Labor Day

Dit is een van de weken van het jaar dat het duidelijk rusitger is op de weg omdat veel mensen op vakantie zijn. Vooral gisteren en vandaag hebben veel collega's vrij genomen om van een extra lang weekend te genieten, want maandag is een feestdag: Labor Day. Het is de Amerikaanse variant van de Dag van de Arbeid op 1 mei die in veel andere landen gevierd wordt. Ik heb wel eens gehoord dat Amerika Labor Day niet op 1 mei viert omdat die dag gelieerd is aan socialisme.

De meeste Amerikanen zijn zich niet bewust van deze politieke achtergrond; zij beschouwen dit weekend als het laatste weekend van de zomer. Hier in Californie blijft het weer nog wel een tijdje zomers, maar de periode om het iets rustiger aan te doen en makkelijk vakanties op te nemen is nu over. Het is niet zo dat iedereen hier massaal vrij heeft genomen en op vakantie is geweest, maar vanaf volgende week zal het wel weer drukker worden.

Wij vertrekken vanavond naar Calistoga, in het noorden van Napa Valley. Heerlijk drie dagen genieten van zon, wijn en een prachtige omgeving...

McDonalds

Met een van mijn klanten had ik vandaag afspraken op de redacties van twee publicaties om daar journalisten te informeren over een nieuw product. Rond lunchtijd reden we met z'n drieen naar San Francisco hiervoor. We gingen nog even langs de drive-in van McDonalds. Door gebrek aan tijd was dat de enige mogelijkheid om iets voor de lunch te eten. Gelukkig hebben ze hier ook verschillende wraps en salades. Alles bij elkaar bestelden we twee wraps, een bakje fruit en een medium cola. Dat kostte bij elkaar slechts zes dollar en een paar centen.

Katrina

Het is deze week alweer twee jaar geleden dat orkaan Katrina toeslag. Dat kan je je hier niet ontgaan, want heel wat media berichten erover: van Oprah tot CNN. Het gross van de berichtgeving gaat over de huidige stand van zaken in New Orleans en daarmee is het nogal triest gesteld... Zo is de meerderheid van de ziekenhuizen nog gesloten; scholen, bibliotheken, openbaar vervoer, kinderopvang en het aantal psygologen zijn nog lang niet op het niveau van voor de ramp.

Hele buurten zijn nog niet herbouwd en onbewoond want 60 procent van de bevolking is teruggekeerd. Desondanks is de criminaliteit op hetzelfde hoge niveau als voorheen. Veel mensen wonen nog in stacaravans die als tijdelijk onderkomen waren bedoeld. De mensen in die noodwoningen krijgen nu gezondheidproblemen vanwege de formaldehyde die erin verwerkt is. Die stof is in Europa verboden in bouwmaterialen te verwerken, maar komt hier nog volop voor in keukenkastjes enzo.

Uit veel van de verhalen blijkt dat de zaken die goed gaan en herbouwd zijn aan vrijwilligers te danken zijn. De overheid krijgt veel kritiek voor het gebrek aan steun en mismanagement.

Fee manager

Cindy was al een tijdje bezig met een interne sollicitatie en gisteren heeft ze eindelijk te horen gekregen dat ze het geworden is. Er waren verschillende andere kandidaten voor de openstaande functie die allemaal netjes in behandeling moesten worden genomen. De National Park Service is immers een overheidsorgaan. Cindy bleek de beste papieren te hebben. Ze had een klein voordeel als ze gelijk met een andere zou eindigen: 'veteran's preference'. Omdat ze in militaire dienst was tijdens de eerste golfoorlog is ze een 'veteran' ook al is ze zelf nooit naar een oorlogsgebied gestuurd. Of ze er deze keer profijt van heeft gehad weten we niet; in ieder geval is ze nu fee manager.

Op weg naar huis ging ik even langs de supermarkt om een bosje bloemen op de te pikken, maar ze hadden er alleen lelijke planten met onogelijke gekleurde folies om de potten. Uiteindelijk vond ik toch nog een bosje bij een avondwinkel in de buurt. Om het te vieren zijn we om de hoek even sushi gaan eten.

