn denken (niet in zijn standpunten!). Net als Pim, is Barack een nieuwkomer die makkelijker kritiek kan geven en beloftes kan doen. Hij is ook een goede spreker: heel ad-rem, zit goed in zijn vel en is niet bang om uitspraken te doen.
Clinton heeft een lange staat van dienst die mensen het vertrouwen geeft dat ze weet wat ze doet. Bovendien heeft ze aangetoond waar ze voor staat en wat ze kan bewerkstelligen. Ik denk dat de meeste stemmers er vertrouwen in hebben dat allebei voor verandering zullen zorgen.
Het afgelopen debat in LA tussen Clinton en Obama verliep veel minder grimmig dan de vorige, en wordt in de media en in de volksmond het 'love fest' genoemd. Ze maakten elkaar complimentjes en na afloop hadden ze een klein onderonsje. Er gingen meteen stemmen op over de mogelijkheid dat de een de vice-presidentskandidaat van de ander zou kunnen zijn.
Het is ook interessant om te zien hoe belangrijk de jonge stemmers zijn. Die voelen zich over het algemeen meer aangestrokken door Obama en de steun van Kennedy's dochter draagt daar ook een steentje aan bij. Om tegenwicht te bieden is Chelsea Clinton steeds meer betrokken bij de campagne van haar moeder, die nu ook de steun van de zoon van Robert Kennedy en kleinzoon van Cesar Chavez heeft, vakbondsleider uit de jaren '50.
Wat steeds meer gaat meespelen is de verkiesbaarheid van de kandidaat. Er zijn veel zwevende kiezers en daar houden de leden van de Democartische Partij ook rekening mee als ze hun stem uitbrengen. Ze stemmen nu niet mee, maar tijdens de presidentsverkiezingen in november wel. De vraag is dus wie het straks beter kan opnemen tegen McCain (of Romney).
Veel mensen hebben nog geen keuze gemaakt omdat ze de voor- en nadelen van beide kandidaten zien, of omdat ze voorheen Edwards aanhingen. Voor degenen die hun keuze bepalen waneer ze in het stemhokje staan is het de vraag of ze zich door hun hoofd of hun hart laten leiden, als je het mij vraagt.
Aanstaande dinsdag is het de beurt aan Californie om Democratische en Republikeinse presidentskandidaten te kiezen. Deze staat gaat samen met ongeveerd de helft van Amerika stemmen, want dinsdag is het Super Tuesday.
Ik had verwacht dat tegen deze tijd wel meer commercials van der verschillende kandidaten op TV zouden zijn, maar het valt erg mee. Obama heeft de meeste spotjes, gevolgd door Clinton. Af en toe zie ik Huckabee voorbij komen, maar de rest ontbreekt. Dat heeft te maken met de die financiering van de campagnes. Een paar jaar geleden is er een beperking ingesteld aan de hoogte van de donaties die de kandidaten voor hun campagnes mogen accepteren. Daardoor moeten ze het hebben van vele individuele bijdragen.
Voordat ik naar kantoor reed, bestelde ik vanochtend snel iets op internet bij Target. Net als de HEMA, heeft deze warenhuisketen ook een online winkel. Toen ik bij het betaalgedeelte aankwam en moest inloggen, kon ik kiezen. Ik kon met mijn Target gebruikersnaam inloggen, of met mijn Amazon-gegevens. Interessante samenwerking....
Als klant vond ik het superhandig, want ik hoefde nu niet aan te melden bij weer een andere winkel en na het inloggen met Amazon-naam, waren al mijn gegevens meteen in het systeem (adres,, credit card). Met nog één keer klikken was de aankoop gedaan.
