De DMV heeft me een brief gestuurd, of beter, een rekening voor het vernieuwen van mijn kenteken. 163 dollar als ik voor 8 januari betaal; in de mededeling staat ook al wat de kosten zijn als ik later de rekening vereffen. Misschien moet ik een gepersonaliseerde kentekenplaten nemen, want dat is nauwelijks duurder. In de volksmond worden ze 'vanity plates' genoemd. Je kunt zelf kiezen wat je op je nummerplaat hebt staan, en er zijn ook verschillende achtergronden mogelijk.
De afgelopen weken kan het je hier niet ontgaan dat Halloween eraan komt. In de supermarkten en op allerlei andere plekken zijn pompoenen te koop. Je zit ze ook steeds meer in het straatbeeld verschijnen, omdat mensen ze voor de deur neerzetten. Wij hebben er ook twee gekocht die we vanmiddag gaan bewerken (met een mes een gezicht of andere figuur erin snijden).
In warenhuizen en kledingzaken hangen verkleedkleren voor kinderen, volwassenen... en soms voor honden. De meest populaire outfit voor keine kinderen is waarschijnlijk de pompoen. Dit is een klassieker - daarnaast zie je ook allerlei dieren. Je kunt je baby ook als beer, konijn of hommel optuigen.
Voor jongetjes op de lagere school zie je veel Spiderman-, Batman-, ninja- en piratenpakjes en meisjes zijn vaak een prinses; vooral de Disney-prinsessen doen het goed. De traditionele heks zie je ook veel, en voor meisjes zijn er ook superhelden-outfits.
In de keuken op kantoor is een bord verschenen met informatie over een Halloween-feest. Er zijn bak- en verkleedwedstrijden... ik ben benieuwd - aanstaande dinsdag, 31 oktober, is het zover.
Dit weekend waren er al heel veel feesten in de stad. Gisteravond zag je heksen, duivels, houthakkers, zombies, vampieren, Batmans, piraten, gansters, nachtclubdanseressen, gevangenen en FBI-agenten op straat. De echte orginelen, hebben zich uitgedost in iets aktueels. Zo zagen we twee mensen die als Kim Il Jong met een kruisrakket verkleed waren. Kim had een grote bril, verward haar, een dikke buik en een lichtbruin pak. Erg grappig.
Wij gingen gisteravond ook een Halloween-feest...
Vanacht is hier de klok verzet. Net als in Nederland is hier de zomertijd over. Daylight savings time noemen ze dat hier. In de media word je eraan herinnerd, en dan wordt er het advies bij gegeven om meteen de batterijen in je rookdetectors te vervangen.
November is hier de nationale romanschrijfmaand, oftewel 'National Novel Writing Month'. 
Cindy gaat eraan mee doen. Het doel voor elke deelnemer is om 50.000 worden te schrijven. Het collectieve doel voor San Francisco is om een miljoen worden bij te dragen. Er worden write-ins georganiseerd, er is een online forum en een buddy-systeem. Vanmidag waren we bij een eerste bijeenkomst, waar het gebeuren werd uitgelegd.
Er was een jongen van zeventien waar ik even mee zat te kletsen. Hij vertelde dat hij dit jaar voor het eerst naar high school gaat. Tot voor kort kreeg hij zijn onderwijs thuis via 'home schooling'. Best veel Amerikaanse ouders geven hun eigen kinderen les. De overheid biedt een lespakket aan dat gevolgd moet worden en de kinderen moeten ook de standaard examens afleggen. Dee jongen met wie ik sprak leek me intelligent en hij vertelde dat hij geen moeite had met de leerstof op school. Wel leek hij niet gewend te zijn aan regels en hij vertelde ook dat hij leert met anderen te praten voor het eerste vrienden maakt.
Elk even jaar is een verkiezingsjaar in Verenigde Staten. Over twee jaar zijn de presidentsverkiezingen, die ook in Nederland veel aandacht krijgen, maar dit jaar kiezen Amerikanen een gouverneur van hun staat, leden van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat (samen het congres) en allerlei ander functies binnen de staat.
