Jubileum

Gisteren was het precies vijf jaar geleden dat ik naar Californië verhuisde. Sindsdien schrijf ik regelmatig over mijn leven hier en mijn observaties van alles wat anders is hier. In het eerste jaar schreef ik elke dag, Naarmate mijn leven hier drukker werd en ik minder zaken voor het eerst tegenkwam, ging ik minder schrijven. Inmiddels gaat deze blog meer over mijn leven dan over het leven in Amerika.

Ik schrijf nog steeds twee a drie keer per week, maar dat is het laatste jaar steeds lastiger gebleken. Dat heeft met bovenstaande redenen te maken, maar ook met het feit dat ik nu online actief ben op ander manieren. Toen ik deze blog begon bestonden Facebook en Twitter niet. Deze nieuwere sowcial networks zijn makkelijk bij te houden omdat je er vaker iets korts opzet. Dat is sneller en makkelijker. Je kunt het ook eenvoudig met je telefoon. Als je me op Facebook volgt, weet je vaak al lang wat ik gedaan heb, voordat ik het op de blog gezet heb.

Daarom ga ik na vijf jaar, en 1128 blog post, een tijdje stoppen. Ik weet nog niet of het permanent is, maar daar kom vanzelf achter. Ondertussen, ga ik experimenteren met Tumblr. Da’s een nieuw soort blog, die ook wel een ‘life stream’ genoemd wordt. Ik zal minder lange stukken schrijven (in het Engles, zodat mijn vrienden hier het ook kunnen volgen) en er vaker foto’s opzetten. Naast mijn eigen foto’s zet ik er ook dingen op die ik leuk vind of me opvallen. Ik ben het al een tijdje aan het doen, maar het was tot nu toe sporadisch. Ik hoop daar nu meer tijd voor te hebben.

Dus in de toekomst, vind je me voornamelijk op Facebook, Twitter en Tumblr.

Prom

Ik schrijf er niet meer zo vaak meer over, maar ik ga nog steeds regelmatig naar event. Deze week weer naar drie geweest. Op dinsdag naar de The Bees Awards en gisteren eerst naar de SF AppShow en vervolgens naar de eerste Social Media Prom.

Normaal gesproken is een 'prom' een highschool-feest. In heel wat Amerikaanse films, van Grease tot American Pie, komt het feest voor. Een dansfeest in gala-kleding, waar je met een 'date' naartoe gaat. Waar tevens een hoop gedoe omheen is, vanwege die kleding en vanwege het feit dat van de jongens verwacht wordt dat ze een meisje vragen als hun date voor de prom. Al kun je ook met een groep vrienden gaan, dan ga je 'stag'.

De prom van gisteravond was bedoeld voor 'nerds', oftewel voor de mensen die niet naar hun highschool-prom zijn geweest omdat ze niet cool genoeg waren en misschien niemand hadden om mee te gaan. Of omdat ze al dat gedoe maar onzin vonden... want zo'n prom is vooral een feest waar de populaire jongens en meiden heen gaan.

Net als tijdens highschool, werd er een 'king' en 'queen' van de prom gekozen. Daarvoor kon in de dagen voorafgaand online gestemd worden. Ik dacht even dat het om de beste kleding ging, maar het is dus een populariteitswedstrijd. En blijkbaar is dat ook zo bij een highschool-prom.

Als ik aan mensen liet weten dat het mijn eerste prom ooit was, kwamen er allerlei verhalen los. Ondanks dat het verboden is om alcohol te drinken als je nog geen 21 bent, is bijna iedereen drinken tijdens de prom. Er wordt vooraf gedronken, alcohol wordt binnen gesmokkeld en in de 'punch' gemixt en er schijnen wilde after-party's te zijn.

Volle bak. Er was heel wat te doen: comedy, een band en allerlei sponsors.

Tina werd gekozen als prom queen en Nick als prom king, gekroond en wel. In het midden is Krystyl, de organisator van de prom.

Murray en ik tijdens de prom, genomen met een van de populaire iPhone camera-apps.

Samen met Tina (de queen) in de e-kissing booth van Yelp (een soort online Gouden Gids)

Concord

In dit huis heb ik een jaar lang gewoond toen ik au pair was. Het was toen blauw en helemaal nieuw, net als de rest van de wijk. We reden er even langs, maar de familie waarbij ik au pair was hebben we niet bezocht deze keer.

