Palm Springs

Zojuist zijn we in Palm Springs geland, een uur vliegen van San Francisco in de woestijn van Californië. Vanuit de lucht zie je de lichten van de stad en alles eromheen is zwrt. Niet eens verlichte wegen. Het lijkt net of de stad een eiland is dat in het water drijft.

Hier is het het hele jaar door zomer en veel 60-plussers hebben hier hun (tweede) thuis gemaakt. Normaal is het hier dus erg rustig en wordt er vooral gegolfd - ik geloof dat er 100 golfbanen in de omgeving zijn. Dit weekend wordt er ook gegolfd, er is een vrouwen golftournooi dat uitgegroeid is tot een vierdaags feest. Wij zijn hier dus vooral om te feesten... de komende dagen geen blog.

Afkortingen

Amerikanen houden van afkortingen en ik heb er vandaag twee bijgeleerd.

Als je niet weet waar iemand is, of je hebt al lang niet van iemand gehoord, kan je zeggen die persoon is MIA. Dat staat voor 'missing in action', van oorsprong een militaire term die inmiddels door iedereen gebruikt wordt.

Mensen die op een ongepast moment in geuren en kleuren over privézaken vertellen, kunnen als reactie TMI verwachten. 'Too much information'. Als je ziek bent of je relatie loopt niet lekker, zitten collega's bijvoorbeeld niet op de details te wachten. Dat zou te veel informatie zijn...

Nog even ter informatie: een afkorting die ik heel vaak hoor en lees, is FYI, maar die kende ik in Nederland ook al.

Analisten

Vanwege veranderingen in ons kantoor, neem ik een klant over van een collega. Vandaag ben ik aan de telefoon voorgesteld en volgende week hebben we voor een kennismaking afgesproken. Ik weet nog hoe het tijdens de eerste weken was om aan klanten voorgesteld te worden. Het voelde allemaal nog heel onzeker omdat ik geen goed idee had van wat ik voor ze zou gaan doen. Nu voelt het al bijna zoals het in Nederland was. Natuurlijk moet ik me goed inlezen en bekend raken met de procedures van dit bedrijf, maar ik heb al een veel beter beeld van hoe het hier werkt en wat mijn rol op een account is. Op basis van mijn kennis van communicatie en technologie kom ik een heel eind. Voor de fijne kneepjes leun ik nog wel op collega's, die natuurlijk veel meer journalisten en analisten kennen dan ik en al veel vaker bij de vele beurzen hier geweest zijn. Maar zo lang ik met een team werk, is dat prima.

Vandaag heb ik, samen met een collega, een voorstel voor een analistentour gemaakt. In Nederland hebben we niet zo vaak met analisten te maken, omdat de meeste grote onderzoeksbureaus als Gartner, Forrester, IDC en Yankee niet in Nederland gevestigd zijn. Hier is het een vast onderdeel van een PR programma. Veel van de grote bureas zijn gevestigd aan de oostkust, in de buurt van Boston, dus het voorstel is voor een tweedagse trip naar Massachusetts om daar met analisten en journalisten te spreken. Waarschijnlijk ga ik niet zelf mee om het te begeleiden.... zou wel leuk zijn om weer eens in die omgeveing te zijn. Wie weet.

Pensioen

Het was niet mijn intentie om twee dagen niet te bloggen, maar zaterdag had ik geen tijd en gisteren lag de internetverbinding er weer eens uit. Zaterdag heb overdag een grote stapel papier weggewerkt: rekeningen betaald, spullen gearchiveerd, belastingaangifte begonnen en in mijn pensioenregeling gedoken. Voor ik het wist was het tijd om te gaan eten.

Zover ik weet, heet de pensioenregeling die je via je werkgever krijgt een 401K. Het geld dat je daarop stort wordt van je brutosalaris gehaald, dus je betaald erover geen belasting. Je brengt ermee ook het brutosalaris dat belast is naar beneden, waardoor je in somminge gevallen in een andere belastinschaal kunt vallen. (Je hebt hier geen belastingschijven, maar schalen zoals het vroeger in Nederland was. Je hele inkomen valt in zo'n schaal.) Edelman maakt de regeling nog aantrekkelijker door voor elke dollar die ik stort, 60 cent toe te voegen. Er is trouwens ook een regeling die Roth 401K heet. Daarbij is de premie belast en latere uitbetalingen niet. Mijn 401K loopt bij een beleggingmaatschappij en ik kan zelf kiezen in welke fondsen ik mijn pensioengeld beleg. Daar heb ik me dit weekend dus flink in verdiept.