Cindy heeft onlangs de stembiljetten thuis ontvangen. Zoals veel Amerikanen heeft ze aangegeven dat ze als 'absentee' wil stemmen. Waar je in Nederland 
iemand zou machtigen als je er op de dag van de verkiezingen niet bent, stem je hier per post. Veel mensen kiezen daarvoor uit gemak. De envelop heeft feestelijke bannieren en sterren rond de worden 'Official Election Mail.'
In de envelop zitten vijf enorme stembiljetten en een korte uitleg over hoe je je stem uitbrengt. Niet met een rood potlood een cirkel inkleuren, maar twee delen van een pijl via lijntje met elkaar verbinden. Los van de formulieren zijn er ook twee boekwerken aangekomen met uitgebreide uitleg. Naast de stembiljetten zijn er ook diverse formulieren voor reforenda. Alles is in drie talen: Engels, Spaans en Chinees.
De reclameblokken op TV worden de laatste tijd door een groot deel gesubsidieerd door de verkiezingen. Er zijn redelijk wat commercials van de gouverneurskandidaten, maar het verbaasd me dat de kandidaten voor andere functies nauwelijks spotjes hebben. Verreweg het meeste geld wordt uitgegeven door de campagneteams voor en tegen een aantal van de referenda. We zien al maanden spotjes over 'prop 86' en 'prop 87' en de laatste tijd zijn daar ook 'prop 90' en 'prop 84' en nog een paar 'propositions' bij gekomen. Deze referenda gaan over belasting op sigaretten, olie versus groene energie, onroerend goed bezit en watermanagement.
Er zijn spotjes van de partijen voor deze reforenda en advertenties tegen. Er zijn vele varianten van de commercials, maar ze zijn allemaal even manipulatief en nauwelijks informatief. Dat geld ook voor de campanges van de gouveneurskandidaten. Ik heb er hier van elke kandidaat een neergezet.
Ons FireFox-feestje vond plaats in de Ierse pub om de hoek van kantoor. Het was net een Nederlandse borrel in een bruine kroeg, behalve dan dat er niet gerookt werd. 
Het was onstaan als een borrel voor ons team, maar er kwamen ook mensen van Mozilla, de organisatie die FireFox maakt, en een paar journalisten. Dit was een van de kleinere feestjes om de geboorte van FireFox 2.0 te vieren, maar het was er niet minder gezellig om. Wereldwijd zijn er nu bijna 600 feesten!
Ik heb mezelf gegund een uurtje uit te slapen. Na een aantal drukke weken en een avond in de Fillmore was ik daar wel aan toe. We hebben Lucinda Williams gezien.
Toen ik thuis kwam lag er een envelope van de 'State of California'. Het bleek van de belastingdienst van de staat te zijn en in de envelop zat een cheque met mijn belastingteruggaaf. Twee weken nadat de aangifte is verstuurd, heb ik mijn geld al binnen! De afzender op de envelop was Steve Westly, een naam die ik nog ken van de verkiezingen van de Democraten voor een gouveneurskandidaat. Hij heeft die race niet gewonnen; zijn tegenstander gaat het tegen Schwarzenegger opnemen.
Vanochtend begon de dag weer vroeg vanwege een ontbijtbijeenkomst; toevallig weer in Mountain View. Deze keer georganiseerd door het Nederlands Consulaat en een groep Nederlandse organisaties. Cindy was ook uitgenodigd, omdat ze op dit moment een opdracht doet voor deze organisaties.
We waren bij Symantec, waar een Nederlander 'Senior Director of the Technology Scouting Group' is. Hans begon zijn praatje met te zeggen dat het voor een techneut eigenlijk te vroeg is om op kantoor te zijn. Volgens hem is er iets mis met techneuten die voor tienen op het werk verschijnen, behalve als ze er 'nog' zijn. Ik weet weer wat meer over de beveiliging van PC's en netwerken...
