Ook Californië

Redding ligt in Californië, maar dit gebied lijkt in veel opzichten meer op de staten in de mid-West, zoals Kansas, Indiana of Arkansas. Het contrast met San Francisco, een vrij-denkende, wereldse stad, is groot. Hier heb ik het gevoel ECHT in Amerika te zijn. Mannen met cowboy-hoeden en baseball-petten, pick-up trucks, bijbelwinkels en steak houses. Cindy's ouders namen ons de afgelopen twee dagen op sleeptouw.

Dit is het huis van Cindy's ouders

's Ochtends ontbeten we op de veranda van het huis van Cindy's ouders. Ze wonen aan een golfbaan, waar we vanaf de ontbijttafel uitzicht op hebben.

Zaterdagochtend bezochten we verschillende tweedehands meubeulzaken, op zoek naar een kastje voor op de veranda en nachtkastjes voor ons. Heel wat rondgesnuffeld, maar niets gevonden. Niet zo gek als je de puinhoop van een van de zaken ziet... De andere winkels waar we heen gingen, waren meer als kleine kringloopwinkels, maar deze 'Auction and flea market' was een enorme zooi!

Rond elf uur is het hier al 35 graden, dus we gingen even lang een winkel om water te kopen. Buiten stond een doos met watermeloenen. Zo zie je ze niet in Nederland...

Dit is een veel gezien uitzicht in de omgeving van Redding. Droog gras, bergen in de achtergrond, een pick-up truck in de voorgrond.

Costco is een winkelketen, een beetje vergelijkbaar met de Makro: de meeste dingen koop je er in bulk en je moet een lidmaatschapspasje hebben om binnen te mogen. Het verschil is dat iedereen zo'n pas kan kopen. Voor 65 dollar per jaar mag je hier je boodschppen doen. Cindy's ouders zijn er lid van, dus voor on de perfecte gelegenheid om er eens binnen te gaan.

Bezoekers aan de stad en andere reizigers, komen op deze weg Redding binnen. Jaren geleden waren hier vele hotel en motels. Aan die tijd heeft deze weg nog steeds de naam 'Miracle Mile' te danken.

Dit is het centrum van Redding.

In het centrum ligt Jack's Grill, waar we uit eten gingen. Ik vond het restaurant wat weg hebben van een eetcafé, maar dan op z'n Amerikaans. Geen franje, maar erg populair vanwege de goede steaks.... en de bar.

We kwamen tegen zeven uur aan en om half negen gingen we aan tafel. We hadden dus anderhalf uur om een drnakje aan de bar te drinken en alvast de menukaart te bestuderen.

Op het menu stonden dire soorten steak, ieder in twee gewichten.

Mijn 'New York steak' was bijna drie centimeter dik. Het was werkelijk een van de beste stukken biefstuk die ik ooit gegeten heb.

Nog een stukje downtown Redding... nu bij nacht.

Zondagochtend fietsen Cndy en ik een stukje langs de Sacramento rivier.

We reden ook onder een spoorbrug. Misschien ligt het aan mij, maar ik heb dit altijd zo'n typisch Amrikaans bouwwerk gevonden.

Onze fietstocht eindigde bij de Sundial Bridge. Sinds de opening van de moderne brug in 2004 staat Redding op de kaart - de brug is voor veel mensen een reden om de stad aan te doen. Geen wonder dat de inwonders van Redding erg trots zijn op hun brug. Onderdeel van het opvallende ontwerp is dat de brug ook een zonnewijzer is.

In Redding en omgeving zijn diverse 'dollar stores'. In zo'n winkel kost alleen een dollar. Hoe ze het doen weet ik niet, maar in zo'n winkel kan je van alles en nog wat kopen. Van schoonmaakmiddelen tot speelgoed en van kerstversiering tot paraplu's. Elk item kost er één dollar.

Naast Redding, lag anderhalve eeuw geleden een plaatsje Shasta. Nu zijn daarvan alleen nog een paar muren en een museum over.

's Middags deden we rusig aan... bij het zwambad in het park waar Cindy's ouders wonen. En zondagavond gingen we naar de film: Little Miss Sunshine. Errug grappig.

Thuis nog even TV gekeken. Zoals in de meeste Amerikaanse huishoudens, staan in het huis van Cindy's ouders twee fauteuils, die er op het eerste gezicht heel gewoon uitzien, maar waaraan een hendel zit waarmee je de rugleuning naar achter gooit en je de onderkant omhoog klapt als voeten steun. Zo'n stoel heet een 'recliner' en is meestal van La-z-boy. Amerikaanser wordt het niet...

Winkelend publiek bij Wal-Mart in Redding.