's Avonds zijn we heerlijk uit eten geweest. We hebben er een nieuwe favoriet bij: The Liberty Cafe. Heerlijk eten, ontspannen sfeer en niet al te duur. Ze hadden er ook heerlijke wijn. Na het eten gingen we een paar deuren verderop weer naar Wild Side West. We zijn er nog geen stamgasten, maar beginnen ons er al aardig thuis te voelen. En ook nu kwamen we er weer allerlei interssante figuren tegen om interessante gesprekken mee te voeren.

Zondag had ik enigszins spijt van de Black Russians die ik gedronken had, zeker toen ik om 1 uur mijn eerste afspraak met de personal trainer in de sportschool had. Toen hij vroeg: "hoe gaat het", zei ik dat ik een lichte kater had. Daarop zei hij dat hij dat een eerlijk antwoord vond. Zo'n antwoord zijn ze hier namelijk niet gewend. Je hoort op de vraag 'hoe gaat het' gewoon 'goed' te antwoorden, dank je te zeggen en te vragen hoe het met de ander gaat.

De rest van de dag rustig aan gedaan en 's avonds de laatste aflevering van The L Word gekeken. Helaas zit het seizoen er alweer op en de laatste aflevering liet ons met allerlei vragen achter. We moeten weer een jaar wachten op antwoorden.

Dick

Met de mensen die ik manage probeer ik een keer per week een gesprek te hebben om te horen hoe het gaat. Vandaag had ik ook zo'n gesprek en mijn collega vertelde me dat ze een telefoontje van het kantoor van de vice president had gehad. Nou is mijn funtietitel hier senior vice president en binnen veel bedrijven zijn er meerdere vice presidents, dus ik wist niet 123 wie ze bedoelde. Half voor de grap, half serieus vroeg ik: "Bedoel je Dick Cheney?" En ja, die bedoelde ze. Ze heeft vroeger voor hem gewerkt en zijn team belde om te vragen of ze een paar dagen kan helpen bij een evenement. Ze vroeg aan mij toestemming om dat te kunnen doen. Zoiets wil haar natuurlijk niet onthouden... ik moet nog wel even checken off we hierover beleid hebben.

Sinds ik hier ben is mijn beeld van de Amerikaanse politiek aan het veranderen. Ik heb diverse collega's die republikein zijn en vroeger dat ik dat alle republikeinen reachtse, conservatieve mensen zijn. Dat is dus niet zo. Ik merk dat voor veel mensen die zich republikeins noemen, het om een bepaalde ideologie gaat die met vrijheid te maken heeft. Veel Amerikanen geloven dat de overheid zich met zo weinig mogelijk dingen moet bemoeien. Soms vanuit de gedachte dat politici er maar een puinhoop van maken als ze zich ergen tegenaan bemoeien. Ook merk ik dat mensen die zich republikein noemen, ook wel een sop een democraat stemmen. Ze kijken heus wel naar de persoon en diens ideeën.

Er valt nog veel meer over te vertellen, maar dat bewaar ik voor een andere keer. Nu is het bedtijd.

Kattenluik

Sinds een paar dagen heeft Storm weer een kattenluik en hij er helemaal blij mee. Je kunt kattenluiken hier in allerlei soorten en maten kopen en op internet heb ik verschillende varianten gevonden die je in een schuifpui kunt klemmen. Voorheen kon hij alleen naar buiten als we de deur voor hem open deden. Hij ging nooit ver weg en was bang van de andere katten. Nu is hij de baas in de tuin... hopelijk kunnen we snel de kattenbak opruimen.

Cindy was vanavond voor de tweede keer naar haar schrijversgroep. Het is een groep van zes die ze via craigslist gevonden heeft. Ze heeft een stuk voorgelezen uit haar nieuwe werk en dat werd positief ontvangen. Die bestseller komt er nog wel eens!

Twee collega's waren vandaag ziek thuis met dezelfde symptomen als ik op maandag. Het zal inderdaad een ontsteking geweest zijn... Het was desondanks een redelijk rustige dag op het werk.

Arbeidscontract

In Nederland is het niet ongebruikelijk om een nieuwe medewerker aan te nemen op basis van een jaar- of halfjaarcontract. Dat gebeurt vaak omdat het in Nederland niet gemakkelijk is om iemand te ontslaan. Volgens de Nederlandse wet mag je iemand drie keer een tijdelijk arbeidscontract geven, bij een vierde verlening beshouwt de we de medewerker auomatisch als een vaste werknemer.