De Nederlandse ereconsul, een Amerikaan, trapte de bijeenkomst af. Hij was uit San Francisco komen rijden en zei dat de reistijd van San Francisco naar Silicon Valley voor hem een graadmeter is voor de waarde van zijn aandelen. Hoe drukker het is op de weg, hoe beter het gaat met de vele IT-bedrijven hier. Veel ervan zitten in kantoorgebouwen, net als dat van Symantec (op de foto), al weet ik niet hoeveel kantoren Symantec heeft. Dat zullen er al snel tientallen zijn.
Een van onze klanten is Mozilla en de afgelopen weken is het team dat op dat account werkt enorm druk geweest met de launch van de nieuwe Firefox browser. Het ene interview na het andere heeft plaatsgevonden en al zijn al heel wat artikelen verschenen. Normaal gesproken zouden die artikelen nog niet verschenen zijn en hadden de interviews onder embargo plaatsgevonden, zoals hier gebruikelijk is. Dan zouden alle artikelen op de dag van de introductie verschijnen. Maar Firefox is open source software, wat betekent dat een grote groep vrijwilligers overal ter wereld aan de software gewerkt heeft. Veel van de communicatie gaat via het internet, waardoor veel informatie voor iedereen tegankelijk is. Dan hebben embargo's geen zin.
Morgen is het zover, dan komt Firefox 2.0 uit. Deze week vinden in de hele wereld feesten plaats om dat te vieren. Wij zullen donderdag ook een borrel houden, maar op PR terrein valt er nu niet zo veel meer te doen. Morgen zullen er nog wel wat journalisten bellen, maar de dag de launch is hier een anti-climax voor PR mensen.
Cindy's neefje Jake was onlangs jarig. Voor zijn verjaardag gingen we vandaag naar de dierentuin. Cindy's zus kwam aan het einde van de ochtend met de drie neefjes. Na de ijstaart, gingen we van zonnig Bernal Heights naar de mistige kust, waar de San Francisco Zoo is. 
Ik heb weinig vergelijkingsmateriaal, maar vergeleken met Artis, is dit een veel grotere direntuin. Er vielen me geen typisch Amerikaanse bijzonderheden op, behalve dan dat er op wat meer plekken versnaperingen te koop waren. Misschien ben ik al te lang hier, en zie ik de verschillen niet meer.
De afgelopen dagen was het prachtig weer - ook vandaag was het zeker 27 graden en het is vooral 's avonds ongewoon warm. Het is voor het eerst sinds we hier zijn dat het lekker is om buiten te zitten nadat de zon is onder gegaan, vanwege de aflandse wind.
We hadden met mijn collega Leslie tegen het einde van de middag afgesproken in een wijnbar aan Cortland Avenue (de hoofdstraat van onze wijk aan de andere kant van de heuvel). Ik ben nog steeds verrast over het aantal leuke tentjes dat je hier hebt waar je lekker kunt eten en drinken. Bij Vino Rosso hadden ze een uitgebreide wijnkaart. We namen heerlijke kaas bij de wijn.
Op de terugweg gingen we even langs onze stamkroeg voor een afzakkertje. We vervolgende onze weg terug naar huis langs een wasserette - die zie je hier veel. Als kind ging Cindy wel eens mee naar de wasserette in de tijd dat ze met haar ouders in Oregon woonde. Hun huis was zo afgelegen dat het niet op de watervoorziening was aangesloten, maar een eigen waterput had. Dat komt in de VS in veel gebieden nog voor. Als er niet 
genoeg water, gingen ze naar de wasserette. Dat best leuk, omdat er waswagentjes waren waar je als kind in kunt klimmen en mee kunt rondrijden.
We konden het niet laten om even binnen te gaan en even met het wagentje te spelen... Ik moest ook erg lachen om alle verloren sokken die op het prikbord hingen.