Wennen

Na bruine boterhammen met oude kaas, nu weer vers fruit en cereal voor ontbijt. Ik trapte bij het starten van de auto met mijn linker voet de rem in en realiseerde me toen dat mijn automaat geen koppeling heeft. Bij het oversteken van de straat moet ik weer netjes naar de oversteekplaats op de hoek lopen en het zonlicht is hier een stuk feller. Kleine dingetjes waar ik weer even aan moest wennen na een bezoek aan Nederland.

Zojuist ben ik op kantoor aangekomen - de jetlag valt mee - en ga zo stroopwafels aan collega's uitdelen.

Naar Nederland

Nog een paar dingen afmaken en dan kan ik mijn computer afsluiten en in de taxi naar het vliegveld stappen. De komende tien dagen even geen blog, want dan zie ik Amerika niet. Vanaf morgen ben ik weer even in Nederland - ik ben benieuwd of er veel veranderd is... en of ik veel veranderd ben.

Oproep

Toen ik thuiskwam lag er een envelop van de Staat California bij de post. Hij zag er officieel uit en Cindy vroeg me of ik misschien een parkeerbon niet op tijd betaald had. Tot mijn verbazing zat er een jury-oproep in. Ik dacht dat alleen Amerikaanse staatsburger opgeroepen kunnen worden om zitting te nemen in de jury van een rechtzaak, maar blaakbaar hoef je slechts een inwoner vand e staat te zijn om aan deze plicht te moeten voldoen. Ik weet niet precies waaraan ik deze twijfelachtige eer te denken heb; misschien mijn rijbewijs, of mijn belastingbetaling? Dat moet ik nog maar eens uitzoeken.

Ik hoor het vrij regelmatig van collega's dat ze dit soort oproepen krijgen en dan moeten ze verschijnen. Op mijn 'bevel' stond ook dat niet verschijnen een geldboete of gevangenisstraf tot gevolg kan hebben. De meeste collega's nemen uiteindelijk geen zitting in een jury, maar vallen in het selectieproces af om de een of andere reden die hen partijdig maakt. De advocaten van de aangeklaagde en de officier van justitie hebben het recht juryleden af te keuren en veel werkende mensen vinden wel een reden waarom zij partijdig zijn in een zaak.

De meeste rechtzaken lopen maar een paar dagen, maar je kunt net pech hebben en een paar maanden in de rechzaal moeten vertoeven. Dan kan je niet werken en de meeste werkgevers betalen dan ook niet volledig door. De rechtbank geeft elk jutylid een vergoeding van 15 dollar par dag, maar dan kan je natuurlijk niet van rondkomen. Hierdoor ontstaan een soort van natuurlijke selectie. Het idee achter het jury-systeem, dat een verdachte bericht wordt door zijn of haar gelijken ('peers'), pakt in de praktijk vaak anders uit.

Ik ben 10 september aan de beurt... tegen die tijd meer hierover.

Poker

John had weer een paar vrienden uitgenodigd voor "game night". Als je mijn blog regelmatig leest weet je dat we vaker bij hem gezelschapspellen als Trivial Pursuit en Taboo op zondagavond hebben gespeeld. Vanavond speelden we poker, eem kaarspel met vele varianten. Poker is hier redelijk populiar - afgelopen seizoen was er zelfs een real-life TV serie waarin een aantal deelnemers elke week een ronde in een pokerwedstrijd speelden.

Ik had het spel nog nooit eerder gespeeld en weet nu een beetje hoe Texas Hold 'em wordt gepseeld, de meest populaire vorm van poker. Gelukkig waren de meeste medespelers ook beginners, waardoor de spanning er lang in bleef zitten.

Ik eindigde als tweede en Sean, de meest ervaren speler die ons de regels bijbracht, won. Gelukkig speelden we slechts om chips...

Afscheidsborrel

De laatste werkdag van mijn collega Leslie zit erop - maandag vertrekt ze naar de oostkust voor haar nieuwe baan en vanavond had een teamlid een afscheidsborrel georganiseerd voor de degenen die met haar hebben samengewerkt. Na een meeting in Los Gatos reden we om zes uur naar Bacar in San Francisco. Het was erg gezellig.

Giants

Gisteravond ben ik voor het eerst naar een honkbalwedstrijd van de San Francisco Giants geweest (ik was al eens ooit naar een wedstrijd van de Red Sox in Boston gweest). Het was een bedrijfsuitje dat al een paar maanden geleden gepland was. Vooraf aten we in het stadium een typisch honkbalhap: hotdogs. Ik ken de basisregels van het honkbal, maar veel van mijn mannelijke collega's snappen ook alle handgebaren die op het veld gemaakt worden.

