Zeiltochtje

Voor haar verjaardag had Cecilia een zeilboot geregeld. We trokken er zaterdag rond het middag uur op uit. Helaas was het die dag net geen mooi weer - de hele week ervoor was prachtig en warm en deze week is het ook alweer mooi. Desondanks was het lekker een paar uur op de baai te vertoeven.

Na afloop gingen we lunchen bij The Ramp, een van de weinige plekken in San Francisco waar ze een groot terras hebben. Het ligt aan de haven waar we aanlegden. Ik wilde er al lang eens naartoe... en ik zal er zeker nog eens terug gaan.

Lunch bij The Ramp

f8

Wie mijn blog een beetje bijhoudt, weet dat grote technologiebedrijven en eigen congressen en beurzen organiseren omdat het ecosysteem van bedrijven en ontwikkelaars om hen heen bij elkaar te brengen en op de hoogte te houden. Deze week was het de beurt aan Facebook met hun jaarlijkse 'developer conference' genaamd f8.  Omdat Flipboard een van de partners van Facebook is, was ik er dit jaar bij. 

Best gaaf, want er zitten inmiddels 800 miljoen mensen op Facebook dus dit bedrijf heeft een grote impact op ons dagelijks leven. Baas Mark Zuckerberg kondigde weer allerlei updates en veranderingen aan die de komende weken op Facebook te zien zullen zijn. 

Zo zal je profiel-pagina volledig veranderen in een timeline. Als beta-tester heb ik de verandering al doorgevoerd... zie rechts. Een heel ander overzicht van alles wat je doet en je kunt heel snel door de jaren heen scrollen. Heel grappig om te zien... ben benieuwd hoe het zal zijn als je elkaars leven zo kunt zien. Facebook heeft er ook veel aan gedaan om het makkelijk te maken om zoveel mogelijk via Facebook met je vrienden te delen. Zo kun je binnenkort ook aangeven wat je leest op Flipboard.

Het evenement zelf was strak georganiseerd. Er was duidelijk veel aandacht aan de vormgeving besteed. Je badge was een klein boekje met het programma voor de hele dag dat ze op basis van je foto's op Facebook hadden gepersonaliseerd. Er zat ook een chip aan vast waarmee je bij het event kon inloggen. Als je dat deed, kwam automatisch op je Facebook-pagina te staan dat je bij F8 was.

Mark Zuckerberg heeft gevoel voor humor. Cabaretier Andy Sandberg die Mark Zuckerberg speelt op 'Saturday Night Life' opende het congres met een korte presentatie, waarin hij Mark persifleerde.

Volle bak

Een van de vele sessies

Allerlei statestieken op de computerschermen en geprojecteerd op de muur

Even email checken...

Wegwerkzaamheden

Afgelopen week lag de straat bij mij voor de deur open omdat er aan het riool gewerkt werd. Er waren bordjes op de stoep gezet om aan te geven dat je er niet mag parkeren. Het zou een hele maand duren... In Nederland was ik gewend dat soort aankondigingen met een korrel zout te nemen en erop te rekenen dat het allemaal wat langer gaat duren.

Hier waren ze afgelopen vrijdag klaar. Alle bordjes lagen opgestapeld op de hoek van de straat. Ik wachtte het nog even af, maar vanochtend kwamen de werkers niet meer opdagen. Over een anderhalve maand komen ze nog een dagje terug om een laag nieuw asfalt te leggen.

Tahoe

Ik dacht eens een rustig weekend te hebben, toen Marina me uitnodigde om naar Tahoe te komen. Haar oom en tante hebben er een huisje en dat was nog vrij dit weekend. En omdat ook hier de zomer niet eeuwig duurt, zat ik zaterdagochtend met Ember en Nicole in de auto naar Tahoe. In de loop van de middag kwamen we aan, nog net genoeg tijd om even naar het strand te gaan. 

We troffen het met het weer. Schijnbaar had het er de hele week geregend, maar toen wij er waren was het stark blauw en lekker warm. En de omgeving is prachtig. We zaten aan de noordkant, net over de grens van Nevada. Ondanks de vier uur rijden heen, en vier uur terug, was het de moeite waard.

Het huisje

 Uitzicht vanaf het strandje waar we zaterdag waren

Gezellig met z'n allen koken en eten in het huisje

 Naar het grote strand op zondag

Second opinion

Een vriendin heeft een paar weken geleden te horen gekregen dat ze schildklierkanker heeft. Ze ging naar de dokter om uit te zoeken waar de pijn in haar nek en kaak vandaan kwam. De arts was in het California Pacific Medical Center, een van de grotere ziekenhuizen in San Francisco. Daar kreeg ze de diagnose en een afspraak om de tumor operatief te verwijderen, als eerste stap in de behandeling.

Zoals de meeste mensen die ik hier ken, betekende dat niet automatisch dat ze op de gestelde datum onder het mes ging. Na de eerste onderzoeken ging ze verder kijken en vond een andere specialist bij Stanford Hospital, het academisch ziekenhuis van de befaamde universiteit in Palo Alto. Die arts daar had duidelijk meer kennis van zaken maar was nogal verstrooid.

Dus waarom niet nog een derde arts bezoeken? Ze ging ook nog naar UCSF, het academisch ziekenhuis van de Universiteit van Californie in San Francisco. Daar vond ze iemand met ruime ervaring en veel persoonlijke aandacht. Hij nam de tijd om al haar vragen beantwoorden. Het klikte. Dus dat wordt de arts die haar gaat opereren en behandelen.

Het is hier niet meer dan normaal om voor een 'second opinion' te gaan en gaat vaak niet eens om het krijgen van een andere diagnose of ander behandelplan. Het vinden van een arts is hier bijna net zoiets als het vinden van een aannemer voor een verbouwing. Je gaat met een paar in gesprek om de beste voor jouw situatie te vinden.

10 jaar later

In de media gaat het de hele week al over 11 september. Het tiende jubileum van de aanslagen op het World Trade Center en Pentagon doet Amerikanen terugblikken. Men staat stil bij het feit dat het dagelijks leven veranderd is, dat Amerikanen meer op hun hoede zijn; meer bewust van een dreiging. Het beste voorbeeld daarvan is hoe reizen per vliegtuig compleet veranderd is. Ook de oorlogen die nog steeds naar aanleiding van 11 september gevochten worden, en de velen die daardoor om het leven zijn gekomen, komen in de berichtgeving aan bod. 

Er is, zoals altijd, veel aandacht voor de menselijke kant. De hele week al zien we berichten over slachtoffers en hulpverleners van toen en hoe het nu met hun gaat, of over hoe kinderen die ouders verloren op 11 september nu als tieners in het leven staan. Amerikanen zijn zich ervan bewust dat een hele nieuwe generatie opgroeit in een nieuw tijdperk, overal in de Verenigde Staten. 

Bij AT&T Park hadden ze banners opgehangen met de namen van slachtoffers van 11 september uit de omgeving hier. Dat deed me realiseren hoe dichtbij het komt voor mensen hier. Bijna iedereen kent wel iemand die overleden is op 11 september of anderszins betrokken was. Op mijn Facebook, stond een bericht van iemand die bij de brandweer werkt, die drie weken lang na de aanslag in New York gewerkt heeft. 

Pitch '11

Gisteren ging ik een kijkje nemen bij Pitch San Francisco '11, een beurs vol startups. Het event werd gehouden in de catacombe van AT&T Park, het honkbal stadium van de Giants. Er was een overweldigend aantal bedrijfjes die hun product of service er aanprezen. Geen grote stands, maar iedereen had een statafel. Er liepen heel wat venture capitalists rond maar ook heel wat andere geinteresseerden.

Er was niet genoeg tijd om ze allemaal te spreken, maar ik stapte op een paar af om hun pitch te horen. Er zaten heel wat goede ideeen bij. Voor mij staken BetterWorks, NetPlenish en LawPivot boven de rest uit. Ik heb blijkbaar oog voor wat potentieel heeft want die laatste twee hebben de VC Judge Award gewonnen. 

 Een lange rij voor Pitch '11

 Allerlei memorabilia waren uitgestald in vitrines - de geschiedenis van de Giants is goed vastgelegd.

Allerlei honkballen... er was ook een vitrinekast met allemaal thuisplaten

 Geen idee wie deze mannen zijn, maar ze zien eruit alsof ze belangrijk zijn geweest voor de Giants.

 Uitzicht op het veld van waar het event gehouden werd

Bomvol startups en bezoekers

Malakoff Diggins

Maandag was het Labor Day, wat betekent dat we weer een lang weekend achter de rug hebben. Een gelegenheid bij uitstek om te kamperen. We hadden een heel mooie plek in Malakoff Diggins State Park, op drieënhalf uur rijden ten noordoosten van San Francisco: groot en bosrijk met een picknicktafel, kampvuurplek en 'bear box', waar je je eten en cosmetica (alles met een geurtje) in moet bewaren zodat de beren er niet bij kunnen.

Malakoff Diggins ligt in een gebied waar goud ontdekt werd in het midden van de 19de eeuw - 'gold country' wordt dat hier genoemd. Er was nog van alles van te zien in het park en het nabij gelegen Nevada City. Ook waren heel dicht bij de Yuba Rivier, waar we dankbaar gebruikt van maakten om af te koelen, want het was ruim 35 graden.

Labor Day is de laatste dag van het seizoen voor dit park. Alleen is het nu niet gesloten voor de herfst en winter, maar voor goed. Het is een van de bezuinigingen van de staat Californië, die al jaren moeite heeft het hoofd financieel boven water te houden. Heel jammer.

Onze plek

De groep

Onze eerste hike

Uitgekomen op de plek van bestemming. We hadden gehoopt in dit meer te kunnen zwemmen, maar we vonden het water te troebel. 

In het park ligt een klein spookstadje, waar vroeger de mijnwerkers woonden.

Natuurlijk was er ook een oude saloon

Meer indrukken van het spookstadje...

Het bezoekerscentrum

Een praatje met Mary, een van de medewerkers. 

Nog even langs de uitkijkplek. Het uitzicht deed denken aan een kleine Grand Canyon, alleen dit landschap is niet door de natuur onstaan, maar de de vele explosies van mijnwerkers op zoek naar goud.

Elke avond maakten we een kampvuur

Zondag gingen we naar Yuba River. We parkeerden onze auto's langs de weg en klommen naar beneden. We waren niet de enigen, maar het was zeker niet bomvol. We hadden alle rust en een prachtig uitzicht.

Beter wordt het niet...

Biertje erbij...

Op de terugweg op maandag stopten we in Nevada City, een pittoresk stadje zoals je er wel meer vindt in de gold country. Tegenwoordig huizen er leuke winkeltjes en resaturants in de oude pandjes.

Links de Kamer van Koophandel en rechts de 'Assay' de plek waar de mijners hun goud heen brachten zodat het er vermolten kon worden

Een stamper die gebruikt werd om rotsen fijn te malen