1982

Gisteravond was ik met Jane op een feest van vrienden van haar in San Jose. Elk jaar geven ze een groot feest bij hun thuis met een thema. Dit jaar was het thema 1982. De uitnodiging was al helemaal in stijl: 'Onze ouders zijn weg en we hebben het rijk alleen. Breng bier en we bouwen een feestje.'

Grappig genoeg had het stel dat het fest gaf hun dochter bij vrienden te logeren gestuurd. Ze is namelijk nog geen 21 en mocht de politie langkomen vanwege burengerucht, zouden de ouders gearresteerd worden.

Al weken probeer ik me te bedenken wat de kledingstijl in 1982 ook alwer was. Was dat voor de schoudervullingen? Droegen we toen nog beenwarmers? Waar haal ik een broek vandaan die over mijn navel sluit? Zal ik voor punk, new wave of disco gaan? De keuze werd uiteindelijk bepaald door de kleding die ik van een vriendin kon lenen... het werd disco. Een soort kruising van Olivia Newton John en Sheila Easton met zilvere legging, inderdaad met beenwarmers en een sjaaltje om mijn hoofd. En Jane ging als New Romantic, de stijl van Spandau Ballet, Duran Duran en A Flock of Seaguls (die laatste waren in de VS enorm populair in die tijd en staan voor Amerikanen nog steeds symbool voor de hele stroming.) Beide stijlen vroegen om veel te veel make-up en volume in het haar. We zagen er niet uit, maar hadden er de grootste lol om.

Op het feest aangekomen, bleken de meeste ander gasten in 1982 hard-rockers te zijn geweest en voor hen was het daarom een logische keuze om in spijkerbroek en Pink Floyd of Metellica T-shirt te komen. Ik voelde me een klein beetje 'over-dressed', maar dat mocht de pret niet drukken.

De gastvrouw, Anita, had haar oude high school jaarboeken op de salontafel gelegd. Ze was totaalverbaasd toen ik haar vertelde dat Nederlandse scholen niet zulke boeken uitgeven. Wat doe je dan om het jaar te herdenken? vroeg ze... ze kon zich geen schooljaar zonder fotoboek voorstellen.

Ze liet me trots het boek zien van het jaar waarin ze een 'senior' was, oftewel, het jaar van haar afstuderen. Het viel me op dat op de pagina's met portretfoto's van alle eindexamenleerlingen de meiden of een zwarte V-nek aan hadden, of een wit bontje. Alle jongens droegen een smoking... althans zo leek het.

Anita vertelde dat dat geeen jurken en jasjes waren, maar alleen bovenkantje dat over de eigen kleding gelegd werd voor de foto. Voor haar was het heel normaal en iets wat typisch bij haar 'senior portrait' hoort. Ik vond het typisch Amerikaans.