De wedstrijd van gisteren is het gesprek van de dag. We vielen namelijk met onze neuzen in de boter, want gisteren werd er 'geschiedenis geschreven'. Dat is hoe Amerikanen de 756ste homerun van Barry Bonds beschrijven, en wij zijn nu 'part of history'. Het is voor de San Franciscans waarschijnlijk net zoiets als Van Basten zien scoren tegen de Duitsers.

Het vorige record van 755 homeruns was 33 jaar onverbroken. Afgelopen evenaarde Barry dat aantal dus de kans was groot dat wij het langverwachte moment zouden meemaken. En ook al weet ik nauwelijks iets van honkbal was het supergaaf om het mee te maken. Het was zijn derde slagbeurt, na 2 uit en 3 wijd had hij nog een kans om een bal te slaan... En dat werd 'm: die ging over de muur.

Iemand in het publiek ving de bal en er wordt gezegd dat die een half miljoen dollar waard is. Ook ons kaartje is op eBay te verkopen voor een leuk bedrag.

AT&T Park is het stadium van de San Francisco Giants.

Ik had Cindy's handschoen bij me voor het geval een homerun in mijn richting geslagen zou worden. Het was een tip van Cindy, en verschillende collega's hadden ook hhun honkbalhandschoen meegenomen.

Voor de wedstrijd was het nog rustig bij de fanshops, maar na de homerun van Barry stond het rijendik. Er was een speciaal gedenkings T-Shirt te koop.

Achter het scorebord kan je allerle eten krijgen. Daar is ook een mini-honkbalveld waar kinderen kunnen spelen. Een honkbalwedstrijd duurt een uur of drie, dus wat afleiding voor de kleinsten kan geen kwaad.

Een paar van mijn collega's voor de wedstrijd.

Een citaat aan de muur van het stadium.

Overblijfselen van het honkbaldiner: hotdog buns, chocolate chip cookies en cracker Jacks (popcorn met pinda-caramellaagje), pinda's, cola en bier.

Uitzicht op het scorebord vanaf mijn plek op de tribune.

Zo ziet het bord eruit tijdens de wedstrijd. Hier is Barry Bonds aan slag.

Uitzicht op het veld - nummer 25 is Barry.

Tijdens de wedstrijd hoef je je plek niet te verlaten om iets te eten te krijgen. Er lopen allerlei mensen rond met snacks.

Collega's op de tribune.

Tijdens de pause worden er bloopers en boodschappen uit het publiek getoond.

Vuurwerk en feest na de 756ste homerun van Bonds. De wedstrijd werd 10 minuten stilgelegd voor felicitaties en toespraken

Dollar store

Afgelopen weekend weer even naar de Dollar Store geweest. Alles wat je in die winkel koopt, kost slechts een dollar - kijk maar op het bonnetje (op vier cent voor statiegeld na). Ook als je niets nodig hebt, wordt je er tot kopen verleid... Het is de moderne variant van de 'five and dime stores' die tot de jaren '70 populair waren. Daar kostte alles een nickel (vijf cent) of een dime (tien cent).

Brunch

Het is alweer een hele tijd geleden dat we een brunche-afspraak hadden. John had voorgesteld om om twaalf uur bij Boogaloos af te spreken. We hadden het tentje al vaak gezien, maar waren er nog nooit geweest. Ze hadden er een enorm uitgebreid en internationaal ontbijtmenu, met dingen als eieren met kaas en aardappelen of eieren met chorizo, bonen en tortilla's. Genoeg om de rest van de dag niet meer te hoeven eten...

Ziekenhuis

Cindy's tante ligt in het ziekenhuis. Zaterdagmiddag gingen we bij haar op bezoek. We verlieten een mistig en koel San Francisco en zagen de lucht blauwer worden en de temperatuur oplopen tot 30 graden in San Jose.

Het was een regionaal ziekenhuis, en heel vergelijkbaar met de ziekenhuizen die ik uit Nederland ken; twee bedden per kamer, vriendelijke verpleging met ogenschijnlijk een druk werkschema.

De verpleegsters (het waren allemaal vrouwen) hebben hier trouwens geen witte kleding aan. Hun uniformen zijn van dezelfde stof, maar veel kleurijker. In dit ziekenhuis had elke verpleegster een andere combinatie aan. Ik heb er een paar foto's van proberen te maken. Tegenover ons kantoor is ook een kliniek, waardoor je vrij regelmatig mensen in dit soort pakjes op straat ziet lopen. De arts kwam ook nog even langs en hij had zijn gewone kloffie aan.

Op de foto's valt je misschien ook op oud-roze hier een veelgebruikte kleur is in ziekenhuizen.

Corvette dollar

Zojuist heb ik de stomste TV-commercial ooit gezien, voor een Corvette dollar. Een wat? Ja, een speciale munt met een gele auto erop, waarvan de lichten ook nog aankunnen. Ik heb nog nooit zoveel onzinnige superlatieven in een minuut gehoord. Alsof het om een stuk antiek of kunst van onschatbare waarde gaat. Je krijgt natuurlijk ook een echtheidscertificaat bij Idat driedubbel gecontroleerd is) en elke besteller mag er hoogtens vijf kopen. De prijs is $19,95 per munt!

Ik kan het filmpje niet op mijn blog zetten, maar hier is een link naar een site die aan de Corvette dollar is gewijd. Zodra je erop komt, begint het filmpje te spelen. Dat heb ik nu al drie keer in de afgelopen reclameblokken gezien.

Afstanden

Een collega van mij heeft een nieuwe baan, waarvoor ze naar New York moet verhuizen. Ze heeft afgelopen week haar baan hier opgezegd en vertrek volgende week naar de oostkust. Zo snel gaat dat hier. Geen wonder dat ze destijds bij mijn vertrek uit Nederland dachten dat ik gek was toen ik vertelde dat ik twee maanden nodig had om de move te maken.

Mijn collega gaat net over de grens van de staat New York wonen, in Stamford, Connecticut. Nog liever had ze in het plaatsje ernaast een woning gevonden, maar als je een week de tijd hebt kan je niet al te kieskeurig zijn. Dat andere plaatsje is Greenwich, wat volgens haar de plek in Amerika is met de hoogste huizenprijzen; waar presidenten en beroemdheden een huis hebben.

Het verbaast me nog steeds wel hoe makkelijk Amerikanen (in ieder geval die in het bedrijfsleven) met de grote afstanden in dit land omgaan. Een klant van mij, een bedrijf dat in San Francisco gevestigd is, heeft een CEO die in Florida woont en een voorzitter die Hawaii zijn thuis noemt. Laatst vertelde een vriend ook al van een collega die in Virginia woont en in Texas werkt. Het woon-werkverkeer voor hen gaat dus door de lucht.

AlwaysOn

Het was weer eens vroeg, omdat ik om kwart over acht in Palo Alto moest zijn. Sinds lange tijd nam ik weer eens highway 280 naar het hart van Silicon Valley. Ik ben nu bij AlwaysOn, een congres over nieuwe media dat op de Stanford Universiteit gehouden wordt. Het was even zoeken, want Stanford heeft een enorm grote campus.

Web 2.0 is hier nog steeds een van de meest gehoorde buzz-worden. Ik vond het ongelofelijk hoeveel nieuwe start-ups er zijn die elk een manier denken te hebben gevonden om munt te slaan uit de nieuwe mogelijkheden van het Web. De trend op dit moment is om de technologie die populair is onder consumenten, in te zetten in bedrijven. Er zijn honderden bedrijfjes die Web 2.0 toepassingen voor het bedrijfsleven aanbieden; blogs, wiki's social networks en wat dies meer zij.

Ik vertoef hier in de perskamer. Bij aankomst kreeg wat uitleg en instructies van een van de organisatoren. Ze vertelde onder andere dat presidentskandidaat John McCain vanmiddag hier spreekt. Hij heeft helaas geen tijd om met de pers te spreken, dus als er journalisten zijn die hem willen interviewen moet ik hen om een visitekaartje vragen zodat we dat aan de campagnemanager kunnen doorgeven. Ze hebben al veel verzoeken moeten afwijzen, dus ik ben benieuwd hoe druk het wordt. Tot nu toe is het erg rustig en gaan journalisten liever luisteren naar de andere sprekers...