Onze PZ-manager hier is ook voorzichtig met het aanbieden van een tijdelijk contract. Als iemand langer dan zes maanden voor een bedrijf werkt, kan het zijn dat de wetgever die relatie niet meer als tijdelijk beschouwt. Ik snapte niet goed waarom dat hier een probleem is, want in pincipe zit een werkgever bijna nooit vast een een medewerker. De meeste bedrijven, ook Edelman, nemen mensen aan op 'at will'-basis . Dat betekent dat wanneer een bedrijf van een werknemer af wil, kan dat zonder opgaaf van reden. Anders om kan ook: zomaar je baan opzeggen en niet de volgende dag niet meer op komen dagen is niet ongebruikelijk. Twee weken opzegtermijn aan weerszijden wordt als beleefd beschouwd. Een werkgever moet overigens wel rekening houden met een eerlijke behandeling - als een ontslagen medewerker vindt dat zij of hij geen gelijke kansen of behandeling als collega's heeft gehad, kan hij of zij een rechtzaak aanspannen... en daar wil je als wergever erg voor opassen!

Maar waarom wil een werkgever dan een uberhaupt een tijdelijk contract aanbieden? Omdat je een tijdelijke medewerker alleen salaris hoeft te betalen. Secundaire arbeidsvoorwaarden als betaalde vakantiedagen of ziektekostenverzekering zijn er niet bij. Overigens, werken we hier ook niet met arbeidscontracten. Een nieuwe mederwerker krijgt een 'offer letter', een aanbiedingsbrief die op een A4tje past, waarin alle afspraken staan zoals startdatu, salaris en funtie. De medewerker moet de brief ondertekenen. Met de functie hangen de secundaire arbeidsvoorwaarden samen die apart meegeleverd worden. Daarnaast is er een uitgebreid handboek met regels waarvoor getekend moet worden.

Idols

De Amerikaanse versie van Idols heet American Idol. Het programma lijkt in veel opzichten op de Nederlandse versie. In de voorrondes komt iedereen en alles voorbij, van losers to mensen die het te hoog in hun bol hebben. Er zijn drie juryleden: de Amerikaanse Jerney Kaagman is de altijd positieve Paula Abdul, en de mopperkont is een Brit die Simon heet. Na een aantal selectierondes (die we allemaal niet gezien hebben), waren er twaalf kandidaten over, waarvan er nu elke week een afvalt. Vanavond zijn er nog elf over, waaronder een grappig, nerderig ventje en een oudere, houterig bewegende man die enorm goed zingt. In de loop van elke week worden de kandidaten gecoacht door een bekende ster. Afgelopen week was dat Stevie Wonder, deze week Barry Manilow.

Vandaag ben ik weer gaan werken en ben de dag goed doorgekomen. Qua eten heb ik het overdag nog even bij bananen en boullion gehouden want rommelt nog wel in mijn buik.

Ziek

Vandaag heb ik met de Amerikaanse gezondheidszorg kennis gemaakt. Ik had de hele nacht zo'n heftige buikkrampen dat het me goed leek een arts te bezoeken. Geen handig moment om uit te zoeken bij welke dokter we terecht kunnen. Ook hier hebben artsen niet 123 tijd, zeker niet voor een nieuwe patient. Daarnaast dekt mijn verzekering niet elke arts, dus het is belangrijk om te weten of een arts of ziekenhuis binnen mijn verzekering valt.

Cindy belde een paar artsen die we via collega's en de verzekeringsmaatschappij hadden gehad, maar niemand had tijd. In zo'n geval gaan Amerikanen naar de EHBO, dus dat hebben wij ook gedaan. Tegen de tijd dat we aankwamen bij de 'emergency room' van het ziekenhuis hier om de hoek, voelde ik me al een stuk beter, maar het leek ons toch goed om voor een consult te blijven. Eerst moest ik me registreren en mijn handtekening zetten om te bevestigen dat ik mijn rechten en plichten als patient ken.

Na ruim een uur zagen we een arts. Eerst werd ik naar een kamertje gebracht waar ik me achter een gordijn moest uitkleden en zo'n nachthemd dat je met lintjes aan de achterkant dichtknoopt aantrekken. Je ziet ze altijd in Amerikaanse ziekenhuisseries. Na het beantworden van enkele vragen en een kort onderzoek leek het hem het beste om me antibiotica te geven omdat de kans groot is dat het om een bactieriele infectie is. Ook moet ik een afspraak maken met een specialist. Ik kreeg twee brieven mee: een met uitleg over de diagnose en een met uitleg over de pillen die ze hebben gegeven.

