Obama vs. Clinton
Monica en Tom waren gisteravond op bezoek. Natuurlijk kwam het gesprek op de aanstaande voorverkiezingen. Het is erg spannend op dit moment - nog nooit zijn de uitslagen zo onvoorspelbaar geweest, vooral aan de Democratische kant van het veld.
Obama heeft charisma en is jong. Dat trekt veel mensen, maar ze zijn anderzijds huiverig voor zijn gebrek aan ervaring. Daardoor kunnen ze moeilijk inschatten hoe hij het zal doen als president. Obama doet me in sommige opzichten aan Pim Fortuijn denken (niet in zijn standpunten!). Net als Pim, is Barack een nieuwkomer die makkelijker kritiek kan geven en beloftes kan doen. Hij is ook een goede spreker: heel ad-rem, zit goed in zijn vel en is niet bang om uitspraken te doen.
Clinton heeft een lange staat van dienst die mensen het vertrouwen geeft dat ze weet wat ze doet. Bovendien heeft ze aangetoond waar ze voor staat en wat ze kan bewerkstelligen. Ik denk dat de meeste stemmers er vertrouwen in hebben dat allebei voor verandering zullen zorgen.
Het afgelopen debat in LA tussen Clinton en Obama verliep veel minder grimmig dan de vorige, en wordt in de media en in de volksmond het 'love fest' genoemd. Ze maakten elkaar complimentjes en na afloop hadden ze een klein onderonsje. Er gingen meteen stemmen op over de mogelijkheid dat de een de vice-presidentskandidaat van de ander zou kunnen zijn.
Het is ook interessant om te zien hoe belangrijk de jonge stemmers zijn. Die voelen zich over het algemeen meer aangestrokken door Obama en de steun van Kennedy's dochter draagt daar ook een steentje aan bij. Om tegenwicht te bieden is Chelsea Clinton steeds meer betrokken bij de campagne van haar moeder, die nu ook de steun van de zoon van Robert Kennedy en kleinzoon van Cesar Chavez heeft, vakbondsleider uit de jaren '50.
Wat steeds meer gaat meespelen is de verkiesbaarheid van de kandidaat. Er zijn veel zwevende kiezers en daar houden de leden van de Democartische Partij ook rekening mee als ze hun stem uitbrengen. Ze stemmen nu niet mee, maar tijdens de presidentsverkiezingen in november wel. De vraag is dus wie het straks beter kan opnemen tegen McCain (of Romney).
Veel mensen hebben nog geen keuze gemaakt omdat ze de voor- en nadelen van beide kandidaten zien, of omdat ze voorheen Edwards aanhingen. Voor degenen die hun keuze bepalen waneer ze in het stemhokje staan is het de vraag of ze zich door hun hoofd of hun hart laten leiden, als je het mij vraagt.
4 opmerkingen:
De NL-kamerleden hebben (4-2-08)ook gekozen: 70% voor de Democraten. En 58 kamerleden voor Obama en 40 voor Clinton. Ik weet niet of zij met hun hoofd of hart gekozen hebben. Groeten, Jaap
Daar begrijp ik helemaal niets van! Wat is het nut of het doel van zo'n stemming? Nederlandse kamerleden kunnen helemaal geen invloed uitoefenen op de Amerikaanse verkiezingen. Het is verspilde moeite.... en tijd! Het lijkt me dat ze veel belangrijkere dingen te beslissen hebben.
Bovendien kan het ook nog tegen de Nederlandse regering werken als iemand anders dan Obama president wordt. Waarom niet open zijn naar elke kandidaat en er het beste van maken, wie er ook gekozen wordt. Sorry dat ik me zo goed opwind, maar ik kan er niet zo goed tegen als mensen ongevraagd hun mening geven zonder daar een daad bij te kunnen voegen.
Woutertje Bos is zelfs teruggefloten voor het kenbaar maken van zijn persoonlijke voorkeur door JP. Kabinetsleden hebben volgens Balkenende geen eigen voorkeur.
Daarna hoorde ik dat het ook niet gewoonlijk is om een voorkeur uit te spreken, maar wel gebruikelijk om de campagnes te sponsoren. Obelix zou gezegd hebben: "Rare jongens die Amerikanen".
Kabinetsleden hebben misschien wel een persoonlijke voorkeur, maar ze moeten begrijpen dat die er geen donder toe doet. Sterker nog, dat het ventileren van die voorkeur of mening averechts kan werken en per defenitie verspilde energie is.
Een reactie posten