Playa

Na de eerste keer Burning Man, wist ik dat ik nog een keer terug wilde komen. Langer en beter voorbereid. Het is niet dat we niet goed voorbereid waren afgelopen jaar. We hadden alles bij ons wat je nodig hebt om daar te 'overleven'. Een stofbril en doekje om je tegen de zandstrormen te beschermen, een fiets, speciale verlichting voor je kleding, voldoende water en een emmer om het afvalwater weer mee naar huis te nemen. Het is meer de mentale voorbereiding die dit jaar beter was; zowel op een week in de woestijn als een week met 40.000 mensen een kunstfestival meemaken.

Het bijzondere aan Burning Man is dat het totaal niet commercieel is. Er zijn geen sponsors, er is geen merchandize en je kunt er niets kopen, behalve koffie en grote zakken ijsblokjes. In het meest commerciele land ter wereld, willen de organisatoren onafhankelijk van commercie blijven en complete (artistieke) vrijheid bewaren. Je mag er fotograferen, maar een van de belangrijkste regels is dat je foto's genomen bij Burning Man niet voor reclamedoeleinden mag gebruiken.

Er heerst een 'gift economy' wat betekent dat mensen je van alles en nog wat gratis aanbieden. Een buurman bracht ons een potje zelfgemaakte bramenjam, iemand met een 'art car' gaf waterijsjes weg en het barst van de feestjes waar je drankjes voor niets aangeboden krijgt. Je moet allen je eigen glas meebrengen.

Er zijn een hoop dingen bijzonder en uniek aan Burning Man, waarvoor ik naar mijn blog post van vorig jaar verwijs. De opzet was dit jaar hetzelfde, alleen de kunst en dansfeesten waren anders. Ook had het festival een ander thema, namelijk Metropolis. Dat zag je terg in de constructie waar 'de Man' dit jaar stond en de straatnamen. De straten die in ringen rondom het centrum liggen zijn elk jaar in alfabetische volgorde en dit jaar droegen ze de namen van steden: Athene, Detroit, Jakarta, etc.

Een groot verschil met vorig jaar voor mij is dat we nu niet met een tent gingen maar met een camper, die we met z'n vijven gehuurd hadden. Daarnaast kwamen er nog twee vriendinnen langs, waardoor we met een groep van zeven waren. En terwijl ik vorig jaar slechts drie dagen op de 'Playa' doorbracht, hield ik het er dit jaar zes dagen uit. Da's zes dagen zonder douche! Het weer was gelukkig beter: iets minder heet en iets minder hevige zandstormen.

Een dag bij Burning Man zag er vaak als volgt uit: uitslapen, ontbijten onder onze 'sh

ade structure' (een zelfgemaakte voortent), beetje de boel verkennen of zien wat er in 'Center Camp' gebeurd, terug naar de camper om wat te eten en te drinken en tegen vijven op de fiets verder de boel verkennen. Vervolgens terug voor het avondeten en om om te kleden want 's avonds koelde het flink af en tegen negenen weer op pad om de vuurkunst te zien en te gaan dansen bij een van de vele feesten.

De groep

Ons kampement

Drukte op de Playa met de Man op de achtergrond

De Man

Teresa en ik

Bij Center Camp

Dansen in de woestijn

Na zes dagen in de woestijn...

Nog meer foto's: