Behandeling

Om elf uur kwam Frederieke ons ophalen om te gaan ontbijten bij de Connecticut Yankee, een soort eetcafé in de wijk Potrero Hill. Cindy en ik waren daar een paar jaar geleden en de 'banana pancakes' zijn ons altijd bijgebleven. Ze waren weer heerlijk.

Na het ontbijt, hadden Frederieke en ik een afspraak bij Blush voor een pedicure - Cindy ging naar huis om wat werk te doen. Het barst hier van de tentjes waar je je nagels kunt laten doen. Meestal kleine zaakjes, waar een paar Asiatische meiden werken. Ik heb geen idee waarom dat is, maar ik heb het werkelijk nog niet anders gezien. Ook bij Blush, een wat leuker ingerichte zaak, was dat het geval.

Het is niet zo vreemd dat pedicures hier zo populair zijn. Door het warme weer heb je veel vaker open schoenen aan en als je werk hebt waarbij je er een beetje representatief uit moet zien (en dat heb je hier al gauw), zijn nette teennagels een must. Het kost hier ook een stuk minder. Op veel plekken krijg je voor 20 dollar een manicure en een pedicure. Ik wilde het dus ook wel eens een keer uit proberen... voor het eerst in mijn leven onderging ik vandaag een pedicure.

De behandeling duurde een halfuur - niet alleen mijn nagels werden verzorgd, maar mijn hele voet en onderbeen ook, met massage en al. In plaats van één kleur nagellak, koos ik voor een stijl die ze hier 'French' noemen, waarbij alleen het randje van de nagel met wit gelakt wordt en de rest met kleurloze lak afgewerkt wordt. Mijn tenen hebben er nog nooit zo verzorgd uitgezien! Ik kan weer met goed fatsoen voor de dag komen in mijn sandalen... hoe heb ik ooit zonder gekund? (Haha.)

Vervolgens had ik nog een afspraak bij de tandarts om een gaatje te laten vullen. Het is ook hier ongebruikelijk dat een tandarts op zaterdag dienst heeft, maar toevallig houdt de mijne op zaterdag praktijk en is op maadag gesloten.

Mijn tandarts is een relaxte vent en de praktijkruimte is ingericht als een huiskamer. Vandaag had hij een Hawaii-shirt aan en had zijn hond bij zich. Hij nam ook overal ruim de tijd voor, veel uitgebreider dan in Nederland, vooral voor het inwerken van de verdoving. Een ander verschil met mijn tandartservaring in Nederland was dat mijn tandvlees eerst verdoofd werd met een goedje op een wattestokje dat ik een paar minuten tussen mijn tanden moest houden. Daardoor voelde ik de injectie voor de grote verdoving nauwelijks. Tijdens al dat wachten kon ik TV kijken, wat ik ook deed tijdens het boren... een goede afleiding. Het boren en vullen was niet veel anders... even eng als waar dan ook.

Na de behandeling liep ik terug naar huis, een flinke wandeling van bijna een uur. Ik kwam langs een van de mooiste uitzichten op de stad vanaf het hoogste gedeelte van Dolores Park.