Afgelopen zaterdag hadden we de tijd om wat plekken buiten Boston te bezoeken. Auto

gehuurd en even naar Concord gereden, een klein plaatsje met een koloniaal verleden. Het is er pittoresk met oude gebouwen. De winkels mogen hier niet zomaar hun eigen uithangbord ophangen, maar het moet in de stijl van de rest van het dorp zijn.

Het was lekker even uit de stad te zijn en door de bosrijke omgeving te rijden. Voor mij was het leuk om wat meer herinneringen op te halen. Alles voelt nog heel bekend.

Als au pair heb ik heel wat donderdagavonden in de Colonial Inn in Concord doorgebracht.

Hier speelde guitarist John op donderdagavond altijd folk-muziek en drinken wij een glas Chardonnay.

Onze lunch kochten we in een delicatessenwinkel in Concord en versnaperden we hier bij de watermolen in Subury, vijf minuten van het huis waar ik destijds woonde. Ik reed er bijna dagelijks langs destijds.

Cambridge

Boston ligt aan de rivier Charles. Aan de andere kant van de rivier ligt Cambridge. Da's dus Cambidge, Massachussetts. Net als z'n naamgenoot in Engeland, staat de stad bekend om zijn universiteiten. Er zijn heel wat 'colleges' en universities, net als in Boston trouwens, maar er zijn er twee die beroemd zijn en tot de beste onderwijsinstellingen in Amerika horen: MIT en Harvard.

MIT staat voor Massachussetts Insitute of Technology en staat hoogaangeschreven in de wereld van techniek, informatica, scheikunde en andere exacte vakken. Er zijn heel wat uitvindingen gedaan aan MIT, zoals de comuter en het Workd Wide Web. Harvard is de oudste universiteit in Amerika, opgericht in 1636. Het is ook de universiteit waar heel wat Amerikaanse presidenten gestudeerd hebben, waaronder Obama.

In mijn au pair-tijd hing ik regelmatig uit in Cambridge. De buurt rondom Harvard is heel gezellig met leuke resturatnjes, kroegjes en winkeltjes. Het was super om er weer terug te zijn en te merken dat er niet zoveel veranderd was.

Harvard Square, waaraan de universiteit ligt en waar rondom heel wat café's, restaurants en winkels te vinden zijn. We waren er tegen de avond om er te gaan eten.

Even de Harvard Yard bezocht, zo wordt de campus van de universiteit genoemd. Het is er prachtig, met statige bakstenen gebouwen rondom open, groene ruimte.

Tot mijn genoegen bestaat de Border Cafe nog steeds - een oude favoriet. Heerlijk Mexicaans gegeten...

... en een 'strawberry daquiri' gedronken. Daarna nog even naar een van onze oude stamkroegen Shays.

Boston

Toen ik op het Amtrak station in Boston aankwam, nam in de T naar het hotel. De T is de ondergrondse, vergelijkbaar met Bart in San Francisco is. Ik herkende de lijnen en de stations van mijn au pair-tijd nog. Ik nam de rode lijn naar Park Street.

Ik werkte wat in de hotelkamer en had een lunchafspraak met een oud-collega van Edelman op donderdag. Daarvoor liep ik langs de Boston Common en de Public Garden naar Boylston Street. Prachtige historische plekken. Toen ik vanuit Nederland naar Boston ging, zag ik nauwelijks de ouderdom, want vergeleken met Europa is hier alles jong. Maar nu ik in San Francisco woon, merk ik het des te meer op.

Ook andere verschillen vielen me op. Restaurants en kroegen zijn hier veel donkerder ingericht en het eten is veel zwaarder - meer gefrituurd, meer met room, en meer aardappelen en vlees. En natuurlijk het weer was onmiskenbaar anders dan in Californie. Het regende veel en het was erg koud. Desondanks hebben we heel wat rondgelopen om veel van de stad te zien. Hier wat indrukken die ik met mijn iPhone genomen heb...

Boston Common, een park in het centrum van Boston.