Thuisgekomen heb ik bijna twee uur liggen bellen om een specialist te vinden. In het ziekehuis hadden ze me wel een naam van een arts gegeven, maar ik had niet een denderede indruk van het ziekehuis. Hoewel mijn arts prima was, was het er een verouderde boel. Het duurde lang om een specialist te vinden - steeds als ik iemand had gevonden die me goed leek, had had die arts of geen tijd, of zat niet in het netwerk van mijn verzekeraar. Ik heb nu iemand bij wie ik volgende week terecht kan.

Thee

De sportschool hier verschilt niet veel van die in Nederland, of in ieder geval in Amsterdam waar steeds meer van die hele grote fitnesscentra zijn. Er is een grote ruimte voor cario-apparaten, een een grote ruimte met krachttrainingsaparaten. Mijn personal trainer had zich in de afspraak vergist, waadoor ik nog niet onder begeleiding heb gesport. Was prima, want ik weet zelf ook hoe de apparaten werken. Het was lekker om weer actief te zijn.

Om vier uur hadden we met John afgesproken. We waren hem onlangs bij het concert van de Indigo Girls tegengekomen. Stel je voor, ik kom hier een oude bekende tegen! Hij werkt bij een PR bureau hier voor een klant waar ik vroeger in Nederland ook voor gewerkt heb. Wat mij betreft is het typisch Amerikaans om ook wat af te spreken als je mensen zo tegen het lijf loopt. We hadden afgesproken bij Samovar om thee te drinken en een hapje te eten. Samovar is een trendy lounge met thee uit alle streken van de wereld. Heel bijzonder en typisch San Francisco.

Fitness

Vandaag zijn we lid geworden van een sportschool. In Nederland was ik geen fanatieke sporter, maar ik deed toch regelmatig aan sport en mijn conditie bleef alleen al op pijl omdat ik regelmatig de fiets nam. Wij gaan hier vaak wandelen, maar dat is niet genoeg, merk ik.

We hebben gekozen voor 24 Hour Fitness, een keten van sportscholen. Met het lidmaatschap dat we hebben gekozen, kunnen we bij alle fitnesscentrum van 24 Hour Fitness terecht. Voor mij betekent dat, dat ik vlak bij mijn werk en vlak bij huis kan gaan fitnessen. En zoals de naam al doet vermoeden, kunnen we er 24 uur per dag terecht.. niet dat ik van plan ben om midden in de nacht te gaan sporten.

Er waren allerlei lidmaatschapsvormen om uit te kiezen. Je betelaat of een hoog startbedrijg en lage maandkosten of andersom. Bij mijn liidmaatschap zitten vijf sessie met een personal trainer. Ik heb meteen voor morgen een afpsraak gemaakt.

Video

Ik heb voor mijn beurt gesproken - Saint Patrick's heb ik toch niet helemaal gemist. Gisteren (helaas kon ik toen niet bloggen omdat onze internetverbinding eruit lag) hadden veel collega's groen aan. En toen we 's avonds naar een concert van Blame Sally gingen, waren ook daar de meeste mensen in het groen.

Op kantoor hebben we gisteren een video geschoten. April is omgedoopt tot 'creativity month' binnen Edelman en wij als techies willen onze collega's laten zien dat we niet allemaal computernerds zijn. Twee vrienden van een collega kwamen met camera langs om iedereen te interviewen. Ben benieuwd naar het resultaat.

Persberichten

In Nederland waren de eerste dagen na een vakantie altijd wat rustiger. Hier niet... ondanks jetlag ben ik er vol ingegaan. Jeetje mina, wat een week. Alleen al de mail lezen die ik tijdens van afwezigheid ontvangen heb, neemt een dag in beslag. Maar het is vooral druk omdat een van de collega's waar ik veel me samen week deze week vakantie heeft. Vandaar dat ik gisteren geen tijd had om op mijn blog te schrijven.

Daardoor ben ik meer bij het uitvoerend werk betrokken. De afgelopen dagen heb ik twee persberichten verstuurd. Dat gaat hier heel anders dan in Nederland. Elk persbericht gaat hier over de 'wire'. Er zijn verschillende 'news wires' (persdiensten) die een persbericht kunnen verspreiden. Een bedrijf betaalt hiervoor - de prijs is afhankelijk van de lengte van het bericht. Wij als PR bureau versturen het persbericht daarna naar onze perscontacten met een korte inleiding. Zo'n inleiding, hier pitch genoemd, vertelt in het kort waar het nieuws over gaat of haalt iets interessants uit het bericht. Een goede pitch maakt snel duidelijk waarom een bericht interessant is. Als je het goed wilt doen, schrijf je dus een aparte pitch voor elke journalist, maar dat gebeurt niet altijd. Vaak is ook het aanbieden van een interview met een woordvoerder die meer over het onderwerp kan vertellen onderdeel van de pitch.

Rijbewijs

Toen ik thuis kwam, was er een envelop van de DMV met mijn rijbewijs erin. Eindelijk! Het rijbewijs is een pasje - Amerikanen vinden het Europese rijbewijs dan ook een beetje raar. Hoe kan een papiertje nou een officieel document zijn? Vanaf nu zal ik dit pasje altijd bij me dragen, want er wordt regelmatig om gevraagd. Als je met creditcard betaalt of naar en bar gaat, moet je legitimatiebwijs (ID) laten zien en dan is het rijbewijs wat iedereen gebruikt.
Bij het pasje zat informatie over orgaandonorschap en een klein rose stikkertje om op het rijbewijs te plakken. Dat is hier de manier om aan te geven dat je donor bent. Het systeem lijkt zo te zien erg op dat in Nederland, behalve dat de familie hier geen inspraak heeft. Als ik ervoor kies donor te zijn, verandert niemand daar meer iets aan.

Vandaag heb ik ook een belastingadviseur gevonden. Op 15 april moet de aangifte binnen zijn, dus we hebben nog maar vier weken. Je kunt hier ook uitstel aanvragen, maar dan moet je toch al een eerste versie van je aangifte meesturen.

Tante

Vanacht is mijn neefje geboren - Joep belde me om half 7 om het te vertellen. Moeder en zoon maken het goed. Gelukkig zijn er e-mail, digitale foto's en films zodat ik Yorrick snel kan zien...

Terug

Ik ben weer terug in Amerika - gistermiddag geland met in mijn koffer inkopen uit Nederland, zoals drop, cocaothee, oude kaas, paracetamol en rookworst. Voor mijn collega's had ik stroopwafels en Droste chocolade meegebracht - vonden ze heerlijk. Ik had gehoopt de afgelopen week weer tante te worden, maar dat is helaas niet gebeurd.

De afgelopen week is het hier bijna net zo koud geweest als in Nederland. Er is zelfs sneeuw gevallen en Highway 280 is even afgesloten geweest. Er ligt nu nog sneeuw op de bergtoppen die ik vanuit kantoor kan zien.

Het afgelopen weekend heb ik hier de viering van Saint Patrick's Day gemist. De Ierse nationale feestdag wordt ook in Amerika uitgebreid gevierd, al is het niet op de dag zelf. Mensen kleden zich in het groen met veel klavertjes vier en er zijn optochten. Wat vooral traditie is, is om de kroeg in te duiken en dronken te worden. Onze office manager vertelde dat ze erg veel lol had gehad in een bar vol brandweermensen. Van oudsher zijn bij de branweer veel Ieren en ook al is dat tegenwoordig waarschijnlijk aan het veranderen (dat weet ik niet zeker), de brandweer heeft inmiddels een prominente aanwezigheid bij de feesten voor St. Patrick's Day.

Gerust

Een raar idee dat ik morgen op vakantie ga naar Nederland. Ik ben heel benieuwd hoe het zal zijn. Ben ik in bijna vier maanden als veramerikaniseerd? Is Nederland veranderd? Ik krijg hier maar weinig mee van wat er in het kikkerlandje gebeurd.

De race tegen de klok heb ik gewonnen; alles is overgedragen of afgerond. Ook hier heb ik collega's die bereid zijn dingen over te nemen omdat ik er even niet ben. Klanten weten ook dat ik weg ben, dus ik kan met een gerust hart op reis.

Blackberry

Morgen nog een dag werken en dan heb ik vakantie. het voelt als een race tegen de klok, want net deze week gebeuren er onverwachte dingen bij klanten, waardoor mijn planning in duigen valt. Ik zal er waarschijnlijk niet aan ontkomen mijn Blackberry mee op reis te nemen... als die het maar blijft doen, want een rechtzaak over patenten dreigt een einde te maken aan het gebruik van de mobiele e-mailontvanger. De nieuwsmedia volgen de ontwikkelingen op de voet.

Waar trouwens ook veel om te doen is in het nieuws is New Orleans. Gisteren was de ramp met Katrina zes maanden geleden en de laatste mensen die nog in hotels opgevangen werden, moeten nu op eigen benen staan, onderdak of niet. In New Orleans wordt carneval gevierd, daar heet dat Mardi Gras, dus dat was een dubbele aanleiding voor de media om het over de 'Big Easy' te hebben.