En in deze wasserette waren zelfs potbussen. Daarvoor hoef je dus niet naar het postkantoor, je kunt je post ophalen terwijl je de was doet.
We namen deze keer een andere route naar huis, direct over de heuvel heen waar we meestal omheen lopen. Het was een heldere avond, kijk maar:
Een van de medewerkers in mijn team had vandaag een dag vrijgenomen om naar de verjaardag van haar oma te kunnen gaan. Een zo'n dag noemen ze hier ook al vakantie. Omdat de oma in New Hampshire, aan de andere kant van de Verenigde Staten, woont, vertrok ze vanochtend met het vliegtuig. Ze is er vanavond aangekomen en moet zondagochtend weer vertrekken. Ze is dus alleen zaterdag bij haar oma. Het is ook voor het eerst in twee jaar dat ze al haar neven en nichten ziet. Geen wonder dat Amerikanen niet opkijken van iemand als ik die ver van familie woont. Dat doen zo veel mensen hier.
Vanochtend ging ik naar een ontbijtbijeenkomst georganiseerd door de Churchill Club. 
Deze club zet regelmatig dit soort events op poten rondom zakelijke en technologie thema's. Carly Fiorina was te gast en werd geinterviewd door Quentin Hardy, technologieredacteur van Forbes. Carly was de CEO van HP van 1999 tot 2005 en heeft net een boek uit over die tijd.
HP, opgericht in Palo Alto, is een van de grootste en oudste bedrijven in Silicon Valley. Rondom het vertrek van Carly vorig jaar was een hoop te doen. Het was abrupt, en onduidelijk of ze uit eigen wil opstapte of ontslagen was. Ze werd tot dat moment als de machtigste zakenvrouwen beschouwd. Er was dan ook volop belangstelling voor haar verhaal vandaag, inclusief diverse media. De regionale krant heeft er al over geschreven.
Na afloop was er gelegenheid om haar boek te kopen en te laten signeren, als je tenminste in een lange rij wilde gaan staan. Dat heb ik maar niet gedaan.
De bijeenkomst begon vanochten om 7 uur - daar draaien Amerikanen hun hand niet voor om - in het Computer History Museum in Mountain View. Ik had daarom besloten om maar een nachtje in een hotel te boeken, anders had ik om 5 uur op moeten staan.
Ik sliep in een klein, simpel hotel waarvan ik niet wist of er internet zou zijn. In mijn kamer probeerde ik een draadloos network te vinden... en ik vond de gratis Wi-Fi van Google. Maar helaas, ondanks dat ik een verbinding kreeg, kon ik er niets mee doen omdat het aanloggen niet werkte. Mooie boel is dat.
Vandaag om veertien minuten voor acht bereikte de Amerikaanse bevolking het aantal van driehonderd miljoen. Dat gebeurde volgens de geleerden precies om veertien minuten voor acht - de rest van Amerika weet dat het aantal waarschijnlijk al ene paar maanden geleden bereikt is. Want alleen al in Californie wonen naar schatting drie miljoen illegalen.
Veel media berichten hierover en laten experts aan het woord, die speculeren over wie die driehonderd miljoenste bewoner van de Verenigde Staten is. Volgens de statestieken zijn de 'Hispanics' de snelst groeiende bevolkingsgroep, dus de kan is het grootst dat het een Mexicaanse baby is, hoewel het ook een immigrant zou kunnen zijn. Elke elf seconden komt er een neiwue bewoner van dit land bij.
In onze straat staan allerlei soorten bomen. De soort die je het meeste ziet, ook pal voor onze deur, is een boom die het hele jaar door bloeit. Hier noemen ze 'm de Bottle Brush vanwege de opvallende bloesem (zie links). Ik heb net even op internet gekeken en de Nederlandse naam is net zo grappig: Lampenpoetse
r.
Gisteravond kwamen Frederieke, Anneloes en Joris bij ons eten. 
Na zo'n avond en een drukke week, hebben we vandaag vooral allerlei klussen in huis gedaan. Ik ben met mijn verblijfsvergunning bezig, morgen moet onze belastingaangifte binnen zijn en er zijn nog steeds instanties in Nederland die niet doorhebben die ik eraan moet herinneren dat we verhuisd zijn. Ook heb ik de rest van mijn ongelezen werk-email doorgenomen... na vier dagen afwezigheid had ik bij 500 mailtjes.
Na een paar dagen reizen is het heerlijk om weer in San Francisco te zijn. Gisteren zijn we onder andere naar Alcatraz geweest. Het erg indrukwekkend om de oude gevangenis te zien.
We namen de pond naar het eiland. De kaartjes had ik via internet besteld en thuis uitgeprint. Door de streepjescode erop konden ze gescand worden. Onze boot vertrok om kwart over twaalf, en op de kaartjes stond dat we een kwartier voor vertrek aanwezig moesten zijn. Om kwart voor twaalf stond er al een lange rij. Amerikanen wachten ook netjes op hun beurt - geen gedrang.
Een volle boot met de stad op de achtergrond.
Alcatraz vanuit de verte (links).
Alcatraz van dichtbij...
De oude barakken die je ziet als je van de boot komt. Alcatraz was oorspronkelijk een militair fort en gevangenis.
Rijen met cellen, drie lagen op elkaar.
In elke cel stond een klein bedje, een wc-pot, een wasbak en een paar plakjes. Ruimte voor meer is er ook niet.
Zo breed is een cel. Marleen heeft een hoofdtelefoon op om de audiotoer te volgen. Deze was ingesproken door twee ex-gevangenen en twee bewakers.
Weer op vaste land.
Op de terugweg naar huis gingen we langs de 'body shop', oftewel de garage. Bijna geen enkele merkdealer behandelt schades hier zelf; daarvoor ga je naar de body shop. De verzekering van de tegenpartij had de reparatie goedgekeurd, en de bestelde onderdelen waren binnen. Ik kon er zonder afspraak terecht. Degene die de eerste taxatie had gedaan herkende me meteen en er werd meteen een autoverhuur bedrijf gebeld. De komende dagen rijd ik in een lelijke Chevy Malibu. Geweldige service, dat wel.
Dinsdagmiddag kwamen we in Big Basin Redwoods State Park aan. In dit park staan Redwood bomen, familie van de Sequioa, de grootste levende organismen te wereld. Het zijn bomen die alleen aan de kust van Californie groeien en ze kunnen ruim 2000 jaar oud worden. Daarom zijn sommige van de oudste exemplaren enorm van omvang.
Hoewel we niet al te ver van de bewoonde wereld zaten, waren we midden in de natuur. In Amerikaanse natuurparken is alles goed geregeld; hier ook. Er was een kleine campingwinkel en visitor center, waar we ook ons konden registreren voor de tent-cabin waar we zouden overnachten.
Het visitor center
Marleen probeert de top van een Redwood te zien 
Redwoods hebben soms rare uitstulpingen, de naam daarvoor is burlwood.
Ondanks het kleurverschil is dit toch maar de stam van een boom.
Sommige Redwoods zijn open - in deze pasten we met gemak met z'n drieen.
Hertje
Onze tent-cabin, met picknick-tafel en vuurbak. In de hut was ook een houtkachel, die we voor het slapen gaan nog even hebben aangestoken. Half oktober koelt het flink af 's nachts.
We hadden hout gekocht om een kampvuurtje te maken, maar we moesten sprokkelen voor ons aanmaakhout.
Heerlijk zo'n warm vuurtje.
Vanaf Santa Cruz reden we de bergen in over Highway 9. We kwamen door plaatsjes als Felton en Boulder Creek. Een andere wereld die ver weg van de stad lijkt, ook al is het maar twee uurtjes rijden van San Francisco. Dit is 'small town America' waar het leven simpel is. Onderweg kwamen we ook lang verschillende antiek- en curiosawinkeltjes, heel typisch voor deze streek.