Park Street Church in de regen

Faneuil Hall en Quincy Market - deze gebouwen doen al 250 dienst als marktplaats. Ook nu nog barst het van de winkeltjes en eettentje.

In het centrum van Boston zie de oude en nieuwe gebouwen naast elkaar

De vele bakstenen huizen deden me aan Nederland en Engeland denken. Toch een heel ander gezicht dan de houten Victoriaanse huizen in San Francisco.

Boston en de rest van New England (zo wordt de groep staten in het noordoosten van de VS gezamenlijk genoemd) staat bekend om zijn 'Indian Summer'. In de herfst kan het hier nog heel warm zijn, terwijl de blaadjes aan de bomen rood kleuren... veel roder dan in Nederland.

Vanaf veel plekken in de stad kun je de John Hanckock zien, de hoogste wolkenkrabber van Boston.

Stations

Toen we dinsdagavond van het restaurant terugliepen naar het hotel, stelde Marci voor door Grand Central Station te lopen, omdat het zo mooi is van binnen. Het is inderdaad een mooi gebouw van binnen met marmer aan de muren en hoge, azul-blauwe plafonds met daarop schilderingen van sterrenstelsels en sterrenbeelden.

Een groot contrast met Penn Station, waar ik gisteravond op de trein naar Boston stapte. Da’s een erg lelijk en druk station. Toen ik een kaartje gekocht had, wilde ik naar het juiste spoor gaan, maar dat kon nog niet. Op een groot bord wordt 10 minuten voor vertrek aangegeven op welk spoor elke trein aankomt. Vervolgns dringt iedereen zich door de poortjes om op het spoort te komen. Ik kan me de logistiek in de achtergrond nauwelijk voorstellen... waarom ze niet als in Nederland altijd hetzelfde spoor kunnen gebruiken, weet ik niet.

Terwijl ik deze week naar New York moest voor mijn werk, moest een vriendin voor haar baan naar Boston. We maken dus van de gelegenhed gebruik dat we allebei aan de oostkust zijn. Ik heb veel zin in een lang weekend Boston, waar ik vlakbij gewoond heb toen ik au pair was.

Treinen was net iets handiger dan vliegen vanwege de vertrektijden en de prijzen. Het voordeel van Amtrak, waarmee ik nu reis, is dat ik van centrum naar centrum ga, waardoor ik er net zo lang over doe als met het vliegtuig. Want dan moet je tijd rekenen voor transport van en naar het vliegveld en het feit dat je een uur voor vertrek moet inchecken.

Nu had ik vier uur ononderbroken voor mezelf. De trein is veel ruimer dan die van de NS - bredere stoelen, bredere gangpaden en meer bagageruimte. Ik had eerste klas geboekt, zodat ik een stopcontact naast mijn stoel had. Ik kon alleen niet online. Daarvoor had ik de extra snelle Accell trein moeten hebben, maar die miste ik op een haar, omdat geen taxi me van het conferentiecentrum naar het station wilde brengen. Dat taxiritje is te kort, waardoor geen enkle chauffeur er trek in had.

Het plafond in Grand Central Station

Mooie, ruime stationshall

Loketten in Grand Central Station

De stationshall van Penn Station, waar passagiers staan te wachten op het spoornummer van hun trein

De Amtrak-trein

Uitzicht vanuit de trein bij het verlaten van New York

Big Apple

Maandagmiddag vloog ik naar New York met Marci en Mike van Flipboard. De aanleiding voor de reis was ad:tech, waar Marci vanmiddag een presentatie gaf. Ik vloog voorhet eerst met Virgin America, wat als grote voordeel had dat er Wi-Fi in het vliegtuig was en ik dus gewoon kon internetten. Erg tof. Daardoor vernamen we tijdens de vlucht dat de San Francisco Giants de vierde wedstrijd in de World Series gewonnen hadden en dus ‘wereldkampioen’ geworden zijn. Al geef ik niets om honkbal, vind ik het toch jammer dat ik het niet ter plekke meemaak hoe iedereen nu uit zijn dak gaat.

