Etniciteit

De laatste tijd werk ik wat meer met Europeanen; bedrijven die het in Amerika willen gaan maken. Laatst had ik een conference call met twee Amerikaanse collega's en een Nederlander. Tijdens het gesprek vertelde hij over zijn medewerker die met ons contact zou opnemen - toen hij haar naam zei, zei hij erbij dat ze Chinees was. Hij zei er ook bij dat hij het niet helemaal zeker wist omdat hij het verschil tussen Chinezen en Koreanen niet goed kan zien.

Na afloop vroeg ik aan mijn twee Amerikaanse collega's of ik onze contactpersoon feedback zou moeten geven over zijn opmerkingen. Hij had me een tijd geleden namelijk gevraagd om aan te geven als er typisch Amerikaanse dingen zijn waar hij zich niet bewust van is.

In Amerika is het ongepast om over etniciteit of ras te spreken op het werk op deze manier. Als het geen rol speelt, hoor je het niet aan te kaarten. Werkgevers en managers hebben de verantwoordelijkheid om een werkomgeving te scheppen waarin iedereen zich veilig en comfortabel voelt. Opmerkingen over iemands ras, etniciteit, geslacht of sexuele voorkeur kunnen de sfeer zodanig beinvloeden dat medewerkers zich niet op hun gemak voelen. Ook kan dat de indruk wekken dat er geen gelijke kansen zijn voor iedereen.

Dit heb ik in de anti-haressment-trainingen geleerd die hier minsten eens in de twee jaar gegeven moeten worden. Ik voelde meteen aan dat de opmerkingen van onze contactpersoon hier niet in goede aarde zouden vallen.

Mijn collega's reageerden nog heftiger dan ik had verwacht. Ze zeiden dat onze contactpersoon inderdaad beter geen opmerkingen kon maken over ras of etniciteit. Ze zeiden ook dat hem veel vergeven zou worden omdat hij een buitenlander is, maar het feit dat hij een blanke man is uit een land met een koloniaal verleden zou zijn opmerkingen zeker in het verkeerde keelsgat doen schieten bij verschillende mensen, niet alleen direct betrokkenen.

Ze gaven aan dat met name de opmerking over het uiterlijk van Aziaten en hoe hij op basis daarvan niet kon bepalen wat iemands nationaliteit is als beledigend opgevat zou worden. Dat ligt in in dit deel van Californie extra gevoelig. In de Tweede Wereldoorlog sloten de Amerikanen Japanners op in kampen. Op basis van de vorm van iemands gezicht werd bepaald of die persoon Japans, Koreaans of van andere afkomst was. Die selectie vond plaats in de Bay Area. Daarnaast is San Mateo, waar ons kantoor is, een stad is waar veel mensen van Japanse afkomst wonen.

Na al deze feedback hadden we het ook nog even over de situatie in Europa. Mijn Amerikaanse collega's zijn zich ervan bewust dat er spanningen bestaan tussen immigranten en autochtone bevolking. Ze vroegen me of Nederlanderschap bepaald wordt op basis van nationaliteit en etniciteit. Een vraag die waarover ik nog nooit eerder nagedacht heb. Na een paar minuten realiseerde ik me dat het antwoord etniciteit is.

Hier in VS, of in ieder geval in de Bay Area, ben je Amerikaan als je een Amerikaans paspoort hebt of als je hier geboren bent. Dat zal vrijwel niemand ontkennen ook al volg je alle Indiaase gebruiken, spreek je alleen Spaans of houd je je aan de regels van de Islam. In mijn opinie ligt dat anders met Nederlanderschap... Door dit gesprek realiseerde in me dat Nederlanderschap meer gebaseerd is op etniciteit dan op nationaliteit.