Polikliniek

Afgelopen vrijdag moest ik naar het ziekehuis voor een keine medische ingreep. Niets bijzonders, gewoon poliklinisch. Ik was een 'out-patient' zoals ze hier zeggen. Na aankomst, moest ik me omkleden in een soort groot schort. Dat is hier gebruikelijk. Zelfs als je je voor een onderzoek bij een arts moet uitkleden, wordt je een paar minuten alleen gelaten om zo'n schort, of nachthemd, aan te trekken. Aan de achterkant zijn ze open en maak je ze met twee lintjes aan elkaar. Je ziet ze wel eens in Amerikaanse ziekenhuisseries, zoals Grey's Anatomy.

In het ziekenhuis waar ik was, hadden ze een bijzondere versie van deze nachthemden. Ze waren van een soort dik viltachtig papier gemaakt en aan de binnenkant zat een plastic laagje Daarop kon een soort stofzuigerslag met warme lucht aangesloten worden. Geen verkeerd idee als ze je twee uut laten wachten in zo'n uitrusting.

Tussen binnenkomst en behandeling waren er zo'n vijf medewerkers, van verpleger to anastesioloog, die iets moesten doen of weten. Allemaal stelden ze me steeds dezelfde vragen: wanneer ik voor het laatst gegeten had, mijn naam en geboortedatum en waarom ik op de polikliniek was. Deze vragen worden voor mijn veiligheid gesteld, want ze willen er zeker van zijn dat ze de juiste persoon behandelen. Blijkbaar wordt er nogal eens fraude gepleegd en komt er uiteindelijk iemand anders op de behandeltafel terecht.

Ook moest verschillende formulieren tekenen. In prinicipe geef je hier voor alles toesteming met je handtekening, waarmee je het recht opgeeft om er later protest tegen aan te tekenen.

Om vier uur kwam een vriendin me ophalen. Het ziekenhuis had haar gebeld dat ik om die tijd klaar was om naar huis te gaan, maar eerlijk gezegd was ik liever een halfuurtje langer gebleven. Ik voelde me misselijk en was nog half in een roes van de narcose en pijnmedicatie. Blijkbaar verlieten alle patienten van de polikliniek het ziekenhuis rond dezelfde tijd, dus het zal wel iets met werktijden of ploegendiensten te maken hebben gehad.

Hoe dan ook, was ik aan het begin van de avond alweer bijna de oude en gisteren voelde ik me kiplekker.