Aangekomen in New York, werden we opgehaald door een chauffeur. Dat klinkt erg luxe, maar is niet ongebruikelijk in New York. Hij zette ons af bij het W Hotel aan Times Square, waar ik vanuit mijn kamer op de 49ste verdieping uitzicht op had. Het was al na middernacht, maar ik was nog niet moe want in San Francisco was het nog maar net na negenen. Da’s echt het nadeel als je naar de oostkust moet voor je werk. Je gaat laat naar bed, maar moet 's ochtends gewoon weer vroeg op... Alleen als om 7 uur je wekker gaat, is het thuis nog maar 4 uur ‘s nachts.

Vandaag hadden we verschillende interviews en besprekingen. Iedereen is erg lovend over Flipboard en het is leuk te merken dat het hier aan de andere kant van
de VS niet anders is. Er was vervolgens even tijd om in mijn kamer te werken, uit te rusten en de verkiezingen op TV te volgen. Heel maf om na maanden van campagnes voor de kandidaten in Californie, nu de uitslagen van New York op TV te zien. Natuurlijk komen ook de andere staten aan bod, maar ze krijgen hier een stuk minder aandacht.

Maar goed ook want ik het even rustig aan kon doen, want ik had nog plannen voor de avond. Eerst met Marci en Mike uit eten bij Benjamin, volgens Mike het beste steakhouse in New York. Ik at er ‘surf ‘n turf’ ofwel biefstuk met kreeft. Het was inderdaad heerlijk. Na het eten gingen mijn collega’s terug naar het hotel, maar ik het inmiddels met een vriendin ge-smst van wie ik wist dat ze ook inNew York was en samen gingen we nog naar een ad:tech feestje.

De feestjes in de reclamewereld in New York zijn heel anders dan de internetfeestjes die ik van San Francisco gewend ben. Het was donker, er waren gogo-danseressen, modellen en de muziek was loeihard, waardoor je nauwelijks met elkaar kon praten. Na twee drankjes hield ik het gezien, want ik moest vanochtend weer vroeg mijn bed uit om naar ad:tech te gaan ook nog een bezoek te brengen aan de redactie van een van de grootste reclame-vakbladen. Een volle dag die een voldaan gevoel geeft.

Modellen, waar je bij de ingang mee op de foto kon


Go-go-danseressenMet Gina, uit San Francisco

Vakantiehuisje

Dit weekend had ik een huisje gehuurd in Guerneville. Zover ik weet, heb je hier geen bungalowparken zoals in Nederland, maar er zijn heel wat mensen met een tweede huis dat ze verhuren als ze er zelf niet zijn. En natuurlijk is er een website die ze allemaal bij elkaar zet en doorzoekbaar maakt.

Wie mijn blog regelmatig leest, weet dat ik al vaker in dit plaatsje geweest ben. Het is maar heel klein, maar er zijn heel wat hotels, kroegjes en restaurantjes en in de zomer worden er heel wat feesten georganiseerd. Maar Guerneville heeft ook een andere kant. Het is omgeven met bossen en natuur... en deze keer ging het ons meer om de rust.

Zaterdag gingen we het dorp in, waar het overduidelijk Halloween was. De handjevol winkels hadden hun inventaris aan de feestdag aangepast en overal waren maskers, schmink en verkleedkleren te koop. Ook de lokale snoepwinkel had niet te klagen, want met Halloween krijg je kinderen aan de deur die om snoep vragen. Er was allerlei ouderwets snoepgoed. Geen stroopsoldaatjes en kaneelstokken zoals je in Nederland zou zien, maar Amerikaanse klassiekers als Mary Jane, Corn Tails en Plenty & Good.

Toen we zondag terug reden, deden we het rustig aan... nog een

beetje gewinkeld en bij een fruitgaard een stop gemaakt waar je allerlei jams, dressings en andere lekkernijen kon proeven. Je kunt hier aan van alles en nog wat in de omgeving de tijd van het jaar zien. Overal pompoenen, en in winkels allerlei enge decoraties, zoals een rat op de toonbank of een heks bij de ingang.

We gingen ook langs bij Merry Edwards, een van de betere wijnhuizen in Sonoma Valley. Daar proefden we onder andere een Chardonnay met een bijzonder etiket. De eerste versie was niet door de keuringscommissie gekomen... er stond namelijk een tekening van een naakte vrouw op. De ontwerper draaide een lint om haar lichaam en toen mocht het wel.